Ένας τούρκος στο Παρίσι (κιθάρα-φυσαρμόνικα cover)

Μουσική : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Στίχοι : Ισαάκ Σούσης
Άλμπουμ : Παυσίλυπον (1996)
Μου γράφεις δε θα 'ρθεις για διακοπές
χρωστάς μαθήματα μου λες
φωτογραφίες στέλνεις απ' το Λούβρο
και άλλες με τον γάτο σου τον Τούρκο
Ο Τούρκος να πηδάει στα σκαλιά
και ύστερα παιχνίδια να σου κάνει
στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
στη γάμπα σου να τρέμει μια ουρά
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ' άλλον στο κρεβάτι το αλλάζεις
Μου γράφεις πως σου έλειψα πολύ
μου στέλνεις χάρτινο φιλί
το χρόνο σου μετράς για το πτυχίο
το γράμμα μου σου φάνηκε αστείο
Κι ο Τούρκος στη μοκέτα αραχτός
φιλίες με τους Γάλλους σου να πιάνει
να πίνει και να τρώει ό,τι τρως
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
να πίνει και να τρώει ό,τι τρως
αυτός ο Τούρκος Τούρκο θα με κάνει
Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ' άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις
Συγχώρα με που γίνομαι μικρός
μα η ανάγκη να σε νιώσω είναι μεγάλη
μακριά σου νιαουρίζω μοναχός
μα c' est la vie που λένε και οι Γάλλοι
μακριά σου νιαουρίζω μοναχός
μα c' est la vie που λένε και οι Γάλλοι
-------------
Την ιστορία του τραγουδιού την αφηγήθηκε ο ίδιος ο Ισαάκ Σούσης που έγραψε τους στίχους:
“Έγραψα το τραγούδι το 1994, μια χρονιά που αισθανόμουν φρικτή μοναξιά γιατί έλειπαν όλοι οι φίλοι μου στο εξωτερικό. Ένα απόγευμα καθώς γύριζα από τη δουλειά, βαρεμένος και με την αίσθηση μιας απίστευτης στασιμότητας, κάθισα σε ένα παγκάκι. Είχα μια πρώτη μορφή του τραγουδιού στα χέρια μου, έλεγα δηλαδή για το Παρίσι αλλά αυτό που με απασχολούσε ήταν να μιλήσω για τη μοναξιά μου, όχι με μίζερο τρόπο. Εκείνη τη στιγμή πέρασε από μπροστά μου ένας γάτος και επειδή τους έχω αδυναμία έφαγα «φλασιά» κι άρχισα να γράφω επιτόπου. Τον βάφτισα Τούρκο και ήταν ο γάτος που απολάμβανε ό,τι εγώ δεν είχα…”
Υπήρχε γατί; « Όχι! Ήταν επινόηση. Ήρθαν άνθρωποι και μου είπαν: “Δεν είναι δυνατόν. Μα εγώ το έχω ζήσει έτσι ακριβώς, με γατί”. Ε, εγώ δεν είχα. Έγραψα το γατί, χωρίς γατί. Υπήρχε μόνο αυτός κι αυτή, κι ο ένας ήταν εδώ κι ο άλλος αλλού. Υπήρχε αυτό το κομπλεξάκι ότι αυτή σπουδάζει και ζει αυτή τη φάση, και μάλιστα στο εξωτερικό, κοσμοπολίτικα. Το γατί έγινε κατεξοχήν φοιτητικό τραγούδι και τραγουδήθηκε σε σχολές όσο δεν έχουν τραγουδηθεί κομμάτια συνδεδεμένα με τις πολιτικές οργανώσεις. Είχαν πάθει πλάκα όλοι τότε. Έπιαναν τον Μαχαιρίτσα και του έλεγαν: “Καλά ρε συ πώς έβγαλες κάτι τέτοιο; Εσύ βγάζεις σοβαρά τραγούδια.” Ξαφνικά τους ήρθε από εκεί που δεν το περίμεναν. Είδαν όλη τη νεολαία να τραγουδάει τον γάτο. Είχα συναντήσει τον Θ. Μικρούτσικο και μου είχε πει: ¨Οι κόρες μου στο σπίτι τραγουδάνε πιο πολύ τα δικά σας παρά τα δικά μου¨ κι εγώ του απάντησα, ¨Ε, θα μεγαλώσουν και θα καταλάβουν (γέλια)

[@andreacecilia2703]

Πολύ ωραία cover, συγχαρητήρια!!!

[@klaudianowak1866]

Chords?