Madem öyle, biraz içimi dökmemde sakınca yoktur farz ederim. Çocukluk yıllarımı büyük çoğunluğunu yalnız ve ilgisiz geçirdim. Ilkokuldan lise mezuniyetime kadar toplasanız ailemi 1 ay görmemişimdir. Benim için varlıkları bir süre sonra sadece haftalik biraktiklari paradan ibaretti. Daha küçük bir çocukken de sevilen bir çocuk değildim. Kendi kendime oyunlar yapmaya çalışır, başkalarıyla konuşmaktan haz almazdım. Akrabalarımla yıllarca yakın ilişki kurmadım, kuramadım. Okul hayatım da pek farklı değildi. Liseye kadar neredeyse hiç arkadaşım veya kafamın uyuştuğu biri olmadı. En sonunda lisede ilgi duyduğum konulara ilgi duyan birini bulduğumda biraz olsun moral gelmişti hayatıma. O da uzun sürmedi gerçi 1 yıl sonra ondan da yedim tekmeyi. Anlayacağınız hayatımın ergenlik ve son cocukluk donemleri yalniz gecti. Her seyi kendi kendime ogrendim. Bundan dolayı üzgün değilim, yasitlarimin bilmediği çoğu şeyi ben rahatlıkla yapar haldeydim o zamanlar ama ortamda bildiklerinizi anlatacak insan olmayınca bilgi işinize yaramıyor gibi hissedersiniz ergenlikte. Şuan üniverste öğrencisiyim, kendim kazanip kendim yiyorum. Ailemle pek alakam kalmadı, arayıp soran da yok zaten. Gectigimiz sene bir kiz arkadasimla ayni eve ciktik. Kirayi bölüşüp yaşamaya çalışıyoruz. Aile meselesini artık eskisi kadar önemsemiyorum. Ama elimden giden gençliğimi de kimse geri getiremez. Açıkçası bir tanrıya da inanmıyorum, inansaydım bile ondan ailem hakkinda kotu şeyler istemezdim. Hayatla savaşmakta Camus gibi olunmalı bence. "Hayatın absürtlügüne rağmen yaşayarak, isteğini kanıtla."
Babam başka şehirde çalışır ve bize para gönderirdi, annem de özünde iyi bir insan olmasına rağmen fazlasıyla aile travmalarına sahip ve cahil bir kadındı. Ben de tüm öğrenim hayatım boyunca ailemle hiç iç içe olmadım, hatta bana haftalık para da vermezlerdi. Tüm çocukluk fotoğraflarında ciddi bakışlı bir çocuktum ve anılarımda bile dolasıya güldüğüm hiç bir anım yok. Bu yüzden yaşıtlarımla da anlaşamazdım ilkokul ve ortaokulun tamamı boyunca hiç arkadaşım olmadı ve olması için uğraşmadım da, derslerde de genelde uyurdum hayatımda hiç bir şey yoktu. Lise ve üniversite dönemlerimde defalarca kez intahar etmeyi denedim ve buna olan bakış açım tamamen herhangi bir insanınkinden daha farklı hale geldi. Ailem kendisine yapılmayan hiç bir kötülüğü bana yapmadı, bu yüzden onlara kızamıyorum istesem bile, ama keşke... İşin sonunda 20 li yaşlarımın sonuna geldim ve yavaşça kendimi anlamaya başladım, yeterince motivasyonum yok, ama olduğu her zaman ittire kaktıra da olsa çarkları çevirmeye çalışıyorum. Ve tüm hayatım boyunca 1 tane bile arkadaş biriktiremedim. Hatta son yıllarda denemeye de başladım ama hepsinden kazık yiyip durdum. Beni asla herhangi birisinin anlayabileceğini düşünmüyorum artık, hiç iç dökme ihtiyacı da hissetmedim aslında, yanlız olmadığını bil istedim.
@@frickdetone1296 Teşekkür ederim. Ben de bir ara inanılmaz umutsuzdum ama intihar etmemi engelleyen şey garip bir şekilde inançsızlığım oldu. Elimde tek bir hayat varsa boşa atmanın ne anlamı var diye düşünüyorum. Eğer inançlı biri olsaydım yüksek ihtimalle çoktan intihar etmiştim. Bazen hayat dışarıdan göründüğü gibi olmuyor. Toplumun hor gördükleri, kimi insanın hayatı oluyor. İnsanları umursamamayı öğretti hayat bana, bu yüzden mutsuz değilim. Sen de kendini umutsuz hissetme dostum. Umut dışında insanı ayakta tutacak bir gerçeklik yok. Hayatın anlamını kendinden başka yerde arama. Kal sağlıcakla.
Ahbe dostum . Seni çok iyi anlıyorum Bende buna benzer olaylar yaşadım. Ailem vardı ancak yok gibiydi. Anlatsam roman olur. Ya yaşamak için uğraşacağız,yada ölmek için.ben yaşamayı seçtim. Seni tanımıyorum ancak dilegiyim şudur ki hayatta bir daha bu kadar uzulmeyesin. Kız arkadaşınla mutluluklar diliyorum .
Yorumu yazmadan 2 ay geçmiş ancak inşALLAH görürsun bunun nedenini biliyorsan bana söylemeni çok isterim bunun sebeblerini çok fazla merak ediyorum bu bende ana sınıfına başladığımda olmaya başladı ve şuan genclik yılarım dayım ancak hiçbir şekilde olmadıgını görmedim travmam az denebilir mi bilmem ama bana göre fazlasîyla var onlardan olabilir diyorum ancak ondan olmadıgınıda biliyoyorum belki bu travmamdandır ben 2 yaşımdayken annem babamdan boşandı ben hala babamda yaşıyorum. Ekleme mutlu bişey görduğumde olmuyor kimsenin üzülmüyeceÿi şeylerde bile istemsizce gözüm doluyo ama dediğim gibi genclik yılarım dayım bu gözümün dolamasını azda olsa durdurabilmeyi başarabilmeye başladım ama yinede 2 3 damla göz yaşı istemsizce akar okuduysan 2 ay geçmesine rağmen ALLAH razı olsun
ve ülkemizde kürtajı yasaklamak isteyen insanlar var bu nedenle tarihi öğrenip ders çıkarmamız gerekiyor mesela bu olayda birçok çocuk yetersizlikten dolayı öldü ki böyle bir nüfus patlamasını hiçbir ülke hatta dünya bile kaldıramaz. Kaldıramadı da bu örnekteki gibi bu nedenle tarihten ders çıkarın konuşmadan önce
Sosyal bilimlerin bilim olmasının sebebi metodolojik yaklaşılmasıdır. Böylece Tarih gibi sosyal bilimlerden ders çıkarılıp fayda elde edilebilir. Fakat tarih yorumlanırken içerisinde bulunduğu zaman ve koşullar bağlamında değerlendirilir. Videoda kürtaj eksenli bir sebep sonuç ilişkisi yoktur. Videoda, daha çok pedogojik bir anlatım vardır. Ayrıca kürtaj dışında pek çok şeyden de bahsedilmektedir. Olayın geçtiği tarihte "yalnızca kürtaj yasaklandı ve şunlar şunlar oldu" denmemektedir. Ülkeler itidalli şekilde nüfus yönetmek için çeşitli yollar ve yasaklamalarla nüfusu belirli bir orada tutmak zorundadır. Yoksa bu geleceği kötü etkiler. Bu yollardan biri de nüfusu azalmakta olan (Türkiye gibi) ülkelerin kürtajı yasaklamasıdır. Kürtaj ayrıca, bir insanın öldürülmesidir. Senin bir çeşit zevk uğrunda yapıp öldürmek istediğin şey bir can, bir insandır. Bir insanı öldürmek suçtur, hak değil.
@@FIRTINA963 islam inancı gereği çocuk yaptıkdan sonra bakan bir milletiz. (Türkler ve Kürtler olarak) O yüzden kürtaj yapılacaksa bile iyi bilgilendirilmesi lazım ama bizim ülkede bilgi eksikliği var. Ülkemizde arap istemiyoruz!
Madem öyle, biraz içimi dökmemde sakınca yoktur farz ederim. Çocukluk yıllarımı büyük çoğunluğunu yalnız ve ilgisiz geçirdim. Ilkokuldan lise mezuniyetime kadar toplasanız ailemi 1 ay görmemişimdir. Benim için varlıkları bir süre sonra sadece haftalik biraktiklari paradan ibaretti. Daha küçük bir çocukken de sevilen bir çocuk değildim. Kendi kendime oyunlar yapmaya çalışır, başkalarıyla konuşmaktan haz almazdım. Akrabalarımla yıllarca yakın ilişki kurmadım, kuramadım. Okul hayatım da pek farklı değildi. Liseye kadar neredeyse hiç arkadaşım veya kafamın uyuştuğu biri olmadı. En sonunda lisede ilgi duyduğum konulara ilgi duyan birini bulduğumda biraz olsun moral gelmişti hayatıma. O da uzun sürmedi gerçi 1 yıl sonra ondan da yedim tekmeyi. Anlayacağınız hayatımın ergenlik ve son cocukluk donemleri yalniz gecti. Her seyi kendi kendime ogrendim. Bundan dolayı üzgün değilim, yasitlarimin bilmediği çoğu şeyi ben rahatlıkla yapar haldeydim o zamanlar ama ortamda bildiklerinizi anlatacak insan olmayınca bilgi işinize yaramıyor gibi hissedersiniz ergenlikte. Şuan üniverste öğrencisiyim, kendim kazanip kendim yiyorum. Ailemle pek alakam kalmadı, arayıp soran da yok zaten. Gectigimiz sene bir kiz arkadasimla ayni eve ciktik. Kirayi bölüşüp yaşamaya çalışıyoruz. Aile meselesini artık eskisi kadar önemsemiyorum. Ama elimden giden gençliğimi de kimse geri getiremez. Açıkçası bir tanrıya da inanmıyorum, inansaydım bile ondan ailem hakkinda kotu şeyler istemezdim. Hayatla savaşmakta Camus gibi olunmalı bence. "Hayatın absürtlügüne rağmen yaşayarak, isteğini kanıtla."
Babam başka şehirde çalışır ve bize para gönderirdi, annem de özünde iyi bir insan olmasına rağmen fazlasıyla aile travmalarına sahip ve cahil bir kadındı. Ben de tüm öğrenim hayatım boyunca ailemle hiç iç içe olmadım, hatta bana haftalık para da vermezlerdi. Tüm çocukluk fotoğraflarında ciddi bakışlı bir çocuktum ve anılarımda bile dolasıya güldüğüm hiç bir anım yok. Bu yüzden yaşıtlarımla da anlaşamazdım ilkokul ve ortaokulun tamamı boyunca hiç arkadaşım olmadı ve olması için uğraşmadım da, derslerde de genelde uyurdum hayatımda hiç bir şey yoktu. Lise ve üniversite dönemlerimde defalarca kez intahar etmeyi denedim ve buna olan bakış açım tamamen herhangi bir insanınkinden daha farklı hale geldi. Ailem kendisine yapılmayan hiç bir kötülüğü bana yapmadı, bu yüzden onlara kızamıyorum istesem bile, ama keşke...
İşin sonunda 20 li yaşlarımın sonuna geldim ve yavaşça kendimi anlamaya başladım, yeterince motivasyonum yok, ama olduğu her zaman ittire kaktıra da olsa çarkları çevirmeye çalışıyorum. Ve tüm hayatım boyunca 1 tane bile arkadaş biriktiremedim. Hatta son yıllarda denemeye de başladım ama hepsinden kazık yiyip durdum. Beni asla herhangi birisinin anlayabileceğini düşünmüyorum artık, hiç iç dökme ihtiyacı da hissetmedim aslında, yanlız olmadığını bil istedim.
@@frickdetone1296 Teşekkür ederim. Ben de bir ara inanılmaz umutsuzdum ama intihar etmemi engelleyen şey garip bir şekilde inançsızlığım oldu. Elimde tek bir hayat varsa boşa atmanın ne anlamı var diye düşünüyorum. Eğer inançlı biri olsaydım yüksek ihtimalle çoktan intihar etmiştim. Bazen hayat dışarıdan göründüğü gibi olmuyor. Toplumun hor gördükleri, kimi insanın hayatı oluyor. İnsanları umursamamayı öğretti hayat bana, bu yüzden mutsuz değilim. Sen de kendini umutsuz hissetme dostum. Umut dışında insanı ayakta tutacak bir gerçeklik yok. Hayatın anlamını kendinden başka yerde arama. Kal sağlıcakla.
Ahbe dostum . Seni çok iyi anlıyorum Bende buna benzer olaylar yaşadım. Ailem vardı ancak yok gibiydi. Anlatsam roman olur. Ya yaşamak için uğraşacağız,yada ölmek için.ben yaşamayı seçtim. Seni tanımıyorum ancak dilegiyim şudur ki hayatta bir daha bu kadar uzulmeyesin. Kız arkadaşınla mutluluklar diliyorum .
Epiktetos der ki;İnsanın hakiki asaleti faziletten gelir, doğuştan değil... Sevgiler
Travmalarımın büyük çoğunluğu gittiğim yatılı yurtlardan edindin yorumu okuyan herkese tavsiyem,çocuğunuzu yurda vermeyin.SAKIN!
Bu bende var ve eğer herhangi bir üzücü veya mutlu bişey olunca gözüm yaşarıyor
Yorumu yazmadan 2 ay geçmiş ancak inşALLAH görürsun bunun nedenini biliyorsan bana söylemeni çok isterim bunun sebeblerini çok fazla merak ediyorum bu bende ana sınıfına başladığımda olmaya başladı ve şuan genclik yılarım dayım ancak hiçbir şekilde olmadıgını görmedim travmam az denebilir mi bilmem ama bana göre fazlasîyla var onlardan olabilir diyorum ancak ondan olmadıgınıda biliyoyorum belki bu travmamdandır ben 2 yaşımdayken annem babamdan boşandı ben hala babamda yaşıyorum. Ekleme mutlu bişey görduğumde olmuyor kimsenin üzülmüyeceÿi şeylerde bile istemsizce gözüm doluyo ama dediğim gibi genclik yılarım dayım bu gözümün dolamasını azda olsa durdurabilmeyi başarabilmeye başladım ama yinede 2 3 damla göz yaşı istemsizce akar okuduysan 2 ay geçmesine rağmen ALLAH razı olsun
Farkındalık için çok iyi video 👍
ve ülkemizde kürtajı yasaklamak isteyen insanlar var bu nedenle tarihi öğrenip ders çıkarmamız gerekiyor mesela bu olayda birçok çocuk yetersizlikten dolayı öldü ki böyle bir nüfus patlamasını hiçbir ülke hatta dünya bile kaldıramaz. Kaldıramadı da bu örnekteki gibi bu nedenle tarihten ders çıkarın konuşmadan önce
Sosyal bilimlerin bilim olmasının sebebi metodolojik yaklaşılmasıdır. Böylece Tarih gibi sosyal bilimlerden ders çıkarılıp fayda elde edilebilir. Fakat tarih yorumlanırken içerisinde bulunduğu zaman ve koşullar bağlamında değerlendirilir. Videoda kürtaj eksenli bir sebep sonuç ilişkisi yoktur. Videoda, daha çok pedogojik bir anlatım vardır. Ayrıca kürtaj dışında pek çok şeyden de bahsedilmektedir. Olayın geçtiği tarihte "yalnızca kürtaj yasaklandı ve şunlar şunlar oldu" denmemektedir. Ülkeler itidalli şekilde nüfus yönetmek için çeşitli yollar ve yasaklamalarla nüfusu belirli bir orada tutmak zorundadır. Yoksa bu geleceği kötü etkiler. Bu yollardan biri de nüfusu azalmakta olan (Türkiye gibi) ülkelerin kürtajı yasaklamasıdır. Kürtaj ayrıca, bir insanın öldürülmesidir. Senin bir çeşit zevk uğrunda yapıp öldürmek istediğin şey bir can, bir insandır. Bir insanı öldürmek suçtur, hak değil.
Doğru kürtaj gelmeli
@@FIRTINA963 Gelmeli?
@@İbrahimkeles9152evet gelmeli, kimse zorla çocuk sahibi olmak zorunda değil
@@FIRTINA963 islam inancı gereği çocuk yaptıkdan sonra bakan bir milletiz. (Türkler ve Kürtler olarak) O yüzden kürtaj yapılacaksa bile iyi bilgilendirilmesi lazım ama bizim ülkede bilgi eksikliği var. Ülkemizde arap istemiyoruz!
aynı yetiştirme yurtları
Agh ne kadar berbat, ihmal edilen çocuklar birbirlerine bile güvenmiyor
Ben de ihmal edildim....
Gel birbirimize sarilalim