This is quite good. I do not speak your language, but I see the apparent connection between the ancient Portuguese and Celtic cultures. Thanks for posting.
grande oleiros tu ilustrasnos a galicia que ya que nos gustaria que existira pra poder disfrutala beizon por facernos un pouco mais felices galicia e os galegos nunca che pagaran o que tu invirtes pra popagar a nosa cultura SAUDADE
Castelao; o intelectual, artista e político da Galiza do século XX que mais admiro, dizia: "As palavras som como os passaros, voam sobre as fronteiras políticas". Saúde e obrigadinho.
Caro compatriota! Tanto a Galiza actual como a antiga Galiza Bracarense sofre da mesma aculturação ao centralismo. A nossa lingua é o Galego e a GALIZA não termina no rio Minho! Desce pela montanhas até ao rio Douro e quiça além. Ainda hoje as zonas rurais do Norte de Portugal são as unicas a tocar o V pelo B e a usar frequentemente o NOM em vez do NÃO. Inconscientemente declaramos a verdadeira identidade do nosso povo.
Hello, friend, thank you. The word "Celtic" is highly controversial. Many historians prefer "Atlantic". In my country, Galiza (part of the Spanish State, although we share the language and culture in northern Portugal, we were a single kingdom). There are names and words of Celtic origin common to Briton to gaelic and the Celtic mainland. The issue is very complicated, but there is no doubt that we have much in common with others nations of the European Atlantic. Greetings and Thanks.
Yes, my friend, cultural differences culturally enrich us and all have something in common (there are petroglyphs similar to the Galicians into Indian tribes of North America, bagpipes in the most unexpected locations. The similarities make it feel more curiosity and eagerness to meet others. In an Irish legend says that a man from north of the Iberian peninsula where there was a high tower, had conquered Eire. That man descended from mythical Breogan, quoted in our national anthem. Bye.
"Alá polo mil douscentos a lingua que hoxe falamos escomenza a ser escrita por poetas e notarios. Falan en lingua galega reis, labregos e señores, e os abades dos mosteiros e os soldados e os doutores. Unha grande poesía cántase ó son das violas polas prazas de Santiago, por Toledo e por Lisboa. Agres cántigas de escarño, doces cántigas de amores resplendían coma xemas no cantar dos trobadores. Rei Afonso de Castela cantaba a Santa María coas palabras máis fermosas que na nosa terra había. Rei Denís de Portugal, o amigo da agricultura, na nosa língua cantaba con extremos de dozura. Martín Codax o de Vigo, Airas Nunes e Mendiño, dicían os seus cantares nas terras que baña o Miño. Pero Meogo trobaba do cervo que a auga volvía con tan belidos dicires que os sentidos suspendía. A luz máis bela de Europa resplendía en Compostela como en terras de Occitania de onde viña tanta estrela. Historias de cabaleiros e miragres de Santiago en galego se contaban, e as fazañas dos troianos. E ordenanzas se escribían e crónicas e tratados e os acordos dos concellos en galego eran labrados. Mais despois tempos viñeron que Galicia esmorecía, porque nobres e señores cometeron felonía. Viñeron xentes de fóra, xentes de dentro marcharon, e a lingua da nosa xente nos escritos olvidaron. Galicia foi sometida polo xugo de Castela, e os que mandan en Galicia non falan na língua dela. Pero as xentes desta terra, columna do noso pobo, non deixan de ser galegos nin falan idioma novo. Artesáns e mariñeiros e burgueses e labregos levan no peito Galicia e nos labios o galego. Ó principio do oitocentos toda Galicia falaba na lingua dos devanceiros e ninguén se avergonzaba. Pero en seguida empezaron as xentes acomodadas a pensar que eran máis finas as palabras importadas. Galicia xa tiña fendas, xa o seu corpo se crebaba pola mor dos desleigados que a súa lei non lle gardaban. Pero había peitos nobres que pensaban doutro modo, e anque en Carral os mataron nunca os mataron de todo. O seu espírito altivo preludiaba o nacemento das mil flores que serían o noso Rexurdimento. Añón, Pintos e Camino e outra xente que escribía na vella lingua galega, preludiaba a Rosalía. Rosalía a gran poeta recobrou a dignidade da língua que todo o pobo gardara na adversidade. Don Manuel Curros Enríquez palabra de aceiro fino, cantou a luz e o progreso neste idioma campesino. Língua de ouro nos facía Pondal o bardo do pobo cantando os fastos antigos e un futuro libre e novo. E entre tódolos poetas a historia nos descubría e fundaba o noso orgullo aquel bo Manuel Murguía. Entusiastas estudiosos a gramática estudiaban, recollían as palabras e pulían e ordenaban. Fundaron unha Academia e as Irmandades da Fala, que naceron na Coruña para honrala e enxalzala. Xa se fala nos lugares onde lle era antes vedado, inda que hai quen a discute porque hai moito desleigado. Este noso antigo idioma é unha lingua de cultura e é vergoña pra un galego non falala con soltura. "O galego que non fala na lingua da súa terra, nin sabe o que ten de seu, nin é merecente dela". Esta historia é diferente doutros romances de cegos; non se sabe inda o remate, pois depende dos galegos. Nenos, homes e mulleres desta terra adormentada, rematouse xa o romance, e escomenza a pandeirada: ¡ARRIBA POBO GALEGO, ARRIBA LINGUA GALEGA, QUE SE MORRE A NOSA FALA NON HAI POBO NIN HAI TERRA!
Amigo Vostede vay a entender mellor o Galego lingua Celta de 3a xa que o Gaelik e pimeiro ela e a primeira lingua escrita despois dos simbolos celtas esta lingua falabase en Galiza antes da dominacion de Roma o seu nome apenas mudou acreditase que o Gaelik e mais antergo do que o Latin o galego de oxe esta Latinizado o Portugues e tamen o Espanhol son fillos directos do Galego con estes ultimos bou ter que darlle mais datos xa que eles os Mouramos acreditanse donos da Casa.
A melodia é muito bonita, o acompanhamento dos instrumentos também. O texto é interessante. Muito obrigado por esta pérola!
This is quite good. I do not speak your language, but I see the apparent connection between the ancient Portuguese and Celtic cultures.
Thanks for posting.
grande oleiros tu ilustrasnos a galicia que ya que nos gustaria que existira pra poder disfrutala beizon por facernos un pouco mais felices galicia e os galegos nunca che pagaran o que tu invirtes pra popagar a nosa cultura SAUDADE
Castelao; o intelectual, artista e político da Galiza do século XX que mais admiro, dizia: "As palavras som como os passaros, voam sobre as fronteiras políticas". Saúde e obrigadinho.
Caro compatriota! Tanto a Galiza actual como a antiga Galiza Bracarense sofre da mesma aculturação ao centralismo. A nossa lingua é o Galego e a GALIZA não termina no rio Minho! Desce pela montanhas até ao rio Douro e quiça além. Ainda hoje as zonas rurais do Norte de Portugal são as unicas a tocar o V pelo B e a usar frequentemente o NOM em vez do NÃO. Inconscientemente declaramos a verdadeira identidade do nosso povo.
Hello, friend, thank you. The word "Celtic" is highly controversial. Many historians prefer "Atlantic". In my country, Galiza (part of the Spanish State, although we share the language and culture in northern Portugal, we were a single kingdom). There are names and words of Celtic origin common to Briton to gaelic and the Celtic mainland. The issue is very complicated, but there is no doubt that we have much in common with others nations of the European Atlantic. Greetings and Thanks.
Yes, my friend, cultural differences culturally enrich us and all have something in common (there are petroglyphs similar to the Galicians into Indian tribes of North America, bagpipes in the most unexpected locations. The similarities make it feel more curiosity and eagerness to meet others. In an Irish legend says that a man from north of the Iberian peninsula where there was a high tower, had conquered Eire. That man descended from mythical Breogan, quoted in our national anthem. Bye.
Saúde, companheiro ;)
@tuuraatnva Muito obrigado para você pelo amável comentário.
Um abraço da Galiza
"Alá polo mil douscentos
a lingua que hoxe falamos
escomenza a ser escrita
por poetas e notarios.
Falan en lingua galega
reis, labregos e señores,
e os abades dos mosteiros
e os soldados e os doutores.
Unha grande poesía
cántase ó son das violas
polas prazas de Santiago,
por Toledo e por Lisboa.
Agres cántigas de escarño,
doces cántigas de amores
resplendían coma xemas
no cantar dos trobadores.
Rei Afonso de Castela
cantaba a Santa María
coas palabras máis fermosas
que na nosa terra había.
Rei Denís de Portugal,
o amigo da agricultura,
na nosa língua cantaba
con extremos de dozura.
Martín Codax o de Vigo,
Airas Nunes e Mendiño,
dicían os seus cantares
nas terras que baña o Miño.
Pero Meogo trobaba
do cervo que a auga volvía
con tan belidos dicires
que os sentidos suspendía.
A luz máis bela de Europa
resplendía en Compostela
como en terras de Occitania
de onde viña tanta estrela.
Historias de cabaleiros
e miragres de Santiago
en galego se contaban,
e as fazañas dos troianos.
E ordenanzas se escribían
e crónicas e tratados
e os acordos dos concellos
en galego eran labrados.
Mais despois tempos viñeron
que Galicia esmorecía,
porque nobres e señores
cometeron felonía.
Viñeron xentes de fóra,
xentes de dentro marcharon,
e a lingua da nosa xente
nos escritos olvidaron.
Galicia foi sometida
polo xugo de Castela,
e os que mandan en Galicia
non falan na língua dela.
Pero as xentes desta terra,
columna do noso pobo,
non deixan de ser galegos
nin falan idioma novo.
Artesáns e mariñeiros
e burgueses e labregos
levan no peito Galicia
e nos labios o galego.
Ó principio do oitocentos
toda Galicia falaba
na lingua dos devanceiros
e ninguén se avergonzaba.
Pero en seguida empezaron
as xentes acomodadas
a pensar que eran máis finas
as palabras importadas.
Galicia xa tiña fendas,
xa o seu corpo se crebaba
pola mor dos desleigados
que a súa lei non lle gardaban.
Pero había peitos nobres
que pensaban doutro modo,
e anque en Carral os mataron
nunca os mataron de todo.
O seu espírito altivo
preludiaba o nacemento
das mil flores que serían
o noso Rexurdimento.
Añón, Pintos e Camino
e outra xente que escribía
na vella lingua galega,
preludiaba a Rosalía.
Rosalía a gran poeta
recobrou a dignidade
da língua que todo o pobo
gardara na adversidade.
Don Manuel Curros Enríquez
palabra de aceiro fino,
cantou a luz e o progreso
neste idioma campesino.
Língua de ouro nos facía
Pondal o bardo do pobo
cantando os fastos antigos
e un futuro libre e novo.
E entre tódolos poetas
a historia nos descubría
e fundaba o noso orgullo
aquel bo Manuel Murguía.
Entusiastas estudiosos
a gramática estudiaban,
recollían as palabras
e pulían e ordenaban.
Fundaron unha Academia
e as Irmandades da Fala,
que naceron na Coruña
para honrala e enxalzala.
Xa se fala nos lugares
onde lle era antes vedado,
inda que hai quen a discute
porque hai moito desleigado.
Este noso antigo idioma
é unha lingua de cultura
e é vergoña pra un galego
non falala con soltura.
"O galego que non fala
na lingua da súa terra,
nin sabe o que ten de seu,
nin é merecente dela".
Esta historia é diferente
doutros romances de cegos;
non se sabe inda o remate,
pois depende dos galegos.
Nenos, homes e mulleres
desta terra adormentada,
rematouse xa o romance,
e escomenza a pandeirada:
¡ARRIBA POBO GALEGO,
ARRIBA LINGUA GALEGA,
QUE SE MORRE A NOSA FALA
NON HAI POBO NIN HAI TERRA!
Alguém sabe onde posso encontrar a letra desta música? Embora eu consiga compreender quase tudo o que é cantado, gostaria de ler o que é dito.
The commonality does make one wonder, doesn't it?
Sinto nom poder ajudar.
Saúde
Amigo Vostede vay a entender mellor o Galego lingua Celta de 3a xa que o Gaelik e pimeiro ela e a primeira lingua escrita despois dos simbolos celtas esta lingua falabase en Galiza antes da dominacion de Roma o seu nome apenas mudou acreditase que o Gaelik e mais antergo do que o Latin o galego de oxe esta Latinizado o Portugues e tamen o Espanhol son fillos directos do Galego con estes ultimos bou ter que darlle mais datos xa que eles os Mouramos acreditanse donos da Casa.