Fragment Koncertu Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia pt.: "Bo we mnie jest seks" Kierownictwo artystyczne: Janusz Gast Kierownictwo muzyczne: Marcin Partyka
Nie całuj mnie, to zbyt łatwe, tylko całować... Gdzie dawne czyny dla heroiny? Gdzie te krainy bezpowrotne? Gdzie tętent kopyt - szabel furkoty - porwań łopoty - cwały lotne? Dziś już dla dam świat nie ten sam. Z dawnych lat został ślad tylko w słowach , więc ty mów zamiast znów mnie całować Starą treść w słowach zmieść inne nowe. Zachwyć mnie, zaszczyć mnie twoim słowem. Pięknie mów - żeby słów pięknu sprostać. Mów mi tak, żeby znak w sercu został. Czytaj i potem mi mów z pamięci - bo ty sam bez tych „ram” mnie nie nęcisz. Słowem mi serce z krwi obmyj ranne - tak jak tchu, tak jak snu tego pragnę! Tak jak snu tego pragnę! Cóż dla mnie zrobisz? Więcej zarobisz - skroń przyozdobisz wiankiem zasług. Nie błyśniesz szpadą, by porwać bladą - pokotem kładąc jedenastu. Dziś już dla dam świat nie ten sam. Z dawnych lat został ślad tylko w słowach , więc ty mów zamiast znów mnie całować Starą treść w słowach zmieść inne nowe. Zachwyć mnie, zaszczyć mnie twoim słowem. Pięknie mów - żeby słów pięknu sprostać. Mów mi tak, żeby znak w sercu został. Czytaj i potem mi mów z pamięci - bo ty sam bez tych „ram” mnie nie nęcisz. Słowem zburz, słowem stwórz mnie od nowa. Tonąć chcę. płonąć chcę w twoich słowach. Płonąć chcę w twoich słowach. Tonąć chce w twoich słowach
Wyjatkowy talent,co za muzykalnosc,mozna sluchac bez konca,swietny akompaniamet !!!!!!!
Pięknie!
❤❤💘 Moje serce zakochało się i bije jedno w zachwycie
Nie całuj mnie, to zbyt łatwe, tylko całować...
Gdzie dawne czyny
dla heroiny?
Gdzie te krainy
bezpowrotne?
Gdzie tętent kopyt -
szabel furkoty -
porwań łopoty -
cwały lotne?
Dziś już dla dam
świat nie ten sam.
Z dawnych lat został ślad tylko w słowach , więc ty mów zamiast znów mnie całować
Starą treść
w słowach zmieść
inne nowe.
Zachwyć mnie,
zaszczyć mnie
twoim słowem.
Pięknie mów -
żeby słów
pięknu sprostać.
Mów mi tak,
żeby znak
w sercu został.
Czytaj i
potem mi
mów z pamięci -
bo ty sam
bez tych „ram”
mnie nie nęcisz.
Słowem mi
serce z krwi
obmyj ranne -
tak jak tchu,
tak jak snu
tego pragnę!
Tak jak snu
tego pragnę!
Cóż dla mnie zrobisz?
Więcej zarobisz -
skroń przyozdobisz
wiankiem zasług.
Nie błyśniesz szpadą,
by porwać bladą -
pokotem kładąc
jedenastu.
Dziś już dla dam
świat nie ten sam.
Z dawnych lat został ślad tylko w słowach , więc ty mów zamiast znów mnie całować
Starą treść
w słowach zmieść
inne nowe.
Zachwyć mnie,
zaszczyć mnie
twoim słowem.
Pięknie mów -
żeby słów
pięknu sprostać.
Mów mi tak,
żeby znak
w sercu został.
Czytaj i
potem mi
mów z pamięci -
bo ty sam
bez tych „ram”
mnie nie nęcisz.
Słowem zburz,
słowem stwórz
mnie od nowa.
Tonąć chcę.
płonąć chcę
w twoich słowach.
Płonąć chcę
w twoich słowach.
Tonąć chce w twoich słowach
Karolinko, widziałem Twoje Liście z topól przed chwilą w tv... Takich pięknych muzycznych pereł zawsze szukam, dzięki..
Coś Pięknego!
..klasa sama w sobie..
Jak zawsze petarda. Ja to bym zamknął Panią w swojej klatce i słuchał... i słuchał... ale to niemożliwe. :)
Cudownie! :)