Ευτυχώς που συμμετείχε ο Στέλιος μας σε Ελληνικές ταινίες ώστε έστω και έτσι να τον απολαμβάνουμε. Συγκινούμαι επίσης με τον νεαρούλη Μέμο Κυριαζή που ήταν στα κρουστά!
ΤΟ 1976 Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΔΗΛΩΣΕ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Κ ΤΟ ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ,ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ.Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΛΙΑΝΗ Κ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ (ΠΕΤΣΟΚΟΜΕΝΗ ΒΕΒΑΙΑ...ΣΕ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΟΥΣΑΝ...) ΣΤΟ RUclips.
Την δεκαετια του 1960, υπηρχε ενα ναιτ κλαμπ επι της οδου Φωκιωνος Νεγρη στην Κυψελη που ονομαζοταν ΚΟΥΙΝΤΑ. Δεν θυμαμαι σε ποιο υψος ακριβως αλλα ηταν δεξια οπως ανεβαινε η οδος προς την πλατεια Καναρη. Ολα τα ζαχαροπλαστεια ειχαν τραπεζακια στη μεση της οδου κατω απο τα καταπληκτικα σκιωδη δεντρα. Εκεινη την εποχη ειχαμε τις εξης επιλογες: μπουζουκια, κοσμικες ταβερνες, μπουατ στην Πλακα, κουτουκια, καμπαρε και ναιτ κλαμπ. Οταν θελαμε να το παιξουμε κοσμοπολιτες πηγαιναμε στην Κουιντα που ειχε παιξει και σε πολλες ταινιες της εποχης. Το μπαρ ηταν μια βαρκα κομενη στα δυο κατα μηκος και ειχε θαλασσινη διακοσμηση σαν σπηλια με ενυδρια, διχτια, φινιστρινια, αγκυρες κτλ και τα γκαρσονια ηταν ντυμενα σαν ναυτες του 19ου αιωνα. Ο ιδιοκτητης ηταν ενας τυπος 1,85 ισως και ψηλοτερος, ονοματι Μουτσατσος αλλα ηταν ανακατεμενος με τον υποκοσμο της νυχτας. Συχναζαν πολλοι ηθοποιοι εκει και αλλες προσωπικοτητες. Ηταν το πιο ωραιο κλαμπ στην Αθηνα και εφερνε και ξενα συγκροτηματα οπως τον Ρενατο Γκροσσο κ.α. Παρ ολα ταυτα, ηταν πιο φτηνο απο το να πας στα μπουζουκια να πληρωσεις 200 δολλαρια για ενα μπουκαλι ουισκυ και μερικα κωλοφρουτα και να σουρθει και κανενα πιατο η θραυσμα στην κεφαλι η στο ματι ἠ να μπλεχτεις σε καυγα. Τα μπροστινα τραπεζια ηταν παντα ρεζερβε και σε εριχναν σε οποια βρωμογωνια ηθελαν τα γκαρσονια. Μονο μια φορα πηγα για να ακουσω Γαβαλα και Ρια Κουρτη και τελος. Λατρευω αυτο το τραγουδι αλλα ηταν καλυτερα που το ακουγα εκ του μακροθεν μαζι με τα αλλα και χορευα μαμπο και τσα-τσα στην Κουιντα και ειχα το κεφαλι μου ησυχο! Ειχε φτασει ενας καιρος που επρεπε να εχεις μεσον και κονἐ και ενα 'γκαστρωμενο" πορτοφολι για να μπεις σε σκυλαδικο. Ασε! Αθανατο ομως αυτο το τραγουδι που παντα μας αγγιζει στα βαθη της καρδιας εμας τους ξενιτεμενους. (55 χρονια)
Τα λες και τα γραφεις ολα σωστα. Τον Μουτσατσο τον γνωρισα τυχαία στα τελευταια 4-5 χρονια της ζωης του καποια στιγμη απο ενα φιλο πειραιωτη που τον γνωριζε απο τον μακαριτη τον πατερα του (που ηταν περασμενα μεγαλεια και επι εποχης του πηγαινε ολους τους μεγαλοσχήμονες στην Κουίντα του Μουτσατσου στις δοξες της τοτε…). Καπου λοιπον προς το τελος της ζωης του, πειραιωτης και ο ιδιος ο Μουτσατσος, καπως καταφερε να αναλαβει το (παλιο) Καβοντόρο στη Καστελα. Θα’ταν αρχες τις δεκαετιας του ‘90. Δεν ειχε επιτυχια. Μετα απο λιγα χρονια πεθανε μονος, πικραμενος, φτωχος κι ερημος αφηνοντας την σωρεία γυναικων (ελληνιδων, γαλλιδων κλπ) στο διαβα της ζωης του σαν μια νοσταλγικη αναμνηση …
παμε 2021 και παντα θα σε ακουμε !! αξεχαστος απιαστος θρυλος ,,
Φίλε ο κόσμος που περνάει δύσκολα θα τον ακούει για πολλά χρόνια ακόμα. Είναι μοναδικός και δεν υπάρχει αλλος!!!!!
Όλοι μα όλοι οι τραγουδιστές μπροστά του είναι νάνοι
ΠΟΛΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ Ο.ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΛΟ.ΚΟΣΜΟ.ΠΟΤΕ ΔΕ ΠΕΘΑΝΕ ,,,
22/6/ 2022. Πριν 2 χρόνια έφυγες πατερα μου . Αφιερωμένο γιατι το αγαπούσες. Καλο παράδεισο.
η μητερα μου, μου το εμαθε διοτι εχει 4 αδερφια που εφυγαν αμερικη τη δεκαετια του 70
Ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια που έχει τραγουδήσει ο Στέλιος μας ! Αθάνατος και το 2020 πλέον
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Ευτυχώς που συμμετείχε ο Στέλιος μας σε Ελληνικές ταινίες ώστε έστω και έτσι να τον απολαμβάνουμε. Συγκινούμαι επίσης με τον νεαρούλη Μέμο Κυριαζή που ήταν στα κρουστά!
ΤΟ 1976 Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΔΗΛΩΣΕ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Κ ΤΟ ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ,ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ.Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΛΙΑΝΗ Κ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ (ΠΕΤΣΟΚΟΜΕΝΗ ΒΕΒΑΙΑ...ΣΕ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΟΥΣΑΝ...) ΣΤΟ RUclips.
ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ
Την δεκαετια του 1960, υπηρχε ενα ναιτ κλαμπ επι της οδου Φωκιωνος Νεγρη στην Κυψελη που ονομαζοταν ΚΟΥΙΝΤΑ. Δεν θυμαμαι σε ποιο υψος ακριβως αλλα ηταν δεξια οπως ανεβαινε η οδος προς την πλατεια Καναρη. Ολα τα ζαχαροπλαστεια ειχαν τραπεζακια στη μεση της οδου κατω απο τα καταπληκτικα σκιωδη δεντρα. Εκεινη την εποχη ειχαμε τις εξης επιλογες: μπουζουκια, κοσμικες ταβερνες, μπουατ στην Πλακα, κουτουκια, καμπαρε και ναιτ κλαμπ. Οταν θελαμε να το παιξουμε κοσμοπολιτες πηγαιναμε στην Κουιντα που ειχε παιξει και σε πολλες ταινιες της εποχης. Το μπαρ ηταν μια βαρκα κομενη στα δυο κατα μηκος και ειχε θαλασσινη διακοσμηση σαν σπηλια με ενυδρια, διχτια, φινιστρινια, αγκυρες κτλ και τα γκαρσονια ηταν ντυμενα σαν ναυτες του 19ου αιωνα. Ο ιδιοκτητης ηταν ενας τυπος 1,85 ισως και ψηλοτερος, ονοματι Μουτσατσος αλλα ηταν ανακατεμενος με τον υποκοσμο της νυχτας. Συχναζαν πολλοι ηθοποιοι εκει και αλλες προσωπικοτητες. Ηταν το πιο ωραιο κλαμπ στην Αθηνα και εφερνε και ξενα συγκροτηματα οπως τον Ρενατο Γκροσσο κ.α. Παρ ολα ταυτα, ηταν πιο φτηνο απο το να πας στα μπουζουκια να πληρωσεις 200 δολλαρια για ενα μπουκαλι ουισκυ και μερικα κωλοφρουτα και να σουρθει και κανενα πιατο η θραυσμα στην κεφαλι η στο ματι ἠ να μπλεχτεις σε καυγα. Τα μπροστινα τραπεζια ηταν παντα ρεζερβε και σε εριχναν σε οποια βρωμογωνια ηθελαν τα γκαρσονια. Μονο μια φορα πηγα για να ακουσω Γαβαλα και Ρια Κουρτη και τελος. Λατρευω αυτο το τραγουδι αλλα ηταν καλυτερα που το ακουγα εκ του μακροθεν μαζι με τα αλλα και χορευα μαμπο και τσα-τσα στην Κουιντα και ειχα το κεφαλι μου ησυχο! Ειχε φτασει ενας καιρος που επρεπε να εχεις μεσον και κονἐ και ενα 'γκαστρωμενο" πορτοφολι για να μπεις σε σκυλαδικο. Ασε! Αθανατο ομως αυτο το τραγουδι που παντα μας αγγιζει στα βαθη της καρδιας εμας τους ξενιτεμενους. (55 χρονια)
Τα λες και τα γραφεις ολα σωστα. Τον Μουτσατσο τον γνωρισα τυχαία στα τελευταια 4-5 χρονια της ζωης του καποια στιγμη απο ενα φιλο πειραιωτη που τον γνωριζε απο τον μακαριτη τον πατερα του (που ηταν περασμενα μεγαλεια και επι εποχης του πηγαινε ολους τους μεγαλοσχήμονες στην Κουίντα του Μουτσατσου στις δοξες της τοτε…). Καπου λοιπον προς το τελος της ζωης του, πειραιωτης και ο ιδιος ο Μουτσατσος, καπως καταφερε να αναλαβει το (παλιο) Καβοντόρο στη Καστελα. Θα’ταν αρχες τις δεκαετιας του ‘90. Δεν ειχε επιτυχια. Μετα απο λιγα χρονια πεθανε μονος, πικραμενος, φτωχος κι ερημος αφηνοντας την σωρεία γυναικων (ελληνιδων, γαλλιδων κλπ) στο διαβα της ζωης του σαν μια νοσταλγικη αναμνηση …
εξαιρετική και η πρόσφατη ταινία για την Παπαγιαννοπούλου
Ευαγγελιο!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Ύμνος.!!!!!!!!
Στο μπουζούκι διακρίνονται...ο Στέλιος Ζαφειρίου δίπλα στη Μαρινέλλα και Αντώνης Ρεπάνης δίπλα στο Στέλιο...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!