Видео

Bardzo fajny odcinek dla debiutantów! Pamietam na początku mojej przygody z ultra tez popełniałem masę błędów,aczkowiek chyba najbardziej kluczowym jest odżywianie…teraz startując na biegach,które wiem że będą trwały 20 + godzin jem od samego początku,żeby przyzwyczaić żołądek do trawienia podczas wysiłku i przyjmuje pożywienie średnio co godzinę,nawet coś niewielkiego,żeby dostarczać organizmowi paliwo tak potrzebne podczas długotrwałego wysiłku.Zaniedbanie tego prowadzi do skurczenia żołądka i niechęci do przyjmowania pokarmów,co skutkuje spadkiem energii,której nie ma juz potem skąd czerpać

Hej! Ciekawy temat,nigdy wcześniej nie spotkałem się z pojęciem jaskini bólu ale oczywiście znam zagadnienie kryzysów,będąc jakimś tam trochę doświadczonym biegaczem ultra 😉 jestem również ojcem dwójki dzieci i prowadzę własna działalność,wiec codzienne życie mam bardzo zabiegane i można powiedzieć trochę stresujące,wiec radzę sobie z kryzysami na ultra w nietypowy sposob…mianowicie ciesząc się że mogę tu być,że jedyne co na chwilę obecną muszę robić to stawiać krok za krokiem i nikt nic innego ode mnie nie chce i nie potrzebuje,nikt nie dzwoni,jest tylko cisza i góry dookoła 😊 i to naprawdę pomaga! Pozdrawiam!

Ciekawy odcinek, pierwszy raz spotkałem się z pojęciem jaskini bólu i chyba jeszcze tam nie byłem :P Ja mam podobne określenie na wejście w taką strefę gdzie robi się mega gorąco i zaczynasz się przegrzewać, to mówię sobie, że wchodzę do "sauny" i muszę to przetrwać i dobiec do końca, ale kilka razy miałem już ochotę wskoczyć do rzeki wzdłuż której biegłem, jak były takie upały :P

Odbyłem 2 maratony górskie, Zimowy Bieszczadzki i Tatra Sky Marathon. Na pierwszym z nich w połowie drogi odcięło mi nogi, nie byłem w stanie przebiec stu metrów, na szczęście jeden z zawodników podbiegł do mnie i ruszyliśmy razem rozmawiając - kolejne 10km poszło bez żadnych przeszkód. W Tatrach siadła mi głowa po niekończącym się podejściu, kiedy mogłem już biec zaczęło mnie boleć kolano, i znów spowolnienie. Tutaj już musiałem poradzić sobie sam, albo ruszysz dupę albo nie wyrobisz się w limicie - tutaj bodźcem motywującym była presja czasu. Szykuję się do kolejnych zawodów i przy intensywnym wysiłku też miewam takie sytuacje, że zaczynam biec jak pokraka, ciało w ogóle nie chce mnie słuchać lecz po paru minutach wszystko wraca do normy. Kolejna sesja jeszcze trudniejsza idzie już łatwiej. Zapisując się na dane zawody po raz pierwszy moim celem jest sprawdzenie tego jak ciało i głowa będą się zachowywać, wyciągnięcie swoich słabości na wierzch i praca nad nimi do kolejnego startu.

Bardzo ciekawie się tego słuchało, jaskinia bólu - nie biegam, ale znalazłam dużo podobieństw w zmaganiach z codziennością 😅

Plany ambitne, trzymam kciuki! Ja życzę na ten rok (i każdy następny) przede wszystkim żeby kontuzje omijały szerokim łukiem! Ja mogę się pochwalić, że za namową znajomych w tym roku debiutuję w górskim bieganiu na Rudawy Zimowy Festiwal Biegowy ;) a później powrót do nudnego asfaltu żeby złapać trochę prędkości póki wiek pozwala ;)

Mati, gratuluję Ci 2024 🎉 zazdroszczę motywacji i determinacji, a na 2025 życzę Ci realizacji dokładnie każdego celu oraz odpowiedniej ilości naleśników z dżemem dostarczonych w punkt! 😉

Cześć 😊 oba odcinki odsłuchane. Bardzo przyjemnie się Ciebie słucha i jestem bardzo ciekawa kolejnych odcinków.

Bardzo ciekawy odcinek - lubię takie rozbicie na punkty, wtedy automatycznie wszystko zapamiętuję ☺️ I kulisy mnie zawsze interesują, takich ciekawostek nie ma na oficjalnych stronach maratonów 😊

Cześć Mateusz, fajny pomysł na podcast, bardzo przyjemnie się słucha. Możesz skontaktować się z organizatorem jakiegoś biegu ultra, żeby obowiązkowo w pakiecie umieścił QR kod do tego odcinka, to mogłoby ustrzec wiele osób przed błędami debiutantów ;) Ja w tym roku zadebiutowałem w ultra na Chudym Wawrzyńcu i ogólnie było spoko, udało się uniknąć tych błędów, o których mówiłeś. Może jedyne co zmieniłbym, a o czym nie mówiłeś w odcinku, to robiłbym więcej długich treningów w trudnych warunkach np. w środku dnia jak jest gorąco, bo gdzieś do 9-10 biegło mi się dobrze, a na końcówce czułem się już trochę przegrzany, bo długi wysiłek i robiło się coraz cieplej. O takiej adaptacji do wysiłku w wysokich temperaturach wydaje mi się, że dużo się nie mówi, bo może niektórym to naturalnie przychodzi, ale wg mnie to jest mega ważny aspekt i trzeba nad nim pracować jeśli planujesz letnie starty ;)

Czołem! Witamy w świecie ultra, który cię wciągnie, jak nie wiem co :) Często trenuję w Bieszczadach, o każdej porze roku i zdecydowanie, nie są to góry dla płaskoziemców i początkujących biegaczy górskich z uwagi na strome zbiegi i szlaki, które poza popularnymi ścieżkami, gdzie przebiega Bieg Rzeźnika, teren jest trudny technicznie :) Ale masz początki za sobą, tylko po twoim głosie słyszę, że się zaczynasz napalać na coraz dłuższe dystanse, co się na 101% skończy kontuzją lub przewlekłą kontuzją bez odpowiedniego stażu biegowego i wzmacniania ciała przez całe miesiące i lata, bo tak długo przebiega adaptacja. Dwa miesiące to takie absolutne minimum pomiędzy biegami ultra dla początkującego, aby nie wpaść w pętlę od zawodów do zawodów i potem płakać, że trzaskają kolana, pasma, achillesy, stawy skokowe i tym podobne. Nie zniechęcam, ale mówię, jak jest, bo sam biegam 9 lat i systematycznie od 4-5 wydłużam dystanse, skracając czas pokonywania np. 70-100km. Doświadczenie z trenerem mam mega, samemu zdarza mi się popełniać błędy okołotreningowe, bo za bardzo chcę, bo za dużo, bo za mocno... Dlatego z przestrogą - jeśli nie jesteś biegaczem z okolicy TOP30, to kije zdecydowanie ułatwią pokonywanie takich dystansów, gdzie i tak wszystkie nachylenia podchodzisz, a tym samym odciążasz trochę mięśnie, przenosząc pracę na obręcz barkową. PS. Pro-Tip: Kije... Kije do biegów górskich powinny być dłuższe niż kije używane do trekkingów przez osoby amatorskie, przez osoby starsze. W górach masz pracować nad wybiciem, odpychaniem się, a na stromych zboczach będziesz miał największy zasięg z kijami dłuższymi. Przykładowo dla mnie "rekomendowane są" kije o długości 125cm dla mojego wzrostu, mierząc techniką przy zgiętym łokciu do podłoża. Używam kijów 135cm, i nawet 140cm nie byłyby specjalnie za długie. Waga kijów też jest ważna, bo ma się masę sprzętu i żarcia przy sobie, a to wszystko waży. PS. Pro-Tip2: masę z plecaka dobrze jest też rozłożyć na pas, aby mieć szybszy dostęp do drobnych rzeczy, czy dodatkowego bidonu 0.5L, aby się nie pierniczyć z bukłakami na punktach. PS. Pro-Tip3: Fajnie, że pijesz do ZERA, to co masz przed punktem. Na każdym punkcie w górach warto wypić 0.5L IZO/rozpuścić elektrolity, zanim wylecisz z punktu, i napełnić dodatkowe 2x0.5L. Pepsi/Cola nie nawadnia, tego unikaj - stosować jako łyczek czy dwa na przełamanie smaku. Ultra: dopiero przy dystansach ok. 150km sprawdza się w praktyce, że ultra wygrywa ten, kto potrafi jeść i się nawadniać. Do tych 100km zawsze można jakoś przemęczyć na żelach i samych IZO, ale kolejne 7-10h, to już robi się prawdziwe ultra :) PS. Spróbuj biegu nocnego w górach, wtedy poczujesz namiastkę prawdziwego, długiego ultra - od świtu do świtu i dłużej :) Wszystko przed tobą, tylko się nie ZEPSUJ! :)

Cześć Mateusz, trafiłem na Ciebie przypadkiem i na prawdę fajnie się Ciebie słucha. Masz talent do podcastów. Nagrywaj kolejne odcinki i ciesz się dalej bieganiem i podcastowaniem ;)

Czekam na kolejne opowieści, może i ja kiedyś skuszę się na jakieś dłuższe dystanse 😬 Pozdrawiamy pana Lucjana i panią Basię!

Jako zajawiony amator trailu/biegów górskich daję suba i czekam na więcej :)

Też biegałem kiedyś w Międzygórzu! super wspomnienie! 🙂

Przyjemnie się słucha, a to ważne! Czekam na kolejne odcinki - będzie co słuchać podczas chomikowania na bieżni 😅

Dobre. Czekam na ... wincyj😂

Super się słucha! Czekam na dalsze opowieści! Więcej efektów 🔥🔥

Świetnie się zapowiada, czekam na kolejny odcinek z niecierpliwością 🤩 i liczę na więcej efektów, jestem ich fanką 😁