Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα δεν σκέφτομαι το πώς αλλά το χρήμα Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα δεν σκέφτομαι το πώς Με ρωτάς αν υπάρχει ελπίδα καμια, στον κόσμο πονάν τα παιδιά, ησυχία. Η Ρώμη το δρόμο βάφει σκοτεινά στα στενά παίζει φέρμα η αστυνομία. ο κόσμος αλλάζει και βάφει το άστι λευκό να ξεχάσει μια παύση. Κάτι σαν να αγαπάς την Ηρώ, ήμουν καμενο παιδι πριν να γίνω καμένο μυαλό. Καμιά διαφορά μα φορά τη φορά είπαμε τα σκεπτικα να αλλάξουν και να τα κενά ξαφνικά πως γεμίσαν με τα μεγαλα μας πλάνα που θα κρεμαστούνε μετα σαν πτυχια τσαλακωμενοι στην αγορά για εργασία, είναι η πλανη. Πλανιεμαι στη πόλη να σπάει η ησυχία. Τι να φοβηθω απο το Θεό όσο υπάρχει η αστυνομία. Τι να πρωτοπώ για το θυμο που με διδάξανε, αποσιωπω στα σχολεία. Τι να πρωτοπώ αφού με μάθανε να μισω κι όπου κι αν κοιτω βλέπω ότι μισω, σε βαθμό να μαι καινοτομια. δε δίνω μία έμαθα με το ζερβό, το κράτος φέρνει βια οπότε να κοπούν τα αστεία σύριζα όπως τα πόδια σου αμα επι δεξίας σε δω πορεία. Κανένα έλεος, καμια αδυναμία. Το πώς κυκλοφορείτε εξω ακόμα έχω απορία, είναι τα σίδερα ψηλά μα εγώ πουλί, πετώ, εξω απ την φυλακή γιατί είμαι αληταρία, κι είπα ενα φτάνει γιατί το παιδί μου κοιτα το ταβάνι, και δεν του φτάνει με τίποτα να ξεθυμάνει. Γιατι οι ρουφιάνοι με πνίγουνε πιο πολύ απ το ντουμανι, χρεωθηκαμε πολλά δικαστικά δεν παίζουν money. Σφιγγουμε δόντια, τα κτήνη φορέσανε κράνη. Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα δεν σκέφτομαι το πώς αλλά το χρήμα Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα δεν σκέφτομαι το πώς Μετράμε μετράμε δεν βγαίνουν τα νούμερα, με μας γελάνε γελάνε, δουλεύω να φέρω φαΐ μα δε φτάνει πεινάμε, κι όταν πεινάμε θα φάμε, μη με ρωτάτε που πάμε παρ' το τσεκουρι πεσε βροχή κομητών, στη κομισιόν, μέχρι το γκρέμισμα των φυλακών. Οι σκλάβοι των πόλεων, των μικρών κι επιπόλαιων θέλω πλασματικων, κατασκευασματα εξουσιαστων. Προτύπων μοντέλων, ζούμε στην δυστοπία απ το μέλλον. Η μονάδα ως λεία των αγέλων. Απ τα HI-FI ακούω μπαίνουν ΤΑΝΚ. Sci-fi μέχρι το Cyberpunk. Ένα εννέα οχτώ τέσσερα, Αθήνα! Πηδαμε τους φράχτες να μην μας συλλαβει η σειρήνα, δεμένος στο πλοίο, ένα τρία ένα δύο. Ανατελω δεν δύω, κάθε πρόβλημα λύω, έχω την βια ως βίο, ειπα, και την έκανα ταμείο. Δεν νιώθουν οι μαζες τι λένε οι μονάδες που ξέφυγαν, διέφυγαν. Ποσώς με ενδιαφέρει τι λες και πώς φέρθηκαν. Ποιος να με κρίνει για τί, ποιοι μιλάνε και γιατί. Όσοι μιλάνε λένε πολλά, ο λόγος γυρνάει για να εκδικηθεί. Όλα πληρώνονται εδώ, τα βάζεις κάτω τα μετράς, όλα θέμα προφοράς, ξήγας και παρεξηγάς, σ' αυτο το τοπο ειμαι μιγάς γι αυτό έτσι μαύρα με κοιτάς. Δεν χρωστάω μου χρωστάς και θα πληρωθώ σε cash Όποιο μπορεί ας βοηθήσει σε κάνα διο κενά που δεν μπόρεσα να καταλάβω, δεν έχω ασχοληθεί έμπρακτα με την ποίηση ουτε με τη στιχουργική οποτε δεν γνωριζω πώς να μεταφράσω τα λόγια σε στίχους σε στροφές κλπ οποτε τα παραθέτω απλα σαν κείμενο. Υπέροχο κομματι, αλληλεγγύη από Κορδελιό Θεσσαλονίκης.
Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα
δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα
δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα
δεν σκέφτομαι το πώς αλλά το χρήμα
Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα
δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα
δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα
δεν σκέφτομαι το πώς
Με ρωτάς αν υπάρχει ελπίδα καμια,
στον κόσμο πονάν τα παιδιά, ησυχία.
Η Ρώμη το δρόμο βάφει σκοτεινά στα στενά παίζει φέρμα η αστυνομία. ο κόσμος αλλάζει και βάφει το άστι λευκό να ξεχάσει μια παύση. Κάτι σαν να αγαπάς την Ηρώ, ήμουν καμενο παιδι πριν να γίνω καμένο μυαλό. Καμιά διαφορά μα φορά τη φορά είπαμε τα σκεπτικα να αλλάξουν και να τα κενά ξαφνικά πως γεμίσαν με τα μεγαλα μας πλάνα που θα κρεμαστούνε μετα σαν πτυχια τσαλακωμενοι στην αγορά για εργασία, είναι η πλανη. Πλανιεμαι στη πόλη να σπάει η ησυχία. Τι να φοβηθω απο το Θεό όσο υπάρχει η αστυνομία. Τι να πρωτοπώ για το θυμο που με διδάξανε, αποσιωπω στα σχολεία. Τι να πρωτοπώ αφού με μάθανε να μισω κι όπου κι αν κοιτω βλέπω ότι μισω, σε βαθμό να μαι καινοτομια.
δε δίνω μία έμαθα με το ζερβό, το κράτος φέρνει βια οπότε να κοπούν τα αστεία σύριζα όπως τα πόδια σου αμα επι δεξίας σε δω πορεία. Κανένα έλεος, καμια αδυναμία. Το πώς κυκλοφορείτε εξω ακόμα έχω απορία, είναι τα σίδερα ψηλά μα εγώ πουλί, πετώ, εξω απ την φυλακή γιατί είμαι αληταρία, κι είπα ενα φτάνει γιατί το παιδί μου κοιτα το ταβάνι, και δεν του φτάνει με τίποτα να ξεθυμάνει. Γιατι οι ρουφιάνοι με πνίγουνε πιο πολύ απ το ντουμανι, χρεωθηκαμε πολλά δικαστικά δεν παίζουν money. Σφιγγουμε δόντια, τα κτήνη φορέσανε κράνη.
Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα
δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα
δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα
δεν σκέφτομαι το πώς αλλά το χρήμα
Γυρίζω το κόσμο μα παντού Αθήνα
δεν με σηκώνει ποτέ το κλίμα
δεν βγάζω αρκετά για να βγάζουμε μήνα
δεν σκέφτομαι το πώς
Μετράμε μετράμε δεν βγαίνουν τα νούμερα, με μας γελάνε γελάνε, δουλεύω να φέρω φαΐ μα δε φτάνει πεινάμε, κι όταν πεινάμε θα φάμε, μη με ρωτάτε που πάμε παρ' το τσεκουρι πεσε βροχή κομητών, στη κομισιόν, μέχρι το γκρέμισμα των φυλακών. Οι σκλάβοι των πόλεων, των μικρών κι επιπόλαιων θέλω πλασματικων, κατασκευασματα εξουσιαστων. Προτύπων μοντέλων, ζούμε στην δυστοπία απ το μέλλον. Η μονάδα ως λεία των αγέλων. Απ τα HI-FI ακούω μπαίνουν ΤΑΝΚ. Sci-fi μέχρι το Cyberpunk. Ένα εννέα οχτώ τέσσερα, Αθήνα! Πηδαμε τους φράχτες να μην μας συλλαβει η σειρήνα, δεμένος στο πλοίο, ένα τρία ένα δύο. Ανατελω δεν δύω, κάθε πρόβλημα λύω, έχω την βια ως βίο, ειπα, και την έκανα ταμείο. Δεν νιώθουν οι μαζες τι λένε οι μονάδες που ξέφυγαν, διέφυγαν. Ποσώς με ενδιαφέρει τι λες και πώς φέρθηκαν. Ποιος να με κρίνει για τί, ποιοι μιλάνε και γιατί. Όσοι μιλάνε λένε πολλά, ο λόγος γυρνάει για να εκδικηθεί. Όλα πληρώνονται εδώ, τα βάζεις κάτω τα μετράς, όλα θέμα προφοράς, ξήγας και παρεξηγάς, σ' αυτο το τοπο ειμαι μιγάς γι αυτό έτσι μαύρα με κοιτάς. Δεν χρωστάω μου χρωστάς και θα πληρωθώ σε cash
Όποιο μπορεί ας βοηθήσει σε κάνα διο κενά που δεν μπόρεσα να καταλάβω, δεν έχω ασχοληθεί έμπρακτα με την ποίηση ουτε με τη στιχουργική οποτε δεν γνωριζω πώς να μεταφράσω τα λόγια σε στίχους σε στροφές κλπ οποτε τα παραθέτω απλα σαν κείμενο. Υπέροχο κομματι, αλληλεγγύη από Κορδελιό Θεσσαλονίκης.
Μια χαρα τα εκανες φιλε και σε ευχαριστω για το ενδιαφερον.
την αγαπη μου.
Τι να φοβηθω από τον θεο
Όσο υπάρχει η αστυνομια
Έλα ρε παιδί μου ένας άνθρωπος με flows
Δε νιώθουν οι μάζες τις μονάδες που ξέφυγαν!
Γειά σου ρε Μίασμα με τις μουσικάρες σου!
Ξενερώνω που άργησα να σε ανακαλύψω , αλλά καλύτερα αργά παρά ποτέ ! Πολύ δυνατή η μουσική σου στιχουργικά, φλόους. Δυνατός!
Μίασμα , σε παρακαλούμε ρε έχε τους στίχους από κάτω να τους φωνάζουμε στα δωμάτια μας
τους εγραψε ενα αλανι απο το κορδελιο πιο κατω ;)
Ήμουν καμένο παιδί πριν να γίνω καμένο μυαλό...:)
Η εικονα ειναι ΤΕΛΕΙΑ!
Για άλλη μια φορά μπράβο ρε παιδιά
Μπορεί να μην συμφωνούμε σε πάρα πολλά , αλλά ωραια μουσική και χωσιμο !
Αλιμονο αν ολοι συμφωνουσαμε. Εκει να εβλεπες δυστοπιες.
best 🔥
Ελευθερία πάνω απ'όλα 🙏
Τι κομματάρα έφτυσες εδώ αδελφέ?? Γεννημένος το 84 πίσω από το πολυτεχνείο. 🖤
One.love!!!
kathe provlhma lunw
exw th via ws viw
ola plhrwnode edw
💯💯💯💯💯💯💯💯💯
👊👊👊
Ημουν εδω πριν τη Χριστίνα
wk
Γυρίζω το RUclips μα παντού Χριστίνα
@@takhsdamaskinos6337 xaxaxaxaxaxaxaxaaxxaxaxaxaxaxaaxaxxa
μπράβο ρε παίκτη
κομμάταρες έχεις βγάλει
Δουλευω να φερω φαι μα δε φτανει, πειναμε
Κι οταν πειναμε θα φαμε
παντου σαλονικη 1983
και να τα κενα ξαφνικά..
τα κτήνη φόρεσαν κράνη
Ρουφιάνοι με πνίγουν πιο πολυ απ το ντουμανι !
Polu mprosta o tupos auto einai mousikh