Πάνος Κατσιμίχας - Tα παράξενα πουλιά του Σαν Φρανσίσκο
HTML-код
- Опубликовано: 26 сен 2024
- Στίχοι του τραγουδιού: Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Πάνος Κατσιμίχας
Τραγούδι, απαγγελία Πάνος Κατσιμίχας
* Το: ''Παράξενα Πουλιά του Σ.Φρανσίσκο'', ''επιστρατεύτηκε'' από το δίσκο ''Beat Poetry΄΄, γιατί μαζί με το ''Σπίτι με τις Ακακίες΄΄, αποτελούν τους δύο ακρογωνιαίους λίθους, του παρόντος (ομότιτλου) concept album.
Spotify: spoti.fi/4cFbu5v
iTunes/ Apple music: apple.co/3J35l5N
Deezer: bit.ly/3U3Sp5M
Κυκλοφορεί από την Protasis Music
www.protasismu...
Εγγραφείτε τώρα στο μουσικό κανάλι της Protasis Music: / protasismusic
Subscribe here: / protasismusic
FOLLOW US ON SPOTIFY: open.spotify.c...
Ακολουθήστε μας στο SPOTIFY: open.spotify.c...
Συνδεθείτε με την Protasis Music:
▶ Website: www.protasismu...
▶ Facebook: / protasismusicproductions
▶ Google+: plus.google.co...
Στίχοι:
Κάθομαι μονάχος εδώ πέρα
Όχι πως περιμένω τίποτα.
Κάνω πως κοιτάω έξω απ’ τα τζάμια
Έτσι για ξεκάρφωμα
Κι όλο περνούν απ’ το μυαλό μου αυτά τα λόγια
Που είχα δει γραμμένα σ’ έναν τοίχο μια φορά
Κι όλο περνούν απ’ το μυαλό μου
Τα παράξενα πουλιά του Σαν Φρανσίσκο
Τα βρόχινα ακκόρντα του Neil Young
Του Don MacLeen τα μακρινά φανάρια
Των Pink Floyd τα όνειρα
Bye Bye Miss American Pie..........
Και τα συνθήματα που σκόρπισε ο αέρας
Και τα κατάπιε και τα πήρε ο καιρός
No Pasaran... No Pasaran...
(Το βάρος του κόσμου είναι αγάπη.
Κάτω απ` το άχθος της μοναξιάς,
κάτω απ` το άχθος του ανεκπλήρωτου.
Το βάρος που φέρουμε
είναι αγάπη). (Aλλεν Γκίνσμπεργκ)
*Άλλεν Γκίνσμπεργκ ποιητή,
μάτι της συνείδησης,
άγρυπνο μάτι του πόθου και της προσευχής,
..Προχθές το βράδυ,
σαράντα χρόνια μετά,
κάθισες δίπλα μου στον καναπέ
και μέσα από τη φλέβα σου
σούταρες ξανά στο μυαλό μου
την αθωότητα των βέβηλων χρησμών σου. (Π. Κατσιμίχας)
________________________________________
*Περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Beat Poetry (Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, 2011).Aφιερωμένο στους beat ποιητές, που σύρθηκαν στα δικαστήρια για τα βιβλία και τις ιδέες τους, τα «τοξικά απόβλητα» μιας κοινωνίας μαστουρωμένης από τον καταναλωτισμό, την πολεμοκαπηλία, το ρατσισμό και τον υπερπατριωτισμό. Αυτούς που ζήσανε σαν κοσμοκαλόγεροι, κήρυκες του πεζοδρομίου, στη σκοτεινή εποχή του Χούβερ, του Μακάρθυ και της μπούρδας του «αμερικάνικου ονείρου».
Υπέροχο είστε ακόμα εδώ!!
Ευτυχώς που υπάρχεις!!!