Bu kayan sistemde sabit olan hiçbir şeye sahip değilim. Buna arkadaşlıklar, mental sağlık, öz sevgim ve başarılarım gibi pek çok şey dahil. Ama bu durumu kabullendim sanırım. Herkesin doğası farklı, herkesin hayatı farklı, kendine gösterdiğin şefkat de farklı. Hiçbir şeyim sabit olmadığı için ufak bir değişimde (iyi veya kötü) sarsılmamayı öğrendim, ufacık bir başarımda da kendime aferin demeye çalışıyorum. Ne kadar içten olmasam ne kadar bu başarıya inanmasam da kendime iyi yaptın, aferin sana diyorum. Sonuç çok kötüyse bile bir başkasını teselli eder gibi olsun bir dahakine daha iyi yaparsın demeye çalışıyorum. Kendine nazik olmak, kendini teselli etmek kendine aferin diyebilmek o kadar zor ve bir o kadar da takdir edilesi bir şey ki. Yaşadığımız zorluklara, başarısızlıklara rağmen de çok değerliyiz ve bunu hatırlamak zorundayız.
ne kadar anlam ifade eder sana bilmiyorum ama bu kayan sistem meteforunu hayatım sürekli kayarken ve sürekli çevrem değişirken uydurmuştum. Bazı sebeplerden sürekli şehir ev okul değiştirdiğim bir çocukluğum ve ergenliğim oldu. Gerçekten uzun soluklu (bir şehirde 2 seneden uzun kalmak gibi) yaşayacağımızı öğrendiğim ilk anda bu sefer de sabitliğe ben alışmadığım için sürekli herkesi her şeyi değiştirdim. Bazen benle sabit kalsın istediğim şeyler oldu. Yazmak gibi bir hobi mesela bazı arkadaşlıklar bazı alışkanlıklar bazı hayaller… Kalmadılar kalmıyorlar geri gelsin şöyle bi oturup konuşalım tabi de olmuyor yani çok kaydığımı hissettiğim bi anda benle sandığım çoğu şey benle beraber kaymaya başladı. Sağlam bi kolon sandığım şeyler meğerse benle beraber salanan öyle bi süre beraber kaydığımız şeyler çıktı. Şu anki sabit sandığım şeyler de öyle çıkabilir ama aynı dalgada kaymamızdır belki de önemli olan. Bir gün beraber kaymazsak da ben bir kere o fikirsel sabitliğe en azından bazı konularda ulaşabildiğime inanıyorum. Bu dışsal sabitlikler konusunda karamsar olmana içim el vermedi o yüzden yazmak istedim. İçselleri halletmek daha zor o konuda bir şey diyemem. Kendine aferin demek kesinlikle korkunç zor benim için. Çünkü demeli miyimi de düşünüyorum. Evet arkadaşlarıma naifimdir ama bazen korkunç istemsiz kırıcı derece de dürstümdür. Kendime gelince iş e ben hep benimleyim dışımdan aferin derim -bazen yapıyorum- ama içimden öyle feci şeyler söylüyorum ki. İçsel sabitlikler daha zor ha sen kendinle geçinebilecek bi yol bulmuşsun o çok hoş. Ama hepimiz her zaman çok değerli miyiz bilmiyorum katılmıyorum. O laf beni hep bi irite etmiştir. Yine de anlıyorum niye dendiğini sadece belki benden dolayı böyle bi meh geliyor. Dümdüz oportaca halimle de aferini duymaya ihtiyacım var gibi. Umarım anlatabilmişimdir. Teşekkürler yorumun için.
Geçen gün başka videoda bu konuda konuştuktan sonra bu videoyu görmek beni woww yaptı. bu şekil konuşma dinlemekte hoşuma gitti açıkcası. birde yaşıt sayılırız aynı dağınık kafayı dinleyince içim rahatladı diyebiliim.normal şeyler yaşamak isteyen biriyim. ben uzun süre psikolojik zehirlenme yaşamış biriyim daha sonra bu çok güzel bir patlama vermişti. o zaman kendimi farklı hissetme duygusundan hoşlanmamıştım.doktorum bu yaşlarda normal dediğinde ne kadar okumuş kadın... diyip geçemedim insan inanmıyor ya cidden.birkaç kitap okusam da bu sadece kısa süre duygularımı bastıryordu. uzman kişileri dinlemekte ne biliyim yabancı geliyor çok fazla sakinler ben sakin değilim aynı senin konudan konuya geçmen gibi kafam .başta alışamadım haline sonra tabii tanıdık su uyum sağlamaya başladı beynim sdfnsdfjsd. normal olmak bu yüzden benim istediğim durum. birde kendini biraz daha ezersen elimde terlikle seni kovalamak istiyorum aaaa yeter yaaa diyee. bu dünyanın en kötü insanı sen değilsin sal kendini biraz valla bak tanımıyorum seni ama üzülüyorum.empatinin içinden felan geçtim bende böyleydim diyorum kafamı toprağa gömesim geliyor dışarıdan böyle mi görüyormuş diyorum.sana bir şey demiyorum yani kendimi gördüğümden şahsi meseleye dönüyor olay.umarım kendimize iyi davranmaya alışırız^.^
Neden bilmiyorum ama kendimi yermek minik bi güvence hissiyatı yaratıyor bence insanların burnu havada görmemesi için belki de bilmiyorum sürekli sürekli başka bir şeyi açıklayasım geliyor cidden kendimi tekrar dinlemeye de katlanamıyorum o yüzden çoğu zaman... umarım alışırız
@ yani o açıklama ihtiyacı yok değişken ya random insanlara yapmıyorum ama psikoloğa gittiğimde ona da yapıyordum ve o kadar çok yapıyordum ki durdurması gerekmişti yani söylediğin şeyler yanlış anlaşılsın ne olucak ki falan oldu bi cümle için atkasından on paragraf açıklama yapmak tatsız ya istemsiz yapıyorum bir de podcast çekerken de çok oluyor o
Videoyu izlerken benim içimdeki sesi duydum. Bir yandan arkadaşımı gördüm. Bir yandan hayallerimden biri olan psikoloji okuman beni videoya daha çok çekti. Benimde sürekli bir hayallerim var ama çabalayamıyorum. Sürekli mükemmelliği aramam ve onay beklentim yüzünden. Başka insanlarının çabalarını görüyorum ve yaptığım şeylerin bu kadar çabasız bir şekilde elde ettiğimi düşünüyorum ve kendimi bu konuda daha iyisini yapardın, neden yapmadın?, gibi soruların ardından "kendimden nefret ediyorum" cümleleri takip ediyor. Neden yaptığımı farkındayım ve bu farkındalık anında etki etmiyor maalesef. Yavaş yavaş gelişen sürece itiyor sadece. Farkındalığın etkisini kesin olarak görmemesekte bizi ileriye atan adımlardan biri. Bende aptal olsaydım diye düşündüğümde hiç istemedim çünkü yaşadığım şeyleri anlam verememek istemem. Kişiliğimden bir ödün vermekte istemiyorum. Çünkü buyum ve değiştirmek için elimden geleni de yapsam fayda etmiyor. Ve aptal olsamda bunları gene yaşıyacağım belki de daha kötüsünü. Insanlara baktığımızda onlar anlatmadan hayatlarının veya iç dünyalarını anlayamıyoruz. Belki o "özendiğimiz kişi" bizden biri olabilir. Hayatındaki her şeyin kaydığı, değistiğini ve bu durumu tersine çevirmek istemek benim kendim için hiç istemediğim bir şey çünkü benim hayatım hep sabit. Hayatın o değişimin getirdiği heyacanı arıyorum bende. Belki bu durum kendimden utanmamla ve kendimi değiştirmekle alakalı. Ve karakteri sen mi çizdin? Dizaynı güzel olmuş. Karakteri çizmek istiyorum, sana Instagramdan atabilir miyim?
farkındalık iyidir evet bir adım ama eğer sonrasında nasıl ilerleyeceğini bilmiyorsan da bi yük bu yüzden aslında terapi var ama şu an ulaşamıyorum. Aldığım eğitimler de sadece fark edip bırakmamı sağlıyor o açıdan çok zor. Onun dışında uzun seneler sürekli değişen şeylere maruz kaldığım için belli sebeplerden ötürü sabit şeyler arıyorum evet yani bu da yaşamla alakalı biraz. Kim neyi yaşıyorsa tersini merak ediyor istiyor. Ve videodaki çizim ve pp deki çizim arkadaşımın. Beni çizmesini istemiştim. Kendisinin ig hesabı açıklamada ekli. Çizip onu ve beni etiketleyebilirsin.
@frankenyastik Bende hep bir şeylerin bilmem gerektiğini düşünüyorum ancak her şeyi düşünmekten ona vakit kalmadığı için o anlık bir şeyler yapma isteğimle yapıyorum. Sürekli bu doğaçlama ile yaptığım için kendime bu konuda güven kazandım. Insanlar zaten yaptığı şeylerden ne kadar farkında olarak yapıyorlar? Kimse ileriyi ve neler yapacağını bilmiyor. Beklenmeyen durumlar her zaman olacak ve bunu kabullenmeye çalışıyorum. Farkındalığın getirisini görememek kötü. Farkındalığı ben farklı açıdan bakıyorum. Birçok farklı farkındalık var. Yaşadığın durumun farkındalağı ve durumun nedeninden ibaret değil bence. Her yaşanılan an kendimiz hakında yeni bilgiler veriyor ve bu bilgiler farkındalık oluşturuyor. Ben istemsiz olarak narsistce bu yorumları yazdığımı düşünüyorum ancak yorum yazarak seni desteklemek istiyorum. Yazı dilim öyle olduğunu düşünmem, istediğim şeyi ifade edemeyeceğimi düşünerek yazıyorum. Bunların benim sadece "korkum" olduğunu gerçek olmadıklarını kendime hatırlatıyorum, öyle bile olsa yeni deneyimler istediğimi hatırlatıyorum. Bu yorumda kendime neleri hatırlatığım konusunda farkındalık oluşturmuş oldum. Ve sana yazdığım paragrafları nasıl bir duygu verdiğini sorabilirim. Nasıl bir duygu veriyor? Kendimi beğenmiş olarak mı yansıyorum? Bir örnek vermek istiyorum. Kendini anlattığın bir video paylaştın ve seninle benzer problemler yaşıyan ben şöyle düşünmeye başladım. "Benim gibi insanlar var ve bu konuda yalnız değilim." Video paylaşmakta özgüven gerekiyor ve sen bunu yaparak bu tür şeyleri yapabileceğime dair güven vererek bana yeni bir farkındalık oldu. Bunu yorumlarda kendimi ifade edebilirim diyerek yazılar yazıyorum ve davranış şekillerime bakarak yeni farkındalıklar oluşturabiliyorum. Bende senin gibi anlatabilmek istiyorum. Teşekkür ederimm💗 ilhamın oluyorsun💛
Duygularımı ifade etmekten ne kadar zorlamdığımı fark ettim🥲 ilk yorumlarımın amacı videonun beni ne kadar içine çektiğini ve mutlu etmesiydi. Samimi olup kendini ifade edebilmen çok güzel. Arkadaşım bunu keşke yapabilse... Onun durumundan bahsedecek olursam artık her yaptığını yanlış olarak görüyor ve düzeltmeye çalışıyor. Kabul etmek istemediği için farkındalıkta oluşmuyor. Evet farkında olabilmek için ilk adım kabul etmek kabul etmeden olmuyor. Daha kabul etmek istemediği kendine bile anlatamadığı neler var da yardımcı olamıyorum anlatmadığı için.
@@aris.art303 ilhamın olduğuma sevindim. Yorumların narsistçe durmuyor sadece bana kavramların her insanda farklı duyulduğunu hatırlatıyor tekrar tekrar. Her kelime, soyutsa bir de, herkeste farklı duyuluyor farklı canlılaşıyor. Yorumların da bana bunu hatırlattığı için sen de benim ilhamım oldun diyebilirim. Çok teşekkürler yaptığın yorum için.
Bu kayan sistemde sabit olan hiçbir şeye sahip değilim. Buna arkadaşlıklar, mental sağlık, öz sevgim ve başarılarım gibi pek çok şey dahil. Ama bu durumu kabullendim sanırım. Herkesin doğası farklı, herkesin hayatı farklı, kendine gösterdiğin şefkat de farklı. Hiçbir şeyim sabit olmadığı için ufak bir değişimde (iyi veya kötü) sarsılmamayı öğrendim, ufacık bir başarımda da kendime aferin demeye çalışıyorum. Ne kadar içten olmasam ne kadar bu başarıya inanmasam da kendime iyi yaptın, aferin sana diyorum. Sonuç çok kötüyse bile bir başkasını teselli eder gibi olsun bir dahakine daha iyi yaparsın demeye çalışıyorum. Kendine nazik olmak, kendini teselli etmek kendine aferin diyebilmek o kadar zor ve bir o kadar da takdir edilesi bir şey ki. Yaşadığımız zorluklara, başarısızlıklara rağmen de çok değerliyiz ve bunu hatırlamak zorundayız.
ne kadar anlam ifade eder sana bilmiyorum ama bu kayan sistem meteforunu hayatım sürekli kayarken ve sürekli çevrem değişirken uydurmuştum. Bazı sebeplerden sürekli şehir ev okul değiştirdiğim bir çocukluğum ve ergenliğim oldu. Gerçekten uzun soluklu (bir şehirde 2 seneden uzun kalmak gibi) yaşayacağımızı öğrendiğim ilk anda bu sefer de sabitliğe ben alışmadığım için sürekli herkesi her şeyi değiştirdim. Bazen benle sabit kalsın istediğim şeyler oldu. Yazmak gibi bir hobi mesela bazı arkadaşlıklar bazı alışkanlıklar bazı hayaller… Kalmadılar kalmıyorlar geri gelsin şöyle bi oturup konuşalım tabi de olmuyor yani çok kaydığımı hissettiğim bi anda benle sandığım çoğu şey benle beraber kaymaya başladı. Sağlam bi kolon sandığım şeyler meğerse benle beraber salanan öyle bi süre beraber kaydığımız şeyler çıktı. Şu anki sabit sandığım şeyler de öyle çıkabilir ama aynı dalgada kaymamızdır belki de önemli olan. Bir gün beraber kaymazsak da ben bir kere o fikirsel sabitliğe en azından bazı konularda ulaşabildiğime inanıyorum. Bu dışsal sabitlikler konusunda karamsar olmana içim el vermedi o yüzden yazmak istedim. İçselleri halletmek daha zor o konuda bir şey diyemem. Kendine aferin demek kesinlikle korkunç zor benim için. Çünkü demeli miyimi de düşünüyorum. Evet arkadaşlarıma naifimdir ama bazen korkunç istemsiz kırıcı derece de dürstümdür. Kendime gelince iş e ben hep benimleyim dışımdan aferin derim -bazen yapıyorum- ama içimden öyle feci şeyler söylüyorum ki. İçsel sabitlikler daha zor ha sen kendinle geçinebilecek bi yol bulmuşsun o çok hoş. Ama hepimiz her zaman çok değerli miyiz bilmiyorum katılmıyorum. O laf beni hep bi irite etmiştir. Yine de anlıyorum niye dendiğini sadece belki benden dolayı böyle bi meh geliyor. Dümdüz oportaca halimle de aferini duymaya ihtiyacım var gibi. Umarım anlatabilmişimdir. Teşekkürler yorumun için.
Geçen gün başka videoda bu konuda konuştuktan sonra bu videoyu görmek beni woww yaptı. bu şekil konuşma dinlemekte hoşuma gitti açıkcası. birde yaşıt sayılırız aynı dağınık kafayı dinleyince içim rahatladı diyebiliim.normal şeyler yaşamak isteyen biriyim. ben uzun süre psikolojik zehirlenme yaşamış biriyim daha sonra bu çok güzel bir patlama vermişti. o zaman kendimi farklı hissetme duygusundan hoşlanmamıştım.doktorum bu yaşlarda normal dediğinde ne kadar okumuş kadın... diyip geçemedim insan inanmıyor ya cidden.birkaç kitap okusam da bu sadece kısa süre duygularımı bastıryordu. uzman kişileri dinlemekte ne biliyim yabancı geliyor çok fazla sakinler ben sakin değilim aynı senin konudan konuya geçmen gibi kafam .başta alışamadım haline sonra tabii tanıdık su uyum sağlamaya başladı beynim sdfnsdfjsd. normal olmak bu yüzden benim istediğim durum. birde kendini biraz daha ezersen elimde terlikle seni kovalamak istiyorum aaaa yeter yaaa diyee. bu dünyanın en kötü insanı sen değilsin sal kendini biraz valla bak tanımıyorum seni ama üzülüyorum.empatinin içinden felan geçtim bende böyleydim diyorum kafamı toprağa gömesim geliyor dışarıdan böyle mi görüyormuş diyorum.sana bir şey demiyorum yani kendimi gördüğümden şahsi meseleye dönüyor olay.umarım kendimize iyi davranmaya alışırız^.^
Neden bilmiyorum ama kendimi yermek minik bi güvence hissiyatı yaratıyor bence insanların burnu havada görmemesi için belki de bilmiyorum sürekli sürekli başka bir şeyi açıklayasım geliyor cidden kendimi tekrar dinlemeye de katlanamıyorum o yüzden çoğu zaman... umarım alışırız
@@frankenyastik kendini sürekli açıklasan da insanlar sana inanıyor mu ? benim insancım az bu konuda
@ yani o açıklama ihtiyacı yok değişken ya random insanlara yapmıyorum ama psikoloğa gittiğimde ona da yapıyordum ve o kadar çok yapıyordum ki durdurması gerekmişti yani söylediğin şeyler yanlış anlaşılsın ne olucak ki falan oldu bi cümle için atkasından on paragraf açıklama yapmak tatsız ya istemsiz yapıyorum bir de podcast çekerken de çok oluyor o
@@frankenyastik yorucuya benziyor
Videoyu izlerken benim içimdeki sesi duydum. Bir yandan arkadaşımı gördüm. Bir yandan hayallerimden biri olan psikoloji okuman beni videoya daha çok çekti. Benimde sürekli bir hayallerim var ama çabalayamıyorum. Sürekli mükemmelliği aramam ve onay beklentim yüzünden. Başka insanlarının çabalarını görüyorum ve yaptığım şeylerin bu kadar çabasız bir şekilde elde ettiğimi düşünüyorum ve kendimi bu konuda daha iyisini yapardın, neden yapmadın?, gibi soruların ardından "kendimden nefret ediyorum" cümleleri takip ediyor. Neden yaptığımı farkındayım ve bu farkındalık anında etki etmiyor maalesef. Yavaş yavaş gelişen sürece itiyor sadece. Farkındalığın etkisini kesin olarak görmemesekte bizi ileriye atan adımlardan biri.
Bende aptal olsaydım diye düşündüğümde hiç istemedim çünkü yaşadığım şeyleri anlam verememek istemem. Kişiliğimden bir ödün vermekte istemiyorum. Çünkü buyum ve değiştirmek için elimden geleni de yapsam fayda etmiyor. Ve aptal olsamda bunları gene yaşıyacağım belki de daha kötüsünü.
Insanlara baktığımızda onlar anlatmadan hayatlarının veya iç dünyalarını anlayamıyoruz. Belki o "özendiğimiz kişi" bizden biri olabilir.
Hayatındaki her şeyin kaydığı, değistiğini ve bu durumu tersine çevirmek istemek benim kendim için hiç istemediğim bir şey çünkü benim hayatım hep sabit. Hayatın o değişimin getirdiği heyacanı arıyorum bende. Belki bu durum kendimden utanmamla ve kendimi değiştirmekle alakalı.
Ve karakteri sen mi çizdin? Dizaynı güzel olmuş. Karakteri çizmek istiyorum, sana Instagramdan atabilir miyim?
farkındalık iyidir evet bir adım ama eğer sonrasında nasıl ilerleyeceğini bilmiyorsan da bi yük bu yüzden aslında terapi var ama şu an ulaşamıyorum. Aldığım eğitimler de sadece fark edip bırakmamı sağlıyor o açıdan çok zor. Onun dışında uzun seneler sürekli değişen şeylere maruz kaldığım için belli sebeplerden ötürü sabit şeyler arıyorum evet yani bu da yaşamla alakalı biraz. Kim neyi yaşıyorsa tersini merak ediyor istiyor. Ve videodaki çizim ve pp deki çizim arkadaşımın. Beni çizmesini istemiştim. Kendisinin ig hesabı açıklamada ekli. Çizip onu ve beni etiketleyebilirsin.
ya da bana instagramdan da atabilirsin o da olurr
@frankenyastik Bende hep bir şeylerin bilmem gerektiğini düşünüyorum ancak her şeyi düşünmekten ona vakit kalmadığı için o anlık bir şeyler yapma isteğimle yapıyorum. Sürekli bu doğaçlama ile yaptığım için kendime bu konuda güven kazandım. Insanlar zaten yaptığı şeylerden ne kadar farkında olarak yapıyorlar? Kimse ileriyi ve neler yapacağını bilmiyor. Beklenmeyen durumlar her zaman olacak ve bunu kabullenmeye çalışıyorum. Farkındalığın getirisini görememek kötü.
Farkındalığı ben farklı açıdan bakıyorum. Birçok farklı farkındalık var. Yaşadığın durumun farkındalağı ve durumun nedeninden ibaret değil bence. Her yaşanılan an kendimiz hakında yeni bilgiler veriyor ve bu bilgiler farkındalık oluşturuyor. Ben istemsiz olarak narsistce bu yorumları yazdığımı düşünüyorum ancak yorum yazarak seni desteklemek istiyorum. Yazı dilim öyle olduğunu düşünmem, istediğim şeyi ifade edemeyeceğimi düşünerek yazıyorum. Bunların benim sadece "korkum" olduğunu gerçek olmadıklarını kendime hatırlatıyorum, öyle bile olsa yeni deneyimler istediğimi hatırlatıyorum. Bu yorumda kendime neleri hatırlatığım konusunda farkındalık oluşturmuş oldum. Ve sana yazdığım paragrafları nasıl bir duygu verdiğini sorabilirim. Nasıl bir duygu veriyor? Kendimi beğenmiş olarak mı yansıyorum?
Bir örnek vermek istiyorum. Kendini anlattığın bir video paylaştın ve seninle benzer problemler yaşıyan ben şöyle düşünmeye başladım. "Benim gibi insanlar var ve bu konuda yalnız değilim." Video paylaşmakta özgüven gerekiyor ve sen bunu yaparak bu tür şeyleri yapabileceğime dair güven vererek bana yeni bir farkındalık oldu. Bunu yorumlarda kendimi ifade edebilirim diyerek yazılar yazıyorum ve davranış şekillerime bakarak yeni farkındalıklar oluşturabiliyorum. Bende senin gibi anlatabilmek istiyorum. Teşekkür ederimm💗 ilhamın oluyorsun💛
Duygularımı ifade etmekten ne kadar zorlamdığımı fark ettim🥲 ilk yorumlarımın amacı videonun beni ne kadar içine çektiğini ve mutlu etmesiydi. Samimi olup kendini ifade edebilmen çok güzel. Arkadaşım bunu keşke yapabilse... Onun durumundan bahsedecek olursam artık her yaptığını yanlış olarak görüyor ve düzeltmeye çalışıyor. Kabul etmek istemediği için farkındalıkta oluşmuyor. Evet farkında olabilmek için ilk adım kabul etmek kabul etmeden olmuyor. Daha kabul etmek istemediği kendine bile anlatamadığı neler var da yardımcı olamıyorum anlatmadığı için.
@@aris.art303 ilhamın olduğuma sevindim. Yorumların narsistçe durmuyor sadece bana kavramların her insanda farklı duyulduğunu hatırlatıyor tekrar tekrar. Her kelime, soyutsa bir de, herkeste farklı duyuluyor farklı canlılaşıyor. Yorumların da bana bunu hatırlattığı için sen de benim ilhamım oldun diyebilirim. Çok teşekkürler yaptığın yorum için.
Havada kaptimm🎉
ciddn hissettin ve koştun resmn cnm bnm ii dinlemeler