Η θυσία στη σχέση συρρικνώνει τη σχέση ή καλύτερα την σκοτώνει
HTML-код
- Опубликовано: 15 сен 2024
- Δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ η θυσία αυτό που καθορίζει μια όμορφη σχέση, του εναντίον η μόνιμη αίσθηση καθήκοντος προς οικογένεια, εργασία, γονείς, παιδιά, σύζυγο και φίλους συρρικνώνει τη σχέση γιατί απλά περιορίζει εσάς. Η αγάπη απαιτεί αμοιβαιότητα, από κοινού προσπάθεια, μοίρασμα και όχι μονομερής υπερπροσπάθεια.
Προσέξετε γιατί το μοίρασμα προϋποθέτει , πως έχω περίσσευμα και δίνω, διαφορετικά το στερώ από τα κύτταρα του σώματος μου, την ενεργείας μου, και εξαντλώ εμένα, προκείμενου να δώσω στον απέναντι. Δεν έχει κανένα νόημα αυτό αν το κάνετε σε μόνιμη βάση.
Απαλλαγείτε από παραδοσιακές και θρησκευτικές αντιλήψεις περί θυσίας, γιατί απλά δεν θα μπορέσετε πότε να εκτιμήσετε εσάς, και άρα να εκφράζετε τα θέλω, τα όνειρα, τις ανάγκες, δηλαδή τα όρια σας.
Χωρίς υγιή όρια δεν θα έχετε πότε υγιείς σχέσεις, είναι τόσο απλό.
Υγιή όρια, η ελευθερία να είμαι αυτός που είμαι, έτσι όπως είμαι.
Υγιή Όρια, Υγιείς Σχέσεις 11,12,13 Μαΐου στη φάρμα Έψιλον
Περισσότερα εδώ:
www.softeningan...
Γραφτείτε στα νέα μας
eepurl.com/urlp1
Επισκεφτείτε τη σελίδα μας
/ softeningandhealing
Συμφωνώ απόλυτα με σας κ.Δημήτρη. Όπως λέω και εγώ να προσπαθείς χωρίς να πιέζεσαι. Θέλω να σας ευχαριστήσω ξανά για τα όμορφα βιντεάκια που ανεβάζετε. Εύχομαι υγεία και το φως να είναι πάντα μαζί σας
Σας ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα
Είστε υπέροχοι και οι δύο. Με έχετε βοηθήσει πολύ από τότε , σας ανακάλυψα. Σχετικά με αυτό, λέτε για το "θύμα αγάπης"......και πόσο αυτό το θύμα δικαιούται τελικά , βλάπτει τους άλλους, αφού είναι θύμα......
Joanna μας συγκινούν τα λόγια σας, να είστε καλά.
Εγώ κάποια στιγμή ένιωσα αυτό που λέμε θυσιάστηκα. Όμως όταν έχεις επίγνωση της πράξης σου (που σε καθιστά να νιώθεις θύμα) και το κάνεις έχοντας επίγνωση τι αυτό θα φέρει, στην ουσία δεν κάνεις θυσία αλλά μία επιλογή. Κάποια στιγμή λοιπον που ένιωσα έτσι το σκέφτηκα πολύ, επιδίωξα μετά να το ξανακάνω και να το παρατηρήσω από την αρχή ως το τέλος, δηλαδή πως νιώθω και πως επιδρά πάνω μου. Και δεν ένιωσα το ίδιο πράγμα. Ένιωσα μέσα μου εκείνη τη στιγμή σαν να ανάβει το λαμπάκι στα καρτούν. Η ΔΙΑΦΟΡΑ ήταν ότι στην δεύτερη απόπειρα να κάνω κάτι που με καθιστά "θύμα" είχα επίγνωση. Τό έκανα γτ το επέλεξα, και για να το επιλέξω το είχα σκεφτεεί είχα δεχθεί ότι ίσως και να έχει κάποια επίδραση αυτό σε μένα και επέλεξα ότι δεν έχει σημασία αν έχει καλώς αν δεν έχει πάλι καλώς. Εκ τοτε το βιωματικό παράδειγμα που έφτιαξα σε συνδυασμό με την ευθύτητα της αλήθειας δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά θύμα.
Αν είναι να φέρεσαι στον εαυτόν σου όπως στον εργοδότη σου κάτι καλύτερο έρχεται,αν φερθείς με σεβασμό ,αγάπη στους συντρόφους κ στον φίλο σου τότε καλύτερα ακόμη.Απλά θυματοποιήθηκαν τα πάντα λόγω υλικών κ καλά αγαθών.
Γεια σας! Χαίρομαι που σας γνωρίζω και που θα πιούμε πολλά καφέ μαζί! Καλή συνέχεια!
Να είστε καλά τώρα που θα πιούμε τόσους πολλούς καφέδες δεν το γνωρίζουμε :) όλα τα καλά
Εχετε μια ευγενεια εσωτερικη που οτι και αν πειτε και οπως και να το πειτε,αυτη ξεπηδα απο μεσα σας και ρεει. Δεν ειναι μεγαλοσχημη προταση, απλα αυτο βλεπω. Χαιρομαι για τα βιντεο σας.
σας ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σας λόγια και για το χρόνο σας
Θυσία δεν σημαίνει να κάνεις κάτι ξεπερνώντας τα όρια σου ή μάλλον τα όρια που θεωρείς εσύ ότι έχεις ως άνθρωπος.Θυσια σημαίνει να ξεπερνας τον εγωισμό σου για το καλό του άλλου ή για το καλό που εσύ έχεις στο μυαλό σου.Θυσια Δημήτρη οφείλεις να κάνεις για ο,τι αγαπάς.Θα σου εξηγήσω γιατί.Αγσπας τον εαυτό σου;Εφόσον αγαπάς τον αυτό σου γνωρίζεις μέσα σου πόσες θυσίες έχεις κάνει για να πετύχεις.Για να φτάσεις τον στόχο σου.Για να κυνηγήσεις το όνειρο σου.Προυποθετει θυσία Δημήτρη.Δυστυχως οι άνθρωποι λόγω φόβου είναι προκατειλημμένοι νομίζοντας ότι θυσία και πόνος είναι αρνητικές έννοιες.Οχι Δημήτρη.Διαφωνω.Θεωρω ότι εννοείται πως πρέπει να πονέσεις σε μια σχέση.Διοτι πόνος στα αρχαία σήμαινε κόπος.Πρεπει να κοπιάσεις.Πρεπει να ξεπεράσεις τα όρια που εσύ έχεις θέσει και να το κάνει και ο εκάστοτε σύντροφος.Θυσια λοιπόν είναι η ανηφόρα πριν τη θέα της κορυφής.Θυσια είναι το οτιδήποτε κάνεις ώστε να δεχτείς τα αποτελέσματα και τα εύσημα και τις επιβραβεύσεις.Η καταπίεση και όλες οι προκαταλήψεις και οι φόβοι (καλύτερα) είναι όλα τεχνάσματα του νου.Ο ίδιος ο Σωκράτης έκανε θυσία .Θυσίασε τον εαυτό και τη ζωή του υποκύπτοντας στις προτροπές των φίλων του να αποδρασει προτού τον εκτελέσουν.Ο Ιησούς δεν έκανε θυσία Δημήτρη;Ο Ιησούς έχοντας όλη τη δύναμη του σύμπαντος βασανίστηκε με τον πιο επώδυνο τροπο για να εξασφαλίσει την αιώνια ζωή και για να αποδείξει το τι μπορεί κάθε άνθρωπος να κάνει.Ο Ιησούς ξεπέρασε όλα τα όρια για μένα και εσένα.Δεξ είναι αυτό θυσία;Δεν είναι κόπος;Πριν τον συλλάβουν στις ελαιώνες ο Ιησούς παρακαλούσε τον πατέρα του να μην οιει αυτό το ποτήρι.Αυτο το βασανιστήριο.Δεν είναι θυσία αυτό Δημήτρη;Ορισμός για την έννοια είναι αυτός.Θυσια είναι το η δύσβατη και πράξη την οποία κανεις ξεπερνωντας τα όρια φόβου για την επίτευξη κάποιου αγαθού.Ειτε σχέση είτε γενικώς κάποιος κατά τη διάρκεια του βίου του.Αυτη είναι η άποψη μου.Οντας άνθρωπος,πιθανότατα να σφάλλω.Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σκεφτώ πολύ την θέση σου.Ισως αν έκανες και εσύ το ίδιο να υπήρχε αμφίδρομη ωφέλεια.Σε ευχαριστώ Δημήτρη όπως και να χει ,ελπίζω να μην σε κούρασα.Αν το έκανα όμως νομίζω δεν πειράζει.Εξαλλου η θυσία λίγου χρόνου και εμβάθυνσης σε ένα θέμα ίσως βοηθήσει για την πνευματική καλλιέργεια !
Καμία θυσία δεν έκανε ο Σωκράτης μήτε ο Ιησούς. Όταν θα βιώσεις αυτό που υπάρχει μέσα σου, και που είναι ένα μέσα στα πάντα, ποιος κάνει θυσία για ποιον; μόνο ο νους και το εγώ φαντάζονται πως είναι οντότητες διαφορετικές από άλλες. Άκουσες τον Ιησού να σου λέει "θυσιάζομαι για εσάς αμαρτωλοί" ή άκουσες "συγχώρεσε τους δεν ξέρουν τι κάνουν". Ούτε δεύτερη σκέψη δεν είχε ο Σωκράτης για το κώνειο, γιατί ήξερε πως δεν είναι σώμα και νους και άρα δεν είχε το παραμικρό φόβο θανάτου. Όποιος θυσιάζεται για την αγάπη δεν ξέρει για την αγάπη. Η αγάπη δεν προσπαθεί, διότι όπου κοίτα, βλέπει μόνο τον εαυτό της. Όλα τα καλά εύχομαι
Δυσκολεύομαι να καταλάβω, προσπαθώ ωστόσο
Θάνο όταν δεν έχεις επιθυμίες, θέλω, στόχους και φόβους, αγαπάς με την ουσία της λέξεως, δηλαδή, δεν βλέπεις ανώτερους και κατώτερους, εχθρούς και φίλους και πάνω από όλα αποδέχεσαι τον εαυτό σου και τον απέναντι. Αν αγαπήσω εμένα όπως είμαι, για αυτό που είμαι, έτσι όπως είμαι, που χρειάζεται και γιατί πρέπει να σκεφτώ περί θυσίας;
Σε μικρές καθημερινές καταστάσεις όταν περιπτωσιολογικα χρειάζεται να κάνεις υπομονή αποδέχοντας τον απέναντι όπως λες.Μαζι με τα έμφυτα ελαττώματα του.Και μόνο αυτή η συμβατικότητα δεν είναι θυσία;
Άρα δεν αποδέχεσαι, υπομονή κάνεις για λόγους συμφέροντος ☺️
Σωστά τα λέτε!
Όταν η πρώην (συζούσαμε) παρουσίασε ως θυσία ότι βάζει και τα δικά μου ρούχα στο πλυντήριο, έγινε πρώην..
Ο κύριος όμως λόγος ήταν πως εκδήλωνε το λίγο της, με ζηλοφθονία..
Ο μόνος στον κοσμο που ηρθε να θυσιαστεί για όλα μονο Ο Χριστός
πότε δεν θυσιάστηκε αλλά είναι μια άλλη ιστορία αυτή
Καταπληκτικοί!!!
Καλησπερα.
Μιλάς περι θυσιών και οτι μας οδηγουν σε καταπίεση και εν τελει σε δυστυχια. Η θυσία εχεις πολλες μορφες, απο την πιο απλη εως την πιο μεγαλη. Θα χρησιμοποιησω το παραδειγμα που ανεφερες:
Δουλευω 13 ωρες (ενω μπορω/θελω 8) για το παιδι μου. Ξεχνας ενα πολυ βασικο.
Την ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ της θυσιας. Οτι αν δουλεψω 13 ωρες θα μπορεσω να παρω στο γιο μου ενα παιχνιδι (αστειο παραδειγμα) και η ανταμοιβη μου θα ειναι να τον δω ευτυχισμενο και να διασκεδαζει. Εαν το σκαλισω λιγο παραπανω η ανταμοιβη μου ειναι οτι νιωθω σωστος πατερας, ικανος.
Αν δουλεψω 8ωρο, ο γιος μου δε θα πεινασει, οκ. Αλλα θα στερηθω την παραπανω ανταμοιβη που ανεφερα.
Αρα η εννοια της θυσιας δεν υφισταται. Ειναι ολα ανταλλαγη. Η ανταλλαγη ειναι αυτη που κανει τη γη να γυριζει, ειναι η
πρωταρχικη εννοια επικοινωνιας και αλληλεπιδρασης δυο ανθρωπων. Και δε μιλω μονο για υλικα προφανως, αλλα και για πιο αυλες και αφηρημενες εννοιες οπως η πληροφορια, η γνωση, το συναισθηματικο φορτιο κτλ.
Ακομα και στην θρησκεια, οι ηθικολογικες θυσιες στα πλαισια του ευ φερεσθαι, εχουν ανταλλαγμα. "Ο θεος βλεπει και
ανταμοιβει" ή "θα πας στον παραδεισο". Οποτε εαν θες, η πιο σωστα η φυσικη σου ταση ειναι να,
απατησεις/εξαπατησεις/αδικησεις κτλ, μη το κανεις και θα ανταμοιφθεις. Χαλιναγωγησε τις ορμες και τα ενστικτα σου, και σε περιμενει ανταμοιβη. Στην ουσια χωρις την υπαρξη ανταμοιβης δε θα υπηρχε καμμια θρησκεια και καμμια ιδεολογια.
Στη σχεση, θυσιαζεις εγωισμο, χρονο, χρημα, επιλογες. Το ανταλλαγμα παλι εκει ειναι, υπαρχει: Ειναι η συνυπαρξη με τον
ανθρωπο για το οποιο για καποιον λογο θελεις και επιλεγεις να εισαι διπλα του. Ξερεις οτι πχ αν του "κανεις το χατηρι" θα
εχεις ως ανταμοιβη την παρουσια του διπλα σου. Η απολυτη ταυτιση δυο χαρακτηρων στα πλαισια της συνυπαρξης ειναι ανεφικτη. Να κουμπωσουν δηλαδη δυο διαφορετικες κοσμοθεωριες τοοοσο απολυτα, ωστε να μη χρειαστει ποτε απο κανενα εκ των δυο καποια "θυσια" η πιο απλα υποχωρηση, κατανοηση.
Το επιδιωκομενο ειναι ο μεγιστος βαθμος συμβατοτητας, αλλα το απολυτο θεωρω οτι ειναι θεωρητικο και ανεφικτο.
Αγαπητέ κύριε με όλο το σεβασμό, είναι δική σας επιλογή να δουλεύετε 13 ώρες για να πάρετε ένα παιχνίδι στο παιδί σας, κάποιος άλλος δουλεύει 8 για να είναι απλά περισσότερο με το παιδί του. Πότε δεν καταδεικνύουμε στα βίντεο μας κάποιον συγκεκριμένο τρόπο, άρα να κάνετε ότι εσείς αγαπάτε, με την προϋπόθεση ότι έχετε περίσσευμα ή ότι το κάνετε σχετικά εύκολα, οπότε δεν νιώθετε ότι κάνετε θυσία προς το παιδί σας ή σε όποιον άλλον. ΑΝ αισθανθείτε έτσι, τότε σε βάθος χρόνου κατά πάσα πιθανότητα θα έχετε απωθημένα. Κουβεντιάζουμε για τη μόνιμη αίσθηση θυσίας, δηλάδη σε μόνιμη βάση. Κανείς δεν σας αναγκάζει να δουλεύετε συνέχεια προκειμένου συνέχεια να κάνετε δώρα στο παιδί σας που το μόνο που ζητά είναι αγάπη, άλλωστε γιατί θεωρείτε θυσία ότι δουλεύετε παραπάνω για ένα πλάσμα που ήρθε στη ζωή σας, και που πρέπει να τηρείτε τις βασικές προδιαγραφές για την εξέλιξη του όπως, τροφή, στέγη, παιχνίδι, σχολείο?
Για το κάθε παιδί ο καθένας ας κάνει ότι μπορεί καλύτερα, όμως, πάντα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, διαφορετικά θα εξαντληθεί ποικιλοτρόπως. Η ζωή δεν σας ζητά να θυσιάσετε τίποτε.
Σε ότι αφορά τη συνύπαρξη και τις σχέσεις, πολύ σύντομα: δεν μπορεί κάποιος να έχει αληθινή σχέση αν "κάνει χατήρια" ως ανταμοιβή. Αυτό δεν είναι σχέση είναι χειραγώγηση ή ανασφάλεια ή "λάδωμα" ή πολιτική υπολογιστική πράξη, λυπάμαι αλλά αγάπη δεν μπορεί να υφίσταται κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις. Σχέση ή καλύτερα υγιή σχέση σημαίνει συν ύπαρξη, συν βίωση, συν κατοίκιση. Κοινώς ένα ατόφιο ένα συν ένα άλλο ατόφιο ένα, άρα ποτέ δεν είναι ζητούμενο η απόλυτη ταύτιση αλλά ο σεβασμό της αυθεντικής διαφορετικότητας. Το τι σε σέβομαι το κάνω γιατί σέβομαι πρωτίστως εμένα καθώς επίσης ότι αγαπώ αυτό που είσαι όπως είσαι. Δεν κάνω καμία υποχώρηση, συμβιβασμό και όποια άλλη πολιτική συμφεροντολογική κίνηση. Τα πάντα στη φύση είναι διαφορετικά, ωστόσο, γεμάτο αγάπη
Δημητρη επιτρεψε μου να σου μιλαω στον ενικο.
Καταρχην το παραδειγμα ηταν θεωρητικο. Δυστυχως/ευτυχως δεν εχω οικογενεια.
Το παιδι δεν εχει μονο ερεθισματα απο οικογενεια. Εχει ερεθισματα και απο περιβαλλον πιο εξωγενες οπως σχολειο, φροντιστηριο, και γιατι οχι, τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης. Εκει δυστυχως κολυμπαει σε ενα κοσμο επιπλαστης ευημεριας, αναδειξης της αξιας των υλικων, του φαινεσθαι. Ετσι του δημιουργουνται αναγκες και δυστυχως υλικες. Σιγουρα η παρουσια και η προσοχη του γονεα ειναι αναντικαταστατες εννοιες, αλλα το παιδι θελει να νιωσει αποδεκτο, αρεστο και ανταγωνιστικο και στο εξω-οικογενειακο περιβαλλον.
Το να το αποκοψεις απο αυτα τα ερεθισματα ειναι αδυνατο.
Φυσικα μπορεις να το καθοδηγησεις (ξερω οτι αυτη η λεξη σε θυμωνει λιγο) προς ενα δρομο "οριων", και να του μεταδωσεις πως τα υλικα αγαθα ειναι το fast food της ψυχης, ψευτοχορταινεις, ψευτοχαιρεσαι παροδικα, ξεγελιεσαι, αλλα παραλληλα ανοιγει και η ορεξη προς αυτα.
Ξεφυγα λιγο απο το θεμα.
Εκεινο που ηθελα να τονισω ειναι οτι η θυσια εχει ενα επιδιωκομενο ανταλλαγμα. Το τι ευχαριστηση αντλει ο καθενας απο το εκαστοτε ανταλλαγμα ειναι προσωπικη υποθεση, οπως και ειναι επιλογη η θυσια και η αξιολογηση του οφελους της εν τελει.
Περι συνυπαρξης.
Την φραση "κανω χατηρια" την εθεσα εντος εισαγωγικων για απλοποιησω και να αστειευτω λιγο με την εννοια της θυσιας σε μια σχεση ,οχι απαραιτητα ερωτικη αλλα και φιλικη.
Το οτι σεβομαι την διαφορετικοτητα σου, σημαινει αυτοματως πως συμφωνω μαζι της; Νομιζω πως οχι (αν κανω λαθος διορθωσε με). Οποτε εφοσον δεν συμφωνω με κατι, τοτε με ενοχλει με καποιο τροπο, οποτε εκει τι κανω; Στα πλαισια του σεβασμου και της "μη θυσιας" παντα;
με όλο το σεβασμό το όριο δεν έχει καμία σχέση με τα υλικά το φαίνεσθαι ή την πνευματικότητα. Το κάθε παιδί ιδανικά (που είναι δύσκολο) πρέπει να αγαπηθεί για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θέλω εγώ να είναι, πετυχημένο στο σχολείο, αναρχικός να πετά πέτρες ή ότι άλλο. Κακώς αναζητάς επιδιωκόμενο αντάλλαγμα σε κάτι, αυτό σημαίνει υπολογισμό, κάνω κάτι προκειμένου να γίνει κάτι άλλο, αυτό δεν είναι σχέση αλλά συμφέρον. Έχεις δικαίωμα να κάνεις και να ζεις όπως εσύ θες, και το ίδιο ο απέναντι σου. Αν πνίγεις τα θέλω σου τότε δεν ζεις ελεύθερος αλλά προσποιείσαι πως ζεις κάνοντας χατίρια και θυσίες. Αλλά πάλι αν θες να ζεις έτσι, γιατί όχι κάντο, υγεία πάντως δεν θα έχεις
👌
👍🌺🌞
Ας μην θυσιάζονταν το 1821 οι πρόγονοί μας, να έβλεπα τί δια-λογισμούς θα έκανες...αν δεν ήσουν μουσουλμάνος...
Ότι θυμάται κανείς χαίρεται
❤
Ειστε εκπλικτικοι
σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια
🌹🌹🌹🙏🙏🙏
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΧΕΣΗ?
ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΚΑΛΥΠΤΩ ΑΝΑΓΚΕΣ.ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΣΤΟΜΙΖΟΥΜΕ.ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ.? ΑΠΛΑ ΒΟΗΘΑΣ Η ΘΥΣΙΑΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΟΥ.
ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΜΠΡΙΜΕ.
ΟΤΑΝ ΨΩΦΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ.
δεν θα το μάθατε, όταν πεθάνετε δεν υπάρχει τίποτε για να ξέρει...