SÜMMANİ - ŞEKERLİ KÖYÜ'NDE YIKILAN EVİN DESTANI _NUSRET TORUNİ_

Kazâ-i Narman’da vardım bir toya
Cemâatli bir meskene yetiştim
Davetçi dağıldı yoksula baya
Dem çekecek bu mihmâna yetiştim
Yığıldı ahbâblar eyledik ülfet
Saat sekize dek kıldık muhabbet
O gece kaldılar sağ u selamet
Ertesi gün ne noksanına yetiştim
Devr-i noksan budur bu sır âşikâr
Herkes efkârınca ettiler tayyâr
Gelin hanesine çün oldu seyyâr
Seyre çıkıp bir seyrâna yetiştim
Seyre cem olmuş nice civânlar
Sevişir gülüşür sabı sübyânlar
Elleşir güleşir çok pehlivânlar
Aslan cengi bir meydâna yetiştim
Demler şereflendi o zât-ı meydân
Aferin kazandı nice kahramân
Gelin hânesinde çok oldu iskân
Dedi şükür bu mihmâna yetiştim
Meydana cem oldu bay ile gedâ
Vakit Cuma idi verildi salâ
Herkes namazını eyledi edâ
Emr-i Hak’dan o fermâna yetiştim
O divânda edâ ettik namazı
El kaldırıp Hakk’a kıldık niyâzı
Herkes hanesine kıldı pervâzı
Rahat olup bir iskâna yetiştim
Emr-i fermân senin Cenâb-ı Kudret
Herkes konağında çün oldu rahat
Çağırın birinin görünüz hizmet
Dem çekelim bir ahkâma yetiştim
Adâb-ı iskânda bu idi usûl
Hoş müzeyyen kuşandı sağ ile sol
Orda icra oldu sünnet-i Resûl
Tekbir veren çok lisâna yetiştim
Tekbirde lisânlar verdi avâzı
Herkes taksiminde oldular razı
Dediler Sümmânî kalk indir sazı
Dem çekelim hoş zamâna yetiştim
Sazı almadan yahu elime
Tezene vurmadan sazın teline
Tekellüm girmeden henüz dilime
Bir ses geldi bin figâna yetiştim
Figân geldi cemâatin katında
Âlem bî-hoş oldu kâldı mâtemde
Dediler dam çöktü şenlik altında
Ne durursuz bu amâna yetiştim
Damana ses geldi diller dolaştı
Ayağını ele alan ulaştı
Dediler nusubet bize bulaştı
Aman Allah ne yamana yetiştim
Dedim yaman deme emreden Hüdâ
En sonunda ben de gittim piyâde
Vardım nasın dediğinden ziyâde
Tarif olmaz ne zamana yetiştim
Kimi der gelmeye iktidârım yok
Kimi der hemşirem kimi yârim yok
Kimi der validem cân ciğerim yok
Cân kurtarın diyen câna yetiştim
Bunların hâlini görenler şaştı
Görülmemiş bir hâl gözler kamaştı
Herkes cenazesin alıp yanaştı
Amân Allâh ne figâna yetiştim
Dedim sakın veriben emreden Hüdâ
En sonunda ben de oldum piyâde
Vardım nâsın dediğinden ziyâde
Arşa çıkmış bir dumâna yetiştim
Arşa direklenmiş o toz u dumân
Ağlaşır sızlaşır sabısı sübyân
Kızıl kana dönmüş nice nevcivân
Tebdîl olmuş ol hicrâna yetiştim
Bozulmuş güllerin kalmaz nevrâğı
Tutulmuş ağzında dili damâğı
Kiminin gövdesi eli ayağı
Görünür bir nişana yetiştim
Bu nasıl hüzündür bu ne alâmet
Bu ne beladır bu ne kıyâmet
Elli yedi cânlı çıktı selâmet
Hamd ettiler bu insâna yetiştim
Çıkanlar da me’lûl mahsûn bakarak
Götürdüler yarı düşüp kalkarak
Ağızlardan kara kanlar akarak
Bu tertipte çok kervâna yetiştim
Bu kervânın tâkâtı yok dizinde
Yara vardır nicesinin özünde
Kanlı köpük cümlesinin ağzında
Revân olmuş kızıl kana yetiştim
Bu nasıl zulümdür erişti bize
Topraklar saçıldı yüz ile göze
Eştiler sonra da çıktı cenaze
Arttı figân âh amâna yetiştim
Çıktı bir cenaze şahin bakışlı
Kılabudun giymiş her yer nakışlı
Bir melek simâsı anber kokuşlu
Zennedersin mâhtabana yetiştim
Çıktı bir cenaze merdân hâneli
Abâ-i ceddinden nesli binalı
Sedri ser nakışlı eller kınalı
Cân çekilmiş kuru tene yetiştim
Şenlik ağlayarak bağladı safı
Şiven sesi sardı her bir tarafı
Çıktı bir ergen kız elinde defi
Kollar kırık o sultâna yetiştim
Bu hâli ahvâli her gören yandı
Figân sedâsından dağlar sallandı
Defter tuttuk altmış beşe dayandı
Dosta giden bu kurbâna yetiştim
Arttı fizân figân bunlar ağlaştı
Figân sedâsından dağlar sallaştı
Herkes cenazesin aldı paylaştı
Dost giden bunca câna yetiştim
Çıktı bir cenaze kime danışak
Cân evinde damarları yumuşak
Rûh kafesten uçmuş göğsünde uşak
Bırakmamış o civâna yetiştim
Çıktı bir cenaze şerefli şanlı
Ayaklar kırılmış çarşafı kanlı
Murâdı gözünde taze nişanlı
Meyit olmuş nazik câna yetiştim
Yürüdü kurbânlar uryân sesinden
Dağlar sedâsı figân sesinden
Zemin titreşti nâra sesinden
Affet Allâh ne yamâna yetiştim
Vakit ikindiydi koptu bir dumân
Bulamadım bir yer olayım iskân
Gece sabaha dek geldi vah figân
Amân Allâh ne şivâna yetiştim
Bir fırtına oldu büyük bir tufan
Ne yana döndümse geldi el amân
Cem’ oldu hafızlar okudu Kur’ân
Emir Hak’tan bu fermâna yetiştim
Bu bir tevarihtir bu sır âşikâr
Bozuldu mutfaklar oldu târumâr
Sümmânî bir destân kıldı yâdigâr
Üç yüz dokuz bu destâna yetiştim