Kurs logiki, KRZ, odc. 14: Wynikanie logiczne i poprawność wnioskowań
HTML-код
- Опубликовано: 8 сен 2024
- Czternasty odcinek wideo-kursu logiki poświęconego KRZ. Temat odcinka: Jak sprawdzać, czy z jednego zdania wynika logicznie inne zdania oraz jak sprawdzać poprawność dłuższych wnioskowań. Tłumaczę też, na czym polega tzw. wynikanie logiczne i czym się ono różni od szeroko rozumianego wynikania.
Mam nadzieję, że film Ci się podobał, a przede wszystkim, że pomógł Ci w zrozumieniu małego fragmentu logiki. Jeśli w ramach wdzięczności chciał(a)być postawić mi piwo lub kupić mi jakąś ciekawą książkę, możesz wpłacić np. 5 zł (lub dowolną inną kwotę) na utworzone w tym celu w listopadzie 2020 r. konto na "zrzutka.pl": zrzutka.pl/4gcevz
Świetne przykłady. I dziękuję za przedstawienie tego rozróżnienia na wynikanie i wynikanie logiczne.
Dziękuję! I cieszę się, że się dalej podoba.
W końcu znalazłem czego potrzebowałem, dziękuje.
Bardzo dobre! Patrząc od początku kursu, to już trochę zaczynam się gubić w tym co jest schematem, co regułą, a co formułą... Strach, co będzie, gdy w kolejnym odcinku nastąpi powrót do tautologii ;)
Spokojnie, to nic trudnego :-) Formuła to pojedynczy schemat, a reguła to schemat całego wnioskowania (schematy przesłanek plus schemat wniosku).
Dziękuję i pozdrawiam :D
dlaczego jesli implikacja ma być falszywa to koniunkcja p i q musi być prawda?
Mam problem z jednym przykładem. Otóż wygląda on następująco {[(p ^q) Równoważne do (r v s)] ^ r} -> (p ^ q)
Mam zbadać czy ta formuła jest tautologiczna. Problem rodzi się przy równoważności gdy wpisze 1 oraz przy koniunkcja p i q (na końcu) gdy wpisze 0
Gdy koniunkcja w klamrowym nawiasie jest 1, to r = 1 i ta równoważność = 1. Trzeba wtedy przepisać wartość r do alternatywy r v s. Skoro jeden człon alternatywy = 1, to na pewno cała alternatywa = 1 (s nie ma już znaczenia). Mamy więc prawdziwą równoważność, której drugi człon jest 1. W takim razie pierwszy człon (czyli p ^ q) też musi być 1. A w takim razie p =1 i q = 1. Po przepisaniu tych wartości do fałszywej koniunkcji na końcu mamy sprzeczność. A więc formuła jest tautologią. W całym tym przykładzie kluczowe było zauważenie, że alternatywa, której jeden człon jest prawdziwy, na pewno też jest prawdziwa.
@@logikanacodzien Dziękuję
Dzień Dobry, a można to rozwiązać tabelką?
Tak, zawsze można badać wszystkie możliwe podstawienia zer i jedynek za zmienne i sprawdzać, czy zaistnieje gdzieś taka sytuacja, w której wszystkie przesłanki byłyby prawdziwe, a wniosek fałszywy (w przypadku zdań A i B: sytuacja w której A byłoby prawdziwe, a B fałszywe). Ale to jest dość pracochłonna metoda.
patrze na tabelki i nie chwytam