Видео

Nolurrrr devami gelsin lütfen bende hikaye yaziyorum ve bende bazen üseniyorum ama lütfen 2 ay sonrada gelebilir yeterki devami gelsin lütfennnnnn♡♡♡♡♡♡

Okucam simdi cok ümütliyim m

Ya niye ruyaa

Uzun zamandır fantastik bir hikaye okumamıştım çok güzeldi ellerine sağlık çok güzel❤

Evet gerçeklerden yine salam bir tokat yedik ama olsun ben yinede çok eğlendim ellerine sağlık 😔❤

Oha😮

O Rüya kismini bikerek saymicam

hicbir derdim yokmus gıbı oturdum buna aglıyorum sımdıde anasını

SONU OKUDUKTAN SONRA TÜYLERİM ÜRPERDİ ÇOK GÜZEL OLMUŞ

LÜTFEN DEVAMI GELSIN BÖYLE BİTEMEZ ABI

Bu serinin devamı gelmeliydi(biraz gec okumusum sanırmm)

1k olmana çok az kaldı 🤏🏻

Devamı gelecek mi

Devami gelmezse ölucegimi söyledi doktor 🙏🏻💜

Devamı gelse çok iyi olur❤

Ayyy çok güzeldii bee bayıldımm bebeğim ellerine emeğine sağlık bir part 2 olsa müthiş olurdu düşünüyor musun 2. Partı💋

Mükemmel olmuuuşş

DEVAMİ GELCEKMİ GELSİNN

Asher angeli yaparmisin lutfeenn

güzeldi

Özel bölüm gelmezse kendimi evin çatısından atıcam😭

OHA OHA SONUNDA

Ozel bölüm gelsjn😭😭

Yerim balım harikaa

✍🏻: Taekqw 📜: Arabasına çarptığın adam seri katil çıkar 🎶: Timeless 💌: Sizi seviyorum - Jeon Jungkook - Min Arin Elimdeki mavi dosyaları ofisimdeki raflara tek tek dizerken düşündüğüm tek şey eve gidip sıcak bir duşun ardından uyumaktı. Günlerdir art arda gelen toplantılar ve patronumun hiçbir projemi beğenmemesi sonucu uyumak yerine projemi düzenlemek beni o kadar yormuştu ki her hangi bir yere uzanırsam oracıkta uyuya kalabilirdim. Toplantıda yaptığım konuşmayı karşı tarafın patronu nasıl beğenmişti anlamıyordum. O kadar uykulu gözlerle ne dediğimi anlamayarak konuşmuştum ki her kelimemde partonumun delici gözlerini üzerimde hissetmek beni daha da strese sokmuştu ve bazen kelimelerim birbirine girmişti. Konuşmam biter bitmez partonumla el sıkışıp işi kabul eden karşı tarafın patronu beni oldukça şaşırtmıştı ancak üstelemeyip izin istedikten sonra patronları orada bırakıp ofisime gelmiş son kez dosyalara göz gezdirdikten sonra dosyaları dizmeye başlamıştım. Biten dosya dizme işi ile derin bir iç çekip masama doğru ilerlemiş sandalyemin üzerinde duran siyah, dizlerimin altına kadar uzanan kabanımı alıp kollarımdan geçirdikten sonra kabanımla aynı renge sahip büyük ve içinin kafamdan bile karışık olduğu çantamı koluma takmış telefonumu elime alıp ofisten çıkmak üzere adımlamıştım. Ofis kapısını açıp ilerlemek üzereydim ki toplantı odasından gelen gülme sesleri dikkatimi çekmemişti desem yalan olurdu. Muhtemelen iki patronda iyi anlaşmıştı. Günlerdir uykusuz kalmama değen bir sonuç olduğu için mutluydum. Adımlarımı devam ettirmiş elimi uzatıp asansör düğmesine bastıktan sonra asansörün olduğum kata gelmesini beklemiştim. Açılan asansör kapısı ile adımlarımı asansörün içine ilerletmiş kat düğmelerine doğru dönüp zemin kata basmıştım. Kapanan kapı ile tekrardan iç çekmiştim. Karmaşık çantamdan zorluklarla arabamın anahtarını çıkarmış bastığım düğme ile arabanın farları iki kere yanıp sönünce kapıların açıldığını anlayıp birkaç adım ilerleyip simsiyah olan arabamın kapısını açmış çantamı arka koltuğa koyduktan sonra şoför koltuğuna oturmuş emniyet kemerini takmıştım. Arabanın camını indirmiş ardından anahtarı deliğe takıp arabayı çalıştırdıktan sonra direksiyonu tutup arabayı sürmeye başlamıştım. Yolda giderken eve gitmek yerine bir bara gidip biraz içip kafa dağıtmanın daha iyi olacağını düşündüğüm için direksiyonu kırmış yolumu değiştirmiştim. Bara yaklaştığımda arabayı uygun bir yere park ederken dikkat dağınıklığı ile farkında olmadan fren yerine gaza basınca arkamdaki arabaya sert bir şekilde çarpmıştım. İçimden kendime lanetler okurken derin bir iç çekip arabamın kapısını açıp önce sol sonra sağ ayağımı yere değdirip arabadan inmiştim. Arkamı döndüğümde karşılaştığım araba ile büyük bir şaşkınlığa uğramıştım. Çarptığım araba Rose Noire Droptail'di. "Lanet olsun 1 yıllık maaşım bile bu arabanın ufak bir çiziğini karşılayamaz ve ben ön tamponunu paramparça etmişim" diye düşünürken koşar adımlarla yanıma gelen yaklaşık 1.90 - 1.95 boyları arasında benim en az 4 katım kadar büyük ve kulağında kulaklık bulunan adamla ürkmemiş değildim. "Tanrım hanımefendi ne yaptığınızı sanıyorsunuz!" Kızgınlık, korku karışımı ve oldukça tok sesiyle konuşan adam beni gerçekten korkutmuştu. "Ben üzgünüm bilerek yaptığım bir şey değildi" Ne diyeceğimi şaşırmış sadece adama bakıyordum "Patrona ne söyleyeceğim şimdi!" Araba onun değildi. Bahsettiği patronu köklü biri olmalı ki koruması bile vardı. Kahretsin neyin içine bulamamıştım ben. "Lütfen borcumu en yakın zamanda ödeyeceğimi patronunuza iletin" Ne dediğimi bilmediğim cümlem cüsseli adamın arkasından gelen başka bir ses ile yarıda kesilmişti. "Ne oluyor burada" Cüsseli adamın dudakları arasından çıkan küfür daha da çok korkutmuştu beni. Yanımıza gelen adama doğru döndüğüm sırada olduğum yerde kalakalmıştım. Simsiyah gözleri, dudağı ve kaşındaki piercing'i, yanağındaki yara, uzun ve kaslı vücudu dikkat çekiciydi ama en dikkat çeken şeyi ise onun sabah sunum yaptığım adam olmasıydı. Başım büyük belaya girmişti. Atlatamadığım şok ile düşündüğüm tek şey adam arabasına çarptığım için anlaşmadan vazgeçerse işimden olacağımdı. "Siz" Dedi bana sert bir şekilde bakarak. Lanet olsun kesinlikle her şeyi berbat etmiştim. Onca insan içinden nasıl bu adama denk gelmiştim anlam veremiyordum. Bakışları gözlerimi bulduğunda gözlerimi kaçırmış başka tarafa bakmayı denemiştim. "Böyle bir şeye nasıl cüret edersin!" Gözlerinden fışkıran sinir yüzünden korku bütün vücudumu sarmıştı. "Ben..ben özür dilerim isteyerek yapmadım söz veriyorum borcumu ödeyeceğim." Cümlemi tamamlamadan üzerime doğru yürümeye başladığında adımlarım geriye doğru ilerlemişti. O bana doğru geliyor ben ise arkaya doğru gidiyordum. Cüsseli adam hiçbir şey demeden gitti zaman bana doğru ilerleyen adamın bir şey yapacağını düşünmüştüm ki sırtımı sert bir şekilde duvara carpmamla ağzımdan acı bir inleme çıkmıştı. "Daha ne kadar geriye gideceksin" Bakışları bir yandan sinir bir yandan mutluluk ile bana bakarken tek bir cümle bile edemiyordum. Neden bu kadar büyük bir tepki verdi.. lanet olsun aynısını yaşasaydım ve arabam bu kadar pahalı olsaydı bende karşındakinin üstüne doğru giderdim. Aramızdaki mesafeyi tamamen kapatınca duvarla arasında kalmıştım. Burnuma gelen barut kokusu bir yandan midemi bulandırırken bir yandan hoşuma gitmişti. "Ben gerçekten özür dilerim verdiğim hasarın parasını ödeyeceğim." Korkuyla söylediğim kelimelerin tek sebebi işimden olmak istemememdi. "Nasıl ödeyeceksin, iş yerinden aldığın üç beş kuruşla mı?" Sorduğu soru karşısında nutkum tutulmuştu. Bu kadar yakın temas hoşuma gitmemişti, mantıklı konuşmamı engelliyordu. Kafasını daha çok eğip aramızdaki mesafe birkaç santim olacak kadar yaklaşınca istemsizce gözlerim kapanmıştı. Boynumda hissettiğim soğuk demirle nefesim kesilmişti. Kahretsin buda neydi böyle. "Sakın gözlerini açma, göreceğin manzara hoşuna gitmeyebilir." Ne yapıyordu. Sırf arabasına çarptım diye beni öldürecek miydi? Tanrım! İçimdeki korku dahada atarken nefesimi tuttuğumu fark etmemiştim bile. "Nefes al yoksa nefesini ben keseceğim" Kurduğu cümle ile nefes almadığımı fark ettiğimde derince bir nefes vermiştim. Kapalı gözlerimi daha çok kapatıp mümkünmüş gibi duvara daha da bastırmıştım kendimi. "Seni öldürmeyeceğim ama canını yakabilirim" Boynumdaki bıçak olduğunu düşündüğüm şeyi boynuma daha çok bastırınca acı ile işlemiştim. Elimi boynuma atacağım sırada buna izin vermemiş elimi tutmuştu. "Bunu deneme bile." Boynumun verdiği acıyla akmak için gözlerime şiddet uygulayan yaşlar istemsizce gözlerimden firar etmişti. Dayanamayıp açtığım gözlerle boynuma sırıtarak bakan adamla içim ürpermisti. "Acıyor mu?" Evet anlamında mırıltılar çıkardığımda cebinden çıkardığı pamuğu boynuma bastırmış biraz beklettikten sonra bantlamıştı. Bu adam kesinlikle deli olmalıydı. "Arabam kırmızı çizgim ve sen..sen bayan Arin, arabama hasar bıraktın. Benimde senin vücuduna hasar bırakmam gerekiyor. Kısasa kısas dedikleri türden." Benden uzaklaşınca bende ileri doğru birkaç adım attıktan sonra bir iç çekeceğim sırada boynumun ağrısı yüzünden büyük bir acı çekmiştim. "Abartma o kadar da sert bastırmadım." Nasıl bu kadar rahat olabiliyordu? Birinin canını yakmak bu kadar kolay mıydı onun için. Dayanamamış konuşmuştum. "Ne yaptığınızı sanıyorsunuz! Sıkıntılı mısınız." Sırıtmıştı. "Senden para istemem daha mı iyiydi? Yıllarca çalışsan bile sadece çeyreğini tamamlayabileceğin bir miktardan bahsediyorum. Bay Wilson'un sana verdiği iki kuruşla geçimini bile zar zor sağlıyorken milyon dolarları bana vermeyi nasıl planlıyordun. Böylesi daha iyi." Haklıydı. Parayı ödeyemezdim ama bu bana zarar verebileceği anlamına gelmiyordu. Sinirle ağzımı aralarken arkadan cüsseli adamın koşarak gelmesi sonucu cümlem konuşmaya başlamadan bitmişti.

59 saniye önceeee😭

Lan ben böyle rüyanın gözümden yaş geldi aq

Sonu niye var?

Hayır rüya olamaz ben görmedim duymadım bilmiyorum okey?

Kızım pt 2 gelmezse 🐥🔪

Burslu çocuğu okul zorbasindan korursun 2. Bölüm ne zaman

Çok ağladım ama mükemmelldii🤧

sey bende son olan hikaye acilmiyor tekrardan atar misin

Yumuşşacıkkk😄🤩

Hadi denemeye gidelim🤭🥀

Baya iyi

uzun süredir youtubeda hikaye okumuyordum. Son 3 gündür bir kaçına göz atdım aralarında en sevdiğim bu oldu. Gerçekten her şeyi yerinde ve çok tatlı bir kurgu. Ellerine sağlık devamı gelsin

Bebeğim şaka mısınn çok güzel olmuşş bayıldımm ellerine emeğine sağlık💋💋

Okuyalım bakalııımm

✍🏻: Taekqw 📜: Boks maçında kaybeden esine duş aldırırsın 🎶: Stan - Eminem 💌: Sizi seviyorum Jeon Jungkook Jeon Betty Gelen seslerle kafamı merdivenlere doğru çevirdiğim sırada altında siyah şort, üstünde beyaz t-shirt olan eşimle göz göze geldiğimizde yüzümde sıcak bir gülümseme oluşmuştu. Birkaç saat sonra boks maçı vardı ve final maçıydı, kariyeri için en önemli maçtı bu. Günler hatta aylardır sadece bu maç için çalışıyor ve bazen bana zaman ayırmayı bile ihmal ediyordu ama bunu pek kafaya taktığım söylenemezdi, onu anlıyordum geçirdiği bu sürecin ne kadar zorlu olduğunun farkındaydım. Rakibi çok güçlüydü tıpkı bir canavar gibiydi. Kafamdaki düşünceleri bir kenara bırakıp yanıma gelen eşime çevirmiştim gözlerimi tekrardan. - Güzelim benim Elini belim doladıyıp başını boynuma gömerken söylediği bu iki kelime bile kalbimi yerinden çıkarabilecek derecedeydi. Ellerimi ensesine daldırıp saçlarını okşamaya başlamıştım. Kafasını boynumdan çekmeyip beni kendine daha da yaklaştırırken konuştu. - Kazanırım değil mi? Çıkan sesiyle endişeli olduğu her halükarda belli oluyordu. Karşıdaki rakibi oldukça güçlüydü ve endişeli olması anormal değildi. Ona nazaran sesimin daha sakin çıkmasını umarak karşılık vermiştim. "Kazanacaksın tabii, ne de olsa sen yenilmez Jeon Jungkook'sun, en önemlisi Jeon Betty'nin kocasısın" Bu cümleme karşılık boynuma buruk bir gülümseme bırakmış ve ardından kafasını boynumdan çekmişti. - Haklısın, ne de olsa senin kocanım. Kazanmak zorundayım. "Hiçbir şey yapmak zorunda değilsin Jeon" Ellerimi yanaklarina götürmüş cümlemi devam ettirmiştim "Sadece sana zarar gelmesini engelle, kazanmak zorunda değilsin." Yanağındaki ellerimi ellerine almış avuç içlerime öpücükler bırakmaya başlamıştı, bir nevi kendini rahatlama şekliydi bu. "Hadi ama Jeon kazanman ya da kaybetmen umrunda olmamalı, biliyorum zorlu bir rakip ama sen de zorlu birisin. Kazan veya kaybet her türlü yanında olacağım, maçtayken bunu aklından çıkartma. Şimdi gidelim geç kalacağız" - Seni seviyorum güzelim Gülümseyip dudağıma ufak bir öpücük kondurduktan sonra arabaya doğu ilerlemiştik. Evet endişelenmesi normaldi ama bu kadar endişelenmesi normal değildi. Genelde her maçına oldukça rahat çıkar, "bu maçı kazanacağım der" kazanır ve biter. Ancak bu sefer ilk defa bana "kazanırım değil mi" diye sordu garipsemedim değil. ... Maçın olacağı ringe geldiğimizde arabayı park etmiş, yol boyunca bacağımdan ayırmadığı elini çekmiş arabadan inmişti hemen ardından ben de arabadan inip yanına ilerlemiş ve az da olsa sakinleşmesi adına elini tutmuştum. Elimi tutuşu sıkılaştığında rakibin gerçekten oldukça güçlü olduğunu tekrardan anlamıştım. Soyunma odasına doğu ilerlemiş odanın içerisine girmiştik, kimse yoktu. Jeon elimi bırakıp olabına doğru ilerlemişti, bense birkaç adım atıp (şu soyunma odalarının ortasında olur ya masanın ince versiyonu gibi bir şey onu düşünün adını unuttum sandalye diycem ben pin.it/1VakRwaRR ) sandalyeye oturmuş Jungkook'u izliyordum. Endişe dolu hareketleri beni oldukça huzursuz ediyordu. "Sevgilim, endişeli görünüyorsun" Dolabın kapağını kapatmış bana doğru ilerleyip yanıma oturmuştu. - Bilmiyorum güzelim, garip hissediyorum Cümlesinin ardından ellerini tutmuş ve konuşmaya başlamıştım "Kazanmayı bu kadar kafaya takma Jeon. Her zaman kazanacaksın diye bir şey yok" - Betty.. sarılmak istiyorum Hafifçe gülümsemiş kollarımı açmıştım, koca vücudunun yanında kayboluyordum ama bu sefer benim onun kollarında degil onun benim kollarımda olması gerekiyordu. İkiletmeden kollarım arasına girdiğinde sırtını iyice kavrayıp saçlarının arasına öpücükler bırakmıştım. Göğsümde hissettiğim ıslaklıkla ağladığını anlamıştım. "Jeon..?" - Şşşt lütfen güzelim, şuan konuşmak istemiyorum Kafasını iyice göğsüme gömdüğünde korkmaya başlamıştım. Neden ağlıyordu bilmiyordum ama konuşmak istemediği için susmuştum. .. Aradan belki 10 belki 15 dakika geçmişti, jeon sakinleşmiş kafasını kaldırıp ellerini hafifçe yanaklarıma değdirmişti "dokunmaya bile kıyamıyorum" dedikleri bu olsa gerek. Gözlerimi gözlerine kenetlemiş, parlayan gözlerinde kayboluyordum adeta. - İyi ki varsın Betty, bana o kadar iyi geliyorsun ki.. Cümlesine devam edemeden açılan kapı ile ikimiz de o tarafa doğru bakmıştık. Gelen kişi Jungkook'un koçuydu. Hızlıca yanağıma ufak bir öpücük kondurup koçun yanına gitmişti. .. Koç ile birkaç şey konuştuktan sonra Jeon tekrardan yanıma oturmuştu, her maç öncesi olduğu gibi ona uğur getirdiğini düşündüğü için birkaç dakika sadece öpüşüyorduk ve gözleri dudaklarıma kenetlendiginde bunu istediğini anlamış dudaklarımızı birleştirmiştim. Dillerimiz dans ediyorken ikimiz de nefessiz kalıp sesli bir şekilde dudaklarımızı ayırmıştık. Bu halimize gülümsemiş ayağa kalkıp dolabından boks maçı için özel tasarlanmış olan şortu eline alıp şuan giydiği şortu hiç çekinmeden çıkarıp elindeki şortu girdiğinde onu izliyordum bunu fark etmiş olucak ki hafifçe gülümsemiş ama bana bakmamıştı bile. Üstündeki t-shirt'ü çıkarıp bana döndüğünde gözüm her zaman olduğu gibi ilk olarak karın kaslarına kaymıştı. Bana doğu birkaç adım attığında ayağa kalkmış ben de ona doğu ilerlemiştim. Aramızda birkaç santimlik mesafe varken ellerimi kaslarına götürmüştüm. - Bu hallerin deli ediyor beni Betty "Seninde kasların deli ediyor beni.." Seslice güldüğünde ne dediğimin farkına varıp elimle yüzümü kapatmıştım. Bu halime daha çok gülmüş yüzümdeki ellerimi çekip dudaklarımızı birleştirmişti. -Her halin o kadar hoşuma gidiyor ki.. kazanırsam maçtan sonra hediyemi almak istiyorum Bahsettiği "hediye" sevişmemizdi. Kafamı onaylar bir şekilde sallayıp konuşmak için aralamıştım dudaklarımı. "Kazan ya da kaybet iki şekilde de vereceğim hediyeni sana" -Bayan Jeon bana karşılıksız hediye mi veriyorsunuz "Ne o Bay Jeon beğenmediniz mi? iyi o hâlde vazge" Sözümü bitirmeden tekrar birleştirmişti dudaklarımızı. - Hayır Bayan Jeon çok beğendim hatta her gün isteyeceğim türden bir hediye. "Abartmayın Bay Jeon" -Emriniz olur Bayan Jeon .. Yüzü kanlar içerisinde yerde yatan Jeon'a dolu gözlerle bakıyordum. Kaybetmişti hemde berbat bir şekilde. .. Yüzündeki kanlara dokunmama izin vermeden Jeon'un zoruyla eve gelmiştik. Eve girer girmez direkt olarak yatak odamıza geçmiş kendini yatağa attığında acı dolu bir inleme bırakmıştı odaya. Yatağa ilerleyip yanına oturmuştum "Neden dinlemiyorsun beni Jeon" Cevap vermemişti, ayağa kalkıp ilk yardım çantasını alıp tekrar yanına oturmuştum. "Otur bari yüzündeki yaraları temizliyim" Durup sadece gözlerime bakmıştı - İstemiyorum Oflayıp ilk yardım çantasını açmış içinden çıkardığım pamuğun üzerine tentürdiyot dökmüş pamuğu Jeon'nun yüzündeki yaralara bastırmıştım. - İstemiyorum dedim "Sus Jeon" Devamı altta

oha cok erken geldim

Nasıl zort olunur adlı çalışma:

Bu güzellik ana sayfama düştü 😉

Ellerine sağlıkk❤ çok güzel yazmışsın