Ik kan me die dag zo goed herinneren, 3 jaar geleden. Ik ben uit de buurt en ik was er gewoon kapot van alhoewel ik de kinderen niet ken. De reportage is heel mooi, die man heeft een mooie visie en ik hoop dat de andere nabestaanden hier ook iets aan hebben.
Ik heb zojuist de reportage gevolgd van Ilse van Hoecke over de busramp van Sierre. Ilse sprak met Tony Reyders die een boek heeft geschreven over zijn dochter Het is heel raar hoe het verhaal van Tony bijna het zelfde is als dat van mij. Mijn zoon is ook 3 jaar geleden verongelukt en neen een plaats geven kan men niet, je leert er mee te leven en te aanvaarde dat jou kind nooit meer terug komt. De laatste beelden van mijn zoon op zijn sterfbed zal ik nooit vergeten. Wat voor mij het ergste was is: dat ik hem niet eens kon vast pakken wegens het zuur dat hij over zijn lichaam heeft gekregen. Het beeld van hoe hij was op gebaart zal ik even min nooit vergeten, hij was opgebaard gelijk een mummie. Het rouwen verdeel ik onder de 4 jaar getijden: De herfst is je geliefde te graven dragen je bent verdooft en blijft met een leeg gevoel zitten. De winter is: woede, ongeloof en je blijft je afvragen hoe dit alles is kunnen gebeuren. De lente is: het verdriet verzacht en we leren te aanvaarde. De zomer: is een periode van berusten, de korst van ons gebroken hart is er af en we leven dan verder met al de herinneringen die we samen hebben beleeft. De beste genezing is: er over te schrijven wat ik ook gedaan heb. Ik heb echt mijn pen leeg geschreven, ik beschrijf daarin al mijn emotie's over hoe mijn zoon is verongelukt. Verder gaat het over het bezoekrecht van mijn kleinzoon. En ik beschrijf ook het verloop van het proces tussen mij en de fabriek waar mijn zoon is verongelukt. Lieve Neve
Heel erg ik als moeder had ook heel veel gehuild 😢voor die kinderen veel sterkte voor deze vader ook andere ouders die dit meegemaakt heeft veel kracht 😔🙏😔
Ik heb jaren geleden toen mijn broer ons verliet , de dag erna ontdekt dat de wereld onbarmhartig doordraaid. En toen besefte ik dat het leven doorgaat. Hoe crue ook. Ik wens de mensen die dit hebben moeten doorstaan alle sterkte in hun verdere leven. 😢
Ik kan me die dag zo goed herinneren, 3 jaar geleden. Ik ben uit de buurt en ik was er gewoon kapot van alhoewel ik de kinderen niet ken. De reportage is heel mooi, die man heeft een mooie visie en ik hoop dat de andere nabestaanden hier ook iets aan hebben.
Ik heb zojuist de reportage gevolgd van Ilse van Hoecke over de busramp van Sierre. Ilse sprak met Tony Reyders die een boek heeft geschreven over zijn dochter Het is heel raar hoe het verhaal van Tony bijna het zelfde is als dat van mij. Mijn zoon is ook 3 jaar geleden verongelukt en neen een plaats geven kan men niet, je leert er mee te leven en te aanvaarde dat jou kind nooit meer terug komt. De laatste beelden van mijn zoon op zijn sterfbed zal ik nooit vergeten. Wat voor mij het ergste was is: dat ik hem niet eens kon vast pakken wegens het zuur dat hij over zijn lichaam heeft gekregen. Het beeld van hoe hij was op gebaart zal ik even min nooit vergeten, hij was opgebaard gelijk een mummie. Het rouwen verdeel ik onder de 4 jaar getijden: De herfst is je geliefde te graven dragen je bent verdooft en blijft met een leeg gevoel zitten. De winter is: woede, ongeloof en je blijft je afvragen hoe dit alles is kunnen gebeuren. De lente is: het verdriet verzacht en we leren te aanvaarde. De zomer: is een periode van berusten, de korst van ons gebroken hart is er af en we leven dan verder met al de herinneringen die we samen hebben beleeft. De beste genezing is: er over te schrijven wat ik ook gedaan heb. Ik heb echt mijn pen leeg geschreven, ik beschrijf daarin al mijn emotie's over hoe mijn zoon is verongelukt. Verder gaat het over het bezoekrecht van mijn kleinzoon. En ik beschrijf ook het verloop van het proces tussen mij en de fabriek waar mijn zoon is verongelukt. Lieve Neve
Onlangs aan het beeld in Heverlee gepasseerd en samen even bij stil gestaan.
Het is een mooie herdenkingsplaats.
Heel erg ik als moeder had ook heel veel gehuild 😢voor die kinderen veel sterkte voor deze vader ook andere ouders die dit meegemaakt heeft veel kracht 😔🙏😔
heel mooi verwoord van alle gevoelens die een
ouder beleeft bij het verlies van een kind ......
Zeer mooie reportage. Gevoelens prachtig verwoord door Tony.
Ik heb jaren geleden toen mijn broer ons verliet , de dag erna ontdekt dat de wereld onbarmhartig doordraaid. En toen besefte ik dat het leven doorgaat. Hoe crue ook. Ik wens de mensen die dit hebben moeten doorstaan alle sterkte in hun verdere leven. 😢
Prachtige reportage. Mooi.
Echt nog altijd niet te vatten ,schone reportage de papa kan er gelukkig goed over praten
Zeer pakkende reportage..
Emotioneel en puur...
Veel sterkte nog❤❤❤
Veel sterkte
Zo veel later, nog zo aangrijpend..