Bölüm 71 - Oyun Oynamak Feminist Bir Eylemdir!
HTML-код
- Опубликовано: 22 июл 2024
- Bırtcast'in bu bölümünde kendini sansürlemek zorunda kalan komedyenleri, susma / susmama konforunu, herkesi kurtarmaya çalışma içgüdüsünü, defter tutmanın zihne ne kadar iyi geldiğini, saatimde içeriğim önüme gelmezse kudururum hissiyatını, mevsim geçişindeki bünye çöküşünü, erkekler ve oyun oynama kültürünü, oyun oynamanın feminizmle ilişkisini, kadınların hissettiği sonsuz suçluluğu, çocukken geciktirmeden yaşanılması gereken şeyleri konuştuk ve biraz da Aşk-ı Memnu dizisi / kitabından drama dolu bilgiler verdim sizlere.
00:00 - 5:33 komedyenlik
5:34 - 14:23 susma /susmama konforu ve herkesi kurtarma sendromu
14:24 - 15:57 defter tutmak ve terapi
15:58 - 23:40 içeriğim saatinde önümde olacak
23:41 - 25:14 salgın var abi
25:15 - 31:51 erkeklerin oyun oynaması
31:52 - 33:50 oyun oynamak ve feminizm :D
33:51 - 43:27 çocukken yaşanması gereken şeyler
43:28 - 51:35 aşk-ı memnu dedikodusu
❤ Bırt Kulübü'ne gelin:
/ @kazıklımaria
❤ Beni Patreon'dan destekleyin:
/ kaziklimaria
❤ Twitter:
/ kaziklimaria
❤ Instagram:
/ theyoungturd
❤ Trendyol linklerim:
il.ink/kaziklimariaa
❤ Beni Fideyo'da kiralayın:
www.fideyo.com/kaziklimaria
❤ Çizim Hesapları:
/ mariainwunderland
/ mariainwunderland
❤ Goodreads:
/ maria
❤ Posta Kutum:
Bakanlıklar Ptt Şubesi, P.K 29, Çankaya/ANKARA 
Приколы
Sevgili Osuruktan Teyyarelerime çok teşekkürler 💖
Süleyman AKBULUT
Elif
Sophie Jenkins
Tarih Obası
Başak B
Froot
muguet_ _muguet
Davut Can İnaltekin
ozan
çizer azra 👾
Melis Öztek
berk çetinel
Deniz Bulut
Meltem Semiz
Meryem Nazlı Yılmaz
happy cat
Nisa Bağcı
Kaan Alan
sibellovski
Zehra Körük
SeyidFalan
Akumu
aybuke
İlayda Dülek
2 gün önce daha en yakın arkadaşımla konuşurken bir anda bana içini döküp ailesinin zamanında ona istediği bebeği alamadığını söylemişti gayet üzgündü. O zaman yaşayamadığı bu sevinci şimdi yaşamak istediğini söyleyip en pahalı barbie oyuncağı aldığını ve bunu eşine de anlattığını söyledi. Eşinin verdiği tepki şaşırtmış onu :') eşi "bende oyuncak araba alayım beraber oynayalım" deyince eşinden gelen bu desteği asla unutamayacağını söyledi. Senin tam aksine onun o yaşanmamışlık hevesi geçmemiş ve bildiğin çocuk gibi karşılıklı oynamışlar. O kadar keyifle anlatıyordu ki onun adına çok sevindim. Sen söyleyince aklıma geldi :')
Ohaaaa
Ayyy nazar değmesin 🥺 mutlulukları daim olsun çok tatlılarrr
@@Meltime yaa çok teşekkür ederim ileticem kendisine tüm iyi mesajları. Profildeki Nico Robin çok tatlı ayrıca 💐💐💐
@@rabia4372 yaaa 🥺🙈 beğendiğin için çok teşekkür ederimmmm💖💖💖
Yaa çok mutlu oldum okuyunca. Bir ilişki böyle olmıcaksa hiç olmasın💝💝
erkek çocuklara ev silinip süpürülmediğinde trip atılmıyordur laf sokulmuyordur o yüzden rahat rahat tüm vakitlerini istedikleri şeye harcayabiliyorlardır. biz de sürekli ev işi yapmaya programlandığımız için vaktimizi çok da gerekli olmadığını hissettiğimiz şeylere harcadığımızda vicdan yapıyoruz.
Erkeklere de başka konuda baskı yapılıyor Yanlız onu söyleyeyim. Merak etmeyin biz de huzursuz oluyoruz kendimize göre üretken olmadığımızda. Ya da en azından bazılarımız ya da en azından kendimden söylüyorum. Mesela ben masada götümün üstünde otursam bile sürekli ya fatura ödeme gereken iş yapmaya falan çalışıyorum. İnsana göre değişiyor bence cinsiyete genellememek lazım. Benim de babam bana ve abime sürekli sert bir şekilde sürekli boş vakit geçirme bir saniye bile boş geçmesin baskısı yaptı
Yapıldı bana küçüklüğümden beri. Erkekleri sadece konya ilinden sınirlamayin artık. Bilmem kaç nesildir yörüğüz bir kere bi kan davasıymış oymuş buymuş duymadım. Herkes kendi geçimindeydi vallahi. Bütün erkeklere de laf çarpıtmayın lütfen ama.
@@Eminadamhasan ne kadar kırılgansınız. ayrıca konya’yı baz aldığımı kim söyledi? tamam, siz hariçsiniz bu genellemeden.
@@sdoken bu senin ailen biz genel olarak kadın ve erkeklerden bahsediyoruz herkesin babası senin baban gibi olmuyor
@@beynafitua180 haklisin. genel olarak boyle bir trend olabilir. pardon.
Çocukken Barbie hastasıydım ama sadece bir kaç doğum günümde alınmıştı. Ama o da her doğum günüm de değil. Yaşadığım yerde ünlü oyuncak mağazaları yoktu ama büyük marketlerde Barbieler satılırdı. Her markete gittiğimde ailem işlerini halledene kadar oturur raflardaki Barbieleri izlerdim. Benim olduklarının oynadığımın hayallerini kurardım. Aradan yıllar geçti ve psikiyatri randevumda tekrar gün yüzüne çıktı bu olay ağlayarak anlattım orada oturup onları izlediğimi bilmelerine rağmen ailem asla almazdı. Durumumuz da yok değildi asıl koyan yıllar sonra bu olmuştu. Doktorum şimdi git istediğini kendin al dedi. Gittim aldım, kütüphaneme koydum, izledim ama asla aynı zevki heyecanı yaşayamadım. Aileler çocuklarından çok şeyi alıp götürüyor ve yetişkin olduğunda onları maalesef yerine asla koyamıyorsun.
Ben iranlıyım
korkunç ve kabus gibi bir dönem atlatıyoruz
Bu Podcast o kadar iyi geldi ki anlatamam
Teşekkürler ❤ ❤
Umarım en kısa sürede özgürlüğünüze kavuşursunuz.
Kalbimiz sizinle beraber ❤️ umarım bir an önce haklarınıza sahip olup özgürce yaşayabilirsiniz. 🌸
@@canersencag9890 ❤️❤️❤️
@@travmagul ❤️❤️❤️
çocukken istediğin şeylerin alınması cidden çok önemli.her istenen elbette alınamaz ama aile çocuğun isteklerini çocuk olmadan önce planlanması ve ona göre çocuk yapması lazım.
İlkokuldayken kitap okumayı hiç sevmezdim, hatta nefret ederdim. Okuldaki okuma saatlerinde okuyormuş gibi yapardım, sayfaları atlardım. 7. sınıftayken abimin bir kitabı şevkle okuduğunu görmüştüm. Zaman Çarkı serisini okuyordu ve çok merak etmiştim. Abimden sonra o kitabı okumaya başlamıştım ve bir süre abim ne önerirse onu okuyordum. Benim için en heyecanlı zamanlardı. Yeni bir dünya keşfetmişim gibiydi. Bir sürü kitabım oldu, takas ettiklerim, hediye aldıklarım, verdiklerim. Bu şekilde kendime bir alan oluşturdum. Şimdi de elimden geldiğince kütüphanelere kitaplarımı bağışlıyorum. Güzel bir his
Bende çocukken kitap okumaktan nefret ederdim ve bana da kitap okuma alışkanlığı 7. sınıfta geldi
Ben de tam tersi çoook severdim. Elimden kitap eksik olmazdı. Sonra liseye geçince zorunlu olarak işlediğimiz edebiyat dönemlerinin akımlarının kitaplarını okutturup sınavlara dahil etmeye başladılar. Kitap okumaktan soğudum. 25 yaşındayım hala okuyamam kitap. Başlarım ama bitiremem.😔
@@bubbleteamea offff o cidden çok kötü bir öğretme yöntemiydi. Zorunlu tutulan kitapların yarısından fazlasını okuyamadım. Şimdi o kitaplara karşı içimde hiçbir heves yok ve biri bana o kitapları övünce kaçasım geliyor.
Sorumluluğun dağılımı konusunda kağıt üstünde her şey eşitmiş gibi görünse de asla aynı olmuyor. Maria'nın anlattıkları yaşadıklarımla o kadar aynı ki... Azıcık kitap okuyayım diyorum kedim miyavlıyor onunla oynamaya başlıyorum. Bir noktada vazgeçip kitaba dönsem bile dayanamayıp bir elimde olta bir elimde kitapla oynamaya devam ediyorum. Asla ama asla kafamdaki alt sekmeler kapanmıyor. Bu bölüm, çocukluğumuzda sahip olamadıklarımıza dair söylediklerin beni çok üzdü.
“alt sekme” çok güzel bi ifade olmuş
@@TheBırtcast hazır fırsatını bulmuşken söyleyeyim 😊iyi ki varsın Maria💞
@@zilan3881 🥰🥰🥰
kafamdaki sekmeler kapanmıyor lafı o kadar doğru ki
Günde 6-7 saat oyun oynadığım bir dönem vardı... aşırı özgür ve mutluydum. Çok zararlıydı ama olsun, özgür hissediyordu kesinlikle.
zararlı olan ne?
@@lily-nh8tc sorumluluklarını ihmal ediyorsun
Daha dün akşam sims4 oynarken bebeğimin sosyal hizmetler tarafından alınması sonucu aklıma şu kapaktaki görsel geldi ve güldüm. Şimdi de senin bunu kapak fotoğrafı yapman nasıl bir tesadüf sjkjmöisjliy
Of çok iyi qkshwkdhwjd
GERÇEK ZANNETTİM DEDİM NİYE GÜLÜYO SOSYOPAT MI KFFKDKDLDLDLDLFFÖFÇD
@@azerbulluk iyi bok yedin gerizekalı
Güzel sanatlar lisesinden mezun oldum bu yıl. Okulumdaki en iyi öğrenciydim yetenek konusunda ve hiçbir öğretmenimin istediğim üniversiteleri kazanacağımdan şüpheleri yoktu. Haliyle bende kazanacağıma çok emindim, üstelik tyt'de de sınıfta en yüksek puan alan bendim. Buna rağmen lisenin başından beridir 4 yıldır istediğim çizgi film animasyon bölümünü istediğim okullarda kazanamadım. Bir resim öğrencisi olarak tyt'ye girme zorunluluğumun saçmalığı bir yana, birçok okulda yetenek sınavı kalktığı için elimdeki seçenekler çok sınırlıydı. Sınavına girdiğim okullardan Anadolu Üniversitesi dışında tüm okullar özeldi çünkü diğer tüm devlet okulları ayt ile almaya başladı. Özel okullara kabul aldım ancak hiçbirinden yüzde yüz burs alamadığım için gidemedim. Şu an dershaneye gidiyorum ve tyt'ye çalışıyorum ve ben ne kadar yetenekli olursam olayım benden yüksek matematik neti yapan birinin yeteneği benim kadar olmasa bile okula girebileceğini bilmek çok koyuyor. Ben dört yıl boyunca resim eğitimi almış, ve bu konuda gelişmek için tabiri caizse götünü çatlatmış birisi olarak herhangi bir anadolu lisesinden mezun olan ve tyt'si zaten iyi olan birinin girdiği okula giremiyorum. Yetenek sınavının kaldırılacağı haberleri çıktığı zamanda bizden başka kimse buna ses çıkarmamıştı. Az sayıda olduğumuz için kimsenin umursamadığı sorunlarımız bizim hayatımızı etkileyebiliyor maalesef. Zaten dört yıl boyunca resim bölümü okuduğum için toplumun her türlü kısmından gördüğüm aşağılamanın üzerine bu sene yaşananlar eklenince umudumu kaybetmemek için çok uğraşmam gerekti. keşke insanlar birbirlerini umursasa ve seslerini çıkarmayı öğrenebilseler. Hem devletin hemde insanlarımızın sanatçılarını bu kadar umursamaması çok üzücü maalesef.
Ben Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü mezunuyum. Benim dönemimde baraj dışında tamamen yetenek sınavı ile giriş yapılıyordu. Dolayısıyla yanyana okuduğumuz bütün insanlar yetenekli ve kendini sanata vermiş olan insanlardı. Bizden sonraki dönemlerde, bazı bölümlerde yetenek sınavı kalktığı için, okuldaki tipler bile değişti. Okulun huzuru eskisi gibi olmamaya başladı. Nü modelleri işten çıkarttılar ve okula garip tipleri sokarak sanat ruhunu tamamen yok ettiler.
@@cansu8518 emin olun liselerde durum daha da kötü durumda. Hocalarımız ödev olarak nü çizimlerimizi kabul etmiyorlardı(anatomiyi öğrenmemizi isteyip nü çizimleri kabul etmemeleri de ayrı bir ironi...) tuvallerimize heykel, şarap şişesi,şarap bardağı eklememize izin vermiyor, bahaneleriyse müdürümüzün görerse kızacağıydı. Ki bu hocalarımın hepsi prestijli okullardan mezun olmuş "sanatçılardı." Okulda resmen saçımızdan tut yürüyüş tarzımıza kadar karışırlardı. Öğrencilere şarap bardağı çizdirmiyor ancak sürekli cami, tuğra, hat, minyatür çizdiriyorlardı. Hocaları dinlemeyerek kendi istediğim tuvali yaptığımda ve tuvalime şarap bardağı eklediğimde(ki natürmorte şarap bardağı eklenmesi kadar normal bir şey olamaz.) Normalde hep 100 almama rağmen bilerek düşük puan verdiler. Üstelik öğrencilerin parasını, zamanını, emeğini verdiği tuvallerin hepsini alıp ya valiye hediye ettiler ya da kendi odalarına astılar. Bir tuvalime karşılık bi okul bilgisayar vermişti ve o bilgisayarı bana vermediler. Resim malzemelerine parası yetmediği için ödevleri teslim edemeyen arkadaşlarım oldu. Okul öğrencilere maddi bir destek yapmadığı gibi tüm sanatımızı ve maneviyatımızı sömürdüler. gay bi arkadaşımın rengarenk boyadığı bir heykelini ödev olarak kabul etmediler ve o günden sonra üç boyut dersinde heykel yapmayı da bıraktık. Başka hiçbir lise öğrencisinin zorlanmadığı kadar zorlanıp istismara uğradık. Tüm bunlara rağmen, depresyona girip ödevleri yetiştirebilmek için ağlayarak sabahladığım günlere rağmen elime hiçbir şey geçmedi. Bu noktada insan artık neden çabalıyorum diye düşünüyor. Resmen insani haklarımızın yenmediği tek bir alan bile yok ülkede.
Marmara gsf de okuyorum. Devlet üniversitelerini mutlaka denemelisin. 200 baraj üzeri hangi puanı alırsan al. yetenekle önem veriliyor. Ben sıfır çalışmayla fotoğraf yetenek sınavlarını geçtim. Fotoğraf makinem bile yoktu. Fotoğraf makinesi nasıl kullanılır onu bile bilmiyordum. Ama kendimi genel sanat bilgisi anlamında geliştirmiştim. Belki de yıllardır fotoğrafçılık mesleği yapan kişilerin önüne geçtim bu sayede. Senin bakış açın yaratıcılığın çizgilerin önemli. Ki bence bir devlet okulunda okumak çok daha iyi. Umutsuz olma. Benim de kaçıncı senemdi kazanamadığım bi bilsen. Sen eğitim almışsın ben evde kendi kendime çizerek çalışmıştım resim ve geleneksel Türk sanatları sınavına da girdim. Vaktim yetmedi. Ama fotoğraf mülakatında hocalar nasıl bu kadar yüksek aldın diye sormuşlardı. İnan bana ben de bilmiyorum. Belli de herşeyin bir zamanı vardır. Geçen yıl kazanmış olsam mutsuz olacaktım belki de. Umudunu kaybetme sakın. Konuşmak istersen insta rabs.artt
@@rabsartt marmarada çizgi film animasyon yok diye biliyorum arkadaşım da hazırlanıyor çok araştırmıştı ve olmadığını söylemişti.
@@kedileriseverim8013 resim öğrencisiyim deyince resim bölümüne gireceksin diye aklımda kalmış. Farklı bölümlerde okuyup 3D karakter tasarım, animasyon vs işi yapan tanıdıklarım da var. Belki böyle bişeyler yapmayı düşünürsün.
Basligi okuyunca aklima direkt babamin "sen nasil kizsin erkek oyunlari oynuyosun"diye kizdigi, cevresindekilere de "bizim kizda erkek oyunu oynuyo ehehehe"dedigi geldi.Gercekten birbirimizi yerdik bu oyunlar acilirken sadece erkekler oynayabilir mi yaziyor diye kendimi yirtardim baktim laf anlatamayacagim biraktim zamanla kendiside oyun oynayan kadinlarin fazlalastigini gorup sustu sukur:d
ben de çok uzun süredir devamlı ''bir şey yapmam lazım'' hissiyle başetmeye çalışıyorum 20 dklık dizi bile izleyemez oldum bu yüzden, bırak oyun oynamayı...
Ablam yok ama samimiyetin ve bakış açıların seni bir abla olarak görmemi sağladı. İyiki seni keşfetmişim💙
Çocukken ulaşılamayan şeyler çok yaralıyor cidden.
Evet, halbuki bizim yönetebildiğimiz bir zaman bile değil ama hayatımız boyunca izlerinizi taşıyoruz
oyun kültürüne erişimimizin eşit olmamasına aşırı katılıyorum, ortaokul lisede dota oynardım ve oyun içinde ''kız gibi oynamak''' hakaret olarak kullanılıyordu, en yakın arkadaşlarım bile oyun oynadığımı bilmezdi eve gider kendi kendime oynar kendime saklardım :')
Benim üniversiteye kadar oyun oynayan arkadaşım olmadı. Erkeklerle de takılamadığımı düşünürsek… oyun oynayan kız cidden az. Şu an Dijital oyun tasarımı okuyorum, kapıdan dışarı çıksam oyun oynayan bir kız bulamam
İlköğretimin sonunda kızılayda sınav mağduru bir çocuk olarak dershaneye gidiyordum Bir gün ders çıkışında babam beni alırken işi olduğu için oradaki askeriyeye uğramıştık. Kendi işini hallederken beni de içerideki kütüphanede bırakmıştı. Kulağa inanılmaz geliyor ama hayatımda ilk defa kütüphaneye gitmiştim o zaman ve bayılmıştım. Her yerini gezmiştim görevlilere soru sormuştum. Çok sempatiklerdi halen hatırlıyorum. Sonrasında babamdan yeniden götürmesini isteniştim ve ardından da kendim gitmiştim. İlk defa kitap ödünç almak orada istediğini okumak görevlilerle sohbet etmek. Şimdi bile düşününce bi mutlu oldum. Kesinlikle ebeveynler çocuklarını kütüphane ile buluşturmalı.
@StopIgbt ya sal q her yorumuma yazdın bunu
Oyunun veya herhangi bir medium'un başına oturup başka hiçbir şey düşünmeden saatlerce vakit geçirebilen bir kadınım. Bence bunun en büyük sebebi bana küçüklüğümden beri hiç ev işi yaptırmamış bir ailede büyümüş olmam (tamamen iyi bir şey olduğunu düşünmüyorum, bazı konularda da eksik kaldım). Bu durum beni her bilgisayar başına oturduğumda 'Acaba kaldırılıp iş yaptırılacak mıyım? Şu şu vardı, onlar söylemeden ben yapayım vs.' gibi düşünceleri geliştirmekten korudu bence. Benim çocukken tek sorumluluğum mutlu olmaktı, aynı seviyede olmasa da bunun izleri kendisini hissettirmeye devam ediyor sanırım. Bu aralar sabahlar olmayacakmış gibi God of War: Ragnarök oynuyorum mesela :)
Bir hafta önce panik atak geçirdim ve o zamandan beri çok kötü hissediyorum. Bugün kendimi biraz daha kontrol altına aldım lakin aklıma gelen ilk şey kedime yeterince vakit ayıramadığım, onu ihmal ettiğim, evi ihmal ettiğim, kocamı ihmal ettiğim, çok kötü sorumsuz bir insan olduğum…
Kendime bir hafta hasta olma hakkını bile tanımıyormuşum. Bende farkındalık yarattın Maria 😢
Meryem sen yalnızca konuşmuyorsun eğitiyorsun da. Bence bu çok büyük ve önemli bir şey
Meryem daha geçen hafta 12 saat boyunca sims oynadım. Mükemmeldi , 4-5 seanslık terapi gibiydi.
Bu arada 2000'lerde internet kafeye giden kızlara kötü yola düşmüş gibi bakıyorlardı cidden jdnffj.
8-10 yaşlarından beri internete ve bilgisayara erişimim olmasına rağmen üniversiteye geçip kendi bilgisayarım olana kadar babam bilgisayara oyun indirip oynamama izin vermedi. sadece stardoll, msp tarzı şeyler oynayabiliyodum. liseye geçtiğimde lol, cs go gibi oyunları duymuştum ve arkadaşlarımla oynamak istiyodum ama asla izin yoktu oyun indirmeme. benden küçük ERKEK kuzenime gittiğim zaman gta oynuyoduk ve aşırı eğleniyodum. üniversiteye geçip kendi bilgisayarım olduğu zaman istediğim oyunları indirip oynayabildim ancak. ilk başlarda yine çok kızıyorlardı sürekli pc başında olduğum için ama yavaş yavaş alıştırdım. şu an hala çocukluğumda sims2, sims3 ve gta yı sadece arkadaşlarımda oynayabildiğim için ulaşılmaz gibi geliyor. halbuki indirip oynayabilirim ama hala yasak gibi hissediyorum. kız çocuklarının bilgisayar oyunlarına erişimi olması ve oynamasına izin verilmesi sanıldığından çok daha fazla kalıp yıkıyor bence.
Hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız o yüzden seni çok iyi anlıyorum 🥺
ben terapiye gitmediğim için deli gibi yazıyorum hem anı kalıyor hem de kafam boşalıyor
Tuzu kuru noktasına tam olarak katılamıyorum, yaklaşık 8 aydır asla haberleri siyaseti takip etmiyorum gördüğüm yerde kaçıyorum ve o kadar huzurluyum ki. Sürekli haberleri takip edip fikrimi belirttiğim dönemde o kadar karamsar ve mutsuzdum ki acı çeken insanlara yardım edemedikce çok daha karamsar ve mutsuz hissediyordum. Kaçmak doğru bir yaklaşım değil belki ama kendimi iyi hissetmenin daha önemli olduğuna karar verdim
Evli çiftlerde özellikle kadınların bilgisayar oynuyoruz sevgilimle beraber dediğimde şok geçirmesine, evlendikleri anda hobilerinden vazgeçiyor olmalarına veya aynı ev içinde bireylerin kendi hobilerine vakit ayırma özgürlüğünün verilmeyip yapışık ikiz gibi yaşamak zorunda olduklarını düşünmelerine çok üzülüyorum. Ek olarak 27 yaşında ve oyun oynuyor olmamın ailem tarafından evleneceksin hala çocuk gibi oyun oynuyorsun demesi, oyun oynamanın hobi olarak değerlendirilmemesi çok üzücü. İnsanlar oyun oynayan herkesin asosyal, evden dışarı çıkmayan 7/24 oyun oynayan tipler olduğunu düşünüyor hala…
Bir dönem evden çalışıyordum. Ev işleri, çalışma odam evden bağımsız olsa bile, o kadar gözüme batıyordu ki depresyona girip işten ayrılmıştım. Dediğin gibi bir şey batıyor da sanki oturamıyor kadınlar malesef.
Özellikle okul öncesi yaş döneminde medya ve toplumsal cinsiyet araştırmaları mevcut. Geleneksel oyun türlerinde cinsiyet kalıplarını çok net görürken, çocuk ve hatta ebeveyn bakış açısıyla da bugün dijital oyunlara karşı daha nötr bir yaklaşım var. Sevgili Atamız Atatürk'ün de dediği gibi umut gençlikte ancak doğru eğitimle.
annem çocukluğunu yaşıyamamış biri ve hep benimle barbie oynardı ,barbieye elbise dikerdi. (yazı hatası varsa kusura bakmayın azeri olduğum için harfleri yiyorum)
Evet, ben de sınav senemdeyim ama derse oturmadan önce çamaşırları makineye atayım da o yıkansın da mola olarak balkona çıkarım çamaşarları asarım hem de hava alırım falan. Kendime ara sa kahve yapacaksam eğer kahve suyum olana dek hemen bulaşıkları makineye dizerim.... Molalar da ev işlerini halletmeye yönelik yani. Ama o günkü programımı bitirdikten sonra akşma bi 40 dk lik içerik tüketsem vicdanım rahat olmuyor. Bu sürede ders çalışabilirdim diye düşünüyorum ama bu kafanın da rahatlamaya ihtiyacı var
SU AN AYNISINI YASIYORUM YA AYNISI.
Annem benim oturmamdan yatmamdan nefret eder. İsterse hiç iş yapmayayım yeter ki ayaklarımı uzatıp yatmayayım
32:13 bilgisayardan örnek vereyim üçüzüz tek kız benim. Diğer iki erkek kardeşim kadar ben de bilgisayara, oyunlara ilgiliyim. İkisine bilgisayar alınıp bana alınmamıştı 🥲 sağolsunlar bana da oynatıyorlardı ama üzülmüştüm yani dfsjlssld 1-2 yıl bilgisayar için ısrar ettim olmadı kendim para biriktirip bir laptop aldım geçen yıl
Benim bile içime oturdu. Queen biz kendi istediğimiz şeyleri kendimiz alırız. Kimseye ihtiyacımız yok.
@@rabsartt 💗💗
suçluluk hissinden gebersem bile arada bir sabahtan akşama kadar oyun oynuyorum. sonra pişman oluyorum biraz ama insanın kendine izin vermesi gerekiyor bazen.
18e girmeme az kaldı ve sadece maria'yı dikkate alıp onun söylediklerine güveniyorum bir insan hep mi haklı olup doğruları konuşur 💜
Hiç unutmam 4. Sınıftaydım babam sabancı müzesindeki picasso sergisine götürmüştü, zaten resim dersini aşırı severdim öyle olunca ilgim daha da arttı. Tabi sonuç olarak güzel sanatlar okudum ve mezun oldum. Güzel sanatlara hazırlanırken de akrabalar geleceğin işsizi gözüyle bakıyorlardı, ama babam ve annem yine destekledi. Çizim kursuna gönderdi, sanat malzemelerinden, kitaplarından ne istesem aldılar. Ailemle bazı konularda çok ters düşünsem ve çok çatışsam da yapmak istediğim mesleğe saygı duymaları benim için çok hoş bir duygu. Bunu da yetişkin olup istediği mesleği ailesi yüzünden seçemeyen insanlarla tanıştıkça farkettim.
15:30 senelerdir günlük tutan düşüncelerini yazan bir insanım. etrafındaki herkese de bu tavsiyeyi veriyorum çünkü tam olarak burada bahsettiğin nedenden ötürü. hatta ben insanlara neden günlük yazdığımı açıklarken birebir aynı açıklamanı söylemiştim. o kadar aynı ki cümleler, çığlık attım dinlerken. 26 yaşımda bu açıklaman beni terapiye gitmeme ikna etti şu an. Aynı paterni görmek kendi kendime ikna etti beni
İlkokuldayım yıl 2005 falan.. Yaşadığım küçük ilçede sadece bir adet playstation kafe var ve okuldan sonra oyun oynamaya oraya giderdim ama tek kız ben olurdum. Bir gün çocuklardan biri beni durdurdu "buraya kızlar giremez!" dedi. Bende "sana ne lan ben girerim" diyip çocuğu itmiştim. Çok iyi oynardım hem de özellikle tekken, street fighter gibi oyunlarda yenilenler kalkar öteki rakip gelirdi. Erkek gibi olmam gerekiyordu ama, çünkü erkek gibi olursam kabul görüyordum ve arkadaşlarımın çoğu da erkekti. Ortaokulda okuldan kaçıp internet kafeye giderdik. Hep bir gamerlik vardı yani. Şuanda klinik psikoloji yüksek lisansı yapıyorum, hala güncel oyunları oynarım, 10 saat pc başından günlerce kalkmadığım falan olur. Yüksek lisans tezimde video oyunları bağımlılığı çalışmak istiyorum. Oyun oynamak çok doğal ve ihtiyacımız olan bir aktivite de olsa bağımlılık seviyesinde isek mutlaka profesyonel destek almalıyız. Ben de aşırı oyun oynadığım dönemlerde bundan kurtulmak için psikoloğum ile çalışıyorum.
Çocukken hayalim sims 2'nin bütün yamaları olan olan bir bilgisayarımın olması ve devamlı sims oynamayı hayal ederdim. Deli gibi oynardım elimdeki yamalarla. Ne zaman simsten soğuduğumu onu da anlatmak istiyorum... Oyundaki karakterim fit olsun diye spor yapıyor, tüm skilleri fullüyorum falan sonra bir aydınlanma geldi bana. Ben kendi hayatımda bunu yapmıyorum, hayatta da sims karakteri gibi kendimi geliştirebilirim gibi bir düşünce sardı beni ve çok etkili oldu. Düzenli spor yapmaya, kitap okumaya, sosyalleşmeye vakit ayırmaya başladım. Bir daha da sims oynarken aynı şevkle oynamadım. Çünkü hayattaki protagonist benim ve bu oyunda başarmak istediğim çok görev var. (kendime hedefler belirlemeye başladım.) Hayata bakış açım böyle şekillendi. Ne zaman kendimi loser gibi hissetsem sevdiğim bir oyun karakterini düşünüp "........ olsa ne yapardı? Bu problemı nasıl çözerdi?" diye soruyorum. Oyunlar zaman kaybı değildir ve bize neler katacağını bilemeyiz. Sağlıklı bir şekilde hayatımızı devam ettirerek dengeli bir şekilde oyun oynayabiliriz.
Yazdığım en uzun yorum bu oldu sanırım :)) Sevgiler
Çocuğu küçük yaşta kitapla tanıştırmak ve alıştırmak bence de çok önemli ben de bu konuda babanı takdir ettim Meryem. Benim babam bir keresinde annem kitap okuma etkinliği yapalım deyip tvyi falan kapattığı için bize küsmüştü :( (Şimdi düşününce komik tabii jdkkjfm) harçlığımı kitaba harcıyorum diye kızardı, bunu boş harcama olarak görürdü bahane olarak da gözümün bozulmasını öne sürerdi sanki başka türlü bozulmayacak gözüm. şimdi ise tam bir bibliyomanyağım işim gücüm kitaplar... bir de naziliğim de vardır bu konuda kimseye elletmem falan kitaplarımı. şimdi düşünüyorum acaba bu kısıtlamaların da benim aşırıya kaçan kitap sevgimle ilgisi var mı diye.
Bu arada aşk-ı memnu günümüzde yazılsa piknik sahnesinde net orgy dönerdi. Peki ya yazarın matmazelden bahsediş şekli "yaşlı kız" eril dilin batsın Uşaklıgil!
Hangi tür kitaplar okuyorsun?
Önerim var da eğer düşündüğüm tarzlarda ise okuma şeklin.
15:50 defter konusunda aynı şeyleri hissediyorum. Terapiye gidemiyorum şu an ailemle yaşıyorum ve bi işim yok öğrenciyim . Yazı yazmayı içimdeki o yoğunluğu sayfalara kustuğum hınçla yazdığımı hatırlıyorum ve bana çok iyi gelirdi kendimi bilir tanırdım . Sonra annem her bokumu donuma kadar okuyup hayatımın a*ına koyunca bi daha bi şey yazamaz hale geldim . Hala fırsatını buldu mu wp kurcalar instagramımı kurcaladı .Bazen illa yazmak istediğimde bi kafeye gidip yazıp eve dönerken sayfaları yırtıp farklı farklı çöplere atıyorum çok acı bu . Kişisel alanımı yok ettin beni yok ettin anne. Benden yazı yazma özgürlüğümü aldığın için bile seni affetmicem uyuz karı .
Bence kendine bi alfabe uydurup o sekilee yazmaya devam edebilirsin cok sorarlarsa bu ne diye dil calisiyom dersin👺
Belki de yazdıklarını ingilizce yazmayı deneyebilirsin (annen ingilizce bilmiyor diye varsayıyorum) hem dilini geliştirmeyi deneyip hem içini dökebilirsin kağıtlara, sorarlarsa da ingilizce çalışıyorum dersin.
25:26 Bugün tatilin ilk günü olduğu için izin verdim. Dinlenirim diye. Hiç öyle hissetmedim. Ama evet. Bir zamanlar öyle hissediyordum. Rahat rahat oyun oynayabiliyordum. Çok özledim o günleri. Şu an LGS faciasını tekrar TYT-AYT de yaşamamak için çok çalışıyorum. 11.sınıfım logaritmaya kadar matematik bitirdim.
Ya evet ben de hastayım bir haftadır
Korona da değil
Öksürüp duruyorum
Haberlerde de salgın var diye okudum..
Bence de mevsim geçişinden kaynaklanıyor
Geçmiş olsun sana da Meryem abla ♥︎♥︎
O kadar doğru ki... Evde 2 saatten fazla oturamam asla eğer oturursam rahatsız olup kendim gidiyorum kontrol etmeye bir şey mi oldu acaba diye ya da tüm iş anneme kalmasın diye tıpış tıpış kendiliğimden gidiyorum rahat rahat uzun uzun oturabildiğim tek vakit geceleri o da hayatının düzenini mahvediyor işte
Suclu hissetme konusunda o kadar haklisin ki... Aklima fleabag 3.sezondaki sahne geldi, Phoebe ve Kristen barda oturup konusuyolar. Kristen kisaca kadinlarin nasil iclerinde aciyla dogduklarini anlatiyor ki ben buna sucluluk duygusunu da ekleyebilirim. Googleda fleabag women's pain diye aratirsaniz bulabilirsiniz sahneyi.
"Women are born with pain built in. It's our physical destiny - period pains, sore boobs, childbirth. We carry it within ourselves throughout our lives. Men don't."
Kütüphaneye gitme,kütüphaneden kitap ödünç alma alışkanlığının güzelliğini öyle güzel anlatmışsın ki. Ortaokul ve lisede hep Adnan Ötüken Halk Kütüphanesine giderdim. (Ankara Kızılay'da,Kumrular'da.) Bir seferde üç kitap ödünç alma hakkımız vardı ve muhakkak o üç kitabı bitirir, hafta bitiminde heyecanla giderdim. Bir yandan kendi kütüphanemi oluşturmaya başlamıştım ama lise öğrencisi olarak yol paramdan,yemek paramdan ayırıp ayda belki birkaç kitap alabiliyordum. Artık 26 yaşında bir kadın olarak 600'den fazla kitabın bulunduğu bir kütüphanem oldu. Ama kütüphaneden ödünç alma heyecanı çok farklıydı. Hİç bilmediğim yazarların kitaplarını bulabiliyordum, bu his de çok güzeldi.
oyun konusunda o kadar haklısın ki.. ben daha yaşım çok küçükken oyun oynamaya başlamıştım saatlerce oynadığım zamanlar oluyordu ama şu an tatilde olmama rağmen mesela suçluluk duyuyorum oynadığım için- oysaki oynamam lazım yani tatildeyim gayet rahatım pek bi işim yok birkaç gün ders çalışmama gerek yok AMA olmuyor çok suçluluk duyuyorum. bazı arkadaşlarım var o kadar sınav proje varken saatlerce oyun oynayabiliyorlar aşırı rahatlar ben sınav ders yokken bile oynayamıyorum rahat olamıyorum hdjwjcjwkx
Daha önce susanlar yüzünden bu noktadayız. Ben patlamak üzereyim içimdeki nefretten dolayı artık yaşayamıyorum. O çekingenler konuşsaydı ya da insanalr konu ceplerine gelmeden önce konuşabilseydi bu noktaya gelmezdik
sen kütüphane deyince aklıma ilk kütüphane deneyimim geldi aklıma. annem götürmüştü beni. hatta aldığım ilk kitap harry potter ve felsefe taşıydı ama ben daha ilk okul 2 falandım snrm. okudum ama olayları anlamakta güçlük çekiyodum ve kitaplar çok hasarlıydı bazı sayfaları yoktu. sonra kendime şey dediğimi hatırlıyorum ortaokulda bu seriyi satın alıcam ve bi anda okuycam öyle de yaptım sırf bu yüzden filmlerini izlemezdim tvde çıktığında -son-
bu kadardı bitti :))
Benim annem hemşire ve o da çok yoklukla büyümüş, hem kız hem erkek kardeşleri arasında eğitimli tek kişi. Eğitim çağında hep renkli kalemlere özenirmiş ama hiç alamazmış. Şimdi de ne zaman gittiği yerde hoşuna giden renkli kalemler görse sana hediye aldım diye getirir verir bana.
Meryemmm seni podcastten tanıyıp neredeyse tüm videolarını podcastlerini bitirdimm, bir ibsan bu kadar mı haklı ve eşitlikçi doğrucu bir insan olur . Bizim sesimiz olduğun ve yalnız hissettirmediğin çok teşekkür ederimm keşke sen yönetsen her şeyi gözüm kapalı güveneceğim tek kişiisinnn 💜💜💜💜 gülmekten haykırıyorum ayrıca çoğu zamannn💘
En yakın arkadaşım (kız) üniversitesi kayıtlarında açıkta kaldı bu sene ve dershaneye falan da gitmişti maddi olarakta bi yük vardı üzerinde hal böyle olunca ikinci bi defa dershane gitmek istiyorum diyemedi ailesine bunun üzerine kafa dağıtmak için oyun oynamaya başladı hergün ailesiyle kavga etmeye başladı annesiyle arada sohbet ediyodum eve geliyorum silip süpürmemiş evi temizlik yapmamış vs. demeye başladı hiçbişey diyemedim çünkü anlamazdı söyleseydimde şımarlıklık yaptığını düşünüyolar babası ayrı bi terane zaten hayır öyle bişey yok diyen olursa diye anlattım var arkadaşlar ve psikolojik baskı oluyo bi süre sonra ve araba konusuda aynı şekilde ben daha yeni ehliyet aldım babam ehliyete alana kadar sürdürmedi arabayı bana şaka gibi ama gerçek
Benim 5 yıldır ehliyetim var bir kere arabasını sürdürmedi babam
@ImHereToDestroyYourAsskesss boş yapms
Kişisel hayatımda çok zor bir hafta geçiriyordum o kadar iyi geldi ki anlattıkların dümdüz kendi hakkında konuşman ve içinde bulunduğum 20'li yaşlarımın kıymetini bilmemi hatırlatman... yaptığın iş çok kıymetli Meryem bil bunu
Bu bölüme bayıldım!
Aile evindeyim görünürde hiçbir sorumluluğum yok. Yeni mezun oldum iş ara artık diyolar ama hiç o kadar da üstüme gelinmiyo ki zaten bende aramak istiyorum ama yüksek lisans mı yapsam, yoksa biraz obezlik var bende sağlığımı düzenliyip bir iş aramaya mı yönelsem diye planlar yapıyorum. Yani açıkçası kimse benden bişey beklemesede bana nooluyosa sürekli dudaklarımı yiyorum sürekli kafamda birileri hadi işe koyul diyip beni rahatsız ediyor. Belki bu durumun erkeklik veya kızlıkla bir alakası yoktur, bilmiyorum ama cidden stressiz anım yok.
bence de buna cinsiyet atamak saçmalık zaten.. o dediğin de yaşım geçiyor ben ne yapıyorum gibisinden oluyor nedense.
30:27 bu konu hakkında bir kitap var Tembellik Hakkı Paul Lafrange yazmış
Nolur bak Maria yalvarıyorum nolur artık podcast ve video yükleme hepsini sürekli izliyorum notlarım düşüyor.
kadın olarak şu oyun oynama konusunda bende aşırı muzdarip durumdaydım hayatım boyunca. ailem normalde gerici zihniyette değillerdir ama yine de onlara da tuhaf gelir elimde plastation konsolu görmek yakıştırmıyorlardı galiba ama engellemezlerdi en azından. plastation dedim de ps kafelere gidince kızlara aşırı tuhaf tuhaf bakıyorlar diye tek başıma gidemedim hiç. doya doya ps4 oyunlarını oynayamadım bu konuda da çok doluyum
Terapiden sonra yazı yazmanın azalması bende de olmuştu Meryem, büyük ihtimal yazma süreci ile terapinin kesişen bir iyileşme süreci vardı da yazıyorduk. Ben de aynı olayı yaşadım ve hatta daha önceden yazı yazdığımı bile unutur oldum
Ben mesela istisnayım. Babam ben küçükken bana sürekli oyun cdleri getirirdi, oyun kültürüm onun sayesinde gelişti. Ama diğer kesimler tarafından yapılan baskı ve çekingenliğim yüzünden hiç online oyunlara girişmedim, bence bu da senin dediğine çok iyi bir örnek
Yorumlardaki herkes ne kadar olgun ne kadar tatlı
Ohaaa gerçekten aynısını yaşıyorum. Hatta kendimi o kadar suçlu hissediyorum ki oyun oynarken. Yok kedi kumu, yok çamaşırlar yok şu yok bu. Bu işi yapayim sonra oynayayim diye düşünüyorum. OTUR OYNA, SAATLERCE OYNA. Eşim sabaaaaa kadar keyifle oynuyor ertesi gün iş bile olsa hiç kalkmiyo. Ki ev islerimiz ortak... Ben bu sorumluluk bilincinden çoook yoruldum.
21:49daki jet fadıl benzetmene bayıldım bana da senelerdir aynısını yaptırmaya çalışıyor insanlar içimin sineceği projeler yapmak istiyorum diyorum anlamıyolarr
bir erkek olarak katılıyorum hayatım geleceğim sikilmek üzere notlarım utanmasa eksili sayılara ulaşacak hala oyun oynuyorum keşke sonsuza kadar oyun oynayabilsem
of konudan çok alakasız ama bütün youtuberlar "yalap şap'a" "yalap şalap" diyor ve sen "yalap şap" dediğin için o kadar minnettarım ki..❤
Hiçbir erkek evinde rahat rahat ayaklarını uzatıp bomboş zaman geçirememenin ne demek olduğunu bilemez.
24:10 ay bence de var sdlfjsd 1,5 aydır böyle iğrenç bi boğaz ağrısıyla başladı sonra öksürük kurtulamadım gitti
Sosyal medya kullanımını azaltabilen var mı ya
Fizik yapabilen insanlar kadar hayal ürünü
Fizik dersi çok emek ve sabır istiyor götümü yırtarak anladığım şey bir gün sonra çok karışık geliyordu. Sosyal medyayı azaltmak şöyle mümkün 2 3 gün hiç girmeyeceksin sonra girince hem daha az bakıyorsun hem de daha zevkli oluyor dönem dönem böyle yapıyorum
@@Aleyna- artık yks için dil bölümünden hazırlanıyorum mezunum yani biraz geçti benden fizik
Sosyal medya solucan deliği gibi ama ya bir tek yt var o bile alıkoyuyor insanı
Ama iradene ve sabrına hayran kaldım umarım her zaman böyle devam eder
Başarı seninle olsun~
@@yang_ophelia anaaa ben RUclips u sosyal medyadan saymıyordum yani dediğim şeyin mümkün olmadığını fark ettim🤧bu arada üniversite sınavını bu yıl atlattım inşallah istediğin yere yerleşirsin başarılar dilerim 💕
@@Aleyna- evet işte maalesef 🤧
Çok teşekkür ederiiim
@@yang_ophelia nayeon best f soloist btw. Ben de dilciyim ben de ilk senemde hiçbir b*k bilmiyodum ve 55kya girmiştim. 2. Senemde yine tyt'ye hiç çalışmadım ama ydt için kursa gitmiştim ve 15kya girdim şu an ing öğretmenliği 2. Sınıfım ve okulu bırakmak istiyorum ama bırakamıyorum. Sanırm öğretmen olmak bana göre deil ama olsun mezun olayım da başka dille alakalı mesleklere de yönelebilirim
Bir kaç yıldır ders çalışma konusunda aynısını yaşıyorum ben de. Bir şeyler araştırma/okuma yazma izleme, dil öğrenme gibi hem kendimi geliştireceğim hem de normalde sevdiğim için yaptığım şeyleri artık yapamıyorum. ''Madem o kadar yorgun değilsin, zamanın var ve kafan kaldırıyor o zaman bunları derse harca, önceliğin bu. '' diyen bi ses var içimde.
Evet kesinlikle katılıyorum maria, erkeklerin bir şeyleri rahat yaptığı konusunda . Şöyle ki erkek arkadaşımla beraber yaşıyoruz . Onu çok seviyorum çok saygılı anlayışlı bir bey efendi ancak bazen kendimi her işe yetişmeye çalışırken buluyorum çoğu şeyi yapmak zorunda hissediyorum kendimi ancak onun böyle hissetmediğine eminim . Bazen düşünüyorum da bu işi neden hep genelde ben yapıyor oluyorum ki böyle bir zorunluluğum yok ama kendime görev edinmişim bile bir kere ve kendi kendimi yoruyorum. Her ne kadar yardım etmeye çalışsa da bazı şeyleri yapmak aklına bile gelmiyor ya da onu rahatsız etmiyor ya da çocukluğundan beri o görev onun olmamış ki zaten. Bu yüzden erkek arkadaşınız ya da eşiniz ne kadar yardımsever olsa da biz kadınlar olarak her zaman daha çok kafa yormak zorunda bırakılıyoruz her hangi bir konuda..
40:50 o koleksiyonunu yaptığın dergileri(witch-which hangisi bilmiyorum )😂 incelediğin bir video serisi gelir mi?
Hiçbir zaman dile getiremediğim ama hep bildiğim bişeydi bu. Hayatımda hiç oyun oynamadım. Hep yetersiz hissettim. Hep oyun oynamak yerine hayatıma neler katabileceğimi düşündüm. Oyun oynamak yerine şu işlerimi bitirebilirim dedim. Hiç oyun oynamadım. Bir gün oynamak istiyorum.
Senin gibi düşünüp sonunda yine de oyun oynamış ve "oynamasaydım şunları şunları yapabilirdim" pişmanlığıyla yaşayan biri olarak soruyorum, oyun oynamak isteyip yerine kendine bir şeyler katman gerektiğini düşündüğünde gerçekten katabildin mi, ya da oyun oynamadım ama şunları başardım diyebiliyor musun? offensive olarak sormuyorum, acaba oynamasaydım neler olurdu diye düşünüyorum bazen :(
@@pneumasublime kendini kötü hissetme öncelikle. Sen oyun oynarken kendine iyi gelen bişeyi yapıyorsun. Keyif aldığın, iyi hissettiğin bişeye vakit ayırmak bence çok önemli bişey. Ben liseyi açıktan okudum. Yatılı kuran kursunda okudum tabi isteğim dışında. 5 yıllık bir süreydi bu, teknolojiden sanattan eğitimden sosyallikten uzak koca 5 yıl. Bu sürecin sonunda zaten oyun oynayamam diye düşündüm. Çünkü hayata dair Hiçbişey bilmiyor ve sosyalfobi ile savaşıyordum. Kitaplar, belgeseller, araştırmalar, çizim videoları, Online küçük kurslar… Aynı zamanda maddi gelir için çalışıyordum tabi. Bunlar bana o kadar çok şey kattı ki. Şuan dershaneye ve atölyeye bile gitmeden, eğitim almadan hayalini kurduğum okulda, Marmara’da güzel sanatlar okuyorum. Açıkçası oyun oynamamak (vakti faydalı kullanmak) bana kaybettiğim yıllarını geri kazandırdı. Ama herkes benim kadar şanssız bir süreç geçirmemiş olabilir. Onlar için oyun oynamak bişey kaybettirmez. Hobiler edinmek bunlara vakit ayırmak bir başkaldırıdır çoğu şeye. Şimdi mutluyum.
Ankarada kendi kendimize delirmek yerine delirme halimizi halka açıp şaklaban olmaya başladığımız için komedyenler ankaradan çıkıyordur diye düsünüyorum
O Sırada Herhangi Bir Suçluluk Hissetmeden günde 19 saat oyun oynayan me
@@azerbulluk baban atsın
@Stop IGBT moruk babandır
Sabah sabah podcast geldi ndmdmdd şoktayım
ben oturuyorum simse altı saat isemeden oynuyorum ama yirmi yasımda oldugum icin mi acaba eywah
Winx Club, Witch dizisinden önce çekildi diye biliyorum; o yıllarda Winx izledin mi Meryem?
Merhaba Maria, ben de bahsettiğin 1800 sonları ile 1900 başları arası dönemi çok seviyorum. Aşk-ı Memnu Servet-i Fünun dönemi romanıdır ama ben tanzimat edebiyatından cumhuriyet dönemine kadar olan tüm romanları seviyorum. Özellikle Osmanlı'nın son yıllarında yaşanan doğu batı çatışmasını o yılları yaşamış kişilerden öğrenme fırsatımız olduğu için bu kitaplara çok düşkünüm. Sana tavsiye edebileceğim Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın romanlarıdır, olay örgüsüne dahil ederek uzun uzun ders verebilir ama bunu amatörce yaptığını düşünmüyorum. "Şıpsevdi" benim gözümde başyapıttır, çok çok harika bir kitap çünkü yazar toplumun her kesiminden insanı gözlemleyip romana çok gerçekçi bir biçimde katmış ve bunu yaparken insanı çok fazla güldürüyor. Senin Reşat Nuri Güntekin kitaplarını sevdiğini hatırlıyorum -eğer yanılmıyorsam- bu yüzden osmanlı'nın son yıllarında ve cumhuriyetin ilk yıllarında yazılmış kitapların ikimizde de benzer hisleri uyandırdığını düşünüyorum. O dönem aydınlar mutlaka Fransa'da bulunup mutlaka Fransızca öğreniyor, hatta Hüseyin Rahmi de Fransızca'yı çok iyi bilir. Paris'te çok sayıda hayat kadını var ve batının teknolojisini alalım ahlakını almayalım geyiği ilk bu yıllarda yapılmaya başlanıyor :D buna keza Fransa'da çok sayıda gayrimeşru çocuk var ve Kamelyalı Kadın kitabının yazarı bile gayrimeşru bir çocuk. Bu yüzden sen "matmazel Fransa'da kalsa..." cümlesini okumaya başladığın an sokaklara düşecekti şeklinde sona ereceğini tahmin ettim. Fransa bir taraftan aydınların muhakkak uğradığı aydınlanmanın merkezi gibi anlatılırken diğer yandan ahlaki açıdan kokuşmuşluğun, yozlaşmanın ve sefaletin gırla gittiği batakhaneler olarak tanıtılıyor. Zaten eserlerde işlenen doğu batı çatışmasının temelinde de bu sorunun olduğunu düşünüyorum çünkü eserlerde halk batının getirdiği yenilikleri almayı reddederken aslında batının ahlakını almaktan korkuyor. Zaten modernleşmeye çalışırken batıya kendini tamamen kaptıran kişilerin roman sonlarında gülünç duruma düştüklerini, yuvalarının dağıldığını, intihar ettiklerini vs okuyoruz. Bunun sebebi yazarların da halkla aynı korkuları taşıması olabilir. Bu yüzden dönemin insanlarının korkularını ve dilemmalarını anlamak açısından bu kitapları eşsiz kaynaklar olarak görüyorum. Eğer Aşk-ı Memnu tarzı bir roman istiyorsan da Fatma Aliye'nin Muhadarat'ını önerebilirim, Aşk-ı Memnu'dan önce yazılmıştır ve iki romanın teması birbirine oldukça benzemektedir. Çok konuştum ama benzer zevklere sahip olduğumuz için kendimi tutamadım, seviliyorsun 💕
Podcast ve canlı yayınlar videolarından net daha iyi
@@azerbulluk iyi bok yedin embesil seni
Oyun oynamak en büyük zevkim beni mutsuzluktan uzaklaştıran unutturan tek şey diyebilirim. Cevremde de yobaz çok olmadığı için erkek oyunu niye oynuyorsun diyenle de karşılaşmadım neyse ki. Hiç de pişman olmadım. O an hiçbir şeye kafamı takmıyorum. Yok odam daginikmiş şu yapılması gerekiyormuş o an onu siliyorum kafamdan. Çok muhteşem bir şey bu duygu gerçekten.
25:23 günde 9 saat edit yapan bne 😂😂😂
2x de bile izlesen 14. dakikada olursun video atılalı 7 dk olmuş ne ara oraya geldin
@@gunga6103 Bu podcasti 3 kere dinledim editini ben yapıyorum çünkü ^^🙃
9:25 "akran" denilebilir bence öğretmenim 🤓
Şu an farkettim ki çocukken bilgisayar oyunlarını oynamayı özellikle mmorpg yani metin2 tarzı oyunları oynamayı aşırı severdim. moralim bozuk olunca ya da gergin felansam aklıma oyunda kastığım karakterler geliyordu onları oyunun içinde gezdirdiğimi hayal edip mutlu oluyordum bu düşüncelerin beni çok rahatlattığını hatırlıyorum fakat ailem oyunları oynamama çok izin vermiyordu ders çalışmam gerektiğini düşündükleri için hep kısıtladılar beni o çok da iyi olmayan pcmle bile onları oynamak için ne kadar savaş verdiğimi hatırlıyorum hatta ileride kendime ait süper bir bilgisayarımın olmasını ve sürekli oyun oynamayı hayal ettiğimi hatırlıyorum şu an iyi bir üniversitede iyi bir mühendislik okuyorum elimde son model bilgisayarım var ama bugünki halimle o oyunları oynamayı denesem eski zevki alamıyorum ve çocuk ben şu an yanımda olsaydı ne kadar da eğlenirdi diye düşünmeden edemiyorum… ne kadar üzücü aslında
Podcastleri biriktirdim şimdi dinleyip modumu yakalamaya geldim 🏃
Evet öyle bir kişilik tipi varrr INFJ adı ben de o çıktım sürekli birilerine yardım etme içgüdüm var en ufak bir şey oldu mu çok etkileniyorum çok empati yapıyorum ve genelde duyarci diye adlandırılan taraftanim bir bakabilirsin özelliklerine bu arada insanlara yardım etmek istediğini söylediğinde bence zaten çok yardım ediyorsun seni 5 yıldır takip ediyorum lisem seninle geçti gerçekten düşüncelerimin şekillenmesinde çok etkili oldun hatta bazen icinde konuşan sen değil Maria diyorum seni çok seviyorum umarım sürekli içerik üretmeye devam edersin ❤️
Yaaa ben dedim ki bir bakayım podcast atmış mı maria 1 saat önce yüklenmiş video annem beni kadir gecesi mi doğurdu
2:04 bende öğrenci zili çalınca hoca gelene kadar tahtanın ortasına çıkar, erkeklere şiddet hayır, kadınlara şiddet hayır diye bağırır şarkı söylerdim 💅🏽
29:03 5 saat nasıl oyun oynayabiliyorsun?
Hayatımda hiç oyun oynamamıştım erkek arkadaşım sana bi masa üstü bilgisayar toplayalım diyene kadar. 27 yaşımda oyun oynamaya başladım. 7 yıldır iş hayatının içindeyim, neredeyse 30 yaşındayım ve son 1,5 yıldır oyun oynuyorum. İş yerindeki sorunlarımı eve taşıma oranım azaldı ve bu inanılmaz bir kişisel alan, özgürlük ve mental stabilizasyon sağladı bana. İş yerimi hiç sevmiyorum ve burada çalıştığım süredeki en güzel günlerim evde covid karantinasında 7 gün hiç kalkmadan oyun oynadığım günler oldu 😂
4:24 HAYKIRDIM ŞDNFŞDLDL TAKLİTLERİNE BAYILIYORUM
32:33 Ben küçükken bizim evde tek bir bilgisayar vardı ve ailem virüs bulaşabileceğinden korktuğu için oyun tarzı şeyler indiremiyordum. İstesem yine indirebilirdim ama benim de o yaşta kafama yatmış olacak ki hiç oyun indirip oynamadım. Buna farkında olmadan bulduğum çözüm tarayıcı oyunlarıydı. Bilgisayara otururdum böyle bildiğimiz puanlı giysi giydirme, dekor oyunları, sue oyunları cart curt oynar dururdum. Hiçbir şey indirmeme gerek yoktu ve gayet de eğlenirdim. Kazandın- kaybettin olayından, küfürlerden kavgalardan uzak güzel bir dünyaydı orası. Benden başka birçok insan da oynuyordu o oyunları biliyorum, yine de ne zaman birileriyle bu oyunlar hakkında sohbet etmeye çalışsam kimse bilmediğini söylüyor. Bu durum da biraz ezik hissettiriyor açıkçası. Sanki bir şeyler karçırmışım gibi, fakat yine de asla pişman değilim o oyunları oynadığım için. Hatta çok mutluyum, keşke daha fazla oyun oynayabilseydim. Bugün elimde olsa o herkesin konuştuğu bilgisayar oyunlarından ziyade yine açar o küçükken oynadığım oyunları oynarım. Bilmiyorum, belki de o oyunlarda; o kazanmalı kaybetmeli dünyada eğlenemeyeceğimi düşündüğüm içindir ya da hâlâ yasakmış gibi hissettiğim için...
Çocukken büyük bir zevkle yaptığım hiçbir şey artık zevk vermiyor.
bende hiç bu bahsettiğin "şunu yapmam lazım" hissi yok. tamamen yetiştirilme tarzıyla ilgili. bir çocuğa ne bütün evin işleri yıkılıp sonraki tüm hayatı boyunca bu rahat bırakmayan his yüklenmeli, ne de hiç bir şeye elini sürdürtmeyip bütün işlerini başkalarına yaptıran bir insan olmasına sebep olmalı. ikisinin ortası iyidir.
Benim hiç oyuncağım olmadı fakirlikten hep arkadaşlarıma gider onların oyuncaklarıyla oynardım annem oyuncağı napcaksan gereksiz işler derdi onlara para harcamak istemezdi ben de hep ağlardım benim niye oyuncağım yok diye
Aslında başta ben de oyun oynarken aynı senin gibi oluyordum ama sonra dedim ki partnerim böyle bir şey hissetme zorunluluğu yaşamıyorken ben neden kendi kendime bunu takıyorum. Sonra ben de amann diyerek oturmaya başladım saatlerce oyun oynuyorum artık ve sıfır pişmanım. Bulaşıklar dağ gibi birikiyor bazen ama olsun her şeye de yetişmek zorunda değiliz ki. O yüzden ne demek istediğini çoook çok iyi anladım. Dediğin gibi görev dağılımımız var ama ben ondan daha çok dikkat ediyordum ve dedim ki banane ya ben niye bu kadar kasıyorum sanki evde başıma kakan var. Şimdi çook rahatım o suçluluk duygusundan kurtuldum neden işlerimi bitirmeden oyun oynuyorum diye üzülmüyorummm
ben saatlerce rahatsız olmadan oturabiliyorum suçlu hissetmeli miyim :/ bunun sebebi de küçükken bir şeyleri fark edip bunu hep reddetmem. yani sadece kız olduğum için sürekli bir şeyler yapmak zorunda olduğum aşılanmaya çalışıldı en yakınlarımdan da olmasa da ama ben bunu içgüdüsel olarak reddetmişim bunu yeni yeni fark ediyorum
11:10 dediğine kesinlikle katılıyorum biz normal bir ülkede değiliz yani ülke elden gidiyor ve bu insanlar hep sus pus oluyor tamam kendini koruyorsun anlıyorum da kardeşim nereye kadar böyle gidecek ?
Bence bir çok komedi potcastini sollarsın meryem. Ben kahkahalar atarak izliyorum
Kütüphane konusunda çok haklısın ben çocukken evimin karşısında kütüphane vardı ve park vs yoktu kötü bi mahalleydi. Okumayı bilmiyorken bile oraya gidip bazen dergilere bakar bazen bilgisayarda bi şeyler oynardım "kütüphaneci amca" bana oralet içirirdi kitap yerleştirirken omzunda gezerdim. Ve 21 ime giricem hala ilk taşıdığım ilin merkez kütüphanesine sonra mahalle kütüphaneme şimdi de ünimin kütüphanesine üye oldum. Malesef Konya kütüphane olarak inanılmaz geride üni kütüphanesi güzel kapsamlı yeni kitaplar da var fantastik seriler de eski kitaplar da yabancı kitaplar da ama mahalle kütüphaneleri malesef bir sürü dini kitabın 10 tane aynısından başka bi şey sunmuyor
29 yaşinda evli bir kadin olarak 7 saat oyun oynamişliğim var araliksiz. 😬 Şuanda da oyun oynuyorum ve senj dinliyorum. Hiv bu yuzden suçluluk duymamiştim. Kadinlar da yapiyor yani
19 yaşındayım ve kadın olarak hiç takmıyorum ev işlerini ama dersleri takmadan yapamam sanırım ben de o biçim bir şeyim. (Not: aile evinde yaşıyorum)
Vize haftam bitti ve bunu dinleyerek oyun oynuyorum🤓✌️