DO SIEBIE/TOWARD SELF EWA DĄBROWSKA

In my work, I wanted to combine two areas: music and sculpture. It
consisted of figurative sculpture and
performance.
I covered a self-portrait made of old sponge
with layers, each of which seemed less and
less like a human. During the degree
examination, I stripped off these layers
singing an intuitive song, revealing the selfportrait within. The layers symbolized the
accretions, the shell that forms in us when we
do not reach for our own sensitivity, when we
shut out ourselves and others. I sometimes
feel something like that. In geting rid of this
monster, I find singing the most helpful.
Singing exposes me and my emotions,
because it flows directly from the inside of my
body. It reflects the state of my spirit. First of
all, in this work, I wanted to share my atempt
to reach sensivity, to face myself so as to feel
freed from my mask
...............................
Autoportret wykonany ze starej gąbki obszyłam warstwami, z których każda kolejna coraz mniej przypominała człowieka. W trakcie obrony śpiewając intuicyjną pieśń, zdzierałam te warstwy, odsłaniając znajdujący się w środku autoportret. Warstwy symbolizowały naleciałości, skorupę, która tworzy się w nas, kiedy nie sięgamy do własnej wrażliwości, zamykamy się na siebie i innych. Nieraz odczuwam coś podobnego. W pozbyciu się tej „poczwary” pomaga mi najszybciej i najmocniej śpiew. Śpiew obnaża mnie, moje emocje, ponieważ wypływa bezpośrednio z wnętrza mojego ciała. Odzwierciedla stan mojego ducha. Przede wszystkim w tej pracy pragnęłam podzielić się moją próbą dotarcia do wrażliwości, zmierzyć się z samą sobą tak, aby poczuć się pozbawiona maski.