Onthouden niet, maar herkennen wel. Het lijkt dus toch ergens opgeslagen. De genoemde voorbeelden kan ik mij ook niet voorstellen. Ik kan echter best denken aan een hond, maar ik "zie" dan geen hond. Ik herinner mij de kenmerken van een hond maar vraag bijvoorbeeld niet welk ras mijn voorgestelde hond is.
Precies ! Ik heb een slecht visueel geheugen, ik kan mijn voordeur niet zien in gedachten, maar ik kan mijn voordeur wel beschrijven met woorden. Ik zie geen beelden in mijn hoofd maar kan wel aldoende originele dingen te maken als ik aan de gang ga met materiaal. Fantasie genoeg ! Verkeerde conclusie lijkt mij. Teksten kun je ook interpreteren met humor, of gevoel, of redenaties, of geuren, geluiden. Meer dan genoeg beleving zonder iets te zien. Dus blinden hebben geen gesproken boeken nodig ? Er lijkt niets te kloppen van dit onderzoek.
Nu k dit lees begrijp ik dat ik ook Afantasie heb. Zelfs toen ik mijn zoontje van school haalde kon ik hem niet herkennen. Meestal ging ik op een plek staan waar hij me goed kon zien en hij naar me toe kwam. Ik heb wel eens bijna een verkeerd jochie meegenomen, maar aan zijn stem hoorde ik dat het niet mijn zoontje was. Stemmen kan ik juist heel goed herkennen. Daar komt bij dat ik al naar mijn werk was, voordat hij zijn bed uitkwam. Dus ik wist niet welke kleren hij die dag aan had. Fijn dat ik dit nu weet en begrijp dat ik niet de enige ben!
Ik heb eerder hyperfantasie, kan me met het evenveel gemak een 19e-eeuwse of 23e-eeuwse winkel voorstellen als mijn dagelijkse super om de hoek, maar ik ZIE daar vaak niks bij, daar moet ik echt moeite voor doen. Allerlei andere sensaties gaan me makkelijker af: de geuren van kardemom en lavendel en kruidnagel in een drogisterij in 1685, het gedoe en de verwachting als de kruidnagels uit de scheepskist gehaald worden, de pijn van het onhandige winkelknechtje als hij bij het openen van de kist een vinger klem zet tussen het deksel en de koevoet, de verbazing over de geur die de winkel binnenstroomt... pas als ik dat allemaal heb worden de beelden ingevuld.
Geluiden heb ik hierboven niet genoemd, merk ik nu. Ik ben veel te vroeg geboren en heb in mijn eerste week niets gezien en weinig gehoord, maar wel pijn gehad en geroken en geproefd. Zou dat bepalend zijn? Ik zou mee heel graag door Laura Speed laten testen!
Leuk dat jullie hier aandacht aan besteden! Afantist hier, bijna 3 jaar geleden achtergekomen. Vond het zelf overigens bijzonder dat ik 30 jaar dit niet door heb gehad 😅 Veel nadelen die jullie bespreken liggen bij de meeste afantisten genuanceerder is mijn ervaring, al hebt het zeker niet mee. Overigens naast visueel denken zijn er ook nog andere zintuigen die mensen wel of niet in hun hoofd hebben. Geluid, geur etc
Ik ga ervan uit dat ik ook afantasie heb. Ik kan prima gezichten herkennen en in beperkte mate beschrijven, maar alles wat ik doe is gebaseerd op mijn geheugen. Als ik iemand zie met blond haar, dan moet ik bewust die informatie in mijn geheugen opslaan. Als ik daar dan later aan terug denk, dan herinner ik de informatie dat die persoon blond haar had. Ik 'zie' daar echter helemaal niets bij. Mijn dromen daarentegen zijn in mijn beleving wel visueel. Als ik het testje met de appel als voorbeeld neem, dan zou de visuele beleving van de appel in mijn dromen een 4 of 5 zijn. Als ik wakker ben en mijn ogen sluit dan zie ik gewoon niets. Dat mensen wel iets zouden 'zien', daar kan ik mij dus echt niets van voorstellen.
@@gerdaidzerda1878 Als de persoon die ik zie prachtig is, dan is de kans groter dat ik die informatie onthoud. Ik heb in mijn voorbeeld echter niet gespecificeerd dat de persoon een vrouw was, of dat zij prachtig is. Kan het zijn dat je zelf een mentaal beeld heb gemaakt van een prachtige blonde vrouw? Ik had zelf tijdens het bedenken van mijn voorbeeld weliswaar de associatie in mijn hoofd tussen blond en vrouw, maar ik had nog niet nagedacht over of deze persoon prachtig was. Het is ook niet dat de persoon die ik in gedachte had anders was; ik had simpelweg nog niet nagedacht over die eigenschappen. Met andere woorden: Blijkbaar heb jij een beter beeld in je hoofd van de persoon uit mijn voorbeeld dan dat ik zelf heb.
Belangrijker dan de 'praktische effecten', je wel of geen winkel of gezichten kunnen voorstellen, zijn denk ik de kort genoemde fundamentelere zaken in een mensenleven: je empathische vermogen, hoe levendig je je eigen verleden (je levensloop) en toekomst kunt ervaren. In hoeverre heb je een 'narrative' van je eigen leven, of leef je meer bij de dag, omdat je toch geen intensieve herinneringen opbouwt? Hoe ga je om met nare gebeurtenissen (trauma's), blijf je erover doormalen omdat je ze elke keer weer intensief herinnert, of zijn ze snel weer vergeten? Een onderzoek naar dat soort pychologische aspecten, zou ik interessanter vinden dan hoe mensen het lezen van boeken ervaren. Maargoed, je moet de onderzoeken ergens beginnen natuurlijk.
Zelf heb ik afantasie maar zit op 1,2 ofzo. Er lijkt wel iets van beeld te zijn, maar te vaag en vooral ook te kort om waar te kunnen nemen. Ik kan heeel goed piekeren en mediteren zorgt ook nog steeds voor de confrontatie met gedachten stilzetten. Heb t idee dat t me wel makkelijker afgaat dan een ander. Heb een heel goed geheugen, maar wel alleen voor taal. Dus ik onthoud letterlijk wat iemand zegt, tot grote schrik van.. haha. Qua beeld zie ik t niet voor me, maar weet ik wel dingen. Bijvoorbeeld dat mijn moeder bruin haar heeft of mijn vader grijze ogen, dat is opgeslagen info dmv taal ipv beeld. Ik onthoud ook hoe een kamer is in taal. Ook ben ik heel empathisch, als iemand mij iets vertelt leef ik zeker mee, daar hoef ik niets voor te zien. Mijn inlevingsvermogen werkt prima zonder beeld. Dus herken me niet echt in de video. Zou heel graag willen dat er meer onderzoek naar wordt gedaan!
Ik kan mijn hele leven al geen gezichten en namen onthouden. M'n fantasie, daarentegen, is enorm. Als ik science fiction lees, is de film in m'n hoofd beter dan de verfilming van het boek.
Ik had vroeger geen afantasie, maar nu bijna wel. Maar ik heb ook een probleem met dat ik alleenmaar in mijn hoofd zit en dat ik eigenlijk al mijn lichamelijke sensaties mis waardoor ik vrijwel niets voel aan emoties. Verder is er een techniek genaamd image streaming waardoor je beter kan worden om dingen te visualiseren.
Sinds ik me een paar jaar geleden hiervan bewust werd lijkt het geactiveerd te zijn en krijg ik steeds meer beeld voor me. Wel vooral over emotioneel beladen onderwerpen. En in plaats van een beeld voor me zien is het meer een soort van een doorzichtige vluchtige afdruk die me toch het gevoel geeft dat ik het voor me zie (omdat het zoveel meer is dan helemaal niks) het begon met het voor me zien van geometrische figuren tijdens mediteren en daarna zijn ook sinds dien aangemaakte herinneringen met een 1.5 ipv 1 zoals het in dit filmpje benoemd is. Ook zijn oude nachtmerries uit mijn kindertijd "unlocked" of iniedergeval 1 waarbij ik achterna gezeten werd door een boze vrouw in een rood autootje op een parkeerplaats. (Ik heb er verder geen last van lijkt willekeurig). Hoe het zit is me niet duidelijk Wat ik wel verwarrend vind is dat sinds ik dacht en ook met andere deelden dat ik dit had ik me bewuster ben van beelden. En ik dus ook weer op mijn ik heb dat status terug moet komen. Wat ook iets is om gek van te worden. Ik deel dit vooral om een anekdote voor de makers van het filmpje te geven dat dit blijkbaar aan verandering (ook ten vermeerdering van de verbeeldingskracht kan leiden). Hoe het werkt geen flauw idee.
Wow I have so many questions for Frank! So when you say you know how to get to the store, how do you do that if you can’t visualise the path? Do you you have to remember where to turn as you go, as the path presents itself in front of your eyes; or do you need GPS the entire time? And what if you ever get lost? Then does this mean you can’t ever draw? Because the moment you return to the canvas the image is already gone. Or maybe you can draw even better than others, because each stroke is exact calculation of “this line is 2/3 of that line, this line is 45 degree to that line”? Then what about colours. Say if we see a green wall, I would usually remember the colour by registering that it has “the green of lily pads”. How would you remember it then if you can’t recall the green of lily pads? Would all the greens then just be a generic green for you, tying to the word “green”? If I show you later a photo of the exact wall but with olive green, would you be able to tell it’s wrong? And if you only have a generic green, what does it look like, and how do you tell it from yellow?
I'm not Frank and I don't know exactly how my Aphantasia compares to his, but I can answer you from my experience: I get to the store by just taking the same left- and right-turns as I did last time I went to the store. Don't ask me to describe the route from start to finish; I remember the turns as I go. If the route I want to go is blocked I just take the next-best option. If people ask me for directions to some place I don't frequent often, I usually just point in the general direction and say: "Go there". I could easily get there without GPS by just making sure that every turn I take gets me closer to that direction. I couldn't draw (from memory) even if my life depended on it. With enough practice I think I can draw from reference, as that is somewhat more of a technical skill. Drawing from exact calculations would require me to remember all the numbers and calculations. I don't have the memory to remember those numbers, and I think art is better represented in shapes, rather than calculated strokes. I have a hard time remembering colors that I have not registered lexically, but I can definitely distinguish between colors when I see them. If you show me 'olive' green and 'lily pad' green I will be able to tell them apart, and I might even be able to to name them. If you show me an 'olive' green wall and later a 'lily pad' green wall, I will only know it has changed if I remembered the actual color definition of the first image. If you ask me to think of 'a green wall', it will be a 'generic' green. If you ask we later what color wall I had in mind, it would be 'green'.
I can explain the layout of the supermarket I go to in pretty good detail. But this is all from non-visual stored knowledge and not a single intern inmage.
Ik denk niet in beelden. Dat is me ooit (als kind zestig jaar geleden) uitgelegd als dyslexie, wat ik inderdaad een beetje heb. Inderdaad matig herkennen van gezichten en andere zaken. Maar verder herken ik me niet geheel in dit verhaal. Stomste reactie die ik ooit kreeg op niet in beelden maar in woorden denken was de vraag of ik het wel kon bijhouden met lezen.... Nee, ik denk niet in beelden en zie dus ook geen woorden of letters voor me! Geen idee of het ermee te maken heeft maar ik ben dus bijvoorbeeld ook slecht in blind typen en dingen op alfabetische volgorde plaatsen. Mn ruimtelijk inzicht (wiskundig) mankeert weer niets aan.
facial blindness en aphantasie zijn twee verschillende dingen. De meeste mensen met aphantasie kunnen gezichten herkennen, maar ze kunnen geen gezicht voorstellen in hun hoofd.
Strictly you’re right, as we explain in the video. But we want people who don’t know aphantasie to watch as well. So we looked for a title everyone can relate to.
Je hebt ook nog iets dat prosopagnosie heet, oftewel gezichtsblindheid. Daarbij heb je wél een visuele verbeelding, maar kun je specifiek geen gezichten onthouden. Daarom is de titel van deze video misschien een beetje misleidend.
ik denk dat op een schaal van 1 tot 5 ik een 5 heb in fantasie, ik kan heel goed alle details voor mij zien. als het gaat om details bedenken lukt mij dat ook. (eerste ding wat ik bedenk is in welke steil ik het opject wil zien, daarna bedenk ik details voor het opject.)
als ik droom bedenk ik altijd spellen of films waar ik wel of niet in zit. ik zou willen dat ik ze kon onthouden en opschrijven. meestal als ik wakker wordt en het laatste stuk probeer terug te vinden, verlies ik veel van de details omdat mijn hooft dan opeens alles vergelijkt met dingen die ik eerder heb gezien.
Goed: boeken met veel plot en vooral mono- en dialogen. Slecht: boeken met eindeloze beschrijvingen van gebouwen, ruimtes enzovoort. Dus eigenlijk alles van de Tachtigers, een literaire stroming die helemaal uit hyperfantasten lijkt te hebben bestaan. Ik heb een goed geheugen, dus feitelijke informatie onthoud ik wel. Toevallig heb ik net The Handmaid's Tale gelezen en Commander Fred en Serena Joy zijn daarin een stuk ouder en vooral veel minder knap dan in de serie, want nogal effect heeft op het verhaal. Maar goed, ik ga ook weer niet klagen over de aanwezigheid van Yvonne Strahovski.
Evelyn Waugh laat alles weg aan dat soort beschrijvingen. Zijn filosofie: ik laat de lezer helemaal zelf invullen wat hij voor zich ziet. Brideshead Revisited had ik in anderhalf uur uit met lezen. Maar af en toe moest ik stoppen, omdat één alinea zoveel gedachten oproept. Niet visueel, maar in meevoelen met de personages en zelf invullen wat er allemaal gebeurd moet zijn. De televisieserie duurt 11 uur op 5 dvd's, om in beeld te brengen wat Evelyn Waugh in beeldloze woorden beschrijft. Ik vind dit onderzoek dus helemaal niks.
Ik kan gezichten onthouden, maar geen namen op lange termijn. Geen flauw idee meer als je me de naam vraagt van een docent van de middelbare, maar ik kan elke gezicht nog wel helder visualiseren 10 jaar later.
Waar ik vooral tegenaan loop hiermee is dat ik me bijvoorbeeld alleen een winkel kan voorstellen waar ik ooit al eens ben geweest of een foto van gezien heb. Mijn brein lijkt dus geen 'nieuwe' dingen te willen fantaseren. Echter in dromen is alles op een nieuwe plek met de meest willekeurige, al bekende, mensen.
Dat heb ik ook op die manier. Als ik terugdenk aan het gezicht van een persoon dan heb ik meestal het 'beeld' in gedachte wat ik het laatst heb gezien. Als ik een persoon het laatst heb gezien op een foto of video, dan is dat ook de bron waaruit ik dat gezicht zou beschrijven.
Ik onthoud gezichten superslecht, als ze mij als getuige moeten hebben voor een misdrijf moet ik zeggen dat ik niet geschikt ben. Maar ik ben beter in het onthouden van fotos. Voor de rest heb ik een heel actieve fantasie. Ik kan me de winkel van vrijdag helemaal voor de geest halen maar wie mij bij de kassa geholpen heeft? Geen idee, het was een vrouw en dat was het dan.
@@Iflie Misschien kun je er een echte actieve bewuste oefening van maken.. Ik ben overal slecht in kwa voorstellingsvermogen. Maar ik heb ook veel problemen met gefocussed kijken.. fysiek.. En van daaruit kan ik me dan misschien logisch ook niet dingen goed opslaan.. Maar ik kan ook heel slecht namen onthouden.. Ik ken de namen wel maar ze uit he tniets zelf opbrengen.. moeilijk.. OOk zoiets..
@@eurovisie2010 Nee, ik ben gewoon altijd slecht in gezichten ook van bekenden. Ik kan iemand ontmoeten en als je me dan vraagt of ze een bril dragen weet ik het niet. Namen ook niet. Mijn hersenen hebben gewoon dat deel niet in de gaten of vinden het niet belangerijk. Ik zal wel andere dingen over die persoon onthouden, hun favoriete tv programmas, relatie met hun moeder, ik sla gewoon geen gezichten op. Maar daar kan ik dus fotos voor gebruiken, als ik een foto heel vaak zie zoals op FB ofzo associeer ik dat "plaatje" met de persoon. En dat kan ik wel onthouden.
Zo grappig dat dit onderwerp besproken wordt. Ik ben net paar weken terug achtergekomen dat ik Afantasie heb en anders denk dan anderen. Ik was in shock toen ik er achterkwam
Onthouden niet, maar herkennen wel. Het lijkt dus toch ergens opgeslagen. De genoemde voorbeelden kan ik mij ook niet voorstellen. Ik kan echter best denken aan een hond, maar ik "zie" dan geen hond. Ik herinner mij de kenmerken van een hond maar vraag bijvoorbeeld niet welk ras mijn voorgestelde hond is.
Precies ! Ik heb een slecht visueel geheugen, ik kan mijn voordeur niet zien in gedachten, maar ik kan mijn voordeur wel beschrijven met woorden. Ik zie geen beelden in mijn hoofd maar kan wel aldoende originele dingen te maken als ik aan de gang ga met materiaal. Fantasie genoeg ! Verkeerde conclusie lijkt mij.
Teksten kun je ook interpreteren met humor, of gevoel, of redenaties, of geuren, geluiden. Meer dan genoeg beleving zonder iets te zien. Dus blinden hebben geen gesproken boeken nodig ? Er lijkt niets te kloppen van dit onderzoek.
Nu k dit lees begrijp ik dat ik ook Afantasie heb. Zelfs toen ik mijn zoontje van school haalde kon ik hem niet herkennen. Meestal ging ik op een plek staan waar hij me goed
kon zien en hij naar me toe kwam. Ik heb wel eens bijna een verkeerd jochie meegenomen, maar aan zijn stem hoorde ik dat het niet mijn zoontje was. Stemmen kan ik juist heel goed herkennen. Daar komt bij dat ik al naar mijn werk was, voordat hij zijn bed uitkwam. Dus ik wist niet welke kleren hij die dag aan had. Fijn dat ik dit nu weet en begrijp dat ik niet de enige ben!
Ik heb eerder hyperfantasie, kan me met het evenveel gemak een 19e-eeuwse of 23e-eeuwse winkel voorstellen als mijn dagelijkse super om de hoek, maar ik ZIE daar vaak niks bij, daar moet ik echt moeite voor doen. Allerlei andere sensaties gaan me makkelijker af: de geuren van kardemom en lavendel en kruidnagel in een drogisterij in 1685, het gedoe en de verwachting als de kruidnagels uit de scheepskist gehaald worden, de pijn van het onhandige winkelknechtje als hij bij het openen van de kist een vinger klem zet tussen het deksel en de koevoet, de verbazing over de geur die de winkel binnenstroomt... pas als ik dat allemaal heb worden de beelden ingevuld.
Geluiden heb ik hierboven niet genoemd, merk ik nu. Ik ben veel te vroeg geboren en heb in mijn eerste week niets gezien en weinig gehoord, maar wel pijn gehad en geroken en geproefd. Zou dat bepalend zijn? Ik zou mee heel graag door Laura Speed laten testen!
Minder snuiven
Leuk dat jullie hier aandacht aan besteden! Afantist hier, bijna 3 jaar geleden achtergekomen. Vond het zelf overigens bijzonder dat ik 30 jaar dit niet door heb gehad 😅 Veel nadelen die jullie bespreken liggen bij de meeste afantisten genuanceerder is mijn ervaring, al hebt het zeker niet mee.
Overigens naast visueel denken zijn er ook nog andere zintuigen die mensen wel of niet in hun hoofd hebben. Geluid, geur etc
Ik ga ervan uit dat ik ook afantasie heb. Ik kan prima gezichten herkennen en in beperkte mate beschrijven, maar alles wat ik doe is gebaseerd op mijn geheugen. Als ik iemand zie met blond haar, dan moet ik bewust die informatie in mijn geheugen opslaan. Als ik daar dan later aan terug denk, dan herinner ik de informatie dat die persoon blond haar had. Ik 'zie' daar echter helemaal niets bij.
Mijn dromen daarentegen zijn in mijn beleving wel visueel. Als ik het testje met de appel als voorbeeld neem, dan zou de visuele beleving van de appel in mijn dromen een 4 of 5 zijn. Als ik wakker ben en mijn ogen sluit dan zie ik gewoon niets. Dat mensen wel iets zouden 'zien', daar kan ik mij dus echt niets van voorstellen.
@@bartzijlstra3193 omdat zij behalve blond ook prachtig is.
@@gerdaidzerda1878 Als de persoon die ik zie prachtig is, dan is de kans groter dat ik die informatie onthoud. Ik heb in mijn voorbeeld echter niet gespecificeerd dat de persoon een vrouw was, of dat zij prachtig is. Kan het zijn dat je zelf een mentaal beeld heb gemaakt van een prachtige blonde vrouw? Ik had zelf tijdens het bedenken van mijn voorbeeld weliswaar de associatie in mijn hoofd tussen blond en vrouw, maar ik had nog niet nagedacht over of deze persoon prachtig was. Het is ook niet dat de persoon die ik in gedachte had anders was; ik had simpelweg nog niet nagedacht over die eigenschappen. Met andere woorden: Blijkbaar heb jij een beter beeld in je hoofd van de persoon uit mijn voorbeeld dan dat ik zelf heb.
Belangrijker dan de 'praktische effecten', je wel of geen winkel of gezichten kunnen voorstellen, zijn denk ik de kort genoemde fundamentelere zaken in een mensenleven: je empathische vermogen, hoe levendig je je eigen verleden (je levensloop) en toekomst kunt ervaren. In hoeverre heb je een 'narrative' van je eigen leven, of leef je meer bij de dag, omdat je toch geen intensieve herinneringen opbouwt? Hoe ga je om met nare gebeurtenissen (trauma's), blijf je erover doormalen omdat je ze elke keer weer intensief herinnert, of zijn ze snel weer vergeten?
Een onderzoek naar dat soort pychologische aspecten, zou ik interessanter vinden dan hoe mensen het lezen van boeken ervaren. Maargoed, je moet de onderzoeken ergens beginnen natuurlijk.
Wat is dat toch ineens met het woord 'narrative' . Nederlanders zeggen gewoon interpretatie. De interpretatie die je ergens aan geeft. Just saying.
Ik kan heel goed gezichten onthouden maar zie geen appel of gezicht als ik mijn ogen sluit.
same
Very interesting video!
Zelf heb ik afantasie maar zit op 1,2 ofzo. Er lijkt wel iets van beeld te zijn, maar te vaag en vooral ook te kort om waar te kunnen nemen. Ik kan heeel goed piekeren en mediteren zorgt ook nog steeds voor de confrontatie met gedachten stilzetten. Heb t idee dat t me wel makkelijker afgaat dan een ander. Heb een heel goed geheugen, maar wel alleen voor taal. Dus ik onthoud letterlijk wat iemand zegt, tot grote schrik van.. haha. Qua beeld zie ik t niet voor me, maar weet ik wel dingen. Bijvoorbeeld dat mijn moeder bruin haar heeft of mijn vader grijze ogen, dat is opgeslagen info dmv taal ipv beeld. Ik onthoud ook hoe een kamer is in taal. Ook ben ik heel empathisch, als iemand mij iets vertelt leef ik zeker mee, daar hoef ik niets voor te zien. Mijn inlevingsvermogen werkt prima zonder beeld. Dus herken me niet echt in de video. Zou heel graag willen dat er meer onderzoek naar wordt gedaan!
Ik kan mijn hele leven al geen gezichten en namen onthouden. M'n fantasie, daarentegen, is enorm. Als ik science fiction lees, is de film in m'n hoofd beter dan de verfilming van het boek.
Ik had vroeger geen afantasie, maar nu bijna wel. Maar ik heb ook een probleem met dat ik alleenmaar in mijn hoofd zit en dat ik eigenlijk al mijn lichamelijke sensaties mis waardoor ik vrijwel niets voel aan emoties.
Verder is er een techniek genaamd image streaming waardoor je beter kan worden om dingen te visualiseren.
Sinds ik me een paar jaar geleden hiervan bewust werd lijkt het geactiveerd te zijn en krijg ik steeds meer beeld voor me. Wel vooral over emotioneel beladen onderwerpen. En in plaats van een beeld voor me zien is het meer een soort van een doorzichtige vluchtige afdruk die me toch het gevoel geeft dat ik het voor me zie (omdat het zoveel meer is dan helemaal niks) het begon met het voor me zien van geometrische figuren tijdens mediteren en daarna zijn ook sinds dien aangemaakte herinneringen met een 1.5 ipv 1 zoals het in dit filmpje benoemd is. Ook zijn oude nachtmerries uit mijn kindertijd "unlocked" of iniedergeval 1 waarbij ik achterna gezeten werd door een boze vrouw in een rood autootje op een parkeerplaats. (Ik heb er verder geen last van lijkt willekeurig). Hoe het zit is me niet duidelijk
Wat ik wel verwarrend vind is dat sinds ik dacht en ook met andere deelden dat ik dit had ik me bewuster ben van beelden. En ik dus ook weer op mijn ik heb dat status terug moet komen. Wat ook iets is om gek van te worden.
Ik deel dit vooral om een anekdote voor de makers van het filmpje te geven dat dit blijkbaar aan verandering (ook ten vermeerdering van de verbeeldingskracht kan leiden). Hoe het werkt geen flauw idee.
Wow I have so many questions for Frank!
So when you say you know how to get to the store, how do you do that if you can’t visualise the path? Do you you have to remember where to turn as you go, as the path presents itself in front of your eyes; or do you need GPS the entire time? And what if you ever get lost?
Then does this mean you can’t ever draw? Because the moment you return to the canvas the image is already gone. Or maybe you can draw even better than others, because each stroke is exact calculation of “this line is 2/3 of that line, this line is 45 degree to that line”?
Then what about colours. Say if we see a green wall, I would usually remember the colour by registering that it has “the green of lily pads”. How would you remember it then if you can’t recall the green of lily pads? Would all the greens then just be a generic green for you, tying to the word “green”? If I show you later a photo of the exact wall but with olive green, would you be able to tell it’s wrong? And if you only have a generic green, what does it look like, and how do you tell it from yellow?
I'm not Frank and I don't know exactly how my Aphantasia compares to his, but I can answer you from my experience:
I get to the store by just taking the same left- and right-turns as I did last time I went to the store. Don't ask me to describe the route from start to finish; I remember the turns as I go. If the route I want to go is blocked I just take the next-best option. If people ask me for directions to some place I don't frequent often, I usually just point in the general direction and say: "Go there". I could easily get there without GPS by just making sure that every turn I take gets me closer to that direction.
I couldn't draw (from memory) even if my life depended on it. With enough practice I think I can draw from reference, as that is somewhat more of a technical skill. Drawing from exact calculations would require me to remember all the numbers and calculations. I don't have the memory to remember those numbers, and I think art is better represented in shapes, rather than calculated strokes.
I have a hard time remembering colors that I have not registered lexically, but I can definitely distinguish between colors when I see them. If you show me 'olive' green and 'lily pad' green I will be able to tell them apart, and I might even be able to to name them. If you show me an 'olive' green wall and later a 'lily pad' green wall, I will only know it has changed if I remembered the actual color definition of the first image. If you ask me to think of 'a green wall', it will be a 'generic' green. If you ask we later what color wall I had in mind, it would be 'green'.
I can explain the layout of the supermarket I go to in pretty good detail. But this is all from non-visual stored knowledge and not a single intern inmage.
Ik denk niet in beelden. Dat is me ooit (als kind zestig jaar geleden) uitgelegd als dyslexie, wat ik inderdaad een beetje heb. Inderdaad matig herkennen van gezichten en andere zaken. Maar verder herken ik me niet geheel in dit verhaal. Stomste reactie die ik ooit kreeg op niet in beelden maar in woorden denken was de vraag of ik het wel kon bijhouden met lezen.... Nee, ik denk niet in beelden en zie dus ook geen woorden of letters voor me!
Geen idee of het ermee te maken heeft maar ik ben dus bijvoorbeeld ook slecht in blind typen en dingen op alfabetische volgorde plaatsen. Mn ruimtelijk inzicht (wiskundig) mankeert weer niets aan.
facial blindness en aphantasie zijn twee verschillende dingen. De meeste mensen met aphantasie kunnen gezichten herkennen, maar ze kunnen geen gezicht voorstellen in hun hoofd.
Strictly you’re right, as we explain in the video. But we want people who don’t know aphantasie to watch as well. So we looked for a title everyone can relate to.
Je hebt ook nog iets dat prosopagnosie heet, oftewel gezichtsblindheid. Daarbij heb je wél een visuele verbeelding, maar kun je specifiek geen gezichten onthouden. Daarom is de titel van deze video misschien een beetje misleidend.
Ja dit, ik heb het zelf ik kan heel goed beeld denken en in details, maar gezichten...
ik denk dat op een schaal van 1 tot 5 ik een 5 heb in fantasie, ik kan heel goed alle details voor mij zien. als het gaat om details bedenken lukt mij dat ook. (eerste ding wat ik bedenk is in welke steil ik het opject wil zien, daarna bedenk ik details voor het opject.)
als ik droom bedenk ik altijd spellen of films waar ik wel of niet in zit.
ik zou willen dat ik ze kon onthouden en opschrijven.
meestal als ik wakker wordt en het laatste stuk probeer terug te vinden, verlies ik veel van de details omdat mijn hooft dan opeens alles vergelijkt met dingen die ik eerder heb gezien.
Volgens mij is fantasie niet per se visueel. We hebben meer zintuigen. Iemand die blind geboren is kan prima verhalen bedenken.
Goed: boeken met veel plot en vooral mono- en dialogen.
Slecht: boeken met eindeloze beschrijvingen van gebouwen, ruimtes enzovoort. Dus eigenlijk alles van de Tachtigers, een literaire stroming die helemaal uit hyperfantasten lijkt te hebben bestaan.
Ik heb een goed geheugen, dus feitelijke informatie onthoud ik wel. Toevallig heb ik net The Handmaid's Tale gelezen en Commander Fred en Serena Joy zijn daarin een stuk ouder en vooral veel minder knap dan in de serie, want nogal effect heeft op het verhaal. Maar goed, ik ga ook weer niet klagen over de aanwezigheid van Yvonne Strahovski.
😂
Evelyn Waugh laat alles weg aan dat soort beschrijvingen. Zijn filosofie: ik laat de lezer helemaal zelf invullen wat hij voor zich ziet. Brideshead Revisited had ik in anderhalf uur uit met lezen. Maar af en toe moest ik stoppen, omdat één alinea zoveel gedachten oproept. Niet visueel, maar in meevoelen met de personages en zelf invullen wat er allemaal gebeurd moet zijn. De televisieserie duurt 11 uur op 5 dvd's, om in beeld te brengen wat Evelyn Waugh in beeldloze woorden beschrijft. Ik vind dit onderzoek dus helemaal niks.
Ik kan gezichten onthouden, maar geen namen op lange termijn. Geen flauw idee meer als je me de naam vraagt van een docent van de middelbare, maar ik kan elke gezicht nog wel helder visualiseren 10 jaar later.
Waar ik vooral tegenaan loop hiermee is dat ik me bijvoorbeeld alleen een winkel kan voorstellen waar ik ooit al eens ben geweest of een foto van gezien heb. Mijn brein lijkt dus geen 'nieuwe' dingen te willen fantaseren. Echter in dromen is alles op een nieuwe plek met de meest willekeurige, al bekende, mensen.
Dat heb ik ook op die manier. Als ik terugdenk aan het gezicht van een persoon dan heb ik meestal het 'beeld' in gedachte wat ik het laatst heb gezien. Als ik een persoon het laatst heb gezien op een foto of video, dan is dat ook de bron waaruit ik dat gezicht zou beschrijven.
Ik onthoud gezichten superslecht, als ze mij als getuige moeten hebben voor een misdrijf moet ik zeggen dat ik niet geschikt ben. Maar ik ben beter in het onthouden van fotos. Voor de rest heb ik een heel actieve fantasie. Ik kan me de winkel van vrijdag helemaal voor de geest halen maar wie mij bij de kassa geholpen heeft? Geen idee, het was een vrouw en dat was het dan.
De vraag is dan of je die gezichten wel soort van goed gezien hebt ?
@@eurovisie2010 Het gaat om alle gezichten, altijd.
@@Iflie Misschien kun je er een echte actieve bewuste oefening van maken.. Ik ben overal slecht in kwa voorstellingsvermogen. Maar ik heb ook veel problemen met gefocussed kijken.. fysiek.. En van daaruit kan ik me dan misschien logisch ook niet dingen goed opslaan..
Maar ik kan ook heel slecht namen onthouden.. Ik ken de namen wel maar ze uit he tniets zelf opbrengen.. moeilijk.. OOk zoiets..
@@eurovisie2010 Nee, ik ben gewoon altijd slecht in gezichten ook van bekenden. Ik kan iemand ontmoeten en als je me dan vraagt of ze een bril dragen weet ik het niet. Namen ook niet. Mijn hersenen hebben gewoon dat deel niet in de gaten of vinden het niet belangerijk. Ik zal wel andere dingen over die persoon onthouden, hun favoriete tv programmas, relatie met hun moeder, ik sla gewoon geen gezichten op.
Maar daar kan ik dus fotos voor gebruiken, als ik een foto heel vaak zie zoals op FB ofzo associeer ik dat "plaatje" met de persoon. En dat kan ik wel onthouden.
Laura mag ik een lijntje [achternaam]?
Het bewijs dat we in de matrix zitten 😂😂 NPC'S.
Zo grappig dat dit onderwerp besproken wordt. Ik ben net paar weken terug achtergekomen dat ik Afantasie heb en anders denk dan anderen. Ik was in shock toen ik er achterkwam
,t Is niet dodelijk 😂
Ik vindt die duitse vrouw dat een chinees accent probeert na te doen best oké
Every time I watch your videos I find something new and amazing in them. Keep inspiring and surprising us!🛫👒🌿