Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
เราก็เคยโดนค่ะ ตอนม.3 จนม.4 อยู่ไม่ได้จ้องหยุดเรียน พ่อแม่ก็เสียใจนึกว่าเราเสียคน ย้ายไปที่ใหม่จนปจบก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะกลัว พลาดอะไรในชีวิตไปเยอะมาก แต่คนที่ทำเขาไม่รู้อะไรเลย ลืมไปละมั้ง ปล่อยวางแล้วหาความสุขในชีวิตนะ อย่าให้มันมาพรากอนาคตเราต่อไป มันลืมไม่ได้หรอกเรื่องนี้ ต้องก้าวข้ามมันให้ได้นะ
จริงค่ะ คนทำเขาคงไม่จำ แต่เราคนโดนกระทำไม่เคยลืม
จริงเราก็เคยเจอ แล้วก็จะกลัวการมีเพื่อน กลัวการสนิทกับใครมาก มันกลัวนั่นนี่ไปหมด
กอดๆนะคะ
@@TualexJourneyคนพวกนี้สมควรโดนโบ้กะกรี่ของไอยาทเด็กบ้านสั่งสอนเสียจริงเนอะ😅😂
สู้ๆนะคะพี่ แล้วพี่ทำยังไงคะ
คนไม่ชอบก็คือไม่ชอบ คนอคติก็คือเขาอคติ ต่อให้คุณเป็นคนดีเลิศเลอเฟอร์เฟ็ค แต่ถ้าเขาไม่ชอบอะไรสักอย่างในตัวคุณเขาก็จะไปขุดหาเรื่องราวต่างๆ มาด่าคุณอยู่ดี ไม่ต้องคิดว่าคุณไปทำอะไรให้เขาเกลียด คิดแค่ว่าเขาไม่ชอบในสิ่งที่คุณเป็น และคุณไม่สามารถเลิกเป็นตัวเองได้ อย่างที่พี่เผือกบอก ไม่จำเป็นต้องแคร์คนที่ไม่แคร์เรา ความรู้สึกนี้มันไม่หายไปหรอกค่ะ เพราะว่ามันฝังเข้าไปในจิตใจแล้ว แต่เราสามารถปรับตัวอยู่กับมันได้ เก็บไว้เป็นประสบการณ์
คำแนะนำของพี่เฟียสดีมากนะคะ จงเรียนรู้จากเหตุการ์ณนั้น และก้าวต่อไป เราอาจจะต้องวิเคราะห์ก่อนว่าพวกมันไม่ชอบเราเพราะอะไร เมื่อได้คำตอบแล้วก็เก็บมาเป็นบทเรียน แต่ถ้าเราคิดว่าเราทำดีแล้ว แล้วสิ่งที่เค้ากล่าวหานั่นไม่จริง ก็จงทิ้งมันไป "เราไม่ได้เอาจมูกมันมาหายใจจะแคร์ทำไม" นี่คือคำพูดของ1ใน2เพื่อนสนิทตั้งแต่มหาลัย สู้ๆน้อง
เราเคยโดนตอน ม.6 ค่ะ ปีสุดท้ายแล้วแท้ๆ เริ่มจากเพื่อนสนิทที่สุดของเรา อยู่ๆก็ไม่คุยกับเราแล้วเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มก็พาลไม่คุยกับเราด้วย จากนั้นก็โดนทั้งแขวะทั้งแซะถึงขั้นโดนตะโกนไล่ไปผูกคอตาย โดนเอาไปเล่าว่าไม่ช่วยทำงานแต่หนีไปมีอะไรกับแฟน โดนเอาเรื่องที่เราเคยปรึกษาเขาว่าเรากรีดแขนไปลงสตอรี่ซึ่งเขาเป็นคนดังในโรงเรียน คนรู้จักเขาเยอะ จากนั้นเราโดนคนในโรงเรียนมองด้วยสายตาแปลกๆตลอด เรากลัวสายตาของทุกคนในโรงเรียน เราดิ่งมาก จากไม่เคยหยุดเรียนกลับกลายเป็นหยุดเรียนบ่อย ไม่เข้าเรียนวิชาแนะแนวเลยเพราะต้องเจอกับเพื่อนกลุ่มนี้จนเราติด 0 ตัวแรกในชีวิต แล้วเหตุผลที่เพื่อนสนิทเราทำแบบนั้น เขาบอกเราว่า แค่ไม่ชอบแฟนเราที่เราคบในตอนนั้น เราคิดฆ่าตัวตายทั้งผูกคอโดดตึกอยู่ทุกๆวัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย มันเจ็บเกินไปสำหรับอายุเท่านั้น เราผ่านมาได้ด้วยการเปิดใจว่าเราควรที่จะหาหมอแล้ว ควรรับยารับการรักษา แล้วเราโชคดีตรงที่เรามีสัตว์เลี้ยงอยู่ข้างๆ มีคนในครอบครัวที่ไม่กดดันเราเลย เราหยุดเรียนก็ไม่ว่า เกรดตกก็ไม่ว่า พอขึ้นมหาลัยเราได้เจอกลุ่มเพื่อนที่ดีมากๆ เป็นเพื่อนกลุ่มใหญ่แต่ไม่เคยมีการนินทากันเลย แล้วได้เจอแฟนที่ดีมากๆอยู่ข้างๆตลอด ถือว่าดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก แต่เมื่อไม่ถึงเดือนที่ผ่านมาเราโดนด่าโดนเอาไปแขวนในกลุ่มเฟสกลุ่มใหญ่กลุ่มนึง ทำให้เรากลับมามีอาการหนักอีกรอบ แต่เหมือนรอบนี้เราจัดการตัวเองได้ดีกว่าเดิม เราสู้มากกว่าเดิม เราไม่ยอมให้ใครมาทำลายเราฟรีๆอีก เก็บหลักฐานทุกอย่างแล้วส่งฟ้องหมดเลย ถ้าคุณน้ำตาลมาอ่าน อยากบอกว่า ต่อให้คนทั้งโลกใจร้ายกับคุณน้ำตาล เราจะอยู่ตรงนี้เสมอนะคะ ถึงจะไม่รู้จักกันแต่เราพร้อมอยู่เป็นกำลังใจให้คุณเสมอ เราเข้าใจความรู้สึกค่ะ เราโดนด่าทั้งๆที่ไม่ทำอะไรผิด คนที่ทำแบบนั้นไม่ควรค่าแม้แต่เป็นคนรู้จักในชีวิตด้วยซ้ำค่ะ เราจะไม่บอกให้คุณน้ำตาลลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นนะคะ เพราะมันไม่สามารถลืมได้ แต่เราอยากบอกคุณน้ำตาลว่า ไม่ว่าจะในตอนนั้นหรือตอนนี้ คุณน้ำตาลคือคนที่จิตใจดีคือคนที่เข้มแข็งมากที่ผ่านมาได้ ใครทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับผลแบบนั้นค่ะ เราเชื่อแบบนี้ ขอให้ในอนาคตคุณน้ำตาลเจอแต่คนดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ ขอให้ชีวิตคุณน้ำตาลมีแต่ความสุขทดแทนช่วงเวลาที่เคยเศร้ามา ดีใจที่คุณน้ำตาลเกิดมาบนโลกใบนี้นะคะ
เราโดนตอน ม.6 เหมือนกัน ตอนนี้ยังถูกกระตุ้นอยู่เรื่อยๆเลยค่ะ รู้สึกแย่มาก
ลืมๆมันไปเถอะ เพื่อนสมัยมหาลัยมันไม่ได้มีประโยชน์ต่อชีวิตขนาดนั้น ถ้าบังเอิญเจอ ไม่ต้องทักค่ะ ไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องหวัดดี มองเป็นอากาศไปเลยค่ะ//ถ้า move on ไม่ได้จริงๆ ต้องพบจิตแพทย์แล้วค่ะ
จริง จบมหาวิทยาลัยไปก็แยกย้าย ไม่ได้ต้องใส่ใจขนาดนั้น
ชอบคุณเฟียซ ให้คำแนะนำดีมาก ในทุกคลิป เป็นคนพูดจาน้ำเสียงน่าฟัง ใจเย็น มีสติ อ่อนโยน มีจิตวิทยาสูง😍
เป็นกำลังใจให้นะคะ❤️ เราก็เคยโดนคล้ายๆแบบนี้ โดนเพื่อนสาขากลุ่มนึงแบน คิดว่าเพื่อนทั้งสาขาต้องไม่ชอบแน่ๆจนทำให้อยากซิ่วเลยค่ะ แต่ก็พยายามอดทนเรียนต่อ จนได้รู้ว่ามีเพื่อนสาขาบางคนกลุ่มที่เขาเข้าใจเราแล้วก็ไม่อคติเราเหมือนพวกนั้น คนศีลเสมอกันถึงจะคบกันได้จริงๆค่ะ
ผู้หญิงคนนี้โดนเหมือนเราเลย เราเรียนจบแล้วลบเฟสกับช่องการติดต่อคนพวกนั้นไปเลย แอดแค่คนที่เราคบ เราเห็นหลายๆคนว่าร้ายเรา สุดท้ายก็โดนคนอื่นทำแบบกับเขาเหมือนที่เขาทำกับเรา การกระทำของเขาจะย้อนคืนกลับมาเองเมื่อถึงเวลา เราลอยตัวสวยๆดีกว่า เรามองว่าประสบการณ์นี้ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น หลีกเลี่ยงคนแบบนี้เก่งขึ้นและพอจะรู้ทันคนมากขึ้น ทุกวันนี้เราว่าเราก็แกร่งขึ้นเหมือนกันแหละ เราก็หวังว่าคุณเองก็จะผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีค่ะ เป็นกำลังใจให้💕
เราโดนเหมือนกัน จนกลายเป็นซึมเศร้าเลยล่ะ คนที่บอกให้เลิกคิดมันอาจจะง่ายนะคะ แต่ว่าคนบางคนที่สดใสมากและต้องมาสงสัยตลอดเวลาว่าเราผิดอะไร หรือจริงๆเรารู้แล้วว่าผิดอะไร แต่ก็ยังโทษตัวเองอยู่ มันกลายเป็นไม่เห็นค่าตัวเองไปเลย
จริงค่ะ:-: ตอนนี้ก้ยังสงสัยอยู่ว่าเราทำอะไรผิดกันแน่ถึงได้เป็นแบบนี้
เราโดนในที่ทำงาน อาจจะเป็นวัยที่โตขึ้นเลยไม่ฝังใจเท่าน้อง แต่ก็เสียใจเพราะเราไม่ได้ทำอะไร แต่คนกลุ่มใหญ่เขาไม่ชอบก็เลยเอาเราไปเม้าท์ ตอนนั้นคิดแค่ว่าเราจะทำงานให้เก่งขึ้น เราจะเอาชนะคนพวกนั้นด้วยความก้าวหน้าของตัวเราเอง ซึ่งเราทำได้ในที่สุด ตอนนี้เราพัฒนาตัวเองขึ้น ในขณะที่คนกลุ่มนั้นย่ำอยู่ทึเดิม ให้กำลังใจน้องเจ้าของเรื่อง เอาความสำเร็จไปฟาดคนที่มันเกลียดเรา เชิ่ดๆค่ะ อย่าไปแคร์
วัยทำงานเป็นวัยที่ทำงานหาเงินเพื่อตัวเองล้วนๆเลยก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน เพราะเขาไม่ต้องเอาเรื่องส่วนตัวมาใช้ทำงานอยู่เเล้ว เเต่ช่วงมหาลัยกับมัธยม ระยะห่างด้านความสัมพันธ์มันไม่เหมือนวัยทำาน คือเวลาโดนเกลียดเราจะทำอะไรก็ยากไปหมด ทำงานกลุ่มเอยอะไรเอย ซึ่งมันต่างจากวัยทำงาน เวลามีโปรเจคอะไรคุณต้องโยนความเกลียดทิ้งเเล้วต้องทำงานร่วมกัน ยกเว้นเจอหัวหน้าที่เกลียดขี้หน้าเรานะ55555555
เราแค่เจอเพื่อนคนที่เราไว้ใจมาก คิดว่าเป็นเพื่อนสนิท แต่พบว่าจริงๆเค้าเกลียดเรา ร้องไห้เหมือนอกหัก ..ตอนนี้พอนึกย้อนกลับไป จุดนั้นทำให้เรารู้ว่าจริงๆคนเราก็แบบนี้ มีทั้งคนที่ทำดีต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง พอทำงานมีคนที่หนักกว่านี้อีกเยอะ ...มันทำให้เราแกร่งขึ้น ทำให้ทัศนคติเรากว้างขึ้น มองว่าเรื่องแย่ต่างๆมันจะทำให้เราก้าวข้ามมัน และเก่งในการมองคนมากขึ้นค่ะ จนเรามีเพื่อนที่ดีกับเราหลายคนในตอนนี้ได้ สู้ๆนะคะ!
เหมือนกูเลย ไม่เกิน 5 คน หลังจากนั้นเพื่อนต่างคณะกูเยอะมาก ทำกิจกรรมกูไปทำกับคณะอื่นเลยไม่เชียร์ ไม่แคร์ใดๆ พอมีงานกลุ่มทำคนเดียว โปรเจกต์คนเดียว หอบไปทำกับเพื่อนคณะอื่นหมด ท่องไว้ กูซิ่วไม่ได้ กูหนีคือกูแพ้ กูร้องให้คือกูแพ้
เหมือนกันสนิทกับคนคณะอื่นมากกว่าอีกทั้ง เพื่อนในชมรม เพื่อนที่เจอกันต่างคณะ งานกลุ่มอันไหนทำได้ก็ทำเอง อันไหนต้องกลุ่มจริงๆ ก็บากหน้าไปเข้า รับผิดชอบเฉพาะงานตัวเองพอ ในฐานะเพื่อนร่วมงาน
@@anonjunta9882 ทุกวันนี้ยัง งง ว่ามาบู้บี้เราทำไม ?? แล้วตัวตั้งตัวตี คือ เพื่อนรหัสเราเอง จนสุดท้ายมาขอโทษเราพร้อมให้เหตุผลว่าเราน่ารำคาญ ห่ะ กุแบบ งง นะ
ฟังจากการพูดจาแล้วน้องเป็นคนที่มีเหตุผลและให้ความรู้สึกน่ารักมีทัศนคติที่ดี แต่ขาดความมั่นใจ มันมีจริงๆคนที่ไม่ถูกกันอาจจะเพราะอิจฉาหรืออะไรก็แล้วแต่ อย่าไปมัวมองคนที่ไม่ชอบเรา บางทีไม่มีเหตุผลที่คนเราจะเกลียดไม่อย่างงั้นคงไม่มีคดีมองหน้าแล้วแทงกัน เป็นกำลังใจนะ ข้ามมันไปรักคนที่เค้ารักเราดีกว่านะ
พี่เฟิร์สพูดดีมาก คนที่ผ่านประสบการณ์รักษาอาการทางจิตเวชจะจับความรู้สึก และเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง ส่วนตัวรักษาอาการซึมเศร้า และแพนิคอยู่ ก่อนหน้าเป็นเหมือนน้ำตาลเลย คิดวนๆว่าผิดอะไร คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก แต่ไม่รู้ว่าคิดทำไมมันหยุดคิดไม่ได้ นานวันเข้ากลายเป็นว่ากลัวการเข้าสังคม พบจิตแพทย์รักษาจนเริ่มรู้จักคำว่า 'ช่างแม่ง' ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาทำร้ายจิตใจเราได้อีก พอมีเรื่องกระทบจิตใจก็จะสลัดออกให้ไว จะไม่วนไปลูปเดิมอีกแล้ว แนะนำให้พบจิตแพทย์ ช่วยได้มากจริงค่ะ
คุณน้ำตาล อาจจะเป็นคนที่รู้สึกว่า ต้องแก้ไขตัวเองเมื่อมีอะไรผิดพลาดหรือเกิด conflict กับคนอื่น คือโทษตัวเอง ไม่โทษคนอื่นค่ะ ซึ่งดีนะคะ แต่คุณน้ำตาลแคร์สิ่งที่ทุกคนคิดกับเรามากเกินไป ถ้าเราอยากให้ทุกคนรู้สึกดีกับเราไม่ว่าใคร เวลาเกิดแบบนี้ เราจะรับไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ คือเราให้คุณค่าตัวเราเองน้อยเกินไป พอมีคนไม่รักไม่ชอบก็เกิดความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแนะนำหาวิธีเพิ่ม self esteem ด้วยเทคนิคต่างๆ จะปรึกษาจิตแพทย์ หรือผู้เชี่ยวชาญก็ได้ค่ะ เพราะทำเองไม่ใช่ง่ายๆ นะคะเราไม่จำเป็นต้องทำให้ดีเพื่อให้คนอื่นชอบ เราทำให้ดีเพื่อตัวเราเอง เพราะเรามีความสุขที่จะทำสิ่งดีๆ เรามีคุณค่า เพราะ...(ลิสต์ออกมาเป็นข้อๆ เลยค่ะ ข้อดีทั้งหลาย) ใครไม่ชอบช่างเค้าค่ะ
เราโดนมาตั้งแต่ประถม นึกถึงทีไรก็จี๊ดใจตลอด แต่บางเรื่องเราไม่ได้แย่อะไรมากมายขนาดนั้น บางคนมายเซ็ทเค้ามันลบตลอดจนมองใครดีไม่ได้เลยจริงๆ โตมาถึงตกตะกอนและไม่อยากให้เกิดขึ้นกับใคร กอดๆ
คุณเฟียสแนะนำได้ดีมากๆเลยค่ะ มองภาพหลายมุม ฟังแล้วอบอุ่นใจมากเลย
เราไม่สามารถทำได้ ถ้ายังคิดว่าทำไม่ได้ ก็ move on ไม่ได้ เวลาผานไป เพื่อนพวกนี้ ก็คือสิ่งที่ผ่านไป แล้วก็ลืมไป ไม่มีค่าอะไรที่จะเอามาใส่ใจ ปัจจุบันชีวิตเราไม่ต้องมีเพื่อนเยอะเช่นเพื่อนพวกนี้ เราต้องการเพื่อนที่เข้าใจและรับฟังเราได้ โดยทีเราไม่ต้องใส่หน้ากากอะไรต่างหาก
เราเคยโดนค่ะอยู่ดีๆก็โดนแบนแบบเราทำอะไรผิดก็ไม่รู้เราโดนเอาไปพูดในกลุ่มห้อง จนเราระแวงคำพูดที่พูดออกไปไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปในกลุ่มเพื่อน เวลาเดินก็ก้มหน้า กลับบ้านมาก็ร้องไห้ตลอด จนตัดสินใจทำร้ายตัวเอง เราเหนื่อยมากไม่มีเพื่อนเลย จนตอนนี้มีเพื่อนกลุ่มนึงเข้ามาตอนนี้ก็ดีขึ้นพร้อมกับปรึกษาหมอแล้วกินยาอยู่ค่ะ อยากให้แคร์คนที่เขาแคร์เรามากกว่า สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คิดว่าเราโตพอจะแยกแยะได้ว่าเรื่องที่เค้าแบนมันสมควรไหม ถ้าเราคิดว่าเค้าแลนเพราะนิสัยเรา ก็ให้ปรับตัว แต่ถ้ามันแบนเพราะเรื่องไม่ไร้สาระ อย่าไปใส่ใจ เพื่อนที่มันเสี่ยมมันอาจจะตอแหลเองก็ได้ ช่างหัวมันค่ะ
ตัดทุกอย่างเลยค่ะ เราเล่นโซเชียลน้อยลง ไม่ได้อยากรู้ชีวิตใครและก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้ชีวิตเรา เราเหมือนเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งค่ะมันเลยทำให้เราดีขึ้น ที่สำคัญเราเป็นโรคซึมเศร้า คุณกำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้าค่ะ การคิดวนจนปวดหัว ดาวน์จนไม่อยากอยู่เผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้อีกแล้ว คุณหมอช่วยได้จริงๆนะคะ ระบายกับหมอ หมอเปลี่ยนวิธีคิดของเราให้มองโลกดีขึ้นค่ะ
เราเคยเป็นค่ะ ช่วงเรียนจบ นี่ก็ไม่รู้ว่าผิดอะไร มีอะไรทุ่มให้ตลอด แต่โดนปล่อยให้เหมือนว่าอยู่คนเดียว เลยตัดสินใจออกหมดทุกอย่าง กลับมาอยู่บ้าน ทำงานอยู่บ้าน สบายใจมากกว่าค่ะ สู้ๆ นะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไปค่ะ ✌🏻
ถ้าเป็นเรา เราแค่อยากรู้ว่าตอนนั้นเราทำอะไรผิด ถ้ารู้ว่าเราผิดเรื่องอะไร อย่างน้อยเรานะได้อธิบายให้ทุกคนเข้าใจไม่ว่าเค้าจะเชื่อหรือไมแต่อย่างน้อยเราได้อธิบายไปแล้วมันก็แล้วแต่เค้า ฟังจากน้ำเสียงคุณน้ำตาล มันเจ็บปวดมากจริงๆค่ะ ส่วนตัวคิดว่าอย่างน้อยได่รู้เหตุผลคุณน้ำตาลอาจจะมูฟออนได้บ้างค่ะ
มีช่วงตอน ม.5-ม.6 คล้ายกันกับคุณน้ำตาลตรงที่เขาไม่ชอบความคิดเรา เราโดนเพื่อนแบนชนิดที่ว่ามี8คน1ในนั้นจะมีสนิทที่สุด นั่งคู่กันเพื่อนยังแยกโต๊ะหนี ทำงานกลุ่มเอาเงินเราแต่ไม่ใส่ชื่อเราลงไป และไปทำงานที่บ้านเพื่อนกันแต่ไม่บอกเราสักคำ รุ่งเช้าเรียกให้เอางานไปส่ง แต่พอถึงคาบเรียนครูดันเรียกชื่อเราว่าไม่มีงานส่งจนต้องติด 0 แต่โชคดีที่เจอเพื่อนในห้องที่แยกแยะออกฟังความคิดเห็น และเห็นเหตุการณ์มาตลอดและเพื่อนกลุ่มใหม่(เพื่อนร่วมห้องอีกกลุ่ม) ก็เอาเราไปทำงานด้วยไปกินไปเที่ยวด้วย จนกลุ่มเก่าว่าร้ายเราหนักกว่าเดิมกระทั่งเกลียดกันไปเลย แซะใส่เราว่าทิ้งกลุ่มเก่าไปเข้ากลุ่มใหม่แต่เราก็ยังนั่งโต๊ะเรียนเดิมข้างๆเพื่อนสนิท(กลุ่มเก่า)ปกติ เราก็แค่เขาไม่คุยเราก็ไม่กล้าคุย ก็นั่งฟังเพลงเล่นโทรศัพท์ไป บางทีก็เดินไปหลังห้อง(เพื่อนกลุ่มใหม่)เรียกไปคุยไปเล่นบ้าง ในระหว่างก่อนตัดสินใจไม่สนใจกลุ่มเก่า ช่วงเวลานี้คือเศร้ามากๆถามตัวเองทุกวันว่าเราผิดอะไร ทำไมไม่คุยกันไม่บอกกันดีๆ คิดแบบนี้ซ้ำๆร้องไห้แทบทุกวัน จนเรียนใกล้จะจบ ม.6 เพื่อนกลุ่มเก่าที่สนิทมาขอโทษเรา เพราะมีคนนึงในกลุ่มนั้นเสี้ยมให้เกลียดเรามาตลอดทั้งเทอม ซึ่งช่วงเวลาที่กว่าจะมีการเคลียร์ใจกัน เราทบทวนกับตัวเอง ร้องไห้จนพอเขียนระบายในสมุด จนเราคิดว่า ถ้าเพื่อนไม่ได้คิดว่าเราเป็นเพื่อนเขาอย่าพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปเลย หลังจากวนซ้ำไปซ้ำมาตัดสินใจช่วงเกือบจบ ม6 อีก2-3เดือนนี่แหละ เราตัดสินใจไม่สนใจและคุยแต่กับคนที่เขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนก็พอ …รู้ว่าอาจจะทำยากนะ แต่ว่าเราอยากให้คุณน้ำตาลรักและเคารพเชื่อมั่นตัวเองเยอะๆ เราไม่ได้เกิดมาเป็นที่รักของทุกๆคน วันที่แย่ยังไงก็ต้องมีวันที่ดีๆ เดี๋ยวก็มีสังคมใหม่เพื่อนไม่ต้องมีเยอะหรอก ช่วงเวลาแบบนี้แหละคัดคนที่เข้าใจและพร้อมรับฟังเราได้อย่างดี ใจแลกใจใช้ไม่ได้กับทุกคนหรอกค่ะ เหตุการณ์แบบนี้จะเป็นเกราะป้องกันใจในการอยู่คนเดียวได้แบบสบายใจเลยแหละ สู้ๆนะคะ อย่าลืมรักตัวเองเยอะๆน้า💖
บางคำถามจากบางเหตุการณ์ในชีวิตเรา เราไม่มีวันรู้คำตอบที่แท้จริง มันอาจจะผิดที่เรา ผิดที่เค้า ผิดที่จังหวะ ทำได้แค่คาดเดาคำตอบที่น่าจะใช่ที่สุดและก้าวเดินต่อไป 😊
เคยโดยตอนทำธีสีสปีสุดท้ายที่มหาลัย เครียดมากค่ะ ไม่มีใครสนใจเลย มีแต่คนไม่เข้าหา แต่เราสู้ค่ะ รู้ว่าอะไรสำคัญที่สุดและต้องผ่านไปให้ได้ บอกได้เลยว่าอย่าไปยึดติดสังคมเพื่อนมากไปนะคะ เพราะสุดท้ายแล้วคุณเรียนจบด้วยตัวเอง และหางานทำด้วยตัวเองค่ะ เพื่อนก็เป็นแค่ส่วนหนึ่ง มันจบมันก็ไปค่ะ สู้ๆนะคะ
ขอบคุณค่ะเรากำลังเจอ
ชอบพี่เฟี๊ยต แนะนำดีตลอด ฟังเพลินมากค่ะ
ฝากถึงน้องในสายนะคะ อยากให้ผ่านมาอ่าน ด้อลแคร์ค่ะ เค้าไม่ใช่เพื่อนเรา อย่าได้แคร์นะคะ อยากเม้าก็เม้าไปเรื่องของมึง อย่าแคร์คนอื่นจนลืมแคร์ความรู้สึกตัวเองนะคะ เฟซบุ๊คมันก็บล็อคไปค่ะ และเราไม่ได้ผิดอะไรค่ะ เราแค่ไม่ถูกใจเค้า เพราะฉะนั้นปล่อยมันไปค่ะ สะบัดบ๊อบค่ะ กอด ๆ นะคะ
โดนเหมือนกัน แต่เป็นตอนนี้ ตอนทำงานนี่แหละ ทำงานมา3ปี 1ปีแรกเหมือนตกนรก แต่เชื่อเถอะ เราเปลี่ยนสิ่งที่เคยเกิดขึ้นไม่ได้หรอก นี่ก็เคยเครียดจนเกือบเป็นซึมเศร้า โดนทำทุกวันๆๆๆ ต่อให้พวกนั้นอายุมากกว่า แต่วุฒิภาวะไม่ได้โตตามอายุซะหน่อย มันอยู่ที่ความคิด อย่าไปให้ค่ามันเลย ให้ค่าคนที่รักเราดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะน้ำตาล มาอ่านเม้นนะ จะได้รู้ว่ายังมีคนอีกมากมายที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ เราเข้าใจกัน
สู้ ๆนะ
จริงๆสังคมทำงานปล่อยผ่านน่าจะดีกว่าครับทำด้วยเฉพาะเรื่องงานแต่ถ้าต้องถามหรือปรึกษามันเลี่ยงไม่ได้ก็เผชิญหน้าสู้ครับเพราะทุกวันนี้ทำอยู่ครับสบายใจมาก😄
เราก็เคยผ่านมาเหมือนกัน อยากบอกว่า วันนึงเราจะรู้สึกว่ามันก็แค่ช่วงเวลานึงที่เราเจอคำพูดกับความรู้สึแย่ๆจากคนอื่น คุณน้ำตาลต้องพยายามให้กำลังใจตัวเองมากๆนะคะ หาของอร่อยๆให้รางวัลตัวเอง แล้วก็อยู่กับคนที่คิดว่าเราพิเศษ สำหรับเขา เราไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้คนอื่นมาชอบหรอกค่ะ คนเราไม่ได้พิเศษสำหรับทุกคน แต่ตัวเราพิเศษที่สุดสำหรับเรา มองกระจกแล้วก็บอกตัวเองว่าเก่งมากเลยนะ ที่ผ่านมันมาได้ กอดตัวเองแล้วก็รักตัวเองให้มากๆนะคะ โลกนี้ยังมีคนอีกมากมาย ที่ยังอยากเป็นเพื่อนกับคุณนะคะ สู้ๆนะคะ หวังว่าข้อความนี้จะเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยให้คุณผ่านเรื่องราว ความรู้สึกที่ติดอยู่ในใจ☺️🤲🏻💖
เป็นกำลังใจให้นะคะ เราก็เคยโดนแบนแต่โชคดีที่ครอบครัวเรารับฟังให้กำลังใจ เรากลัวจนทุกวันนี้เราไม่กล้าเล่นเฟซ เพื่อไม่ต้องเห็นไม่ต้องรับรู้ มันอาจเป็นวิธีหนี เราไม่ขอโทษเพราะเราไม่ผิด
บีบมือแรงๆให้กำลังใจคุณน้ำตาล เคยโดนมาเหมือนกันค่ะ ไม่เคยลืมว่าเจออะไรมา แต่ก็ให้อภัยกับทุกคนต้องปล่อยวาง สู้ๆนะค่ะ❤️
ชอบที่เฟียสให้คำแนะนำมากๆเลย ฟังแล้วรู้สึกมีพลังที่จะต่อสู้กับทุกปัญหาอีกครั้ง
เราคนนึงที่ไม่มีเพื่อนในมหาลัย มีน้อยมากแค่ไม่กี่คน เพราะเรามีความเป็นตัวตนสูง และเราจิตแกร่งมาก สังคมมหาลัยไม่สามารถทำอะไรเราได้ เราเข้าใจเพราะเพื่อนหลายคนที่ไม่ได้ทำอะไร อยู่ ๆ ก้อโดนคนหมู่มากไม่ชอบ เราก้อไม่เข้าใจทำไมถึงเป็นแบบนั้น
เรากำลังโดนด้วยแค่เราถามเพื่อนว่ามันจะเปลี่ยนกลุ่มหรอแล้วจากนั้นมันก็หาเรื่องใส่ร้ายเรากับกลุ่มใหม่มันมาแบนเราใส่ร้ายเราสาระพัดแล้วทำให้กลุ่มใหม่เราไม่ชอบเราตอนนี้เรากำลังสู้กับสิ่งที่พวกมันทำร้ายเรา
@@Nichaพาเที่ยวตอนนี้เป็นไงบ้างคะ
ชีวิตคนเราต้องเจอกับคนมากมายทั้งดีและร้าย น้องแค่ซวยไปเจอกับคนที่ใจร้าย ที่มาทำร้ายจิตใจเรา ปล่อยเค้าไปนะคะ อย่าไปคิดถึงมันอีก วันนี้หนูเจ็บ1เท่า พรุ่งนี้ถ้ายังคิดอีกก็เพิ่มเป็นสองเท่า สามเท่าเรื่อยๆไป ใจหนูจะหายเจ็บได้ไง เรื่องร้ายๆนี้มันผ่านไปแล้วให้มันผ่านไป อย่าไปหยิบมาทำให้เจ็บอีก ลองมองดูคนดีๆเรื่องดีๆที่อยู่รอบตัวเราดีกว่า มีความสุขกับปัจจุบัน หาเรื่องที่ทำให้เรามีความสุขมาทำ มองเรื่องนั้นเป็นแค่อดีตที่ผ่านไปแล้ว ช่างมันนะ เริ่มต้นใหม่ ทำให้ตัวเองเริ่มมีความสุขได้แล้วนะ พี่ให้กำลังใจน๊า กอดๆ😊
ขอชื่นชมพี่เฟียสค่ะ อยากให้มาประจำเลย แนะนำดีมากๆ
เป็นเหมือนกันคะ เพื่อนสนิทมหาลัยมีน้อยมาก เพื่อนกลุ่มที่ไม่ชอบเราเค้ากลุ่มใหญ่ หาพรรคหาพวก ลามไปถึงรุ่นพี่ นินทา ใส่ความเราไม่รุ้เค้าไม่ชอบอะไรเรา แต่ไม่สนใจคะ มีเรื่องอื่นให้สนใจอีกเยอะ จนตอนนี้เรียนจบ ทำงาน มีครอบครัว ตอนนี้มีเพื่อนสนิทมีจริงใจเยอะ มีชีวิตที่ดี มองไปข้างหน้าคะ ปัญหาใหญ่กว่ามีอีกเยอะ
คุณเป็นคนที่เข้มแข็งมากเลยนะ เราก็เคยเจอแบบคุณเลย ไม่มีใครอยากเป็นคนที่โดนเกลียด ไม่เข้าใจไปทำไรให้ ทำไมๆๆ ถามตัวเองทุกวัน...แต่วันนี้โตขึ้น ผ่านมาแล้ว มองว่าปัญญาอ่อนมากที่มัวแต่ถาม...ขอบคุณตัวเองที่ผ่านมาได้ ก็แค่บางคนที่ไม่ชอบเห็นอะไรที่แปลกแยกจากตัว เลยกระจายความกลัวนั้นให้กับฝูงตัวเองด้วยเท่านั้น...เราไม่จำเป็นต้องไปอยู่ฝูงใครค่ะ คุณผ่านมาได้ขนาดนี้ มีทุกวันนี้เพราะคุณคือคุณ อย่าไปให้ราคาอะไรกับพวกนั้นค่ะ ให้พวกเขาอยู่แค่ในอดีต อย่าเอามาแปดเปื้อนในอนาคตร่วมกับเรา อนาคตคุณสดใสได้กว่านั้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เคยโดนเหมือนกัน ไม่เป็นไรนะ ตอนนั้นที่เราโดนเราก็เลยแคปที่มันโพสไปเมาท์กับเพื่อนว่า มันเสร่อจังเลย จะด่ากันทั้งทียังไม่เอาเรื่องจริงมาพูดเลย ไม่ต้องไปหาเหตุผลให้คนนิสัยไม่ดีค่ะ ตอนนี้จบมาเหลือเพื่อนมหาลัยที่นับเป็นเพื่อนจริงๆแค่2คนจากเกือบร้อยคน เพื่อนรักไม่ต้องนับเป็นจำนวณหรอกค่ะ
เคยโดนตอนมัธยมปลาย เรื่องมันลากยาวมาหลายปีจนจะเรียนจบช่วงนั้นหนักมากสำหรับเราเราคิดถึงขั้นอยากตายเพราะรู้สึกเหนื่อยสุดๆเวลาไปเรียนแล้วไปเจอเพราะเวลาไปเรียนเค้าจะแขวะตลอด มันบั่นทอนมากมันวนอยู่แต่ในหัวพูดถึงเรื่องนี้ทีไรร้องไห้ตลอดรู้สึกอ่อนแอรู้สึกเจ็บปวดจากคำพูดเพราะมันส่งผลรุนแรงมากๆ เราพยายามคิดว่าเป็นอดีตต้องเดินต่อแต่มันไม่ออกจากหัวเคยคิดว่าต้องหาหมอแล้วเพราะมันหนักมากเหมือนจะเป็นบ้าไม่สนุกกับชีวิตอีกเลยเพราะเป็นคนร่าเริงมาก พอเรียนจบมาต่อมหาลัยคิดว่าช่างมันต่างคนต่างไปมีอนาคตของตัวเองแยกย้ายแล้วต้องปล่อยวางแต่สุดท้ายเราก็ลืมไม่ได้ยังเครียดยังเจ็บ จนวันนึงเราตัดสินใจคุยกับเพื่อนใหม่ที่มหาลัยที่สนิทเพื่อนบอกเราว่าให้ลองทักไปมั้ย ทักไปเคลียร์ใจเพราะมันคาใจเราเราอยากได้คำขอโทษจากคนเหล่านั้น เราก็เลยทักไปถามว่าทำไมถึงด่าเราขนาดนั้นตอนนั้นเค้าขอโทษเราเค้าบอกเค้าจำไม่ได้แล้วว่าเค้าพูดอะไรบ้างเค้าจำไม่ได้ว่าทำไมถึงว่าเราและอีกคนคือด่าเราเพราะเพื่อนไม่ชอบเลยไม่ชอบตาม เราได้รับคำขอโทษ มันทำให้เรารู้สึกปลดล็อกในใจที่แบกมาหลายปีเพราะเราได้คำขอโทษแล้ว หลังจากนั้นไม่เคยคิดวนอีกเลยมีความสุขมากค่ะหลังจากที่แบกมาหลายปีมันปลดล็อกแบบหายไปเลย เรารู้สึกตัดสินใจถูกที่ทักไปถามเหตุผลแล้วได้รับคำขอโทษมันทำให้เรากลับมายิ้มกลับมาสดใสอีกครั้ง คนพูดไม่เคยจำคนฟังไม่เคยลืม
อย่าไปสนใจ ดูแลตัวเอง สังคมมหาลัยก็แบบนี้ พอจบก็ตัวใครตัวมัน มันจะห่างกันไปเอง อย่าไปแคร์ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้น้อง
คนเรามีความไม่ชอบขี้หน้า หรือไม่ชอบนิสัยคนๆนึงในสังคมที่เราอยู่ทุกวัน มีอยู่แล้วแต่เด็กวัยรุ่นยังไม่ได้นึกถึงการเคารพในสิ่งที่แตกต่างสังเกตคนที่โดนบูลลี่คือคนที่แปลกไปจากคนอื่นในสังคมจงเข้มแข็งนะคะ
เราก็เคยโดนค่ะ ช่วงมหาลัยเหมือนกัน อยู่ ๆ เพื่อนสนิทก็ไม่คุย ไม่รับทำงานกลุ่มงานคู่ด้วย และทำให้เพื่อนในกลุ่มก็ไม่คุย แต่เราโชคดีค่ะ มีเพื่อนกลุ่มอื่นใจดีน่ารัก มาเป็นเพื่อนมาคุยกับเรารับเราเป็นเพื่อนใหม่ค่ะ เราก้อยุ่กับเพื่อนใหม่จนเรียนจบได้
เราเคยเจอแบบนั้นค่ะตอนสมัยอยู่ประถม ตอนนี้ยังจำความรู้สึกแบบนั้นได้อยู่เลย รู้สึกอยากหนีไปให้ไกลๆอยากย้ายโรงเรียนมากๆสุดท้ายก็ไม่ได้ย้ายเพราะผู้ปกครองไม่สะดวก ไม่มีใครที่คุยกับเราเลย พยายามปลอบใจตัวเองซํ้าๆว่าอยู่คนเดียวก็ไม่เป็นไร อยากย้ายโรงเรียนมาก รู้สึกโดดเดี่ยว รองเท้านักเรียนหายก็แพนิคว่าเค้าแกล้งเรารึเปล่ามันเครียดไปหมด คุณครูก็ไม่ได้รับรู้ปัญหาเพราะตอนนั้นเราเด็กมากไม่กล้าบอกใคร เครียดมาก งานกลุ่มจะทำกับใครใครจะรับเราเข้ากลุ่ม เป็นสมัยที่คนยังไม่ได้รู้เรื่องบูลลี่อะไรเหมือนเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ผ่านมา6ปีแล้วมันยังคงเป็นเรื่องที่ฝังใจจนถึงตอนนี้อยากจะบอกตัวเองว่าเก่งมากๆเลยนะที่ผ่านมันมาได้ แล้วได้มาฟังสายนี้อีกทำให้เราอยากจะให้กำลังใจคุณมากๆเลยค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆยิ้มเยอะๆนะคะ
เราเคยโดน ตอน ม ปลาย มัน ฝังใจเรา นะ ตอนนี้ ไม่มีเพื่อน อยู่ กับ ผัวแทน 😅
@@anchaleek8531 คุณเก่งมากๆเลยค่ะ ที่ผ่านมันมาได้✌️😆
เข้าใจคุณน้ำตาลมากๆๆๆ เราก็มีปมในใจมาตั้งแต่ม.6 รู้นะคะว่ามันขึ้นอยู่กับตังเอง แต่เวลาจุดนึง ก็มาคิดตลอด นอยตลอด ออกไปไหนกลัวเจอเค้า กลัวต้องสู้หน้าเค้า พยายามทุกวันที่จะบอกว่าชั่งมัน มันผ่านมาแล้ว ขอให้สู้กับตัวเองไปด้วยกันนะคะ ให้ได้หลุดพ้นความคิดเดิมๆ ที่บั่นทอนใจเรา
เห็นด้วยกับต้นหอมมาก หากน้องตาลมาเห็นคอมเมนท์พี่พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ แนะนำให้น้องตาลทำใจให้สบายไม่ต้องเก็บทุกอย่างมาคิด เราไปแคร์ทุกคนบนโลกไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะแคร์คนบางคนได้ เราไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่าทำไมคนอื่นถึงไม่ชอบเรา เพราะคนที่เค้าไม่ชอบเราต่อให้เราดีแค่ไหนมันก็ไม่ชอบเรา ชีวิตเรามีคนที่ดีกับเราเป็นเพื่อนที่รักเราจริงๆแค่ไม่กี่คนก็พอแล้ว ดีกว่ามีเพื่อนที่ตอแหลใส่เราเป็นร้อยเป็นพันนะคะ สั้นๆง่ายๆปล่อยวางและเลือกคบคน แค่นี้เลยค่ะ
เคยเจอแบบนี้ค่ะ แล้วคำตอบที่ได้ว่าทำไมมันทำเราแบบนี้คือ ก็แค่ไม่ชอบอ่ะ แค่ไม่ชอบเรา เลยทำกับเราแบบนี้ หลังจากนั้นเราเลยสงสารเขาเลยค่ะ เขาน่าจะเป็นเด็กมีปมอะไรสักอย่างในชีวิต เลยหาที่ระบายเล่น ปัจจุบันชีวิตพวกนั้นก็ไม่ได้ดีด้วย
เข้าใจเลยค่ะโดนเหมือนกัน โดนติเรื่องการยิ้ม การแต่งตัว โดนหนักเหมือนกันกอดๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
เคยเจอในสังคมที่ทำงาน สุดท้ายเปลี่ยนที่ทำงาน พิสูจน์ตัวเอง กับคนที่เห็นคุณค่าเรา ตั้งใจทำงานเป็น Best performance จนPromote เป็นmanager ไม่โฟกัสคนที่ไม่ชอบเรา ทำชีวิตเราให้ดี เวลาจะพิสูจน์และกรองคนกากๆออกจากชีวิตไป อย่าเสียดายคนที่ไม่ใช่เพื่อนค่ะ เค้าแค่บังเอิญเรียนที่เดียวกันแค่นั้นเอง
เราเป็นเด็กย้ายมาเรียนกลางเทอม เจอหัวหน้าห้องพยายามข่มเราบุลลี่เรากับหมา อะไรสักอย่าง แต่เราสู้มันตอนนั้น เราก็สู้คนอ่ะ เราก็เลยจิกกัดมันคืนพูดต่อหน้ามันในแถว คือมันพยายามวางอำนาจใส่เราเว้ย แต่เราไม่ยอม แล้วเราก็เคยโดนเพื่อนสนิทเทเราก็แอบไปร้องไห้เสียใจ แต่ช่างมันทนแค่ครึ่งเทอมก็ย้ายชั้น พอม.ต้นก็ไปเจอเพื่อนหักหลังเพราะไปเจอเพื่อนที่รวยกว่า แต่เราก็ไปเจอเพื่อนที่ดีอีกกลุ่มบวกกับย้ายม.ปลายไปอีกที่ พอขึ้นมหาลัยก็ไปเจอกลุ่มเพื่อนที่ดีอีก ในโลกที่มีคนแย่ๆ มันก็ยังมีคนดีๆอยู่ มาในรูปของรุ่นพี่รุ่นน้อง จากที่เราเป็นคนเพื่อนน้อยนะ แปลกใจว่าไปสนิทกันเพราะงานอดิเรกอะไรคล้ายๆกันแล้วเขาก็สามารถช่วยเหลือให้คำแนะนำได้
ฟังจากน้ำเสียงของคุณน้ำตาลแล้วคงเจ็บปวดกับเรื่องนี้มากเลยนะคะ วันนี้คุณน้ำตาลเก่งมากเลยค่ะ อยากให้ไปพบจิตแพทย์นะคะยาช่วยเราได้ค่ะ มันจะปรับสารเคมีในสมองของเราจะทำให้เราวิตกกังวลน้อยลง คุณหมอคุณพยาบาลจิตเวชทุกคนพร้อมรับฟังค่ะ โลกจิตเวชไม่ได้น่ากลัวแบบที่เรารับรู้นะคะ
เข้าใจคุณน้ำตาลค่ะเราก็เป็น จากคนมีเพื่อนเยอะๆ อารมดีใครว่าก็ขำก็ตลกไปด้วย พอโตขึ้นมาระดับหนึ่งเราโดนแบน เราก็เสียใจนะคะ เราโดนแบนเพราะคนๆหนึ่งไม่ชบอเราแล้สเอาเรื่องนํ้นนี้ไปเล่าสห้คนอื่นฟังทั้งๆที่ไม่มช่เรื่องจริง เราก็เลยทำใจค่ะคิดสะว่าดีแล้วที่ไม่เป็นกับคนโง่ คนที่คนอื่นเล่าอะไรก็เชื่อ ทุกคนนี้ก็สนุกดีค่ะ มีเดื่อน3-4คน
ชอบพี่เฟียสพูดดีมากๆ เลยค่ะ มีลำดับขั้นตอน ชัดเจน รู้สึกเข้าใจเป็นลำดับเลย ❤️😍😃
เราไม่รู้นะว่าโดนแบนหรือเปล่าอาจจะเป็นเพราะเราเข้าสังคมไม่เก่งตั้งแต่เด็กแล้วตั้งแต่เด็กคือแทบเลยแทบไม่มีเพื่อนบางคนในห้องก็จำเราไม่ได้ ดีที่ตอนนี้เรามีเพื่อนสนิทแต่ถ้าเค้าไม่มาเราก็แทบไม่ได้พูดกับใครในห้องเลยนับคำได้ เราเป็นประเภทที่ว่ากลัวคำพูดเราไปทำให้คนอื่นเสียใจหรือไม่ถูกใจเข้าเลยเลือกที่จะเงียบ แต่กลับกันคนอื่นชอบพูดทำร้ายจิตใจเราตลอด55แล้วเป็นคนพูดเร็วด้วยตอนแรกไม่รู้ตัวอาจจะเป็นเพราะเรารีบพูดเพราะกลัวคนไม่สนใจฟังเรา กลัวมากตอนอยู่กับคนที่ไม่รู้จัก
เข้าใจน้องเค้ามาก มันฝังใจ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเข้าใจคุณนำ้ตาลนะคะ เหมือนเราสลัดตวามคิดไม่ได้ถึงเวลาจะผ่านมานานมากๆแล้ว แนะนำให้พบจิตแพทย์ค่ะจริงๆไม่ใช่เพราะว่าเราผิดปกติหนืออะไรนะคะ แต่คุณหมอจะช่วยให้เราใช้ชีวิตอยู่ได้ง่ายขึ้นกว่าเดิมค่ะ สู้ๆนะคะ
สมัยเรียน เพื่อนและคนรอบข้างมีอิทธิพลต่อความรู้สึกมาก ร้องไห้เพราะเรื่องเพื่อนหลายครั้งมาก แต่พอผ่านมาแล้วมองย้อนกลับไปก็รู้สึกว่าเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยมาก ๆ แต่ก็ตามกาลเวลา เพราะบางคนเจอเคสหนัก-เบาไม่เท่ากัน ให้กำลังใจเจ้าของเรื่องนะ กอดๆ
เคยเสียใจค่ะแบบนี้เลย แต่เก็บมันเอามาเป็นภูมิต้านทานให้ตัวเองพอ เดินหน้าสู่เป้าหมายของเราต่อไปยังไงโตขึ้นเพื่อนก็มีบทบาทน้อยลงไปเอง เหลือแค่คนที่สนิทจริงๆไม่กี่คนเท่านั้น อย่าเอาคำพูดแบบนี้มาทำให้ชีวิตเราหยุดเดิน ปล่อยวางค่ะ พี่ให้กำลังใจ
Khun Fiat really did give good advices 👍🏼
อยากบอกน้องว่าอยู่คนเดียวมันไม่แย่นะลูก เวลาทำอะไรมันคล่องตัวดี ลองเปิดมุมมองหรือสังคมใหม่ๆ อย่างเข้าค่ายหรือเข้ากิจกรรมกับเพื่อนต่างสาขา ต่างมหาวิทยาลัยดู ช่วงโควิดลองเข้าสังคมออนไลน์ไปก่อนก็ได้ กลุ่มนิยาย การ์ตูน เกมไรงี้ก็ได้ ตามที่เราชอบเราติ่ง คุยกับคนหลากหลาย ได้หลากหลายมุมมอง สนุกดีนะ
เราคนนึงที่เคยโดนตอน ม.1-ม.3 จนรู้สึกว่าไม่อยากไปร.ร.เลย จนที่บ้านคิดว่าเราเกเรไม่จบแน่ๆ แต่เราก็สู้ อดทนเอาจนจบมาได้แล้วก็ไปต่อม.ปลายที่อื่น ตอนนี้ยังคิดเลยว่าถ้าตอนนั้นยอมแพ้ไม่คิดสู้คงเสียเวลาชีวิตไปเยอะมากแน่ๆแล้วก็ชีวิตในตอนนี้คงไม่ดีได้ขนาดนี้ ขอบคุณตัวเองที่ตอนนั้นที่เข้มแข็ง ผ่านสังคมการบูลลี่ที่รุนแรงตอนนั้นมาได้
เป็นกำลังใจให้ค่ะเคยเจอแบบนี้เหมือนกันค่ะ ไม่ได้เกิดกับเพื่อนๆ แต่เกิดขึ้นกับฝ่ายญาติของแฟน ปีก่อนโควิด กลับไปเยี่ยมบ้านแฟน เจอลูกพี่ลูกน้องของแฟนที่อายุเท่าเรา เจอกันครั้งแรกเราก็ดีใจ รู้สึกเป็นมิตร คุยกันปกติ ทำความรู้จักกันถามสารทุกข์สุขดิบ ในปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับ พอเหตุการณ์ผ่านไป เรารู้สึกน้องสาวของแฟนแปลกๆกับเรา ไม่มางานเลี้ยงรวมญาติ ทั้งๆที่ทุกคนก็มา พอบินกลับไทย ถึงได้รู้ว่า ญาติแฟนคนที่อายุเท่าเรา ไปเป่าหูน้องสาวแฟนว่าเราไม่ชอบนาง เราไม่ดีอย่างนั้น อย่างนี้ ทั้งๆที่นางเจอเราแค่สองครั้ง เราร้องไห้เพราะเสียความรู้สึก แฟนบอกว่า “อย่าไปให้ค่าคนแบบนี้ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนยังไง น้องสาว(อีกคน) และครอบครัวคนอื่นๆก็เห็นว่าคุณเป็นคนยังไง หยุดคิดมากกับคำพูดจากคนที่ไม่รู้จักคุณ” พอเราทำใจได้ จึงโพสต์เชิงข้อคิด+ความน้อยใจไป ตั้งใจให้นางเห็น 😆 แล้วจบความเสียใจนั้นค่ะ “มันแย่ที่คนๆหนึ่งเกลียดคุณทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำความรู้จักกับคุณ มันแย่กว่าที่เขาเอาเรื่องที่ไม่จริงเกี่ยวกับคุณไปพูดให้คนอื่นฟัง และแย่ที่สุดคือคนฟังก็เชื่อคนๆนั้นทั้งๆที่ไม่รู้ความจริง ไม่ถามเรา”
เคยโดนเหมือนกัน ตอนนั้นความรู้สึกแย่มากกลายเป็นคนเก็บตัว สักพักช่างมันจ้าาา ปล่อยแม่ง โลกนี้มันก็ไม่มีใครรักเราหมดทุกคน และก็ไม่มีใครเกลียดเราหมดทุกคนค่ะ เรารักตัวเองก็พอ คิดว่าเราทำดี คิดดี พูดดี ใครทำไม่ดีเดี๋ยวเขาก็เจอสิ่งไม่ดีเอง คนที่เขาไม่ดีเขายังอยู่กันได้เลย.. เคยมีเพื่อนเราบอกไว้ว่า เราอย่าพยายามหาคำตอบจากคนที่ไม่เคยที่จะมีคำตอบให้เรา บางคน เจอหน้าเราเฉยๆก็หมั่นไส้ก็มี ช่างเขา เดินหน้ารักตัวเอง คิดถึงคนที่เขารักเรา อย่างน้อยก็ต้องรักตัวเองนี่แหละค่ะ เป็นกำลังใจให้จ้าาา
สู้ๆค่ะ ทางนี้ก็กำลังจะจบม.ปลายไปโดยไม่มีเพื่อนสักคน เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็จะหลุดพ้นไปจากที่นี่แล้ว กอดนะคะ
เคยเจอคล้าย ๆ กัน ตอนมหาลัยเหมือนกัน คิดว่า "คนเหี้ย ๆ ไม่ต้องไปคบมัน" เราอยากให้ทุกคนรักเรา แต่คนเหี้ย ๆ ไม่ต้องมารักกู ไปไกล ๆ จากชีวิตกู
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คือเราก็เคยเป็นเราตัวคนเดียวเลย ทั้งครูทั้งเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องไม่มใครชอบเราเลยตอนนั้น แต่เราก็ไม่สนเราทำปกติ คนดียังไงทำดีใส่ใคร เขาก็เปลี่ยนไปดีขึ้นกับเรา มีคนเล่นด้วย ตอนนี้โอเครขึ้นมากค่ะ เราอาจจะเข้มแข็งมากไม่ค่อยร้องไห้ไม่ค่อยใส่ใจ สู้ๆค่ะ
ให้กำลังใจคุณน้ำตาลนะคะ ❤️เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ช่วงนั้นรู้สึกแย่มากๆถามตัวเองตลอดเวลาว่าเราทำอะไรผิด เราทำอะไรให้เค้าไม่พอใจ จนสุดท้ายเวลาและคนรอบข้างที่เค้ารักเราจริงๆจะช่วยเยียวยาบาดแผลในใจเราเอง ฟังคุณเฟียสพูดแล้วได้กำลังใจขึ้นมาเลยค่ะ ❤️❤️
เคยเจอตอนปวส คนในห้องตัวการก็แค่อีแอบกับชะนีและผชหัวโปก1คนแต่พวกมันพยายามไม่ให้เพื่อนในห้องคุยและทำงานกลุ่มกับเรา กินข้าวคนเดียวไปไหนคนเดียวตลอดก็เหงานะชีวิตคือเครียดทุกวันแต่ เราก็เรียนจบเพราะไม่อยากเป็นคนแพ้ให้พวกมันมาหัวเราะ ตอนนี้เลิกคิดถึงพวกมันไปนานละคิดแต่เรื่องปัจจุบันมากกว่า
เฟียสเป็นคนที่แนะนำดีมาก พูดแบบเป็นกลาง พร้อมรับฟัง ไม่ใส่อารมณ์
ปัญหาการโดนแบนเราว่ามันมี2มุมมองนะ- ในมุมคนถูกแบน บางคนก็นิสัยแย่มากจริงๆ แล้วก็ไม่เคยจะรู้ตัวเองว่าตัวเองเป็นตัวปัญหาสำหรับคนหมู่มาก ซึ่งในมุมของเรา จะใช้วิธีบอกไปตรงๆ1ครั้งก่อน คนที่คิดได้ คิดทบทวนตัวเองและปรับปรุงตัว ก็ดีไป แต่ส่วนมากคนประเภทนี้ มักจะคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด และมองว่าเพื่อนแกล้ง/เพื่อนบูลี่ แต่จริงๆคุณทำตัวเองทั้งนั้น ใครที่โดนเพื่อนแบน อันดับแรก พิจารณาตัวเองก่อนเลยค่ะ อย่าพึ่งโทษคนอื่น- ในมุมของคนที่แบนคนอื่น อยู่กับคนนิสัยไม่ดี ก็รบกวนจิตใจ เป็นทุกข์เหมือนกัน คือเราก็ต้องอดทนเหมือนกันนะ กับการอยู่กับเพื่อนที่นิสัยไม่ดีแล้วดันไม่รู้ตัว แถมเตือนไม่ได้ อีโก้จัด น่ารำคาญ เสียสุขภาพจิต บางคนนิสัยแย่เกินเยียวยา การแบนจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
แล้วถ้าสำหรับคนที่เค้าทำผิดแค่เล็กน้อย แต่คนอื่นเขากลับด่าก้วยคำพูดอย่างแรงและใหญ่โตโอเวอร์กว่าการกระทำของจริงล่ะครับ คำพูดคนมันแรง และมันเยอะมากเลยนะครับ คนด่ามันไม่คิดไรหรอกครับ มันด่าแหลกอยู่แล้ว คนที่เค้าทำผิดเล็กน้อย แต่กลับด่าเค้าอย่างกับไปฆ่าพ่อ แบบนี้โซเชียลยิ่งเยอะครับ อินเตอร์เน็จยิ่งทำให้คนเป็นบ้า
สงสาร เห็นใจ เข้าใจทุกอย่างค่ะ เคยโดนมาแล้ว
นี่เคยโดน ตอน ป.3 กับ ม.1 ค่อนข้างจะหนักสำหรับเราเหมือนกัน เด็กคนหนึ่งแบกรับอะไรขนาดนี้เลยหรอ มันก็ยังฝังใจอยู่นะ
เราเคยโดนนะหลากหลายรูปแบบ แต่เราก็คิดนะว่าบางครั้งเราไม่ได้เป็นคนประเภทเดียวกับเขา เราเลยเข้ากับเขาไม่ได้ ชีวิตของเราไม่ได้ไปผูกไว้กับใคร อะไรที่ไม่ดี บั่นทอนเรา หรือทำให้เราไม่มีความสุข ก็ควรตัดออกไป ไม่ตอกย้ำตัวเอง หรือถ้าเรื่องนั้นมันย้อนเข้ามาในสมองให้คิดชั่วขณะ เราก็จะพยายามหาอะไรมาทำเพื่อลบความคิดนั้นไป แล้วเราจะค่อยๆลืมมันไปเอง สู้ๆนะคะคุณน้ำตาล เราไม่สามารถทำอะไรถูกใตใครได้ทุกคน ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้หมุนอยู่รอบตัวเขาและรอบตัวเรา ทำในสิ่งที่มีความสุข ใช้ชีวิตให้คุ้มดีกว่านะคะ และใช้สิ่งที่พบเจอนี้มาสอบลูกหลานว่าอย่าไปทำพฤติกรรมแบบที่คุณน้ำตาลพบเจอกับใคร มันจะทำให้เป็นปมด้อยสำหรับคนอื่นได้
เคยโดนเหมือนกันค่ะ ตอนมหาลัย เนื้อเรื่องคล้ายๆกันเลย แต่ก้าวผ่านมาแล้วค่ะ ไม่ได้เสียใจกับเหตุการณ์นั้นแล้ว แต่ถ้าเจอหน้าคนที่เคยทำกับเราก็แอบเบ่ะปากใส่ค่ะ แต่ทักทายปกติค่ะ แค่ไม่สุงสิงด้วยมาก สู้ๆนะน้ำตาล ✌️
เราก็เคยโดน ตอนเรียนมหาลัย เพื่อนที่โตมาด้วนกันเรียนมาด้วยกันเขามีเงิน ซื้อของเลี้ยงเพื่อนๆตลอดเพื่อนเลยมีเยอะ ส่วนเรามีพอแค่ไปเรียนเท่านั้น เป็นคนไม่ค่อยพูด กลายเป็นว่าเราไม่มีเพื่อนไปเลย ทุกๆวันต้องไปเรียนคนเดียว กินคนเดียว เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันเจอเพื่อนใหม่ ก็ไม่สนใจเราเลย
ไม่ต้องสนใจ บางคนว่าให้คนอื่น แต่ไม่เคยหันมองตัวเอง ส่วนมากคนเลวๆมักคิดว่าตัวเองดี สู้ๆค่ะ
การโดนแบนง่ายมากค่ะ แค่บางคนกินมังสวิรัติ ก็โดนเพื่อนแบนบอกเรื่องมาก ตอแหล คือมันมีแบบนี้จริงๆค่ะ ตั้งกลุ่มแบน แค่เขาหัวเราะก็บอกตอแหล เมาผัก ไม่ลองกินเนี้อบ้างอะตลกมาก เป็นเหตุที่ตอนนี้เราพยายามผลักดันการ ไม่บูลลี่กัน เคารพคนอื่นมากขึ้น สู้ๆค่ะทุกคนที่โดนแบน และคนที่ผลักดันการลดการบูลลี่ลง
เราเคยโดนค่ะ หาเหตุผลจนเจอก็ok. เราต้องมองมุมคนอื่นด้วยนะ บางครั้งเรามองโลกดีเกินจนคิดว่าไม่เป็นไร !!แต่อาจจะไปกระทบใครบางคน หรือเผลอไปทำร้ายจิตใจคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ ถ้ารู้ว่าผิดอย่าหลอกตัวเองค่ะ รีบเรียนรู้ และปรับตัว ทำแล้วถ้าไม่ถูกใจใครก็ไม่เป็นไรถือว่าเราเรีบนรู้แล้วค่ะ
เราก็เคยโดนจนทุกวันนี้เรายังเหมือนตกอยู่ในโลกของวันนั้นอยู่แต่เมื่อโตขึ้นเราจะปล่อยเองเพราะต่อให้ไปแก้ไขอะไรก็ไม่มีประโยชน์คนที่อคติกับเราเค้าก็ยังคงอคติกับเราต่อไป ตราบใดที่ต้นไม้ยังมีวันเจริญงอกงามอยู่ตลอดเพื่อนก็เกิดขึ้นใหม่ๆได้ทุกที่เสมอเช่นกัน มันก็แค่ความทรงจำแย่ๆที่เคยผ่านมาและผ่านไปแล้วอย่าเก็บมาเป็นประเด็นจนทำให้ชีวิตฉิบหายไปหมดอีกครั้งคนอคติกับเราเค้าจะหาเหตุผลต่างๆเพื่อบอกว่าเราแย่แต่เค้าจะมองไม่เห็นตัวเค้าเองจนเค้ามาเจอแบบที่เจอมาโดนแบบที่เราโดน เพื่อนดีๆต้องมีแต่สิ่งดีๆให้กัน
สวนมากอิพวกนี้มันมักอิฉาอะไรเรารึป่าว ส่วนมากมันจะแบนเพราะว่าเราดีกว่าไง สวยกว่า ดีกว่า เรียนเก่งกว่า อย่าไปใส่ใจ เชิดๆ สวยๆทำตัวเองปกติตามสไตของเรา อย่าคิดว่ามันเป็นปมด้อยของเรา ดึงมันออกมาให้เป็นจุดเด่น สู้ๆนะ อย่าได้แคร์ มีคนรักก็มีคนเกลียดเป็นธรรมดา
ฟังแล้วรุสึกแย่แทนเลยค่ะ เราเลยโดนเหมือนกันตอนม. 1 แบบย้ายมาจากรร. อื่นแล้วเพืาอนต้องเดียวกันแอบกิ๊กกับแฟนเพื่อนที่มาจากรร. เดียวกันที่อยู่อีกห้อง เราเลยไปบอกตอนนั้นก็เลยโดนแบบเพื่อนในห้องแกล้งแล้วก็แบนอยุช่วงนึงค่ะ ตอนนั้นเราก็เฟลสุดๆค่ะไปรร. ไม่มีความสุขเลยเพราะไม่มีเพื่อน คิดไปถึงตรงนั้นแล้วเราก็กลับมาคิดค่ะว่าเราไม่น่าพูดเลยเพราะเราคิดว่าเพื่อนที่มาจากรร. เดียวห้องเดียวกันเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเราเลยเพราะอยุคนละห้องกันแล้วก็เหมือนความเป็นเพื่อนก็ดูจะหายไปด้วย เราก็ผิดด้วยที่ไปยุ่งเรื่องเขา แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้แต่มันก็เป็นเรื่องเล็กๆที่อยุในใจตลอดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สายนี้ ถ้ามาอ่าน ทักมาหาเราได้คะ เจอมาเยินมากๆเหมือนกัน โทษตัวเองตลอดเกือบ10ปี เกือบบ้า แต่ก็ผ่านมาแล้วคะ วางคะ เอาเวลามาพัฒนาตัวเอง ตอนนี้คนพวกนั้นชีวิตก็ไม่ได้ดีกว่าเราสักคน5555
ชีวิตของคุณตาลคล้ายกับเราสมัยเรียนมหาลัยมากๆเลยค่ะ ต่างกันที่คนที่ตั้งสเตตัสโพสต์ไม่ใช่แค่คนร่วมคณะ แต่เป็นเพื่อนในกลุ่มที่เราสนิท เป็นเพื่อนคนที่เราคาดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้กับเรา ทั้งเรื่องcyberbullying ทั้งเรื่องความคิดที่ไม่ตรงกัน ขนาดเรียนจบไปหลายปีแล้วก็ยังหลงเหลือบาดแผลในจิตใจไว้อยู่ บางคืนก็นอนฝันร้าย เข้าใจความรู้สึกของคุณตาลมากๆค่ะ วิธีจัดการบาดแผลเหล่านั้น คือทำตามคำแนะนำของพี่เผือก พี่หอม และพี่เฟียสเลยค่ะ มันได้ผลมากจริงๆ ยังไงเรายังมีคนที่รักเรา สนใจแค่คนที่หวังดีกับเราก็พอค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณตาลนะคะ และขอชื่นชมพี่เผือก พี่หอม และพี่เฟียสที่ให้คำแนะนำที่ดีมากค่ะ
เคยโดนเหมือนกันค่ะ ช่วงรับน้องยันจบปี4มหาลัย โดนเพื่อนในรุ่นไม่ชอบ และเอาเราไปนินทาใส่สีตีไข่ให้เพื่อนและรุ่นพี่ฟัง ทั้งๆที่เราแทบไม่ได้คุยกับคนนั้นหรือสนิทด้วยเลย เราได้แต่ถามตัวเองว่าเราผิดอะไร ร้องไห้ ก็ทำได้แค่ปล่อยไปค่ะ พยายามไม่โฟกัส ไม่มองหน้า คุยแค่เรื่องงานพอ โชคดีที่มีกลุ่มเพื่อนที่อยู่ด้วยกันตลอด8คน ก็ช่วยกันเรียน ทำงาน สุขทุกข์ก็มีพวกเขาอยู่ด้วยตลอด ชีวิตมหาลัยเลยแฮปปี้ดีค่ะ แต่เวลาเจอคนที่เอาเราไปนินทาก็จะอึดอัดมากๆ และสายตาของคนในรุ่นก็ไม่เหมือนเดิม ทำให้เราจากที่กล้าคุย ชอบเข้าหาผู้อื่น กลายเป็นไม่กล้าคุยกับใคร ไม่กล้าแสดงความคิดเห็น ส่วนนี้ทำให้เราเปลี่ยนไปพอสมควรเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ อยู่กับคนที่เห็นคุณค่าในตัวเรา และปล่อยผ่านคนที่บั่นทอนเราไปค่ะ ✌🏻💗
เข้าใจเลย ของเราโดนตอนม.ต้น แต่ตอนี้ 20แล้ว พูดถึงก็ยังร้องไห้อยู่
อืม เราก็เป็นค่ะ ตั้งแต่ม.4-6 ไม่มีเพื่อน โดนเอาสมุดไปซ่อน ทิ้งไว้ในห้องน้ำ กินข้าวด้วยกันก็เอาไปนินทา ว่าเรานมใหญ่ ว่าเราไปยั้วผช โดนแกล้งก็ไม่ช่วยปกป้อง เราเด็กเรียน เรียนพิเศษทุกวัน ณ จุดนั้นขอพ่อย้ายโรงเรียน พ่อก็ไม่ให้ อดทนเรียนจนจบ ดีใจมากที่มีเพื่อนมหาลัยดีๆ ทำให้เราเป็นคนแกร่ง อยู่คนเดียวได้ มันกระทบจนถึงวัยทำงานเลยนะคะ หวังว่าพ่อแม่ที่อ่านจะช่วยซับพอร์ตลูกนะ เพราะเราผ่านจุดนั้นได้เพราะพ่อแม่เป็นที่ยึดเหนี่ยว แต่ก็สาปแช่งว่าถ้าใครไม่มาก็ขอให้เวรกรรมตามในชาตินี้ ผลคือทุกวันนี้โพสเฟสลูกฉันดีทำไมโดนแกล้ง หึ ยังหรอก มันต้องพีคกว่านี้ที่พวกแม่มึงทำยังน้อยไป
เหมือนเราก็เคยเจอสถานการณ์คล้ายๆกับแบบนี้นะ แต่เราแทบไม่เหลือใครเลยเพราะที่สนิทก็คนที่มีปัญหากันนั่นแหละ ส่วนเพื่อนที่อยู่ข้างเราเขาก็เพื่อนอีกคนเหมือนกัน ทำให้เรารู้สึกขอบคุณเขามากและสงสารเขามากเช่นกันที่ต้องมาทนอยู่กับเราเพราะเราเป็นคนนิ่งๆคุยไม่เก่งเขาอาจจะเบื่อหรือรู้สึกเหงาก็ได้ แต่ทุกวันนี้ก็ยอมรับว่าถ้านึกถึงเรื่องนั้นเมื่อไหร่มันทำให้เราร้องไห้จริงๆ ได้แต่พยายามไม่คิดถึงอยู่กับปัจจุบันตัดทุกอย่างในช่วงเวลานั้นออกไปเลย แค่คิดถึงเพื่อนที่ดีกับเรายังไม่กล้าทักไปบอกว่าคิดถึงเลย เราแค่คิดถึงแต่ไม่รู้จะคุยอะไรอีกอยู่ดี อยู่ๆไปบอกคิดถึงมันก็เขินๆอะเนาะ
คนแบบนั้นไม่มีสิทธิมาใช้ชีวิตเรา ให้มองว่าชีวิตเราดีขึ้นจากวันนั้นแค่ไหน ถ้าต้องเจอกันก็มองเป็นอากาศไป แล้วก็คิดแค่ หลุดพ้น อโหสิ และหมดกรรมต่อกันก็พอค่ะ
กอด ๆ นะคะ จากเราคนที่เคยโดนเหมือนกันค่ะ ทางเราโดนแบนจากคนทั้งห้องตอนม.ปลาย ตลอด3ปีกลายเป็นนรกที่เราอยากหนี และมันค่อนข้างลำบากมาก ๆ เลย ทั้งหัวใจ ร่างกาย เราร้องไห้บ่อย ๆ มาก ๆ และถึงแม้จะผ่านม.ปลายมาซักพักแล้วเราก็ยังไม่ค่อยกล้าคุยกับใครหรือแม้แต่อยากออกจากบ้านก็ไม่ค่อยอยากออกเลย ทั้งหมดที่คุณผ่านมาได้ คุณเก่งมาก ๆ เลยนะคะ ถ้าผ่านมาอ่านก็อยากให้รู้ว่าไม่ได้มีคุณคนเดียวที่ผ่านเรื่องแย่ ๆ แต่ยังมีเราที่ก็ผ่านเรื่องแย่ ๆ มาเหมือนกัน และเราจะผ่านไปด้วยกันนะคะ
เราก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้ค่ะ และเข้าใจดีถึงความรู้สึกที่คุณประสบพบเจอมา อยากบอกให้คุณรู้ว่า ยังมีคนที่รักคุณและเป็นกำลังใจให้คุณอยู่เสมอนะคะ เราคนหนึ่งที่จะให้กำลังใจค่ะ ก้าวไปข้างหน้าเพื่อชีวิตใหม่ที่ดีกว่าค่ะ❤️❤️
เราก็เคยโดนค่ะ แต่โดนโหดมากโดนนินทาในกลุ่มโดยที่เพื่อนลืมไปว่ามีเราอยู่ในนั้นด้วย เจ็บมากค่ะทุกวันนี้พอนึกถึงทีไรก็ยังเจ็บอยู่ แต่ความเจ็บนั้นมันเริ่มลง เพราะเรามองว่าเราจะไปสนใจมันทำไมนะ มันไม่ได้สำคัญอะไรกับเราเลย มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาแย่ๆช่วงหนึ่งในชีวิตค่ะ เดี๋ยวมันก็จะทุเลาลงและหายไปเลย สู้ๆนะคะ
มองย้อนไปมหาลัย มันมีคนประเภทนี้จริงๆที่ชอบโพสด่า มายเซตแย่ หลังจากที่โดนเราก็ตัดเขาออกเลย เขาทำอะไรก็จะส่งผล เพื่อนๆก็มองการกระทำว่าสิ่งที่ทำไม่ถูก เขาคือเพื่อนไม่แท้ เขาศีลไม่เสมอเรา อย่าไปมองเขา เจอเขาก็เป็นธาตุอากาศ เราใส่ใจแค่คนรอบข้างเราพอ
ความรู้สึกที่ค้างในใจเรา เวลามีคนพูดเรื่องนั้นขึ้นมาน้ำตาไหลออกมา โดยที่เราไม่รู้ตัว เราก็ยังปลดล็อกไม่ได้ค่ะ คำพูดแซว แซวเล่นๆบ่อยซ้ำๆมันทำให้เราคิดว่า เราเป็นแบบนั้นจริงหรอ ผิดหรอที่ชีวิตเราดำเนินไปแบบนี้ แต่เราก็สามารถใช้ชีวิตได้ปกติยิ้มหัวเราะมีความสุขได้ เพราะไม่มีอะไรมากระตุ้นความรู้สึกนั้นของเรา แต่ถ้ามีคนพูดให้เราคิด น้ำตามาเลยจากไหนไม่รู้ เข้าใจอารมณ์มากๆค่ะ
เราก็เคยโดนตอนช่วงมอปลาย บอกเลยว่าคนที่ไม่เคยโดนบางทีจะไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมเรื่องแค่นี้เอง ถึงทำให้ฝังใจ และเสียใจแม้เวลาจะผ่านมานานแล้ว
เคยโดนเหมือนกันค่ะ เพื่อนแบบนี้เครียดไปก็ไม่ได้ทำให้เงินในกระเป๋าเพิ่มขึ้น ตอนนั้นเครียดเรื่องงานเรื่องเงินมากกว่าค่ะ บอกตัวเองตลอดเสียสุขภาพจิตกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เลยผ่านมาได้
เข้าใจเลยค่ะ ถึงจะmove on มีเพื่อนใหม่ไปแล้ว แต่พอเรานึกถึง มีอะไรมากระตุ้น เราก็ร้องไห้เกือบทุกครั้งเลยค่ะ ถ้าอยากจะหลุดจากวงจร พยายามหลีกเลี่ยงไม่ย้ำคิด ลองนึกด้านที่ดีที่สุดจากเหตุการณ์นี้ดู เช่น มันทำให้เราเข้มแข็งขึ้นคิดอีกแง่หนึ่งว่า ถ้าฉันเจอเรื่องแบบนี้อีก ฉันจะผ่านมันไปได้โดยไม่ทุกข์ระทมเหมือนที่โดนครั้งแรก และสิ่งที่ใครๆอาจจะเรียนรู้ได้จากเหตุการณ์นี้คือ เราไม่ต้องสนใจคนพวกนั้นก็ได้ บางครั้งการอยู่คนเดียวมันก็สบายใจและมีความสุขมากกว่า
เรื่องราวอะไรที่มันบั่นทอนจิตใจตัดออกไปจากวงจรชีวิตเถอะค่ะใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันมองไปแค่ข้างหน้าก็พอเคยโดนเหมือนกัน สู้ๆนะคะ
เคยโดนเหมือนกันด้วยความเรียนไม่เก่งเป็นคนเฉิ่มๆเชยๆใส่แว่นไม่แต่งตัวไม่เที่ยวไม่ได้จบนอก พอจุดๆนึงเราออกมาพัฒนาตัวเองจนมีบางอย่างที่เค้าอยากคบเขาก็มาพูดดีกับเรามาทักเรา มันทำให้รู้ว่าเราแก้ไขใครไม่ได้นะแต่เราเลือกคบคนที่เข้ามาในชีวิตได้ สู้ๆค่ะ
เราเคยโดนเหมือนกันค่ะช่วงม.4-ม.5 โดยเพื่อนสนิทของเราซึ่งเกิดจากความเข้าใจผิด ซึ่งช่วงที่เราโดนเพื่อนทุกคนในชั้นเรียนแบน รวมถึงเพื่อนต่างห้อง เรามาคิดได้ในช่วงวัยนั้นว่า เราเองก็อยู่ของเราได้ แค่เราโดนแบนโดนบุลลี่ เราจะทำตัวให้ดีกว่าคนที่แบนเรา เมื่อเร็วๆมานี้เรามีโอกาสเจอเพื่อนกลุ่มนี้อีกครั้ง เราเองก็ยังรู้สึกเหมือนคุณค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเขาจะโตขึ้นตามวัย เราแนะนำว่าถ้าคุณไม่โอเค ให้เลือกเฟดตัวเองออกมาจากเขา โฟกัสตัวเองดีกว่าค่ะ เราอยู่กับใครที่ดีละมีความสุข แบบนั้นโอเคกว่านะคะ
น้องน้ำตาล พี่เข้าใจความรู้สึกนะ...มองเรื่องนี้ด้วยความเมตตา เมตตาตัวเอง ภูมิใจในตัวเอง น้ำตาลมีพลังนำพาตัวเองมาขนาดนี้สุดยอดมาก และมีเรื่องดีๆรออยู่ เมตตาคนเหล่านั้น ให้อภัย ทุกอย่างมันผ่านมาแล้วและเราจะยิ้มให้กับปัจจุบันของเรา
เราก็เคยโดนค่ะ ตอนม.3 จนม.4 อยู่ไม่ได้จ้องหยุดเรียน พ่อแม่ก็เสียใจนึกว่าเราเสียคน ย้ายไปที่ใหม่จนปจบก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะกลัว พลาดอะไรในชีวิตไปเยอะมาก แต่คนที่ทำเขาไม่รู้อะไรเลย ลืมไปละมั้ง ปล่อยวางแล้วหาความสุขในชีวิตนะ อย่าให้มันมาพรากอนาคตเราต่อไป มันลืมไม่ได้หรอกเรื่องนี้ ต้องก้าวข้ามมันให้ได้นะ
จริงค่ะ คนทำเขาคงไม่จำ แต่เราคนโดนกระทำไม่เคยลืม
จริงเราก็เคยเจอ แล้วก็จะกลัวการมีเพื่อน กลัวการสนิทกับใครมาก มันกลัวนั่นนี่ไปหมด
กอดๆนะคะ
@@TualexJourneyคนพวกนี้สมควรโดนโบ้กะกรี่ของไอยาทเด็กบ้านสั่งสอนเสียจริงเนอะ😅😂
สู้ๆนะคะพี่ แล้วพี่ทำยังไงคะ
คนไม่ชอบก็คือไม่ชอบ คนอคติก็คือเขาอคติ ต่อให้คุณเป็นคนดีเลิศเลอเฟอร์เฟ็ค แต่ถ้าเขาไม่ชอบอะไรสักอย่างในตัวคุณเขาก็จะไปขุดหาเรื่องราวต่างๆ มาด่าคุณอยู่ดี ไม่ต้องคิดว่าคุณไปทำอะไรให้เขาเกลียด คิดแค่ว่าเขาไม่ชอบในสิ่งที่คุณเป็น และคุณไม่สามารถเลิกเป็นตัวเองได้ อย่างที่พี่เผือกบอก ไม่จำเป็นต้องแคร์คนที่ไม่แคร์เรา ความรู้สึกนี้มันไม่หายไปหรอกค่ะ เพราะว่ามันฝังเข้าไปในจิตใจแล้ว แต่เราสามารถปรับตัวอยู่กับมันได้ เก็บไว้เป็นประสบการณ์
คำแนะนำของพี่เฟียสดีมากนะคะ จงเรียนรู้จากเหตุการ์ณนั้น และก้าวต่อไป เราอาจจะต้องวิเคราะห์ก่อนว่าพวกมันไม่ชอบเราเพราะอะไร เมื่อได้คำตอบแล้วก็เก็บมาเป็นบทเรียน แต่ถ้าเราคิดว่าเราทำดีแล้ว แล้วสิ่งที่เค้ากล่าวหานั่นไม่จริง ก็จงทิ้งมันไป "เราไม่ได้เอาจมูกมันมาหายใจจะแคร์ทำไม" นี่คือคำพูดของ1ใน2เพื่อนสนิทตั้งแต่มหาลัย สู้ๆน้อง
เราเคยโดนตอน ม.6 ค่ะ ปีสุดท้ายแล้วแท้ๆ เริ่มจากเพื่อนสนิทที่สุดของเรา อยู่ๆก็ไม่คุยกับเราแล้วเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มก็พาลไม่คุยกับเราด้วย จากนั้นก็โดนทั้งแขวะทั้งแซะถึงขั้นโดนตะโกนไล่ไปผูกคอตาย โดนเอาไปเล่าว่าไม่ช่วยทำงานแต่หนีไปมีอะไรกับแฟน โดนเอาเรื่องที่เราเคยปรึกษาเขาว่าเรากรีดแขนไปลงสตอรี่ซึ่งเขาเป็นคนดังในโรงเรียน คนรู้จักเขาเยอะ จากนั้นเราโดนคนในโรงเรียนมองด้วยสายตาแปลกๆตลอด เรากลัวสายตาของทุกคนในโรงเรียน เราดิ่งมาก จากไม่เคยหยุดเรียนกลับกลายเป็นหยุดเรียนบ่อย ไม่เข้าเรียนวิชาแนะแนวเลยเพราะต้องเจอกับเพื่อนกลุ่มนี้จนเราติด 0 ตัวแรกในชีวิต แล้วเหตุผลที่เพื่อนสนิทเราทำแบบนั้น เขาบอกเราว่า แค่ไม่ชอบแฟนเราที่เราคบในตอนนั้น เราคิดฆ่าตัวตายทั้งผูกคอโดดตึกอยู่ทุกๆวัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อเลย มันเจ็บเกินไปสำหรับอายุเท่านั้น เราผ่านมาได้ด้วยการเปิดใจว่าเราควรที่จะหาหมอแล้ว ควรรับยารับการรักษา แล้วเราโชคดีตรงที่เรามีสัตว์เลี้ยงอยู่ข้างๆ มีคนในครอบครัวที่ไม่กดดันเราเลย เราหยุดเรียนก็ไม่ว่า เกรดตกก็ไม่ว่า พอขึ้นมหาลัยเราได้เจอกลุ่มเพื่อนที่ดีมากๆ เป็นเพื่อนกลุ่มใหญ่แต่ไม่เคยมีการนินทากันเลย แล้วได้เจอแฟนที่ดีมากๆอยู่ข้างๆตลอด ถือว่าดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก แต่เมื่อไม่ถึงเดือนที่ผ่านมาเราโดนด่าโดนเอาไปแขวนในกลุ่มเฟสกลุ่มใหญ่กลุ่มนึง ทำให้เรากลับมามีอาการหนักอีกรอบ แต่เหมือนรอบนี้เราจัดการตัวเองได้ดีกว่าเดิม เราสู้มากกว่าเดิม เราไม่ยอมให้ใครมาทำลายเราฟรีๆอีก เก็บหลักฐานทุกอย่างแล้วส่งฟ้องหมดเลย ถ้าคุณน้ำตาลมาอ่าน อยากบอกว่า ต่อให้คนทั้งโลกใจร้ายกับคุณน้ำตาล เราจะอยู่ตรงนี้เสมอนะคะ ถึงจะไม่รู้จักกันแต่เราพร้อมอยู่เป็นกำลังใจให้คุณเสมอ เราเข้าใจความรู้สึกค่ะ เราโดนด่าทั้งๆที่ไม่ทำอะไรผิด คนที่ทำแบบนั้นไม่ควรค่าแม้แต่เป็นคนรู้จักในชีวิตด้วยซ้ำค่ะ เราจะไม่บอกให้คุณน้ำตาลลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นนะคะ เพราะมันไม่สามารถลืมได้ แต่เราอยากบอกคุณน้ำตาลว่า ไม่ว่าจะในตอนนั้นหรือตอนนี้ คุณน้ำตาลคือคนที่จิตใจดีคือคนที่เข้มแข็งมากที่ผ่านมาได้ ใครทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับผลแบบนั้นค่ะ เราเชื่อแบบนี้ ขอให้ในอนาคตคุณน้ำตาลเจอแต่คนดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ ขอให้ชีวิตคุณน้ำตาลมีแต่ความสุขทดแทนช่วงเวลาที่เคยเศร้ามา ดีใจที่คุณน้ำตาลเกิดมาบนโลกใบนี้นะคะ
เราโดนตอน ม.6 เหมือนกัน ตอนนี้ยังถูกกระตุ้นอยู่เรื่อยๆเลยค่ะ รู้สึกแย่มาก
ลืมๆมันไปเถอะ เพื่อนสมัยมหาลัยมันไม่ได้มีประโยชน์ต่อชีวิตขนาดนั้น ถ้าบังเอิญเจอ ไม่ต้องทักค่ะ ไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องหวัดดี มองเป็นอากาศไปเลยค่ะ
//ถ้า move on ไม่ได้จริงๆ ต้องพบจิตแพทย์แล้วค่ะ
จริง จบมหาวิทยาลัยไปก็แยกย้าย ไม่ได้ต้องใส่ใจขนาดนั้น
ชอบคุณเฟียซ ให้คำแนะนำดีมาก ในทุกคลิป เป็นคนพูดจาน้ำเสียงน่าฟัง ใจเย็น มีสติ อ่อนโยน มีจิตวิทยาสูง😍
เป็นกำลังใจให้นะคะ❤️ เราก็เคยโดนคล้ายๆแบบนี้ โดนเพื่อนสาขากลุ่มนึงแบน คิดว่าเพื่อนทั้งสาขาต้องไม่ชอบแน่ๆจนทำให้อยากซิ่วเลยค่ะ แต่ก็พยายามอดทนเรียนต่อ จนได้รู้ว่ามีเพื่อนสาขาบางคนกลุ่มที่เขาเข้าใจเราแล้วก็ไม่อคติเราเหมือนพวกนั้น คนศีลเสมอกันถึงจะคบกันได้จริงๆค่ะ
ผู้หญิงคนนี้โดนเหมือนเราเลย เราเรียนจบแล้วลบเฟสกับช่องการติดต่อคนพวกนั้นไปเลย แอดแค่คนที่เราคบ เราเห็นหลายๆคนว่าร้ายเรา สุดท้ายก็โดนคนอื่นทำแบบกับเขาเหมือนที่เขาทำกับเรา การกระทำของเขาจะย้อนคืนกลับมาเองเมื่อถึงเวลา เราลอยตัวสวยๆดีกว่า เรามองว่าประสบการณ์นี้ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น หลีกเลี่ยงคนแบบนี้เก่งขึ้นและพอจะรู้ทันคนมากขึ้น ทุกวันนี้เราว่าเราก็แกร่งขึ้นเหมือนกันแหละ เราก็หวังว่าคุณเองก็จะผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีค่ะ เป็นกำลังใจให้💕
เราโดนเหมือนกัน จนกลายเป็นซึมเศร้าเลยล่ะ คนที่บอกให้เลิกคิดมันอาจจะง่ายนะคะ แต่ว่าคนบางคนที่สดใสมากและต้องมาสงสัยตลอดเวลาว่าเราผิดอะไร หรือจริงๆเรารู้แล้วว่าผิดอะไร แต่ก็ยังโทษตัวเองอยู่ มันกลายเป็นไม่เห็นค่าตัวเองไปเลย
จริงค่ะ:-: ตอนนี้ก้ยังสงสัยอยู่ว่าเราทำอะไรผิดกันแน่ถึงได้เป็นแบบนี้
เราโดนในที่ทำงาน อาจจะเป็นวัยที่โตขึ้นเลยไม่ฝังใจเท่าน้อง แต่ก็เสียใจเพราะเราไม่ได้ทำอะไร แต่คนกลุ่มใหญ่เขาไม่ชอบก็เลยเอาเราไปเม้าท์ ตอนนั้นคิดแค่ว่าเราจะทำงานให้เก่งขึ้น เราจะเอาชนะคนพวกนั้นด้วยความก้าวหน้าของตัวเราเอง ซึ่งเราทำได้ในที่สุด ตอนนี้เราพัฒนาตัวเองขึ้น ในขณะที่คนกลุ่มนั้นย่ำอยู่ทึเดิม ให้กำลังใจน้องเจ้าของเรื่อง เอาความสำเร็จไปฟาดคนที่มันเกลียดเรา เชิ่ดๆค่ะ อย่าไปแคร์
วัยทำงานเป็นวัยที่ทำงานหาเงินเพื่อตัวเองล้วนๆเลยก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน เพราะเขาไม่ต้องเอาเรื่องส่วนตัวมาใช้ทำงานอยู่เเล้ว เเต่ช่วงมหาลัยกับมัธยม ระยะห่างด้านความสัมพันธ์มันไม่เหมือนวัยทำาน คือเวลาโดนเกลียดเราจะทำอะไรก็ยากไปหมด ทำงานกลุ่มเอยอะไรเอย ซึ่งมันต่างจากวัยทำงาน เวลามีโปรเจคอะไรคุณต้องโยนความเกลียดทิ้งเเล้วต้องทำงานร่วมกัน ยกเว้นเจอหัวหน้าที่เกลียดขี้หน้าเรานะ55555555
เราแค่เจอเพื่อนคนที่เราไว้ใจมาก คิดว่าเป็นเพื่อนสนิท แต่พบว่าจริงๆเค้าเกลียดเรา ร้องไห้เหมือนอกหัก ..ตอนนี้พอนึกย้อนกลับไป จุดนั้นทำให้เรารู้ว่าจริงๆคนเราก็แบบนี้ มีทั้งคนที่ทำดีต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง พอทำงานมีคนที่หนักกว่านี้อีกเยอะ ...มันทำให้เราแกร่งขึ้น ทำให้ทัศนคติเรากว้างขึ้น มองว่าเรื่องแย่ต่างๆมันจะทำให้เราก้าวข้ามมัน และเก่งในการมองคนมากขึ้นค่ะ จนเรามีเพื่อนที่ดีกับเราหลายคนในตอนนี้ได้ สู้ๆนะคะ!
เหมือนกูเลย ไม่เกิน 5 คน หลังจากนั้นเพื่อนต่างคณะกูเยอะมาก ทำกิจกรรมกูไปทำกับคณะอื่นเลยไม่เชียร์ ไม่แคร์ใดๆ พอมีงานกลุ่มทำคนเดียว โปรเจกต์คนเดียว หอบไปทำกับเพื่อนคณะอื่นหมด ท่องไว้ กูซิ่วไม่ได้ กูหนีคือกูแพ้ กูร้องให้คือกูแพ้
เหมือนกันสนิทกับคนคณะอื่นมากกว่าอีกทั้ง เพื่อนในชมรม เพื่อนที่เจอกันต่างคณะ งานกลุ่มอันไหนทำได้ก็ทำเอง อันไหนต้องกลุ่มจริงๆ ก็บากหน้าไปเข้า รับผิดชอบเฉพาะงานตัวเองพอ ในฐานะเพื่อนร่วมงาน
@@anonjunta9882 ทุกวันนี้ยัง งง ว่ามาบู้บี้เราทำไม ?? แล้วตัวตั้งตัวตี คือ เพื่อนรหัสเราเอง จนสุดท้ายมาขอโทษเราพร้อมให้เหตุผลว่าเราน่ารำคาญ ห่ะ กุแบบ งง นะ
ฟังจากการพูดจาแล้วน้องเป็นคนที่มีเหตุผลและให้ความรู้สึกน่ารักมีทัศนคติที่ดี แต่ขาดความมั่นใจ มันมีจริงๆคนที่ไม่ถูกกันอาจจะเพราะอิจฉาหรืออะไรก็แล้วแต่ อย่าไปมัวมองคนที่ไม่ชอบเรา บางทีไม่มีเหตุผลที่คนเราจะเกลียดไม่อย่างงั้นคงไม่มีคดีมองหน้าแล้วแทงกัน เป็นกำลังใจนะ ข้ามมันไปรักคนที่เค้ารักเราดีกว่านะ
พี่เฟิร์สพูดดีมาก คนที่ผ่านประสบการณ์รักษาอาการทางจิตเวชจะจับความรู้สึก และเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง ส่วนตัวรักษาอาการซึมเศร้า และแพนิคอยู่ ก่อนหน้าเป็นเหมือนน้ำตาลเลย คิดวนๆว่าผิดอะไร คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก แต่ไม่รู้ว่าคิดทำไมมันหยุดคิดไม่ได้ นานวันเข้ากลายเป็นว่ากลัวการเข้าสังคม พบจิตแพทย์รักษาจนเริ่มรู้จักคำว่า 'ช่างแม่ง' ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาทำร้ายจิตใจเราได้อีก พอมีเรื่องกระทบจิตใจก็จะสลัดออกให้ไว จะไม่วนไปลูปเดิมอีกแล้ว แนะนำให้พบจิตแพทย์ ช่วยได้มากจริงค่ะ
คุณน้ำตาล อาจจะเป็นคนที่รู้สึกว่า ต้องแก้ไขตัวเองเมื่อมีอะไรผิดพลาดหรือเกิด conflict กับคนอื่น คือโทษตัวเอง ไม่โทษคนอื่นค่ะ ซึ่งดีนะคะ แต่คุณน้ำตาลแคร์สิ่งที่ทุกคนคิดกับเรามากเกินไป ถ้าเราอยากให้ทุกคนรู้สึกดีกับเราไม่ว่าใคร เวลาเกิดแบบนี้ เราจะรับไม่ได้
ถ้าเป็นแบบนี้ คือเราให้คุณค่าตัวเราเองน้อยเกินไป พอมีคนไม่รักไม่ชอบก็เกิดความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
แนะนำหาวิธีเพิ่ม self esteem ด้วยเทคนิคต่างๆ จะปรึกษาจิตแพทย์ หรือผู้เชี่ยวชาญก็ได้ค่ะ เพราะทำเองไม่ใช่ง่ายๆ นะคะ
เราไม่จำเป็นต้องทำให้ดีเพื่อให้คนอื่นชอบ เราทำให้ดีเพื่อตัวเราเอง เพราะเรามีความสุขที่จะทำสิ่งดีๆ เรามีคุณค่า เพราะ...(ลิสต์ออกมาเป็นข้อๆ เลยค่ะ ข้อดีทั้งหลาย) ใครไม่ชอบช่างเค้าค่ะ
เราโดนมาตั้งแต่ประถม นึกถึงทีไรก็จี๊ดใจตลอด แต่บางเรื่องเราไม่ได้แย่อะไรมากมายขนาดนั้น บางคนมายเซ็ทเค้ามันลบตลอดจนมองใครดีไม่ได้เลยจริงๆ โตมาถึงตกตะกอนและไม่อยากให้เกิดขึ้นกับใคร กอดๆ
คุณเฟียสแนะนำได้ดีมากๆเลยค่ะ มองภาพหลายมุม ฟังแล้วอบอุ่นใจมากเลย
เราไม่สามารถทำได้ ถ้ายังคิดว่าทำไม่ได้ ก็ move on ไม่ได้ เวลาผานไป เพื่อนพวกนี้ ก็คือสิ่งที่ผ่านไป แล้วก็ลืมไป ไม่มีค่าอะไรที่จะเอามาใส่ใจ ปัจจุบันชีวิตเราไม่ต้องมีเพื่อนเยอะเช่นเพื่อนพวกนี้ เราต้องการเพื่อนที่เข้าใจและรับฟังเราได้ โดยทีเราไม่ต้องใส่หน้ากากอะไรต่างหาก
เราเคยโดนค่ะอยู่ดีๆก็โดนแบนแบบเราทำอะไรผิดก็ไม่รู้เราโดนเอาไปพูดในกลุ่มห้อง จนเราระแวงคำพูดที่พูดออกไปไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปในกลุ่มเพื่อน เวลาเดินก็ก้มหน้า กลับบ้านมาก็ร้องไห้ตลอด จนตัดสินใจทำร้ายตัวเอง เราเหนื่อยมากไม่มีเพื่อนเลย จนตอนนี้มีเพื่อนกลุ่มนึงเข้ามาตอนนี้ก็ดีขึ้นพร้อมกับปรึกษาหมอแล้วกินยาอยู่ค่ะ อยากให้แคร์คนที่เขาแคร์เรามากกว่า สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คิดว่าเราโตพอจะแยกแยะได้ว่าเรื่องที่เค้าแบนมันสมควรไหม ถ้าเราคิดว่าเค้าแลนเพราะนิสัยเรา ก็ให้ปรับตัว แต่ถ้ามันแบนเพราะเรื่องไม่ไร้สาระ อย่าไปใส่ใจ เพื่อนที่มันเสี่ยมมันอาจจะตอแหลเองก็ได้ ช่างหัวมันค่ะ
ตัดทุกอย่างเลยค่ะ เราเล่นโซเชียลน้อยลง ไม่ได้อยากรู้ชีวิตใครและก็ไม่ได้อยากให้ใครรู้ชีวิตเรา เราเหมือนเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้งค่ะมันเลยทำให้เราดีขึ้น ที่สำคัญเราเป็นโรคซึมเศร้า คุณกำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้าค่ะ การคิดวนจนปวดหัว ดาวน์จนไม่อยากอยู่เผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้อีกแล้ว คุณหมอช่วยได้จริงๆนะคะ ระบายกับหมอ หมอเปลี่ยนวิธีคิดของเราให้มองโลกดีขึ้นค่ะ
เราเคยเป็นค่ะ ช่วงเรียนจบ นี่ก็ไม่รู้ว่าผิดอะไร มีอะไรทุ่มให้ตลอด แต่โดนปล่อยให้เหมือนว่าอยู่คนเดียว เลยตัดสินใจออกหมดทุกอย่าง กลับมาอยู่บ้าน ทำงานอยู่บ้าน สบายใจมากกว่าค่ะ สู้ๆ นะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไปค่ะ ✌🏻
ถ้าเป็นเรา เราแค่อยากรู้ว่าตอนนั้นเราทำอะไรผิด ถ้ารู้ว่าเราผิดเรื่องอะไร อย่างน้อยเรานะได้อธิบายให้ทุกคนเข้าใจไม่ว่าเค้าจะเชื่อหรือไมแต่อย่างน้อยเราได้อธิบายไปแล้วมันก็แล้วแต่เค้า ฟังจากน้ำเสียงคุณน้ำตาล มันเจ็บปวดมากจริงๆค่ะ ส่วนตัวคิดว่าอย่างน้อยได่รู้เหตุผลคุณน้ำตาลอาจจะมูฟออนได้บ้างค่ะ
มีช่วงตอน ม.5-ม.6 คล้ายกันกับคุณน้ำตาลตรงที่เขาไม่ชอบความคิดเรา เราโดนเพื่อนแบนชนิดที่ว่ามี8คน1ในนั้นจะมีสนิทที่สุด นั่งคู่กันเพื่อนยังแยกโต๊ะหนี ทำงานกลุ่มเอาเงินเราแต่ไม่ใส่ชื่อเราลงไป และไปทำงานที่บ้านเพื่อนกันแต่ไม่บอกเราสักคำ รุ่งเช้าเรียกให้เอางานไปส่ง แต่พอถึงคาบเรียนครูดันเรียกชื่อเราว่าไม่มีงานส่งจนต้องติด 0 แต่โชคดีที่เจอเพื่อนในห้องที่แยกแยะออกฟังความคิดเห็น และเห็นเหตุการณ์มาตลอดและเพื่อนกลุ่มใหม่(เพื่อนร่วมห้องอีกกลุ่ม) ก็เอาเราไปทำงานด้วยไปกินไปเที่ยวด้วย จนกลุ่มเก่าว่าร้ายเราหนักกว่าเดิมกระทั่งเกลียดกันไปเลย แซะใส่เราว่าทิ้งกลุ่มเก่าไปเข้ากลุ่มใหม่แต่เราก็ยังนั่งโต๊ะเรียนเดิมข้างๆเพื่อนสนิท(กลุ่มเก่า)ปกติ เราก็แค่เขาไม่คุยเราก็ไม่กล้าคุย ก็นั่งฟังเพลงเล่นโทรศัพท์ไป บางทีก็เดินไปหลังห้อง(เพื่อนกลุ่มใหม่)เรียกไปคุยไปเล่นบ้าง ในระหว่างก่อนตัดสินใจไม่สนใจกลุ่มเก่า ช่วงเวลานี้คือเศร้ามากๆถามตัวเองทุกวันว่าเราผิดอะไร ทำไมไม่คุยกันไม่บอกกันดีๆ คิดแบบนี้ซ้ำๆร้องไห้แทบทุกวัน จนเรียนใกล้จะจบ ม.6 เพื่อนกลุ่มเก่าที่สนิทมาขอโทษเรา เพราะมีคนนึงในกลุ่มนั้นเสี้ยมให้เกลียดเรามาตลอดทั้งเทอม ซึ่งช่วงเวลาที่กว่าจะมีการเคลียร์ใจกัน เราทบทวนกับตัวเอง ร้องไห้จนพอเขียนระบายในสมุด จนเราคิดว่า ถ้าเพื่อนไม่ได้คิดว่าเราเป็นเพื่อนเขาอย่าพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปเลย หลังจากวนซ้ำไปซ้ำมาตัดสินใจช่วงเกือบจบ ม6 อีก2-3เดือนนี่แหละ เราตัดสินใจไม่สนใจและคุยแต่กับคนที่เขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนก็พอ …รู้ว่าอาจจะทำยากนะ แต่ว่าเราอยากให้คุณน้ำตาลรักและเคารพเชื่อมั่นตัวเองเยอะๆ เราไม่ได้เกิดมาเป็นที่รักของทุกๆคน วันที่แย่ยังไงก็ต้องมีวันที่ดีๆ เดี๋ยวก็มีสังคมใหม่เพื่อนไม่ต้องมีเยอะหรอก ช่วงเวลาแบบนี้แหละคัดคนที่เข้าใจและพร้อมรับฟังเราได้อย่างดี ใจแลกใจใช้ไม่ได้กับทุกคนหรอกค่ะ เหตุการณ์แบบนี้จะเป็นเกราะป้องกันใจในการอยู่คนเดียวได้แบบสบายใจเลยแหละ สู้ๆนะคะ อย่าลืมรักตัวเองเยอะๆน้า💖
บางคำถามจากบางเหตุการณ์ในชีวิตเรา เราไม่มีวันรู้คำตอบที่แท้จริง มันอาจจะผิดที่เรา ผิดที่เค้า ผิดที่จังหวะ ทำได้แค่คาดเดาคำตอบที่น่าจะใช่ที่สุดและก้าวเดินต่อไป 😊
เคยโดยตอนทำธีสีสปีสุดท้ายที่มหาลัย เครียดมากค่ะ ไม่มีใครสนใจเลย มีแต่คนไม่เข้าหา แต่เราสู้ค่ะ รู้ว่าอะไรสำคัญที่สุดและต้องผ่านไปให้ได้ บอกได้เลยว่าอย่าไปยึดติดสังคมเพื่อนมากไปนะคะ เพราะสุดท้ายแล้วคุณเรียนจบด้วยตัวเอง และหางานทำด้วยตัวเองค่ะ เพื่อนก็เป็นแค่ส่วนหนึ่ง มันจบมันก็ไปค่ะ สู้ๆนะคะ
ขอบคุณค่ะเรากำลังเจอ
ชอบพี่เฟี๊ยต แนะนำดีตลอด ฟังเพลินมากค่ะ
ฝากถึงน้องในสายนะคะ อยากให้ผ่านมาอ่าน ด้อลแคร์ค่ะ เค้าไม่ใช่เพื่อนเรา อย่าได้แคร์นะคะ อยากเม้าก็เม้าไปเรื่องของมึง อย่าแคร์คนอื่นจนลืมแคร์ความรู้สึกตัวเองนะคะ เฟซบุ๊คมันก็บล็อคไปค่ะ และเราไม่ได้ผิดอะไรค่ะ เราแค่ไม่ถูกใจเค้า เพราะฉะนั้นปล่อยมันไปค่ะ สะบัดบ๊อบค่ะ กอด ๆ นะคะ
โดนเหมือนกัน แต่เป็นตอนนี้ ตอนทำงานนี่แหละ ทำงานมา3ปี 1ปีแรกเหมือนตกนรก แต่เชื่อเถอะ เราเปลี่ยนสิ่งที่เคยเกิดขึ้นไม่ได้หรอก นี่ก็เคยเครียดจนเกือบเป็นซึมเศร้า โดนทำทุกวันๆๆๆ ต่อให้พวกนั้นอายุมากกว่า แต่วุฒิภาวะไม่ได้โตตามอายุซะหน่อย มันอยู่ที่ความคิด อย่าไปให้ค่ามันเลย ให้ค่าคนที่รักเราดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะน้ำตาล มาอ่านเม้นนะ จะได้รู้ว่ายังมีคนอีกมากมายที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ เราเข้าใจกัน
สู้ ๆนะ
จริงๆสังคมทำงานปล่อยผ่านน่าจะดีกว่าครับทำด้วยเฉพาะเรื่องงานแต่ถ้าต้องถามหรือปรึกษามันเลี่ยงไม่ได้ก็เผชิญหน้าสู้ครับเพราะทุกวันนี้ทำอยู่ครับสบายใจมาก😄
เราก็เคยผ่านมาเหมือนกัน อยากบอกว่า วันนึงเราจะรู้สึกว่ามันก็แค่ช่วงเวลานึงที่เราเจอคำพูดกับความรู้สึแย่ๆจากคนอื่น คุณน้ำตาลต้องพยายามให้กำลังใจตัวเองมากๆนะคะ หาของอร่อยๆให้รางวัลตัวเอง แล้วก็อยู่กับคนที่คิดว่าเราพิเศษ สำหรับเขา เราไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้คนอื่นมาชอบหรอกค่ะ คนเราไม่ได้พิเศษสำหรับทุกคน แต่ตัวเราพิเศษที่สุดสำหรับเรา มองกระจกแล้วก็บอกตัวเองว่าเก่งมากเลยนะ ที่ผ่านมันมาได้ กอดตัวเองแล้วก็รักตัวเองให้มากๆนะคะ โลกนี้ยังมีคนอีกมากมาย ที่ยังอยากเป็นเพื่อนกับคุณนะคะ สู้ๆนะคะ หวังว่าข้อความนี้จะเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยให้คุณผ่านเรื่องราว ความรู้สึกที่ติดอยู่ในใจ☺️🤲🏻💖
เป็นกำลังใจให้นะคะ เราก็เคยโดนแบนแต่โชคดีที่ครอบครัวเรารับฟังให้กำลังใจ เรากลัวจนทุกวันนี้เราไม่กล้าเล่นเฟซ เพื่อไม่ต้องเห็นไม่ต้องรับรู้ มันอาจเป็นวิธีหนี เราไม่ขอโทษเพราะเราไม่ผิด
บีบมือแรงๆให้กำลังใจคุณน้ำตาล เคยโดนมาเหมือนกันค่ะ ไม่เคยลืมว่าเจออะไรมา แต่ก็ให้อภัยกับทุกคนต้องปล่อยวาง สู้ๆนะค่ะ❤️
ชอบที่เฟียสให้คำแนะนำมากๆเลย ฟังแล้วรู้สึกมีพลังที่จะต่อสู้กับทุกปัญหาอีกครั้ง
เราคนนึงที่ไม่มีเพื่อนในมหาลัย มีน้อยมากแค่ไม่กี่คน เพราะเรามีความเป็นตัวตนสูง และเราจิตแกร่งมาก สังคมมหาลัยไม่สามารถทำอะไรเราได้
เราเข้าใจเพราะเพื่อนหลายคนที่ไม่ได้ทำอะไร อยู่ ๆ ก้อโดนคนหมู่มากไม่ชอบ เราก้อไม่เข้าใจทำไมถึงเป็นแบบนั้น
เรากำลังโดนด้วยแค่เราถามเพื่อนว่ามันจะเปลี่ยนกลุ่มหรอแล้วจากนั้นมันก็หาเรื่องใส่ร้ายเรากับกลุ่มใหม่มันมาแบนเราใส่ร้ายเราสาระพัดแล้วทำให้กลุ่มใหม่เราไม่ชอบเราตอนนี้เรากำลังสู้กับสิ่งที่พวกมันทำร้ายเรา
@@Nichaพาเที่ยวตอนนี้เป็นไงบ้างคะ
ชีวิตคนเราต้องเจอกับคนมากมายทั้งดีและร้าย น้องแค่ซวยไปเจอกับคนที่ใจร้าย ที่มาทำร้ายจิตใจเรา ปล่อยเค้าไปนะคะ อย่าไปคิดถึงมันอีก วันนี้หนูเจ็บ1เท่า พรุ่งนี้ถ้ายังคิดอีกก็เพิ่มเป็นสองเท่า สามเท่าเรื่อยๆไป ใจหนูจะหายเจ็บได้ไง เรื่องร้ายๆนี้มันผ่านไปแล้วให้มันผ่านไป อย่าไปหยิบมาทำให้เจ็บอีก ลองมองดูคนดีๆเรื่องดีๆที่อยู่รอบตัวเราดีกว่า มีความสุขกับปัจจุบัน หาเรื่องที่ทำให้เรามีความสุขมาทำ มองเรื่องนั้นเป็นแค่อดีตที่ผ่านไปแล้ว ช่างมันนะ เริ่มต้นใหม่ ทำให้ตัวเองเริ่มมีความสุขได้แล้วนะ พี่ให้กำลังใจน๊า กอดๆ😊
ขอชื่นชมพี่เฟียสค่ะ อยากให้มาประจำเลย แนะนำดีมากๆ
เป็นเหมือนกันคะ เพื่อนสนิทมหาลัยมีน้อยมาก เพื่อนกลุ่มที่ไม่ชอบเราเค้ากลุ่มใหญ่ หาพรรคหาพวก ลามไปถึงรุ่นพี่ นินทา ใส่ความเราไม่รุ้เค้าไม่ชอบอะไรเรา แต่ไม่สนใจคะ มีเรื่องอื่นให้สนใจอีกเยอะ จนตอนนี้เรียนจบ ทำงาน มีครอบครัว ตอนนี้มีเพื่อนสนิทมีจริงใจเยอะ มีชีวิตที่ดี มองไปข้างหน้าคะ ปัญหาใหญ่กว่ามีอีกเยอะ
คุณเป็นคนที่เข้มแข็งมากเลยนะ เราก็เคยเจอแบบคุณเลย ไม่มีใครอยากเป็นคนที่โดนเกลียด ไม่เข้าใจไปทำไรให้ ทำไมๆๆ ถามตัวเองทุกวัน...แต่วันนี้โตขึ้น ผ่านมาแล้ว มองว่าปัญญาอ่อนมากที่มัวแต่ถาม...ขอบคุณตัวเองที่ผ่านมาได้ ก็แค่บางคนที่ไม่ชอบเห็นอะไรที่แปลกแยกจากตัว เลยกระจายความกลัวนั้นให้กับฝูงตัวเองด้วยเท่านั้น...เราไม่จำเป็นต้องไปอยู่ฝูงใครค่ะ คุณผ่านมาได้ขนาดนี้ มีทุกวันนี้เพราะคุณคือคุณ อย่าไปให้ราคาอะไรกับพวกนั้นค่ะ ให้พวกเขาอยู่แค่ในอดีต อย่าเอามาแปดเปื้อนในอนาคตร่วมกับเรา อนาคตคุณสดใสได้กว่านั้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เคยโดนเหมือนกัน ไม่เป็นไรนะ ตอนนั้นที่เราโดนเราก็เลยแคปที่มันโพสไปเมาท์กับเพื่อนว่า มันเสร่อจังเลย จะด่ากันทั้งทียังไม่เอาเรื่องจริงมาพูดเลย ไม่ต้องไปหาเหตุผลให้คนนิสัยไม่ดีค่ะ ตอนนี้จบมาเหลือเพื่อนมหาลัยที่นับเป็นเพื่อนจริงๆแค่2คนจากเกือบร้อยคน เพื่อนรักไม่ต้องนับเป็นจำนวณหรอกค่ะ
เคยโดนตอนมัธยมปลาย เรื่องมันลากยาวมาหลายปีจนจะเรียนจบช่วงนั้นหนักมากสำหรับเราเราคิดถึงขั้นอยากตายเพราะรู้สึกเหนื่อยสุดๆเวลาไปเรียนแล้วไปเจอเพราะเวลาไปเรียนเค้าจะแขวะตลอด มันบั่นทอนมากมันวนอยู่แต่ในหัวพูดถึงเรื่องนี้ทีไรร้องไห้ตลอดรู้สึกอ่อนแอรู้สึกเจ็บปวดจากคำพูดเพราะมันส่งผลรุนแรงมากๆ เราพยายามคิดว่าเป็นอดีตต้องเดินต่อแต่มันไม่ออกจากหัวเคยคิดว่าต้องหาหมอแล้วเพราะมันหนักมากเหมือนจะเป็นบ้าไม่สนุกกับชีวิตอีกเลยเพราะเป็นคนร่าเริงมาก พอเรียนจบมาต่อมหาลัยคิดว่าช่างมันต่างคนต่างไปมีอนาคตของตัวเองแยกย้ายแล้วต้องปล่อยวางแต่สุดท้ายเราก็ลืมไม่ได้ยังเครียดยังเจ็บ จนวันนึงเราตัดสินใจคุยกับเพื่อนใหม่ที่มหาลัยที่สนิทเพื่อนบอกเราว่าให้ลองทักไปมั้ย ทักไปเคลียร์ใจเพราะมันคาใจเราเราอยากได้คำขอโทษจากคนเหล่านั้น เราก็เลยทักไปถามว่าทำไมถึงด่าเราขนาดนั้นตอนนั้นเค้าขอโทษเราเค้าบอกเค้าจำไม่ได้แล้วว่าเค้าพูดอะไรบ้างเค้าจำไม่ได้ว่าทำไมถึงว่าเราและอีกคนคือด่าเราเพราะเพื่อนไม่ชอบเลยไม่ชอบตาม เราได้รับคำขอโทษ มันทำให้เรารู้สึกปลดล็อกในใจที่แบกมาหลายปีเพราะเราได้คำขอโทษแล้ว หลังจากนั้นไม่เคยคิดวนอีกเลยมีความสุขมากค่ะหลังจากที่แบกมาหลายปีมันปลดล็อกแบบหายไปเลย เรารู้สึกตัดสินใจถูกที่ทักไปถามเหตุผลแล้วได้รับคำขอโทษมันทำให้เรากลับมายิ้มกลับมาสดใสอีกครั้ง คนพูดไม่เคยจำคนฟังไม่เคยลืม
อย่าไปสนใจ ดูแลตัวเอง สังคมมหาลัยก็แบบนี้ พอจบก็ตัวใครตัวมัน มันจะห่างกันไปเอง อย่าไปแคร์ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้น้อง
คนเรามีความไม่ชอบขี้หน้า หรือไม่ชอบนิสัยคนๆนึงในสังคมที่เราอยู่ทุกวัน มีอยู่แล้ว
แต่เด็กวัยรุ่นยังไม่ได้นึกถึงการเคารพในสิ่งที่แตกต่าง
สังเกตคนที่โดนบูลลี่คือคนที่แปลกไปจากคนอื่นในสังคม
จงเข้มแข็งนะคะ
เราก็เคยโดนค่ะ ช่วงมหาลัยเหมือนกัน อยู่ ๆ เพื่อนสนิทก็ไม่คุย ไม่รับทำงานกลุ่มงานคู่ด้วย และทำให้เพื่อนในกลุ่มก็ไม่คุย แต่เราโชคดีค่ะ มีเพื่อนกลุ่มอื่นใจดีน่ารัก มาเป็นเพื่อนมาคุยกับเรารับเราเป็นเพื่อนใหม่ค่ะ เราก้อยุ่กับเพื่อนใหม่จนเรียนจบได้
เราเคยเจอแบบนั้นค่ะตอนสมัยอยู่ประถม ตอนนี้ยังจำความรู้สึกแบบนั้นได้อยู่เลย รู้สึกอยากหนีไปให้ไกลๆอยากย้ายโรงเรียนมากๆสุดท้ายก็ไม่ได้ย้ายเพราะผู้ปกครองไม่สะดวก ไม่มีใครที่คุยกับเราเลย พยายามปลอบใจตัวเองซํ้าๆว่าอยู่คนเดียวก็ไม่เป็นไร อยากย้ายโรงเรียนมาก รู้สึกโดดเดี่ยว รองเท้านักเรียนหายก็แพนิคว่าเค้าแกล้งเรารึเปล่ามันเครียดไปหมด คุณครูก็ไม่ได้รับรู้ปัญหาเพราะตอนนั้นเราเด็กมากไม่กล้าบอกใคร เครียดมาก งานกลุ่มจะทำกับใครใครจะรับเราเข้ากลุ่ม เป็นสมัยที่คนยังไม่ได้รู้เรื่องบูลลี่อะไรเหมือนเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ผ่านมา6ปีแล้วมันยังคงเป็นเรื่องที่ฝังใจจนถึงตอนนี้อยากจะบอกตัวเองว่าเก่งมากๆเลยนะที่ผ่านมันมาได้ แล้วได้มาฟังสายนี้อีกทำให้เราอยากจะให้กำลังใจคุณมากๆเลยค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆยิ้มเยอะๆนะคะ
เราเคยโดน ตอน ม ปลาย มัน ฝังใจเรา นะ ตอนนี้ ไม่มีเพื่อน อยู่ กับ ผัวแทน 😅
@@anchaleek8531 คุณเก่งมากๆเลยค่ะ ที่ผ่านมันมาได้✌️😆
เข้าใจคุณน้ำตาลมากๆๆๆ เราก็มีปมในใจมาตั้งแต่ม.6 รู้นะคะว่ามันขึ้นอยู่กับตังเอง แต่เวลาจุดนึง ก็มาคิดตลอด นอยตลอด ออกไปไหนกลัวเจอเค้า กลัวต้องสู้หน้าเค้า พยายามทุกวันที่จะบอกว่าชั่งมัน มันผ่านมาแล้ว ขอให้สู้กับตัวเองไปด้วยกันนะคะ ให้ได้หลุดพ้นความคิดเดิมๆ ที่บั่นทอนใจเรา
เห็นด้วยกับต้นหอมมาก หากน้องตาลมาเห็นคอมเมนท์พี่พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ แนะนำให้น้องตาลทำใจให้สบายไม่ต้องเก็บทุกอย่างมาคิด เราไปแคร์ทุกคนบนโลกไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะแคร์คนบางคนได้ เราไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่าทำไมคนอื่นถึงไม่ชอบเรา เพราะคนที่เค้าไม่ชอบเราต่อให้เราดีแค่ไหนมันก็ไม่ชอบเรา ชีวิตเรามีคนที่ดีกับเราเป็นเพื่อนที่รักเราจริงๆแค่ไม่กี่คนก็พอแล้ว ดีกว่ามีเพื่อนที่ตอแหลใส่เราเป็นร้อยเป็นพันนะคะ สั้นๆง่ายๆปล่อยวางและเลือกคบคน แค่นี้เลยค่ะ
เคยเจอแบบนี้ค่ะ แล้วคำตอบที่ได้ว่าทำไมมันทำเราแบบนี้คือ ก็แค่ไม่ชอบอ่ะ แค่ไม่ชอบเรา เลยทำกับเราแบบนี้ หลังจากนั้นเราเลยสงสารเขาเลยค่ะ เขาน่าจะเป็นเด็กมีปมอะไรสักอย่างในชีวิต เลยหาที่ระบายเล่น ปัจจุบันชีวิตพวกนั้นก็ไม่ได้ดีด้วย
เข้าใจเลยค่ะโดนเหมือนกัน
โดนติเรื่องการยิ้ม การแต่งตัว โดนหนักเหมือนกัน
กอดๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
เคยเจอในสังคมที่ทำงาน สุดท้ายเปลี่ยนที่ทำงาน พิสูจน์ตัวเอง กับคนที่เห็นคุณค่าเรา ตั้งใจทำงานเป็น Best performance จนPromote เป็นmanager ไม่โฟกัสคนที่ไม่ชอบเรา ทำชีวิตเราให้ดี เวลาจะพิสูจน์และกรองคนกากๆออกจากชีวิตไป อย่าเสียดายคนที่ไม่ใช่เพื่อนค่ะ เค้าแค่บังเอิญเรียนที่เดียวกันแค่นั้นเอง
เราเป็นเด็กย้ายมาเรียนกลางเทอม เจอหัวหน้าห้องพยายามข่มเราบุลลี่เรากับหมา อะไรสักอย่าง แต่เราสู้มันตอนนั้น เราก็สู้คนอ่ะ เราก็เลยจิกกัดมันคืนพูดต่อหน้ามันในแถว คือมันพยายามวางอำนาจใส่เราเว้ย แต่เราไม่ยอม แล้วเราก็เคยโดนเพื่อนสนิทเทเราก็แอบไปร้องไห้เสียใจ แต่ช่างมันทนแค่ครึ่งเทอมก็ย้ายชั้น พอม.ต้นก็ไปเจอเพื่อนหักหลังเพราะไปเจอเพื่อนที่รวยกว่า แต่เราก็ไปเจอเพื่อนที่ดีอีกกลุ่มบวกกับย้ายม.ปลายไปอีกที่ พอขึ้นมหาลัยก็ไปเจอกลุ่มเพื่อนที่ดีอีก ในโลกที่มีคนแย่ๆ มันก็ยังมีคนดีๆอยู่ มาในรูปของรุ่นพี่รุ่นน้อง จากที่เราเป็นคนเพื่อนน้อยนะ แปลกใจว่าไปสนิทกันเพราะงานอดิเรกอะไรคล้ายๆกันแล้วเขาก็สามารถช่วยเหลือให้คำแนะนำได้
ฟังจากน้ำเสียงของคุณน้ำตาลแล้วคงเจ็บปวดกับเรื่องนี้มากเลยนะคะ วันนี้คุณน้ำตาลเก่งมากเลยค่ะ อยากให้ไปพบจิตแพทย์นะคะยาช่วยเราได้ค่ะ มันจะปรับสารเคมีในสมองของเราจะทำให้เราวิตกกังวลน้อยลง คุณหมอคุณพยาบาลจิตเวชทุกคนพร้อมรับฟังค่ะ โลกจิตเวชไม่ได้น่ากลัวแบบที่เรารับรู้นะคะ
เข้าใจคุณน้ำตาลค่ะเราก็เป็น จากคนมีเพื่อนเยอะๆ อารมดีใครว่าก็ขำก็ตลกไปด้วย พอโตขึ้นมาระดับหนึ่งเราโดนแบน เราก็เสียใจนะคะ เราโดนแบนเพราะคนๆหนึ่งไม่ชบอเราแล้สเอาเรื่องนํ้นนี้ไปเล่าสห้คนอื่นฟังทั้งๆที่ไม่มช่เรื่องจริง เราก็เลยทำใจค่ะคิดสะว่าดีแล้วที่ไม่เป็นกับคนโง่ คนที่คนอื่นเล่าอะไรก็เชื่อ ทุกคนนี้ก็สนุกดีค่ะ มีเดื่อน3-4คน
ชอบพี่เฟียสพูดดีมากๆ เลยค่ะ มีลำดับขั้นตอน ชัดเจน รู้สึกเข้าใจเป็นลำดับเลย ❤️😍😃
เราไม่รู้นะว่าโดนแบนหรือเปล่าอาจจะเป็นเพราะเราเข้าสังคมไม่เก่งตั้งแต่เด็กแล้วตั้งแต่เด็กคือแทบเลยแทบไม่มีเพื่อนบางคนในห้องก็จำเราไม่ได้ ดีที่ตอนนี้เรามีเพื่อนสนิทแต่ถ้าเค้าไม่มาเราก็แทบไม่ได้พูดกับใครในห้องเลยนับคำได้
เราเป็นประเภทที่ว่ากลัวคำพูดเราไปทำให้คนอื่นเสียใจหรือไม่ถูกใจเข้าเลยเลือกที่จะเงียบ แต่กลับกันคนอื่นชอบพูดทำร้ายจิตใจเราตลอด55
แล้วเป็นคนพูดเร็วด้วยตอนแรกไม่รู้ตัวอาจจะเป็นเพราะเรารีบพูดเพราะกลัวคนไม่สนใจฟังเรา กลัวมากตอนอยู่กับคนที่ไม่รู้จัก
เข้าใจน้องเค้ามาก มันฝังใจ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเข้าใจคุณนำ้ตาลนะคะ เหมือนเราสลัดตวามคิดไม่ได้ถึงเวลาจะผ่านมานานมากๆแล้ว แนะนำให้พบจิตแพทย์ค่ะจริงๆไม่ใช่เพราะว่าเราผิดปกติหนืออะไรนะคะ แต่คุณหมอจะช่วยให้เราใช้ชีวิตอยู่ได้ง่ายขึ้นกว่าเดิมค่ะ สู้ๆนะคะ
สมัยเรียน เพื่อนและคนรอบข้างมีอิทธิพลต่อความรู้สึกมาก ร้องไห้เพราะเรื่องเพื่อนหลายครั้งมาก แต่พอผ่านมาแล้วมองย้อนกลับไปก็รู้สึกว่าเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยมาก ๆ แต่ก็ตามกาลเวลา เพราะบางคนเจอเคสหนัก-เบาไม่เท่ากัน ให้กำลังใจเจ้าของเรื่องนะ กอดๆ
เคยเสียใจค่ะแบบนี้เลย แต่เก็บมันเอามาเป็นภูมิต้านทานให้ตัวเองพอ เดินหน้าสู่เป้าหมายของเราต่อไปยังไงโตขึ้นเพื่อนก็มีบทบาทน้อยลงไปเอง เหลือแค่คนที่สนิทจริงๆไม่กี่คนเท่านั้น อย่าเอาคำพูดแบบนี้มาทำให้ชีวิตเราหยุดเดิน ปล่อยวางค่ะ พี่ให้กำลังใจ
Khun Fiat really did give good advices 👍🏼
อยากบอกน้องว่าอยู่คนเดียวมันไม่แย่นะลูก เวลาทำอะไรมันคล่องตัวดี ลองเปิดมุมมองหรือสังคมใหม่ๆ อย่างเข้าค่ายหรือเข้ากิจกรรมกับเพื่อนต่างสาขา ต่างมหาวิทยาลัยดู ช่วงโควิดลองเข้าสังคมออนไลน์ไปก่อนก็ได้ กลุ่มนิยาย การ์ตูน เกมไรงี้ก็ได้ ตามที่เราชอบเราติ่ง คุยกับคนหลากหลาย ได้หลากหลายมุมมอง สนุกดีนะ
เราคนนึงที่เคยโดนตอน ม.1-ม.3 จนรู้สึกว่าไม่อยากไปร.ร.เลย จนที่บ้านคิดว่าเราเกเรไม่จบแน่ๆ แต่เราก็สู้ อดทนเอาจนจบมาได้แล้วก็ไปต่อม.ปลายที่อื่น ตอนนี้ยังคิดเลยว่าถ้าตอนนั้นยอมแพ้ไม่คิดสู้คงเสียเวลาชีวิตไปเยอะมากแน่ๆแล้วก็ชีวิตในตอนนี้คงไม่ดีได้ขนาดนี้ ขอบคุณตัวเองที่ตอนนั้นที่เข้มแข็ง ผ่านสังคมการบูลลี่ที่รุนแรงตอนนั้นมาได้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เคยเจอแบบนี้เหมือนกันค่ะ ไม่ได้เกิดกับเพื่อนๆ แต่เกิดขึ้นกับฝ่ายญาติของแฟน ปีก่อนโควิด กลับไปเยี่ยมบ้านแฟน เจอลูกพี่ลูกน้องของแฟนที่อายุเท่าเรา เจอกันครั้งแรกเราก็ดีใจ รู้สึกเป็นมิตร คุยกันปกติ ทำความรู้จักกันถามสารทุกข์สุขดิบ ในปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับ พอเหตุการณ์ผ่านไป เรารู้สึกน้องสาวของแฟนแปลกๆกับเรา ไม่มางานเลี้ยงรวมญาติ ทั้งๆที่ทุกคนก็มา พอบินกลับไทย ถึงได้รู้ว่า ญาติแฟนคนที่อายุเท่าเรา ไปเป่าหูน้องสาวแฟนว่าเราไม่ชอบนาง เราไม่ดีอย่างนั้น อย่างนี้ ทั้งๆที่นางเจอเราแค่สองครั้ง เราร้องไห้เพราะเสียความรู้สึก แฟนบอกว่า “อย่าไปให้ค่าคนแบบนี้ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนยังไง น้องสาว(อีกคน) และครอบครัวคนอื่นๆก็เห็นว่าคุณเป็นคนยังไง หยุดคิดมากกับคำพูดจากคนที่ไม่รู้จักคุณ”
พอเราทำใจได้ จึงโพสต์เชิงข้อคิด+ความน้อยใจไป ตั้งใจให้นางเห็น 😆 แล้วจบความเสียใจนั้นค่ะ “มันแย่ที่คนๆหนึ่งเกลียดคุณทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำความรู้จักกับคุณ มันแย่กว่าที่เขาเอาเรื่องที่ไม่จริงเกี่ยวกับคุณไปพูดให้คนอื่นฟัง และแย่ที่สุดคือคนฟังก็เชื่อคนๆนั้นทั้งๆที่ไม่รู้ความจริง ไม่ถามเรา”
เคยโดนเหมือนกัน ตอนนั้นความรู้สึกแย่มากกลายเป็นคนเก็บตัว สักพักช่างมันจ้าาา ปล่อยแม่ง โลกนี้มันก็ไม่มีใครรักเราหมดทุกคน และก็ไม่มีใครเกลียดเราหมดทุกคนค่ะ เรารักตัวเองก็พอ คิดว่าเราทำดี คิดดี พูดดี ใครทำไม่ดีเดี๋ยวเขาก็เจอสิ่งไม่ดีเอง คนที่เขาไม่ดีเขายังอยู่กันได้เลย.. เคยมีเพื่อนเราบอกไว้ว่า เราอย่าพยายามหาคำตอบจากคนที่ไม่เคยที่จะมีคำตอบให้เรา บางคน เจอหน้าเราเฉยๆก็หมั่นไส้ก็มี ช่างเขา เดินหน้ารักตัวเอง คิดถึงคนที่เขารักเรา อย่างน้อยก็ต้องรักตัวเองนี่แหละค่ะ เป็นกำลังใจให้จ้าาา
สู้ๆค่ะ ทางนี้ก็กำลังจะจบม.ปลายไปโดยไม่มีเพื่อนสักคน เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็จะหลุดพ้นไปจากที่นี่แล้ว กอดนะคะ
เคยเจอคล้าย ๆ กัน ตอนมหาลัยเหมือนกัน คิดว่า "คนเหี้ย ๆ ไม่ต้องไปคบมัน" เราอยากให้ทุกคนรักเรา แต่คนเหี้ย ๆ ไม่ต้องมารักกู ไปไกล ๆ จากชีวิตกู
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คือเราก็เคยเป็นเราตัวคนเดียวเลย ทั้งครูทั้งเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องไม่มใครชอบเราเลยตอนนั้น แต่เราก็ไม่สนเราทำปกติ คนดียังไงทำดีใส่ใคร เขาก็เปลี่ยนไปดีขึ้นกับเรา มีคนเล่นด้วย ตอนนี้โอเครขึ้นมากค่ะ เราอาจจะเข้มแข็งมากไม่ค่อยร้องไห้ไม่ค่อยใส่ใจ สู้ๆค่ะ
ให้กำลังใจคุณน้ำตาลนะคะ ❤️
เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ช่วงนั้นรู้สึกแย่มากๆ
ถามตัวเองตลอดเวลาว่าเราทำอะไรผิด เราทำอะไรให้เค้าไม่พอใจ
จนสุดท้ายเวลาและคนรอบข้างที่เค้ารักเราจริงๆจะช่วยเยียวยาบาดแผลในใจเราเอง
ฟังคุณเฟียสพูดแล้วได้กำลังใจขึ้นมาเลยค่ะ ❤️❤️
เคยเจอตอนปวส คนในห้องตัวการก็แค่อีแอบกับชะนีและผชหัวโปก1คนแต่พวกมันพยายามไม่ให้เพื่อนในห้องคุยและทำงานกลุ่มกับเรา กินข้าวคนเดียวไปไหนคนเดียวตลอดก็เหงานะชีวิตคือเครียดทุกวันแต่ เราก็เรียนจบเพราะไม่อยากเป็นคนแพ้ให้พวกมันมาหัวเราะ ตอนนี้เลิกคิดถึงพวกมันไปนานละคิดแต่เรื่องปัจจุบันมากกว่า
เฟียสเป็นคนที่แนะนำดีมาก พูดแบบเป็นกลาง พร้อมรับฟัง ไม่ใส่อารมณ์
ปัญหาการโดนแบนเราว่ามันมี2มุมมองนะ
- ในมุมคนถูกแบน บางคนก็นิสัยแย่มากจริงๆ แล้วก็ไม่เคยจะรู้ตัวเองว่าตัวเองเป็นตัวปัญหาสำหรับคนหมู่มาก ซึ่งในมุมของเรา จะใช้วิธีบอกไปตรงๆ1ครั้งก่อน คนที่คิดได้ คิดทบทวนตัวเองและปรับปรุงตัว ก็ดีไป แต่ส่วนมากคนประเภทนี้ มักจะคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด และมองว่าเพื่อนแกล้ง/เพื่อนบูลี่ แต่จริงๆคุณทำตัวเองทั้งนั้น ใครที่โดนเพื่อนแบน อันดับแรก พิจารณาตัวเองก่อนเลยค่ะ อย่าพึ่งโทษคนอื่น
- ในมุมของคนที่แบนคนอื่น อยู่กับคนนิสัยไม่ดี ก็รบกวนจิตใจ เป็นทุกข์เหมือนกัน คือเราก็ต้องอดทนเหมือนกันนะ กับการอยู่กับเพื่อนที่นิสัยไม่ดีแล้วดันไม่รู้ตัว แถมเตือนไม่ได้ อีโก้จัด น่ารำคาญ เสียสุขภาพจิต บางคนนิสัยแย่เกินเยียวยา การแบนจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
แล้วถ้าสำหรับคนที่เค้าทำผิดแค่เล็กน้อย แต่คนอื่นเขากลับด่าก้วยคำพูดอย่างแรงและใหญ่โตโอเวอร์กว่าการกระทำของจริงล่ะครับ คำพูดคนมันแรง และมันเยอะมากเลยนะครับ คนด่ามันไม่คิดไรหรอกครับ มันด่าแหลกอยู่แล้ว คนที่เค้าทำผิดเล็กน้อย แต่กลับด่าเค้าอย่างกับไปฆ่าพ่อ แบบนี้โซเชียลยิ่งเยอะครับ อินเตอร์เน็จยิ่งทำให้คนเป็นบ้า
สงสาร เห็นใจ เข้าใจทุกอย่างค่ะ เคยโดนมาแล้ว
นี่เคยโดน ตอน ป.3 กับ ม.1 ค่อนข้างจะหนักสำหรับเราเหมือนกัน เด็กคนหนึ่งแบกรับอะไรขนาดนี้เลยหรอ มันก็ยังฝังใจอยู่นะ
เราเคยโดนนะหลากหลายรูปแบบ แต่เราก็คิดนะว่าบางครั้งเราไม่ได้เป็นคนประเภทเดียวกับเขา เราเลยเข้ากับเขาไม่ได้ ชีวิตของเราไม่ได้ไปผูกไว้กับใคร อะไรที่ไม่ดี บั่นทอนเรา หรือทำให้เราไม่มีความสุข ก็ควรตัดออกไป ไม่ตอกย้ำตัวเอง หรือถ้าเรื่องนั้นมันย้อนเข้ามาในสมองให้คิดชั่วขณะ เราก็จะพยายามหาอะไรมาทำเพื่อลบความคิดนั้นไป แล้วเราจะค่อยๆลืมมันไปเอง สู้ๆนะคะคุณน้ำตาล เราไม่สามารถทำอะไรถูกใตใครได้ทุกคน ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้หมุนอยู่รอบตัวเขาและรอบตัวเรา ทำในสิ่งที่มีความสุข ใช้ชีวิตให้คุ้มดีกว่านะคะ และใช้สิ่งที่พบเจอนี้มาสอบลูกหลานว่าอย่าไปทำพฤติกรรมแบบที่คุณน้ำตาลพบเจอกับใคร มันจะทำให้เป็นปมด้อยสำหรับคนอื่นได้
เคยโดนเหมือนกันค่ะ ตอนมหาลัย เนื้อเรื่องคล้ายๆกันเลย แต่ก้าวผ่านมาแล้วค่ะ ไม่ได้เสียใจกับเหตุการณ์นั้นแล้ว แต่ถ้าเจอหน้าคนที่เคยทำกับเราก็แอบเบ่ะปากใส่ค่ะ แต่ทักทายปกติค่ะ แค่ไม่สุงสิงด้วยมาก สู้ๆนะน้ำตาล ✌️
เราก็เคยโดน ตอนเรียนมหาลัย เพื่อนที่โตมาด้วนกันเรียนมาด้วยกันเขามีเงิน ซื้อของเลี้ยงเพื่อนๆตลอดเพื่อนเลยมีเยอะ ส่วนเรามีพอแค่ไปเรียนเท่านั้น เป็นคนไม่ค่อยพูด กลายเป็นว่าเราไม่มีเพื่อนไปเลย ทุกๆวันต้องไปเรียนคนเดียว กินคนเดียว เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันเจอเพื่อนใหม่ ก็ไม่สนใจเราเลย
ไม่ต้องสนใจ บางคนว่าให้คนอื่น แต่ไม่เคยหันมองตัวเอง ส่วนมากคนเลวๆมักคิดว่าตัวเองดี สู้ๆค่ะ
การโดนแบนง่ายมากค่ะ
แค่บางคนกินมังสวิรัติ ก็โดนเพื่อนแบนบอกเรื่องมาก ตอแหล คือมันมีแบบนี้จริงๆค่ะ ตั้งกลุ่มแบน แค่เขาหัวเราะก็บอกตอแหล เมาผัก ไม่ลองกินเนี้อบ้างอะ
ตลกมาก เป็นเหตุที่ตอนนี้เราพยายามผลักดันการ ไม่บูลลี่กัน เคารพคนอื่นมากขึ้น สู้ๆค่ะทุกคนที่โดนแบน และคนที่ผลักดันการลดการบูลลี่ลง
เราเคยโดนค่ะ หาเหตุผลจนเจอก็ok. เราต้องมองมุมคนอื่นด้วยนะ บางครั้งเรามองโลกดีเกินจนคิดว่าไม่เป็นไร !!แต่อาจจะไปกระทบใครบางคน หรือเผลอไปทำร้ายจิตใจคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ ถ้ารู้ว่าผิดอย่าหลอกตัวเองค่ะ รีบเรียนรู้ และปรับตัว ทำแล้วถ้าไม่ถูกใจใครก็ไม่เป็นไรถือว่าเราเรีบนรู้แล้วค่ะ
เราก็เคยโดนจนทุกวันนี้เรายังเหมือนตกอยู่ในโลกของวันนั้นอยู่แต่เมื่อโตขึ้นเราจะปล่อยเองเพราะต่อให้ไปแก้ไขอะไรก็ไม่มีประโยชน์คนที่อคติกับเราเค้าก็ยังคงอคติกับเราต่อไป ตราบใดที่ต้นไม้ยังมีวันเจริญงอกงามอยู่ตลอดเพื่อนก็เกิดขึ้นใหม่ๆได้ทุกที่เสมอเช่นกัน มันก็แค่ความทรงจำแย่ๆที่เคยผ่านมาและผ่านไปแล้วอย่าเก็บมาเป็นประเด็นจนทำให้ชีวิตฉิบหายไปหมดอีกครั้งคนอคติกับเราเค้าจะหาเหตุผลต่างๆเพื่อบอกว่าเราแย่แต่เค้าจะมองไม่เห็นตัวเค้าเองจนเค้ามาเจอแบบที่เจอมาโดนแบบที่เราโดน เพื่อนดีๆต้องมีแต่สิ่งดีๆให้กัน
สวนมากอิพวกนี้มันมักอิฉาอะไรเรารึป่าว ส่วนมากมันจะแบนเพราะว่าเราดีกว่าไง สวยกว่า ดีกว่า เรียนเก่งกว่า อย่าไปใส่ใจ เชิดๆ สวยๆทำตัวเองปกติตามสไตของเรา อย่าคิดว่ามันเป็นปมด้อยของเรา ดึงมันออกมาให้เป็นจุดเด่น สู้ๆนะ อย่าได้แคร์ มีคนรักก็มีคนเกลียดเป็นธรรมดา
ฟังแล้วรุสึกแย่แทนเลยค่ะ เราเลยโดนเหมือนกันตอนม. 1 แบบย้ายมาจากรร. อื่นแล้วเพืาอนต้องเดียวกันแอบกิ๊กกับแฟนเพื่อนที่มาจากรร. เดียวกันที่อยู่อีกห้อง เราเลยไปบอกตอนนั้นก็เลยโดนแบบเพื่อนในห้องแกล้งแล้วก็แบนอยุช่วงนึงค่ะ ตอนนั้นเราก็เฟลสุดๆค่ะไปรร. ไม่มีความสุขเลยเพราะไม่มีเพื่อน คิดไปถึงตรงนั้นแล้วเราก็กลับมาคิดค่ะว่าเราไม่น่าพูดเลยเพราะเราคิดว่าเพื่อนที่มาจากรร. เดียวห้องเดียวกันเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเราเลยเพราะอยุคนละห้องกันแล้วก็เหมือนความเป็นเพื่อนก็ดูจะหายไปด้วย เราก็ผิดด้วยที่ไปยุ่งเรื่องเขา แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้แต่มันก็เป็นเรื่องเล็กๆที่อยุในใจตลอดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สายนี้ ถ้ามาอ่าน ทักมาหาเราได้คะ เจอมาเยินมากๆเหมือนกัน โทษตัวเองตลอดเกือบ10ปี เกือบบ้า แต่ก็ผ่านมาแล้วคะ วางคะ เอาเวลามาพัฒนาตัวเอง ตอนนี้คนพวกนั้นชีวิตก็ไม่ได้ดีกว่าเราสักคน5555
ชีวิตของคุณตาลคล้ายกับเราสมัยเรียนมหาลัยมากๆเลยค่ะ ต่างกันที่คนที่ตั้งสเตตัสโพสต์ไม่ใช่แค่คนร่วมคณะ แต่เป็นเพื่อนในกลุ่มที่เราสนิท เป็นเพื่อนคนที่เราคาดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้กับเรา ทั้งเรื่องcyberbullying ทั้งเรื่องความคิดที่ไม่ตรงกัน ขนาดเรียนจบไปหลายปีแล้วก็ยังหลงเหลือบาดแผลในจิตใจไว้อยู่ บางคืนก็นอนฝันร้าย เข้าใจความรู้สึกของคุณตาลมากๆค่ะ วิธีจัดการบาดแผลเหล่านั้น คือทำตามคำแนะนำของพี่เผือก พี่หอม และพี่เฟียสเลยค่ะ มันได้ผลมากจริงๆ ยังไงเรายังมีคนที่รักเรา สนใจแค่คนที่หวังดีกับเราก็พอค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณตาลนะคะ
และขอชื่นชมพี่เผือก พี่หอม และพี่เฟียสที่ให้คำแนะนำที่ดีมากค่ะ
เคยโดนเหมือนกันค่ะ ช่วงรับน้องยันจบปี4มหาลัย โดนเพื่อนในรุ่นไม่ชอบ และเอาเราไปนินทาใส่สีตีไข่ให้เพื่อนและรุ่นพี่ฟัง ทั้งๆที่เราแทบไม่ได้คุยกับคนนั้นหรือสนิทด้วยเลย เราได้แต่ถามตัวเองว่าเราผิดอะไร ร้องไห้ ก็ทำได้แค่ปล่อยไปค่ะ พยายามไม่โฟกัส ไม่มองหน้า คุยแค่เรื่องงานพอ โชคดีที่มีกลุ่มเพื่อนที่อยู่ด้วยกันตลอด8คน ก็ช่วยกันเรียน ทำงาน สุขทุกข์ก็มีพวกเขาอยู่ด้วยตลอด ชีวิตมหาลัยเลยแฮปปี้ดีค่ะ แต่เวลาเจอคนที่เอาเราไปนินทาก็จะอึดอัดมากๆ และสายตาของคนในรุ่นก็ไม่เหมือนเดิม ทำให้เราจากที่กล้าคุย ชอบเข้าหาผู้อื่น กลายเป็นไม่กล้าคุยกับใคร ไม่กล้าแสดงความคิดเห็น ส่วนนี้ทำให้เราเปลี่ยนไปพอสมควรเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ อยู่กับคนที่เห็นคุณค่าในตัวเรา และปล่อยผ่านคนที่บั่นทอนเราไปค่ะ ✌🏻💗
เข้าใจเลย ของเราโดนตอนม.ต้น แต่ตอนี้ 20แล้ว พูดถึงก็ยังร้องไห้อยู่
อืม เราก็เป็นค่ะ ตั้งแต่ม.4-6 ไม่มีเพื่อน โดนเอาสมุดไปซ่อน ทิ้งไว้ในห้องน้ำ กินข้าวด้วยกันก็เอาไปนินทา ว่าเรานมใหญ่ ว่าเราไปยั้วผช โดนแกล้งก็ไม่ช่วยปกป้อง เราเด็กเรียน เรียนพิเศษทุกวัน ณ จุดนั้นขอพ่อย้ายโรงเรียน พ่อก็ไม่ให้ อดทนเรียนจนจบ ดีใจมากที่มีเพื่อนมหาลัยดีๆ ทำให้เราเป็นคนแกร่ง อยู่คนเดียวได้ มันกระทบจนถึงวัยทำงานเลยนะคะ หวังว่าพ่อแม่ที่อ่านจะช่วยซับพอร์ตลูกนะ เพราะเราผ่านจุดนั้นได้เพราะพ่อแม่เป็นที่ยึดเหนี่ยว แต่ก็สาปแช่งว่าถ้าใครไม่มาก็ขอให้เวรกรรมตามในชาตินี้ ผลคือทุกวันนี้โพสเฟสลูกฉันดีทำไมโดนแกล้ง หึ ยังหรอก มันต้องพีคกว่านี้ที่พวกแม่มึงทำยังน้อยไป
เหมือนเราก็เคยเจอสถานการณ์คล้ายๆกับแบบนี้นะ แต่เราแทบไม่เหลือใครเลยเพราะที่สนิทก็คนที่มีปัญหากันนั่นแหละ ส่วนเพื่อนที่อยู่ข้างเราเขาก็เพื่อนอีกคนเหมือนกัน ทำให้เรารู้สึกขอบคุณเขามากและสงสารเขามากเช่นกันที่ต้องมาทนอยู่กับเราเพราะเราเป็นคนนิ่งๆคุยไม่เก่งเขาอาจจะเบื่อหรือรู้สึกเหงาก็ได้ แต่ทุกวันนี้ก็ยอมรับว่าถ้านึกถึงเรื่องนั้นเมื่อไหร่มันทำให้เราร้องไห้จริงๆ ได้แต่พยายามไม่คิดถึงอยู่กับปัจจุบันตัดทุกอย่างในช่วงเวลานั้นออกไปเลย แค่คิดถึงเพื่อนที่ดีกับเรายังไม่กล้าทักไปบอกว่าคิดถึงเลย เราแค่คิดถึงแต่ไม่รู้จะคุยอะไรอีกอยู่ดี อยู่ๆไปบอกคิดถึงมันก็เขินๆอะเนาะ
คนแบบนั้นไม่มีสิทธิมาใช้ชีวิตเรา ให้มองว่าชีวิตเราดีขึ้นจากวันนั้นแค่ไหน ถ้าต้องเจอกันก็มองเป็นอากาศไป แล้วก็คิดแค่ หลุดพ้น อโหสิ และหมดกรรมต่อกันก็พอค่ะ
กอด ๆ นะคะ จากเราคนที่เคยโดนเหมือนกันค่ะ ทางเราโดนแบนจากคนทั้งห้องตอนม.ปลาย ตลอด3ปีกลายเป็นนรกที่เราอยากหนี และมันค่อนข้างลำบากมาก ๆ เลย ทั้งหัวใจ ร่างกาย เราร้องไห้บ่อย ๆ มาก ๆ และถึงแม้จะผ่านม.ปลายมาซักพักแล้วเราก็ยังไม่ค่อยกล้าคุยกับใครหรือแม้แต่อยากออกจากบ้านก็ไม่ค่อยอยากออกเลย ทั้งหมดที่คุณผ่านมาได้ คุณเก่งมาก ๆ เลยนะคะ ถ้าผ่านมาอ่านก็อยากให้รู้ว่าไม่ได้มีคุณคนเดียวที่ผ่านเรื่องแย่ ๆ แต่ยังมีเราที่ก็ผ่านเรื่องแย่ ๆ มาเหมือนกัน และเราจะผ่านไปด้วยกันนะคะ
เราก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้ค่ะ และเข้าใจดีถึงความรู้สึกที่คุณประสบพบเจอมา อยากบอกให้คุณรู้ว่า ยังมีคนที่รักคุณและเป็นกำลังใจให้คุณอยู่เสมอนะคะ เราคนหนึ่งที่จะให้กำลังใจค่ะ ก้าวไปข้างหน้าเพื่อชีวิตใหม่ที่ดีกว่าค่ะ❤️❤️
เราก็เคยโดนค่ะ แต่โดนโหดมากโดนนินทาในกลุ่มโดยที่เพื่อนลืมไปว่ามีเราอยู่ในนั้นด้วย เจ็บมากค่ะทุกวันนี้พอนึกถึงทีไรก็ยังเจ็บอยู่ แต่ความเจ็บนั้นมันเริ่มลง เพราะเรามองว่าเราจะไปสนใจมันทำไมนะ มันไม่ได้สำคัญอะไรกับเราเลย มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาแย่ๆช่วงหนึ่งในชีวิตค่ะ เดี๋ยวมันก็จะทุเลาลงและหายไปเลย สู้ๆนะคะ
มองย้อนไปมหาลัย มันมีคนประเภทนี้จริงๆที่ชอบโพสด่า มายเซตแย่ หลังจากที่โดนเราก็ตัดเขาออกเลย เขาทำอะไรก็จะส่งผล เพื่อนๆก็มองการกระทำว่าสิ่งที่ทำไม่ถูก เขาคือเพื่อนไม่แท้ เขาศีลไม่เสมอเรา อย่าไปมองเขา เจอเขาก็เป็นธาตุอากาศ เราใส่ใจแค่คนรอบข้างเราพอ
ความรู้สึกที่ค้างในใจเรา เวลามีคนพูดเรื่องนั้นขึ้นมาน้ำตาไหลออกมา โดยที่เราไม่รู้ตัว เราก็ยังปลดล็อกไม่ได้ค่ะ คำพูดแซว แซวเล่นๆบ่อยซ้ำๆมันทำให้เราคิดว่า เราเป็นแบบนั้นจริงหรอ ผิดหรอที่ชีวิตเราดำเนินไปแบบนี้ แต่เราก็สามารถใช้ชีวิตได้ปกติยิ้มหัวเราะมีความสุขได้ เพราะไม่มีอะไรมากระตุ้นความรู้สึกนั้นของเรา แต่ถ้ามีคนพูดให้เราคิด น้ำตามาเลยจากไหนไม่รู้ เข้าใจอารมณ์มากๆค่ะ
เราก็เคยโดนตอนช่วงมอปลาย บอกเลยว่าคนที่ไม่เคยโดนบางทีจะไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมเรื่องแค่นี้เอง ถึงทำให้ฝังใจ และเสียใจแม้เวลาจะผ่านมานานแล้ว
เคยโดนเหมือนกันค่ะ เพื่อนแบบนี้เครียดไปก็ไม่ได้ทำให้เงินในกระเป๋าเพิ่มขึ้น ตอนนั้นเครียดเรื่องงานเรื่องเงินมากกว่าค่ะ บอกตัวเองตลอดเสียสุขภาพจิตกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เลยผ่านมาได้
เข้าใจเลยค่ะ ถึงจะmove on มีเพื่อนใหม่ไปแล้ว แต่พอเรานึกถึง มีอะไรมากระตุ้น เราก็ร้องไห้เกือบทุกครั้งเลยค่ะ ถ้าอยากจะหลุดจากวงจร พยายามหลีกเลี่ยงไม่ย้ำคิด ลองนึกด้านที่ดีที่สุดจากเหตุการณ์นี้ดู เช่น มันทำให้เราเข้มแข็งขึ้นคิดอีกแง่หนึ่งว่า ถ้าฉันเจอเรื่องแบบนี้อีก ฉันจะผ่านมันไปได้โดยไม่ทุกข์ระทมเหมือนที่โดนครั้งแรก และสิ่งที่ใครๆอาจจะเรียนรู้ได้จากเหตุการณ์นี้คือ เราไม่ต้องสนใจคนพวกนั้นก็ได้ บางครั้งการอยู่คนเดียวมันก็สบายใจและมีความสุขมากกว่า
เรื่องราวอะไรที่มันบั่นทอนจิตใจ
ตัดออกไปจากวงจรชีวิตเถอะค่ะ
ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันมองไปแค่ข้างหน้าก็พอ
เคยโดนเหมือนกัน สู้ๆนะคะ
เคยโดนเหมือนกันด้วยความเรียนไม่เก่งเป็นคนเฉิ่มๆเชยๆใส่แว่นไม่แต่งตัวไม่เที่ยวไม่ได้จบนอก พอจุดๆนึงเราออกมาพัฒนาตัวเองจนมีบางอย่างที่เค้าอยากคบเขาก็มาพูดดีกับเรามาทักเรา มันทำให้รู้ว่าเราแก้ไขใครไม่ได้นะแต่เราเลือกคบคนที่เข้ามาในชีวิตได้ สู้ๆค่ะ
เราเคยโดนเหมือนกันค่ะช่วงม.4-ม.5 โดยเพื่อนสนิทของเราซึ่งเกิดจากความเข้าใจผิด ซึ่งช่วงที่เราโดนเพื่อนทุกคนในชั้นเรียนแบน รวมถึงเพื่อนต่างห้อง เรามาคิดได้ในช่วงวัยนั้นว่า เราเองก็อยู่ของเราได้ แค่เราโดนแบนโดนบุลลี่ เราจะทำตัวให้ดีกว่าคนที่แบนเรา เมื่อเร็วๆมานี้เรามีโอกาสเจอเพื่อนกลุ่มนี้อีกครั้ง เราเองก็ยังรู้สึกเหมือนคุณค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเขาจะโตขึ้นตามวัย เราแนะนำว่าถ้าคุณไม่โอเค ให้เลือกเฟดตัวเองออกมาจากเขา โฟกัสตัวเองดีกว่าค่ะ เราอยู่กับใครที่ดีละมีความสุข แบบนั้นโอเคกว่านะคะ
น้องน้ำตาล พี่เข้าใจความรู้สึกนะ...มองเรื่องนี้ด้วยความเมตตา เมตตาตัวเอง ภูมิใจในตัวเอง น้ำตาลมีพลังนำพาตัวเองมาขนาดนี้สุดยอดมาก และมีเรื่องดีๆรออยู่
เมตตาคนเหล่านั้น ให้อภัย ทุกอย่างมันผ่านมาแล้วและเราจะยิ้มให้กับปัจจุบันของเรา