ЖУРАВІНЫ

ЖУРАВІНЫ
І саснілася сёння, нібы тое знак:
Днём да дому я крочу святлюткім,
Хтосьці мне па дарозе прасыпаў няўзнак
Журавіны на снезе бялюткім.
Спадабаецца мне кіслы смак журавін,
Несалодкай чырвонай драбінкі,
Бо пазнаў я калісьці з маленства часін:
Ёсць свая прыгажосць у кіслінкі.
Як ні вабіць сабою салодкі падман,
Хоць салодкае, толькі чужое.
Што рабіць - вось такі я, напэўна, гурман -
Ах, не тое ўсё гэта, не тое.
Так прыемна гучыць «журавінка» на слых,
Як імя для каханай дзяўчынкі,
Ды і родным павее адразу ад іх,
Як згадаю я пах журавінкі.
Журавінка мая, як Радзіма мая, -
Густ адчуе не кожны, не кожны.
І цаню кіслы смак мо адзін толькі я,
А для іншых салодкі прыгожы.
Так марознай зімою сасніў я няўзнак
Дом радзімы пад небам ціхуткім,
І чырвонаю ніткай - ці шлях, ці то знак -
Журавіны на снезе бялюткім...