Το παράπονο του ντερβίση - Β. Παπάζογλου (1935)

Πανέμορφο απτάλικο του μεγάλου "Αγγούρη".
Εδώ από τους αδελφούς Κώστα & Άγγελο Μπουρνά.
Στην πρώτη εκτέλεση του 1935 το "Στελλάκι" [που φέρεται και ως ο συνθέτης], σε ρωμαλέους στίχους του Νίκου Κοσμά.
[ • ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΝΤΕΡΒΙ... ].
Ο αργιλές, το τουμπεκί, η πρέζα, το χασίσι,
με κάναν και βαρέθηκα την τωρινή μου ζήση.
Ο αργιλές είν΄ βάσανο, το τουμπεκί μαράζι,
η πρέζα τρώει λεβεντιές, το μαύρο σε χτικιάζει.
Όποιος φουμάρει στην αρχή το ΄χει για ασικλίκι,
μα σαν ριζώσει στην καρδιά, γίνεται θεριακλίκι.
Και θεριακλής σαν θα γενεί, αρχίζει να πρεζάρει
γιατί μ΄αυτή του φαίνεται πως πιο καλά γουστάρει.

[@FoteiniKaragiorgouandFriends]

Μεράκια!

[@Antonas.]

Ευνόητο πως στιχουργικά είναι το πιο αξιόλογο του μέγιστου "Αγγούρη".