Belki birisi yardım eder bana diye buraya bu yorumumu bırakıyorum. Birgün öleceğiz. Şu anda istediğimiz mevkide istediğimiz tipte,istediğim kasta ve zenginlikte önemimiz kalmayacak. Zamanının krallarının mezarları ilahi gözle bakıldı 200 yıl sonra yağmalandılar. Çok değersiz canlılarız. Yapayalnızız. Büyük olasıkla torunumuzdan sonra kimse bizi hatırlamayacak. Çok acı. Bütün bu emek,yaşam mücadalesi,sevgilerimiz, kullandığımız sözcükler ve duygularımız. Aslında hiç. Ölüm kavramıyla baş edemiyorum. Delirecek gibi oluyorum. Daha sonra bu sonsuz evren geliyor. İyicene çıldıracak gibi oluyorum. Keşke aptal bir radikal ateist veya yobaz kafası dindar olsaydım.
Merhaba. Eğer yeni çıkan "Memduh Fırtına" isimli kitabımı okuma şansınız olursa en dipte olanın bile hayata nasıl tutunduğunu ve hayat gayesini tamamlamak için verdiği mücadeleyi anlamış olursunuz. Herseye rağmen yaşamaya değer. Bir diğer kitap Victor Frankl'ın "İnsanın Anlam Arayışı" kitabını da okumanızı öneririm. BU iki kitap olumsuz fikrinizi değiştirecektir.
Hala aynı mı düşünüyorsun bilmiyorum ama bı ara bende böyle düşünüyordum. Sonra babaannem, dedem ve anneannemin vefatları oldu. 40 gün aç kaldılar. Ölüm pat diye gerçekleşen birşey değil maalesef. 40 gün ne yemek ne su geçti boğazlarından. Sonra dedim ki insan bunca acıyı boşuna çekiyor olamaz. Hayatta iken karşımıza çıkan onca badire ve güzellik boşuna olamaz. Yaşamım için bir anlam aramak istedim ve daha sonra yüksek bir yerde otururken şöyle düşündüm, belkide bunca güzelliği görmemiz içindir çünkü gökyüzü ve ağaçlar, tepeler, dağlar, kuşlar, sincaplar ve daha nicesi. Düşünsene o diğer canlılar bizim gibi bunların farkına varmıyor ve kavramiyor diye biliyoruz ve öyle de biz yer yuzundeki her canlıyı görebiliyoruz. Bunun içindir diye düşündüm ve şükrettim. Sonra ara ara herşeyden soyutlayarak kendimi etrafıma baktım. Arkasından birilerine, bir hayvana yada bir bitkiye yardım etmeyi denemeni öneririm. Onların mutluluğu sana da bulaşır. Birde biz insanların dışında en çok ağaçlar yaşıyor ama onun dışında bizden çok yaşayan canlı sayısı az yinede dünyaya geliyorlar ve gidiyorlar. Gördüklerimizin güzelliğine odaklan. Kötülükler geçip gidiyor.
Okumadım ama benliği anlatıyor var olmayı ve dışlanmış kişilikleri
Belki birisi yardım eder bana diye buraya bu yorumumu bırakıyorum.
Birgün öleceğiz. Şu anda istediğimiz mevkide istediğimiz tipte,istediğim kasta ve zenginlikte önemimiz kalmayacak.
Zamanının krallarının mezarları ilahi gözle bakıldı 200 yıl sonra yağmalandılar. Çok değersiz canlılarız.
Yapayalnızız. Büyük olasıkla torunumuzdan sonra kimse bizi hatırlamayacak. Çok acı.
Bütün bu emek,yaşam mücadalesi,sevgilerimiz, kullandığımız sözcükler ve duygularımız. Aslında hiç.
Ölüm kavramıyla baş edemiyorum.
Delirecek gibi oluyorum. Daha sonra bu sonsuz evren geliyor. İyicene çıldıracak gibi oluyorum. Keşke aptal bir radikal ateist veya yobaz kafası dindar olsaydım.
Merhaba. Eğer yeni çıkan "Memduh Fırtına" isimli kitabımı okuma şansınız olursa en dipte olanın bile hayata nasıl tutunduğunu ve hayat gayesini tamamlamak için verdiği mücadeleyi anlamış olursunuz. Herseye rağmen yaşamaya değer. Bir diğer kitap Victor Frankl'ın "İnsanın Anlam Arayışı" kitabını da okumanızı öneririm. BU iki kitap olumsuz fikrinizi değiştirecektir.
Söz veriyorum haftaya salıya kadar edineceğim. Esen kalın.@@serkangurluk
Sözler köşkü veya mehmet yıldız videolarında sorularınıza akıl mantık çerçevesinde cevaplar bulabilirsiniz. Tavsiye ederim.
Hala aynı mı düşünüyorsun bilmiyorum ama bı ara bende böyle düşünüyordum. Sonra babaannem, dedem ve anneannemin vefatları oldu. 40 gün aç kaldılar. Ölüm pat diye gerçekleşen birşey değil maalesef. 40 gün ne yemek ne su geçti boğazlarından. Sonra dedim ki insan bunca acıyı boşuna çekiyor olamaz. Hayatta iken karşımıza çıkan onca badire ve güzellik boşuna olamaz. Yaşamım için bir anlam aramak istedim ve daha sonra yüksek bir yerde otururken şöyle düşündüm, belkide bunca güzelliği görmemiz içindir çünkü gökyüzü ve ağaçlar, tepeler, dağlar, kuşlar, sincaplar ve daha nicesi. Düşünsene o diğer canlılar bizim gibi bunların farkına varmıyor ve kavramiyor diye biliyoruz ve öyle de biz yer yuzundeki her canlıyı görebiliyoruz. Bunun içindir diye düşündüm ve şükrettim. Sonra ara ara herşeyden soyutlayarak kendimi etrafıma baktım. Arkasından birilerine, bir hayvana yada bir bitkiye yardım etmeyi denemeni öneririm. Onların mutluluğu sana da bulaşır. Birde biz insanların dışında en çok ağaçlar yaşıyor ama onun dışında bizden çok yaşayan canlı sayısı az yinede dünyaya geliyorlar ve gidiyorlar. Gördüklerimizin güzelliğine odaklan. Kötülükler geçip gidiyor.
aynı seyi dusunuyorum sureklı bende
Olan tilkiye oldu bişey yiyemedibdbdbdb
Bu çocuğun annası babası nerede??
Annesini babasını kaybetmiş
Çok güzel
çok güzel aferimm.?
Bunun animasyon filmini nasıl bulabilirim
merhaba. dijital film platformlarında bulabilmeniz mümkün olabilir.
Bunu nereden izleyebilirim bilen var mı ?