Видео

Ciekawa rozmowa 🌸

Jak zwykle cenny odcinek. Lubię mówić do osób, które nie wspierają, a czasem wręcz niesprzyjają" nie pomagasz- nie przeszkadzaj " . To zdanie też jest w jakiś sposob kojące dla mnie, ale i wyznacza granice o które ciężko bylo mi zadbać,a wręcz ich nie miałam

Chociaż tak trochę wrzucę kij w mrowisko ,bo kiedyś pewien pan bezdomny chciał by mu kupić skrzydełka z Mc ,gdzie za te pieniadze można naprawdę coś sensownego zjeść,a tym to się nawet nie naje i już nie mówiąc, że sami sobie takich rzeczy nie kupowaliśmy. Ok ktoś powie, że jego wybór - ok może mnie na ten moment nie było na to stać,mimo szczerych chęci nakramienia drugiego człowieka. Druga sytuacja była taka , że mąż będąc w drodze jako zagraniczny kurier (sam jadł kanapki naszykowane na drogę by nie wydawać za granicą w €) poproszony o coś na jedzenie powiedział,ze moze się podzielić kanapkami. Ktoś na to przystał,po czym w lusterku wstecznym widział jak ta osoba to wyrzuca do kosza. Oddał swoje jedzenie na całą długą drogę,a ktoś to wyrzucił... Takich przykladow można mnożyć. Choć nadal żeby nie było jestem za (mądrym) pomaganiem ,czy może bardziej adekwatne słowo - wspieraniem innych.

" tylko wiedzieć gdzie zapukać" , czasem to i "aż" wiedzieć gdzie się zgłosić i mieć do tego chęci ,odwagę... To można odnieść do tak wielu aspektów w życiu. Bardzo poruszający odcinek🌸

A ja znam panie które żyją z emerytury męża po śmierci męża bo same nic nie miały 😊

No właśnie. Mężczyzna był ojcem i mężem dla swojej matki, takim platonicznym obiektem miłości. Kobieta wychowała się bez ojca lub była matka, trochę partnerka dla ojca. Potem spotykają się i biegną do łóżka. Psycholog mówi o komunikacji. Komunikacja jest lekiem na wszystko. Dlaczego nikt nie powie, że dziecko powinno mieć platoniczny obiekt miłości. Przecież ludzie są dziećmi, dziećmi, które zaczynają związek od kontaktów seksualnych.

Jest to bardzo mocne przeżycie

Poruszył mnie temat agresji o którym wspominacie . Całe życie spotykam wrogo nastawione kobiety , łącznie z moja mamą. Kierując lampkę na siebie, nie widzę abym była agresorem dla samej siebie , lub żebym wogole była agresywna do kobiet, raczej widzę siebie w roli ofiary która nie potrafi stawiać granic . Czy stawianie się w roli ofiary toteż rodzaj agresji w stosunku do samej siebie . ?

Podkast prezent, wartościowy i inspirujący.

Świetna rozmowa! Pan Jacek jak zwykle jest ciekawym rozmówcą ale tym razem zwróciłam uwagę na prowadzącą: madra, refleksyjna, dająca przestrzeń do rozmowy ! Super!

Szczerze mówiąc to się teraz pogubiłam słuchałam wielu podcastów i w każdych podcastach było Wierzę w ciebie ,dasz radę A to słyszę zupełnie coś odwrotnego więc....

Bardzo ciekawe spotkanie ❤

Doskonały materiał gratuluję 🙂

Wciągająca i wartościową rozmowa. Dziękuję ❤

Myślę, że żeby znaleźć w sobie siłę do zmiany, podniesienia się z kolan czy "pospacerować sobie po dnie" jak napisała jedna osoba w komentarzach 😊 musimy mieć bazę dobrych myśli o sobie, bazę doświadczeń, które cenimy w sobie lub osoby, którym ufamy na tyle, żeby poprosić je o pomoc/wsparcie/wiedzę 💖

Bardzo spodobał mi się pomysł z emocjami wypisanymi na kole, kartonie, kalendarzu, plakatach i czymkolwiek innym 🥰 Kobiety też zapominają, że emocje mają różne odcienie i warto je nazywać 👍 Mężczyźni od kilku lat mają mnóstwo wsparcia od innych mężczyzn na RUclips, warsztatach, wyzwaniach, w kręgach, na spotkaniach na żywo czy obozach (dla mężczyzn, dla ojców, dla ojców i dzieci 💝) To naprawdę super propozycje, które warto rozprzestrzeniać, dzielić się wiedzą i doświadczeniami 🏆

Tak 😊 Wstyd, żal, smutek, bezradność itd podcinają skrzydła tak, że trudno jest prosić o pomoc. Jesteśmy nauczeni (przynajmniej moje pokolenie z lat 60), że to wstyd nie umieć, popełniać błędy, prosić się/napraszać, nie radzić sobie samemu, kiedy przed wojną i po ludzie "sami sobie radzili", było znacznie trudniej. Dlatego moje wychodzenie ze stanów depresyjnych i bezradności trwało długo, a korzystałam z bezpłatnej pomocy psychologicznej w Centrum Praw Kobiet i innych fundacji oraz OPS. Kiedy powstał boom na szereg darmowych treści na RUclips i FB, to korzystałam non stop. Wtedy też słyszałam historie psychologów i biznesmenów o ich porażkach, stratach finansowych (często wielomilionowych) wstydzie, poczuciu bezradności, wpadaniu w nałogi i zmuszaniu się do proszenia o pomoc. Ich drodze do wyjścia z problemów, popełnianych błędach, uznawaniu, że z nimi jest wszystko OK mimo porażek i kolejnych błędów i wchodzeniu na wyższy poziom 🏆 Wtedy byłam zdumiona niebotycznie, że tak silnym ludziom to również się zdarza i że tak swobodnie o tym mówią (podczas, gdy ja czułam, że spaliłabym się ze wstydu 😊). Teraz pracuję z moim wstydem i uczę się go akceptować, obejmować i uznawać siebie za ważną godną mimo porażek 🥰 Staram się wdrażać większość wiedzy w życie, mimo strachu i poczucia niepewności (towarzyszącego mi chyba od przedszkola) i czuć się z tym OK 💝

Cudowny odcinek. Wspaniale się Was sluchało. Dziekuje

Dziekuję za to że jestescie i za calą masę ciekawych i glebokich przekazkow❤ Zastanawiam sie jakim lustem sa dla mnie osoby bardzo zaniedbane, wrecz straszace swoim wygladem, smierdzace...ludzie zombie ktorych jest naprawdę sporo w kazdym miescie. jadac z nimi w tramwajach mam naprawde sile emocje. Probowalam zaakceptowac ze jest brzydota, ze ludzie moga byc wrecz smierdzacy. Moze jestem zbyt duzą estetką, perfekcjonistką, a moze w dziecinstwie ktos mnie przerazil? A moze to normalna reakcja? ❤ za to ludzi milych przyjemnych i zadbanych, pracujacych nad sobą doceniam bardzo 😊

O pomoc należy prosić TYLKO ludzi dobrych i mądrych (filozofia), bo pomoc nikczemnego zawsze przyniesie więcej zła/ problemów, ale też "Nie idź do brata, gdy upadłeś"~ Biblia (paradoks- chodzi o to, że jak upominał i doradzał, a i tak wiedziało się lepiej, to należy ponieść konsekwencje i wstać samemu; to jedna z głównych zasad przyjaźni). Naj pierw uczciwie i mądrze rozeznać sytuację i wtedy podjąć decyzję czy i kogo prosić o pomoc. Długoterminowo to o wiele mądrzejsze, mimo że przez jakiś czas będzie bardzo trudno, ale (z filozofii): "Najłatwiejsza droga wyjątkowo rzadko jest tą właściwą". Innymi słowy- NIE ZAWSZE należy prosić o pomoc (czasami wyjdzie, ze trzeba chwilę pospacerować po dnie), a jeżeli już (tj. uwzględniając powyższe), to TYLKO odpowiednich ludzi.

Dziękuję za ten temat ❤

Niesamowita rozmowa, wiele się dowiedziałem na temat bezdomności. Gratuluję Magda zaproszenia tak ciekawego gościa i dziękuję za tę cenną wiedzę ❤

Dziękuję Dziewczyny za wspaniały, bardzo wartościowy odcinek. Dziękuję, że kiedyś potrafiłam się rozpaść a dziś jestem jedną z Was❤

Jestescie wiielkie...💖🙏💖🙏💖

Mam 63 lata...żartuje ze 36...😊 lubię zmiany...już już 3 ci raz będę sie orzeorowadzac w swoim zyciu uwolnionym od psychooaty i narcyza....ale mam z tyłu całą rodzinka nie wspierających ludzi wręcz dołujących....koleżanki też różne,bojace dusze.. dlatego słucham wykłady i podcasty aby się budować...dziękuję że są takie...jestem wdzięczna za te czasy i za tak inspirujących ludzi...💖🙏💖

Dziękuję z serca kochane kobietki...❤

❤❤❤❤ Cudownie dziewczyny. Dziękuję

Dziękuję Dziewczyny, super odcinek ♥️

Ja tez jestem ogromnie szczesliwa ze w tak cudownym gronie tak wspaniałych ludzi dane mi było zrobić kurs trenerski...Radykalne Wybaczanie to najlepsza rzecz jaką mnie spotkała a Kasia jest cudowna i bardzo silna kobieta ...zawsze można na Nią liczyć....Dziękuję ze Jestes❤❤

Jestem w analogicznej sytuacji, w jakiej była Pani Kasia - właśnie skończyłam 42 lata, zawód: manager (in between the jobs), poduszka finansowa właśnie się skończyła, a telefon nie dzwoni... Świadoma tego, że mimo wszystko są korzyści z tej sytuacji (mam czas wreszcie odnowić meble, które czekały na moje ręce i uwagę od dawna; na moim widoku w równo ułożonych stosach leżą książki gotowe, by je w końcu przeczytać; zaczęłam ćwiczyć, a dokładnie chodzić, zamiast jeździć autem, żeby nie wydać ostatnich pieniędzy na paliwo) - staram się zachować spokój. Choć w tej sytuacji to cholernie trudne. Zaczęłam jednak pisać dziennik wdzięczności i staram się zrozumieć/naprawić moje relacje z pieniędzmi. Ciężki temat, bo podobnie jak w przykładzie, który przywołujecie Panie pod koniec Waszej rozmowy - przecież ja byłam zawsze ta silna, która sobie ze wszystkim sama radziła. Otóż nie, nie czuję, abym sobie z tym radziła. O kursie trenerskim Radykalnego marzę od roku. Do tej pory nie miałam jednak na to budżetu, a obecnie osiągalny byłby chyba TYLKO kosmicznym zrządzeniem losu... Prosić o pomoc?... jak?!....

Nic z tego nie pasuje do mnie . Choć zgadzam się z tym .

Jestem ogromną szczęściarą, że mój kurs RW był w Waszym towarzystwie.

Bardzo wspierające treści ,dziękuje ,właśnie pröbuję czegoś nowego i wydaje mi się ,że stoję w miejscu,ale to chba przez to pròbuję?

Bardzo ważne sprawy poruszyłyście🙂 dziękuję serdecznie 🤗

Witam serdecznie❤

W moim życiu wszystko jest darem...🎉

Witam serdecznie ❤

Brzmi ciekawie.

❤❤❤❤kocham Klaudię od około 4lat❤❤❤❤

Dzień dobry! Czy jest planowany taki kurs pracy metodą The Work w 2025 roku?

😂❤Super Was Słuchać

Odnosnie "zarcikow". Dostalem kiedys zycznia urodzinowe od kogos "bliskiego" (relacja nieromantyczna) o stylu unikowym pt. "Życzę Ci, aby Cię dziewczyna nie zostawiła". Nikt i nigdy w zyciu nie zlozyl mi urodzinowych zyczen tak brutalnie ... 😃. Do kandydatow majacych ochotę na blizsze relacje (jakiekolwiek) z unikowymi mam jedną dobrą rade - obrocic sie na piecie i uciekac. Najpierw niech unikowi wybiora sie na psychoterapie, bo nie widze sensu aby specjalnie do nich podchodzic.

❤

Niestety się zgodzę z tym.

Pieknie❤

Dziękuję za ten podcast🍀. Jestem po rozstaniu z unikową kobietą. Ja Lękowy z DDA/DDD😔. Kombinacja potworna. Mimo miłości jakiej nigdy wcześniej nie czułem związek przeistoczył się w horror. Kosztował nas oboje nieprawdopodobną ilość energii. To była spirala emocji. Ciągły rollercoster. Mimo moich prób (i jej też), aby uspokoić emocje w tej relacji mieliśmy albo Mont Everest albo rów Mariański. Zastanawiam się czy mając wiedzę o mechanizmach rządzących tą relacją byłbym w stanie poradzić sobie z lękiem w trakcie trwania związku? Ona nie wchodziła w analizę dynamiki związku uznając, że to ze mną jest problem. Zakończyło się tym, że ja zostałem niedojrzałym emocjonalnie toksykiem, który rozwalił związek, a ona poszła dalej bez mrugnięcia okiem. Naprawdę trudne doświadczenie, które może zostawić trwały ślad w psychice. Pozytywne jest to, że przez tą relację zrozumiałem, mechanizmy które wywołują u mnie konkretne emocje. Teraz jestem w terapii DDA/DDD i dążę do przeprogramowania swojego stylu przywiązania żeby uniknąć bezmiaru cierpienia jaki poznałem.

❤❤❤

❤❤

Kocham Was kobietki ❤❤

❤❤❤