He was an Iranian Setar Player and musician , he passed out many years ago . if you are interested to Iranian music . follow Kayhan Kalhor , MohammadReza Shajarian and Homayoun Shajarian .
یکی نبود به این شادروان استاد لطفی بگه، با این صدای و آن ریش و سبیل سفید که با سیگار کمی متمایل به زرد و سبز شده بودند، یک استاد نمونه بودید که شکر خدا امروز بیشتر نوازندگان جوان ما، اگر در نوازندگی به پای شما نمی‌رسند ولی در پرورش ریش و مو و سبیل، همه دست کم از استاد ندارند. گویا در این آب و خاک، هنر به ریش و سبیل گره خورده و طفلی دختران هنرمند این آب و خاک که در این زمینه هم طبیعت در حقشون ظلم کرده. به لطف رسمی که شادروان لطفی و ابتهاج و جناب حسین علیزاده بنا نهادند، قبل از گرفتن ساز بدست، باید ریش را درآورد. یاد لطفی و دوستان گرامی. 🌷
اگر این حرفی که راجب ریش وسبیل استاد میزنی از عقل و فکر خودت تراوش می کرد ایرادی نداشت ولی وقتی حرفهای دیگران﴿مانند مشیری﴾ را بازگو می کنی نشان میدهد که طوطی بیش نیستی.
دوست نازنین، من که نمی‌دانم شما راجع به چه کسی حرف میزنی، ولی اگر قدری با موسیقی آشناتر شوید و به هزار اثری که از خداوندانی چون پرویز یاحقی و شهناز و شریف و کسانی و منصور نریمان، حسنعلی دفتری، زنده یاد جهانگیر و اسداله ملک، حبیب‌الله بدیعی، شهیدی، پایور شجریان ، ایرج، گلپا، کامران داروغه، موسوی، تهرانی، لشکری ها، استاد تاج اصفهانی و ناهید، فضل‌الله توکل، مجید نجاحی و دهها نوازنده و آهنگساز که تاریخ موسیقی ایران بخود ندیده بود و در زمان کوتاه ۴۰ ساله فعالیت‌شان در ایران بجا مانده توجه میکردید، احتمالا پی میبردید که موسیقی که معجزه هستی است به دو موضوع مهم بستگی دارد. ۱. تکنیک نوازندگی، ۲. استعداد و دارا بودن طبع هنری بسیاری تکنیک را با تمرین و پشتکار بدست می‌آورند ولی بخش دوم که مربوط به ذوق و طبع هنری است، باید در ذات فرد باشد. تمام کارهای استاد یاحقی و شهناز بداهه بود. میدانید چرا؟ چون خودشان هم آن اثر را نتوانستند دوباره اجرا کنند. شما اگر نوازنده باشید براحتی می‌فهمید که آثار یاحقی و شهناز را نمی‌شود نواخت آنهم به همان شکل اوریجینال. دوست و دوستان محترم، اولا بحث شخصی و سلیقه ای نیست. ثانیا، شادروان لطفی یک سلبریتی بود، و خود و تصاویر خود را به معرض عموم قرار می‌داد. بر خلاف تصور شما، قانونا می‌توان به ظاهر و باطن فرد سلبریتی نظر داد و آنرا بیان کرد. از نظر شنونده عام، کارهای لطفی می‌تواند زیبا باشد. ولی مقایسه کردن تار نوازی و آثار ایشان با آثار جلیل شهناز خبر از ناآگاهی میدهد. (به گفته استاد شجریان مراجعه شود) چند ماه طول کشید تا استاد علیزاده قطعه نینوا را ساخت؟ بزرگان هنر که جاودانه شدند، اثر را در لحظه می‌ساختند. آنها برای استادی به ظاهر متوصل نمیشندند. آنها داغ حزب توده و مرید استالین نبودند و به قبله مسکو نماز نمی‌گذاشتند. دوست عزیز، شما به مصاحبه خداوند متعال هنر پرویز یاحقی در باره برنامه گلها و خیانت شادروان ابتهاج که تا پایان عمر دست از حزب توده بر نداشت گوش کنید. شما صحبت های استاد محمد حیدری در باره رفتار ابتهاج و یاران با بزرگانی چون شهناز و خود حیدری و دیگر بزرگان گوش دهید. لطفا احساسی به مساله نگاه نکنید. من بعنوان یک شنونده در فضای مجازی حق دارم از رفتار خیانتبار لطفی و یارانش، در حین انقلاب ۵۷ از آهنگ آمریکا آمریکا مرحوم لطفی در جریان گروگانگیری خوشم نیاید. من حق دارم از ریش با دود سیگار زرد شده لطفی اعتراض داشته باشم که استاد لطفی میبایست نماد هنر و اخلاق میبود و به جوانان ایران میگفت که اگر روزی بلطف ریش ریاکاری در جای شهناز نشستم، حال که مردم ایران از هر پدیده ریشداری وحشت میکنند، این سنبل ارتجاع و تزویر و ریا را از چهره‌ام برمیدارم. دوست عزیز، از شما میپرسم، آیا ریش در کابل و تهران نماد ریا و تزویر نیست؟ کدام وزیر و وکیل و نماینده مجلس را میشناسی که هر صبح سحر ریشش را دو تیغه کند؟ مردم ایران پس از نزدیک ۵۰ سال هر موجود ریشداری را چون هیولا میبینند. این لا مصّب ریش چه ربطی به ظرافت و لطافت هنر دارد؟؟ حالا اگر دوست داشتی پس از خواندن این چند خط ، قدری با خودت منصف باش و به مطلب عمیقتر بیاندش وگر نه واکنش خودت را بنویس تا دیگران هم با افکارت بیشتر آشنا شوند. شاد باشید.
@@mehdiorang8370 با درود، لطفا پاسخی که برای دیگر دوستمان نوشتم توجه بفرمایید: @terewarotomano4964 دوست نازنین، من که نمی‌دانم شما راجع به چه کسی حرف میزنی، ولی اگر قدری با موسیقی آشناتر شوید و به هزار اثری که از خداوندانی چون پرویز یاحقی و شهناز و شریف و کسانی و منصور نریمان، حسنعلی دفتری، زنده یاد جهانگیر و اسداله ملک، حبیب‌الله بدیعی، شهیدی، پایور شجریان ، ایرج، گلپا، کامران داروغه، بهاری، موسوی، تهرانی، لشکری ها، استاد تاج اصفهانی و ناهید، فضل‌الله توکل، منصور صارمی و مجید نجاحی و دهها نوازنده و آهنگساز که تاریخ موسیقی ایران بخود ندیده بود و در زمان کوتاه ۴۰ ساله فعالیت‌شان در ایران بجا مانده توجه میکردید، احتمالا پی میبردید که موسیقی که معجزه هستی است به دو موضوع مهم بستگی دارد. ۱. تکنیک نوازندگی، ۲. استعداد و دارا بودن طبع هنری بسیاری تکنیک را با تمرین و پشتکار بدست می‌آورند مانند خود لطفی، ولی بخش دوم که مربوط به ذوق و طبع هنری است، باید در ذات فرد باشد. تمام کارهای استاد یاحقی و شهناز بداهه بود. میدانید چرا؟ چون خودشان هم آن اثر را نتوانستند دوباره اجرا کنند. شما اگر نوازنده باشید براحتی می‌فهمید که آثار یاحقی و شهناز را نمی‌شود نواخت آنهم به همان شکل اوریجینال. دوست و دوستان محترم، اولا بحث شخصی و سلیقه ای نیست. ثانیا، شادروان لطفی یک سلبریتی بود، و خود و تصاویر خود را به معرض عموم قرار می‌داد. بر خلاف تصور شما، قانونا می‌توان به ظاهر و باطن فرد سلبریتی نظر داد و نقد کرد ( در چهار چوب ادب )و آنرا بیان نمود. از نظر شنونده عام، کارهای لطفی می‌تواند زیبا باشد. ولی مقایسه کردن تار نوازی و آثار ایشان با آثار جلیل شهناز خبر از ناآگاهی میدهد. (به گفته استاد شجریان مراجعه شود) چند ماه طول کشید تا استاد علیزاده قطعه نینوا را ساخت؟ بزرگان هنر که جاودانه شدند، اثر را در لحظه می‌ساختند. آنها برای استادی به ظاهر متوصل نمیشندند. آنها داغ حزب توده و مرید استالین نبودند و به قبله مسکو نماز نمی‌گذاشتند. دوست عزیز، شما به مصاحبه خداوند متعال هنر پرویز یاحقی در باره برنامه گلها و خیانت شادروان ابتهاج که تا پایان عمر دست از حزب توده بر نداشت گوش کنید. شما صحبت های استاد محمد حیدری در باره رفتار ابتهاج و یاران با بزرگانی چون شهناز و خود حیدری و دیگر بزرگان گوش دهید. لطفا احساسی به مساله نگاه نکنید. من بعنوان یک شنونده در فضای مجازی حق دارم از رفتار خیانتبار لطفی و یارانش، در حین انقلاب ۵۷ از آهنگ آمریکا آمریکا مرحوم لطفی در جریان گروگانگیری خوشم نیاید. من حق دارم از ریش با دود سیگار زرد شده لطفی اعتراض داشته باشم که استاد لطفی میبایست نماد هنر و اخلاق و سلامت میبود و به جوانان ایران میگفت که اگر روزی بلطف ریش ریاکاری در جای شهناز نشستم، حال که مردم ایران از هر پدیده ریشداری وحشت میکنند، این سنبل ارتجاع و تزویر و ریا را از چهره‌ام برمیدارم. دوست عزیز، از شما میپرسم، آیا ریش در کابل و تهران نماد ریا و تزویر نیست؟ کدام وزیر و وکیل و نماینده مجلس را میشناسی که هر صبح سحر ریشش را دو تیغه کند و میرود سر کار؟ مردم ایران پس از نزدیک ۵۰ سال هر موجود ریشداری را چون هیولا میبینند. این لا مصّب ریش چه ربطی به ظرافت و لطافت هنر دارد؟؟ حالا اگر دوست داشتی پس از خواندن این چند خط ، قدری با خودت منصف باش و به مطلب عمیقتر بیاندش وگر نه واکنش خودت را بنویس تا همه با افکارت شما بیشتر آشنا شوند.
![KAYTRANADA - Witchy (feat. Childish Gambino) [Official Video]](http://i.ytimg.com/vi/jGK3YVmGZ3Y/mqdefault.jpg)
Thank you mr reza for you honoured us visit turkiye
We down infront of your dignity with witu honor
Great music listening to this great musician my memory has improved greatly
Such an outstanding musician with such a long and distinguished career. It saddens me that I had never heard of him until now.
He was an Iranian Setar Player and musician , he passed out many years ago . if you are interested to Iranian music . follow Kayhan Kalhor , MohammadReza Shajarian and Homayoun Shajarian .
Turkiyemize defa getirdiniz üstad
Genius, of course. as if he witnesses the Creation from its first moment.
Timeless.
Sonidos que no entiendo de lo bello y lejano que no tengo, cuando me pongo feo y apartado
امكانات راقية للمرحوم محمد رضا
Gandalf is really good at the setar
Your channel name is powerfull are you a sufi ?
یکی نبود به این شادروان استاد لطفی بگه، با این صدای و آن ریش و سبیل سفید که با سیگار کمی متمایل به زرد و سبز شده بودند، یک استاد نمونه بودید که شکر خدا امروز بیشتر نوازندگان جوان ما، اگر در نوازندگی به پای شما نمی‌رسند ولی در پرورش ریش و مو و سبیل، همه دست کم از استاد ندارند.
گویا در این آب و خاک، هنر به ریش و سبیل گره خورده و طفلی دختران هنرمند این آب و خاک که در این زمینه هم طبیعت در حقشون ظلم کرده.
به لطف رسمی که شادروان لطفی و ابتهاج و جناب حسین علیزاده بنا نهادند، قبل از گرفتن ساز بدست، باید ریش را درآورد.
یاد لطفی و دوستان گرامی. 🌷
دوست عزیز شما چ مشکلی با ریش مرحوم استاد لطفی و بعضی دوستان هنر دوست دارین😂 هر کسی با هر شکلی دلش خواست زندگی میکنه چ بی ریش چ با ریش
عزیز دل تیپ اشخاص به خودشون ربط داره و یک مقوله کاملا شخصی است مهم هنر بی بدیل استاد لطفی است یادش گرامی باد
اگر این حرفی که راجب ریش وسبیل استاد میزنی از عقل و فکر خودت تراوش می کرد ایرادی نداشت ولی وقتی حرفهای دیگران﴿مانند مشیری﴾ را بازگو می کنی نشان میدهد که طوطی بیش نیستی.
دوست نازنین، من که نمی‌دانم شما راجع به چه کسی حرف میزنی، ولی اگر قدری با موسیقی آشناتر شوید و به هزار اثری که از خداوندانی چون پرویز یاحقی و شهناز و شریف و کسانی و منصور نریمان، حسنعلی دفتری، زنده یاد جهانگیر و اسداله ملک، حبیب‌الله بدیعی، شهیدی، پایور شجریان ، ایرج، گلپا، کامران داروغه، موسوی، تهرانی، لشکری ها، استاد تاج اصفهانی و ناهید، فضل‌الله توکل، مجید نجاحی و دهها نوازنده و آهنگساز که تاریخ موسیقی ایران بخود ندیده بود و در زمان کوتاه ۴۰ ساله فعالیت‌شان در ایران بجا مانده توجه میکردید، احتمالا پی میبردید که موسیقی که معجزه هستی است به دو موضوع مهم بستگی دارد.
۱. تکنیک نوازندگی،
۲. استعداد و دارا بودن طبع هنری
بسیاری تکنیک را با تمرین و پشتکار بدست می‌آورند ولی بخش دوم که مربوط به ذوق و طبع هنری است، باید در ذات فرد باشد.
تمام کارهای استاد یاحقی و شهناز بداهه بود. میدانید چرا؟ چون خودشان هم آن اثر را نتوانستند دوباره اجرا کنند. شما اگر نوازنده باشید براحتی می‌فهمید که آثار یاحقی و شهناز را نمی‌شود نواخت آنهم به همان شکل اوریجینال.
دوست و دوستان محترم، اولا بحث شخصی و سلیقه ای نیست. ثانیا، شادروان لطفی یک سلبریتی بود، و خود و تصاویر خود را به معرض عموم قرار می‌داد. بر خلاف تصور شما، قانونا می‌توان به ظاهر و باطن فرد سلبریتی نظر داد و آنرا بیان کرد.
از نظر شنونده عام، کارهای لطفی می‌تواند زیبا باشد. ولی مقایسه کردن تار نوازی و آثار ایشان با آثار جلیل شهناز خبر از ناآگاهی میدهد. (به گفته استاد شجریان مراجعه شود)
چند ماه طول کشید تا استاد علیزاده قطعه نینوا را ساخت؟
بزرگان هنر که جاودانه شدند، اثر را در لحظه می‌ساختند. آنها برای استادی به ظاهر متوصل نمیشندند. آنها داغ حزب توده و مرید استالین نبودند و به قبله مسکو نماز نمی‌گذاشتند.
دوست عزیز، شما به مصاحبه خداوند متعال هنر پرویز یاحقی در باره برنامه گلها و خیانت شادروان ابتهاج که تا پایان عمر دست از حزب توده بر نداشت گوش کنید. شما صحبت های استاد محمد حیدری در باره رفتار ابتهاج و یاران با بزرگانی چون شهناز و خود حیدری و دیگر بزرگان گوش دهید.
لطفا احساسی به مساله نگاه نکنید. من بعنوان یک شنونده در فضای مجازی حق دارم از رفتار خیانتبار لطفی و یارانش، در حین انقلاب ۵۷ از آهنگ آمریکا آمریکا مرحوم لطفی در جریان گروگانگیری خوشم نیاید. من حق دارم از ریش با دود سیگار زرد شده لطفی اعتراض داشته باشم که استاد لطفی میبایست نماد هنر و اخلاق میبود و به جوانان ایران میگفت که اگر روزی بلطف ریش ریاکاری در جای شهناز نشستم، حال که مردم ایران از هر پدیده ریشداری وحشت میکنند، این سنبل ارتجاع و تزویر و ریا را از چهره‌ام برمیدارم.
دوست عزیز، از شما میپرسم، آیا ریش در کابل و تهران نماد ریا و تزویر نیست؟
کدام وزیر و وکیل و نماینده مجلس را میشناسی که هر صبح سحر ریشش را دو تیغه کند؟
مردم ایران پس از نزدیک ۵۰ سال هر موجود ریشداری را چون هیولا میبینند. این لا مصّب ریش چه ربطی به ظرافت و لطافت هنر دارد؟؟
حالا اگر دوست داشتی پس از خواندن این چند خط ، قدری با خودت منصف باش و به مطلب عمیقتر بیاندش وگر نه واکنش خودت را بنویس تا دیگران هم با افکارت بیشتر آشنا شوند.
شاد باشید.
@@mehdiorang8370
با درود، لطفا پاسخی که برای دیگر دوستمان نوشتم توجه بفرمایید:
@terewarotomano4964
دوست نازنین، من که نمی‌دانم شما راجع به چه کسی حرف میزنی، ولی اگر قدری با موسیقی آشناتر شوید و به هزار اثری که از خداوندانی چون پرویز یاحقی و شهناز و شریف و کسانی و منصور نریمان، حسنعلی دفتری، زنده یاد جهانگیر و اسداله ملک، حبیب‌الله بدیعی، شهیدی، پایور شجریان ، ایرج، گلپا، کامران داروغه، بهاری، موسوی، تهرانی، لشکری ها، استاد تاج اصفهانی و ناهید، فضل‌الله توکل، منصور صارمی و مجید نجاحی و دهها نوازنده و آهنگساز که تاریخ موسیقی ایران بخود ندیده بود و در زمان کوتاه ۴۰ ساله فعالیت‌شان در ایران بجا مانده توجه میکردید، احتمالا پی میبردید که موسیقی که معجزه هستی است به دو موضوع مهم بستگی دارد.
۱. تکنیک نوازندگی،
۲. استعداد و دارا بودن طبع هنری
بسیاری تکنیک را با تمرین و پشتکار بدست می‌آورند مانند خود لطفی، ولی بخش دوم که مربوط به ذوق و طبع هنری است، باید در ذات فرد باشد.
تمام کارهای استاد یاحقی و شهناز بداهه بود. میدانید چرا؟ چون خودشان هم آن اثر را نتوانستند دوباره اجرا کنند. شما اگر نوازنده باشید براحتی می‌فهمید که آثار یاحقی و شهناز را نمی‌شود نواخت آنهم به همان شکل اوریجینال.
دوست و دوستان محترم، اولا بحث شخصی و سلیقه ای نیست. ثانیا، شادروان لطفی یک سلبریتی بود، و خود و تصاویر خود را به معرض عموم قرار می‌داد. بر خلاف تصور شما، قانونا می‌توان به ظاهر و باطن فرد سلبریتی نظر داد و نقد کرد ( در چهار چوب ادب )و آنرا بیان نمود.
از نظر شنونده عام، کارهای لطفی می‌تواند زیبا باشد. ولی مقایسه کردن تار نوازی و آثار ایشان با آثار جلیل شهناز خبر از ناآگاهی میدهد. (به گفته استاد شجریان مراجعه شود)
چند ماه طول کشید تا استاد علیزاده قطعه نینوا را ساخت؟
بزرگان هنر که جاودانه شدند، اثر را در لحظه می‌ساختند. آنها برای استادی به ظاهر متوصل نمیشندند. آنها داغ حزب توده و مرید استالین نبودند و به قبله مسکو نماز نمی‌گذاشتند.
دوست عزیز، شما به مصاحبه خداوند متعال هنر پرویز یاحقی در باره برنامه گلها و خیانت شادروان ابتهاج که تا پایان عمر دست از حزب توده بر نداشت گوش کنید. شما صحبت های استاد محمد حیدری در باره رفتار ابتهاج و یاران با بزرگانی چون شهناز و خود حیدری و دیگر بزرگان گوش دهید.
لطفا احساسی به مساله نگاه نکنید. من بعنوان یک شنونده در فضای مجازی حق دارم از رفتار خیانتبار لطفی و یارانش، در حین انقلاب ۵۷ از آهنگ آمریکا آمریکا مرحوم لطفی در جریان گروگانگیری خوشم نیاید. من حق دارم از ریش با دود سیگار زرد شده لطفی اعتراض داشته باشم که استاد لطفی میبایست نماد هنر و اخلاق و سلامت میبود و به جوانان ایران میگفت که اگر روزی بلطف ریش ریاکاری در جای شهناز نشستم، حال که مردم ایران از هر پدیده ریشداری وحشت میکنند، این سنبل ارتجاع و تزویر و ریا را از چهره‌ام برمیدارم.
دوست عزیز، از شما میپرسم، آیا ریش در کابل و تهران نماد ریا و تزویر نیست؟
کدام وزیر و وکیل و نماینده مجلس را میشناسی که هر صبح سحر ریشش را دو تیغه کند و میرود سر کار؟
مردم ایران پس از نزدیک ۵۰ سال هر موجود ریشداری را چون هیولا میبینند. این لا مصّب ریش چه ربطی به ظرافت و لطافت هنر دارد؟؟
حالا اگر دوست داشتی پس از خواندن این چند خط ، قدری با خودت منصف باش و به مطلب عمیقتر بیاندش وگر نه واکنش خودت را بنویس تا همه با افکارت شما بیشتر آشنا شوند.