Είχαμε βάλει τις ποδιές μας, 7.20 π. μ., για να πάμε σχολείο.... Χτύπησε το τηλέφωνο... Η μαμά μου το σήκωσε.... ένας φίλος μας, πρωτοετής στην Σχολή Ευελπίδων, μίλησε λιγοστά με χαμηλή φωνή.... το κλείσε σχεδόν αμέσως... Η μαμά μου ήταν κατασπρη... δεν θα πάτε σχολείο σήμερα.... και δεν έχει έξω σήμερα... εσύ Λιεττα πετάξου στην Κατερίνα, δύο σπίτια πιο κάτω, να της πεις ότι δεν θα πάτε σχολείο... με την πόδια σου και την σακκα σου, κι'αν σε ρωτήσει κανείς , πες ότι πας σχολείο... ΤΊΠΟΤΑ ΆΛΛΟ, ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? και τρέχοντας γύρνα σπίτι... γιατί το τηλέφωνο είχε κοπεί στην διάρκεια της προειδοποίησης του φίλου... Η μαμά καθόταν κατασπρη χωρίς να κάνει τίποτα... Ήξερε από το παρελθόν....
Είχαμε βάλει τις ποδιές μας, 7.20 π. μ., για να πάμε σχολείο.... Χτύπησε το τηλέφωνο... Η μαμά μου το σήκωσε.... ένας φίλος μας, πρωτοετής στην Σχολή Ευελπίδων, μίλησε λιγοστά με χαμηλή φωνή.... το κλείσε σχεδόν αμέσως... Η μαμά μου ήταν κατασπρη... δεν θα πάτε σχολείο σήμερα.... και δεν έχει έξω σήμερα... εσύ Λιεττα πετάξου στην Κατερίνα, δύο σπίτια πιο κάτω, να της πεις ότι δεν θα πάτε σχολείο... με την πόδια σου και την σακκα σου, κι'αν σε ρωτήσει κανείς , πες ότι πας σχολείο... ΤΊΠΟΤΑ ΆΛΛΟ, ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? και τρέχοντας γύρνα σπίτι... γιατί το τηλέφωνο είχε κοπεί στην διάρκεια της προειδοποίησης του φίλου... Η μαμά καθόταν κατασπρη χωρίς να κάνει τίποτα... Ήξερε από το παρελθόν....