Видео

aiziz nesin ile birlikte sürgün olan bir hoca dediği biri var çok da bencil biriymiş onun adı nedir ben araştırdım bulamadım fehmi bey bir sürgünün anıları adlı aziz nesinin kitabındaki aziz nesinin isim vermediği bazı isimleri verdi. acaba o kişinin ismini de biliyorsa öğrenebilir miyim? teşekkürler

teşekkürler

Konugun konusmasini cok bolunmus

Abim bir videonda ibiş kukla sanatını anlatırmısın türkiyenin ibiş sanatını

Farklı perspektiflerin sundukları heyacan vericiliği daha iyi bir ses kalitesiyle yaşamak isterdik :( Maalesef sonunu getiremedik.

İstanbul'un fethine farklı bir bakış getirdiniz kutlarım sizi.

Güzel program fakat hocanın sesi boğuk ve az gelmiş

Güzel bir programı izledik ve yeni şeyler öğrendik. Bursa'ya yaptığınız katkıdan dolayı teşekkür ederim.

Çok güzel bir bölüm olmuş, emeğinize sağlık :) Daha nice güzel programlara.

harika sohbet, emeğinize sağlık

Yeni video geldiyse heyecanla izlenir. Bilgisayarda çalışırken dinlemesi çok keyif veriyor. Emeğinize, ağzınıza sağlık Bursa sevdalıları.

DOSTLAR KUTLARIM SİZİ. İYİ Kİ VARSINIZ. BURSA KÜLTÜRÜNE ÇOK BÜYÜK KATKINIZ OLDU-OLUYOR.

Gördüğüm en samimi edebiyatçılardan biri, bu vakte kadar tanımamış esef duydum, teşekkürler Bursa ❤

Ercan yılmaz, değerli konuşmasında “Bursa Dersi”nden söz ediyor. '90'ların sonuyla 2000'li yılların başlarında Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi birinci sınıf öğrencilerine ikinci sömestrlerde verdiğim Sözlü Anlatım derslerini bir tür “Bursa Dersi” olarak işlerdim. O yıllarda yazdığım iki Bursa denemeleri kitabımı rektörlük basmıştı. Bunlardan biri olan ve şehrin sokaklarını ağaçlarını kuşlarını özel mekânlarını anlattığım mini denemelerden oluşan “Bursa’nın Ufak Tefek taşları” kitabım (2001), sevdiğim ender kitaplarımdan biridir hâlâ.

Cahit Çollak'ın Emir Han'dan taşınarak açtığı son kitabevi, Tahtakale'deki Akarsu - İpekçi İş Sarayı'nın zemin (giriş) katındaydı. Eski adı Ahşap Han olan yer. Hatta Ahşap Han'dan sonra da bir ara Çağlayan Pasajı adıyla anılmış burası, bugün rahmetli Çollak'ın komşuşu bir esnaftan aldığım taze bilgiyle.

Arap Şükrü Sokağının 1960 yıllarıyla ilgili anılardan canlı bazı ayrıntılar benim “Kalbimizin Tarihi Bursa” kitabımda da yer almakta (ss. 257-269). Arap Şükrü’nün torunlarından Serap Değişmez Efe ve Kıvanç Efe’yle de epey bir muhabbetlerimiz olmuştu bu sokaktaki mekânlarda.

Biraz önce bu videoyu dinlerken trafikte sıkışıp kalmış otobüsten inip eve geri döndüm. Randevumu iptal etmek zorunda kaldım trafik yüzünden. Bir yandan da Ateş’ten Ekrem övgüsü dinliyorum. Kendimi jiletlicem.

Ateş yine hate speech rekoru kırmış. Rakı içmeyi medeniyet göstergesi sanıyor. Garibanlara insancıklar diyor glfkfnnf

Başlarda daha hoşgörülüyken, gittikçe birbirlerine düşmanlaştırılan, farklı renkleri ve sesleri soldurulan bir inanışlar yalpazesi: Ağla, sevgili Anadolu insanı... Teşekkürler, Ayfer Karakaya Stump hanım ve "Bursa-Tahtakale Konuşmaları"nını hayata geçiren Samet-Cihan kardeşler.

Kemal Beyi takip edebileceğimiz sosyal medya vs. hesap var mıdır ?

Elinize sağlık. Çok yararlı bir program olmuş.

Tek kelimeyle muhteşem. Kutlarım sizi.

2022 sonrası Bursa'nın dönüşümü de Kemal hocanın sonraki çalışmalarına konu olur umarım. Belki şu başlıkla: Kendi Ayağına Sıkan Kent

Güzel bir sunum. Doktora tezi ve ondan hareketle basılmış kitap da öyle görünüyor. Teşekkürler. … Haraççıoğlu Medresesine 150 metrelik bir mesafede oturuyorum. Burası, içimde sadece bir hayatiyetsizlik duygusu uyandırıyor. Ülke yönetimine olduğu gibi Bursa’ya da çöken anakronik zihniyeti çağrıştırıyor bana, elimde olmadan. Bursa’daki Osmanlı öncesi her şeyi örten, saklayan, üstünü toprakla kapatan yönetim zihniyetini. Bir zaman bir yazar örgütü kurmuştuk, toplantılarımız için onca tarihi binadan bize bir oda bile verilmezken, kendilerine yakın hissettikleri arkadaşlara üç tarihi, bahçeli mekân tahsis edilmişti o sırada. Yine bu zihniyet, bir grup arkadaşla hayata geçirdiğimiz Bursa Edebiyat Günlerine el koydu ve yürütemedi, Emir Sultan’dan esinle canlandırdığımız Erguvan Bayramı günlerine el koydu, yürütemedi. Hayat her şeye rağmen ve böyle de devam ediyor tabii…

Sanki osmanli oncesi anadolu ve balkanlarda hiç alevi yokmuş gibi anlatiyor,

BİR DÜZELTME: Konuşmada adı geçen Ersin Erdem, sevgili arkadaşımızın takma adıydı; Zühtü Engüdar ise nüfus cüzdanındaki gerçek adı: Konuşmadakinin tam tersi yani. BİR NOT: Metin Güven’in hayat hikâyesiyle ilgili bilgilerin tamamı benim “Yaşayan Bir Bursa Efsanesi” başlıklı yazımdan (“Düş Kazıları: Bursa Yazıları”, [2001, Bursa, ss. 153-168]). Yazımın ilk bölümü şiir incelemesi; ikinci bölümü Metin Güven’le yaptığım özel röportajdı ki, hayatımda başka bir röportaj yapmışlığım yoktur. Bu röportajlı yazıyı bazı değişikliklerle “Hayat Şiirdir” kitabıma da aldım.) Söz konusu yazıyı Melih Bey’e e-mail ile yollamıştım. Tezde ve tezden hareketle yayımlanan kitapta kaynak belirtiliyordur umarım. Konuşmada adımın anılmamasını doğal karşılıyorum. Metin Güven, “Ben Bursa’yı yazmak zorunda değilim.” sözünü de, benim “Şiirlerinde dış dünyanın, Bursa’nın yeri niçin yok” sorum üzerine söylemişti. Teşekkürler…

Kendi çocukluğumu dinlemiş gibi oldum. Isparta’da doğdum büyüdüm. Köyden göç etmiş bir anne babayla şehirli bir hayat sürmüşüm. Sinemaya tiyatroya gitmişiz, hem de tüm mahalle. Şehrin meydanına kurulan sirklerde izlediğimiz akrobatları unutamıyoruz. Fener alaylarını unutamıyoruz. Kütüphaneye roman okumaya gitmişiz, test çözmeye değil. Şehir ve kent. Kesinlikle farklı. Biri doğal diğeri yapay. Bu yapaylık Ateş Beyin söylediği gibi bilinçli bir yıkım, hoyratlık ve sonuç hüsran… Teşekkür ediyorum.

"Bursa Defteri", Bursa Halk Evinin yayın organı olarak Ocak 1935 - Mayıs / Haziran 1950 tarihleri arasında 101 sayı yayımlanmış kültür sanat dergisi "Uludağ"ın, yarım yüzyıl sonra, çağın gelişen koşulları içerisinde yeniden canlandırılması girişimidir. Fikrin, hareketin, derginin önderi Yılmaz Akkılıç'tır. Dergiye bu adı önerenin, onun ilk yayın yönetmeni Nahit Kayabaşı olduğunu hatırlar gibiyim. Yılmaz abi Nahit ile anlaşmazlığa düşünce beni çağırdı. Maaşlı yayın yönetmeni olarak, şehrin en merkezi yerinde, Kafkas otobüs durağının yanındaki binada üç beş yıl [Şu anda dergi koleksiyonum yok] “Bursa Defteri”ni yayına ben hazırladım . Derginin o sıradaki patronajlığı Mümin Ceyhan'daydı. Benim başta Melih Elal olmak üzere, arkadaşlarım ve yazı işleri müdürümüz Esin Karagöz Aşan'la birlikte, ayı ayına düzenli çıkardığım dergi Mithat Kırayoğlu patronajlığında Gazeteciler Cemiyetine devredildikten sonra Hacı Tonak yönetiminde düzenli çıkma periyodunu yitirdi, arada bir çıkar hale geldi. Bursa Defteri'nin iki orijinal yanı vardı: 1) Her sayıda, bir "Bursa tartışmaları" genel başlıklı-özel konulu panel metni yer alırdı; 2) Yine her sayıda Bursa çevresinde yapılan bir "Burdef kültür gezisi"nin gözlemlerine, izlenimlerine, küçük röportajlarına yer verilirdi. Derginin benden sonra düzenli çıkarılamama sebepleri arasında ekonomik sebep kadar, bu iki kültürek etkinliğin (panel ve kültür gezisi) planlanıp düzenlenememesinin de yattığını sanıyorum. Burada yaşadıklarımdan, somut gözlemlerimden hareketle, çok önemli bir kişisel anekdot aktaracağım: “Bursa Defteri”, Gazeteciler Cemiyeti yerine, o sıralarda başkanlığını Bursa sevdalısı Rıza Aydın'ın yaptığı Bursa Ticaret Borsası'na devredilebilseydi, halen benim zamanımdaki gibi ayı ayına çıkıyor olabilirdi... Ne yazık ki geçmişi geriye döndüremiyoruz... Bazı küçük hatalar tarihin derinliklerinde uyanmamak üzere uyumaya devam ediyor...

DÜZELTME: Konuşma için yanımda götürdüğüm, kitap dergi not gibi materyalleri zaman kaygısı ile bir kenara bırakıp doğaçlama konuşunca iki dil sürçmesi yapmışım, bunları düzelteyim. * Biri Celâl Sılay diyecekken Celâl Soycan demişim. Oysa Sılay üzerine, tek tek kitapları ele aldığım bir eleştirel deneme yazmış, bunu ilkin 1998'de Yeni Biçem'de yayımlamış, sonradan o sırada bulamadığım kitaplar üzerine de değerlendirmeler yapıp risale boyutuna ulaştırdığım metni 2020'de çıkan Hayat Şiirdir kitabıma almıştım. ** İkinci sürçme de Akatalpa için 291 diyecekken 391 demişim. Düzeltiyor ve sevgiler saygılar sunuyorum.

Nevzat Çalıkuşu dostumuzun Türkiye'de pek de bir iz bırakmayan, muhafazakâr dünyaya yaslanan bir dergi için "Türkiye'nin en iyi şiir dergisi" demesi; Bursa'da 1993'ten bu yana Türk edebiyatı çevrelerinde en kabul görmüş dergilerden ikisinin (Yeni Biçem, Akatalpa) yayın yönetmenliklerini yapmış biri olarak beni epey şaşırttı. … Bu arada, Biçem ile Yeni Biçem çok farklı iki dergidir. Nahit Kayabaşı'nın üç yılda 12 sayı çıkardığı Biçem, 'eli yüzü düzgün, iyice bir Anadolu edebiyat dergisi' iken; o dergi adına alınmış resmi izin üzerine, benim yayın yönetmenliğimde Nahit Kayabaşı, Hilmi Haşal ve bir grup arkadaşla (Bursa’dan İhsan Üren, Ali Aksoy, Nadir Gezer, Mehmet Ali İnan, Nuri Demirci, Mustafa Durak; Bursa dışından İbrahim Yıldız, Zerrin Koç) kolektif olarak çıkarmaya başladığımız Yeni Biçem, coğrafyadan bağımsız, Türk edebiyatı çevrelerince övgüyle karşılanmış, Türkiye'nin gelmiş geçmiş en iyi edebiyat dergilerinden biri olarak anılmıştır. Yeni Biçem, aylık olarak 72 sayı çıkmıştır. Bir buçuk yılın sonunda Nahit'in ayrılmasıyla dergiyi Hilmi Haşal ile ikimiz çıkarmaya devam etmiştik. İlk sayıdan başlayarak Yeni Biçem’e yazdığım başyazıları "Edebiyatçı Aydın Değildir" kitabımda topladım; buradan okunabilir. (Halen çıkarmaya devam ettiğimiz Akatalpa’ya yazdığım başyazıları da yenilerde Taşyazılar adıyla kitaplaştırdım.) * Bir de Tarihi Not: Büyük usta Melih Cevdet Anday'ın sağlığında yayımlanan son şiirini dergimiz Yeni Biçem'de bizler yayımlamıştık (Haziran 1997, Sayı 50, s. 5). "Ayıramıyorum" adında küçük ama Melih Bey'in son dönem bilgelik ürünlerin havasında muhteşem bir şiir. "Ayıramıyorum" şiiri, ne yazık ki şairin bütün şiirleri kitabının ilk baskısında yer almamaktadır. Konuyu birkaç kez kez gündeme getirdim, bilmiyorum en son baskıya alındı mı sonradan?..

İlginçç Bir program oldu. 1962-1974 yılları arasında İnegöl'de yaşadım. Fatih Bey'le aynı sokaklarda yürümüşüz.

Konuşmayı dört yıl sonra baştan sona dinledim. Teşekkürler. * Bir dilde yaşamaya devam eden sözcükler yüzde yüz eş anlamlı (anlamdaş, müteradif, synonyme) kalamaz. Zaman içinde aralarında küçük anlam farklılıkları (nüanslar) oluşur. * Boz sözcüğü günümüzde gri anlamıyla yaşamaya devam ediyor. Mani ve ikiliklerimde âcizane ben de, ünlü ve yaygın “kara toprak” yerine, “boz toprak” ifadesini kullandım çoklukla. Çünkü köyümüzün makbul topraklarının çoğu “boz toprak” diye nitelenir(di). Boz, bir göz hastalığının adı(ydı) köyümüzde bir de. Galiba kataraktın. * "Balkıma"yı ben de Yaşar Kemal'den okuyup sevdiydim ve kullandım, kullanırım...

Bence Çalıkuşu romanı ille de somut bir yerden hareketle kurgulandıysa, burası Zeyniler köyü değil, Emirsultan’dan doğuya uzanan Zeyniler Caddesi ve burada bulunan Zeyniler camii çevresi olmalıdır. Halen de Uludağ eteğinde yeşillikler içinde bulunan küçük Zeyniler köyünden birkaç kez geçtim, oranın hele 1920'lerde içinde okul barındıracak bir meskûn mahal olmadığı, yeterli nüfus barındırmadığı çok açık.

Osmanlı öncesi Bursa'sına ilişkin ayrıntılı ilginç bilgiler sunumu için çok teşekkürler sevgili Alper Can; ve "Tahtakale Buluşmaları'nı hayata geçiren şair yazar dostlarımız Samet Altıntaş ile Cihan Taşan. Şehrimizde bulunan Osmanlı öncesi mozaik zeminlere, Kapalı Çarşının Ulucami girişindeki, her gün yüzlerce ayak basıp geçtiği için silinmeye yüz tutan mozaikler de eklebilir sanıyorum?

HARİKA BİR PROGRAM OLDU. MEKAN DA GÜZELDİ.

Biz teşekkür ederiz.. Ayfer hocamız.. Sanırım 200 yıl sonra da sizden bir aşık paşa zade bir köprülu öneminde bahsedilerek..

Hisar içindeki yeni düzenlemeler çerçevesinde, örneğin sıfırdan ortaya çıkarılan, yapılan son bir mescit inşası sırasında, Osmanlı öncesi kalıntıların toprakla kapatıldığı gördüm. Niçin bunların üzerinin görülecek şekilde şeffaf bir örtüyle örtülmediğini sorduğumda oradaki bir görevli, gelecek zamanlarda yapılacak başka çalışmalar için böyle yaptıklarını söyledi. Sonra, Bursa Devlet hastanesinin karşısındaki park alanı! Burada büyük bir Bizans sarayın kalıntıları ayan beyan ortaya çıkarılınca çalışmalar birden durduruldu ve Bursa'nın en güzel manzaralı alanı onyıllardır harabe olarak öylece duruyor... Ah ki ah, örtün ki gülelim tümden... Yukarıdaki konuşma için genç akademisyen M. Selhun Hacıoğlu'na ve etkinlik dizisini düzenleyen, değerli şair yazarlarımız Samet Altıntaş ile Cihan Taşan'a çoookkk teşekkürler, efendim.

bazen ses problemleri oldu lütfen tekrar larmsınız programı

süper

KENDİNİZİ AŞTINIZ. WİRGİNIA WOOLF ve BURSA... ADIN İLHAMINI BURSA!DAN ALMIŞ. İlk defa duydum ve Orlando'yu okumadığıma pişman oldum.

Özlettiniz kendinizi.

Yaptığınız iş bana çok ilham veriyor. Yurt dışında yaşayan ve Bursa'yı çok özleyen bir Bursalı olarak sizleri ilgi ile takip ediyorum. Başarılar dilerim.

💫💫💫

1960'lı yılların başına kadar ülkemizde en çok taraftarı olan spor güreşti. Halkın büyük bir ilgisi vardı. Bırakın kasabaları köylerde ve şehirlerdeki mahallelerde yağlı güreş düzenlenirdi. Anadolu'da/Ülkemizde futbolun yayılması iki temel sebebi var. İlki radyo ikincisi spor toto. En ucuz şans oyunu olan spor toto hızla yayıldı. Fotoğrafçılar, terziler ve eczacılar spor toto bayii oldular. İYİ Kİ VARSINIZ.

Harika böyle teferruatli bilir kisiden dinlemek tarihi, emeklerinize saglik..

teşekkürler

Harika bir program daha. Alper bey'i canı yürekten kutlarım.

80 lerde , her sene düzenli olarak evimizin kiremitliğine yuva yapan leyleklerden birisi sakatlanmıştı ... Annem ve dayım bakıp , iyileştirmişlerdi onu , program vesilesiyle kendi kendime andım hepsini ... Yıllardır tepeleme apartman varoşlarının arasında bırak leyleği , olması gereken kent müdavimlerinden kargaları bile görmüyorum ... Neyse ki kedi , köpek , serçe ve kumrular halen burdalar ... Saygılar...

Emeğinize sağlık. Buluşmaları yüz yüze de yapabilsek keşke.

Allâh razı olsun hocamızdan.. meşhur bir profesörümüz hocanın bu çalışmalarına istihza edercesine zorla yakıştırma/tevil ithamında bulundu. Geçmişe dair hatıraların büsbütün efsane olmadığının, bir gerçeğinin ortaya çıkması kimi rahatsız eder ki?...