รู้ว่าผิดจึงถูก

เรามีเรามีเขาในโลกความจริง
ทุกๆสิ่งสัมผัสได้ทุกๆคน
เรามีเรามีเธอเป็นตัวเป็นตน
ไม่หลุดพ้นก็ยังมียังเป็นกัน
ฉันรักเธอหรือว่าเธอรักเขา
ต่างมีเรามีรักมีความฝัน
เพลงมากมายที่แต่งที่ร้องกัน
ต่างมีฉันมีเธอและมีเขา
เพราะโลกนี้มีเธอเป็นของฉัน
แล้วมีฉันรักเธอจึงมีเรา
เพราะใจเธอเปลี่ยนแปลงไปมีเขา
รักสามเศร้าของเราทั้งสามคน
รู้ว่าผิดจึงถูกชวนให้ย้อนดูตัวเอง
เมื่อฟังเพลงแล้วลองมองหาความจริง
รู้ว่าผิดจึงถูกชวนให้รู้ทางละทิ้ง
เมื่อโดนติงโดนว่ายังมีเรา
ยังมีเราอยู่ไหมหรือแค่พูดไม่มีเรา
โลกุตตรธรรมเป็นเรื่องที่ยากสำหรับปุถุชน การรู้ผ่านภาษาแล้วคิดเข้าใจ พาให้เชื่อไปเองว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เอามาสอนเพื่อให้ได้อย่างนั้นอย่างนี้ ถกเถียงกันในโลกออนไลน์โดยไม่คำนึงถึงบริบท สำหรับคนอยู่กับโลกนั้นต้องมีโลกียธรรม ต้องดำเนินชีวิตที่อาศัยอัตตาตัวตน ดังนั้น อัตตามีก็ได้ไม่มีก็ได้ ตัวตนมีก็ได้ไม่มีก็ได้ ใช่ว่าจะยึดมั่นว่าห้ามมี การยึดมั่นว่าทุกอย่างว่างเปล่า แล้วปฏิเสธสมมติเพื่อหลอกตัวเองให้ไม่นึกคิดปรุงแต่ง ก็เพื่อสนองอัตตาตัวตน เพื่อกูจะได้ดีได้เก่ง เป็นหลุมพรางที่พวกบ้าธรรมะพลาดแทบทั้งนั้น สุดท้ายก็ออกมาอวดตัวตน อยากให้คนยอมรับว่าตนเป็นผู้บรรลุธรรม เอาโลกุตตรธรรมมาใช้ในบริบทที่ไม่ใช่ ดังนั้นคำพูดของพระพุทธเจ้า ของพระอรหันต์สาวก ของครูบาอาจารย์ ที่เอามาใช้อ้างอิงจึงทำให้สัทธรรมปฏิรูปเฟื่องฟู เห่อธรรมะปลอม หลงว่าเข้าใจอะไรมากมาย แล้วก็ปรุงแต่งกันไปต่างๆ