Moja lepa Srbija: Požarevac, drugi deo

Label and copyright: Svi putevi vode na istok Srbije kroz njegovu kapiju. Kao zraci sunca granaju se i šire ka Golupcu i Kladovu, Velikom Gradištu i Negotinu, Petrovcu na Mlavi, Kučevu, Žabarima i Zaječaru.
Požarevac zato nikada ne zatvara svoje drevne dveri, bivajući predah i odredište, središte i polazište, ponekad samo srdačno ispružena ruka u znak pozdrava onima koji su se uputili ka istočnim prostranstvima Srbije.
Jedan takav kraći put dužine desetak kilometara vodi do Kostolca, opštine u sastavu grada Požarevca.
Kao kastel, ili utvrđenje, pominje se još u 12. veku, a imenom Kostolac u Povelji kneza Lazara iz 1380. godine.
Energetsko srce Srbije počelo je da kuca 1870. godine kada je Đorđe Vajfert otvorio rudnik u Kostolcu, a tri godine kasnije i u Klenovniku.
Od Vajferta do bloka B 3 termoelektrane u Kostolcu protekao je jedan i po vek, a Kostolac je izrastao u moderan energetski centar u kojem je zaposleno tri i po hiljade radnika.
Urednik: Vladimir Novaković
Autor: Dragan Stojanović
Snimatelj: Pavle Tanasijević, Miloš Rančić
Montaža: Nemanja Radić
Radio televizija Srbije

Zabranjeno svako kopiranje video i/ili audio snimaka i postavljanje na druge kanale!

[@draganjovicau0906]

Šta reći grad mog roðenja

[@draganjovicau0906]

Jedino muzej pokazaše ovo ostalo, okolina Požarevca