Öykü bi anne olarak gözlerim doldu Rabbim her anneye kolaylık versin çok haklısın benim kimsem yoktu hep kolay olacağını düşündüm Allah ta o konuda hep kolaylık verdi yardım etti doğumlarım hep kolay oldu şimdi sen söyleyince farkındalık geldi evet inancım enerjim bana mucize olarak dönmüş bende şimdi farkettim ve seni karşıma çıkaran Rabbime sonsuz şükürler olsun buda tesadüf değil tevafuk
Seni ilk Ayşe'nin evde doğum hikayesi ile tanıdım Öykü :) o zamanlar doula olmak isteyen ve doğumu merak eden 20lerinde bir genç kadındım. Hala o doğum hikayesi bana çok ilham veriyor, benim de hayallerimden biri olmuştu. O zamandan beri de takip ediyorum seni ve zaman içerisindeki bu ilerleyişin beni hem çok etkiliyor hem çok mutlu ediyor. Bir şekilde seni çok yakın hissediyorum kendime. Ali'nin hikayesini ilk defa dinledim, bir doula olarak canımı acıttı bir yerde, sonra o ızdırabı tanımlayışın ve seni aydınlığa götüren yoldaki başlangıç olması beni düşündürdü :) keşke herkes hayatındaki travmaları bu denli çözümleyip rehber yapabilse kendine. Bizim için yapmaya çalıştığın rehberlik için teşekkür ederim kendi adıma. Her zaman ilham veriyorsun. ❤️
Damla çok teşekkürler. Çok çabaladım bunun için yıllardır ama değdi. Yani bu olaya şükür diyebilmemi kastediyorum. Paylaşma cesaretim ışık tutabiliyorsa ne mutlu bana. İyi ki dedirtiyor böyle mesajlar bana. Eksik olma. Sevgiyle sarılıyorum.❤️
Simdi sinavda niye istediyim başariyi kazanamadigimi anladim,ben diger ihtimali hic dusunmedim dusuncesi coox korkutuyordu ve o korkumla yuzlesdirdi hayat beni tesekkur edirem tam teslimiyyet ne oldugunu anladim
Öykü, 90 senesinde hipnoz seansları alıp, normal doğuma ağrısız, kanamasız, sızısız, yürüyerek giren ve şu anda da benzer bir işle uğraşan bir annenin çocuğu olarak, seni kendime daha da yakın hissettim. Öykü ismi asla boşa değildir. Her zaman anlatack bir Öykümüz vardır ve annem üniversite de kısa öykü dersleri veriyordu ve bana Öykülerin sonu hrp mutlu biter demişti. Öyle ya da böyle bu sihirle söze öyle inanırım ki.. Seni dinlemek öyle ki bana inanılmaz ilham ve sevinç veriyor. Umarım bir gün gerçekten tanışırız.
kızımın adı öykü demiştim bir önceki video yorumunda, şimdide oğlumun adı Ali ve senin Ali ni doğururkenki süreçlerin benmkiyle ne kadar eşleşiyor Öykü, ağzım açık dinliyorum sanki ben hikayemi dinliyorum bu nasıl bir şey, o doğum depresyonu inanılmazdı gerçekten şükür çok şükür
Sizi ilk kez 3-4 sene önce googlea "evde doğum" yazıp blogunuzda kızınızın doğum hikayesiyle tanıdım. Fotoğraflarınız videolariniz hala gözümün onünde😊 Ben de ilk doğumumu evde yapmak istedim ve o zamanlar çok yaygın değildi bu kadar. Ben sürekli evde doğum yapan kadınlarin hikayelerini araştiriyorum. Okuyorum. O kadar çok inandım ve istedimki tıpkı anlattiğiniz gibi hayat karşıma Istanbul Dogum Akademisinden eğitimli bir ebeyi çıkardı. Evde sadece eşim ve ebemizle harika bir doğum hikayem oldu. Hem de Ebe ablamizla ayri şehirlerdeyken ve nasıl olacak doğum başlarsa nasıl yetişecek derken Ebe ablamizin Istanbuldaki bir treni kaçirmasıyla Kocelideki evime gelişi. Benim o anda 42+5. haftada olmam. Sonra masajlarla ve uyguladigi bazi yontemlerle doğumumun başlaması. Ina Mayin gebeleri gibi harika bir süreç gecirmem hepsi hayatimda yaşadigim en guzel tecrubelerden biriydi. Siz anlattikca kendi hikayemi dinler gibi oldum. Inanmak çok çok önemli ve dediğiniz gibi tevekkül de çok önemli. Bezsiz bebekle de sizin blogunuzda tanışmıştım "Bezsiz Ayşe"ydi hatta başlığın ismi hala hatırlıyorum😊. Oğlumda tuvalet iletisimi uygulamamda da katkınız büyük. Hayatımda çok güzel sayfalar açtınız. Şimdi ve öncesinde tüm bunlari paylaştığınız için teşekkür ederim. ❤
Cok ince cok icten bi anlatim, gozlerim doldu, tesekkurler paylastiginiz icin, hani pısırık korkak dediniz ya oturdugunuz o an icin, bildim onu cok iyi bildim, sevgiler Oyku hanim
Hepsi de ne kadar insani, ne kadar anlaşılır duygular. O sezaryen yapan Öykü'nun gözlerinden öperim. O zaman olması gereken neyse olmuş, hep öyle değil mi? Olmasaymis bu güçlü kadın dogmazmis. Simdiki bu güçlü halimizle o zamanki bizi nasıl yargilayabiliriz, sadece şefkatle kabul edebiliriz.❤️
Sizi bir arkadaşım sayesinde tanıdım ve sürekli olmasa da sizin deyiminizle iştahlı bir yerden yoga yapmaya başlamıştım,şimdi bu spiritüelliği,hayatınızı kattığınız videolarınız o kadar çok dokunuyor ki her videonun altına yorum bırakmak istiyorum(ki az yaptığım bir şeydir),teşekkürler öykü hanım hep anlatın💚💚
Canım Öykü, bunu şimdi izledim. Bir süre önce instagramda annemin bana hamileliği ve doğumu sürecinden ve bakış açımdaki dönüşümden benzer kelimelerle bahsetmiştim... Çok ilginç değil mi? Böyle şeyler oldukça daha fazla bağ kuruyorum seninle... Çok sevgiler❤️
Ahhhh Öykü... Ayşe daha çok küçüktü ve seni Ayşe Köroğlu ile olan yayınında tanıdım. Sonrasında paylaşımlarını okudum, hele ki doğum hikayen’den çok etkilenmiştim. Bize rehber oluyorsun teşekkürler 🙏🏻💕 hepimizin sonsuz akış ve güvene teslim olabilmemiz dileğimle 🙏🏻💕
Anlattığın hikayelerin beni öyle içine alıyor ki, anlatamam. O ışıklı yolu biliyorum, o yumuşak patikada attığım küçük adımlar var fakat çok alıştığım kuru, asfalt yola çıkıyorum her seferinde. Kalbimi açmak, izin vermek ve sevginin yumuşak kollarına düşmek sanki en büyük duam. Keşke biraz daha cesur olsam…
O kadar güzel anlattın ki öykü aynı şeyleri yaşamışım seninle sezeryan konusunda ve sonrasında şuan kızım 8 yaşında bir kardeşi olsun istiyorum ama aynı şeyleri yaşamaktan ödüm kopuyor şuan 37 yaşındayım bilmiyorum bilemiyorum 😓
Oyku’cum ne guzel anlatmissin yine, son bolumu 2-3 kere dinledim. Zira kafama takilan bir sey var, bir seyi cok istedigimizde onun bizim icin en iyisi olup olmadigini bilmeden olmasi icin niyet etmek, umut etmek, calismak, sanki celiski gibi geliyordu. Ama sanirim anladim. Olmamasi ihtimalini kabullenmek hem insana guven ve rahatlik veriyor (frekans degistiriyoruz), hem de belki de diger ihtimal bizim icin daha iyi ise ona da yol aciyor degil mi?
Ceylancım evet. Açılıyoruz basitçe. Çünkü tecrübe etmek istemediğimiz ihtimali yok saydıkça, aslında korku içten içe çalışmaya devam ediyor. O korkuyu olmadan hissedip, bedene tanıtmak gerekiyor o hissi. Onu hissedince anlıyoruz ki ‘Haa ok, hâlâ hayattayım, yaşıyorum. O kadar da kötü değilmiş.’ Veya zihnimizin bizi ölüme kadar götüren çook trajik bir hikaye yazdığını fark ediyoruz. O zaman da ‘Saçmalama ya, tabii ki o kadar olmayacak!’ deyip yine rahatlıyoruz.😌
İNANAMIYORUM, İNANAMIYORUM. videoda 5.50. dk kadar anlattıklarınızı sanki ben anlatıyorum, çünkü aynı olayları birebir yaşadım, inanılmaz ve dayanılmaz ağrılı bir sezeryan sonrası gecesi çocuğumu gözümün görmemesi, ve 1 yıl boyunca içine düştüğüm dipsiz kuyu, lohusa sendromu... hayatımdan bile vazgeçtiğim o günler... hatırladıkça burnumun direği sızlıyor, düşündükçe hep o travmatik doğuma bağlamıştım sonrasında olanları. yalnız değilmişim... hatta biyerde şey okumuştum; doğum sonrası bir kadın kendini tanrıça gibi hissetmiyorsa o doğumda doğal olmayan birşeyler vardır diye... bu söze tutunup kendimi iyileştirmeye çalıştım, suç bende değildi... üstünden 3 yıl geçti ama hala içimde biyerlerde bir yara var, umarım bir gün iyileşirim...iyileşmeye niyet ediyorum...
Hiçbirimiz yalnız değiliz Funda Hanım. Ben de iyi ki anlattım, siz de. Elbette iyileşeceksiniz ama bunun için farkındalıklı çabanızı bırakmayın. Gerekiyorsa yardım alın ya da size iyi gelen başka bir yol bulun. Çok sevgiler❤️
Öykü bi anne olarak gözlerim doldu Rabbim her anneye kolaylık versin çok haklısın benim kimsem yoktu hep kolay olacağını düşündüm Allah ta o konuda hep kolaylık verdi yardım etti doğumlarım hep kolay oldu şimdi sen söyleyince farkındalık geldi evet inancım enerjim bana mucize olarak dönmüş bende şimdi farkettim ve seni karşıma çıkaran Rabbime sonsuz şükürler olsun buda tesadüf değil tevafuk
Allah şifa versin öykü hanimcığim herkesin yolu Yaradan dan geçiyor.
"Anlatilmaz, ancak yasanir" seyleri, ictenlikle ozenle anlattigin; kimine umut, kimine ilham, kimine de guc verdigin icin tesekkurler Oyku.
Senin güzel yorumların da bana bu saydıklarını veriyor Çiğdem, eksik olma.🤍
Seni ilk Ayşe'nin evde doğum hikayesi ile tanıdım Öykü :) o zamanlar doula olmak isteyen ve doğumu merak eden 20lerinde bir genç kadındım. Hala o doğum hikayesi bana çok ilham veriyor, benim de hayallerimden biri olmuştu. O zamandan beri de takip ediyorum seni ve zaman içerisindeki bu ilerleyişin beni hem çok etkiliyor hem çok mutlu ediyor. Bir şekilde seni çok yakın hissediyorum kendime. Ali'nin hikayesini ilk defa dinledim, bir doula olarak canımı acıttı bir yerde, sonra o ızdırabı tanımlayışın ve seni aydınlığa götüren yoldaki başlangıç olması beni düşündürdü :) keşke herkes hayatındaki travmaları bu denli çözümleyip rehber yapabilse kendine. Bizim için yapmaya çalıştığın rehberlik için teşekkür ederim kendi adıma. Her zaman ilham veriyorsun. ❤️
Damla çok teşekkürler. Çok çabaladım bunun için yıllardır ama değdi. Yani bu olaya şükür diyebilmemi kastediyorum.
Paylaşma cesaretim ışık tutabiliyorsa ne mutlu bana. İyi ki dedirtiyor böyle mesajlar bana.
Eksik olma. Sevgiyle sarılıyorum.❤️
@@oykusahin ben de sana sarılıyorum 🤗
Çok şükür çok sukur çok şükür
Ne harikasınız bu ara tüm videolarınızı izliyor dinliyorum ve illaki bir yeni cümle yer ediyor aklima❤❤❤
Teşekkür ederim♥️
' Mucize olan bizim gözümüzün onlara açılması! ' Teşekkürler Öykü. Nasıl ilham verdiğini bilemezsin. Hiç şaşma ve şaşırma. Sevgiler ..
Burçak çok teşekkürler. Çok çok sevgiler❤️
Hayattaki olaylardan tanrinin filini okumak nadil bir his olurdu
Ağladım bu videoda 🦋🦋
İsminiz gibi yalın bir şekilde anlatımınızı zevkle izledim.Sizinle gurur duydum..Arkadaşınızın babası..:))
Doğum hikayesini cok merak ettim. Devamı da olsa keske❤️❤️
Instagram profilimde aşağılara inerek arayabilirsiniz😌🙏
Hayat değiştirici cümlelerin benim için çok değerli
Şafak teşekkürler🤍
Simdi sinavda niye istediyim başariyi kazanamadigimi anladim,ben diger ihtimali hic dusunmedim dusuncesi coox korkutuyordu ve o korkumla yuzlesdirdi hayat beni tesekkur edirem tam teslimiyyet ne oldugunu anladim
Öykü, 90 senesinde hipnoz seansları alıp, normal doğuma ağrısız, kanamasız, sızısız, yürüyerek giren ve şu anda da benzer bir işle uğraşan bir annenin çocuğu olarak, seni kendime daha da yakın hissettim. Öykü ismi asla boşa değildir. Her zaman anlatack bir Öykümüz vardır ve annem üniversite de kısa öykü dersleri veriyordu ve bana Öykülerin sonu hrp mutlu biter demişti. Öyle ya da böyle bu sihirle söze öyle inanırım ki.. Seni dinlemek öyle ki bana inanılmaz ilham ve sevinç veriyor. Umarım bir gün gerçekten tanışırız.
Öykücüm çok teşekkür ederim. Tekrar tekrar okudum yorumunu❤️ Hem de en güzel, en uygun şartlarda tanışacağız.❤️
🙏🏻❤️
kızımın adı öykü demiştim bir önceki video yorumunda, şimdide oğlumun adı Ali ve senin Ali ni doğururkenki süreçlerin benmkiyle ne kadar eşleşiyor Öykü, ağzım açık dinliyorum sanki ben hikayemi dinliyorum bu nasıl bir şey, o doğum depresyonu inanılmazdı gerçekten şükür çok şükür
Hiçbirimiz yalnız değiliz işte, bütün bunları bu yüzden paylaşıyorum♥️
♥️🙏
Sizi ilk kez 3-4 sene önce googlea "evde doğum" yazıp blogunuzda kızınızın doğum hikayesiyle tanıdım. Fotoğraflarınız videolariniz hala gözümün onünde😊 Ben de ilk doğumumu evde yapmak istedim ve o zamanlar çok yaygın değildi bu kadar. Ben sürekli evde doğum yapan kadınlarin hikayelerini araştiriyorum. Okuyorum. O kadar çok inandım ve istedimki tıpkı anlattiğiniz gibi hayat karşıma Istanbul Dogum Akademisinden eğitimli bir ebeyi çıkardı. Evde sadece eşim ve ebemizle harika bir doğum hikayem oldu. Hem de Ebe ablamizla ayri şehirlerdeyken ve nasıl olacak doğum başlarsa nasıl yetişecek derken Ebe ablamizin Istanbuldaki bir treni kaçirmasıyla Kocelideki evime gelişi. Benim o anda 42+5. haftada olmam. Sonra masajlarla ve uyguladigi bazi yontemlerle doğumumun başlaması. Ina Mayin gebeleri gibi harika bir süreç gecirmem hepsi hayatimda yaşadigim en guzel tecrubelerden biriydi. Siz anlattikca kendi hikayemi dinler gibi oldum. Inanmak çok çok önemli ve dediğiniz gibi tevekkül de çok önemli. Bezsiz bebekle de sizin blogunuzda tanışmıştım "Bezsiz Ayşe"ydi hatta başlığın ismi hala hatırlıyorum😊. Oğlumda tuvalet iletisimi uygulamamda da katkınız büyük. Hayatımda çok güzel sayfalar açtınız. Şimdi ve öncesinde tüm bunlari paylaştığınız için teşekkür ederim. ❤
Sen hep anlat sevgili Öykü .Gozlerim dolarak ayni zamanda ferahlamis olarak dinledim.😍❤
❤️
Cok ince cok icten bi anlatim, gozlerim doldu, tesekkurler paylastiginiz icin, hani pısırık korkak dediniz ya oturdugunuz o an icin, bildim onu cok iyi bildim, sevgiler Oyku hanim
Ben teşekkür ederim Elif Hanım. Sevgiyle sarılırım🤍
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
Hepsi de ne kadar insani, ne kadar anlaşılır duygular. O sezaryen yapan Öykü'nun gözlerinden öperim. O zaman olması gereken neyse olmuş, hep öyle değil mi? Olmasaymis bu güçlü kadın dogmazmis. Simdiki bu güçlü halimizle o zamanki bizi nasıl yargilayabiliriz, sadece şefkatle kabul edebiliriz.❤️
Kesinlikle öyle. O yüzden diyorum ya ‘’En büyük ‘iyi ki’m oldu bu olay’’ diye.
Her ne oluyorsa bir sebepten oluyor.💛
O kadar güzel anlattın, o kadar güzel anladım ki ♥️
Gören gözlerinden öperim 🤗
Ben de seni öperim Feyzukum❤️
Burak'la birlikte izledik, çok şeye dokundu anlattıkların Öykü. Gözlerim dolu dolu, asıl ben sana teşekkür ederim!
Sağol Burcu❤️
Hep anlatsan ya :) Seni dinledigim 16 dakika yetmiyor gercekten. Yuregine saglik. Bol sevgiler..
Teşekkürler Ayşe❤️
👏👏👏🌞
Yemini ederken, bu "eve dönüşüm" de olduğu gibi ağladım. Daha nice iyileştirici ağlamalara, beraber..💛
🤍🙏
🏵
Sizi bir arkadaşım sayesinde tanıdım ve sürekli olmasa da sizin deyiminizle iştahlı bir yerden yoga yapmaya başlamıştım,şimdi bu spiritüelliği,hayatınızı kattığınız videolarınız o kadar çok dokunuyor ki her videonun altına yorum bırakmak istiyorum(ki az yaptığım bir şeydir),teşekkürler öykü hanım hep anlatın💚💚
Çok teşekkür ederim Fatma Hanım. Ben de çok mutlu oluyorum hissedildiğimi hissedince. Hep yazın, çok sevgiler💛
Yolculuğunuzu bizlerle paylaştığınız için teşekkürler 🌸
🙏🌸
etkileyici ve ilham verici:)
🙏
Canım Öykü, bunu şimdi izledim. Bir süre önce instagramda annemin bana hamileliği ve doğumu sürecinden ve bakış açımdaki dönüşümden benzer kelimelerle bahsetmiştim... Çok ilginç değil mi? Böyle şeyler oldukça daha fazla bağ kuruyorum seninle... Çok sevgiler❤️
❤️
❤️
Ahhhh Öykü... Ayşe daha çok küçüktü ve seni Ayşe Köroğlu ile olan yayınında tanıdım. Sonrasında paylaşımlarını okudum, hele ki doğum hikayen’den çok etkilenmiştim. Bize rehber oluyorsun teşekkürler 🙏🏻💕 hepimizin sonsuz akış ve güvene teslim olabilmemiz dileğimle 🙏🏻💕
Zehra rehber olmayı bilemem ama kendi rehberinin kendin olduğunu hatırlatmayı deneyebilirim ancak.
Çok teşekkür ederim güzel yorumuna.🌸
Anlattığın hikayelerin beni öyle içine alıyor ki, anlatamam. O ışıklı yolu biliyorum, o yumuşak patikada attığım küçük adımlar var fakat çok alıştığım kuru, asfalt yola çıkıyorum her seferinde. Kalbimi açmak, izin vermek ve sevginin yumuşak kollarına düşmek sanki en büyük duam. Keşke biraz daha cesur olsam…
Bu sabır isteyen bir pratik Oya. Bunu kendine sık sık hatırlat.🤍
mucize olan bizim gözümüzün onlara açılması ❤
❤️
🌸
Bogrunden öperim kadın 💜
❤️
Ağlayarak izledim
❤️
O kadar güzel anlattın ki öykü aynı şeyleri yaşamışım seninle sezeryan konusunda ve sonrasında şuan kızım 8 yaşında bir kardeşi olsun istiyorum ama aynı şeyleri yaşamaktan ödüm kopuyor şuan 37 yaşındayım bilmiyorum bilemiyorum 😓
İç sesin seni yönlendirecektir Dilek. Daha çok sessizlikte kal, daha çok dinle.🙏
Bende 10 sene aradan sonra sezaryan sonrası normal doğum yaptım ama hastanede
Oyku’cum ne guzel anlatmissin yine, son bolumu 2-3 kere dinledim. Zira kafama takilan bir sey var, bir seyi cok istedigimizde onun bizim icin en iyisi olup olmadigini bilmeden olmasi icin niyet etmek, umut etmek, calismak, sanki celiski gibi geliyordu. Ama sanirim anladim. Olmamasi ihtimalini kabullenmek hem insana guven ve rahatlik veriyor (frekans degistiriyoruz), hem de belki de diger ihtimal bizim icin daha iyi ise ona da yol aciyor degil mi?
Ceylancım evet. Açılıyoruz basitçe. Çünkü tecrübe etmek istemediğimiz ihtimali yok saydıkça, aslında korku içten içe çalışmaya devam ediyor. O korkuyu olmadan hissedip, bedene tanıtmak gerekiyor o hissi. Onu hissedince anlıyoruz ki ‘Haa ok, hâlâ hayattayım, yaşıyorum. O kadar da kötü değilmiş.’
Veya zihnimizin bizi ölüme kadar götüren çook trajik bir hikaye yazdığını fark ediyoruz. O zaman da ‘Saçmalama ya, tabii ki o kadar olmayacak!’ deyip yine rahatlıyoruz.😌
İNANAMIYORUM, İNANAMIYORUM. videoda 5.50. dk kadar anlattıklarınızı sanki ben anlatıyorum, çünkü aynı olayları birebir yaşadım, inanılmaz ve dayanılmaz ağrılı bir sezeryan sonrası gecesi çocuğumu gözümün görmemesi, ve 1 yıl boyunca içine düştüğüm dipsiz kuyu, lohusa sendromu... hayatımdan bile vazgeçtiğim o günler... hatırladıkça burnumun direği sızlıyor, düşündükçe hep o travmatik doğuma bağlamıştım sonrasında olanları. yalnız değilmişim... hatta biyerde şey okumuştum; doğum sonrası bir kadın kendini tanrıça gibi hissetmiyorsa o doğumda doğal olmayan birşeyler vardır diye... bu söze tutunup kendimi iyileştirmeye çalıştım, suç bende değildi... üstünden 3 yıl geçti ama hala içimde biyerlerde bir yara var, umarım bir gün iyileşirim...iyileşmeye niyet ediyorum...
Hiçbirimiz yalnız değiliz Funda Hanım. Ben de iyi ki anlattım, siz de.
Elbette iyileşeceksiniz ama bunun için farkındalıklı çabanızı bırakmayın. Gerekiyorsa yardım alın ya da size iyi gelen başka bir yol bulun.
Çok sevgiler❤️
Gonlunuze ferahligin bir an evvel gelmesini dilerim