Η γιαγια μου μεγαλωσε 4 παιδια μονη της μεσο εμφιλιου πολεμου μετα την κατοχη. Ενα απο αυτα τα παιδια ηταν και η μητερα μου. Μεγαλωσε εμενα γιατι η μητερα μου ηταν νεα και δουλευε στην γουνα. Αυτο το τραγουδι το τραγουδουσε.
Στον πατέρα μου Γιάννη που πάντα όταν το ακούω δακρύζω .Εχει να δει τον άλλο του παιδί 17 χρόνια που είναι στην Αμερική .Και που πρόκειται να το δει σε 1 μήνα μιας και ο καρκίνος του χτύπησε την πόρτα
Το λέρωσε, η ξενιτιά.
Τα έρημα τα ξένα βρε Γιάννη, Γιαννάκη μου,
τα έρημα τα ξένα βρε παλικαράκι μου.
Άντε και να ζήσει η Ήπειρος!
Εύγε Χριστίνα!!
Χριστίνα μου,για το πανέμορφο και πολύτιμο αυτό
δώρο,δε βρίσκω λόγια! Κομπιάζω απ΄τη συγκίνηση!!
Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Η γιαγια μου μεγαλωσε 4 παιδια μονη της μεσο εμφιλιου πολεμου μετα την κατοχη. Ενα απο αυτα τα παιδια ηταν και η μητερα μου. Μεγαλωσε εμενα γιατι η μητερα μου ηταν νεα και δουλευε στην γουνα. Αυτο το τραγουδι το τραγουδουσε.
χρονια πολλά σε όλους τους Γιάννηδες...
Στον πατέρα μου Γιάννη που πάντα όταν το ακούω δακρύζω .Εχει να δει τον άλλο του παιδί 17 χρόνια που είναι στην Αμερική .Και που πρόκειται να το δει σε 1 μήνα μιας και ο καρκίνος του χτύπησε την πόρτα
Γιαννης
πεντε ποτάμια το πλεναν και έβαψαν και τα πέντε...
για τους Γιάννηδές μας...