1. Tudne decyzje = lżejsze życie (Nie odwlekaj bo będzie gorzej) 2. Nie ma tabletki na rozwój (Buduj systemy zoptymalizowane dla siebie i musisz wybierać) 3. Ludzie nie będą pamiętać co z tobą jedli, co z tobą robili, jak się z tobą czuli (Nie miej racji tylko dobre relacje) 4. Nie żałuje się żeczy których się zrobiło ale nie zrobiło 5. W życiu trzeba ponosić koszty (Rezygnacja z marzeń i nie łap 100 srok za ogon) 6. Zmiany są trudniejsze z wiekiem 7. Dobrzy przyjaciele są niezastąpieni 8. Jeśli twoj partner życiowy jest przyjacielem nie zmieniaj go 9. Nikt się nie przejmuje tym co ty robisz 10. Używanie manualu aby odciążyć głowę
Dzięki za podzielenie się prawdami o życiu. Jako młody dorosły często mam wrażenie, że gdzieś tam z tyłu głowy mam podobne przemyślenia o tym, jak należy podchodzić do pewnych spraw: relacje, rozwój osobisty, praca, itd, a mimo to trudno jest mi je przyswoić i wcielić w życie. Praca nad sobą jest trudna, ale w przyszłości może przynieść zadowolenie z siebie.
W moim wieku przykry film. Mimo że coś tam osiągnąłem, wstydu nie ma z grubsza to czuję się jakbym przegrał życie, Powiedzmy, że to nie jest film dla 40+.
4.08. kończę 38 lat, nie ma dzieci, jeden rozwód za mną, druga żona, brak znajomych (odpaliłem bo byli toksyczni jak była żona) i wcale mnie nie boli to co autor nam tu powiedział, ba pokrywa się to z moimi obserwacjami. Dodalbym jeszcze, że nie można upatrywać szczęścia czy spełnienia w drugim człowieku/związku oraz, że nawet najwspanialszy związek nie jest lekarstwem na samotność.
U mnie prawie 35l jest ok, natomiast często jakieś tam głupie myślenie jeszcze to, jeszce to. Tam mi brakuje, tu kiepsko, wieczna gonitwa. To raczej wynika z usposobienia. Jestem typem, który jak nic nie robi, to usycha. Najlepiej mi idzie jak mi się d* pali. Straszne to, ale życiowo w sumie ok. Ludzie bardziej wyluzowani, częściej dryfują przez życie, ja jestem typem co i chochlą ale wiosłuje codziennie i zaciekle. Ja się taka urodziłam, a wiem, że nie każdy tak ma. Moje dzieci sa takie same. Dlatego tak myślę, że to raczej fizjologia mózgu. Koszty są oczywiście - zapracowauje się do upadlego, nie potrafię odpoczywac, wysoki poziom stresu.
Moim zdaniem po 20-tce to czas najwyższy, by poznać swoje predyspozycje, mocne i słabe strony, umiejętności i zainteresowania, by związać się z zawodem, w który ma szansę być jednocześnie pasją i zawodowym spełnieniem. Jakość połowy świadomego życia ulega poprawie, nie jesteśmy tak narażeni na wypalenie zawodowe, nie przelewamy zawodowego wypalenia i frustracji na życie prywatne, czujemy sprawczość i łatwo to przełożyć pozytywnie na resztę życiowych ról. Definiujemy wtedy dużą część siebie, jako człowieka- kim jesteśmy, co wnosimy światu, w którą stronę samorozwoju pójdziemy.
"Nie miej racji tylko dobre relacje" Z tym mam problem natury aksjologicznej. Zgodność moich osądów z rzeczywistością i wyrażanie ich są dla mnie ważniejsze niż subiektywane odczucia innych ludzi. Nietrudno się domyślić, że nie jestem zbyt lubiany.
Odnośnie pkt. 3, po co mi relacja z kimś, przy kim muszę udawać że nie mam racji, po to aby ktoś po czuł się dobrze? Jeżeli ktoś nie jest w stanie zaakceptować tego, że jest w błędzie, to znaczy że jest osobą toksyczną i ograniczoną, a więc relacja z kimś takim jest mi zwyczajnie zbędna.
2 года назад+1
Przecież nikt nie każe przytakiwać. Mówię tylko, że nie musisz się wykłócać i stawiać zawsze na swoim.
@ ponownie zapytam, jaki sens ma taka relacja? Nie mówię oczywiście o stawianiu na swoim w każdej, najdrobniejszej sytuacji, bo wtedy to nie jest relacja, tylko rywalizacja. Mówię o klasycznej sytuacji typu "lepiej z kimś nie poruszać jakieogś tematu i odpuścić, bo będzie afera lub komuś będzie przykro". To też nie jest zdrowa relacja, i wolę unikać bycia pożywką dla takich pasożytów emocjonalnych.
Zależy na czym nam zależy: na posiadaniu racji, czy na dobrych relacjach. Można też informować o swoich przekonaniach bez obrażania drugiej osoby i bez usilnej próby wymuszenia na niej określonego sposobu myślenia. Poza tym w wielu przypadkach racja nie jest obiektywna - lub inaczej: każdy ją ma w zależności od tego, z jakiej strony patrzy się na daną kwestię :)
@@Marika-dx4if rozsądnemu człowiekowi zależy na dobrych relacjach. Po co mieć relacje, dla samego faktu ich posiadania? BTW Znacznie przeceniasz to, że każdy może mieć rację. To jest miłe, ale ma niewiele wspólnego z prawdą. Najczęściej ustalenie racji jest bardzo proste i jest możliwe w oparciu o twarde dane. Problem w tym, że wielu ludzi nie chce uznać tych danych, lub nie zgadza się z wynikiem analizy. Najcześciej do tego dochodzi uwzględnianie niepotrzebnych emocji, powszechnie panujących przekonań, zabobonów, lub swojskiego "tak mnie wychowano".
"Wywodzę się z fandomu fantastyki i nie zlicze znajomych, którzy nie mogą się skupić na jednej, konkretnej rzeczy" Oj, Panie Leszku, wśród mangowców jest dokładnie to samo. Zauważalna część to tzw. przegrywy, które miotają się między jednym celem a drugim lub uznali, że już wszystko osiągnęli, spoczywają na laurach ze swoim byle jakim wykształceniem, a nie stać ich nawet na solidne wesele, bardziej uroczyste niż obiad w restauracji, nie wspominając o wakacjach. Zamiast tego granie w Simsy, cosplaye, konwenty są na pierwszym miejscu, a cele i marzenia - "jak mi się zachce". Jeden ziom w wieku 37 lat wyprowadził się od matki. Próbował w wieku 36, ale go przytłoczył obowiązek zrobienia sobie śniadania z rana.
2 года назад
No nie miałem na myśli aż tak ekstremalnych przypadków, ale zdecydowanie to widać wśród trzydziestoparo latków, którzy nadal chcą być wszystkim naraz.
Od tylu już lat słucham, czytam i sam sobie wmawiam by nie żałować tego co było, tego co się zrobiło, tego co się wydarzyło, tego że coś nie wyszło; że trzeba zmienić podejście... i g z tego. Pozostaje czekać na technologię pozwalająca na wciśnięcie przycisku reset...
Mam 36 lat. Już raczej za późno żeby coś zmienić na lepsze. A do dwudziestolatków mam przekaz... nie dajcie sobie wmówić że jesteście do niczego. Bo przez to tylko depresja i choroby psychiczne. Ja niestety zmagam się z niską samooceną i depresją. Z roku na rok obiecuję sobie że coś zmienię w swojej codziennej egzystencji. Niestety na obiecankach się kończy. Pozdrawiam autora filmu i wszystkich oglądających.
Trochę bym polemizował z tym co mówisz a w każdym razie podzielił na trzy co najmniej, mimo żę masz dużą wiedzę na swój wiek . Steve Job umarł w wieku 56 lat . czy pieniądze go zabiły czy nie uratowały ?Znam wielu ekspertów i fachowców z wiekiem coraz mniej są człowiekiem, W każdym bądż razie dorze mówisz ale to wiedza nie dla większości .
Mam 21 lat. Na tym kanale kręcę sie od wieku nastoletniego, a przynajmniej od 16/17 roku życia. I to co tu się dzieje widać w moim życiu, ile wiedzy stąd wynoszę, jak ciekawi ona innych, wpływa na moje relacje. Ludzie doznają szoku, skąd u mnie taki styl bycia - (Panie) Leszku, po takiej znajomości to już mogę 😆 Jest Pan jednym z tych, dzięki którym zdołałam się odbić od dna, pomimo horroru, teraz jestem tą osobą, która siedziała głęboko i potrzebowała pracy, aby wyjść i działać. Jestem tą 'inną, dziwną', ale też 'wyjątkową, nietypową' osobą w towarzystwie 😄 I za rok będę totalnie inna, po kolejnych wzlotach i upadkach, ale to zostanie. Nauczyłam się odmawiać i duuużo innych rzeczy. Epopeja by powstała. Jeszcze zostało skupić się na jednej pasji, bo to ogromny ból serca, ale przypowieść z filmu działa na wyobraźnię. Idę dalej popełniać błędy, ale nad nimi świadomie pracować. I ryzykować, bo kiedy. Będzie co pamiętać. Dziękuję za to co robisz!
Dziękuję bardzo za ten podcast. Na pewno rada odnośnie relacji przyjacielskich i romantycznych jest dla mnie jak najbardziej aktualna dla mnie. Chciałbym jedynie zapytać jak odróżnić toksyczną relacje od prawidłowej, gdyż moim zdaniem trudniejszy czas też wykańcza Cię wewnętrznie nawet przy zdrowej relacji.
2 года назад+3
No ciężko wyczuć gdzie przebiega precyzyjna linia, istotą toksycznej relacji jest właśnie fakt, że cię wysysa/wyniszcza/psuje twoje życie, nie daje ci żadnej przestrzeni. Toksyczność najczęściej po prostu przejawia się zbytnią zależnością i podporządkowaniem jednej ze stron. W zdrowym związku dwoje dorosłych ludzi nie musi być ze sobą, ale są, bo darzą się uczuciem, szacunkiem i po prostu chcą to utrzymywać i naprawiać. W toksycznym związku przynajmniej jedna strona nie robi tego co chce, tylko to co chce ta druga. Te zależności są toksyczne, jedna osoba jest manipulowana itd.
Ktoś kiedyś powiedział "gdybym miał dzisiejszą wiedzę dziesięć lat temu był bym w innym miejscu "na co mu odpowiedział gdybyś nie przeszedł drogi którą przebyleś nie było by cię tu dzisiaj.....
2 года назад
Ok, tylko uczenie się na własnych błędach jest z reguły najbardziej kosztowne. Dlatego warto uczyć się na błędach innych osób.
Ja z kolei zauważyłam, że czasami "uciekają" Ci końcówki wyrazów bądź zdań. Słychać to np w 0:22 gdy mówisz: "kiedy mają dwadzieścia, dwadzieścia parę lat". Prawie nie słychać jak kończysz to zdanie, treści można się domyślać z kontekstu. W paru filmach to słychać. Oczywiście to miała być konstruktywna krytyka :)
2 года назад+3
No to właśnie wynika z niewłaściwych ustawień procesora dźwięku, który ścina za szybko/mocno cichsze dźwięki. Muszę to nazmieniać.
11 Prawda o życiu - słuchaj mojego podcastu z tej playlisty: bit.ly/podcastDZ
Gościu ty zmieniasz moje podejście do wszystkiego. Oczywiście, na lepsze 😇 Pozdrawiam serdecznie, dwudziestoletnia Natalia. Dziękuje!
1. Tudne decyzje = lżejsze życie (Nie odwlekaj bo będzie gorzej)
2. Nie ma tabletki na rozwój (Buduj systemy zoptymalizowane dla siebie i musisz wybierać)
3. Ludzie nie będą pamiętać co z tobą jedli, co z tobą robili, jak się z tobą czuli (Nie miej racji tylko dobre relacje)
4. Nie żałuje się żeczy których się zrobiło ale nie zrobiło
5. W życiu trzeba ponosić koszty (Rezygnacja z marzeń i nie łap 100 srok za ogon)
6. Zmiany są trudniejsze z wiekiem
7. Dobrzy przyjaciele są niezastąpieni
8. Jeśli twoj partner życiowy jest przyjacielem nie zmieniaj go
9. Nikt się nie przejmuje tym co ty robisz
10. Używanie manualu aby odciążyć głowę
Dzięki :D
rzeczy ..nie zeczy
Dzięki. Te tajemnice są mega hipokryzją, gdy mowa o oszczędzaniu czasu...
Dzięki za podzielenie się prawdami o życiu. Jako młody dorosły często mam wrażenie, że gdzieś tam z tyłu głowy mam podobne przemyślenia o tym, jak należy podchodzić do pewnych spraw: relacje, rozwój osobisty, praca, itd, a mimo to trudno jest mi je przyswoić i wcielić w życie. Praca nad sobą jest trudna, ale w przyszłości może przynieść zadowolenie z siebie.
Oglądanie Twoich filmów to doskonała prokrastynacja. Pozdrawiam
Najlepsza :)
Dzięki że tym razem zrobiłeś spis treści
Swietny kanal! Wpadlem na niego przypadkiem i juz tu zostaje. To o czym opowiadasz w swoich filmach powinno byc nauczane w szkole. Pozdrawiam
W moim wieku przykry film. Mimo że coś tam osiągnąłem, wstydu nie ma z grubsza to czuję się jakbym przegrał życie, Powiedzmy, że to nie jest film dla 40+.
4.08. kończę 38 lat, nie ma dzieci, jeden rozwód za mną, druga żona, brak znajomych (odpaliłem bo byli toksyczni jak była żona) i wcale mnie nie boli to co autor nam tu powiedział, ba pokrywa się to z moimi obserwacjami. Dodalbym jeszcze, że nie można upatrywać szczęścia czy spełnienia w drugim człowieku/związku oraz, że nawet najwspanialszy związek nie jest lekarstwem na samotność.
Teraz boje się odsłuchać 😄 z racji że w grudniu kończę 40stke
U mnie prawie 35l jest ok, natomiast często jakieś tam głupie myślenie jeszcze to, jeszce to. Tam mi brakuje, tu kiepsko, wieczna gonitwa.
To raczej wynika z usposobienia. Jestem typem, który jak nic nie robi, to usycha. Najlepiej mi idzie jak mi się d* pali. Straszne to, ale życiowo w sumie ok. Ludzie bardziej wyluzowani, częściej dryfują przez życie, ja jestem typem co i chochlą ale wiosłuje codziennie i zaciekle. Ja się taka urodziłam, a wiem, że nie każdy tak ma. Moje dzieci sa takie same. Dlatego tak myślę, że to raczej fizjologia mózgu. Koszty są oczywiście - zapracowauje się do upadlego, nie potrafię odpoczywac, wysoki poziom stresu.
Sporo "zgredów" na kanale. Pozdro od 40+
Dziękuję za to co robisz.
Moim zdaniem po 20-tce to czas najwyższy, by poznać swoje predyspozycje, mocne i słabe strony, umiejętności i zainteresowania, by związać się z zawodem, w który ma szansę być jednocześnie pasją i zawodowym spełnieniem. Jakość połowy świadomego życia ulega poprawie, nie jesteśmy tak narażeni na wypalenie zawodowe, nie przelewamy zawodowego wypalenia i frustracji na życie prywatne, czujemy sprawczość i łatwo to przełożyć pozytywnie na resztę życiowych ról. Definiujemy wtedy dużą część siebie, jako człowieka- kim jesteśmy, co wnosimy światu, w którą stronę samorozwoju pójdziemy.
Dobry materiał dzięki...podpisuje dwoma rękami tym co mówisz... maluję od roku...bardzo pomaga🙌
"Nie miej racji tylko dobre relacje" Z tym mam problem natury aksjologicznej. Zgodność moich osądów z rzeczywistością i wyrażanie ich są dla mnie ważniejsze niż subiektywane odczucia innych ludzi. Nietrudno się domyślić, że nie jestem zbyt lubiany.
Odnośnie pkt. 3, po co mi relacja z kimś, przy kim muszę udawać że nie mam racji, po to aby ktoś po czuł się dobrze? Jeżeli ktoś nie jest w stanie zaakceptować tego, że jest w błędzie, to znaczy że jest osobą toksyczną i ograniczoną, a więc relacja z kimś takim jest mi zwyczajnie zbędna.
Przecież nikt nie każe przytakiwać. Mówię tylko, że nie musisz się wykłócać i stawiać zawsze na swoim.
@ ponownie zapytam, jaki sens ma taka relacja? Nie mówię oczywiście o stawianiu na swoim w każdej, najdrobniejszej sytuacji, bo wtedy to nie jest relacja, tylko rywalizacja. Mówię o klasycznej sytuacji typu "lepiej z kimś nie poruszać jakieogś tematu i odpuścić, bo będzie afera lub komuś będzie przykro". To też nie jest zdrowa relacja, i wolę unikać bycia pożywką dla takich pasożytów emocjonalnych.
Zależy na czym nam zależy: na posiadaniu racji, czy na dobrych relacjach. Można też informować o swoich przekonaniach bez obrażania drugiej osoby i bez usilnej próby wymuszenia na niej określonego sposobu myślenia. Poza tym w wielu przypadkach racja nie jest obiektywna - lub inaczej: każdy ją ma w zależności od tego, z jakiej strony patrzy się na daną kwestię :)
@@Marika-dx4if rozsądnemu człowiekowi zależy na dobrych relacjach. Po co mieć relacje, dla samego faktu ich posiadania?
BTW Znacznie przeceniasz to, że każdy może mieć rację. To jest miłe, ale ma niewiele wspólnego z prawdą. Najczęściej ustalenie racji jest bardzo proste i jest możliwe w oparciu o twarde dane. Problem w tym, że wielu ludzi nie chce uznać tych danych, lub nie zgadza się z wynikiem analizy. Najcześciej do tego dochodzi uwzględnianie niepotrzebnych emocji, powszechnie panujących przekonań, zabobonów, lub swojskiego "tak mnie wychowano".
jak zawsze bardzo wartościowy odcinek :)
👍👍👍 Dziękuję za cenne rady
Mam 24 lata i również czuje sie jak boomer w krainie abstrakcji słuchając tego co aktualnie jest popularne
Dlaczego ja dopiero teraz trafiłem na ten kanał ? Bardzo mądre zdania i tak prawdziwe. Dzięki za ten film
"Wywodzę się z fandomu fantastyki i nie zlicze znajomych, którzy nie mogą się skupić na jednej, konkretnej rzeczy"
Oj, Panie Leszku, wśród mangowców jest dokładnie to samo. Zauważalna część to tzw. przegrywy, które miotają się między jednym celem a drugim lub uznali, że już wszystko osiągnęli, spoczywają na laurach ze swoim byle jakim wykształceniem, a nie stać ich nawet na solidne wesele, bardziej uroczyste niż obiad w restauracji, nie wspominając o wakacjach. Zamiast tego granie w Simsy, cosplaye, konwenty są na pierwszym miejscu, a cele i marzenia - "jak mi się zachce".
Jeden ziom w wieku 37 lat wyprowadził się od matki. Próbował w wieku 36, ale go przytłoczył obowiązek zrobienia sobie śniadania z rana.
No nie miałem na myśli aż tak ekstremalnych przypadków, ale zdecydowanie to widać wśród trzydziestoparo latków, którzy nadal chcą być wszystkim naraz.
Jest dobra stylówa, studio też 1 klasa, subskrybentów też przybyło, że ho ho. Nie ten Leszek z dawnych czasów, nieźle.
ale świetnie zakończyłeś, jestem pełen podziwu, jak naturalnie, łapiąc i marketing i kontakt z widzem, użycie rąk proste, a takie dobre Koks
Świetna koszulka :)
Od tylu już lat słucham, czytam i sam sobie wmawiam by nie żałować tego co było, tego co się zrobiło, tego co się wydarzyło, tego że coś nie wyszło; że trzeba zmienić podejście... i g z tego. Pozostaje czekać na technologię pozwalająca na wciśnięcie przycisku reset...
mam dwadzieścia lat😳😆, filmik się przyda, dziękuje
A która rada najbardziej do Ciebie przemawia?
@ myślę, że pierwsza, czas gubi młodą osobę, bo niby jest go wiele, a jest ograniczony🤔
@@klaudianowocinska1503 gdybym ja to wiedział w wieku 20 lat :P pozdrawiam i powodzenia :D
Super odcinek, dał do myślenia :)
Dziękuję !
Dead Can Dance❤❤❤
Najlepsi! :)
albo coś nie tak jest z dźwiękiem albo prokrastynujesz prace nad dykcją ;) Nie da się słuchać. Pozdrawiam
Dziękuję.
Udostępniam dalej 💙 Zbyt wiele osób znam, które postępują inaczej i sami się sabotują 😥 Dzięki za materiał Leszku 😁
Mam 36 lat. Już raczej za późno żeby coś zmienić na lepsze. A do dwudziestolatków mam przekaz... nie dajcie sobie wmówić że jesteście do niczego. Bo przez to tylko depresja i choroby psychiczne. Ja niestety zmagam się z niską samooceną i depresją. Z roku na rok obiecuję sobie że coś zmienię w swojej codziennej egzystencji. Niestety na obiecankach się kończy. Pozdrawiam autora filmu i wszystkich oglądających.
Trochę bym polemizował z tym co mówisz a w każdym razie podzielił na trzy co najmniej, mimo żę masz dużą wiedzę na swój wiek . Steve Job umarł w wieku 56 lat . czy pieniądze go zabiły czy nie uratowały ?Znam wielu ekspertów i fachowców z wiekiem coraz mniej są człowiekiem, W każdym bądż razie dorze mówisz ale to wiedza nie dla większości .
👍👍👍
Lubię cie słuchać ☺️
Każdy przed 20tką powinien to obejrzeć i zrozumieć. Przejdzie przez ten okres o wiele lżej :)
Dziękuję dziękuję dziękuję
Mam 21 lat. Na tym kanale kręcę sie od wieku nastoletniego, a przynajmniej od 16/17 roku życia. I to co tu się dzieje widać w moim życiu, ile wiedzy stąd wynoszę, jak ciekawi ona innych, wpływa na moje relacje. Ludzie doznają szoku, skąd u mnie taki styl bycia - (Panie) Leszku, po takiej znajomości to już mogę 😆 Jest Pan jednym z tych, dzięki którym zdołałam się odbić od dna, pomimo horroru, teraz jestem tą osobą, która siedziała głęboko i potrzebowała pracy, aby wyjść i działać. Jestem tą 'inną, dziwną', ale też 'wyjątkową, nietypową' osobą w towarzystwie 😄 I za rok będę totalnie inna, po kolejnych wzlotach i upadkach, ale to zostanie. Nauczyłam się odmawiać i duuużo innych rzeczy. Epopeja by powstała. Jeszcze zostało skupić się na jednej pasji, bo to ogromny ból serca, ale przypowieść z filmu działa na wyobraźnię. Idę dalej popełniać błędy, ale nad nimi świadomie pracować. I ryzykować, bo kiedy. Będzie co pamiętać. Dziękuję za to co robisz!
Poproszę dłuższy odcinek o punkcie 5, jeśli jest taka możliwość. Aktualnie się z tym zmagam i lekko nie jest. Ciężko sobie przetłumaczyć pewne rzeczy.
👍👍
To się szybko zestarzałeś, bo moja mama z muzyki rockowej pod wpływem młodszego brata zaczęła słuchać rapu, A było to jak miała 37/38 lat
Dziękuję bardzo za ten podcast. Na pewno rada odnośnie relacji przyjacielskich i romantycznych jest dla mnie jak najbardziej aktualna dla mnie.
Chciałbym jedynie zapytać jak odróżnić toksyczną relacje od prawidłowej, gdyż moim zdaniem trudniejszy czas też wykańcza Cię wewnętrznie nawet przy zdrowej relacji.
No ciężko wyczuć gdzie przebiega precyzyjna linia, istotą toksycznej relacji jest właśnie fakt, że cię wysysa/wyniszcza/psuje twoje życie, nie daje ci żadnej przestrzeni. Toksyczność najczęściej po prostu przejawia się zbytnią zależnością i podporządkowaniem jednej ze stron. W zdrowym związku dwoje dorosłych ludzi nie musi być ze sobą, ale są, bo darzą się uczuciem, szacunkiem i po prostu chcą to utrzymywać i naprawiać. W toksycznym związku przynajmniej jedna strona nie robi tego co chce, tylko to co chce ta druga. Te zależności są toksyczne, jedna osoba jest manipulowana itd.
Dzięki
Ktoś kiedyś powiedział "gdybym miał dzisiejszą wiedzę dziesięć lat temu był bym w innym miejscu "na co mu odpowiedział gdybyś nie przeszedł drogi którą przebyleś nie było by cię tu dzisiaj.....
Ok, tylko uczenie się na własnych błędach jest z reguły najbardziej kosztowne. Dlatego warto uczyć się na błędach innych osób.
mam 18lat, ale chętnie obejrzę
nic z tego nie rozumiem , zadnych konkretow
Łapa w górę za koszulkę z Dead Can Dance;]
Ciekawe prawdy 🧐
Która najciekawsza?
@ pierwsza
To ja nawet przed czasem jestem, bo mam 19 lat 😂
Leszku tak mądrze gadasz ..... skąd to wszystko wiesz.....strzelasz gola cały czas😀😀😀
Ale z dźwiękiem to ty masz olbrzymie problemy.
Muszę w końcu skończyć ustawienia nowego studia.
Ja z kolei zauważyłam, że czasami "uciekają" Ci końcówki wyrazów bądź zdań. Słychać to np w 0:22 gdy mówisz: "kiedy mają dwadzieścia, dwadzieścia parę lat". Prawie nie słychać jak kończysz to zdanie, treści można się domyślać z kontekstu. W paru filmach to słychać. Oczywiście to miała być konstruktywna krytyka :)
No to właśnie wynika z niewłaściwych ustawień procesora dźwięku, który ścina za szybko/mocno cichsze dźwięki. Muszę to nazmieniać.
Brakuje mi tej zasłony za Tobą. Była taka swojska i nadawała przytulności :)
Ja jej uczciwie już miałem dość :D
Dykcja, nie wyraźnie się wypowiadasz, to denerwujące!! Nie da się słuchać... Temat b. ciekawy