Ηταν ενα απο τα δυσκολοτερα επαγγελματα..... Τωρα ειναι λιγο διαφορετικα. Μεσα σε ενα volvo f89 μεγαλωσα Απο αυτο εφαγα Απο αυτο ειχα σπιτι Απο αυτο σπουδασα Απο αυτο διασκεδασα Απο αυτο εγινα ανθρωπος Πατερα σε ευχαριστω για ολα
Μπράβο φίλε μου. Σε συγχαίρω μέσα απ τα βάθη της καρδιάς μου για την αναγνώρηση της θυσίας των γονιών σου . Και χρησιμοποιώ πληθυντικό, γιατί είναι αξιέπαινη και η μητέρα σου, Αυτή πού όταν ο πατέρας σου ''κατάπινε'' τα χιλιόμετρα μερα και νύχτα για να μην σου λείψει τίποτα, αυτή ήταν δίπλα σου σε κάθε πρόβλημα, εκτελώντας χρέη πατέρα και μάνας ταυτόχρονα. Και τους αξίζουν συγχαρητήρια, ειδικά όταν μεγαλώνουν παιδιά πού αναγνωρίζουν τους κόπους και τις θυσίες τους. Και πάλι μπράβο σου.
Είσαι πολύ σωστός σε όλα..... Με πατέρα κ αδέλφια για χρόνια στούς δρόμους ο πατερούλης μου έλεγε μεγάλο σχολείο το πεζοδρόμειο🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛
Ύμνος σ ένα από τα πιό δύσκολα, αλλά και πιό παρεξηγημένα επαγγέλματα. Μου θυμίζει το τότε, πού φοιτητής περίμενα το Πάσχα να κάνω μερικά δρομολόγια με το ψυγείο του θείου μου για την Αθήνα, και ναι βγάλω έτσι το χαρτζιλίκι μου. Κι όταν έρχονταν το καλοκαίρι, ανέβαινα στο F 89, και μια μέρα εγω, μια ο άλλος οδηγός , κουβαλάγαμε σταφύλια στην αγορά του Ρέντη. Φεύγαμε γύρω στις 3 το μεσημερι, φτάναμε στου Ρεντη γύρω στις 9 [βλέπετε άλλες εποχές και άλλοι δρόμοι], ξεφορτώναμε, φορτώναμε κενά τελάρα, και πάλι πίσω για να είμαστε 6 το πρωί εκεί πού ξεκινήσαμε την προηγούμενη μέρα. Κι αφού φορτώναμε, το έπερνε ο άλλος, και πηγαίναμε για ύπνο, για να κάνουμε την επόμενη το ίδιο δρομολόγιο. Η δε ξεκούραση; Ένας καφές στην Ρούμελη στην Λαμία, [ όχι φαγητό γιατί θα νυστάζαμε ], με τον Κώστα τον μαγαζάτορα να γνωρίζει τ αυτοκίνητα με το πού μπαίναμε στην αλάνα του μαγαζιού , και να μας έχει έτοιμο τον καφέ για να μην χάνουμε χρόνο μιάς και μας κυνηγούσε το δρομολόγιο. Και σήμερα, αν και συνταξιούχος Μηχανολόγος πιά, και έχοντας παραδώσει τα κλειδιά της δουλειάς στα παιδιά μου, αναπολώ τις τότε εποχές Τις εποχές, πού οι οδηγοί ήταν ήρωες, με αυτοκίνητα παλιάς τεχνολογίας, με δρόμους πού οι σημερινοί επαρχιακοί δρόμοι μοιάζουν με λεωφόρους, και χωρίς την σημερινή τεχνολογία στα συνεργεία. Και δεν σας το κρύβω πώς τις αναπολώ. Βλέπετε το αίμα αλλά και οι θύμησες δεν γίνονται νερό. Θα κλείσω με ένα παράπονο. Με λυπεί το γεγονός πώς σήμερα αρκετά νέα παιδιά [ και δεν αναφέρομαι στο σύνολο ] πού ακολουθούν αυτήν την δουλειά, νομίζουν πώς είναι οι άρχοντες των δρόμων, και γράφουν όλους τους άλλους οδηγούς στα παλαιότερα των υποδημάτων τους [ έχω ίδιαν πείραν ] . Παιδιά, έχω φάει την ''αλητεία'' όπως την λέτε σήμερα εσείς, πολλά χρόνια πρίν. Δεν με κατάπιε όμως. Προσπάθησε να με ενσωματώσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Σφυρηλάτησε όμως τον χαρακτήρα μου μέσα απ τις αντιξοότητες αυτές, και σήμερα νοιώθω περήφανος για το ότι δεν κατόρθωσε να με τυλίξει στα πλοκάμια της. Ξέρω ότι ειναι δύσκολο αυτό πού κάνετε, αλλά μην ξεχνάτε ότι εκτός του ότι κάνετε κάτι για λόγους βιοπορισμού, προσφέρετε και στο κοινωνικό σύνολο με τις υπηρεσίες σας. Και αυτές δεν είναι και λίγες Γι αυτό παιδιά χαμηλά την μπάλλα, και θα έχετε την στήριξη όλων μας στην δύσκολη δουλειά σας.
Πολύ να ουμ και να ουμ , μαγκιά της εποχής ...πολύ υπερβολή .Εγώ ένα ξέρω να πω ,αυτός που αγαπάει το επάγγελμα παρά όλες τις πίκρες έχει και καλά να διηγείται και όχι μόνο γκρίνια και ψευτομαγκιά να «βγανει να ουμ»
Ομολογουμένως πολύ δύσκολο επάγγελμα την εποχή εκείνη. Φορτηγά δύσκολα, χώρος & άνεση για διαμονή μηδενικά, ασφάλεια σε σχέση με σήμερα για γέλια, κινητή τηλεφωνία ανύπαρκτη,η πλοήγηση μεγάλο μανίκι με τους χάρτες, κανονισμοί & έλεγχος για τις ώρες στο τιμόνι επίσης 0 και δρόμοι άστα.. Το πιο απλό, φαντάσου να πάθαινες ζημιά στο δρόμο τότε.. Τα σημερινά εργαλεία, είναι ξενοδοχεία μπροστά σ αυτά! ΟΜΩΣ, αν και όλοι το αγαπούσαν, και οι "νοικοκυραίοι" έκαναν ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ από το τιμόνι, δεν έχω γνωρίσει 1 μέχρι σήμερα που να μη γκρινιάζει για τη δουλειά. Ακόμα κι αυτοί που έφτιαξαν για 2 γενιές έτοιμο χρήμα, γκρίνιαζαν όσο δεν πάει, ότι δεν βγαίνουν λεφτά κλπ. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μεγάλη δυσκολία όμως, να ούμε.... ;) Όταν βλέπω τέτοια αφιερώματα, πάντα αναρωτιέμαι τι να έχουν απογίνει αυτοι οι άνρθωποι τόσα χρόνια αργότερα..
Ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβει ενας ανθρωπος που ειναι εξω απο τον χωρο των φορτηγατζιδων τι γινοταν τα παλαια χρονια...... Φιλαγαν τα παιδια τους γιατι δεν γνωριζαν αν θα τα ξανα δουν
Ηταν ενα απο τα δυσκολοτερα επαγγελματα.....
Τωρα ειναι λιγο διαφορετικα.
Μεσα σε ενα volvo f89 μεγαλωσα
Απο αυτο εφαγα
Απο αυτο ειχα σπιτι
Απο αυτο σπουδασα
Απο αυτο διασκεδασα
Απο αυτο εγινα ανθρωπος
Πατερα σε ευχαριστω για ολα
Μακάρι ο κόσμος να ήταν όσο ευγνώμων είσαι εσύ... με ξεπερνάς
δεν εχω σχεση αλλα σε νιωθω μπραβο φιλε βγαζεις νοσταλγια
Μπράβο φίλε μου. Σε συγχαίρω μέσα απ τα βάθη της καρδιάς μου για την αναγνώρηση της θυσίας των γονιών σου . Και χρησιμοποιώ πληθυντικό, γιατί είναι αξιέπαινη και η μητέρα σου, Αυτή πού όταν ο πατέρας σου ''κατάπινε'' τα χιλιόμετρα μερα και νύχτα για να μην σου λείψει τίποτα, αυτή ήταν δίπλα σου σε κάθε πρόβλημα, εκτελώντας χρέη πατέρα και μάνας ταυτόχρονα. Και τους αξίζουν συγχαρητήρια, ειδικά όταν μεγαλώνουν παιδιά πού αναγνωρίζουν τους κόπους και τις θυσίες τους. Και πάλι μπράβο σου.
Δεν άλλαξε τπτ φιλαράκι. Οι ώρες κ οι μέρες π λείπεις απ' το σπίτι είναι ίδιες όσα χρόνια κ αν περασουν
Είσαι πολύ σωστός σε όλα.....
Με πατέρα κ αδέλφια για χρόνια στούς δρόμους ο πατερούλης μου έλεγε μεγάλο σχολείο το πεζοδρόμειο🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛🚛
μπράβο που τα ανέβασες...κάποτε έτσι ήταν οι άντρες....δουλειά και μεροκάματο
Όποιος έχει "φαει" ώρες στο δρόμο "κυνηγημένος" καταλαβαίνει...
FAGAME.TA.NIATAMAS.KIEGO
EIXA.MALH.POLI.KAI.TORA
TAXO.PSILOXASI
Ύμνος σ ένα από τα πιό δύσκολα, αλλά και πιό παρεξηγημένα επαγγέλματα. Μου θυμίζει το τότε, πού φοιτητής περίμενα το Πάσχα να κάνω μερικά δρομολόγια με το ψυγείο του θείου μου για την Αθήνα, και ναι βγάλω έτσι το χαρτζιλίκι μου. Κι όταν έρχονταν το καλοκαίρι, ανέβαινα στο F 89, και μια μέρα εγω, μια ο άλλος οδηγός , κουβαλάγαμε σταφύλια στην αγορά του Ρέντη. Φεύγαμε γύρω στις 3 το μεσημερι, φτάναμε στου Ρεντη γύρω στις 9 [βλέπετε άλλες εποχές και άλλοι δρόμοι], ξεφορτώναμε, φορτώναμε κενά τελάρα, και πάλι πίσω για να είμαστε 6 το πρωί εκεί πού ξεκινήσαμε την προηγούμενη μέρα. Κι αφού φορτώναμε, το έπερνε ο άλλος, και πηγαίναμε για ύπνο, για να κάνουμε την επόμενη το ίδιο δρομολόγιο. Η δε ξεκούραση; Ένας καφές στην Ρούμελη στην Λαμία, [ όχι φαγητό γιατί θα νυστάζαμε ], με τον Κώστα τον μαγαζάτορα να γνωρίζει τ αυτοκίνητα με το πού μπαίναμε στην αλάνα του μαγαζιού , και να μας έχει έτοιμο τον καφέ για να μην χάνουμε χρόνο μιάς και μας κυνηγούσε το δρομολόγιο. Και σήμερα, αν και συνταξιούχος Μηχανολόγος πιά, και έχοντας παραδώσει τα κλειδιά της δουλειάς στα παιδιά μου, αναπολώ τις τότε εποχές Τις εποχές, πού οι οδηγοί ήταν ήρωες, με αυτοκίνητα παλιάς τεχνολογίας, με δρόμους πού οι σημερινοί επαρχιακοί δρόμοι μοιάζουν με λεωφόρους, και χωρίς την σημερινή τεχνολογία στα συνεργεία. Και δεν σας το κρύβω πώς τις αναπολώ. Βλέπετε το αίμα αλλά και οι θύμησες δεν γίνονται νερό. Θα κλείσω με ένα παράπονο. Με λυπεί το γεγονός πώς σήμερα αρκετά νέα παιδιά [ και δεν αναφέρομαι στο σύνολο ] πού ακολουθούν αυτήν την δουλειά, νομίζουν πώς είναι οι άρχοντες των δρόμων, και γράφουν όλους τους άλλους οδηγούς στα παλαιότερα των υποδημάτων τους [ έχω ίδιαν πείραν ] . Παιδιά, έχω φάει την ''αλητεία'' όπως την λέτε σήμερα εσείς, πολλά χρόνια πρίν. Δεν με κατάπιε όμως. Προσπάθησε να με ενσωματώσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Σφυρηλάτησε όμως τον χαρακτήρα μου μέσα απ τις αντιξοότητες αυτές, και σήμερα νοιώθω περήφανος για το ότι δεν κατόρθωσε να με τυλίξει στα πλοκάμια της. Ξέρω ότι ειναι δύσκολο αυτό πού κάνετε, αλλά μην ξεχνάτε ότι εκτός του ότι κάνετε κάτι για λόγους βιοπορισμού, προσφέρετε και στο κοινωνικό σύνολο με τις υπηρεσίες σας. Και αυτές δεν είναι και λίγες Γι αυτό παιδιά χαμηλά την μπάλλα, και θα έχετε την στήριξη όλων μας στην δύσκολη δουλειά σας.
hats off
Η ομιλία του μου θυμίζει τον Χρήστο Δημόπουλο--τον ποδοσφαιριστή! 😂
Το επάγγελμα που ταϊζει ολο τον κόσμο.αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι,αυτοί οι επαγγελματίες θα είχαμε πεθάνει την πείνας!RESPECT!
Ωραια χρονια αληθινοι ανθρωποι.
ευχαριστούμε Ελένη που το ανέβασες !
Να σε καλά εκεί ψηλά φίλε Γιώργη. Ραχητη
Από τισ ραχεσ,,,,
Πολύ ωραίος. Αλλά αν θες νερό περνά από κοπανακι να σου δωσουμε ένα παγουρακι παραπάνω. 😂. Είσαι παληκαρι. Σωστός.
Ποπο!!! f 89 VOLVO τι μου θυμισες !!! ωραιο video!!!!!
Κατάλαβες να πουμε να ουμε ασουμε
Συγχαρητήρια για το βίντεο αυτό
Δεν μπορουμε να δουμε ολοκληρη την εκπομπη αυτη ?
Σωστά τα λέει
TRANSPORT - GR !
Απο τοτε μεχρι τωρα ακριβως τα ιδια
Μάγκας!
Έπος!!!
R I P :-(
με τοσα πολλα εφοδια για την ζωη η γκρινια περισσευει .
Να πούμε...... ας πούμε.......να πούμε......ας πούμε
Η 89αρα το αυτοκινητο θρυλος τρελαισαι που το βλεπεις"""""""
Ίσα ρε μάγκα ναουμε
Πολύ να ουμ και να ουμ , μαγκιά της εποχής ...πολύ υπερβολή .Εγώ ένα ξέρω να πω ,αυτός που αγαπάει το επάγγελμα παρά όλες τις πίκρες έχει και καλά να διηγείται και όχι μόνο γκρίνια και ψευτομαγκιά να «βγανει να ουμ»
Σωστά εδώ τα διεθνή φορτηγα γυρίζουνε ολη την Ευρώπη και αυτός γκρίνιαζε για κυπαρίσσια αθηνα. Βέβαια τοτε οι δρόμοι δε είχαν καμία σχέση με σήμερα
@@moufaspower1951 το Κυπαρισσία Αθήνα 2και3 φορές πήγαινε έλα όμως
Ομολογουμένως πολύ δύσκολο επάγγελμα την εποχή εκείνη. Φορτηγά δύσκολα, χώρος & άνεση για διαμονή μηδενικά, ασφάλεια σε σχέση με σήμερα για γέλια, κινητή τηλεφωνία ανύπαρκτη,η πλοήγηση μεγάλο μανίκι με τους χάρτες, κανονισμοί & έλεγχος για τις ώρες στο τιμόνι επίσης 0 και δρόμοι άστα.. Το πιο απλό, φαντάσου να πάθαινες ζημιά στο δρόμο τότε.. Τα σημερινά εργαλεία, είναι ξενοδοχεία μπροστά σ αυτά! ΟΜΩΣ, αν και όλοι το αγαπούσαν, και οι "νοικοκυραίοι" έκαναν ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ από το τιμόνι, δεν έχω γνωρίσει 1 μέχρι σήμερα που να μη γκρινιάζει για τη δουλειά. Ακόμα κι αυτοί που έφτιαξαν για 2 γενιές έτοιμο χρήμα, γκρίνιαζαν όσο δεν πάει, ότι δεν βγαίνουν λεφτά κλπ. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μεγάλη δυσκολία όμως, να ούμε.... ;)
Όταν βλέπω τέτοια αφιερώματα, πάντα αναρωτιέμαι τι να έχουν απογίνει αυτοι οι άνρθωποι τόσα χρόνια αργότερα..
Φίλε είσαι λάθος,ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ αυθεντικός και έτσι μιλαγε δεν υποκρινόταν και αγαπαγε πολύ αυτό που έκανε,μην κρίνεις επιφανειακα
Ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβει ενας ανθρωπος που ειναι εξω απο τον χωρο των φορτηγατζιδων τι γινοταν τα παλαια χρονια......
Φιλαγαν τα παιδια τους γιατι δεν γνωριζαν αν θα τα ξανα δουν
Μόνο που ξεκίνησε τό βιντεακι με Στέλιο αυτό με φτανει.
Αμα λαχη ναουμ καρδιοχτυπουλα πώς θα κανουμε μπραντ.......καλη χρονιά
Volvaraaaaa
Αληθινό!
Γαμω την 89 ΤΟ φορτηγο
Original
Είναι ολόκληρο το βίντεο ή μόνο αυτά τα 13 λεπτά
Ποια χρονιά είναι το βίντεο
Η έκπομπη αυτή προβλήθηκε το 1982
Χρονόλογια ;;
1982
Συνάδελφος σέ σύνταξη είμαι, αν κάνανε τό 24αωρο 30αωρο εσύ πάλι θά δούλευες έξη ώρες παραπάνω, και ξέρεις γιατί, γιατί