Νέα σελίδα, νέος κύκλος, μια γραμμή που χαράζει στον τοίχο, 30 χρόνια μια ζωή γεμάτη με δοκιμασίες και σημάδια που κουράστηκα να κρύβω, αναζητώντας το ποιος είμαι και αν η ομορφιά αυτού κόσμου είναι να τον ανακαλύπτω, κοίτα μάνα τα κατάφερα κι ας ήμουνα μικρός είχα μέσα μου πίστη και οίκτο, ούτε μια στάλα μίσος για όσους δεν πιστέψανε σε μένα ποτέ μα δεν θα τους κρίνω, ο θυμός κρύβει παγίδες και πάντα οδηγεί σε αδιέξοδο θολώνεις και τα βλέπεις όλα σκάρτα, ως αποτέλεσμα να σπαταλάς ενέργεια δίχως νόημα γι'αυτό μη μου ξανά πεις ποτέ σου αυτό το για πάντα, αγαπάς ότι σου φτιάχνει την εικόνα και ερωτεύεσαι εκείνη που θα σε έχει απλά για καβάτζα, πως ψάχνεις σταθερότητα χτίζοντας ουτοπίες πάνω στην άμμο σαν κάστρα, που τα φθείρουν τα κύματα ως που να πέσουν ολοκληρωτικά όπως τις νύχτες τ'άστρα, άλλο τύχη και άλλο κάρμα, είσαι το πιο λευκό χρώμα τις σκέψης μου αυτός ο λόγος να μη τα βλέπω όλα μαύρα, όταν όλα μηδενίζουν στο μυαλό μου και την κάθε μου προσπάθεια νιώθω πως μοιάζει μάταια, ώρες στο studio να σπάω το κεφάλι μου γι'αυτούς και εκείνοι να διψάν για προβολή και εμπάθεια, η μουσική θα πρέπε να 'τανε τοπία κι όχι σφραγισμένα παράθυρα, παράδοξο το πως τελειώνουν τα όνειρα κάποιες φορές τόσο άδοξα, ο φόβος και το πένθος έχουν στάδια, άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, θλίψη και αποδοχή μ'αυτά γέμισαν τα τετράδια, όσο ο κόσμος αποφεύγει να δει μέσα του προβάλλοντας μόνο την επιφάνεια, κοιμήσου ήσυχος και ο τρόμος που χεις μέσα σου ίσως να γίνει παράνοια, ζούμε δανεικά φεύγουμε αθόρυβα αγαπάμε διστακτικά και με εγκράτεια. Οι μάσκες πέφτουν απέναντι στον καθρέφτη, και τότε φαίνονται καθαρά οι προθέσεις μας, εσύ επιλέγεις το πρόσωπο που ο άλλος βλέπει, θεμέλια και βάσεις αυτά χρειάζονται οι σχέσεις μας, λίγοι σε δέχονται όπως είσαι μην γελιέσαι, κι αυτοί σε αλλάζουν λίγο λίγο να τους μοιάσεις, ως που σε σένα βλέπουν αυτό που σιχαίνονται, τον ίδιο τον εαυτό τους γι'αυτό κρατάνε αποστάσεις. Αν είχα την ευκαιρία θα σου χάριζα τον κόσμο δίχως σκέψη, αυτόν τον κόσμο που είδες μέσα του την ομορφιά κι όχι απλά σε μια λέξη, εδώ η έμπνευση κοντεύει στερέψει όσο ο ανταγωνισμός πια παίρνει θέση, το τέλος με την ήττα είχαν πάντα την ίδια γεύση, κάποιος μένει πάντα πίσω να ματώνει προσπαθώντας να κρατηθεί απ'όσα ήθελε να πιστέψει, απ'όσα αντλεί δύναμη για να προχωρήσει άσχετος αν θα μπορέσει, φυτοζωούν να μη σε ρίξουν και γράφουν για άσχετα πράγματα, λες κι είναι επιτυχία στις συναυλίες τους να σκάνε μπάφους τα 15χρονα, και λέω ρε πούστη μου τι παίζει στα κεφάλια τους τι να σκέφτονται τα άτομα; πόσο εύκολα πλάθονται οι μάζες κι όλα παρανάλωμα, αν δεν τ'αντιμετωπίσουμε μαζεύονται βουνό και τότε όλα φαντάζουν άσκοπα, μέσα σκοτάδι γύρω τα χρώματα είναι άτονα, περνούσανε τα χρόνια με τον φόβο πως μεγάλωνα πως θα χανα τη νιότη, στους εχθρούς θα βρείς τον φίλο και στους φίλους τον προδότη, κι αυτό που έμαθα καλά είναι πως ότι, δίχως κόπο ότι αποκτάς κρατάει για λίγο έτσι κι οι άνθρωποι, βάζουν όρια στο να αισθάνονται αφού πάντα φοβούνται μη μείνουν μόνοι, να θυμούνται πως προδόθηκαν από εκείνους που επένδυσαν τα πάντα και γύρισαν πλάτη πρώτοι.
Kathe xrono tha mou dinis eplida Oso Kai diskola Kai an ime mitsara 3 xronia se akouo Kai se euxaristo gia ola nase dinatos Kai na Grafis gia Nas dinis zoi me agapi Apo athina
Τι κομματαρες εγραψες παλι... αυτη τη πλευρα και τη φαση του hiphop θελουμε και σε ευχαριστουμε που τη σεβεσαι και τη κρατας ζωντανη! Απειρος σεβασμος απο δυτικα 👏👏
Νέα σελίδα, νέος κύκλος,
μια γραμμή που χαράζει στον τοίχο,
30 χρόνια μια ζωή γεμάτη με δοκιμασίες και σημάδια που κουράστηκα να κρύβω,
αναζητώντας το ποιος είμαι και αν η ομορφιά αυτού κόσμου είναι να τον ανακαλύπτω,
κοίτα μάνα τα κατάφερα κι ας ήμουνα μικρός είχα μέσα μου πίστη και οίκτο,
ούτε μια στάλα μίσος για όσους δεν πιστέψανε σε μένα ποτέ μα δεν θα τους κρίνω,
ο θυμός κρύβει παγίδες και πάντα οδηγεί σε αδιέξοδο θολώνεις και τα βλέπεις όλα σκάρτα,
ως αποτέλεσμα να σπαταλάς ενέργεια δίχως νόημα γι'αυτό μη μου ξανά πεις ποτέ σου αυτό το για πάντα,
αγαπάς ότι σου φτιάχνει την εικόνα και ερωτεύεσαι εκείνη που θα σε έχει απλά για καβάτζα,
πως ψάχνεις σταθερότητα χτίζοντας ουτοπίες πάνω στην άμμο σαν κάστρα,
που τα φθείρουν τα κύματα ως που να πέσουν ολοκληρωτικά όπως τις νύχτες τ'άστρα,
άλλο τύχη και άλλο κάρμα,
είσαι το πιο λευκό χρώμα τις σκέψης μου αυτός ο λόγος να μη τα βλέπω όλα μαύρα,
όταν όλα μηδενίζουν στο μυαλό μου και την κάθε μου προσπάθεια νιώθω πως μοιάζει μάταια,
ώρες στο studio να σπάω το κεφάλι μου γι'αυτούς και εκείνοι να διψάν για προβολή και εμπάθεια,
η μουσική θα πρέπε να 'τανε τοπία κι όχι σφραγισμένα παράθυρα,
παράδοξο το πως τελειώνουν τα όνειρα κάποιες φορές τόσο άδοξα,
ο φόβος και το πένθος έχουν στάδια,
άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, θλίψη και αποδοχή μ'αυτά γέμισαν τα τετράδια,
όσο ο κόσμος αποφεύγει να δει μέσα του προβάλλοντας μόνο την επιφάνεια,
κοιμήσου ήσυχος και ο τρόμος που χεις μέσα σου ίσως να γίνει παράνοια,
ζούμε δανεικά φεύγουμε αθόρυβα αγαπάμε διστακτικά και με εγκράτεια.
Οι μάσκες πέφτουν απέναντι στον καθρέφτη,
και τότε φαίνονται καθαρά οι προθέσεις μας,
εσύ επιλέγεις το πρόσωπο που ο άλλος βλέπει,
θεμέλια και βάσεις αυτά χρειάζονται οι σχέσεις μας,
λίγοι σε δέχονται όπως είσαι μην γελιέσαι,
κι αυτοί σε αλλάζουν λίγο λίγο να τους μοιάσεις,
ως που σε σένα βλέπουν αυτό που σιχαίνονται,
τον ίδιο τον εαυτό τους γι'αυτό κρατάνε αποστάσεις.
Αν είχα την ευκαιρία θα σου χάριζα τον κόσμο δίχως σκέψη,
αυτόν τον κόσμο που είδες μέσα του την ομορφιά κι όχι απλά σε μια λέξη,
εδώ η έμπνευση κοντεύει στερέψει όσο ο ανταγωνισμός πια παίρνει θέση,
το τέλος με την ήττα είχαν πάντα την ίδια γεύση,
κάποιος μένει πάντα πίσω να ματώνει προσπαθώντας να κρατηθεί απ'όσα ήθελε να πιστέψει,
απ'όσα αντλεί δύναμη για να προχωρήσει άσχετος αν θα μπορέσει,
φυτοζωούν να μη σε ρίξουν και γράφουν για άσχετα πράγματα,
λες κι είναι επιτυχία στις συναυλίες τους να σκάνε μπάφους τα 15χρονα,
και λέω ρε πούστη μου τι παίζει στα κεφάλια τους τι να σκέφτονται τα άτομα;
πόσο εύκολα πλάθονται οι μάζες κι όλα παρανάλωμα,
αν δεν τ'αντιμετωπίσουμε μαζεύονται βουνό και τότε όλα φαντάζουν άσκοπα,
μέσα σκοτάδι γύρω τα χρώματα είναι άτονα,
περνούσανε τα χρόνια με τον φόβο πως μεγάλωνα πως θα χανα τη νιότη,
στους εχθρούς θα βρείς τον φίλο και στους φίλους τον προδότη,
κι αυτό που έμαθα καλά είναι πως ότι,
δίχως κόπο ότι αποκτάς κρατάει για λίγο έτσι κι οι άνθρωποι,
βάζουν όρια στο να αισθάνονται αφού πάντα φοβούνται μη μείνουν μόνοι,
να θυμούνται πως προδόθηκαν από εκείνους που επένδυσαν τα πάντα και γύρισαν πλάτη πρώτοι.
Ρε Δημητρη μου θυμίζεις τι δεν πρεπει να κανω και οτι αξιζω οπως ολοι μας . Σε ευχαριστώ
Ο φόβος και το πένθος έχουν στάδια,
άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση,θλίψη και αποδοχή...
Μπράβο ρε αμνε! Τα σπάσες παλι!
Αψογο Αμναρα , σπεκια και στην κοπελα εδωσε τρελη ατμοσφαιρα.
Αγαπη.
Άλλο τύχη και άλλο κάρμα, είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου αυτός ο λόγος να μην τα βλέπω όλα μαύρα...
Polla bravo..!!
Μπράβο Μητσαρα!!
Κομμάτι που σε βάζει σε σκέψεις.. Μια αγάπη Μήτσο.
Ό,τι καλύτερο
👏👏
μπραβο μας αγκιξες !!! τελια και παυλα
Ακόμα μια φορά. Μαύρος αμνός μιλάει μέσα στους καθρέφτες μας.
τρελό timing..
Κανείς και τίποτα μαζί μου 😔
Μητσάρα καλοτάξιδο μάγκα
ανατριχίλα
Αδερφέ καλοταξιδο έχεις πολύ μέλλον γτ η μουσική σου αξιζει
ωραιο beat! καλοταξιδο το cd!
Kathe xrono tha mou dinis eplida Oso Kai diskola Kai an ime mitsara 3 xronia se akouo Kai se euxaristo gia ola nase dinatos Kai na Grafis gia Nas dinis zoi me agapi Apo athina
Τι κομματαρες εγραψες παλι... αυτη τη πλευρα και τη φαση του hiphop θελουμε και σε ευχαριστουμε που τη σεβεσαι και τη κρατας ζωντανη! Απειρος σεβασμος απο δυτικα 👏👏
Καλοτάξιδο αδερφέ!!
Πάμε ρε!!!