Видео

Hakkaten ya

Sit it on my face😍

Ölürümmm

Ölmeğğğ

Teşekkür ederimmm🥺💕

@pearlylips 🤍🤍

Mmmmmmuuuaahhh

o senin güzelliğin

@pearlylips 😚😚💕

Hosgeldin askimmmm💕

@pearlylips Hoşbuldummmm

Mwwwwaaahhhh

Teşekkür ederim askimmm

mmmuuuuahh

tesekkur ederimmm♥️

@pearlylips 💜💜 rica ederim

🥹🥹💕💕💕

​@@pearlylips💗💗🎀🎀

Çok iyi mükemmel ama adam sapık yaa kadının göğsüne dokunuyor ve daha sevgili yeni oldular öpüşmek çoook saçmaaaa 🤢🤮

Yazmaya basladim 🥺♥️

Teşekkür ederimmm🥹💋

💕

Gün ağarmaya başladığında, masanın üzerine babası için uzun bir mektup bıraktı Freya. Leydilerle birlikte biz geziye çıkacağını ve çok önemli olduğunu belirtti. ardından en görkemli kıyafetlerini giydi, özenle saçlarını ördü ve topuz yaptı. (pin.it/63shiKMxd) İşte şimdi tam bir soylu gibi görünüyordu. Babasının ona küçükken hediye ettiği, siyah atına binerek saray yoluna koyuldu. Yaklaşık bir saat sonra varmıştı bile. Soylu kimliğini gizlemek için pek çok işte çalışmıştı. Şifacılık da bunlardan biriydi, bu yüzden önceden sahip olduğu büyük çantasını elleri ile tutarak büyük kapıya yöneldi. Tam da beklediği gibi, iki muhafız vardı kapıda. Fakat işler burada garip işlenirdi. Soylu kanı taşıyan herkes, saraya istediği gibi girebilirdi. Freya, soylu kanını belli eden kıyafetleriyle muhafızları selamladı. Muhafızlar hemen başlarını eğip onu içeri aldılar. Yavaş adımlarda saraya girdiğinde, gördüğü görüntü ile yerinde duraksadı. Prens, koca tahtına oturmuş bir şekilde karşısına geçmiş leydileri kaşları çatık bir şekilde süzüyordu. Açılan kapı sesiyle çatık bakışları Freya’ya döndü. Onunla göz göze gelmek, ister istemez Freya’yı heyecanlandırdı. Çünkü herkesin tarifine göre obez, yağlı saçlı ve çirkin olan prensten bir iz yoktu. Onun yerine boylu poslu, saçları sağlıklı ve bakımlı, cam gibi ciltli ve yakışıklılıktan gören herkesin çatlayacağı bir prens duruyordu karşısında. Uzun göz teması yüzünden utanıp hemen başını eğdi Freya. Prens, askerlere eliyle emir verip kadını yaklaştırmalarını istedi. Askerlerin eşliğinde prensin tahtının önüne geldi Freya. Tam dizleri üzerine oturacakken, prens onu omuzlarından tuttu. "Gerek yok." Freya, onunla göz temasına çekindiği için başını eğerek konuşmaya başladı. "Prensim, ben..sizin de şerefinize layık olursam şifacılarınızdan biri olmak üzere geldim. Duyduğuma göre savaştan sonra vücudunuzda derin kesikler olmuş, bir deva olabilirim diye düşündüm…" Tek nefeste zorla konuşmuştu Freya. Prens, biraz düşündükten sonra tahttan kalktı ve aşağı indi. Buna rağmen Freya’dan kat kat uzundu. Kızın çenesini tutup kaldırdı ve yüzünü inceledi. Fakat dolu gözleri görmeyi hiç beklemiyordu. "İlk önce güvenimi kazanmalısın, şifacı." Freya dudaklarını dişleyerek gözlerini kaçırdı. Ona bu kadar yakın olmayı aklından geçirmemişti. Başını usulca sallayarak onu onayladı. Prens kızın çenesini usulca bıraktıktan sonra arkasını dönüp saraya ilerledi. Fakat saraya girmeden,Freya’ya seslendi. "Fesleğenli ve gül parçalı. Akşam olsun." Freya başını eğdi. Onlarda, güven kazanma bir çay ile anlaşılırdı. Eğer prens çayı beğenip onay verirse, Freya’nın onun ile çalışmasına izin verecekti. Fakat Freya’nın işi zordu, prens çok seçiciydi. Hatta o kadar seçiciydi ki sarayda sadece 3 şifacı vardı. Fakat Freya, kararlıydı; alacaktı o ahududuyu. Geç olmadan hemen mutfağa koştu ve malzemeleri çıkarttı. Çayı yapmaya koyuldu. Önceden kuruttuğu gül yapraklarını sıcak suda haşlarken, onun gizli tarifini yapmaya koyuldu. Fesleğenleri döverek küçük parçalar haline getirdi, ardından içine bir tutam lavanta yağı katarak acılığı gidermesini sağladı. Mutfakta geçirdiği saatlerden sonra hazır olan çay ile, derin bir nefes verdi. Tam dinleneceğim demek üzereyken duvar saatinin 7’yi geçtiğini görünce panikle ayağı kalktı. Akşam yemeğinin bitmesine yarım saat kalmıştı. Hızlıca çayı servis edeceği bardaklara ilave etti ve elinde ki gösterişli tepsiyle mutfaktan dışarı çıktı. Dışarı çıkar çıkmaz hizmetlilerden biri bekliyordu onu. Freya’nın önünde saygıyla eğildi. "Prensimiz, sizi bahçede bekliyor. Kiraz çiçeği ağaçlarının altında." Freya’nın aklına onunla baş başa kalma düşüncesi gelince kalbinde ister istemez bir tekleme oldu. Fakat bunun olması imkansızdı, prens korumaları olmadan tuvalete bile gitmezdi. Ve içerisinde oluşan bu hissin, ondan fazlaca üst kademe birisi ile görüşeceği için olduğunu düşünerek kendini geçiştirdi. Elinde ki tepsi ile kiraz çiçeklerinin ve güzel ışıkların aydınlattığı yolun sonunda, ağacın altında kurulmuş olan masada oturan prensi gördü. Fakat o yalnızdı. Prens, gözlükleri ile birlikte kitap okuyordu. Freya’yı görünce kitabı usulca kapatıp masaya bıraktı. Artık tüm dikkati, onun üzerindeydi. Freya gerginlikle tepsiyi bırakıp başını eğdiğinde, prens eliyle karşısına oturmasını işaret etti. Genç kadın bu duruma şaşırsa da belli etmeyerek oturdu. Merakla prensin alacağı yudumu beklemeye başladı. Fakat prens, ona sorular sormaya hazırdı. "Adın nedir, şifacı?" "Freya, Freya Kim efendim.." prens dilini yanağının içerisinde gezdirdi. "Seni daha önce hiç görmedim. Soylu olmana rağmen." Laflarında ima barındırıyordu. "Aslına bakarsanız, kimliğimi belli etmeyi sevmiyorum. Seviye ayrımcılığı hoşuma gitmiyor." Freya söylediklerinin farkına sonradan varsa da artık çok geçti. Prensin kahkahası ortamı doldurdu. "Karşında senden üst seviye de bir insanın olması hoşuna gitmiyor mu?" Freya hemen atıldı. Geldiğinden beridir eğik olan başını kaldırıp hemen ellerini olumsuz anlamda salladı. "Hayır hayır! Ben…kendimden düşük seviyeli olan insanlara o gözle bakamıyorum sadece. Affedin…" Freya başını tekrardan eğeceği sırada prens, elini aynı bu sabah yaptığı gibi kızın çenesine götürdü ve başını kaldırdı. "Sürekli başını eğme ki mimiklerini görebileyim, Freya." Ona ismiyle seslenmesi üzerine dudaklarını dişledi istemsizce. Daha sonrasında prens gülümseyerek çayı eline aldı.

"Garip birisin. Genelde şüpheli insanları zindana attırırım direkt. Fakat sen ne kadar şüpheli olsan da bir o kadar da samimi hissettiriyorsun. Şifacılığın yanında büyücülük de mi yapıyorsun?" Freya istemsizce dudaklarını oynatmadan edemedi. Ufak gülümsemesinin ardından karşısında kimin olduğunu hatırlayınca hemen eski haline büründü. "Size böyle hissettirdiğim için üzgünüm prensim…" Prens, çayından bir yudum almadan önce mırıldandı. "Gamzelerini saklayacaksan tanrı onları sana neden verdi..?" Ardından çayından ilk yudumunu aldı. Freya büyük göz bebekleriyle karşısında ki adamı izlerken, büyüyen göz bebeklerine sahip olan tek kişinin o olmadığını farketti. Prens kaşlarını çatıp tekrardan bir yudum aldığında Freya başta beğenmeyeceği üzerine korkmuştu. "Lavanta yağı hoş bir karışıma sebep olmuş. Normalde güllerin taze olmasını tercih ederdim fakat kuru güller daha mayhoş bir tad kazandırmış." "Prensim..gerçekten göz alıcı bir damak tadınız var.." Prens çayı koyup kıza baktığında, Freya hemen gözlerini kaçırdı. "Y-yani çok iyi anlamında prensim.." "Başarılı." Freya, duyduğu sözlerin ardından heyecanla başını kaldırdı. Bu sefer saklayamadığı gülümsemesiyle teşekküre boğdu prensi. "Eğer her seferinde gamzelerini saklamayarak güleceksen, her gün bana farklı çaylar yapıp beğenip beğenmediğimi test edebilirsin." Freya şaşkınlıkla karşısında ki adama baktı. Yaptığı imalar garibine gidiyordu. Onlarca prenses ve Leydi’ye de mi böyle davranıyordu gerçekten merak ediyordu. Fakat sonradan düşündü. O yakışıklı ve varlıklı bir imparatordu sonuçta. Bir çok ilişkisi bile olabilirdi. Freya başını eğmekle yetindi sadece. "Size fazlasıyla teşekkür borçluyum prensim.." "Teşekkürünü şimdiden tedaviye başlayarak da edebilirsin." Freya, ne kadar çabuk o kadar iyi düşüncesine kapılarak düşünmeden kabul etti bu teklifi. Daha fazla burada kalırsa prensin büyüsüne kapılmaktan korkuyordu. "Muhafızlar!" Aniden etraflarına 5-6 muhafız toplandı. Prensin heybetli kıyafetlerini giymesine yardımcı olduktan sonra, prens gözü ile "düş önüme" dercesine Freya’ya bir bakış attı. Freya ellerini önünde birleştirmiş bir şekilde prensi takip etti. En sonunda, o büyük odanın önüne geldiler.. "Hizmetlilerim malzeme çantanı odama bıraktı. İhtiyacın olacak her şeye sahibiz, değil mi?" Freya hızlıca başını sallayıp onayladı prensi. Ardından sürgülü kapıları çekerek, görkemli odaya girdiler. Odanın her yeri değerli elmas ve altınlarla dizayn edilmişti. İçeriyi aydınlatan loş, sarı kandil ile çok güzel bir ortam oluşmuştu. Ne güzel uyunur burada diye geçirdi içinden. Fakat o odayı süzerken, prensin üzerini çıkartmaya başlamasını görmemişti. Kafasını çevirdiğinde gördüğü heybetli, çıplak bir sırt ile yutkundu. "Çin Seddi’ni buraya kurmuşlar sanki…" diye geçirdi içinden. Prens, üzerini tamamen çıkarttıktan sonra Freya yavaşça yanına adımladı ve yere oturdu. Sırtında ağır izler vardı. O gerçekten güçlü bir adam olsa gerekti.. Fakat koca prensin gücü, tam şuan da sırtına gelen sıcak nefesle yerle bir olmuştu. Kadının yüzünü görmediği için şükrediyordu şuan. Çünkü yanakları alevler içerisinde yanmaktaydı. Freya, eline aldığı ilaçları pamuklara döktükten sonra, prensin sırtına sürmeye başladı titrek ellerle. İlk dokundurduğunda ki soğukluk ile hafif geri çekilmişti prens. Freya, bunun üzerine yaklaşıp üfledi yavaşça. Prens kendinden geçerken oluşan ortamı değiştirmek için kıza sorular sormaya başladı. "Gerçek adımı merak etmiyor musun şifacı? Genelde hep bunu sorarlar." "Gerçek adınızı öğrenmek bana ne kazandırabilir ekselansları? Size ömrü hayatım boyunca prensim, efendim gibi kelimeler kullanacağım. İsminizi kullanamadıktan sonra öğrenmek istemem size daha şüpheci gelmez miydi?" Prens, hafifçe kıkırdadı. Freya ise gerginlikle kremleri sürmeye çalışıyordu. "İsmimle seslenebilseydin öğrenmek ister miydin?" Freya yutkundu. "Ne haddime prensim…" "Soruma cevap ver, şifacı." "Benim için bir onur olurdu prensim…" Kadın ne diyeceğini asla bilemiyordu. Eline aldığı ufak bandajları sıcak tene yapıştırırken, fısıltılı bir ses geldi. "Jeon Jungkook, şifacı. İstediğini kullanabilirsin." Freya’nın elleri birden durdu. Dokunduğu tenin üzerinde kalakalmıştı elleri. O donmuşken farketmeden yavaşça aşağı kayan elleri ile prens, bir yay gibi hareket etti. Kızın elleri daha da aşağıya kayınca Jungkook kendine hakim olamazcasına altına aldı kızı. Keskin gözlerini Freya’nın üzerine dikmiş, meydan okuyordu adeta. Freya bir olayın şokunu atlatmışken diğerininkinin şoku daha da üsteliyordu onu. Elleriyle yüzünü kapatıp sayıklamaya başladı. "Prensim! Gerçekten özür dilerim ben farketmemişim siz birden isminizi söyleme şerefi verince bende dayanamayınca şok geçirince kalakalınca görmedim benim ellerim kalmış ben donakaldım gerçekten LÜTFEN CANIMA KIYMAYIN DAHA ÇOK GENCİM PRENSİM!!" Kızın söylediği sözcüklerin ardından, Prens Jungkook sessizden sesliye doğru ilerleyen kahkalarıyla kendine hakim olamadı. Gözünden akan yaşı sildikten sonra yüzünü kapatmış olan kızın ellerini tutup usulca açtı. Freya’nın kızarmış gözleri, onun savaşta aldığı yaralardan daha çok acıtmıştı kalbini. "Benden korkuyor musun?" Freya, derince yutkundu. "Yüce ekselanslarından korkmamak saygısızlık olur efendim.." Jungkook, kızın üzerinden kalktı ve yeniden oturur pozisyona geldi. Fakat bu sefer önü dönüktü. "Eğer ismimi bir daha söylemeden bana hitap edersen, o zaman benden korkabilirsin şifacı." Freya dudaklarını dişleyip başını salladı. Son olarak prensin ön vücudunu tamamlayacaktı fakat, bunun bu kadar zor olacağını düşünmemişti. Hayır hayır. Zor olan şey yaraları değildi, karşısında duran kastan görünmeyen vücuduydu. Freya derin bir iç çekti ve kendisine hakim olmaya çalıştı. Bu anları gözlemleyen prens, sinsice güldü. "Prensi- Prens Jungkook.. lütfen bel açınızı biraz daha eğik düzeye getirir misiniz rica etsem.." Jungkook, kızın ağzından adını duymasıyla deli gibi çarpan kalbini durduramadı. Kız ellerini yavaşça adamın kaslı vücudunun üzerinde kremi yayarken gezdirdi. Dudaklarını dişlemeden asla duramıyordu. Birden, çenesinin kavramasıyla gözleri büyüdü. "Bir daha dudaklarını dişlersen olacaklardan ben sorumlu değilim, Freya." Kadın ne yapacağını bilemeyerek kremi hızlıca sürdü ve bandajladı. Ardından burada daha fazla kalırsa tehlikeli şeyler olacağını düşünerek hızla ayağı kalktı. "Prens Jeon..benim görevim bu kadardı. Bundan sonrasını şifacılar halledecektir. Beni sarayınızda ağırladığınız için çok teşekkür ederim.." Başını yavaşça eğdi ve odadan çıkmak üzere adım attı Freya. Fakat birden, belini sarmalayan kollar ve sırtına değen çıplak ten onu engelledi. Boynuna değen sıcak nefes ile kaskatı kesildi Freya. "Freya…seni tanıyorum. Sen de beni tanıyorsun. Neden böyle yapıyorsun 'çöl çiçeğim'?" Freya, duyduğu o kelime ile kaskatı kesildi. Bu oydu. Babası prensi eğitmeye gittikten sonra eve geldiğinde yanında getirdiği ve her gün oynadığı ilk aşkı..onu nasıl tanımazdı? Freya dolmuş gözleri ile yavaşça çevirdi vücudunu. "Sen…Sen biliyordun! Neden beni hiç aramaya gelmedin!? Beni hiç mi özlemedin seni ahmak! En azından gitmeden bana ismini söyleyebilirdin!" Freya ellerini sertçe prensin göğsüne vuruyordu. Bu doğruydu, onu senelerce beklemişti fakat Jungkook, ona geleceğim diyip asla gelmemişti. İsmini de söylememişti genç kadına. Jungkook, yavaşça bedeni sarıp sarmaladı. "Peki sen…sen bana nasıl geldin?" Freya, hıçkırıklı ağlamaları arasından konuştu. "B-babam! Babam çok hasta ve ilacı için ahududuya ihtiyacım vardı.." Prens, sarmaladığı vücuttan ayrılıp telaşla Freya’ya baktı. "Usta hasta mı?! Neden daha önde gelmedin sen?" Prens, kapıyı açıp muhafızlara sepetler dolusu ahududu hazırlamalarını istedi. Ardından kapıyı kapatıp yeniden kapıyla arasına aldı kızı.

"Başka bir şeye ihtiyacı var mı? Ahhh gerçekten ne aptalsın…değişmemişsin senelerce." Freya, dolu gözleriyle sıkıca sarıldı Jeon’a. Jeon ufak bir tebessümle kızın kokusunu iyice içine çekti. "Freya.." "Hmm?" "Ben…senden gitmeden önce, hatırlıyor musun bi söz vermiştim, yeniden karşılaştığımızda-" Freya sözünü tamamlamasına izin vermeden göz yaşlarıyla ıslanmış, sulu dudaklara yapıştı. Yumuşak fakat tutkulu olan öpüşleri mest etmişti Jeon’u. Gitmeden ona verdiği söz, onu yeniden gördüğünde soluksuz bir öpücük vermekti, yerine getirmişti de. O günden sonra, Freya’nın babası ahududular sayesinde hayata yeniden tutundu. Fakat Freya Jeon’dan bir daha asla ayrı kalmamaya yemin etmişti. Jeon, Freya ve babasını saraya aldırdı. Aradan kısa bir süre sonra evlenen ikili, ülkenin her bir yanında ki tüm evlerin hepsine birer ahududu filizi dikti. ' uzun bir süre sonra yazdım, kötü olduysa affınıza sığınıyorum 🥹♥️