Видео

U nas bez problemu przenosiły się osoby albo z naszej uczelni na inne, albo z innych na naszą :) Kwestia zgodności sylabusów, czasem trzeba powtórzyć lub nadrobić konkretne przedmioty, a czasem trzeba powtarzać rok. Nie spotkałam się z zaskakującą odmową, a takich przenosin wśród znajomych mieliśmy przynajmniej kilka :)

Bardzo chciałabym móc odpowiedzieć na Twoje pytanie, jednak niestety nigdy nie spotkałam się z podobą sytuacją - ani na ginekologii, ani na psychiatrii :( Jeżeli będę miała możliwość to podpytam i odpowiem na komentarz ponownie.

To dość trudne pytanie, bo dużo zależy od tego czy ich negatywne komentarze wpływają na Twój komfort i opinię na temat studiowania na wybranej przez Ciebie uczelni, czy po prostu są dla Ciebie nieuzasadnione. Jeżeli pogarszają Twoje samopoczucie to radziłabym w miarę możliwości trzymać się z osobami, które wybrały tę uczelnię z podobnych powodów co Ty. Wiem, że to być może słaba rada, ale znacznie lepiej będzie spędzić te lata wśród osób o podobnych wartościach, np. rodzinnych, skoro wybór padł na miejscowość rodzinną :) Opisałaś tu akurat przykład, który szczerze mówiąc nie za bardzo łączy się dla mnie z niskim poziomem, bo o ile SAME plastikowe preparaty faktycznie miałyby znacznie mniejszą wartość dydaktyczną to dlaczego ich dodatek do preparatów „prawdziwych” miałby automatycznie obniżać jakość nauczania? Po komentarzu wnioskuję, że kończysz 1. rok, więc jesteście na samym początku - większości przedmiotów jeszcze nie mieliście, a skoro jedyną „nieprawidłowością” jest dodatek modeli to niezbyt rozumiem ten ciąg przyczynowo-skutkowy. Rozumiem, że osoby, które nie dostały się na swoje wymarzone uczelnie mogą odczuwać z tego względu niechęć do swojej obecnej sytuacji uczelnianej, ale ostatecznie to też nie jest wina uczelni, że nie dostali się do tych „większych”. Nie wiem z jakiego uniwersytetu jesteś, ale znam ludzi z innych mniejszych uczelni i my takich braków u siebie nie zauważamy w miastach takich jak Kielce, Rzeszów czy Opole :)

@@polakaszuba dziękuję za tak szybką odpowiedź! Zdecydowanie pogarszają moją samoocenę. Wiem, że moja uczelnia jest w bardzo dobrej sytuacji, ma dobre opinie i możliwości rozwoju równie wysokie co na tych starszych uczelniach, ale takie komentarze gdzieś zostają w głowie, ciężko się od nich w 100% zdystansować, jak po prostu czasami wystarczy, że stoję obok takiej osoby, która rzuci jakimś komentarzem. Mam nadzieję, że takie toksyczne jednostki po prostu się przeniosą na ich wymarzone uczelnie, albo przekonają się co do tej na której studiujemy. Ja to też bardzo słabo widzę, szczególnie, jeśli takie uwagi pochodzą od osób, które dostały się na studia z ostatnich list i tak naprawdę nie są wdzięczne za możliwość studiowania medycyny. Ale ten nastrój zdecydowanie polepsza się, kiedy rozmawiam z ambitnymi ludźmi, którzy jak ja mieli wyniki na większość uniwersytetów w Polsce, a mimo to wybrali studiowanie u siebie i tak jak ja nie mieli podejścia w stylu "dobre wyniki z matury nie mogą się zmarnować". No i dodatkowo chciałabym podziękować za każdy filmik na Twoim kanale odnośnie lekarskiego, pomogły mi psychicznie w cięższych momentach, zarówno w wyborze uczelni, jak i w trakcie nauki ❤️

Bardzo dziękuję, cieszę się, że okazały się dla Ciebie pomocne! Zdecydowanie rozumiem co masz na myśli, to przykre i demotywujące, kiedy ktoś wypowiada się z taką niechęcią o czymś, czego sama chciałaś na tyle, żeby odrzucić inne możliwości. Ciesz się i korzystaj z tych lat, bo mijają bardzo szybko, a zdecydowanie lepiej przeżyć je z Twoim podejściem niż z pozycji wiecznego niezadowolenia, szczególnie, że w tym przypadku była to jednak dla niektórych „ostatnia deska ratunku”.. Trzymam kciuki, żeby te lata przyniosły Ci dużo satysfakcji i dumy z podjętej decyzji ♥️

@@polakaszuba dziękuję za te umacniające słowa 💓 a co do tych preparatów - dowiedziałam się od dziewczyny z WUMu, że oni "na całe szczęście też mają plastiki, bo na mokrych nic nie było widać, szpilki też częściowo na plastikach". I trochę mi to psychicznie ulżyło. Ludzie lubią rozsiewać plotki i nawet nie wysilają się żeby się upewnić, na ile ich wyobrażenia są zgodne z rzeczywistością...

@wolfx2144 Pewnie! Dużo zależy też od tego jak długo taki preparat jest już „w użyciu”, więc czasem taki model może sporo ułatwić w zorientowaniu się co i jak 🥰

Absolutnie nie chcę nikogo wprowadzić w błąd, z jednej strony wydawałoby się, że tak - zwiększy się ilość miejsc, ale z drugiej strony obawiam się, że ludzie i tak głównie będą stawiać na te „pewniejsze” uczelnie, przez co progi wcale spaść nie muszą.. Sama jestem ciekawa i czekam na informacje od tegorocznych maturzystów :)

Bardzo dziękuję, jest mi bardzo miło! Nagrywanie sprawiało mi dużo radości, tak samo jak rozmowy z kontaktującymi się później osobami, mam szczęście do odbiorców :) Nie wykluczam powrotu, ale musiałabym pomyśleć nad konkretnym kierunkiem rozwoju. Pozdrawiam ♥️

Ściskam 🥹♥️

Bardzo polecam zerknąć na obecne wymagania na kierunkach lekarskich w Polsce oraz na progi z zeszłych lat i na tej podstawie mniej więcej oszacować swoje oczekiwania. Można znaleźć takie informacje na stronach poszczególnych uczelni lub w moim ostatnim filmie. Uważam, że przy zepchnięciu innych przedmiotów na dalszy plan, da się zrobić to w rok. Nie bój się chemii, na początku może być trudno złapać rytm, ale jak już w nią wejdziesz i zaczniesz mieć więcej wiedzy, będzie prościej. Osobiście polecałabym na początku zapoznać się z podręcznikami, które aktualnie są w programie dla klas z rozszerzeń, żeby mieć bazę wiedzy w głowie, z którą na pewno będzie prościej później iść przez zadania. Rozplanuj sobie te miesiące - na przyswojenie wiedzy z podręczników i jednoczasowe robienie zadań z danych tematów jeszcze na poziomie danej klasy liceum. Później skupiłabym się na zbiorach zadań stworzonych typowo pod maturę i na maturach. Stopniu trudność, żeby się nie zniechęcać, przynajmniej na początku. Po jakimś czasie zrób sobie próbną maturę, żeby nauczyć się pracować pod presją czasu i zobaczyć, w jakich tematach nie masz jeszcze ugruntowanej wiedzy. Trzymam kciuki ♥️

Starsze filmy oznaczyłam jako prywatne lub usunęłam ze względu na to, że czuję, że są bardziej wartościowe treści o tej tematyce prezentowane przez lepiej wykształcone osoby w tym temacie. Bardzo mi miło, że były dla Ciebie przydatne, dla mnie również opracowanie ich było bardzo wartościowym czasem. Robiłam je na podstawie książki Lindsay C. Gibson - Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców, mam nadzieję, że znajdziesz w niej wszystkie wiadomości, których szukasz. Ściskam ♥️

@@polakaszuba Jasne rozumiem, książka już zamówiona. Dziękuję❤️❤️

Trzymamy kciuki! Daj znać jak poszło i na jaką uczelnię się zdecydowałeś ☺️

Mam nadzieję że ciśniesz i się nie poddajesz, bo my czekamy na komentarz 😅

@@kamilek2677 mój korepetytor odkrył we mnie talent do chemii bo jeszcze nie miał takiej osoby co by tak szybko się uczyła. W miesiąc doszedłem do stechiometrii mieszanin i robię wszystkie zadania bez problemu. Jak takie tempo się utrzyma to mam nadzieję że za rok wrócę z pozytywną wiadomością

@@lovekushhaze7890 eee no to kozak, oby tak dalej ❤️

@@kamilek2677 dziękuję

Bardzo mi przykro, niby mamy powszechną i darmową edukację, ale uważam, że brakuje systemowej pomocy chociażby w postaci większej ilości dobrych i tanich akademików :( Czy obecnie, kiedy kierunek lekarski jest prowadzony w każdym województwie, nie ma uczelni, która byłaby wystarczająco blisko Twojego miejsca zamieszkania? Mamy na studiach sporo osób starszych niż maturzyści z danego roku, więc jeżeli ten aspekt ekonomiczny, dzięki rozpowszechnieniu uczelni, udałoby się zminimalizować to może ta droga nie jest jeszcze zamknięta?

Komentarz brzmi jak pytanie do osoby zajmującej się zdrowiem publicznym :) Z obserwacji studenckiej na szczęście nie wyłania się taki obraz kobiet, a niestety kwestia uzależnień wydaje się być zdecydowanie po stronie mężczyzn, przynajmniej biorąc pod uwagę tych, których spotykam w szpitalu, więc przeważnie starszych i już schorowanych. Życzę naszemu społeczeństwu, żeby niezależnie od płci coraz więcej osób wdrażało zdrowe nawyki, miało chęci i czas na zdrowe odżywianie oraz aktywność fizyczną i żeby kwestia uzależnień zminimalizowała się najbardziej jak to możliwe :)

To też pani słusznie zauważyła, że nie szanujący swojego ciała styl życia w starszych pokoleniach i przeszłości dotyczył głównie mężczyzn. Ale trend się odwrocił dla współczesnych młodych pokoleń. Mężczyźni coraz częściej żyją zdrowo, szanując swoje ciało i jego naturę. Kobiety idą coraz bardziej w drugą stronę. Niech pani nie wprowadza w bład, że wśród studentów mężczyźni równie często ćpają swiństwa chemiczne zmieniające naturalną gospodarkę hormonalną w celu antykoncepcji, albo równie często biorą pigułe po, po której ciało cierpi dłużej i bardziej boleśnie niż po pigule extaza (tu znam przypadek kobiety, która przez miesiąc miała potworne bóle brzucha, krwawienie, a po tym dopadła ja depresja i stany lękowe z którymi walczy już ponad rok). Niech pani nie mówi, że trend się nie odwraca.....?

A to to wszystko dbają środowiska medyczne i korporacje farmaceutyczne, ostatnio też feministki i środowiska polityczne 🙂

@@ukaszZ-zq5cymoge prosic o jakis link skad masz takie informacje?

Dziękuję, bardzo mi miło, miałam tutaj o trzy lata mniej zmarszczek haha ♥️

Powodzenia na rekrutacji :)

@@polakaszuba 🥰

Bardzo mi miło, dziękuję, może co jakiś czas będę tu wracać 🥹 Zawsze mi smutno jak widzę Twój nick, skąd taka nazwa :(

Uniwersytet Rzeszowski @wika_mika_ 🎉

Jeżeli rodzice mogą zapewnić Ci takie wsparcie, jak najbardziej próbowałabym! W tym tygodniu wrzucę film o uczelniach medycznych w Polsce, polecam zrobić sobie listę z tymi, które mogłyby Cię zainteresować, np. w związku z lokalizacją albo wymaganymi przedmiotami i obserwować tegoroczne progi :) Trzymam mocno kciuki, szczególnie, że interesuje Cię praca z dziećmi, a dobrzy pediatrzy (lub inni specjaliści od młodszych pacjentów) są na wagę złota!

Na moim roku najstarsza osoba jest z rocznika 89, przynajmniej według mojej wiedzy, ale na roku wyżej na pewno była przynajmniej jedna starsza osoba. Wydaje mi się, że są to pojedyczne przypadki, ale często radzą sobie bardzo dobrze, szczególnie że w większości są to osoby z wykształceniem związanym z medycyną i już na start mają sporo wiedzy :)

@@polakaszuba A wiesz może jak wyglądają zajęcia wieczorne? W jakich godzinach się zaczynają i ile razy w tygodniu? Czy nie zdając fizyki na maturze i nie mając o nie pojęcia, można będzie sobie poradzić na studiach czy trzeba uzupełnić jakoś wiedzę?

@annak.1307 Jeżeli chodzi o zajęcia wieczorne to sporo zależy od uczelni. Gdyby ktoś z czytających nie wiedział - na lekarskim nie ma trybu zaocznego/wieczorowego, wszyscy - płatni czy nie - chodzą na zajęcia od poniedziałku do piątku. Od pierwszego do piątego roku jest sporo wykładów wieczorami, dopiero od szóstego, kiedy wykładów nie ma, dość rzadko zdarza się, żeby zajęcia trwały dłużej niż do około 14. Jednak trzeba nastawić się na to, że plan zajęć zmienia się z tygodnia na tydzień i przeważnie dzień wygląda tak, że od rana do wieczora są zajęcia poprzeplatane przerwami, często niezbyt długimi. Jeżeli chodzi o fizykę - większość z nas jest po biol-chemie, więc nie mieliśmy rozszerzanej fizyki, taka wiedza na pewno bardzo się przydaje na biofizyce czy fizjologii, ale myślę, że jest to do nadrobienia w trakcie. W tym tygodniu pojawi się film z informacjami o uczelniach, więc jeśli jesteś zainteresowana tematem to zapraszam :)

67% biologia, 85% chemia, 92% matematyka podstawowa i z tego, co pamiętam to głównie te przedmioty były brane pod uwagę :)

Rozumiem punkt widzenia, chociaż szczerze mówiąc większość klinik wspominam dobrze, nie czuję się przygotowana do roli lekarza będąc na VI roku pod kątem praktycznym, ale przynajmniej pod kątem zajęć mam takie doświadczenia, że lekarze starają się pokazywać nam jednak sporo procedur czy zabiegów :) Im dłużej jestem na studiach, tym bardziej mam poczucie, że mimo dużej ilości nauki, niewiele wiem i to jest smutne. Trzymam kciuki za dokończenie studiów i możliwość pracy w swojej ścieżce!

Kochana! Absolutnie nie bierz sobie do głowy takich słów :) Jesteś na samym początku swojej licealnej drogi, przez 3,5 roku jesteś w stanie świetnie przygotować się do obu tych rozszerzeń. Mało tego - jeżeli masz możliwość wyjechania na studia do innego miasta (nie wiem czy akurat w Twoim będzie taka możliwość) - są uczelnie, które przy rekrutacji biorą pod uwagę matematykę i wtedy zamiast przygotowywać się do dwóch innych rozszerzeń, mogłabyś przygotowywać się do jednego. Nie poddawaj się, jeżeli marzysz o lekarskim i wiesz, że to może być Twoja życiowa droga - ogromnie zachęcam do rozplanowania sobie nauki na te lata i sukcesywnego odhaczania kolejnych zagadnień. To ZDECYDOWANIE jest osiągalne. Pod tym filmem znajdziesz komentarze osób, które były w podobnej sytuacji, nie jesteś z tym problemem sama. Trzymam mocno kciuki ♥️

@@polakaszuba Dziękuję!!! Bardzo miło usłyszeć takie słowa od osoby, którą bardzo podziwiam. Z wyjazdem do innego miasta nie będzie problemu;) Dam z siebie wszystko!!❤️❤️

Podziwiam to ja każdego, kto chce powalczyć o swoje marzenia mimo przeciwności losu! Powodzenia ♥️

Bez papierosów - znam to :(

@@polakaszuba trzymaj się ciepło historia bardzo podobna do mojej wszystko trzeba było latami przepracować ale da się 🫶🏼

Potwierdzam i trzymam kciuki, żeby ten stan nigdy już nie wrócił ♥️

Zawsze warto sprawdzić wymagania uczelni, bo może się okazać, że studia są osiągalne również bez biologii :) Jeśli jednak celujesz w uczelnie, które wymagają tego przedmiotu - im szybciej zaczniesz naukę tym lepiej dla Ciebie, jeśli w tym roku się nie uda to w następnym będziesz startować ze zdecydowanie lepszego miejsca, powodzenia!

Nie ma szansy przenieść się póki nie zaczął się rok szkolny? A jeśli nie - nie ma szansy po 1 klasie? U mnie w liceum kilka osób zmieniało profil i nie było z tym szczególnie dużego problemu, w 1 klasie (przynajmniej w moim roczniku tak było) wszyscy przerabiają podstawy, więc prawdopodobnie nie straciłabyś roku, a od 2 klasy byłabyś na tym samym poziomie, co biol-chemy :)

Jeżeli rodzic nie wyraża zgody na wizytę u ginekologa, mimo ewidentnych dolegliwości, warto spróbować z lekarzem rodzinnym, który na pewno pomoże i będzie w stanie wytłumaczyć rodzicowi, dlaczego taka wizyta może być konieczna. Niestety innego pomysłu nie mam :(

@@polakaszuba wersję z lekarzem rodzinnym już próbowałam no i niestety nic to nie dało . Ale za jakieś dwa dni powiem jej ,że jest jeszcze gorzej i może w tedy mnie zabierze . Na prawe wygląda to nie ciekawie i samopoczucie też nie jest dobre więc będę próbować aż do skutku żeby nie stało się coś gorszego

Może drugi rodzic mógłby wyrazić zgodę na wizytę oraz leczenie, ewentualnie można spróbować udać się do apteki, farmaceuci jak nikt inny znają dostępne preparaty, może będą w stanie coś doradzić :)

Na wstępie - ogromne gratulacje, że mimo sytuacji rodzinnej, swoją ciężką pracą osiągnąłeś tak dużo w tak młodym wieku, naprawdę wielkie wow! Przy tak dużej determinacji i samodyscyplinie wydaje mi się, że cel jest zdecydowanie do osiągnięcia :) Szczerze mówiąc nie jestem obeznana z taką formą szkoły średniej, z jednej strony, jeżeli można dzięki 30% zdać wymagane przedmioty i uzyskać świadectwo to faktycznie najprawdopodobniej nie trzeba będzie się aż tyle uczyć, bo tutaj już nie zależy Ci na ocenach tylko na samej możliwości podejścia do matury, z drugiej strony nie jestem pewna czy jest to „mało” nauki, bo rozumiem, że musiałbyś przyswoić cały materiał z liceum, żeby móc je zdać? Przy pracy na pełny etat to wydaje się jednak dość sporym wydatkiem energetycznym. Skupienie na biologii i chemii jako tych najważniejszych przedmiotach na pewno pomoże, ale zastanawiam się czy wtedy zdajesz egzaminy z nich na poziomie podstawowym czy rozszerzonym? Jeśli są to podstawy to wydaje mi się, że przyda się jeszcze jeden rok na naukę do rozszerzeń, bo materiału jednak jest o wiele więcej. Miejsc na lek-dent jest też mniej niż na zwykły lek, co może dodatkowo podbijać progi. Myślę, że gdybyś w ten rok zaliczył szkołę średnią i zdobył dobry fundament w postaci podstaw z biologii i chemii to na spokojnie kolejny rok mógłby wystarczyć do opanowania materiału z rozszerzeń. Na pewno bym spróbowała, ale bez presji, aby zrobić to wszystko w jeden rok, jeżeli by się udało to świetnie, ale warto w tej sytuacji zaakceptować, że w razie czego, czeka Cię jeszcze rok solidnej nauki rozszerzeń. Wiem, że tutaj w komentarzach niektórzy opisują z czego się uczyli mając bardziej aktualne doświadczenia niż ja, gdybym sama miała coś doradzić to przerobienie naprawdę porządne książek, które obowiązują w szkole, a później wybranie zbioru zadań i rozwiązywanie matur. Dla mnie osobiście bardzo pomocne były też kompendia z tych przedmiotów, bo kiedy miałam opanowany już materiał szkolny to liczyła się dla mnie możliwość sprawnej powtórki, bez ponownego czytania trzech podręczników. Na pewno skupiłabym się na nauce pisania matur, bo niezależnie od tego jak dobrze nam idzie w zeszytach ćwiczeń to jednak jest coś innego. Są dostępne matury z poprzednich lat, jest wiele arkuszy układanych na wzór matur i na pewno najbardziej skupiłabym się na tym. W szkole średniej, szczególnie w ostatniej klasie, robi się te zadania na rozszerzeniach i to bardzo pomaga :) Trzymam mocno kciuki!

Dziękuje za odpowiedź. Odpowiadając na pytanie, tak, zdawał egzaminy będę z liceum na poziomie podstawowym. Czyli według pani opinii najlepiej będzie skończyć podstawy, a nastepnie kolejny rok poświecić na przygotowanie z rozszerzenia do matury? Pozdrawiam :)

Absolutnie nie chciałabym wpłynąć na Twoją decyzję swoimi przypuszczeniami, bo mogą okazać się zupełnie błędne :) Moje przemyślenie jest takie, żeby nie wywierać na siebie zbyt dużej presji, żeby zdać matury rozszerzone już w pierwszym roku. Spróbować zawsze można i jeśli znajdziesz czas, aby poza pracą i nauką podstaw ze wszystkich przedmiotów, przycisnąć jeszcze rozszerzenia to czemu nie! Zastanawiam się tylko czy bez jakichkolwiek podstaw z biologii i chemii, jest wykonalne nauczenie się tak ogromnej partii materiału, włączając w to egzaminy z innych przedmiotów. Życzę Ci jak najlepiej i żeby wszystko poszło po Twojej myśli, staram się jednak w miarę obiektywnie na to spojrzeć, bo taka ilość materiału z różnych przedmiotów w jednym roku może być naprawdę obciążająca i gdybym miała możliwość rozłożenia tego na dwa lata to prawdopodobnie bym tak zrobiła - spróbowałabym, jeśli czułabym się pewnie w momencie, w którym trzeba się decydować na pisanie matur, żeby zobaczyć jak to jest, ale mając z tyłu głowy to, że mam na tyle komfortową sytuację, że mogę spróbować jeszcze raz :)

Tez myśle ze rozbije to na dwa lata. Dam znać jak mi poszło z czasem. Sprawdzałem insta jakiego podałaś w opisie i nie ma takiego użytkownika :) czy coś zle wpisuje? :)

Trzymam kciuki i czekam na informację! Instagrama na pewno wpisujesz dobrego, chwilowo go nie używam, nadrabiam czytanie książek, które się nazbierały przez rok akademicki, ale za jakiś czas wróci :)

Aż sprawdziłam z ciekawości - po wpisaniu w Google „ilu brakuje lekarzy w Polsce” wyświetla się artykuł z zeszłego roku mówiący o 50 tysiącach, więc mam nadzieję, że nikt jednak nie myśli tymi kategoriami, byłoby to bardzo niekorzystne dla pacjentów, którzy już teraz czekają wiele miesięcy na dostanie się do większości specjalistów 🫣

Jeden z doktorów uczących nas neurochirurgii bardzo podkreślał to jak ważna jest umiejętność myślenia ścisłego, którą mają osoby dobrze rozumiejące matematykę i fizykę, więc chociaż na niektórych przedmiotach może być Ci ciężej, bo będziesz musiał zagadnienia biologiczne czy chemiczne przyswajać od podstaw to nie przejmowałabym się tym, po 2/3 roku takie różnice stają się niemalże niezauważalne. Coraz więcej jest osób z mat-fizu (nie na wszystkich uczelniach jeszcze niestety jest możliwość wyboru kierunku lekarskiego bez biologii i/lub chemii), ale moje zdanie jest takie, że macie umiejętności, które mogą Wam bardzo pomóc, chociażby na fizjologii, gdzie wiele praw opiera się na fizyce. Zdecydowanie jest sens, mam nadzieję, że więcej uczelni otworzy się na uczniów mat-fizu i życzę powodzenia! :)

@@polakaszuba Dziękuję:) Skoro już udało mi się Ciebie znaleźć, zapytam tylko, ponieważ mam problem z wyborem kierunku studiów właśnie. Właściwie to rozważam zmianę kierunku, bo jestem już na jednej z topowych informatyk w Polsce, ale czuję, że w pewnym momencie mogę nie nadążyć, a fizykę bardziej rozumiem, myślę o dawaniu kiedyś korepetycji maturalnych itd, zaś medycyna wygląda mimo wszystko ciekawie. A więc: Jeżeli chodzi o takie przedmioty jak anatomia czy biochemia, które podobno są najbardziej pamięciowe, jak oceniasz trudność przygotowania do nich? Chodzi o porównanie do innych, np tej wspomnianej wcześniej biofizyki. Chodzi o to, że w sumie lubię się uczyć (na szczęście haha), ale mam świadomość dużej ilości wiedzy jedynie do zapamiętania, co się różni od fizyki.

Mogę być nieco nieobiektywna, bo akurat anatomia była moim ulubionym przedmiotem na 1 roku, ale uczciwie uważam, że pod względem pamięciowym jest tutaj naprawdę sporo pracy. U nas na początku były wymagane nazwy po polsku, angielsku i łacinie, co dodatkowo utrudniało zadanie, końcówki słów było bardzo prosto pomylić 🫠 Sama nauka w mojej opinii była bardzo przyjemna - można łatwo łączyć wiadomości z książek i atlasów z tymi z zajęć (natomiast my zajęcia w prosektorium mieliśmy więcej niż raz w tygodniu). Biochemia z kolei wymagała nauki na pamięć wzorów/reakcji, które czasem ciężko sobie z czymś skojarzyć, więc to może być trochę uciążliwie bez chemii w liceum, ale myślę, że do przejścia, szczególnie, że jest też trochę zadań obliczeniowych. Dla mnie akurat biofizyka była dość skomplikowana :) W kwestii pamięciówek - na naszej uczelni zdecydowanie bardziej było to odczuwalne na mikrobiologii (2 rok) i farmakologii (3 rok), ale zwykle poza 2-3 głównymi przedmiotami było więcej tych lżejszych, więc można było rozplanować naukę tak, żeby względnie opanować materiał. Wiele osób z perspektywy czasu ma takie przemyślenie, że te pierwsze trzy lata trzeba po prostu wytrzymać, bo często uczy się w podobny sposób jak w liceum - jednak są to przedmioty, których na pacjencie się nie zaprezentuje. Na pewno ciężka decyzja przed Tobą, ze swojej strony polecam lekarski, ale tylko z tą świadomością ile lat trwają studia, później staż i (nieobowiązkowo) specjalizacja, bo nauka nauką, ale to rozciągnięcie od pierwszego do ostatniego dnia studiów czy stażu jednak czasem się już dłuży :)

​@@polakaszuba​​@polakaszuba Ja w liceum byłem na kierunku humanistycznym - i choć nie miałem rozszerzonej biologii i chemii - dostałem się na medycynę. Medycyna zawsze była moją pasją i hobby, ponadto jestem samoukiem a kompleksowe przyswojenie materiału dla mnie to kwestia godziny, dwóch. Moje wyniki matur były ponadprzeciętne, oprócz matematyki (98% z roz. j. polskiego, 89% WOS i 87% z historii). Zdecydowałem się jednak rok po ukończeniu liceum na pisanie rozszerzenia z chemii i biologii. Zdałem chemię na 94% a biologię na 100% (nie rozszerzając biologii i chemii w szkole). Z matematyki miałem wynik 46%, ledwo zdałem, a poza tym przez cały okres trwania liceum leciałem na samych dwójach. Psycholog oceniła moją inteligencję matematyczno-logiczną (myślenie przyczynowo-skutkowe itd.) Na bardzo wysoką (stwierdziła, że jestem najbardziej inteligentnym przypadkiem w jej karierze). Psycholog zasugerowała mi, abym zrobił test w Mensie (organizacji zrzeszającej ludzi nadinteligentnych). Skorzystałem z sugestii i poddałem się testowi. Moje IQ oszacowano na 174 w skali Weschlera. Nauczyciele notorycznie stygmatyzowali mnie i dręczyli. Mówili, że będę rowy kopał, nie zdam matury z matmy, że jestem idiotą, bo miałem problemy z prostym liczeniem (mam ADHD). Aktualnie na UMie we Wro na przedmiotach typowo ścisłych jak biofizyka radzę sobie praktycznie bez nauki, profesorowie chwalą moje kompetencje twarde i wyróżniającą się na tle innych studentów wiedzą, wychodzącą poza zakres materiału nauczanego na uczelni. Dlaczego to piszę? Po prostu chcę dać do zrozumienia, że nieważne jaki kierunek obrałeś w liceum, nie skreśla to Twoich umiejętności, wiedzy i szans. Wszystko zależy od Twojej determinacji i skrupulatności. Sam przyznam, że było mi trudno w liceum przez moje trudności w koncentracji i tendencję do lenistwa, ale nie poddałem się - i jak widać - spełniłem swoje marzenie jakim jest medycyna. Po LEKu idę na gastrologię albo chirurgię. Pozdrawiam!

Bardzo współczuję doświadczeń ze szkoły, ale ogromnie gratuluję motywacji, wyników matur i kolejnych sukcesów! Bardzo się cieszę, że napisałeś komentarz, który być może skłoni osoby, które nie są na biol-chemie, a marzą o medycynie, żeby się nie poddawać i nie patrzeć na to w sposób zero-jedynkowy! Trzymam mocno kciuki i bardzo się cieszę, że będziemy mieli tak dobrze przygotowanego chirurga lub gastrologa :)

Przy zdawaniu którego egzaminu? :)

Ciężko odpowiedzieć na to pytanie nie znając sytuacji, ale szansa myślę, że jest jak najbardziej! Trzymam kciuki i życzę powodzenia!

@@polakaszuba dzięki

@@polakaszuba jeszcze jedno pytanko, czy studia medyczne są płatne?

W trybie niestacjonarnym tak, w trybie stacjonarnym nie :) Osoby z obu trybów studiują od poniedziałku do piątku, różnica polega jedynie na opłatach, które jedna z tych grup pokrywa.

@@polakaszuba i ostatnie już pytanko, jakie treba mniec minimalne wyniki matur z biologii I chemii, żeby myśleć o medycynie stacjonarnej ?

Zdecydowanie zgadzam się w kwestii cech, które są niezbędne w pracy z drugim człowiekiem, szczególnie tym chorym. Może to kwestia tego, że niektórzy wykładowcy (tu myślę również o innych kierunkach studiów, które dotyczą opieki nad drugim człowiekiem w różnych aspektach) nie pracują z pacjentami na co dzień i w takiej sytuacji prościej jest im skupiać się na kwestiach typowo formalnych i patrzeć na niektóre sytuacje dość wąsko.. A może wynika to z pracy w kilku miejscach jednocześnie z powodu braków kadr i przemęczenia.. Na pewno nie ma reguły, ale cieszę się, że mimo wszystko takie sytuacje dotyczą mniejszości ☺️

Same, ja umierałam przez 2 lata rozszerzeń, wszyscy mnie straszyli, że te studia będą jeszcze gorsze, a ja po dwóch latach na klinicznych stwierdziłam, że wcale nie było źle Generalnie do tej pory miałam jedno załamanie nerwowe przez 3 lata studiów, w liceum miałam średnio jedno w tygodniu xD

Wydaje mi się, że psychicznie trudniej było w liceum, kiedy jeszcze nie było się pewnym czy uda się dostać na studia. W momencie, kiedy już się jest na tym kierunku, z perspektywy osoby na ostatnim roku, kolejny prawdziwy stres zaczyna się przy okazji realnej myśli o rekrutacji na specjalizację, znowu od kolejnego egzaminu zależy przynajmniej 5-6 lat Twojego życia 🫣

mega rel bratku

Poza przedmiotami związanymi z chemią, na których są podobne ćwiczenia do tych licealnych, matematyka przydaje się głównie na biofizyce i biostatystyce, natomiast nie słyszałam, aby ktokolwiek kiedykolwiek ze względu na któryś z tych dwóch przedmiotów odpadł ze studiów. U nas sporo osób poprawiało te egzaminy, obliczenia na nich są dość specyficzne, chociaż myślę, że przy zrobieniu dobrych i przejrzystych notatek z wymaganych zagadnień nie powinno to stać się problemem pt. „być albo nie być”. Poprawka zawsze może się zdarzyć, ale wtedy zyskuje się dodatkowy czas na naukę typowo pod dany przedmiot, więc jest spora szansa, że za drugim razem będzie o wiele lżej ☺️

@@polakaszuba Rozumiem. Bardzo dziękuję! ❤️

Mam nadzieję, że nie zawiodę przyszłych pacjentów, chociaż bardziej celuję w dzieci, więc niestety dorosłym prawdopodobnie nie będę miała zbyt wielu okazji, aby bezpośrednio pomóc ♥️

​@@polakaszubaNie pocieszę cię, będziesz miała bardzo dużo do czynienia z dorosłymi, rodzicami dzieci. I rodzice bywają bardzo różni, niestety wielu z nich jest gorsza niż chore dzieci. Jeśli masz możliwość, to zadbaj o to, aby nauczyć się jak postępować z ludźmi, z rodzicami, bo to mogą być bardzo trudne relacje. Wspominasz o chamstwie prowadzących, na pewno spotkasz się z chamstwem i ogromną roszczeniowością dorosłych rodziców. I brakiem szacunku. Nie wszyscy są tacy, ale z moich obserwacji ta postawa postępuje, wielu z nich zna prawa, ale nie zna obowiązków, a to powinno być równoznaczne. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Oczywiście, masz zupełną rację! To bardzo cenna uwaga i rada, na pewno będę chciała odpowiednio się do tej roli przygotować :) Dziękuję za Twój komentarz!

Nie mam żadnych lekarskich pleców i nigdy nie spotkałem się z odrębnym traktowaniem z tego powodu

Na ten moment życia mam podobne doświadczenia - nie znałam w mieście, do którego przyjechałam na studia ani jednej osoby i nigdy nie odczułam faworyzowania tych „ustawionych” :)

Bardzo dziękuję! Co do pytania - myślę, że to mocno zależy od tego, co tak naprawdę Cię interesuje - są osoby, które niesamowicie angażują się w prace naukowe, rożnego rodzaju konferencje i koła naukowe, więc jeśli taka działalność jest czymś, co sprawiałoby Ci przyjemność - zdecydowanie polecam! Z drugiej strony, jeśli jesteś zainteresowana szczególnie pracą w szpitalu - warto zorientować się, jakie są możliwości odbywania wolontariatów, u nas jest ich sporo, więc myślę, że takie dyżury są udostępniane w wielu miejscach. Jeśli najbardziej ciekawi Cię specjalizacja, o której na studiach jest niewiele to bardzo polecam szukać wiedzy poza uczelnią, żeby w momencie, gdy ten przedmiot w końcu się pojawi, móc wycisnąć z niego jak najwięcej. Dla samej siebie myślę, że warto nie być uprzedzonym do żadnej specjalizacji i potraktować kliniki jako pewnego rodzaju rozeznanie się w zawodzie lekarza, żeby wiedzieć w razie czego gdzie i na jakie badania kogoś skierować. Przede wszystkim polecam pomyśleć o tym, co interesuje najbardziej Ciebie, nie robić tego „co każdy”, żeby jak najwięcej wynieść dla samej siebie. Powodzenia 🥰

Psychiatrię, w szczególności biorę pod uwagę psychiatrię dzieci i młodzieży :)

@@polakaszubazmieni ci się kilka razy )))))) Ja nigdy nieprzypuszczałem że pójdę w kierunku radiologii.

To przede wszystkim gratuluję dostania się, bo (przynajmniej ostatnio) to jedna z najczęściej wybieranych specjalizacji!

Napisz do Bartka na instagramie @barteksalapski, trzymam kciuki, żebyście znaleźli dogodny termin 💚

@@polakaszuba kolega nie odczytał od kilku dni🙈

Już daję mu znać, może wpadło do „inne” czy czegoś takiego 🤔

@@polakaszuba dziękuję bardzo!!!