Χατζηφραγκέτα - Μάθε με Κύριε ν' αγαπώ (Λιμάνια)

Συ, η ελπίδα της καρδιάς μου,
το καταφύγιο και η χαρά,
Θεέ μου.
Συ το απάνεμο λιμάνι,
το φώς του ήλιου μες στη σκοτεινιά.
Μάθε με, Κύριε, ν' αγαπώ,
τον εαυτό μου να ξεχνώ,
μες στο λιμάνι Σου να ζώ
και νύχτα μέρα για Σε να τραγουδώ,
Θεέ μου.
Πως μακριά Σου η ζωή μου
μοιάζει μ' ανθό, που ζεί χωρίς νερό
και πως τώρα, Χριστέ, που Σε γνωρίζω,
ζώντας στη γή πετώ στον ουρανό.
Μάθε με, Κύριε, ν' αγαπώ,
τον εαυτό μου να ξεχνώ,
μες στο λιμάνι Σου να ζώ
και νύχτα μέρα για Σε να τραγουδώ,
Θεέ μου.
Πως η ψυχή δίχως Εσένα
είναι καράβι δίχως οδηγό
και πως τώρα, Χριστέ, που Σε γνωρίζω,
για τη δική Σου δόξα μόνο ζώ.

[@user-pg1gh3md3w]

Το άκουσα και ξέγραψα για πάντα Θιβέτ, Νεπάλ και τους Δαλάι