ανάμνηση του γεγονότος στο 9 και κάτι του βίντεο πιθανότατα είναι μια αναφορά του Ηρόδοτου σχετική με τον Ηρακλή "[4.8.3] Κι ο Ηρακλής αποκεί έφτασε στη χώρα που σήμερα ονομάζουμε Σκυθία· λοιπόν, καθώς τον βρήκε κακοχειμωνιά και παγωνιά, λένε πως έσυρε απάνω του τη λεοντή, σκεπάστηκε κι έπεσε σε ύπνο βαρύ, και πως τότε οι φοράδες του, που βοσκούσαν κάτω απ᾽ την άμαξα, έγιναν άφαντες - τα ᾽φερε έτσι κάποιος θεός." αλλά και στα Λιθικά στην αναφορά για το κοράλι, όπου διαβάζουμε για τον Περσέα, εκτός βέβαια τα της Ατλαντίδας του Πλάτωνα. ότι η γνώση των οξειδίων του αζώτου και του νιτρικού οξέως θα υποκρύπτονταν πίσω από την διήγηση του κοραλιού ε δεν το φανταζόμουν ποτέ! Πάντως ο Περσέας μετά από όλα αυτά εδρόσιζε 😂 την αγαπητή του καρδιά στους νεροστρόβιλους(!!!).... 🤣" ...αλλά δεν είναι ματαία η φήμη μεταξύ των ανθρώπων, ότι υπάρχει η φοβερά κεφαλή της Γοργούς(της Γοργόνας) ούτε βέβαια ο ταχυπέτης Περσεύς φαίνεται να ενόμισε ότι τούτο είναι ψεύτικο υπερφυσικό φαινόμενον. Διότι έχεις ακούσει ότι η Γοργόνα με τα φίδινα πλοκάμια, μια φοβερή παρθένος με όψιν σκοτεινήν, εφονεύθη από τον Περσέα κάτω από τους τελευταίους κρημνούς του Άτλαντος, αυτή η μαύρη δυστυχία για τους ανθρώπους εκείνους, εναντίον των οποίων θα έριπτε τα ανθρωποκτόνα βλέμματα της. αυτοί όταν προσβλέψουν αυτό το πελώριο και ακατανίκητον φόβητρον στέκονται πεθαμένοι από μοίραν λίθινην. Αυτήν (την Γοργόνα) ούτε η ευρύστηθη Ατρυτώνη (ένα από τα πολλά ονόματα της Αθηνάς) είχε την διάθεσιν να τη βλέπη, καίτοι βέβαια ήτο ατρόμητος, ούτε παρώτρυνε τον αδελφόν της, ένα ισχυρόκαρδον άνδρα, τον χρυσοπατέρα Περσέα να ιδή αυτήν, καίτοι εφονεύθη αλλά με δόλον απέκοψη τον θηριώδη αυχένα της κόρης, η οποία δεν τον είδε προηγουμένως. αφού πολύ ησύχως εκ των όπισθεν περιέβαλε τον λαιμόν της με ένα γαμψώνυχον Κυλλήνιον δρέπανον. Αυτής λοιπόν, και όταν ακόμη ήτο σκοτωμένη, η όψις ήτο καταστρεπτική(φρικτή, φοβερή) και ήτο πεπρωμένον να κατέβουν εις το μαύρο σπίτι του μισητού Κρονίδου (του Πλούτωνος) πολλοί άνθρωποι, που εφονεύοντο από μιαν νεκράν εις τον Άδην ενερομένοις υπό νεκρής. Αλλά τότε ο ήρως, ραντισμένος καθώς ήτο από το αίμα, αφού κατήλθεν εις τον αιγιαλόν έως, ότου αποπλύνη τον ρύπον του αίματος εις την θάλασσαν και ενώ το κεφάλι της Γοργόνας ήτο ακόμη θερμόν υπό τον θόρυβον της πάλης και έτρεμε, το ετοποθέτησε επάνω σε χλωρές βοτάνες( 🙂 ). Εφ΄όσον δε αυτός εδρόσιζε την αγαπητή του καρδιά στους νεροστρόβιλους, κουρασμένος από τον αγώνα, από την προσπάθειαν και από την μακράν οδοιπορίαν, επί τόσον δε χρόνον βρεχόμενοι εχόρτασαν από το ερυθρόν αίμα οι θάμνοι, οι οποίοι ήσαν διασκορπισμένοι εις την γην κάτω από το κεφάλι της Μέδουσας, γύρω απ΄αυτούς, επερχόμεναι ταχέως προς τους θάμνους αι αύραι αι γρήγορες θυγατέρες(!!) της θαλάσσης, έπηζαν το λύθρον (αίμα) και το έπηζαν τόσον, ώστε συ να νομίσης ότι είναι παντελώς στερεά πέτρα. ούτε ήτο δυνατόν να νομίσης , ότι ήτο αίμα, διότι πράγματι ήτο στερεά πέτρα. Και έχασε το υγρόν σώμα της βοτάνης. (...) αλλά και έτσι κατά κάποιον τρόπον, αν και η βοτάνη κατεστράφη εξ ολοκλήρου, όμως δεν έχασε την μορφήν της. το μεν χρώμα της ήτο βεβαως ερυθρόν από το αίμα. Τον τολμηρόν όμως ήρωα κατέλαβεν αφασία καθώς ξαφνικά αντελήφθη το μέγα θαύμα τούτο εθαύμασε και η Διογέννητη πολυμήχανη Οβριμοπάτρη, όταν ταχέως ήλθε πλησίον. Καθώρισε δε αυτή (η Τριτογένεια) να αλλάσση πάντοτε η προηγουμένη φύσις τους κοραλίου, ώστε να είναι τούτο αθάνατος δόξα του αδελφού της. Του έδωσεν επίσης απέραντον δύναμιν, δια να διαφυλάσση πλήθη όταν πηγαίνουν εις ψυχρόν καταφύγιον ή εαν έχεη κανείς αυτόν βαδίζων εις μακράν πορείαν, ή διαπερών την θεϊκήν θάλασσαν επάνω σε καλοφτιαγμένο καράβι...."
Καλημέρα ευχαριστούμε πολύ για το video!
05:59 😂😂🇬🇧
Oi sofoi ramatangous 🤣🤣🤣🤣🤣🤣 👍
ανάμνηση του γεγονότος στο 9 και κάτι του βίντεο πιθανότατα είναι μια αναφορά του Ηρόδοτου σχετική με τον Ηρακλή "[4.8.3] Κι ο Ηρακλής αποκεί έφτασε στη χώρα που σήμερα ονομάζουμε Σκυθία· λοιπόν, καθώς τον βρήκε κακοχειμωνιά και παγωνιά, λένε πως έσυρε απάνω του τη λεοντή, σκεπάστηκε κι έπεσε σε ύπνο βαρύ, και πως τότε οι φοράδες του, που βοσκούσαν κάτω απ᾽ την άμαξα, έγιναν άφαντες - τα ᾽φερε έτσι κάποιος θεός." αλλά και στα Λιθικά στην αναφορά για το κοράλι, όπου διαβάζουμε για τον Περσέα, εκτός βέβαια τα της Ατλαντίδας του Πλάτωνα. ότι η γνώση των οξειδίων του αζώτου και του νιτρικού οξέως θα υποκρύπτονταν πίσω από την διήγηση του κοραλιού ε δεν το φανταζόμουν ποτέ! Πάντως ο Περσέας μετά από όλα αυτά εδρόσιζε 😂 την αγαπητή του καρδιά στους νεροστρόβιλους(!!!).... 🤣" ...αλλά δεν είναι ματαία η φήμη μεταξύ των ανθρώπων, ότι υπάρχει η φοβερά κεφαλή της Γοργούς(της Γοργόνας) ούτε βέβαια ο ταχυπέτης Περσεύς φαίνεται να ενόμισε ότι τούτο είναι ψεύτικο υπερφυσικό φαινόμενον. Διότι έχεις ακούσει ότι η Γοργόνα με τα φίδινα πλοκάμια, μια φοβερή παρθένος με όψιν σκοτεινήν, εφονεύθη από τον Περσέα κάτω από τους τελευταίους κρημνούς του Άτλαντος, αυτή η μαύρη δυστυχία για τους ανθρώπους εκείνους, εναντίον των οποίων θα έριπτε τα ανθρωποκτόνα βλέμματα της. αυτοί όταν προσβλέψουν αυτό το πελώριο και ακατανίκητον φόβητρον στέκονται πεθαμένοι από μοίραν λίθινην. Αυτήν (την Γοργόνα) ούτε η ευρύστηθη Ατρυτώνη (ένα από τα πολλά ονόματα της Αθηνάς) είχε την διάθεσιν να τη βλέπη, καίτοι βέβαια ήτο ατρόμητος, ούτε παρώτρυνε τον αδελφόν της, ένα ισχυρόκαρδον άνδρα, τον χρυσοπατέρα Περσέα να ιδή αυτήν, καίτοι εφονεύθη αλλά με δόλον απέκοψη τον θηριώδη αυχένα της κόρης, η οποία δεν τον είδε προηγουμένως. αφού πολύ ησύχως εκ των όπισθεν περιέβαλε τον λαιμόν της με ένα γαμψώνυχον Κυλλήνιον δρέπανον. Αυτής λοιπόν, και όταν ακόμη ήτο σκοτωμένη, η όψις ήτο καταστρεπτική(φρικτή, φοβερή) και ήτο πεπρωμένον να κατέβουν εις το μαύρο σπίτι του μισητού Κρονίδου (του Πλούτωνος) πολλοί άνθρωποι, που εφονεύοντο από μιαν νεκράν εις τον Άδην ενερομένοις υπό νεκρής. Αλλά τότε ο ήρως, ραντισμένος καθώς ήτο από το αίμα, αφού κατήλθεν εις τον αιγιαλόν έως, ότου αποπλύνη τον ρύπον του αίματος εις την θάλασσαν και ενώ το κεφάλι της Γοργόνας ήτο ακόμη θερμόν υπό τον θόρυβον της πάλης και έτρεμε, το ετοποθέτησε επάνω σε χλωρές βοτάνες( 🙂 ). Εφ΄όσον δε αυτός εδρόσιζε την αγαπητή του καρδιά στους νεροστρόβιλους, κουρασμένος από τον αγώνα, από την προσπάθειαν και από την μακράν οδοιπορίαν, επί τόσον δε χρόνον βρεχόμενοι εχόρτασαν από το ερυθρόν αίμα οι θάμνοι, οι οποίοι ήσαν διασκορπισμένοι εις την γην κάτω από το κεφάλι της Μέδουσας, γύρω απ΄αυτούς, επερχόμεναι ταχέως προς τους θάμνους αι αύραι αι γρήγορες θυγατέρες(!!) της θαλάσσης, έπηζαν το λύθρον (αίμα) και το έπηζαν τόσον, ώστε συ να νομίσης ότι είναι παντελώς στερεά πέτρα. ούτε ήτο δυνατόν να νομίσης , ότι ήτο αίμα, διότι πράγματι ήτο στερεά πέτρα. Και έχασε το υγρόν σώμα της βοτάνης. (...) αλλά και έτσι κατά κάποιον τρόπον, αν και η βοτάνη κατεστράφη εξ ολοκλήρου, όμως δεν έχασε την μορφήν της. το μεν χρώμα της ήτο βεβαως ερυθρόν από το αίμα. Τον τολμηρόν όμως ήρωα κατέλαβεν αφασία καθώς ξαφνικά αντελήφθη το μέγα θαύμα τούτο εθαύμασε και η Διογέννητη πολυμήχανη Οβριμοπάτρη, όταν ταχέως ήλθε πλησίον. Καθώρισε δε αυτή (η Τριτογένεια) να αλλάσση πάντοτε η προηγουμένη φύσις τους κοραλίου, ώστε να είναι τούτο αθάνατος δόξα του αδελφού της. Του έδωσεν επίσης απέραντον δύναμιν, δια να διαφυλάσση πλήθη όταν πηγαίνουν εις ψυχρόν καταφύγιον ή εαν έχεη κανείς αυτόν βαδίζων εις μακράν πορείαν, ή διαπερών την θεϊκήν θάλασσαν επάνω σε καλοφτιαγμένο καράβι...."