Κατάσταση πολιορκίας - Μαρίνα, Ρένα Χατζηδάκη (Απαγγελία)

Ποιος είπε πως μια γυναίκα δεν ερωτεύεται με πάθος...; Το είπε κανείς ποτέ;
Ποιος είπε πως μια γυναίκα δεν αγωνίζεται με πάθος...; Τόλμησε κανείς ποτέ;
Ποιος είπε πως μια γυναίκα δεν πεθαίνει με πάθος...; Το υποστήριξε κανείς;
Ιδού! Η ποιήτρια Μαρίνα ή κατά κόσμον Ρένα Χατζηδάκη...
Μια γυναίκα που ξέρει τι θα πει αγάπη και το λέει στη δική της γλώσσα,
και μια γυναίκα που ξέρει τι θα πει φωτιά και αποφασίζει με λόγο και πράξη να κάψει το άδικο,
και μια γυναίκα που αποφάσισε να γίνει ζωή ακόμα και με τον θάνατό της.
Το αποφάσισε και το έκανε! Στη δική της γλώσσα!
Και ζωή, στη γλώσσα της Μαρίνας σημαίνει και πίστη, σημαίνει και τύψη, σημαίνει και αιώνιο ταξίδι της ψυχής βαθιά στην ουσία του σύμπαντος που τα πάντα κατακλύζει...
Έτσι λοιπόν έφτασε και σε εσένα.
Πέρασε προτού βέβαια ο λόγος της και από τα μάτια του Θεοδωράκη,
τον μάγεψε, και του έφερε μουσική στα αυτιά,
την οποία με τη σειρά του εκείνος έφερε και στα δικά μας,
μαζί με τον λόγο της.
Τόσο είχε μαγευτεί από εκείνη που τον κατέκλυσε,
και δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς...
Ποιος ξέρει πόσους άλλους να είχε κατακλύσει αυτή η ψυχή;
Το σίγουρο είναι πως τώρα έχει πεθάνει χρόνια,
και αν είσαι παιδί, αν έχεις υπάρξει παιδί, αν κάπου μέσα σου, κάποτε έστω, ένιωσες για λίγο παιδί,
ακόμα σε κατακλύζει ο λόγος της όπως η πρώτη μοναξιά σου.
Και κανείς δεν φυλάκισε την Μαρίνα ποτέ, κανείς δεν μπόρεσε...
Κανείς δεν μπόρεσε και να την χωρίσει από τον έρωτά της.
Και ακόμα τον έρωτά της διαλαλεί ο λόγος της,
και η ψυχή της ακόμα τα πάντα κατακλύζει.
Παρέα με εμάς, τα παιδιά του λόγου της, ερωτευμένα πάντα,
ακόμα κι αν είμαστε σε «Κατάσταση Πολιορκίας».
Δ.Κ.
Εικόνα: Μαρίνα Χαλκιαδάκη