อยากพบเธออีกสักครั้ง

ตอนที่ 9 อยากพบเธออีกสักครั้ง
ตอนนี้ผมเติบโตขึ้นตามวัยโดยเฉพาะในเรื่องความรู้สึกนึกคิด หลายครั้งที่ผมรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองได้กระทำเอาไว้แม้ไม่สามารถแก้ไขได้แต่บทเรียนมันช่วยสอนให้ผมไม่ทำซ้ำเดิมอีก ผมมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาเป็นคู่ชีวิตแล้ว แต่มันไม่ใช่กระบวนความคิดเดิมอีกต่อไป มันไม่ใช่การพร่ำเพ้อ จินตนาการเหมือนแบบเก่า ผมไม่ได้รู้สึก รักหรือลุ่มหลงเพราะหน้าตา ผมตัดสินใจเพราะเมื่อมีความใกล้ชิดกัน ผมเห็นว่าเวลาอันควรแล้วผมอยู่คนเดียวนานเกินไปอายุ 34-35 ปีแล้ว
และเมื่อไปไหนมาไหนผมจะรู้สึกห่วงเธอไม่อยากปล่อยเธอไว้คนเดียว ไปสังสรรค์กับเพื่อนผมพาเธอไปทุกครั้ง เธอก็ดูแลผมเท่าที่ทำได้ ผมไม่ได้ใส่ความรู้สึกความเป็นเจ้าของเหมือนคนแรกๆ ผมมีช่องว่างไว้ให้เธอ และผมก็ต้องการแบบนั้นด้วย ความหมายของผมคือพร้อมอยู่และพร้อมไปได้ตลอดเวลา ผมไม่ใช้ความรักนำ ผมใช้ความรับผิดชอบที่จะดูแลกันอย่างจริงใจ ชีวิตมีความเครียดน้อยลง ผมนอนหลับเร็วขึ้น มันดูค่อนข้างลงตัวกับผู้หญิงแล้วกระมัง
แต่ในขณะเดียวกัน ผมกลับฝันถึงเธอคนแรกหลายครั้ง ซึ่งผมเคยเล่าเรื่องราวนี้ให้กับแฟนผมฟัง ผมไม่ปิดบัง เธอรู้และเข้าใจผม การฝันถึงจะเป็นด้วยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ใดๆ ผมไม่รู้จริงๆ มันส่งผลแว็บๆในความคิดให้ผมคิดถึงเธออยากเจอ ผมไม่ได้มีความรู้สึกโกรธเกลียดอะไรเธออีกแล้ว
ผมเคยนั่งทบทวนย้อนหลังหลายครั้งจนตกผลึกความคิดออกมาได้หลายข้อคือ
1.ผมอยากให้เธอเป็นเหมือนสิ่งที่ผมต้องการให้เป็นตามรูปแบบจินตนาการของผม เธอก็คงสัมผัสได้บ้างว่าบางเรื่องมันเพ้อฝันมากเกินไป
2.ผมเองเป็นคนพาเธอไปพบกับความเป็นจริงนั่นคือความยากลำบากของชีวิตผม ผมไม่มีอะไรเลยที่จะเป็นความหวังของชีวิตในช่วงนั้นได้ มันจำเป็นเหรอ มีความรักอย่างเดียวได้เหรอ เพียงพอหรือเปล่า
3.ผมไม่มีความสามารถใดๆที่จะปกป้องเธอได้เลยในช่วงเวลานั้นๆ
4.ผมไม่ใช่เจ้าของชีวิตเธอ เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกใครก็ได้ ไม่ใช่แค่เธอผู้หญิงผู้ชายทุกคนบนโลกนี้รวมทั้งผม
เอาแค่ 4 ข้อนี้ถามย้อนกลับมาที่ผม ถ้ามีสิ่งที่ดีกว่า ผมจะเลือกไหม นั่นหมายความว่าที่ผ่านมาเธอไม่ผิดอะไรเลย
เมื่อผมรู้และเข้าใจชีวิตมากขึ้นผมยิ่งรู้สึกรักเธอมากขึ้นเพียงแต่ไม่ใข่ความรักแบบเดิมที่ผมเป็น ผมเผลอยิ้มกับตัวเองและยินดีกับการที่เธอไม่เลือกผม ชีวิตเธอ เธอต้องมีความคิดความฝันเป็นของตนเอง เธอแสวงหาอะไรก็ควรจะทำตามนั้นผมกับเธอก็มีปัญหาคล้ายๆกัน เธออยู่กับแม่แค่สองคน ผมพ่อแม่แยกทางกัน แม้หลังจากนั้นอีกสองสามปีจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก แต่ความรู้สึกนึกคิดของผมก็เลยจุดนั้นไปแล้วเราต่างผ่านเหตุการณ์ที่สำคัญของชีวิตมาด้วยกันผมรู้แล้วว่าต้องการอะไร ดังนั้นเธอควรมีสิทธิ์ทุกอย่างในชีวิตของตัวเอง ไม่ใช่แค่เธอ แฟนคนนี้ของผมก็อีกด้วยในมารตฐานเดียวกัน ผมแค่เก็บความรู้สึกดีๆช่วงเวลาที่ดี ที่ผมกับเธอมีต่อกันไว้ไม่ดีกว่าเหรอมันเป็นภาพความทรงจำที่ผมไม่มีทางลืมเลือนไปได้หากผมยังไม่ตายจากไป หรือถึงแม้จะให้ผมกับเธอกลับมาคบกันมาอยู่เป็นคู่ชีวิตร่วมกัน ผมก็ไม่เอา ผมไม่อยากทำลายภาพที่ผมเก็บเอาไว้ และผมอยากดูแลคนที่ผมควรจะดูแลด้วย ผมแค่คิดถึงเธอบ้างก็มีความสุขแล้วจริงๆ
วันหนึ่งมีนักเรียนหญิงคนหนึ่งมาบอกผมว่าเธอรู้จักกับผู้หญิงคนแรกของผม เป็นเหมือนคนบ้านใกล้กัน
“อาจารย์ขา พี่เขาฝากบอกมาว่า ให้อาจารย์แต่งงานได้แล้ว”
ผมตื่นเต้นดีใจมาก ผมไม่ได้เจอเธอมา 10 กว่าปีแล้ว ผมอยากเจอ อยากเห็นหน้า อยากคุย แค่เธอส่งข้อความฝากบอกมาผมรู้สึกมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด
ผมคิดถึง และ “อยากพบเธออีกสักครั้ง”
ตอนที่1 เพ้อ
• เพ้อ
ตอนที่2 เธอคือดวงจันทร์
• เธอคือดวงจันทร์
ตอนที่ 3 น้ำตาฉาบแสงจันทร์
• น้ำตาฉาบแสงจันทร์
ตอนที่ 4 เมื่อมีรัก
• เมื่อมีรัก
ตอนที่ 5 อารมณ์รัก
• อารมณ์รัก
ตอนที่ 6 จบรัก
• จบรัก
ตอนที่ 7 เลิกลอยกระทง
• เลิกลอยกระทง
ตอนที่ 8 เหงา
• เหงา
ตอนที่ 10 ดวงจันทร์ที่ฉันรัก
• ดวงจันทร์ที่ฉันรัก