Τα ασυνόδευτα παιδιά του 1974

ΤΑ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΕΝΑ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΜΕ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ
20 Ιουλίου 1974.
Η μέρα που έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία της Κύπρου μας.
50 χρόνια από την Τουρκική εισβολή, γροθιά στο στομάχι οι ιστορίες ανθρώπων που έζησαν τον ΑΤΤΙΛΑ.
Τετρακόσια πενήντα έξι παιδιά που έφυγαν για την Ελλάδα, προκειμένου να γλυτώσουν από το σκηνικό του πολέμου, τα ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ‘74. Ιστορίες που ξεδιπλώνονται μέσα από ένα οδοιπορικό στις πόλεις όπου έζησαν και φιλοξενήθηκαν. Οικογένειες που άνοιξαν τις αγκαλιές τους και τα σπίτια τους. Με κινηματογραφική αισθητική και προσωπικές αφηγήσεις, μεταφέρονται οι άσβεστες μνήμες της φρίκης του ‘74 μέσα από ένα ντοκιμαντέρ του ΣΙΓΜΑ, με σενάριο την ίδια τη ζωή…

[@user-lv6eq7yt1y]

Μία παρέα πρωτοετών της Παντείου είχε φιλοξενήσει παιδιά της Κυπριακής τραγωδίας που μετά από μέρες πήγαν σε οικοτροφεία και σε σχολεία.Κάποια ήταν κοντά στην ηλικία των φοιτητών, κάτω από δεκαοχτώ στις τελευταίες τάξεις λίγο πριν τις πανελλήνιες Πονεμένα αλλά με άριστο ήθος και αγάπη για τη Μαρτυρική Μεγαλόνησο , για την Ελλάδα,με όνειρα για τις σπουδές και τη ζωή, όπως όλα τα παιδιά Με κάποια από αυτά μας έδεσε μια δυνατή φιλία και προσήλωση στην πίστη στο Θεό,στις τέχνες και στα γράμματα Είχαν δύναμη, γενναίο φρόνημα, πίστη, σεβασμό , στις αξίες και στα ιδανικά,έγιναν υπέροχοι άνθρωποι Καλή λευτεριά στην Κύπρο να είναι πάντα καλά οι φίλοι και οι φίλες μας του 1974 και οι οικογένειές τους 🙏✍️🇬🇷🇨🇾

[@user-wv3ex9ct9t]

Στο 8:28 είδα τον έναν από τους 2 συμμαθητές μου στην ΣΤ΄ τάξη του 3ου Δημοτικού Σχολείου Πύργου που είχαν έρθει από την Κύπρο το 1974. Ο άλλος ήταν ο Πανίκος Δημητριάδης τον οποίο συνάντησα πριν λίγα χρόνια στον Πύργο. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες τις τρομερές εμπειρίες που μας εξιστορούσε ο Γιώργος και όσα είχε βιώσει κατά την εισβολή του 74 στο χωριό του την Ομορφίτα. Μα πιο πολύ έχει χαραχθεί στη μνήμη μου η εικόνα των πληγωμένων του χεριών. Γιώργο , να είσαι πάντα καλά και εύχομαι κάποια στιγμή να συναντηθούμε.
Σπύρος Φωτόπουλος