Sana Bukas | Spoken Word Poetry

Para sa mga taong nagmahal, pero hindi minahal..
SANA BUKAS
Paps Rey TV
Isang libong beses na ‘ata kitang pinagmasdan
Bakit nga kaya mahal na mahal kita?
Kahit isang libong beses mo na rin akong sinaktan
Ewan.. hindi ko alam!
Ilang ulit mo na rin akong nilunod sa katotohanan
Na hindi pwede - hindi pwedeng maging tayo
Mabigat sa dibdib tanggapin ang katotohanang s’ya at hindi ako
Mahirap intindihin kung bakit s’ya ang panalo at ako yung talo
Sabi ko - okay lang ako
Pero hanggang kailan ako magtatago sa kasinungalingan
Na masaya ako na masaya ka na sa piling n’ya?
Hanggang kailan ako magkukunwari na hindi nasasaktan?
Pinipilit kong takasan ang sakit
Pero sa isang hakbang palayo, dalawang hakbang naman pabalik
Pinipilit kong ngumiti
Pero pilit namang bumabalik ang hapdi
Sa t’wing ipipikit ko ang aking mga mata
Ang tamis ng iyong ngiti ang aking nakikita
Mga sandali na masayang kasama ka,
Kasalo sa mundo na iisa
Noon kasi pakiramdam ko, walang hangganan ang saya
Susunduin kita, kakain sa labas at ihahatid ka
Yung tipong ang bilis ng oras ‘pag kasama ka
Yung feeling na nag-assume ako na may salitang “TAYO”
Paggising sa umaga, agad iche-check ang inbox kung may text ka
Kikiligin, nanamnamin bawat laman ng chat mo
Walang araw na hindi ka kausap
Walang araw na hindi ka pangarap
Naalala ko pa nga, na sa t’wing aasarin kita
Biglang tataas ‘yung kilay mo
Pati noo mo, nakakunot na
Tapos biglang yayakapin kita at biglang ok na
Pero ang mundo na unti-unti na sanang nabubuo
Sa isang iglap biglang nawasak, nawala, naglaho
Ang daya mo lang kasi, binigla mo ako
Sa katotohanang hindi pala ako ang pangarap mo
Sobrang sakit nung araw na biglang kang umiwas
Na halos ayaw mo na akong makita o makausap
Lahat ‘yata ng masasakit na salita nasabi mo na
Habang ako, durog na durog, hindi makakibo
Pero mas masakit yung araw na ipinakita mong s’ya na ang kasama mo
‘Yung pakiramdam na ‘tila sinadya mo akong saktan
Habang ako, natulala habang tinitignan lang kayo
‘Yung pakiramdam na bigla akong nag-yelo, hindi makagalaw
Palagi ko na lang itinatanong sa sarili ko kung naiisip mo rin ba ko?
Kung naiisip mo pa rin ba ang mga pinagsamahan natin?
Kung naiisip mo pa rin ba na ginawa ko naman ang lahat para sayo?
At kung naiisip mo pa rin ba na dati araw-araw kung sinasabi sa’yo na mahal na mahal kita?
Siguro nga tama ka-
Na irespeto ko na lang ang desisyon mo
Na lumisan ka at di na bumalik pa
Na hayaan ka na at wag nang maging pabigat pa
Siguro nga tama sila-
Na ang pagmamahal ay walang dapat na hinihintay na kapalit
Na balang araw, lilipas din ang sakit
Na ‘pag nasasaktan na, tama na, move on na!
Siguro nga kailangan na kitang bitawan
Siguro nga kailangan ko na ring palayin ang sarili ko
Sa pag-asang maging tayo sa huli
Eh kasi wala, wala naman talaga simula pa nung una
Ang totoo, minsan iniisip ko
Sana hindi na lang kita nakilala
Para sana hindi ako nahihirapan ng ganito
Ah! Pusang-gala namang pag-ibig ‘to!
Ngayon, heto ako sa isang sulok
Pilit binubuo ang pirapirasong utak
Sinusubukang gamutin ang damdaming nagpupuyos
Para paunti -unting makalimutan na kita
Makikisabay na lang ako sa pag-iyak ng langit
Para kunwari hindi ako umiiyak
Muling ipipikit ang aking mga mata
At sana bukas pag-gising, wala na ang sakit!
SANA BUKAS
Paps Rey TV
All Rights Reserved
February 2020
#spokenword #spokenpoetry