Çok teşekkürler tatlım ancak keşfetim kapanmış kaç hikâye attım tutmuyor.. artık tutana kadar olmayacağım sanırım ancak bunun gibi güzel hikâyelerim daha var istersen profilimde göre bilirsin 💓
@@Jeon_Jungkook.97 kanalına baktım gerçekten çok güzel hikayelerin var emin ol kesfetin o kadar çok kapalı değil ben seni kesfette gordum ama merak etme kesfetinin açılmasına yarımcı olacağım
“𝖪𝖾𝗅𝖾𝖻𝖾𝗄 𝗄𝖺𝖽𝖺𝗋 𝗈̈𝗆𝗋𝗎̈𝗆 𝗈𝗅𝗌𝖺 𝗒𝗂𝗇𝖾 𝗌𝖾𝗇𝗂 𝗌𝖾𝗏𝖾𝗋𝖽𝗂𝗆“ Oyuncular: Jungkook Jane Yazar - Jeon or Min Kapak - Jeon or Min Ortak yazım için hesaplarım kanal başlığında 💒 🧚🏻♀️~Şarkı ile okuyun~ Hikaye: Jane için bu hayatta bir yaşama sebebi ve ya nedeni yoktu. Herşeyini kayb etmiş gibi hiss ediyordu küçük kardeşinin ölümünden sonra Ailesi ona karşı iyiydi ancak onlar işkolik insanlardı , her ne kadar Jane ailesini sevse bile onlarla çokta yakın olup dertlerini bölüşemiyordu Bir günün ardından sorarlar ya " günün nasıl geçti" diye, bunu size soran varsa sizi önemseyen birisi vardır demektir Jane'in de hayatında öyle birisi vardı evet, biricik sevgilisi Jeon Jungkook. Onunla bir parkta karşılaşmıştılar sonra aynı üniversitede okumuş ve de Jungkook ona açılınca sevgili olmuşlardı Jungkook mafyaydı, o dönemler parayla ihtiyacı vardı ve ailesinin maddi durumu yoktu bu yüzden o mafyalığa baş vurdu Jane onu her türlü seviyordu parası olmamasına rağmen beraber çalışmış ve kendilerine ortak bir ev almış beraber yaşıyorlardı Genç çift birbirlerini ilk günkü kadar çok seviyordu. Ama maalesef ki bu aşk bitmek zorunda kaldı Bir gün... • Jane pov • Her geceki gibi sevgilimin işten dönmesini bekliyordum, bu gün geç kalmıştı hep 10-11 de gelen Jungkook saat gecenin 1-i olmuştu hâlâ ortalarda yoktu Endişelenmiş ve onu kaç kez aramıştı ancak o açmamıştı. Böyle durumda aklınıza iki şey gele bilirdi. Ya sizi aldatıyor ya da başına bir iş geldi Jane Jungkook'a çok güveniyordu böyle bir şey yapmazdı, ancak ikinci olasılığı düşünmek bile istemiyordu. Ona birşey olsa Jane nasıl yaşardı Odada bir o tarafa bir bu tarafa dönüyordu Jane Saate tekrar baktığında 2:13'ü gösteriyordu Korkuyordu genç kız hemde çok Biraz daha geçtikten sonra kapı çaldı Hiç beklemeden açmıştı kapıyı sevgilisinin gelmesi düşüncesiyle. Ama aceleci tavrı ona istediği görüntüyü vermemişti Kapıyı açtığında karşısında Jungkook'u görmeyen kız şaşırmış ve de karşısındaki komşusuna bakmıştı " Jungwoo abi? " - Jane... Sana bir şey söylemem gerekiyor " Buyur abi içeri geç " Birşey demeden içeri geçmiş ve de koltuğa oturmuştu - Abicim sakın üzülme tamam mı? " Abi korkutma beni zaten Jeondan dolayı çok endişeliyim gelip çıkmadı eve " - Jane haberim zaten onunla ilgili Dedi ve de masaya bir kağıt bıraktı Elim titreye titreye mektuba gitti ve de açtım İçinden Jungkook'un yüzü kan içinde olduğu bir fotoğraf ve de altında öldüğünü belirten bir kağıt ölüm saati/tarihi vardı Gözlerimden yaşlar ard arda süzülüyordu Dengemi kayb edip dizlerimin üstüne düştüm " H-hayır.. hhayır bu gerçek değil bu gerçek değil benim sevgilim yaşıyor hayır!!" - Jane kendine gel lütfen biliyorum senin için ağır bir durum bizim için de öyle ama " O... O öldü " " Öldü o!! Daha sabah beni kolları arasına alıp uyandıran sevgilim öldü anlıyor musun?!" Ellerimle yüzümü kapatıp daha çok ağlamaya başladım ~ Haftalar geçmişti her gün mezarına gider ona papatya yani en sevdiği çiçeği götürürdüm O gittikten sonra hiç iyi değildim. Hiçbir şey iyi değildi hayatımda. Onsuz yaşayan bir ölü gibiydim Annem işe sadece haftada iki kez gidiyordu kalan günlerse evde devam ediyor benimle ilgileniyordu Eski neşem kalmamıştı, onun kokusuna hasret kalmıştım. Beni öperek uyandırmasına birlikte geçirdiğimiz zamanları o kadar özledim ki Her gün daha da acı çekiyor, unutamıyordum. Zayıflamış, yemeden içmeden kesilmiştim Aylar sonra: Evde yine oturmuş onun fotoğrafına bakarak eski anılarımızı düşünüyordum. O kadar özlemiştim ki onu
Devamı: Ne kadar dalmıştımsa kapının çaldığını duymamıştım. Mona gelmişti ona anahtar vermiştim o benim en yakın arkadaşımdı - Jane? Ah, yine mi? " Hoşgeldin Mona " - Kuzum... Yanıma gelmiş ve de bana sarılmıştı Bende ona yavaşça sarılmıştım - Hadi gel elini yüzünü yıka seni bir yere götüreceğim " Ah hayır istemiyorum Mona, ben böyle iyiyim - Hayır değilsin Jane! Beni de anla lütfen en yakın arkadaşımın böyle acı çekmesi içimi paramparça ediyor.. Monanın gözlerine bakmış kafamı sallamıştım Galiba haklıydı, gitsem birşey kaybetmezdim " Peki tamam gidelim " - Canım benimm hadi hazırlanda gel Normal beyaz elbise giymiş Mona ile beraber evden çıkmıştık. Mona beni bir parka getirmişti, burası sakura ağacları olan Seul'ün sessiz bir parkıydı " Ah, Mona baksana ne kadar da güzel" - evet öyle, sakura ağaçları yılda birkez yapraklarını dökerler, bu mükemmel görüntüyü görmeni istedim Ona sarılmış gülümsemiştim " İyiki varsın Mona'm" Mona da bana gülümsemiş elimden tutmuş banklardan birine oturmuş beni de yanına oturup kafamı kucağına koymuştu Huzuru bulmuş gibi hiss ediyordum Gözlerimi kapatmış anın tadını çıkarıyordum Ancak birden gelen gülme sesi çok tanıdık gelmişti. Başımı kaldırmış böylece Mona'nın kucağından kalkmıştım - noldu Jane? " Duyuyor musun?" - neyi? " Onun sesini " - Ah, hayır Jane. O artık yok unutmalısı- Bir kez daha gülme sesi geldiğinde ikimizde aynı yere bakmıştık Gün batımında sadece gölgeleri görünüyordu Ama ben onun her zerresini tanırım bu... Bu oydu " J-jungkook..." - Jane, hayır, hayır bana bak bu Jungkook değil " Hayır hayır hayır bu O!" Hemen ayağa kalkmış yanlarına koşmuştum Mona ne kadar beni durdurmaya çalışsa bile başaramamıştı Yanlarına ulaştığım da onlara baktım. Bir kız ile sevgilim el ele birbilerine bakıyor gülüyorlardı. Onlar beni görmese bile ben onları görüyordum Olduğum yerde kilitlendim. Ben aylarca boş mezara gitmişim ve o yaşıyor olmasına rağmen benim yanıma gelmek yerine yeni sevgilimi yapmış... Göz yaşlarım yine durmuyor fazlasıyla akıyordu Mona yanıma geldiğinde o da Jungkook olduğunu fark etmişti. Bana bir şey demedi , diyemedi çünkü. Jungkook beni fark etmeden hemen koşarak ordan uzaklaştım. Mona arkamdan geldi ve ordan uzaklaştık ~ Mona beni mutlu etmeye çalışsa bile benim için artık herşey bitmişti. Mona'ya birşey söylemeden evden çıkmış ve de onu aramaya başlamıştım Onun kendi evine gitmeye karar vermiştim Kapıyı çaldım biraz sonra Jungkook kapıyı açtı Ancak beni görünce gülen yüzü soldu Acı ile gülümsedim " Beni beklemiyor muydun, sevgilim?" - Jane.. " Kendini boşa yorma sadece bir soruma cevap ver sonra gideceğim zaten" Jungkook bir şey demeden yüzüme bakmıştı Onunda gözlerindeki acıyı göre biliyordum " Neden.. sadece neden beni bu zamana kadar kandırdın. Her gün sen sandığım mezara gittim ben . Her gün senin için ağladım. Kalbim hep senin için boş kaldı. Ama sen! " - Jane bak- " Sus (ağlayarak) ben senin neyini eksik ettim. Bari sevmiyordun neden düzgünce ayrılmadında bana bu kadar acı çektirdin?" - Sadece, ben artık onu seviyordum ve de bunu sana söylemek istemedim belki beni unutursun diye de kendimi öldü olarak gösterdim " Haha, ben seni seviyordum be adam , ölürdüm ben senin için , ama artık hiçbir şey umurumda değil .. son olarak , çok mu güzel?" - ne güzel?? " Benimle oynamak, ve de o " - böyle olsun istemezdim " Ama oldu " + Jungkook , sevgilim bu da kim?? İçeriden gelen parkta gördüğüm aynı kızdı - Hiç, hiç kimse bebeğim sadece çöpçü Şimdi de çöpçü olduk öyle mi Birşey demedim, ben olmadım hiç olmazsa o mutlu olsun Kıza baktım gerçekten güzeldi, keşke bende güzel olsaydım belki beni severdi.. " (Yalandan gülümseyip) Mutluluklar " Diyip koşarak ordan ayrıldım Hâlâ arkamdan baktığına yemin ede bilirdim + Garip kız Demiş ve içeri geçmişti sevgilisi Jungkook'un istediği olmuştu peki neden mutlu değildi? {…} Jane artık karar vermişti, böyle yaşamaya devam edemiyordu. Beklide çok yanlış yapıyordu ancak bu kadar sevmişken bunları hak etmiyordu Uçuruma girmiş ve de ayaklarını aşağıya sarkıtmıştı. Sonkez güneşe bakmış gözlerini kapatmış gülümsemişti . Onun "ölümünden" sonra ilk kez böyle içten gülmüştü Ellerini oturduğu yere sabitleyip kendini itmeye hazırlamıştı ancak bir ses onu durdurmuştu - Gerçekten atlayacak mısın? " Ha? Sende kimsin? " O da gelmiş korkmadan yanıma aynı şekil oturmuştu - Ben Yoongi Demiş ve de elini uzatmıştı Bende elini tutmuş gülümsemiştim " Memnun oldum Yoongi, bende Jane " - Neden? "Ne neden?" - Neden kendine bunu yapıyorsun? Tahmin edeyim erkek için mi? Başımı eğmiştim. Eliyle çenemi kaldırmış yüzüme bakmıştı. Güneşin ışıkları onun yüzüne düşüyor onu melek gibi gösteriyordu - Yapma bunu kendine. Sen gerçekten güzel bir kızsın ve de saf birine benziyorsun. Hayatında yaşayacak daha çok şeyin var " Anlamıyorsun " - Hayır anlıyorum Gözlerine baktım, çok şey ifade ediyordu gözleri. Gerçekten yakışıklı biriydi. " Peki ya sen? Neden buradasın?" - Kimseye söylemem " Merak etme birazdan öleceğim zaten kimse bilmeyecek , hem söylemek iyi gelir " - Kararlısın yani, hm peki o zaman . Benim evim yok burada yaşıyorum " Kimseye söylemediğin şey bu muydu " - Hayır tabîki evimin olmamasından neden utanmayım " Haklısın " - Ya sen? " Hm, sevgilim, bana kendini öldü olarak gösterip aylarca saklandı benden sonraysa onu gördüm sevgili yapmıştı, onun yanına gidinceyse beni yeni sevgilisine çöpçü olarak tanıttı " " Ben aylarca kahr oldum biliyor musun boşunaymış , biz evlenmeyi planlarken birden bire hayatımdan çıktı gitti " - Kötüymüş gerçekten ama.. ama hayatına son vermemelisin. Karşında geleceğin var , bir herif için kendi hayatına son mu vereceksin yani?" " Yaşamak için bir sebebim kalmadı ki " - Yanılıyorsun, bende denedim . Bende isterdim yanında yaşadığım uçurumdan kendimi atarak herşeyden kurtulmak ama herşey öyle kolay olmuyor işte küçük hanım - Evim yok sevdiğim ve ya bir ailem yok ama ben kendim için geçinip yaşayıp gidiyorum - Kendi elinde olanları görmelisin, git yeni birini sev onunla yaşamını devam ettir . Bir hayvan sahiplen onun için hayata tutun " Sanırım deneyeceğim " - O zaman.. Ayağa kalkmış bana elini uzatmıştı. Elini tutup ayağa kalktım gözlerine baktım - O zaman yeni hayatında sana başarılar Jane " Beni hayata tekrar bağladığın için teşekkürler Yoongi " Hiç düşünmeden ve ya sormadan ona sarıldım. Şaşırmış ilk önce haraket etmemiş sonraysa o da bana sarılmıştı Ondan ayrılıp yüzüne baktım " Umarım tekrar karşılaşırız Yoongi " - Umarım Jane , hayat bu. Kaderde varsa eğer tekrar ve daha güzel sebeplerden görüşelim - Böyle sebeptense hiç görüşmeyelim daha iyi - Son - 6581 karakter 🌟 Sınır 300 abone
Ya nolur part 2 geelsin cok iyiii
Erken geldim galiba hikayeyi okumadan çok iyi olduguna eminim böyle devam et cok iyi yazıyorsun
Çok teşekkürler tatlım ancak keşfetim kapanmış kaç hikâye attım tutmuyor.. artık tutana kadar olmayacağım sanırım ancak bunun gibi güzel hikâyelerim daha var istersen profilimde göre bilirsin 💓
@@Jeon_Jungkook.97 kanalına baktım gerçekten çok güzel hikayelerin var emin ol kesfetin o kadar çok kapalı değil ben seni kesfette gordum ama merak etme kesfetinin açılmasına yarımcı olacağım
@@Gecenizzz3391 çok sağol pırlantam iyiki varsın 💓 peki o zaman yeni hikâyeler yazmaya başlıyorum inşallah keşfet bey açılır
@@Jeon_Jungkook.97 yaa teşekkür ederim sende iyiki varsın açılır merak etme yeni hikayelerini bekliyor olacağım çünkü hayal et okumadan uyuyamiyorummm
@@Gecenizzz3391 🤭 Peki balımm öyleyse yeni bir hikayemde görüşmek dileğiyle 🧚🏻♀️💕
“𝖪𝖾𝗅𝖾𝖻𝖾𝗄 𝗄𝖺𝖽𝖺𝗋 𝗈̈𝗆𝗋𝗎̈𝗆 𝗈𝗅𝗌𝖺 𝗒𝗂𝗇𝖾 𝗌𝖾𝗇𝗂 𝗌𝖾𝗏𝖾𝗋𝖽𝗂𝗆“
Oyuncular:
Jungkook
Jane
Yazar - Jeon or Min
Kapak - Jeon or Min
Ortak yazım için hesaplarım kanal başlığında 💒
🧚🏻♀️~Şarkı ile okuyun~
Hikaye:
Jane için bu hayatta bir yaşama sebebi ve ya nedeni yoktu. Herşeyini kayb etmiş gibi hiss ediyordu küçük kardeşinin ölümünden sonra
Ailesi ona karşı iyiydi ancak onlar işkolik insanlardı , her ne kadar Jane ailesini sevse bile onlarla çokta yakın olup dertlerini bölüşemiyordu
Bir günün ardından sorarlar ya " günün nasıl geçti" diye, bunu size soran varsa sizi önemseyen birisi vardır demektir
Jane'in de hayatında öyle birisi vardı evet, biricik sevgilisi Jeon Jungkook. Onunla bir parkta karşılaşmıştılar sonra aynı üniversitede okumuş ve de Jungkook ona açılınca sevgili olmuşlardı
Jungkook mafyaydı, o dönemler parayla ihtiyacı vardı ve ailesinin maddi durumu yoktu bu yüzden o mafyalığa baş vurdu
Jane onu her türlü seviyordu parası olmamasına rağmen beraber çalışmış ve kendilerine ortak bir ev almış beraber yaşıyorlardı
Genç çift birbirlerini ilk günkü kadar çok seviyordu. Ama maalesef ki bu aşk bitmek zorunda kaldı
Bir gün...
• Jane pov •
Her geceki gibi sevgilimin işten dönmesini bekliyordum, bu gün geç kalmıştı hep 10-11 de gelen Jungkook saat gecenin 1-i olmuştu hâlâ ortalarda yoktu
Endişelenmiş ve onu kaç kez aramıştı ancak o açmamıştı. Böyle durumda aklınıza iki şey gele bilirdi. Ya sizi aldatıyor ya da başına bir iş geldi
Jane Jungkook'a çok güveniyordu böyle bir şey yapmazdı, ancak ikinci olasılığı düşünmek bile istemiyordu. Ona birşey olsa Jane nasıl yaşardı
Odada bir o tarafa bir bu tarafa dönüyordu Jane
Saate tekrar baktığında 2:13'ü gösteriyordu
Korkuyordu genç kız hemde çok
Biraz daha geçtikten sonra kapı çaldı
Hiç beklemeden açmıştı kapıyı sevgilisinin gelmesi düşüncesiyle. Ama aceleci tavrı ona istediği görüntüyü vermemişti
Kapıyı açtığında karşısında Jungkook'u görmeyen kız şaşırmış ve de karşısındaki komşusuna bakmıştı
" Jungwoo abi? "
- Jane... Sana bir şey söylemem gerekiyor
" Buyur abi içeri geç "
Birşey demeden içeri geçmiş ve de koltuğa oturmuştu
- Abicim sakın üzülme tamam mı?
" Abi korkutma beni zaten Jeondan dolayı çok endişeliyim gelip çıkmadı eve "
- Jane haberim zaten onunla ilgili
Dedi ve de masaya bir kağıt bıraktı
Elim titreye titreye mektuba gitti ve de açtım
İçinden Jungkook'un yüzü kan içinde olduğu bir fotoğraf ve de altında öldüğünü belirten bir kağıt ölüm saati/tarihi vardı
Gözlerimden yaşlar ard arda süzülüyordu
Dengemi kayb edip dizlerimin üstüne düştüm
" H-hayır.. hhayır bu gerçek değil bu gerçek değil benim sevgilim yaşıyor hayır!!"
- Jane kendine gel lütfen biliyorum senin için ağır bir durum bizim için de öyle ama
" O... O öldü "
" Öldü o!! Daha sabah beni kolları arasına alıp uyandıran sevgilim öldü anlıyor musun?!"
Ellerimle yüzümü kapatıp daha çok ağlamaya başladım
~
Haftalar geçmişti her gün mezarına gider ona papatya yani en sevdiği çiçeği götürürdüm
O gittikten sonra hiç iyi değildim. Hiçbir şey iyi değildi hayatımda. Onsuz yaşayan bir ölü gibiydim
Annem işe sadece haftada iki kez gidiyordu kalan günlerse evde devam ediyor benimle ilgileniyordu
Eski neşem kalmamıştı, onun kokusuna hasret kalmıştım. Beni öperek uyandırmasına birlikte geçirdiğimiz zamanları o kadar özledim ki
Her gün daha da acı çekiyor, unutamıyordum.
Zayıflamış, yemeden içmeden kesilmiştim
Aylar sonra:
Evde yine oturmuş onun fotoğrafına bakarak eski anılarımızı düşünüyordum. O kadar özlemiştim ki onu
Devamı:
Ne kadar dalmıştımsa kapının çaldığını duymamıştım. Mona gelmişti ona anahtar vermiştim o benim en yakın arkadaşımdı
- Jane? Ah, yine mi?
" Hoşgeldin Mona "
- Kuzum...
Yanıma gelmiş ve de bana sarılmıştı
Bende ona yavaşça sarılmıştım
- Hadi gel elini yüzünü yıka seni bir yere götüreceğim
" Ah hayır istemiyorum Mona, ben böyle iyiyim
- Hayır değilsin Jane! Beni de anla lütfen en yakın arkadaşımın böyle acı çekmesi içimi paramparça ediyor..
Monanın gözlerine bakmış kafamı sallamıştım
Galiba haklıydı, gitsem birşey kaybetmezdim
" Peki tamam gidelim "
- Canım benimm hadi hazırlanda gel
Normal beyaz elbise giymiş Mona ile beraber evden çıkmıştık. Mona beni bir parka getirmişti, burası sakura ağacları olan Seul'ün sessiz bir parkıydı
" Ah, Mona baksana ne kadar da güzel"
- evet öyle, sakura ağaçları yılda birkez yapraklarını dökerler, bu mükemmel görüntüyü görmeni istedim
Ona sarılmış gülümsemiştim
" İyiki varsın Mona'm"
Mona da bana gülümsemiş elimden tutmuş banklardan birine oturmuş beni de yanına oturup kafamı kucağına koymuştu
Huzuru bulmuş gibi hiss ediyordum
Gözlerimi kapatmış anın tadını çıkarıyordum
Ancak birden gelen gülme sesi çok tanıdık gelmişti. Başımı kaldırmış böylece Mona'nın kucağından kalkmıştım
- noldu Jane?
" Duyuyor musun?"
- neyi?
" Onun sesini "
- Ah, hayır Jane. O artık yok unutmalısı-
Bir kez daha gülme sesi geldiğinde ikimizde aynı yere bakmıştık
Gün batımında sadece gölgeleri görünüyordu
Ama ben onun her zerresini tanırım bu... Bu oydu
" J-jungkook..."
- Jane, hayır, hayır bana bak bu Jungkook değil
" Hayır hayır hayır bu O!"
Hemen ayağa kalkmış yanlarına koşmuştum
Mona ne kadar beni durdurmaya çalışsa bile başaramamıştı
Yanlarına ulaştığım da onlara baktım. Bir kız ile sevgilim el ele birbilerine bakıyor gülüyorlardı.
Onlar beni görmese bile ben onları görüyordum
Olduğum yerde kilitlendim. Ben aylarca boş mezara gitmişim ve o yaşıyor olmasına rağmen benim yanıma gelmek yerine yeni sevgilimi yapmış...
Göz yaşlarım yine durmuyor fazlasıyla akıyordu
Mona yanıma geldiğinde o da Jungkook olduğunu fark etmişti. Bana bir şey demedi , diyemedi çünkü.
Jungkook beni fark etmeden hemen koşarak ordan uzaklaştım. Mona arkamdan geldi ve ordan uzaklaştık
~
Mona beni mutlu etmeye çalışsa bile benim için artık herşey bitmişti. Mona'ya birşey söylemeden evden çıkmış ve de onu aramaya başlamıştım
Onun kendi evine gitmeye karar vermiştim
Kapıyı çaldım biraz sonra Jungkook kapıyı açtı
Ancak beni görünce gülen yüzü soldu
Acı ile gülümsedim
" Beni beklemiyor muydun, sevgilim?"
- Jane..
" Kendini boşa yorma sadece bir soruma cevap ver sonra gideceğim zaten"
Jungkook bir şey demeden yüzüme bakmıştı
Onunda gözlerindeki acıyı göre biliyordum
" Neden.. sadece neden beni bu zamana kadar kandırdın. Her gün sen sandığım mezara gittim ben . Her gün senin için ağladım. Kalbim hep senin için boş kaldı. Ama sen! "
- Jane bak-
" Sus (ağlayarak) ben senin neyini eksik ettim. Bari sevmiyordun neden düzgünce ayrılmadında bana bu kadar acı çektirdin?"
- Sadece, ben artık onu seviyordum ve de bunu sana söylemek istemedim belki beni unutursun diye de kendimi öldü olarak gösterdim
" Haha, ben seni seviyordum be adam , ölürdüm ben senin için , ama artık hiçbir şey umurumda değil .. son olarak , çok mu güzel?"
- ne güzel??
" Benimle oynamak, ve de o "
- böyle olsun istemezdim
" Ama oldu "
+ Jungkook , sevgilim bu da kim??
İçeriden gelen parkta gördüğüm aynı kızdı
- Hiç, hiç kimse bebeğim sadece çöpçü
Şimdi de çöpçü olduk öyle mi
Birşey demedim, ben olmadım hiç olmazsa o mutlu olsun
Kıza baktım gerçekten güzeldi, keşke bende güzel olsaydım belki beni severdi..
" (Yalandan gülümseyip) Mutluluklar "
Diyip koşarak ordan ayrıldım
Hâlâ arkamdan baktığına yemin ede bilirdim
+ Garip kız
Demiş ve içeri geçmişti sevgilisi
Jungkook'un istediği olmuştu peki neden mutlu değildi?
{…}
Jane artık karar vermişti, böyle yaşamaya devam edemiyordu. Beklide çok yanlış yapıyordu ancak bu kadar sevmişken bunları hak etmiyordu
Uçuruma girmiş ve de ayaklarını aşağıya sarkıtmıştı. Sonkez güneşe bakmış gözlerini kapatmış gülümsemişti . Onun "ölümünden" sonra ilk kez böyle içten gülmüştü
Ellerini oturduğu yere sabitleyip kendini itmeye hazırlamıştı ancak bir ses onu durdurmuştu
- Gerçekten atlayacak mısın?
" Ha? Sende kimsin? "
O da gelmiş korkmadan yanıma aynı şekil oturmuştu
- Ben Yoongi
Demiş ve de elini uzatmıştı
Bende elini tutmuş gülümsemiştim
" Memnun oldum Yoongi, bende Jane "
- Neden?
"Ne neden?"
- Neden kendine bunu yapıyorsun? Tahmin edeyim erkek için mi?
Başımı eğmiştim. Eliyle çenemi kaldırmış yüzüme bakmıştı. Güneşin ışıkları onun yüzüne düşüyor onu melek gibi gösteriyordu
- Yapma bunu kendine. Sen gerçekten güzel bir kızsın ve de saf birine benziyorsun. Hayatında yaşayacak daha çok şeyin var
" Anlamıyorsun "
- Hayır anlıyorum
Gözlerine baktım, çok şey ifade ediyordu gözleri.
Gerçekten yakışıklı biriydi.
" Peki ya sen? Neden buradasın?"
- Kimseye söylemem
" Merak etme birazdan öleceğim zaten kimse bilmeyecek , hem söylemek iyi gelir "
- Kararlısın yani, hm peki o zaman . Benim evim yok burada yaşıyorum
" Kimseye söylemediğin şey bu muydu "
- Hayır tabîki evimin olmamasından neden utanmayım
" Haklısın "
- Ya sen?
" Hm, sevgilim, bana kendini öldü olarak gösterip aylarca saklandı benden sonraysa onu gördüm sevgili yapmıştı, onun yanına gidinceyse beni yeni sevgilisine çöpçü olarak tanıttı "
" Ben aylarca kahr oldum biliyor musun boşunaymış , biz evlenmeyi planlarken birden bire hayatımdan çıktı gitti "
- Kötüymüş gerçekten ama.. ama hayatına son vermemelisin. Karşında geleceğin var , bir herif için kendi hayatına son mu vereceksin yani?"
" Yaşamak için bir sebebim kalmadı ki "
- Yanılıyorsun, bende denedim . Bende isterdim yanında yaşadığım uçurumdan kendimi atarak herşeyden kurtulmak ama herşey öyle kolay olmuyor işte küçük hanım
- Evim yok sevdiğim ve ya bir ailem yok ama ben kendim için geçinip yaşayıp gidiyorum
- Kendi elinde olanları görmelisin, git yeni birini sev onunla yaşamını devam ettir . Bir hayvan sahiplen onun için hayata tutun
" Sanırım deneyeceğim "
- O zaman..
Ayağa kalkmış bana elini uzatmıştı. Elini tutup ayağa kalktım gözlerine baktım
- O zaman yeni hayatında sana başarılar Jane
" Beni hayata tekrar bağladığın için teşekkürler Yoongi "
Hiç düşünmeden ve ya sormadan ona sarıldım. Şaşırmış ilk önce haraket etmemiş sonraysa o da bana sarılmıştı
Ondan ayrılıp yüzüne baktım
" Umarım tekrar karşılaşırız Yoongi "
- Umarım Jane , hayat bu. Kaderde varsa eğer tekrar ve daha güzel sebeplerden görüşelim
- Böyle sebeptense hiç görüşmeyelim daha iyi
- Son -
6581 karakter 🌟
Sınır 300 abone