Видео

عالی بود❤

استاد روحت شاد خیلی قشنگ و عالی ❤❤❤

مرسی بسیار زیبا بود grateful

ruclips.net/user/shortsAN3t6fMQRjs

کاش بعضی ازقسمتهای شعررادرست میخواندی شعری به این زیبایی واقعا حیف غلط خوانده شود

عالی بود داداش👏👏👏

😍

🎧🎋🥺👏به به

روح پرفتوحت شاد

صدایتان خیلی قسنگ و گیراست ❤

حیف از این شعر با این دکلمه بد.

هم آهنگ متن و هم دکلمه ، بهیچ عنوان با شعر به این زیبایی هماهنگ نبود. صدای کلمه بسیار ضعیف و بد بود

استاد شهریار وقتی از متجاوزین به خاک و ناموس ایران تعریف کرد و صفات خوبی که برازنده آنان نبود را به ایشان بست موضعش را نشان داد که اصلا احساسی به وطن ندارد. من ایشان را یک وطن فروش میدانم.

روانش شاد که نه روزگار با او ساخت و نه آن عزیز دل اش

One of his best. Thanks!

بسیار عالی ، تشکر فراوان

یه دلیل تو این دنیا باشه که از تورکا خوشم بیاد اون شهریاره...🙂👍

سلام دوست عزیز بسیار خوشحالم که شما در این مقوله زحمت می کشید اما دوتا اشتباه فاحش داشتی اولی را اصلاح کردی دومی را هم اصلاح کن شعر را باید به زبان شعر بخوانی تا بدانی منظور شاعر را زنده باشی پیروز

حمد وسپاس خداوندی را که اینچنین گوهرهایی را افریده.خدا رحمتت کنه و روحت شاد که قلبت پر از عشق و محبت بوده.

خداوند متعال جنت الفردوس را نصیبت گرداند ای مرد بامعنا🌷🍀❤💚

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را او که هرگز نتوان یافت همانندش را منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد غزل و عاطفه و روح هنرمندش را از رقیبان کمین کرده عقب می ماند هر که تبلیغ کند خوبی دلبندش را مثل آن خواب بعید است ببیند دیگر هر که تعریف کند خواب خوشایندش را ... مادرم بعد تو هی حال مرا می پرسد مادرم تاب ندارد غم فرزندش را عشق با اینکه مرا تجزیه کرده است به تو به تو اصرار نکرده است فرایندش را قلب من موقع اهدا به تو ایراد نداشت مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید بفرستند رفیقان به تو این بندش را : منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر لای موهای تو گم کرد خداوندش را

DROOD BE SHAHRIYARE KHODAYE ESHGH VA MOHEBAT, DAGHEAGHAN IN ETFAGH BARAY MAN OFTADEH VA HANOOZ PAS AZ SALL HA REASHE ESHGH ON MAH ROO DAR TAR VA POODAM REASHEH KHARDEH . BE HAGH GHASM KE DASTAN ESHGH SHARIAYAR RA MANE HAGHEAR HAMRAH DARAM VA TA ZENDEH HASTAM FARAMOOSH NEMEAKHONAM .❤💕💫

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران بیداری ستاره در چشم جویباران آیینه ی نگاهت پیوند صبح و ساحل لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران بازا که در هوایت خاموشی جنونم فریاد ها برانگیخت از سنگ کوه ساران ای جویبار جاری ! زین سایه برگ مگریز کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران گفتی: به روزگاران مهری نشسته گفتم بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند دیوار زندگی را زین گونه یادگاران وین نغمه ی محبت بعد از من و تو ماند تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران #دکتر_شفیعی_کدکنی #شعر#طبیعت#دکلمه

محبوبم! به من بگو پاییز به انتقام کدام بهار اینگونه بر شاخه های جوان‌مان شبیخون زده است؟ محبوبم! چرا گریه هامان بند نمی آید؟ چرا اینهمه باران آتش افتاده بر گندمزارمان را خاموش نمی کند؟ مگر پاییز چند فصل است؟ بگو آفتاب کجای قصه خواب مانده است که این شب غمناک اینقدر طولانی ست بگو تا بیدار شدن از این کابوس چند فصل دیگر باید بر شانه های نمناک هم چکه کنیم؟ #بهرام_محمودی #شعر#طبیعت#دکلمه

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد آنگاه همان زخم، همان کوره ی کوچک، شد قلّه ی یک آه، مسیر فوران شد با ما که نمک گیر غزل بود چنین کرد با خلق ندانیم چه ها کرد و چنان شد ما حسرت دلتنگی و تنهایی عشقیم یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد جان را به تمنّای لبش بردم و نگرفت گفتم بستان بوسه بده، گفت گران شد یک عمر به سودای لبش سوختم و آه روزی که لب آورد ببوسم رمضان شد یک حافظ کهنه، دو سه تا عطر، گل سر رفت و همه ی دلخوشی ام یک چمدان شد با هر که نوشتیم چه ها کرد به ما گفت مصداق همان وای به حال دگران شد #حامد_عسکری

آمدی درخواب من دیشب چه کاری داشتی ای عجب از این طرفها هم گذاری داشتی راه را گم کرده بودی نیمه شب شاید عزیز یا که شاید با دل تنگم قراری داشتی مهربانی هم بلد بودی عجب نامهربان بعد عمری یادت افتاده که یاری داشتی سر به زیرانداختی و گفتی آهسته سلام لب فروبستی نگاه شرمساری داشتی خواستم چیزی بگویم گریه بغضم را شکست نه نگفتم سالها چشم انتظاری داشتی با نوازش می کشیدی آه و می گفتی ببخش سربه دوشم هق هق بی اختیاری داشتی وقت رفتن بغض کردی خیره ماندی سوی من شاید از دیوانه ی خود انتظاری داشتی صبح بوی گل تمام خانه را پر کرده بود کاش می شد باز در خوابم گذاری داشتی عشق یعنی بی گلایه لب فرو بستن، سکوت دلخوش از اینکه شبی با او قراری داشتی…

آن‌که می‌گوید دوستت می‌دارم خنیاگر غمگینی‌ست که آوازش را از دست داده است ای کاش عشق را زبان سخن بود هزار کاکلی شاد در چشمان توست هزار قناری خاموش در گلوی من عشق را ای کاش زبان سخن بود آن که می‌گوید دوستت می‌دارم دلِ اندوهگین شبی‌ست که مهتابش را می‌جوید ای کاش عشق را زبان سخن بود

روان چون چشمه بودم، جذبه‌ات خشکاند و چوبم کرد بنازم آن نگاهت را که درجا ميخکوبم کرد شب و روزِ مرا در برزخِ يک لحظه جا دادی طلوعم داد لبخند تو و اخمت غروبم کرد کنون از گرد و خاک عشق‌های پيش از اين، پاکم که سيلاب تو از هر رويدادی رُفت ‌و ‌روبم کرد دوا؟ جادو؟ نمی‌دانم؛ شفا در حرف‌هايت بود نمی‌دانم چه در خود داشت اما خوب خوبم کرد!

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا آه افسوس و سرشک گرم و داغ حسرت است آنچه از عمر سبک‌رفتار می‌ماند به جا کامجویی غیر ناکامی ندارد حاصلی در کف گلچین ز گلشن، خار می‌ماند به جا جسم خاکی مانع عمر سبک‌رفتار نیست پیش این سیلاب، کی دیوار می‌ماند به جا؟ هیچ کار از سعی ما چون کوهکن صورت نبست وقت آن کس خوش کزو آثار می‌ماند به جا زنگ افسوسی به دست خواجه هنگام رحیل از شمار درهم و دینار می‌ماند به جا نیست از کردار ما بی‌حاصلان را بهره‌ای چون قلم از ما همین گفتار می‌ماند به جا عیش شیرین را بود در چاشنی صد چشم شور برگ صائب بیشتر از بار می‌ماند به جا

ماها تو سفر کردی و شب ماند و سیاهی نه مرغ شب از ناله من خفت و نه ماهی شد آه منت بدرقه راه و خطا شد کز بعد مسافر نفرستند سیاهی آهسته که تا کوکبه اشک دل افروز سازم به قطار از عقب قافله راهی آن لحظه که ریزم چو فلک از مژه کوکب بیدار کسی نیست که گیرم به گواهی چشمی به رهت دوخته ام باز که شاید بازآئی و برهانیم از چشم به راهی دل گرچه مدامم هوس خط تو دارد لیک از تو خوشم با کرم گاه به گاهی تقدیر الهی چو پی سوختن ماست ما نیز بسازیم به تقدیر الهی تا خواب عدم کی رسد ای عمر شنیدیم افسانه این بی سر و ته قصه واهی

چون به کام دل نشد، دستی در آغوشت کنم می‌روم تا در غبار غم فراموشت کنم سر در آغوش پشیمانی گذارم تا تو را ای امید آتشین، با گریه خاموشت کنم ای دل از این شام ظلمت گر سلامت بگذری، صبح روشن را غلام حلقه در گوشت کنم بعد از این‌، ای بی‌نصیب از مستی جام مراد! از شراب نامرادی مست و مدهوشت کنم

من و از دور تماشای گلستان کسی به نسیمی شده خرسند ز بستان کسی در نظر نعمت دیدار و به حسرت نگران دستها بسته و مهمان شده برخوان کسی زیر بار سرم این دست بفرساید به ز آنکه دستی‌ست که دور است ز دامان کسی پادشاهان و نکویان دو گروه عجبند که نبودند و نباشند به فرمان کسی وحشی از هجر تو جان داد، تو باشی زنده زندگی بخش کسی عمر کسی جان کسی

🙂😊✊🤝👏

ای صبا با توچه گفتند که خاموش شدی چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی تو که آتشکده عشق و محبت بودی چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را که خود از رقت آن بیخود و بی هوش شدی تو به صد نغمه زبان بودی و دلها همه گوش چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی خلق را گر چه وفا نیست و لیکن گل من نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

همواره دوستت داشتم و دارم ای استاد دلسوخته از آن روزی که دیدمت دل باختمت ، آری خدایت بیامرزد .

❤❤❤چوخ گوزل

فرقی نمی کند پنجه ی طلایی آفتاب باشد یا انگشت های خیس باران این پنجره دیگر جواب سلام آسمان را نخواهد داد وقتی قرار نیست تو از این کوچه بگذری بهرام محمودی

دروود خدا بر شهریار

زنده یاد استاد شهریار و سپاس از خواننده شعر با صدای گرم و دلنشین

MAH MANZAR ,HAR KHOJA HASTY JAVABEA BEDEH ,

А, перевести эти стих на турки нельзя!?

محشره !!!!!

این شهریار نیس کص نگین باو پارس سگا

ناگهان در کوچه دیدم بی وفای خویش را باز گم کردم ز شادی دست و پای خویش را با شتاب ابرهای نیمه شب می رفت و بود پاک چون مه شسته روی دلربای خویش را چون گلی مهتاب گون در گلبنی از آبنوس روشنی می داد مشکین جامه های خویش را گرم صحبت بود با آن خواهر کوچکترش تا بپوشد خنده های نابجای خویش را می درخشید از میان تیرگی ها گردنش چون تکان می داد زلف مشک سای خویش را گفته بودم " بعد ازین باید فراموشش کنم" دیدمش وز یاد بردم گفته های خویش را دیدم و آمد به یادم دردمندی های دل گرچه غافل بود آن مه مبتلای خویش را این چه ذوق و اضطراب ست؟ این چه مشکل حالتی ست؟ با زبان شکوه پرسیدم خدای خویش را تا به من نزدیک شد، گفتم "سلام ای آشنا" گفتم اما هیچ نشنیدم صدای خویش را کاش بشناسد مرا آن بی وفا دختر "امید" آه اگر بیگانه باشد آشنای خویش را

عالی 👌👌

یاد و خاطره شهریار گرامی باد . شاعر پارسی گوی و ترکی گوی . او سخت عاشق حافظ بود .

👏

شعر به این زیبایی رو خراب کردی با این خوندنت

آهنگ پس ضمینه زیاده

درود به عزیزان علاقه‌مند به شعر: مخصوصا اشعار ناب استاد دلداگی و غزل شهریار بزرگ، من این غزل زیبا را فقط از سر دل‌تنگی خوانده بودم با گوشی خیلی ساده ظبط کرده و برای امتحان در یوتیوب گذاشته بودم اما یکی از دوستا تشویقم کرد که به دکلمه ادامه بدم و با وجود نداشتن ابزار و امکانت خوب من هم کوشش کردم بهتربخوانم. ضمن دکلمه چندین غزل دیگر این غزل را هم بازخوانی کردم و در یوتیوب گذاشتم این هم لینکش خدمت تان. ruclips.net/video/ne8NqqwTe68/видео.html