Kaybolmuştum | Çocukluk Anıları
HTML-код
- Опубликовано: 7 сен 2024
- 5 yaşındayken ortalıkta gözükmeyince bizimkilerin iyice telaşa kapılıp, ortalığı velveleye vermesinin anısı
Kaybolmuştum | Çocukluk Anıları
Kanala üyelik için ;
► / yunus emre gündüz
HİKAYE SERİSİ
► • AÇIK ARA HAYATIMIN EN ...
PODCAST KANALIM ► / yunus emre gündüz podcast
EĞİTİM KANALIM ► / @bbso_tv
INSTAGRAM ► yunusemregunduz
TWİTTER ► / yunusemregunduz
TWITCH ► / yunusemregunduz
Önümüzdeki bölümler çocukluk anıları gelecek seri seri
Gelsin abim.
Oleeeey bekliyorumm
Dar alanda kısa paslaşmalar
Yesssssss
Benim anıyı anlat abi
son 2 senedir ağırlığını sahneye vermene rağmen burayıda podcast kanalınıda aynı anda yapmaya çalışıyosun helal olsun
"Dar alanları severim"
-Yunus Emre Gündüz
Ya hayır ya
dar alanları severim
@ bende
Bu yorum tutar benden söylemesi
Thats what she said
2:54 Ben de bir çocukluk anımı anlatmak istiyorum
benim anne tarafındaki herkes köyde doğup büyümüştür ve çok büyük bir kısmının çocukluğu mısır, nohut, tütün tarlalarında geçmiştir, ben hariç (doğduğumdan beri şehirde doğup büyüdüm çünkü) "anne babama yazın yardım edeyim, hem yaşıtlarım da oradadır" bahaneleriyle yaz tatili hep tarlada geçermiş onlarda, yine ben hariç :). Anne tarafında sadece 2 kuzenim vardı ve benden 2-3 yaş büyükler, ben de 12 yaşlarındayım."Hadi gel seni de tarlaya götürelim, hem bizim arkadaş ortamıyla da rahat kaynaşırsın" dediler. Ben de heyecan kabul ettim, etmez olaydım. saat 4-5 civarıydı, bisikletlere atladık tarlaya gittik. Onların arkadaş grubu da oturmuş, ayçiçeklerinden birini kopartmış yiyorlardı. Bizi görünce ayağa kalktılar bağararak bizi çağırıyorlar. Bisikletleri yatırdık bi' kuytu köşeye, oturduk biraz sohbet ettik. Sonra akıllının biri çıktı dedi ki "yan tarladaki mısırlar olgunlaşmıştır şimdi, çıkıp toplayalım mı?". İlk başta sitem ettim, sonra işte hızlı oluruz falan dediler bir şekilde ikna ettiler. Aralarından en kısa bendim, bana da elleriyle basamak yaptılar, tarlanın bir ilk sırasını gezdik ve az çok topladık bisikletlerin sepetine doldurduk. tam eve yol alıyorduk ki iri yarı bir adam söverekten bize doğru koşuyor. Herkes tabana kuvvet, olağanca hızla bisikletlere abandılar. Son dakika şunu fark ettim tüm mısırları benim sepetime yüklemişler ben en arkalarından tin tin yürürken. Tam ana yola çıktım dedim ki ilerideki tarlanın hendeği yola doğru yamuk bir şekilde açılıyormuş. ben de yola değil, mısırları düşürmemek iç sepete bakıyorum. son saniye yolu farkettim, keskince dönüş yapayım derken lastikleri kaydırdım ve ful dışkıya battım. eve de mısırsız ve iğrenç bir kokuyla döndüm. Tabi ennemden de bir ton azar " Kız başına oraya mı gidilir...vesaire vesaire". Kuzenlerime de az da olsa kin duyarım hala :) Neyse benden bu kadar bu videon da harika olmuş ellerine sağlık köfteciler kralı:))
Ben 5 yaşındayken anneannem'in evinde Karamürsel'de annemle pazara gitmişiz. Annem alışverişini yaparken beni bulamıyo; bütün pazarı geziyo ismimi bağıra bağıra, polisi arıyor falan ama beni bulamıyorlar, sonra saatler geçmiş annem ağlıyor, polis "biz bulunca size haber veririz" diye annemi eve gönderiyolar, annem eve geldiğinde beni buluyo (pazar sahil tarafında, anneannem'in evi otobanın hemen yanında, yani baya Bi mesafe var) tabi annem bana sarılıyo vs sonra bana nasıl eve geldin diye sorunca "yaşlı bir dede ile eve geldim" demişim.
Doğrusu o günden beri meleklere inanıyorum
Bu videodan Çatıda bir kutunun içinde uyumamamız gerektiğini öğrendik.Sağol Yunus Abicim.
Benimde böyle bir anım var:
Ben küçüğüm 2-3 yaşındaymışım. Sonra annem bir bakmış ben yokum. Bunlarda aramışlar beni bende maşallah her yere sıvışıyormuşum. Ha söyleyeyim çok konuşmam o zamanlar. 2 saat geçmiş sonunda beni şeyde bulmuşlar, hani vardır ya yer yatakları onu üst üste koyarlar he onların arasında bulmuşlar
Bir şehire ilk defa gittiğimde hep kaybolup geri dönerdim. Bursa'ya ilk gidişimde de yaşandı bu. Kaç yaşındayım bilmiyom. Döner yemek için durduk orda. Bizimkiler nerde yesek diye bakınırken benim çişim geldi. Alt geçit tarzı bir yerin girişinde Wc yazıyor. Ben girdim oraya bizimkilere bir şey demeden. İşimi hallettim çıktım yukarı geri. Baktım beni arıyorlar. Yanlarına gittim. Kızmadılar ama onlardan öğrendim ki tuvalet paralıymış. Ben çok kısa olduğum için gişedeki amca beni görmemiş onu anladım kimse tuvalette bana bir şey demeyince. Dönüp de tuvalet parasını vermedik. Küçücük çocuktum benden de para almasınlar yani😁
Yunusun normal anıları❌
Yunusun çocukluk anıları✅
HHAHHAHAHAHHHHHHAHAHHAHAHAHAHAAHAHHAAHHAHAHAHAAHAHHAHAHAHAHAHAHAHHHAHAHAHAHHAHAHAAHHAAHAHAHAHAHAMÂLHAHAHAHAHAHAHAHAAHAHAHAHAHAHHAAHAHAHAHAHAHAAHHAHAHAAHHAHAAHAAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAAHHAHAAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHA
@@Thesseus aga iyimisin
sen berat ben kimim
Kimsin
@@beyinsizreyiz7842 ismim (kim)
Benimde buna benzer bir anım vardı : ben 8-9 yaşında falanım benim o zamanlar 13 yaşında olan bir kuzenim var. Benim annem çok kısıtlayıcı biriydi bizi kuzenimle bakkala zor gönderirdi. Bir gün kuzenim dedi ki "bilge hadi annenden gizli bizim arkadaki parka gidelim" o parktada uyuşturucu falan satıyorlar çok tehlikeli biyer yani bende tmm dedim sonra bu beni kaçırdı gidiyoz beraber orada göl kenarı falan çok güzel biyer yani biz orda farkında olamdan 4,30 saat geçirdik ama biz yanımızda çakı var diye nasıl özgüvenliyiz sonra bi adam bizi takip ediyo 20 yaş falan biz göt korkusuyla eve gidiyoruz bi bakıyoruz bütün mahalle toplanmış bizi arıyo annem bizi gördü bir dövmüştü hâlâ unutmam.
Adaşım
@@bilge3392 :D
Nerde yaşıyon lan
Yunus Emre Gündüz'ün çocukluğu:arkadaşlarla eğlence, yeni olaylar yaşayıp güzel, değişik anılar biriktirme, hareketlilik sosyallik
Benim çocukluğum:sosyal anksiyete, bullylenmek, kendi duyguların içinde boğulmak,yalnızlık, dışlanmak, asla yeni şeyler yapmamak, yeni olaylar yaşamamak, yalnızlık, belli bir dönem bir arkadaşının bile olmaması, topla oynamayı yaşıtlarına göre asla becerememek(hayatım boyunca bir gol bile atamadım), sürekli evde durmak, bol bol ağlamak, OKB
Çoçukluğun Yunusdan daha sonra ise bunlar normal eskiden çocuklar daha aktifti sokak kültürü vb. Vardı
@@ruzgarland6065 2006 doğumluyum
InsAllah hayatinin geri kalani hep çok mutlu ve güzel doğru şekilde hayirlisiyla geçer ^^
@@gargamelkaragobek5493 bebeğim hala çocuksun sorun yok 20li yaşlarında gülerek hatirlayacaksin emin ol. psikolojik yardım al alabiliyorsan. en önemli şey özgüven kazanmak. çok üzülüp yorulduktan sonraki aşama hiçbir şeyi umursamamak oluyor. en azından bende öyleydi. kendi değerinin farkına var geç kalmadan. her yeni gün yeni bir hayat. üniversiteye geçince de çevren komple değişecek. kendine yeni bir sen yaratma fırsatın var. umarım çok mutlu olursun 🎈💖
@@bademk2466bir
Çocukluk anıları diye anlatmış ama Yunus aynı Yunus... Geçen arka odada kutuda uyurken buldum :D
dar alanları severim
@ 🤨
@ abi tamam zayıfsında kutuya nasıl sığdın
Köfte kutusudur o
@ bende seviyorum abi ama dar alanları hem seviyorum hem sevmiyorum fazla dar olunca
çok kötü hissediyorum klostrofobi sanırım ama kendimi güvende hissediyom güzel oluyo değişik yani
Çocukluğum dolap içinde, masa altında uyumakla geçti
hele hele
Bende işte ilkokuldayken (yaş kaç hiç hatırlamıyorum) sık kaybolduğum için bizim ailede şöyle bir kural vardı; kaybolan gidip arabanın yanında beklesin biz gelir sizi buluruz diye. Gittik bit pazarına babam biraz gezindikten sonra arabanın yerini beğenmeyip başka yere çekmiş bizimde haberimiz yok. Neyse ben birşey istedim bizimkiler de almayınca trip atmak için olduğum yere demir attım kıpırdamıyorum bizimkiler de nasıl olsa gelir kafasıyla işlerine bakıyorlar bende bunları gözümle takip ediyorum bir köşeyi döndüler dedim şunları kaybetmeyim köşeyi bir döndüm bizimkiler yok. Galiba bir satıcının tezgahına yaklaşmışlar etraflarıda iki metre yüksekliğinde dolaplarla çevrili olduğundan ben göremiyordum. Sonra çevreyi araştırmaya vs başladım bulamadım ama ben çevreyi araştırırken bizimkiler de beni arıyor (bu sırada kardeşim babama "ben acıktım" diyip oturup iki tantuni yemiş piç) sonrasında ben bunları bulamayınca dedim arabanın yanına gideyim bir baktım araba orada yok. Dedim herhalde bunlar eve gitti (mantığa bak). O zaman ben de eve gideyim dedim başladım yürümeye ilk önce etrafa bakıp Toros dağlarını buldum dedim "zıt tarafa gidersem sahile ulaşırım" sonra sahile varınca güneşe bakarak batının ne tarafta bulunan olduğunu anlayıp yürümeye başladım. Mantığımda o sırada (evim buraya göre batıda öyleyse batıya gittiğim sürece tanıdık bir arazi ile karşılaşırım oradan evi bulurum dedim sahil yoluna çıkma sebebim ise birbirinin aynısı olan binalar yüzünden yönümü şaşırmamak için) neyse ben bir şekilde eve vardım (mesafeyi hesaplamak isteyen varsa bu olay Mersin'de geçiyor evim üniversite caddesi civarında) bu sırada bizimkiler de karakola gitmiş. Polis "kaybolduktan sonra 48 saat geçmemize arama emri çıkaramam" falan diyince annem onu tehdit etmiş benim olanlardan haberim yok. Yarım saat sitenin kamelyasında oturup apartmanın kapısını kestim sonunda birisi çıktı hemen koşup girdim apartmana (anahtarım olmadığı için yapacak başka yol yoktu) sonra bir iki kez zili çaldım kimse açmayınca dedim "herhalde bunların dışarıda işleri var ben şurada biraz oturayım deyim bir yarım saat daha merdivende oturdum sonrasında komşu çöpü çıkartmak için kapıyı açtığında beni görüp annemi aradı falan
Ders çıkardım mı? Evet çıkardım, mesela yürürken ilk düşündüğüm şey "uzun bir yolculuk olacak o zaman en önemli ihtiyaçlarım su ve gıda olacak" diyip kafenin birine gidip pet bardak rica ettim çünkü biliyorum ki sahil yolu boyunca belirli aralıklarla çeşmeler var ilk bulduğum sulama hortumu takılmamış çeşmeye gidip bir bardak içip sonra bardağı doldurup yürümeye başladım ara sıra yorulup oturup dinleniyorum daha hızlı acıkmamak için tempomu düşük tutuyorum vs. sınırlı kaynakları elimden geldiğince verimli kullanıyorum saatin kaç olduğunu kabaca anlayabilmek için iki farklı zamanda insanlara sorup elde ettiğim veriyi gölgemle kıyaslayıp saati gölgemden tahmin etmeyi öğrendim bir yandan da korktuğum için sürekli ihtiyaç duyarsam çevremdeki hangi nesneyi ne şekilde kullanabilirim diye düşünüyorum vs. Ve bu tek kaybolma anım değil hepsi bir araya geldiğinde artık herhangi bir kriz anında hemen sakinleşir temel ihtiyaçların nasıl temin edilebileceğini düşünüp etrafı incelemeye başlıyorum tabi bir de neyden nasıl silah yapılabilir kısmını da düşünüyorum iddia ediyorum iki yıl doğada kalsam M1 garand gibi bir tüfeği sadece bulduğum malzemelerle yaparım (tabi "bu bitkinin tadı nasıl acaba?" diyip zehirlenmezsem) yemek seçmiyorum hatta yemek değil gıda seçmiyorum yemek bulamazsam ağaç yaprağı yerim noktasındayım (ki yemişliğim var hatta bazı ağaçların yaprakları güzel olduğu için geçerken "bir iki yeşil dal koparsam mı?" demiyor da değilim)
Herşey bir yana Batı'ya Yolculuk diye bir kitap yazılmış olmasaydı kaybolma anılarımı yazdığım bu isimde bir kitap yazabilirdim
Bu ne lan macera kitabı gibiydi
Aklıma kaybolduğum o muhteşem gün geldi.
Ben 4-5 yaşlarındayken annemle AVM'ye gitmiştik. İçerisi baya büyük bir yer. Markete girip birşeyler alacaktık. Projeksiyon aletiyle yere yansıtma yapmışlar. Ben onda oynarken annem gidiyor kasaya. Annem beni göremeyince marketin içini aramaya başlıyor. Ama ben düzgün durmayıp annem nerede diyerek marketten dışarıya çıkmıştım. Annem beni göremeyince Avm'nin danışmanına gidip anons yaptırıyor. Ben o AVM'ye babamın işleri yüzünden çok gittiğim için orayı avucumun içi kadar iyi bildiğim için danışmanın oraya gitmeye karar verdim. Gidince annem danışmana teşekkür edip. Eve gittik. İyi bir azar yedim. Ama genede kayboluyorum arada.
Ben 7 8 yaşlarımdayken istanbula yeni taşınmıştık, akrabalar falan geldiğinde de gezmeye giderdik hep. Bir gün böyle 5 6 kişi falan tarihi değeri olan bir yere gittik neresi hiç hatırlamıyorum turistler falan da vardı. En son gezdik tozduk bitti işte eve gidicez çıkış kısmına doğru ilerliyoruz fakat ben bi adamı babam sanıp peşine takıldım. Abim çağırdı uzaktan ama "Bu salak nereye gidiyor" diye düşünerek adamı takip ettim. Sonra adamın elini tutmaya çalıştığımda döndü bana baktı, çok elit birine benziyodu. Dedim bu babama hiç benzemiyor. Sonrasında birkaç üniversiteli genç beni bulup ailemi arayana kadar bulunduğum yerde birkaç saat ağladım.
seni daha yeni keşfettim podcast kanalından yeni keşfetmemr rağmen çok sevdim. görüşlerin çok hoşuma gitti ve cidden çok başarılısın umarım böyle devam eder saygılar.
Teşekkürler kral :)
@ Ne demeekk
İyi birileri kaçırmamış bu vakte kadar.
yunus abi, anımı videonda kullanabilirsin çünkü çizmezsen darılırımmm, ben 5.sınıfa giderken ufacık bir şey yaptım ve bütün okulu 1 haftalık tatile soktum, bir gün 3.ders gibi lavaboya gittim, elimi yüzümü yıkarken bir anda içimden elimi suyun aktığı yere bastırmak geldi, elimi dibe koydum, su doldu doldu doldu, sonra elimi çektim ve suyun gitmesini bekledim, gitmedi, hani herkes yapmıştır bunu değil mi, şans o'dur ki ben suyun gitmesini beklerken bir anda musluğun altında küçük bir delik olur ya, oradan su gelmeye başladı, bunun ile birlikte, diğer lavabolardan da gelmeye başladı, ben de küçüğüm diye korkup sınıfa kaçtım, kimseye de diyemedim, 2 dakika sonra (benim aklım tabi ne olduğunda) kapının altından sular girmeye başladı, hocanın ayağına kadar gelince hoca aşağı bakıp EYVAHH dedi, hepimizi sınıflardan çıkardılar ama sular nasıl taşıyor, merdivenlerden akıyor, ben tabi bir köşede sessiz oturuyorum, neyse bizi dışarı çıkardılar, ve vanaları kapatmışlar, bu arada benim elimi çekmem ile birlikte öğretmenler tuvaleti, 4 tane kızlar tuvaleti, 4 tane erkekler tuvaleti, engelli tuvaletleri hepsinden aynı anda sular taşmaya başlamış, neyse işte, bizim gerizekalı öğretmenlerimizin de hiçbirinin aklına elektriği kapatmak gelmemiş, herkes suları kapatmış, bizim okulun giriş katında da kantin var, kapısı okula bağlıydı ama okulun arkasından almaya gidiyorduk, o kapıdan da sular kantine girmiş, doğal olarak kantinde tost makinesi, bulaşık makinesi, kettle ,çaycı gibi şeyler 3lü prize takılıydı, sular bu prize girmiş, biz tabi bahçede sular hakkında konuşurken arka taraftan gelen dumanları görünce koştura koştura oraya gittik, evet okulu önce yıkayıp sonra yakmışım, kantini görecektiniz, paketler fln eriyor, ondan sonra okulun temizlenmesi ve yeni eşyalar derken 1 haftalık tatil verildi, toplam masraf 93.000 tlydi, o okula muhaktır, pişman değilim, bence eğlenceliydi de (kimseye benim yüzünden olduğunu söylemedim :)
Dar alanları seviyorsun yunuuuusss iyiki fazla hoppaymışsın yoksa evde oturup öt büyütüyor olurdum
3. sınıfta arkadaşlarla saklambaç oynuyorduk bahçede pek saklanacak yer yoktu o yüzden koridorlarda oynardık ama gene de saklanacak yerler kısıtlıydı ben yangın merdivenlerine saklanmaya karar verdim kapattım kapıyı beklemeye başladım 30 saniye falan geçtikten sonra zil çaldı ben hala saklanıyordum zili duyduktan sonra oyun bitmiştir zaten diye sınıfa gitmeye karar verdim. fakat bir sorun vardı... KAPININ KULBU(tutma yeri) YOKTU!
kapı tek taraflıydı ve açılmıyordu diğer katlarda tadilat olduğu için oralardaki kapılar direk arızalıydı. başladım bağırmaya kimse duymuyor ders başladı ama ben yokum. ve ister inanın ister inanmayın ben orada 2 ders boyunca kaldım. Bide sınıfta popülerdim nasıl fark etmediler bilmiyorum en sonunda bir arkadaşım 2 ders geçtikten sonraki teneffüste beni ağlayarak buldu. ben o 2 ders boyunca hayatın anlamını sorguladım ve bir daha oraya yaklaşmadım bile :d
Annem yer mekan değiştirmeyi çok seven birisi bende 1. Sınıfa başlayacağım için yine tasinmistik ama annem hiç istememişti babam zoruyla tasinmistik. Annemde tasindigimiz yerin havasını suyunu hiç sevmemiş o yüzden bize sürekli derdi. Uzaklaşmayin kimseyle konuşmayın diye zaten çoğu ebeveyin demiştir ama bize hergun her saniye derdi.
Ben 2. Sınıfa geçtim bi cocukla istemsizce aşırı samimi oldum derste resim çiziyoruz teneffüslerde misket oynuyoruz falan çok iyiyiz yani. Bi gun okul çıkışı "bizim oraya gelsene oyun oynarız" demişti bende o kadar da gitmek istemiyorum babam oraya kapıcı olarak gitmişti nereye gitsen goruyodun yani neyse saklana saklana gittim. Bu 1 oldu 2 oldu
Sonunda karne alicaz yine çağırdı gel oynayak diye bende düşünmeden evet dedim gittik oynadık ettik 13.30 da karneyi aldık ben 15.00 16.00 gibi gittim baktım herkes kosusturuyo merak ettim noldu dedim birisine "Sen Neredeydin?" Dedi neden dedim koşarak yanıma geldi herkes annemde ağlamış noldu dedim "Neredeydin kuzum merak ettik dedi sarıldı" bu da benim anım 😅
Sonunda çocukluk anıları geldi,Abi seviliyorsun 💙
2:05 Kedi Yunus çizimi çok güzel olmuş.
2:50 alınan dərs şü haber vermədən gitmeyin
bende bir keresinde otobüs terminalinde kaybolmuştum. bir otobüs görmüştüm çok hoşuma gitti diye oraya gitmiştim tam otobüse binme hevesim doğmuşken bir abla annen orada koş dedi ondan sonra gittim annemin yanına. Allahtan otobüse binmemişim ama binseydim büyük ihtimalle indirirlerdi
benim de o yaşlarda evden kaçma huyum vardi biz o zamanlar köyde oturuyorduk küçük bahçeli bir de evimiz vardi köydeki komşu teyzeler fln da beni çok severdi ben de şımarık bir çocuktum yani iki sinartilmaya tav olan bir çocuk komşu fln çağırırsa koştur koştur giderim tabi sevildiğin için ve o köydeki en küçük çocuk olmam da katkısıyla bana sürekli hediyeler verilirdi cagirio çikolata verirlerdi şehir merkezine giden bana bebek fln alırdı bazen birsuru barbie bebeğim olurdu böylece bizim karşı komşu da beni çok severdi işte yine bir gün annemden bahçede oynamak için izin alıp evin bahçesine çıktım sonra benim bahçeye çıktığımı gören komşumuz beni yanına çağırınca Bende bizim yan duvarın arasında bir çocuğu geçeceği kadar boş bir alan var ordan atlayıp onun evine gittim ama evdeki kimseye de haber vermeden gizlice kaçıyorum ve bunu düzenli olarak yapıyorum sonra bana kaçma yasagi koymuşlardır tabi ama ben yine evin bahçesi diye izin alıp komşulara fln kaçmaya devam ediyordum o zmnlarda 4 5 yaşlarında falanom yarısı benim hatırladığım yarisida ailemin anlattigiyla ( abi çizeceksin beni kendim de tarif edeyim de ona göre çiz küçük siyah kısa saçlı yeşil gözlü bir kız çocuğu yani ) biz ordan ben ilkokula başlayınca da taşındık tabi işte ben 8 10 yaslarindayken de orayı ziyarete gitmiştik Köye tekrar (Buda başka bir kaçma hikayem) 1 gece mi ne orda kaldı yada kalmadık benim de orda çok sevdiğim bir ablam vardi biz gitmeden önce de tüm köydeki evleri gezip insanlarla vedalasiyorduk sonra ben o ablayla vedalasmadigimi fark edip birden kaçtım onun evine gitmek için ama ben yolu karıştırıp onun evine gitmek yerine onların ay çiçeği tarlasına koymuşum orda da onun annesi vardi ablayı sordum orda mi diye meğersem o da şehir merkezine gitmiş sonra ben koştur koştur tekrar geri döndüm annemleri bıraktığım eve ama herkes gitmiş meğer annem de tüm köyü toplamış beni alıyorlarmış teyzelerle meydanda koştum onların yanina gittim sonra araba geldi biz eve döndük Bu da böyle Bi olaydı
Özledim teması böyle olan videoları... Sonunda...
Her gün RUclips’yi açtığımda hep bakıyordum yeni video geldi mi diye , vihuuuuuuuu 🎉😊
Ben 6 yaşımdayken babamın çalıstığı cami çok yakındı bende annemden krep yapmasını istedim yapmadı bende sessiz sessiz evden çıktım camiye gittim bir tane erik ağacı vardı onun üstüne çıkıp yarım saat erik yedim annem benim yokluğumu fark edince babamı aramış babam ağacın yanına gelip bana seslendi bende ses verdim babam 'buldum bizim maymunu' dedi anneme namazı kıldı benimde alıp eve götürdü ama annem yine kırep yapmadı o zamandan beri hafta sonları ben küçük kardeşime krep yapıyorum
2:16 söylemesen (aşağıdaki yazı) aklıma gelmiyordu
Çocukluk anıların çok iyimiş,keşke ben de çok aktif bir çocuk olsaydım.
Ben çocukken sabah erkenden kalkıp babam gelene kadar top oynardım ve eve gelirdim.(babam saat 17`de gelirdi)
Ballarım diyişin çok hoşuma gidiyor ve kendimi iyi hissetmeme neden oluyor
Dar alanlara girmeyi ben de çok severdim küçükken. Hatta yastığı yorganı alır dolabın içinde uyurdum, minicik bir şeydim zaten. Bir gün yine dolabın içindeyim, fark etmeden dolabın kapağına tekme atmışım. Dolabın kapağı da sürgülü ve camdı. Hayatımın en korkunç saniyelerini yaşadım, dolabın kapağı masamın köşesine çarpıp paramparça olmuştu. Annemin sesi duymasıyla terliği kapıp gelmesi ve gördüğü manzara karşısında şok olması.. Evde bir koşuşturmaca başladı, bi' 15 tur dönmüşüzdür öyle. En son yorulup balkonda asılan kıyafetlerin arkasına saklanmaya karar vermişim ama ayaklarımın görüneceğini akıl edememiş olmalıyım ki bir güzel dayak yemiştim. Üstüne annem dolabın cam parçalarını toplattırmıştı ve elimin her tarafını kesmiştim. Bir minik anı da ben paylaşayım dedim.
Ben de site çocuğuyum tabi. Çıkardım parka akşam ezanın da çağırır dı annem, uslu bir çocuktum ben, dinlerdim annemi hep, küçüklük anım hiç olmadı, olsa da hatırlamam pek.
(Ben den de tam şair olurmuş be.)
Bu kadar uyunur mu be reis
Yunus abi müq olmuş video.
Krall video atmışsş
çok iyi yaa
Çok güzel bir video olmuş. Eline emeğine sağlık
yakışıklımız yine online
Bendede vardı şu Dar yerleri sevme takıntısı galiba kendim rahat hiss ediyordum yani kendime aid evim varmış gibi hiss ediyordum
Buna çok benzer bir şey ben de yaşamıştım 4-5 yaşlarındayken birden aciyordum kapıyı yakınlarda iki turlayip geliyordum bir gün 1 saate yakın gelmemiştim sonra bi annem dövdü beni öf bir daha kacmadim
Cami den anons geçmişlerdi
Küçükken ne çektirmişsin be abi
Abi Konya'yla bağlantın nedir? Her videoda mutlaka bir 42 numara görüyoruz.
Hayatın, evrenin ve her şeyin anlamı... Konya.
3 4 yaşlarımda , galiba altınparkta, etrafı söyle bir gezinmeye çıkmıştım, tabi bizimkilere haber vermeden. Annem kafayı yemişti haklı olarak, boğuldu zannetmiş (ki kadıncağızda zaten küçüklükten gelen bir obsesyon var) beni gölün kenarında bulmuşlar. Maalesef çok bir şey hatırlamıyorum olayla alakalı
İlkokulda öğlen ananem satranç takımımı getirmeye gelip satranç takımını vermeyi unutup pazara gitmişti. Ben de bunu o gittikten sonra fark ettim ve 'zaten yakın pazar buraya gitsem bulur hemen alıp gelirim' dedim. Gittim ama pazarın girişinde bizim aile dostu tavuk civciv satıyor, bir selam veriyim dedim. Ben öyle diye gidip 2 saat civciv sevdim orda. Onlar da okulun yok mu, ailenin haberi var mı diye sormadı bizimkilere de haber vermedi sağolsunlar. bi an adımın kayıp diye anons edildiğini duydum, o sırada da kucağımda tavuk dedim bu başka Tuanadır. Sonra ananemi ve teyzemi gördüm pazarda yanına gidince durumu anladım tabi. Kızmadılar bana ama ondan sonra okulda adım çıktı, civcivlerin peşinden kaçan kız diye. Benimki de böyle bir anı :)
abi bende anımı anlatmak istiyorum
ben küçüklüğümde 2 kez kaybolmuşum hemde aralarında 2,3 ay var birincisi biz markete gitmişiz büyük ihtimalle 3 yaşındayım çünkü kardeşimin daha yeni doğduğu zamanlardı .
annem beni babama bırakmış tabi o zamanlar çok küçüğüm canım sıkılmış kaçmışım ordan babamda fark etmemiş kaçtığımı sonra annem babama sormuş kız nerde babam arkasına bakmış yokum bende o sırada oyuncak reonundayım bebeklere bakıyorum sonra annemleri göremeyince ağlamaya başladım o sırada markette çalışan bir abla beni görmüş "ne oldu ?"
diye sordu sonra benim kaybolduğumu anlayıp markete anons yaptı işte "3 yaşında ismi büşra olan küçük bir kız bulunmuştur ailesinin derhal kasaya gelmesi rica bulunur " demişti.
bizimkiler bi telaşlı bi telaşlı annem hemen kardeşimi babama verdi beni kucağına aldı yol boyuda indirmedi beni. ikinci bu olaydan 2,3 ay sonra bir giyim mağazısındayız annem kıyafet deniyor ve tabiki yine babama emanet ediyor babamda o sırada telefonla konuşuyor
benimde karnım acıktı dışarda simitciyi gördüm çıktım dışarı abiye diyorum simit verir misin
abi çok açım diye bizimkiler koşa koşa geliyorlar benim yanıma geldikten sonra annem babama bir bakış atmış üfff . sonra ödemeyi yaptık çıktık. annem birdaha ben büyüyene kadar o zamanlar babama emanet etmedi. 😅
2:49 asla çatıda oynarken yalıtımlı dar bir kutunun içinde uyuya kalmayın
Abi bende küçükken çok kaybolmuşum (7-8 defa) mini marketten tut, Okul pikniğine, Okul pikniğinden Denize kadar her yerde kaybolmuşluğum var abi. Hatta Denizde kaybolduğum zaman bir kız çocuğunun cesedi bulunmuş denizde annem ayak üstü fenalaşıyormuş az kalsın gitmişler bakmışlar ben değilmişim sonra beni jandarma bulmuştu 😅
Benim de buna benzer bir anım olmuştu:
Ben şimdi ilkokula gidiyorum, kaça gidiyorum hatırlamıyorum, ama 2 falan olmam lazım. Ben erkek kardeşimle birlikte annemden para alıp markete gitmiştik. Marketin de 2 yolu var, eve çıkan, birisi kestirme ama diğeri biraz yolu uzatıyor. İşte biz de nedenini hatırlamadığım bir sebepten o kestirme yolu değilde diğer uzun yolu seçmiştik ve eve doğru gidiyorduk. O uzun olan yolda da o zamanlar sınıftan bir arkadaşımı evin penceresinden gördük. Seslendi bize , napıyonuz, falan dedi. Kız bir anda bize "Gelsenize buraya" dedi ve içeri gidip apartmanın kapısını açtı. Onların evde zemin kattı. Hani apartman kapısından içeri girip az yürüyünce aynı katta en az 1 kapı çıkar ya, heh işte o evlerdendi. Bizde yok olmaz falan dedik ama kız çoktan kapıyı açmıştı ve içeri girmezsek ayıp olur diye düşündük. Neyse girdik içeri, kız ablasıyla karşıladı bizi, içeri buyur ettiler, biraz da evde konuştuk. Kardeşim ve benim bir tarafımızda da telaş var, hani biz sadece market için izin almıştık, annem sadece markete gidip geleceğimizi sanıyordu, annemin burda olduğunumuzdan haberi yoktu, biz de korkuyorduk, hani çabucak kalkalım. Ama abi kız nasıl konuşuyo, bölemiyoruz da, ayıp olmasın diye. Kızla konuştuk falan en sonunda dedik ki bizim annemizin burada olduğumuzdan haberi yok, biz eve gidelim meraklanmasın. Kalktık eve doğru yol aldık. Eve gittik kapıyı çaldık babam açtı kapıyı. Dedi ki "neredeydiniz?" ben de dedim ki işte bir arkadaşımla karşılaştık onların evine girdik falan. Dinledi bizi. Biz sorduk "Annem nerde?" diye. Abi, annem bizi aramaya çıkmış. Biz bu olaydan önce de bir yerlere gitmiştik annemin haberi olmadan. İşte akşam üstü geri dönmüştük. Annem güya o kaybolmamızdan sonra çok paranoyak olmuştu, hani "nereye gider küçük çocuklar" falan. Babam aradı annemi, biz de sanki hiçbir şey olmamış gibi babamla birlikte kapıda annemi karşıladık. Annem çok sinirlenmişti, terlik çıkardı biraz vurdu, ondan sonra biz de özür diledik, bir daha yapmıycaz falan dedik. Sarıldık, öptü bizi kafamızdan..
Sonradan harbiden de bir daha yapmadık :)
senin kesin twitter'ın var di mi sadece bir tahmin ;)
@@sesei2149 yoo ben sosyal medya kullanmıyorum :DD
tahminin tutamadı dostum :D
@@aysenazaknbay849 ulan ah be tam da anime paylaşımları yapan bir twitter sayfan var hissiyatı aldıydım tüh
Bi ara köyde kaybolmuştum jandarma gelmişti biz geri kòye geldiğimizde teyzem bana çok kızmıştı ama olsun
Biz de 8-9 yaşlarındayken birkaç arkadaş ile kuran kursundan kaçıp yüzmeye gitmiştik, hoca da arayıp demiş bizimkilere sizin kız bugün gelmedi uxkshxsjxjs sonra benim de adım anons edilince eve gidişim vardı. Ben de o yaz ceza almıştım dışarı çıkamamıştım sayelerinde bilgisayara sarıp asosyal oldum
dar alanları seviyorsun demek
Bende 3-4 yaşlarımda kaybolmuştum. Bir aile apartmanımız vardı amcama soruyorlar orada yokum , babaneme soruyorlar orada da değilim , çatıda yokum , binanın karşısındaki parkta da değilim sonra eve bir kez daha bakmaya karar veriyorlar birde bakıyorlar ki ben mutfak kapısının arkasına soğuk betonun üzerinde uyumuşum. Pişman değilim hatta bugün bile soğuk bir yer buldummu kafamı koyar uyurum
İstanbulda yaşıyodum 6 7 yaşlarındayım annemle pazara gidiyoruz. kardeşim var 3 ya da 4 yaşlarında annem pazarın giriş tarafında kardesimin bebek arabasıyla ilgileniyor. arkasını dönmüş o an nası bilmiyorum beni bıraktı gitti sandım.Bende sinirlendim eve doğru yürümeye başladım. annem arkasına bi dönmüş ben yokum aramaya başlamış anons falan etmişler.bizim alt komşu ile çok samimiyiz benimle yaşıt bir oğlu var onunda. Annem aramış alt komşuyu benim oğlan yok diye. Alt komşuda bir süre sonra annemi aramış senin oğlan eve geliyo sinirli sinirli diye. Pazarla bizim ev arasında baya mesafe var. Normal bir çocuğun yuruyemeyeceği kadar uzun bir mesafe. Ben artık zamanla gide gide alışmışım heralde yola. Yıl 2014 ya da 2013 olmalı bu arada.
ben küçüktüm ne zaman hatırlamıyorum pladiumdu galiba o zamanlarda bradium yoktu kayboldum annem arıyor babam arıyor yok bende küçüğ tabi kayboldum üzgünüm o da ne bir el uzandı dediki ne oldu bende kayboldum dedim gel aileni bulalım dedi karısıyla beraber ailemi aradılar buldular adama çok teşşekür ettik çok sonradan fark etim o engin altan düzyatandı
6 yaşımda iken pekte sevmediğim bakıcıma gitmiştim o zamanlar anne-babam ikiside çalılıyordu bakıcının oğluda okuldan gelmemişti daha bakıcı bana:"sen ekmek almaya gidebilirmisin?" dedi bende büyüdüğümü kanıtlamak için güzel bir yol olduğunu düşünüp evet dedim kadın bana bakkala gitmemi söyledi ben gidiyorum bakkal yok ilerliyorum yok dahada gidiyorum en sonunda bakkalı bulamadığım için hakmara girip 2 ekmek alıp çıkıyorum çıkıyorum ama nerede olduğumu hiç bilmiyorum arkaya doğru yürüyorum geldiğim yere hiç benzemiyo öne doğru yürüyorum yine benzemiyo beni ufaktan bi göt korkusu sarıyo ben böyle cebelleşirken polis abiler yanımda durdu ne yapıyosun sen dediler ekmek aldım ama kayboldum dedim arabaya bindim annemin babamın adını falan sordular eve bir şekilde gittim geldiğimde polisler,annem,babam ve halam bekliyodu bende böyle kaubolmuştum işte ;) sakın 6 yaşındaki bir çocuğa güvenmeyin....
Efsane olmuş
Efsane geri döndü broo
Ben nasıl bir çocuksam 2 yaşında 2 tekerlekli bisiklet sürüyorum. Bir ramazan günü yeni bir eve taşınıyoruz babam öğretmen olduğu için okulda annemde tek başına evde eşyaları dizip yemek yapmaya çalışıyor bizde ablamla birlikte sitenin bahçesinde oyun oynuyoruz bir önceki günde ablamın arkadaşına gitmişiz. Ben ablamla oynamaktan sıkılmış olmalıyım ki evden bisikletle kaçıp arkadaşının evine gitmişim ses çıkarmasın diye de kapının altından bisikletle birlikte geçmişim annemde iş yaparken uyuya kalmış, bir anda ablam annemi uyandırıp diyor ki "anne Furkan yok aradım aradım bulamadım" bulunduğumuz çevrede de yine çocuk kaçırma olayları var annemde bu korku ile başlıyor beni aramaya. Ben ortaya çıkmayınca kolu komşuya soruyor onlarda beni aramaya katılıyor sonra babam okuldan geliyor o da beni arıyor en sonunda beni ablamın arkadaşının babannesi getiriyor. Neredesin sen diyince de demişim ki "evden kaçtım yine kaçıcam"
Çok Başarılısın Abim Başarılarının Devamını Dilerim Umarım Çok İyi Yerlere Gelirsin
Çocukken evden kaçmıştım 2-3 saat sonra acıktığım için geri gelmiştim. Müstakil bi evde amcamlar, bizimkiler ve dedemgille yaşıyorduk. Kalabalık olduğumuz için kimse fark etmemişti. jsjjsjsjjs
valla yunus abi ablan olmasa neler olur kim bilir en azından işler daha kötüye gitmeden bulmuş sizi
(Cinsel şaka yapmayın) kısmı öldürdü hahahahaha
Benimde benzer anım var
Biz şimdi ailecek parka gittik piknik yapıyoz büyük bir park etraf ağaçlarla kaplı piknik yerleri var
bizde parka yakın yerde kurduk pikniği falan ondan sonra neden gittim bilmiyorum ben ormana daldım biraz kayboldum ondan sonra etrafıma baktım annem babam tanıdığım kimse yok
biraz daha küçük bi umutla biraz daha kayboldum ondan sonra bi ağacın altına gittim başladım ağlamaya ondan kalkıp arkama baktım ailem orda biraz daha ötede piknik yapıyolar. Bu da böyle bir anımdı
Abi videoların çok güzel her saniye izleyebilmek isterim
Bu çocukluk anıları çok güzel oluyor
Tatlış Yunus çizim tarzına dönüş çok güzel olmuş :D
Mükkemel Video
Abi aşırı benzerini ben de yaşadım. Ablamlar aşağıda bisiklet sürüyorlar ben de onların yanındayım, sıkıldım çıktım eve ev kapısı hep açık olurdu girdim yattım. Yattığım yer de çalışma masasının altı olur ya ayak koymak için orası. Ben oraya yatıyorum yatacak başka bir yer yokmuş gibi uyuyakalıyorum. Aynı senin gibi tüm mahalleyi ayağa kaldırmış annem, akşama doğru eniştem evde buluyor beni. Uyandığımda tüm aile başımdaydı. Annem hem mutluluktan ağlamıştı hem de dövmüştü. Sen anını anlatırken benim de aklıma geldi SKSKWKSOWMSOWKSLWMS
Kontrolsuz hayat eğlencelidir.
Çocukluk döneminde değil ama bir bilemedin iki yıl önce kimseye haber vermeden tek başıma akşamın altısında çarşıya inmiştim. normalde tek başına aşağı inen birine pek karışmazlar ama ben engelli bir birey olduğum ve daha önce de tek başıma carşıya inmediğim için annem telaşlanıp az daha polise haber verecekmiş ki eve dönüş yolunda karşılaştık. Sağlam bir fırça yiyip eve dönmüştüm.
Bende küçükken bir sandığın arkasında uyuya kalmışım.Annemde seslenmiş duyamayıncada mahalleye çıkıp aramış.Kadıncağız paniklemiş bulamayınca heryerde beni aramış bulamayınca da eve gelmiş.bi bakmış sandığın arkasında mışıl mışıl uyuyorum.Tabi bu anlatılanları ben hatırlamıyorum.3-4 yaşlarındaymışım annem anlatıyordu.Yeni yeni yürümeye başladığım dönemler.Birden ortadan kaybolunca annemde yeni yürümeye başlayan çocuk nereye gider diye paniklemiş.Bu da böyle bi anım.
Çok güzel olmuş kral
yunus abi seni çok seviyorum
5 yaşındaydım evde sandığın içine girmiştim aynen videodaki gibi tüm mahalle beni aramıştı, bir ara sandığın olduğu odaya geldiler ben kapağın arasından herkesi görüyorum annem oturmuş ağlıyo etrafındaki konu komşu ona teselli veriyor sonra o an odada olan benle yaşıt komşunun çocuğu sandığı kurcalamak için açtı ve beni buldular 😄
Oha bizim eski komşunun oğluda geçen sene olmustu okul grublarında falan mesaj atıyolardı bulanlar haber versin cocuk damda uyuya kalmıştı ne kadar benzer
denize gitmiştim bodruma 3 yaş falan annem gil suda konuşuyor ben de o sırada simitle birlikte gidiyom aramışlar falan ama gittiğim yer deniz kıyısındaymışım tek fark ben diğer plaja gitmişim
Küçüklüğün kardeşime çok benziyor sjjsjsjsjs seni izlerken aklıma kardeşim geldi
Yazın ortasında arkadaşlarım ile alış veriş merkezine gitmiştik biraz dolaştık sonra arkadaşlarım starbucksa gittiler bende birşey almaya karar verdim daha önce hiç gitmediğim için hiçbir içeceğin ismini bilmiyorum sıcak birşey var mı diye sordum arkadaşlarıma bana garip garip baktılar bende anlamadım sıkıldım ve avmnin parkına gittiğiğmi söyledim gittiğimiz avmnin parkıda iki kule kuleden kuleye geçmek için köprü gibi bir şey var ben kulelere çıkmak için olan yerlerden birinde oturdum çok uykum vardı sızmışım ama 1 gözüm açık arkadaşlarım geldi diğer kuleyi ve köprüyü kontrol etmişler ama benim olduğum yere gelmediler (parkın her yerini gezdiğini söylüyolar ) 30 40 dk orada kaldım sıkılmaya başlayınca içeri girdim beni beni buldular ve suçlu ben oldum (starbucksda bana garip garip bakmalarının sebebi yazın sıcak bir şey istediğim içinmiş ki benim üstümde uzun kollu tişört ve ceket vardı )
Eğer okuduysan teşekkürler biliyorum çok detaylı anlattım
Abi kaç gündür bekliyorum sonunda
kedi Yunus mükemmel bir lakap
Bende seviyorum dar alanları yalan yok
Ben küçükken saat 6 gibi Uyanırdım. Bizim evin alt sokağında inek beslayen bir kişi vardı baçeside baya büyüktü ineklerini erkenden bahçeye salardı bende bir iki saat inekleri izlerdim annem ve babam kapıyı kitlerdi ama beni durduramazlardı yine inekleri izlemiş eve giderken uykum gelmiş yan komşunun o girişlerde hoşgeldiniz yazan paspasın üstünde uykuya kalmışım
ulan hayatım boyunca hiç kaybolmadım, ama ne zaman sizin eve yürüyecek olsam kayboluyorum
enerji bunlar enerji
kafanın oyna ma animasyonu çok güzel eline sağlık
Ben aldım her şeyin içinde uyumuyacaksım
Çok iyi video olmuş emeğine sağlık
Yunuscuğum ben dershanedeyken video atmışsın çok ayıb😢😡 Abi şaka maka videolarında anılar gerçekten çok iyi ve komik anılar severek izliyorum seni
Yunus bey Jem'in mutfağı serisi baya güzel seriydi. O seri devam edecek mi ?
Var ya tam kediymişsin Yunus abi yatak var ama sen kutuda uyuyorsun aynı benim kedim gibi sjsjsjsjjs
Benimkine çok benzer lan. Bende küçükken babannemle anaokulu parkındaydık 3-4 yaşlarında falanım parkta oynarken babanneme saklambaç oynıyalım dedim, o da tamam dedi bakmadı bana ben ilkokul tarafında(parkın yukarı taraflarında) güvenlik kulübesi var içide boştu saklanmak için oraya girmişim uyuya kalmışım 3 saat boyunca sonradan öğretmenler bulmuş beni babannem de çok korkmuştu-
yeni çıkan vide sıcak ekmek gibi hissettiriyor
Ben 4-5 yaşındayken Bayrampaşadan yola çıkıp en yakında ki (neredeyse 5 kilometre ötede ki) Lunaparka gitmeyi başarmışım. Bir kaç abi beni Lunaparkta aletlere binmeme izin verdikten sonra Anneme teslim etmiş. Garip olay ise 5 yaşında ki bir çocuk 5 kilometre yürüyüp nasıl Lunaparkı buldu onu hiç bilmiyorum
Bende çocukken çok bi yerlerimi kırardım. Ama harbi kırardım. Daha 3-4 yaşlarındayım böyle yeni yürümeye fln başlamışım. Bizim o zamanının tüplü bilgisayar mutfağımızda, abim orada bligisayarla oynuyor. O da ben 5 yaş büyük. İşte annem gilde yemek hazırlıyor. Bilen bilir siyah süngerli bi oyuncu sandalyesi vardır böyle uç kısımları kenara uyacak şekilde demirli, ayak kısmı tamamiyle demir. Annem gil yemek yapıyor, abim oyun oynuyor bende o sandalyeye çıkmışım sandalyeden ters dönmüş onları izliyorum. Çünkü ben çocukluğumdan bu yana, sandakyede düzgün oturamam. İlla bişiler yaparım. İşte fizik ya pat ben yere yapışmışım. Demir kenarlıklara elim sıkışmış. Bende küçükken her boka ağlayan birisiydim. Sivrisinek ısırsa bas bas ağlardım. O derece. Annem gilde bir şeyim yok diye, yaraya bakmadan, kanayan parmağımı sarmışlar, sağlık ocağına götürmüşler. Ama ben nası bas bas ağlıyormuşum var ya. İşte gitmişler doktorlar biz buna bişi yapamayız hastaneye götürün demişler. Aksilik o ya annem ve babam da aceleden cüzdan almamışlar. Hem bana sinirliler hem abim yanlız kalacak anneannemi aramaya çalışıyorlar. Anneannemnde 5dk'lık mesafede oturuyor zaten. O heyecan arasında unutmuşlar işte. Gidiş şekilleride çok garipti de o kısmı hatırlamıyorum. İşte bi şekilde ulaşmışlar. Ama şöyle bir sıkıntı var. Daha yakında daha iyi bir hastane varken, daha uzağa ve kötü bi hastaneye götürmüşler. Ha bu arada o parmağımın uç kısmı neredeyse kopmak üzereymiş. Üstleri başlarıda kan olmuş. Yani kısaca tam bir rezillik. Bi de açlar, yemek yememişler onun da siniri var üzerlerinde. İşte o dediğim hastaneye gitmişler ve doktorlar demiş ki bu dikilmez biz bu parmağı kesecez. Babamla annem hemen ısrar edip, o daha iyi dediğim hastaneye götürmüşler ve doktorda ne kadar saçmalık ben bunu dikerim izi bile belli olmaz demiş. Bu da benim parmağımın hikayesi. İzi hâlâ duruyor dikilen kısma bakıyorumda tam kemiğimin bitiş noktasında. Dikilemeyecek gibi bi durumda yok yani. Bende senin ki gibi bu hikayeyi anlatılana göre biliyorum.
Ben sanırım buraya tüm saçmalıklarımı yazacam içimden geldi. Başkasına anlatmam gerekirse ve üşenirsem de ss çeker insanlara bunları gönderirim. Bu bambaşka bir hikaye ve daha kısa. Bir gün kuzenlerimle babannem gilde kalacaktık. Babannemlerle de 3 aile kalcaktık yani az buz değil. Babannemler dahil. İşte onlar, biz bide amcamlar. 10 kişiydik. İşte yatacak pekte yer yoktu 2 salon bi yatak odası vardı evde. 1 salon diğerinden daha küçük. İşte Alper abimle ben beraber yatacaktık ama o benden bayaa büyük aramızda helalinden 7-8 yaş var. İşte Alper abim de çok hareketli yatan birisiymiş. Ben de yine 3-4 yaşlarımdaydım. Büyükler de beni abim ezer diye pek içleri rahat değilmiş ama biz ikna ettik sonrasında. Bi ses olursa uyanırız zaten demişler. Çünkü biliyorlar ben çok ağlayan birisiyim. İşte yatmışız. Bi 1 saat yarım saat sonra benim ağlama sesim gelmiş onlara. Onlarda herhalde Alper çocuğu ezdi, çocuk ondan ağlıyor diye koşmuşlar. İçeri bir girmişler Alper abim duvara yapışmış, ben de daha ileri gitmiyor diye bas bas ağlıyorum. Anlattıkça hâlâ beni gülme krizi tutar. İşte bu da benim rahatlığımın bi ansı.
Neyse aklıma geldikçe gelip buraya yazarım artık.
Neden kendimi dinliyorum gibi hissediyorum.
sonundaaaaa
Benim değilde ablamın var bizim bakkalımız vardı önceden ablamda 4 yaşında falanmış arkadaşlarıyla saklambaç oynuyormuş sonra ablam da saklanmış bulamamışlar ablama Oyun bittiii çık diye bağırmışlar annemlere söylemişler bir bakmışlar kız yok aşağı mahallere gitmişler yukarıya oraya buraya ablam yok annem başlamış korkudan ağlamaya en son polise haber vermişler babam da bakkalı kapayacakmış orada ablam bir kasaya falan mı girmiş ne bulmuşlar babam sormuş "neden çıkmadın seslendik sana" diye ablam da sobeleyecekler diye çıkmadım demiş
Çocukluk anıları epey sarıyor
5-6 yaşlarındaydım şuanki evimize taşınalı 3 gün olmuş ben dışarı çıkmıştım kayboldum mahallede evi arıyorum ama bi yandan da altına s1çıuyorum neyse abimi gördüm ağlayarak meğerse evin arka sokağında 20 tur atmışım abime söylemişler kaybolduğumu söyleyince mahlleliye bu da böyle bi anı