Υπέροχος!Ο Καζαντζάκης και εσύ με την ωραία ανάγνωση σου!Σε άκουσαν τα παιδιά (12 και 9 )με το στόμα ανοιχτό!Στο τέλος χειροκρότησαν και ήθελαν να ακούσουν κι άλλο!Στενοχωρηθηκαν που τελείωσε...και σε ακούνε ξανά και ξανά...🙏
Καλησπέρα όταν σας ακούω δεν ξέρετε πόσο ηρεμία έχω την ψυχή μου σας ευχαριστώ πολύ είστε υπέροχος άνθρωπος να είστε πάντα καλά ο Θεός να είναι πάντα μαζί σας
Λατρεμένος Καζαντζάκης!Γιατί δεν διδάσκεται στα σχολεία?Ένας σπουδαίος δάσκαλος,φιλόσοφος.Φωτιζει και αναμορφώνει ψυχουλες με το έργο του.Πολλες φορές βρήκα παρηγοριά φως και πραγματική γνώση για τη ζωή για τον τρόπο που πρέπει να σκέφτομαι και να νιώθω διαβάζοντας τον.Αξιζει σε κάθε νέο άγουρο άνθρωπο που τώρα ανοίγει τα φτερά του στη ζωή στις δυσκολίες της και στις τεράστιες αντιθέσεις της να διαβάσει Καζαντζάκη.Ετσι για αρχή....
Ένα δικό μου αγαπημένο απόσπασμα, από μόνο του ένα ανεκτίμητο λογοτεχνικό διαμάντι. Υπάρχει άραγε άλλος συγγραφέας, Έλληνας ή ξένος, που γράφει κατ' αυτόν τον τρόπο; Εγώ δεν έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να βρω κάτι αντίστοιχο ή έστω κάτι που να πλησιάζει. Από το κεφάλαιο Ι', «Σφαγή»: «Βαριά κι άχαρη η μοίρα του ανθρώπου που γράφει· γιατί είναι φυσικά αναγκασμένος να χρησιμοποιεί λέξες, να μετατρέπει δηλαδή τη μέσα του ορμή σε ακινησία. Η κάθε λέξη είναι σκληρότατο τσόφλι που κλείνει μέσα του μεγάλη εκρηχτικιά δύναμη· για να βρεις τι θέλει να πει πρέπει να την αφήνεις να σκάει σαν οβίδα μέσα σου και να λευτερώνει έτσι την ψυχή που φυλακίζει. »Ένας ραβίνος, όταν πήγαινε στη συναγωγή να προσευκηθεί, έκανε πρωτύτερα τη διαθήκη του, αποχαιρετούσε με κλάματα τη γυναίκα και τα παιδιά του, γιατί δεν ήξερε αν θα' βγαινε ζωντανός από την προσευκή. Γιατί, έλεγε, όταν προφέρω μια λέξη, ας πούμε: Κύριε... η λέξη αυτή κάνει κομμάτια την καρδιά μου, με κυριεύει τρόμος και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να πηδήξω στην ακόλουθη λέξη: ελέησον... »Να μπορούσε κανείς έτσι να διαβάζει ένα τραγούδι ή τη λέξη «σφαγή» ή το γράμμα της γυναίκας που αγαπάει ή την Αναφορά τούτη ενός ανθρώπου που πολύ αγωνίστηκε και πολύ λίγα πράματα κατάφερε στη ζωή του!»
Υπέροχος!Ο Καζαντζάκης και εσύ με την ωραία ανάγνωση σου!Σε άκουσαν τα παιδιά (12 και 9 )με το στόμα ανοιχτό!Στο τέλος χειροκρότησαν και ήθελαν να ακούσουν κι άλλο!Στενοχωρηθηκαν που τελείωσε...και σε ακούνε ξανά και ξανά...🙏
Γίνομαι καλύτερος άνθρωπος διαβάζοντας τα βιβλία του!!! υποκλίνομαι!!!!!
Üü00op
Κε Κονανε με συνεπηρατε!!!!!!
Κ όλο το βιβλίο να διαβάζατε πάλι θα καθόμουν να σας ακούσω!!!!!!
Κάζαντζάκης μοναδικός κ πάντα επικαιρος!!!!
Άνοιξη είναι η χροιά της φωνής σας που γεμίζει χρώμα το έργο του Καζαντζάκη ❤️
Μα τι ωραία παρομοίωση! ΕΎΓΕ!
Καλησπέρα όταν σας ακούω δεν ξέρετε πόσο ηρεμία έχω την ψυχή μου σας ευχαριστώ πολύ είστε υπέροχος άνθρωπος να είστε πάντα καλά ο Θεός να είναι πάντα μαζί σας
Λατρεμένος Καζαντζάκης!Γιατί δεν διδάσκεται στα σχολεία?Ένας σπουδαίος δάσκαλος,φιλόσοφος.Φωτιζει και αναμορφώνει ψυχουλες με το έργο του.Πολλες φορές βρήκα παρηγοριά φως και πραγματική γνώση για τη ζωή για τον τρόπο που πρέπει να σκέφτομαι και να νιώθω διαβάζοντας τον.Αξιζει σε κάθε νέο άγουρο άνθρωπο που τώρα ανοίγει τα φτερά του στη ζωή στις δυσκολίες της και στις τεράστιες αντιθέσεις της να διαβάσει Καζαντζάκη.Ετσι για αρχή....
Φοβερή ανάγνωση! φοβερός Ανδρέας Κονάνος
Εξαιρετική η επιλογή σας.και στοχευμένη.συγγραφέας διεθνούς εμβέλειας.
Ποσό ομορφιά σε ένα κείμενο!! Και ποσό όμορφα ντύνει τον χρόνο μας !Μοναδικός ο Ν. Καζαντζακης!!!
Τι ωραιο❤❤👍👍👍👏👏👏
Τελειο
Το έχω διαβάσει στο παρελθόν.Νομιζω το καλύτερο του.
Καλησπέρα σας τέλειο καλό βράδυ 🌃 σάς εύχωμα
Ένα δικό μου αγαπημένο απόσπασμα, από μόνο του ένα ανεκτίμητο λογοτεχνικό διαμάντι. Υπάρχει άραγε άλλος συγγραφέας, Έλληνας ή ξένος, που γράφει κατ' αυτόν τον τρόπο; Εγώ δεν έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να βρω κάτι αντίστοιχο ή έστω κάτι που να πλησιάζει. Από το κεφάλαιο Ι', «Σφαγή»:
«Βαριά κι άχαρη η μοίρα του ανθρώπου που γράφει· γιατί είναι φυσικά αναγκασμένος να χρησιμοποιεί λέξες, να μετατρέπει δηλαδή τη μέσα του ορμή σε ακινησία. Η κάθε λέξη είναι σκληρότατο τσόφλι που κλείνει μέσα του μεγάλη εκρηχτικιά δύναμη· για να βρεις τι θέλει να πει πρέπει να την αφήνεις να σκάει σαν οβίδα μέσα σου και να λευτερώνει έτσι την ψυχή που φυλακίζει.
»Ένας ραβίνος, όταν πήγαινε στη συναγωγή να προσευκηθεί, έκανε πρωτύτερα τη διαθήκη του, αποχαιρετούσε με κλάματα τη γυναίκα και τα παιδιά του, γιατί δεν ήξερε αν θα' βγαινε ζωντανός από την προσευκή. Γιατί, έλεγε, όταν προφέρω μια λέξη, ας πούμε: Κύριε... η λέξη αυτή κάνει κομμάτια την καρδιά μου, με κυριεύει τρόμος και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να πηδήξω στην ακόλουθη λέξη: ελέησον...
»Να μπορούσε κανείς έτσι να διαβάζει ένα τραγούδι ή τη λέξη «σφαγή» ή το γράμμα της γυναίκας που αγαπάει ή την Αναφορά τούτη ενός ανθρώπου που πολύ αγωνίστηκε και πολύ λίγα πράματα κατάφερε στη ζωή του!»
Κορυφαίος συγγραφέας είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία ειδικά ο καπετάν Μιχάλης.Σας ευχαριστώ που σε κάθε σας βίντεο έχει κάτι να μας πείτε...
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!ΤΙ ΕΚΔΟΣΗ ΕΙΝΑΙ;
Επειδή υπάρχουν πολλές εκδόσεις του συγκεκριμένου βιβλίου φαντάζομαι όποια και να πάρω το περιεχόμενο είναι το ίδιο ετσι?
👍👍👍👍👏👏👏👏
Πάτερ ήταν πολύ ωραία
I don't remember where or when but I know this story from somewhere
Θαυμάσιο κείμενο
Πολύ ωραία πάτερ...
Δεν είναι πάτερ ο άνθρωπος πια!
Τι πάτερ ρε ανθρακορυχε
Τέλειο!!!!!
Αχ, Τι μου θυμίσατε κ. Κονανε, Τα σχολικά μου χρόνια και αίμα με μία βιτσα-βέργα από Κρανιά μας έδερνε ο δάσκαλος αν κάναμε λέγαμε κάτι
Aσχετο, αλλα νομιζω σας ειδα εχθες το πρωι κοντα στην ΑΣΟΕ. Εσεις δεν εισασταν? (ησαστε)