Jak ja to widzę: no tutaj możemy sobie zabrać to źródło, ten odbiornik też, a tu sobie wstawimy nowy odbiornik, no mamy zupełnie nowy układ ale liczymy go i wyjdzie nam dobra odpowiedź XD
@@MrDruciak Witam, odpowiedź jak najbardziej poprawna ale w wideo jest błąd. Napisałeś: g = 4*S = (1/4) *ohm A powinno być: g = 4*S = 4*(1/ohm) Pozdrawiam serdecznie.
On JEST połączony szeregowo z równoległym połączeniem E5 i E3. Ale dla przypadku, gdy zwieramy zaciski AB (liczenie prądu Nortona) jest też równoległy do nich ze względu na to, jak wtedy układają się węzły. Jedno nie przeczy drugiemu. Jeżeli masz obwód z jednego źródła i jednego opornika, to te 2 elementy są jednocześnie równoległe i szeregowe względem siebie.
@@MrDruciak Czy to znaczy, że wynik jest niezależny od tego, czy rozpatrzę połączenie równoległe lub szeregowe? Czy któryś sposób połączenia ma pierwszeństwo?
@@kacperkujawa213 Odpowiedź wprost: Ponieważ jedno nie przeczy drugiemu, to nie wybierasz między nimi. Z tego, że są szeregowo wynika, że I5 + I3 = I2. Z tego, że są równolegle (dla zwartych AB) wynika, że U5 = U3 = U2. A skoro U5 jest równoznaczne z E5, to od razu znamy wartości U3 i U2, równe właśnie E5. A teraz spróbuję odpowiedzieć na pytanie, którego technicznie mówiąc nie zadałeś. Informacja o tym, że połączenie równoległe elementów jest szeregowo z innym elementem nie jest SAMA W SOBIE jakoś wyjątkowo przydatna. Oczywiście dla każdego takiego spostrzeżenia można i w pewnym sensie trzeba tworzyć równania, które coś wnoszą do rozwiązania. Ale najczęściej warte wyróżnienia są połączenia równoległe i szeregowe pojedynczych elementów. Bo wtedy możemy od razu i w prosty sposób zredukować liczbę niewiadomych: z kilku niewiadomych prądów robi się jeden (szeregowe) lub z kilku niewiadomych napięć robi się jedno (równoległe). A jeżeli jedno z tych napięć lub prądów było już znane, to od razu znajdujemy pozostałe z nich. Teoretycznie każdy obwód możesz policzyć wypisując równania dla każdego elementu, oczka i węzła, a następnie wyliczając to wszystko. Ale dla umysłu ludzkiego (liczącego na kartce) o wiele większy komfort i wydajność jest wtedy, gdy w ciągu pierwszej minuty jesteś w stanie zredukować liczbę niewiadomych do policzenia. Robisz to usuwając elementy, które nie mają wpływu na wynik (np. tu R3 jest opornikiem równoległym do źródła napięciowego, można wykosić), zapisując prądy elementów w gałęzi (poł. szeregowe) jako jeden, wspólny prąd i robiąc to samo z napięciami na poł. równoległym.
![Dlaczego 230V? [RS Elektronika] #111](/img/1.gif)
W końcu porządne przykłady na YT ze stałoprądówki, rób tego więcej! :)
Popieram znajomego mi przedmówce i dołączam się do prośby o więcej ;)
No to lecimy, do września jeszcze czas :)
Jak ja to widzę: no tutaj możemy sobie zabrać to źródło, ten odbiornik też, a tu sobie wstawimy nowy odbiornik, no mamy zupełnie nowy układ ale liczymy go i wyjdzie nam dobra odpowiedź XD
Czy J4=gm *U2 to jest założenie? Jeśli tak, to czy ono z czegoś wynika, czy po prostu tak sobie założono?
W 13min nie powinno być I=S*V=V/R czyli I=2/4=1/2?
Sorry za późną odpowiedź. G to konduktancja, w jednostce Siemens - S
I = U*G -> 1A = 1V * 1S
I = U/R -> 1A = 1V / 1Ohm
R = 1/S
Tutaj: 4S*2V = 2V * ( 1/(4S) ) = 2V / (¼ Ohm) = 8A
@@MrDruciak Witam, odpowiedź jak najbardziej poprawna ale w wideo jest błąd.
Napisałeś: g = 4*S = (1/4) *ohm
A powinno być: g = 4*S = 4*(1/ohm)
Pozdrawiam serdecznie.
@@marcelbuczek9130 Faktycznie, nie zwróciłem na to uwagi. Głupia wpadka.
Witam, czy rezystor R3 równolegle połączony ze źródłem napięciowym E5 można wyrzucić?
Ależ to ja witam. Tak, można, bez problemu. Ja go właściwie zignorowałem, i na jedno wyszło - ostatecznie nie pojawił się wcale w obliczeniach.
@@MrDruciak Dziękuję bardzo.
Kto nie lubi, ten trąba :P
Ale pan powiedział
Dlaczego rezystor R2 nie jest połączony szeregowo z równoległym połączeniem źródła E5 oraz oporu R3? Przecież R1 i J4 są połączone identycznie.
On JEST połączony szeregowo z równoległym połączeniem E5 i E3. Ale dla przypadku, gdy zwieramy zaciski AB (liczenie prądu Nortona) jest też równoległy do nich ze względu na to, jak wtedy układają się węzły.
Jedno nie przeczy drugiemu. Jeżeli masz obwód z jednego źródła i jednego opornika, to te 2 elementy są jednocześnie równoległe i szeregowe względem siebie.
@@MrDruciak Czy to znaczy, że wynik jest niezależny od tego, czy rozpatrzę połączenie równoległe lub szeregowe? Czy któryś sposób połączenia ma pierwszeństwo?
@@kacperkujawa213 Odpowiedź wprost:
Ponieważ jedno nie przeczy drugiemu, to nie wybierasz między nimi.
Z tego, że są szeregowo wynika, że I5 + I3 = I2.
Z tego, że są równolegle (dla zwartych AB) wynika, że U5 = U3 = U2.
A skoro U5 jest równoznaczne z E5, to od razu znamy wartości U3 i U2, równe właśnie E5.
A teraz spróbuję odpowiedzieć na pytanie, którego technicznie mówiąc nie zadałeś.
Informacja o tym, że połączenie równoległe elementów jest szeregowo z innym elementem nie jest SAMA W SOBIE jakoś wyjątkowo przydatna.
Oczywiście dla każdego takiego spostrzeżenia można i w pewnym sensie trzeba tworzyć równania, które coś wnoszą do rozwiązania. Ale najczęściej warte wyróżnienia są połączenia równoległe i szeregowe pojedynczych elementów. Bo wtedy możemy od razu i w prosty sposób zredukować liczbę niewiadomych: z kilku niewiadomych prądów robi się jeden (szeregowe) lub z kilku niewiadomych napięć robi się jedno (równoległe). A jeżeli jedno z tych napięć lub prądów było już znane, to od razu znajdujemy pozostałe z nich.
Teoretycznie każdy obwód możesz policzyć wypisując równania dla każdego elementu, oczka i węzła, a następnie wyliczając to wszystko. Ale dla umysłu ludzkiego (liczącego na kartce) o wiele większy komfort i wydajność jest wtedy, gdy w ciągu pierwszej minuty jesteś w stanie zredukować liczbę niewiadomych do policzenia. Robisz to usuwając elementy, które nie mają wpływu na wynik (np. tu R3 jest opornikiem równoległym do źródła napięciowego, można wykosić), zapisując prądy elementów w gałęzi (poł. szeregowe) jako jeden, wspólny prąd i robiąc to samo z napięciami na poł. równoległym.