ผู้สละแล้วทุกสิ่ง - สันติ ลุนเผ่ - ดุริยางค์ราชนาวี

เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2517 ท่ามกลางสถานการณ์บ้านเมืองที่รายล้อมไปด้วยภัยสงครามในประเทศเพื่อนบ้าน อันมีแนวโน้มว่าจะเป็นภัยคุกคามต่อประเทศชาติ คู่ขนานไปกับการก่อการร้ายโดยกองกำลังติดอาวุธในหลายพื้นที่ภายในประเทศ วงดุริยางค์ราชนาวี ร่วมกับ ม.ล.อัศนี ปราโมช ได้ร่วมกันนำเสนอเพลงปลุกใจและเพลงรักชาติขึ้นใหม่หลายเพลง ในแนวเพลงรูปแบบใหม่ที่แตกต่างไปจากเดิม กล่าวคือ ไม่ยึดติดกับการใช้จังหวะมาร์ช และคำร้องที่สร้างความคึกคักฮึกเหิมดุดัน มุ่งหมายจะเข้าต่อตีกับข้าศึกแต่เพียงอย่างเดียว ดังที่เคยใช้กันอย่างแพร่หลายต่อเนื่องมาแต่ก่อน
แนวเพลงใหม่นี้ จะเน้นคำร้องที่บรรยายถึงความอดทนต่อความยากลำบาก และความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวในการทำหน้าที่อย่างทุ่มเท มุ่งมั่น และเสียสละของเจ้าหน้าที่ภาคสนาม ที่นอกจากจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่ธุรกันดารแล้ว ยังต้องเสี่ยงภัย และหลายครั้งถึงกับต้องยอมสละแม้ชีวิต เพื่อปกป้องบ้านเมืองให้สงบสุข พ้นภัยคุกคามจากทั้งภายนอกและภายในประเทศ
ส่วนทางดนตรีนั้น ก็มีลีลาจังหวะทำนองทั้งช้าและเร็วประกอบกัน ให้อารมณ์ทั้งเศร้าโศกอาลัย สลับกับตื่นเต้นเร้าใจ สอดคล้องไปกับเรื่องราวและและความหมายของคำร้อง ทำให้ภาพรวมของเพลงคล้ายกับการเล่าเรื่องราวในรูปแบบของละครเวทีหรือภาพยนตร์ ที่มีหลายฉากหลายอารมณ์ประกอบกัน และยังสามารถประดิษฐ์ท่าเต้นรำเพื่อนำมาแสดงประกอบการบรรเลงขับร้องได้อีกด้วย
เพลง ผู้สละแล้วทุกสิ่ง นี้ ถูกประพันธ์ขึ้นเพื่อไว้อาลัยและเชิดชูความกล้าหาญและเสียสละของ พันโท เจริญ ทองนิ่ม ผู้บังคับกองพันส่งทางอากาศที่ 1 ที่ตัดสินใจเดินเท้านำเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชากลับสู่ที่ตั้งหลังจากเสร็จภารกิจ จนต้องเสียชีวิตจากการถูกซุ่มโจมตีในระหว่างทาง โดยกองกำลังติดอาวุธของผู้ก่อการร้าย ในเขตงานเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2519
บทเพลงเริ่มด้วยคำสดุดีความกล้าหาญและเสียสละ ต่อด้วยคำร้องประพันธ์โดยท่านผู้หญิงพึงจิตต์ ศุภมิตร ทำนองโดย แมนรัตน์ ศรีกรานนท์ เรียบเรียงเสียงประสานโดย ม.ล.อัศนี ปราโมช