บทร้องอโหกุมาร

บทกลอนร้องอโหกุมาร เป็นพระนิพนธ์ของ "พระราชวรวงศ์เธอกรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ " พระองค์เจ้ารัชนีแจ่มจรัส ( นมส. ) พระองค์ทรงเป็นหนึ่งในกวีชั้นยอดแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยพระยาจรัลชวนะเพท อาจารย์ใหญ่ในสมัยนั้น เห็นว่าทาง โรงเรียนมีงานรื่นเริงประจำปีเสมอจึงควรจะมีบทเพลงประจำสักหนึ่งบท จึงทูลขอให้ทรงพระนิพนธ์พระองค์ได้ทรงพระนิพนธ์ แล้วเสร็จ และ ประทานแก่ โรงเรียนเทพศิรินทร์ เมื่อวันที่ ๒๗ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๗๔ จากนั้น วันที่ ๖ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๔๗๔ ทางโรงเรียนได้มีหนังสือแจ้งขออนุญาตไปยังกระทรวงธรรมการ (กระทรวงศึกษาธิการในปัจจุบัน) เพื่อขอใช้บทพระนิพนธ์นี้เป็นบทร้องประจำ โรงเรียนเทพศิรินทร์ ต่อจากนั้น พระราชวรวงศ์เธอกรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ ทรงโปรดให้หลวงประสานบรรณวิทย์ เป็นผู้ฝึกร้องตามทำนองฝรั่งจนร้องถูกต้องดีเมื่อ วันที่ ๑๖ มกราคม ๒๔๗๔ ฉนั้นวันที่ ๑๖ มกราคม๒๔๗๔ จึงเป็นวันที่บทร้องอโหกุมาร กระหึ่มเป็นวันแรก บทร้องอโหกุมารทรงนิพนธ์ด้วยสยามวิเชียรฉันท์๘ ซึ่งมีความไพเราะมีจังหวะเสียงขึ้นลงสลับกันไปมาซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่แปลกโดย บทสยามวิเชียรฉันท์๘นี้ พูดได้ว่ามีเพลงอโหกุมารเพียงเพลงเดียว และ เป็นเรื่องแปลกในการใช้ฉันท์มาใส่ทำนองร้องเป็นเพลงได้ชาวเทพศิรินทร์ ทุกคนไม่ว่ารุ่นไหนจะจบไปนานเพียงใด ถือว่าบทร้องอโหกุมารเป็นเพลงประจำโรงเรียนที่มีความศักดิ์สิทธิ์เมื่อใดที่ได้ยินเพลงนี้ทุกคนจะยืนตรงแสดงความเคารพและร้องด้วยความภูมิใจในเกียรติยศ และศักดิ์ศรี ชาวเทพศิรินทร์มีความภูมิใจเสมอว่าบทร้องอโหกุมารนี้ได้ชื่อว่าเป็นบทร้องประจำสถาบันที่มีความไพเราะที่สุด