Dziękuję bardzo za tak pozytywny odbiór, wiem że mogłem to opowiedzieć lepiej , ładnej i nie chaotycznie. Lecz tu najważniejszy był przekaz. Nie znam wiecej szczegółów tego zamku więc i nie mogłem sie z Wami podzielić większą ich ilością. Podziękowania dla Pana Łukasza że zdecydował się zamieścić ten odcinek, czuje się zaszczycony że moglem przetrzeć szlaki w nowej formie. Pozdrawiam serdecznie Wszystkich!!!!
Miałam gęsią skórkę kilka razy słuchając pana opowiesci...przywróciła ona moje wspomina z lat, kiedy mieszkałam z rodzicami, babcią i ojcem chrzestnym w pięknej posiadłości z pałacykiem wymagającym renowacji...ale do sedna. Wierzę w Pana historię, bo sama podobnych rzeczy doświadczyłam. W środku nocy słychać było ciężkie kroki na strychu a wiedzieliśmy,że nikogo tam nie ma, a jedyne wejście od strony przedsionka było zaryglowane...lawitujące talerze, odgłosy pracującej sieczkarni około północy...I można kontynuować. Miejsce to ma własną, spisaną historię ...tragiczną.
Fajnie i ciekawie to opowiedziałeś i autor zdecydował się nic nie zmieniać i w oryginale przekazać Twoją relację. bardzo Ci dziękuję za podzielenie się tą historią. To niesamowita też przygoda, która zapada w pamięć na całe życie. Pozdrawiam.
Witaj Adrianie, bardzo dobrze opowiedziana historia, ja osobiście wierzę Ci, gdyż sama kilka razy w życiu doświadczyłam niewyjasnionego, znajdę chwile i napiszę do Łukasza,może moja historia również trafi na kanał. Mam do Ciebie pytanie, czy można dowiedzieć się czegoś więcej o tym pałacu, miejcu gdzie sie znajduje,może dokopał by się do relacji innych, którzy też czegoś tam doświadczyli. Fascynują mnie takie rzeczy bo wiem że nie są wymysłem,tylko mają miejsce.Dziekuje za relację i pozdrawiam serdecznie!!!
Osobiście nigdy nie miałam okazji przeżyć żadnego zjawiska paranormalnego. Pana gość jednak opowiada dość ciekawie i przekonująco... Słychać w głosie emocje. Jestem w stanie w to uwierzyć. Plus za nową formę odcinka, podoba mi się.
Niesamowite, wierzę w to bo miałam kontakt z duchem, będąc małym dzieckiem. Spałam wtedy u cioci na Śląsku. W środku nocy obudziłam się i zauważyłam kobietę stojącą w rogu pokoju. Kobieta podeszła, do mojego łóżka i rozmawiała ze mną. Miała kredową białą twarz i była ubrana na czarno. Jej słowa też były straszne Zapytała mnie "dziecinko, czy chcesz pójść za mną?" Byłam dzieckiem kilkuletnim. Od tego czasu minęły dziesiątki lat a ja nie zapomniałam tych słów. Kobieta podeszła blisko do łóżka. Sypialnia cioci była drewniana. Łóżka miały poręcze i na takiej poręczy kobieta wsparła białe jak śnieg ręce. Zaczęłam potwornie krzyczeć, budząc wszystkich. Podczas krzyku widziałam jak ta kobieta jakby kuca i znika za poręczą. Krzyczałam, że ta Pani jest pod łóżkiem. Ciocia wzięła latarkę,świeciła pod łóżkiem. To łóżko było na wysokich nogach. Razem z mamą i wujkiem mówili mi, że nikogo nie ma, że to mi się śniło. Ale tak nie było. Obudziłam się, usiadłam na łóżku. Pokój cioci oświetlony był uliczną latarnią i w nocy było tam dosyć jasno. I wtedy to się stało. Nie zmrużyłam wtedy oka do rana. Ciocia wzięła mnie na ręce i do kuchni, gdzie przy świetle usiłowałam się bawić zabawkami, ale nie bardzo dałam rady. Całe życie mam tą scenę przed oczami. Nigdy więcej potem nic takiego mnie nie spotkało. Dziękuję za ten podcast i inne. Pozdrawiam wszystkich słuchaczy.
Tak jak autor historii jestem tego zdania, że nie wierzysz w takie zdarzenia dopóki na własnej skórze nie doświadczysz. Potem, jak człowiek wstecz popatrzy, to niektóre rzeczy dopiero zaczyna rozumieć. Też tak miałam. Pozdrawiam serdecznie Adriana, który chciał się z nami podzielić tą historią i Łukasza, który wpadł na fajny pomysł z nową serią.
@@iwona3983 Mihály Csíkszentmihályi, badacz stanów odmiennej świadomości. Wg jego koncepcji doświadczanie takich stanów się zdarza, trudno to co prawda wytłumaczyć ale nie ma powodów aby się bać duchów albo wmawiać sobie chorobę.
Mieszkałem z domku tzw, bliźniak, z jednej strony mieszkaliśmy my, rodzice i ja z bratem, z drugiej strony siostra mojego taty, mieszkała sama. Jak zmarła mieszkanie stało samo,po ok dwóch tygodniach po jej śmierci, poszedłem do kuchni wieczorem, słyszałem tak samo jak za życia cioci, były w jej mieszkaniu otwierane i zamykane szafki w kuchni, i puszczana woda z kranu. Byłem sam w kuchni, włosy mi się najezyly, zapytałem mamy czy ktoś jest u cioci za ścianą, się zaśmiała i powiedziała że też słyszała, ale nie chciała nas straszyć. To było moje takie doświadczenie i coś wiem że taki rzeczy się dzieją. Pozdrawiam autora i twórcę, słucham wiernie,
30 lat temu wyjechalam do Holandi. Znalazlam prace sprzatajac po remontach mieszkan w Amsterdamie pamietam jak odkurzalam klatke schodowa podkresle ze byly to stare mieszkania wiec odkurzajac czulam kogos z tylu odwrocilam sie i patrze idzie ktos ale dziwny w zasadzie taki bialy cien do pol nog nie widzialam chcialam zrobic miejsce aby ten ktos przeszedl wiec sie odsunelam i ta postac zniknela w scianie bo nie bylo drzwi nic ja wszystko zostawilam i bardzo szybko ucieklam. Pamietam to jak dzis bardzo sie balam zawsze mam to przed oczami. Dziekuje za ten odcinek bardzo ciekawy.Pozdrowienia.
Gdy odbywałem służbę wojskową pełniłem dyżury na radiostacji zlokalizowanej w starym bunkrze. Myślę, że był zbudowany jeszcze przed Pierwszą Wojną Światową bo cały był z czerwonej cegły. Nazywaliśmy go "Czerwonym bunkrem". Do pomieszczenia radiostacji wchodziło się z zewnątrz bunkra drzwiami stalowymi, chyba przeciwpancernymi, korytarzem w prawo jakieś 10 metrów. Ten korytarz był wyłożony stalowymi płytami bo pod nimi był kanał kablowy zasilający radiostację i inne urządzenia. Te płyty, jak to za komuny, były niedopasowane i strasz ie hałasowały gdy się po nich szło. Próbowałem kiedyś, czy któraś z nich nie hałasuje ale wszystkie były jakieś zdeformowane i nie dało się po nich iść po cichu. Na końcu korytarza były łazienki a jakieś dwa metry przed nimi było wejście w lewo do pomieszczenia socjalnego. Były tam szafki dla żołnierzy zawodowych, stół i elektryczna kuchnia, na której podgrzewaliśmy sobie jedzenie, gdyż zawsze dostarczali nam już zimne. Po przekątnej tego pomieszczenia było wejście do naszej dyżurki. Nasza radiostacja postawiona była na stalowych stojakach tak, że między tyłem nadajnika a ścianą było tyle miejsca, że można było się tamtędy przecisnąć aby w razie konieczności sprawdzić połączenia kabli wychodzących z nadajnika do pulpitu czy odbiornika. Pierwszy stał nadajnik o wymiarach wysokość jakieś 1,9 metra, szerokość około 80 cm i grubą około 70 cm. Dalekopis stał w kącie po przekątnej od drzwi. Na tym dalekopisie z nudów ćwiczyliśmy sobie pisanie przepisując jakieś gazety czy książki. Na bunkrze nie było żadnych rozrywek: ani telewizora ani radia. Pewnego razu wchodząc do naszego pomieszczenia zauważyłem, że kolega, z którym miałem służbę pisze coś na dalekopisie i nie nie zauważył gdy wszedłem. Postanowiłem go wystraszyć i wszedłem za nadajnik czekając aż się odwróci. Gdy to nastąpiło wysunąłem zza nadajnika w kierunku jego twarzy rozcapierzoną dłoń. Efekt był piorunujący! Karolek mało się nie zabił o przeciwległą ścianę. Za dwa czy trzy tygodnie ja tak pisałem na dalekopisie i kątem oka zauważyłem, że ktoś wchodzi do pomieszczenia. AHA Karolek chce się zemścić! Zerwałem się z taboretu, na którym siedziałem i hyc za nadajnik a tam - nikogo. Myślę sobie, pewnie zdążył wyskoczyć do socjalnego. Przeszukałem zakamarki między szafkami, nikogo! to pewnie uciekł do łazienek bo na korytarz nie wbiegł bo nie było hałasu. W łazienkach też pusto. Koło głównego wejścia był stolik pomocnika dyżurnego łączności. Podszedłem i9 pytam: Nie przechodził tędy ktoś? Nie, nikogo nie było. Zrobiło mi się bardzo nieswojo. Wyszedłem przed bunkier, spotkałem tam Karola, który wracał ze spaceru z jeszcze jednym kolegą z lasu, który otaczał nasze bunkry. Po kilku dniach opowiedziałem to koledze z II kompanii, którzy nas zmieniali. Michał strasznie się przestraszył i nigdy więcej nie przyjechał na służbę na ten bunkier! Miał do mnie wielkie pretensje, po co mu o tym opowiadałem? Taka fajna spokojna służba a ja mu opowiadałem o duchu! Dodam, że wokół bunkra były pozostałości starych okopów a w nich walały się jakieś kości. Niektóre przypominały żebra czy ludzkie piszczele.
Kilka dni po śmierci babci mojej żony nad ranem usłyszałem jak drzwi przesuwne od szafy otwierają się i zamykają. Po chwili narożnik w dużym pokoju zaskrzypiał (miał tak siadając tylko w jednym miejscu). Nagle usłyszałem jak pies zeskakuje na podłogę, powolutku do wyjścia na przedpokój i biegiem do pokoju gdzie żona spała z dzieckiem. Nastepnym razem kapiąc się zobaczyłem twarz babci żony w zaparowanym lustrze. Także ja wierzę w opowieści ludzi którzy tego doswiadczyli.
Bardzo ciekawa forma z tym opowiadaniem przez słuchacza. Pan Andrzej bardzo ładnie opowiedział te historie. Przypomniało mi to, że w domu gdzie się wychowywałam też straszyło. Co jakiś czas dzwonił dzwonek do drzwi, ale nikt nie stał u progu. Każdy z mieszkańców o tym wiedział i mówił. Ja często czułam czyjaś obecność i bałam się tej duszy. Czułam, że jest ona wrogo nastawiona do mnie. Odkąd wyprowadziłam się z tego domu, już nigdy nie doświadczyłam takich uczuć i emocji.
Też kiedyś nie wierzyliśmy mamie,bo opowiadała podobne historie,w końcu się przekonaliśmy...Byłam zmuszona nocować tam sama podczas pobytu mamy w szpitalu,to było największą katorgą dla mojej wytrzymałosci psychicznej... cieszę się tylko,że już mama tam nie mieszka,i chyba nie tęskni mimo że dom był duży,nowy z ogrodem,z dala od zgiełku miasta...coś tam jest,i to coś nie lubi domowników
Również jest opcja, że spał przy wyjściu, żeby wszystko słyszeć, człowiek starszy nie lubi luksusów a komunę zna i jest z nią, niemniej jednak wierzę Panu
Tak moim okiem osoby zajmującej się magią. Pozostawione rzeczy po kimś takie jak zęby , ostre przedmioty pozostawione w jakimś niecodziennym miejscu, pukle włosów to nie radzę ruszać. Najprawdopodobniej są też pozostawione nośniki klątwy. Ktoś mógł pozostawić te przedmioty aby negatywna energia tam pozostała a przy dotknięciu takiego czegoś to ta energia przechodzi na osobę. Ale z drugiej strony historia opisana wygląda na przypadek gdzie ktoś po prostu nie chciał opuścić domu, po prostu czasem się mieszka z duchami i tyle :) Ciekawa historia, czekam na następną :)
Dziękuję temu Panu za tą historię jest niesamowita i podziwiam że nie zwariowaliście tam i nie uciekliscie. Ja osobiście nie wiem czy bym dala czoło takim zjawiskom nerwy i strach by mnie pokonały chyba.
Rewelacyjna historia:) Ja bym szperała i próbowała poznać historię byłych mieszkańców. Ale rozumiem, że czasy były inne. Poproszę o więcej takich opowieści:)
Witam i pozdrawiam, ja zatem jak mialem 18 lat obudzilem się w nocy i pierwsze co zrobilem spojrzalem na zegarek wiszàcy na scianie po lewej strony lózka i zobaczylem ze byla punkt 1:00 w nocy , przed odwróceniem się na drugi bok spojrzalem na drzwi ktõre byly jakby w nogach ujrzlem mojego niezyjàcego Dziadka(drugieco męza mojej Babci, to tylko jego znalem i byl zajebistym Dziadkiem) ubrany byl w garnitur w którym go pochowalismy i stal i spokojnie się na mnie pagrzyl, po 7-8 segundach tak sie przestraszylem ze przykrylem się caly koldrà i zasnolem. Na drugi dzien jak się obudzilem opowiedzialem moim rodzicom co mi się przydazylo w nocy i mój Tata powiedzial mi ze równo wczoraj w nocy byla pierwsza rocznica smierci Dziadka i ze o 1:00 w nocy rok wczesniej zadzonili ze szpitala i powiedzieli ze Dziadek zmarl. Dopiero skleilem fakty ze dlatego się obudzilem o 1:00 i moja Mama mi powiedziala ze na pewno mnie przyszedl odwiedzic bo bardzo mnie kochal pomimo ze nie byl moim biologicznym Dziadkiem i ja tez go Kochalem jak swojego bo taki byl!! Dziękuje pięknie oto bylo moje wydarzenie z mlodosci a dzis mam 37 lat pozdro 🙋🏼♂️✌️
Dziękuję za bardzo ciekawy odcinek. A szczególne podziękowania kieruję do pana gościa. To naprawdę ciekawa historia. Panie gość ja wieżę w pana przeżycia i cieszę się że pan podzielił się tą historią. Pozdrawiam serdecznie 😊
Ja tez wierzę w takie historie. ❤ Dobrze byłoby sprawdzić historię tego zamku… Przed kilku laty spałam na zamku w ŁAGOWIE i też w nocy słyszałam dziwne dźwięki. W dodatku mam zdjęcie zrobione w krużgankach tego obiektu i … wokół mnie są słynne orby… choć podczas robienia zdjęć ich nie było …
Ale extra historia i fajna formuła, oby takich więcej, bo Pan tak entuzjastycznie opowiadał, że słuchać od razu, że prawdą jest wszystko, co przeżył❣️Teraz wyobrażam sobie jakąś bardziej mroczną historię opowiadaną takim głosem jakby z zaświatów, fajnie by było👻 To prawda, nie wolno nic ruszać ani zabierać z takich miejsc, nawet na urbexach, w bardzo zniszczonych, opuszczonych miejscach już przez sam szacunek do danego miejsca i dusz, jakie mogły tam pozostać, a także dla własnego bezpieczeństwa aby niczego na siebie nie ściągnąć. Pozdrawiam 💜
Przyznam ze historia ciekawa i choć ma już pare lat została opowiedziana dość emocjonalnie 😊 Serdecznie pozdrawiam wszystkich. Życzę spokojnych snów bo u mnie obecnie 0.32😃🛌
@@avril232 Dokładnie tak. Takie emocje żyją w nas na długo. Sama mam historie które przeżyłam i też zawsze wspominam je z emocjami - inaczej się nie da.
Nim zmarła teściowa zatrzymały nam się wszystkie zegarki w domu w tym 3 razy ten sam, nawet po zmianie baterii. W nocy gdy była martwa za ścianą odpaliły się 3 zabawki dziecka w naszym pokoju, po jej pogrzebie włączyła się jedna na pilota, gdzie pilot był w kuchni, a żeby działała trzeba było bez kitu bardzo blisko go trzymać ... coś w tym wszystkim jest
Witam Wszystkich ❤Podzielam zdanie Gościa,tylko nie wiem czy to tylko moja wyobraźnia...Zwykle milczę,bo jak raz powiedziałam,co mnie dotknęło,to tylko jedna osoba mi uwierzyła..Ale bardzo szanuję szczerość i dziękuję za podcast 💪🏻💪🏻💪🏻 Super,jak zawsze 😊
Witam Panie Łukaszu.. osobiście wierzę w takie sytuacje..ponieważ osobiście również mieszkałem w podobnym domu we Francji...mniejszym co prawda ale bardzo podobnym... Tam również doświadczyłem podobnych sytuacji. Dźwięki przeróżne.. w nocy jak i w dzień.. A rejon w którym stał ten dom..był zalesiony kompletna cisza wokół. Jednak w domu hałasy były wyraźne.
Całkowicie wierzę w tą historie, nigdy nie doświadczyłem niczego podobnego, to dzięki takim historia wiem ,że są rzeczy, zjawiska paranormalne, tak jak i kosmici istnieją, pozdrawiam
Witam. Oj w tych zamkach coś musi być .Jest ich b.duzo na terenie Francji. Ja pracuję blisko Francj.Pracowalam z dziećmi, osobami starszymi,dla Misji ......w Genevie....,ale zamkach tylko kilka godzin. Strasznie nerwowa byłam aż do następnego dnia. Nawet właściciele byli bardzo tajemniczy.W dzień bałam się wejść do tego zamku,który znajdowal się w starym lesie.Piwnica przerobiona na ekskluzywny basen w stylu greckim.Ściany były tak wykonane,że musiałam się wpatrzec gdzie WC itd.... Pozdrawiam.
Super historia. Sama mam ciarki jak jej słucham. Naprawdę jak tam kobieta wytrzymała i nie uciekła to jestem w szoku. Mnie by tam nie było 😅w jeden dzień za żadne pieniądze. A co robiła dziewczyna w dzień, gdy panowie pracowali? 😮NIE bała się zostawać sama 🙉🤔
Aniu skoro coś emocjonalnego przeżyłaś, że musiałaś aż zmienić mieszkanie to porostu podziel się Swoją historią i opowiedz Nam. Ciekawa jestem czego doświadczyłeś?😢😢. Pozdrawiam. Atina
Jakieś 15 lat temu odeszła moja babcia , umarła w szpitalu. Od czasu jej śmierci zaczęły dziać się w naszym mieszkaniu dziwne rzeczy. Po nocy słychać było szuranie nogami , tak chodziła babcia bo miała już swoje lata i ciężko jej było podnosić nogi. Bardzo często koło jej pokoju czuć było zapach perfum typowy zapach starszej osoby - różany ( takich używała babcia ) Kiedy wieczorem było się w łazience i myło się zęby w lustrze kontem oka było widać jakąś czarna przygarbiona postać. Myślałam ze wariuje ale kiedy sprowadził się do mnie mój obecny mąż też powiedział że "coś widzi , czuje i słyszy" oczywiście nie mówiłam mu wcześniej o tych zajściach bo nie chciałam żeby pomyślał że jestem wariatka. Wszystko się uspokoiło dopiero kiedy się wyprowadziliśmy do nowego mieszkania.
Az skóra scierpla, co gorsza tel sie zwiesił i zaczął szaleć, klawiatura nie chciaka znikać tylko migalo gdy chcialam zostawić komentarz chwile temu...to sie uszczęśliwiłam na samą noc.. Historia wymiata tylko nie wiem czy teraz zasnę 😂 co gorsza śpię sama bo przez gorąco nie do zniesienia męża wyeksmitowalam do salonu 😅
Osobiście nie miałem takich doświadczeń. Ale u mnie w rodzinie są dwie opowieści które mrożą krew w żyłach. Niestety znam je tylko z opowieści taty a jemu też ktoś opowiadał. Osobiście uważam, że możliwe jest istnienie tego typu zdarzeń.
Takie historie robia wrażenie. Zwłaszcza jak za jakis czas okaze sie ze dziwny halas pochodzil np z wielkiego bojlera w ktorym opadał na dno z impetem osadzony kamień, tak bylo u mojej siostry , do wymiany bojlera bylo creepy 😅
W domu rodzinnym od kiedy pamiętam, po stronie gdzie mieszkała babcia słychać kroki na strychu. Jako dorosła osoba musiałam przez miesiąc spać na strychu podczas remontu sufitów. I żadnych odgłosów nie było. Jedynie śpiąc w mieszkaniu je słychać. Również w domu wujka, po jego śmierci w nocy słychać jak chodzi po drewnianych schodach, czasem coś uderza w piwnicy.
Witam świetna a sprawa ja osobiście wierze i to bardzo trzeba mieć silne nerwy aby to doświadczać może to być nawet na tyle niebezpieczne może to przełożyć się na tzw ghost hunt I wtedy to już nie jest Fajnie
Na skrzypiące okiennice mam racjonalne wytłumaczenie. Metal pod wpływem ciepła się rozszerza a pod wpływem zimna się kurczy co mogło powodować te dźwięki. Mój tato mi opowiedział o tym. Pewnego dnia był dłużej nad jeziorem i wieczorem usłyszał dźwięki strzałów obleciał go strach bo nikogo nie widać a strzały słychać. Włączył myślenie i kiedy podszedł do metalowych beczek ciepłe gorące powietrze wypatrzyło denka beczek ku górze w nocy się ochłodziło i denka beczek z trzaskiem wracały do pierwotnego położenia
Ciekawe opowiadanie. Sama bylam na sezonie w pałacu w Polsce. Pan od ogrodu, opału itd. Ciągle opowiadał o duchu. Sama nie doświadczyłam żadnych zjawisk wtedy. Oprócz wkurzajacej suszarki w nocy ktora sama się włączała. Ale się nie bałam. Choć paru gości uciekło w nocy bo się bało ducha.
Bardzo fajna forma, ciekawie opowiedziane, ale te szumy w tle trochę denerwują. Domyślam się że widz był w drodze, ale może na przyszłość da się dźwięk jakoś obrobić. Pozdrawiam
Dziękuję bardzo za tak pozytywny odbiór, wiem że mogłem to opowiedzieć lepiej , ładnej i nie chaotycznie. Lecz tu najważniejszy był przekaz. Nie znam wiecej szczegółów tego zamku więc i nie mogłem sie z Wami podzielić większą ich ilością. Podziękowania dla Pana Łukasza że zdecydował się zamieścić ten odcinek, czuje się zaszczycony że moglem przetrzeć szlaki w nowej formie. Pozdrawiam serdecznie Wszystkich!!!!
Bardzo ciekawy odcinek i dobrze Pan opowiedział 😊😊😊
Miałam gęsią skórkę kilka razy słuchając pana opowiesci...przywróciła ona moje wspomina z lat, kiedy mieszkałam z rodzicami, babcią i ojcem chrzestnym w pięknej posiadłości z pałacykiem wymagającym renowacji...ale do sedna. Wierzę w Pana historię, bo sama podobnych rzeczy doświadczyłam. W środku nocy słychać było ciężkie kroki na strychu a wiedzieliśmy,że nikogo tam nie ma, a jedyne wejście od strony przedsionka było zaryglowane...lawitujące talerze, odgłosy pracującej sieczkarni około północy...I można kontynuować. Miejsce to ma własną, spisaną historię ...tragiczną.
Fajnie i ciekawie to opowiedziałeś i autor zdecydował się nic nie zmieniać i w oryginale przekazać Twoją relację. bardzo Ci dziękuję za podzielenie się tą historią. To niesamowita też przygoda, która zapada w pamięć na całe życie. Pozdrawiam.
Witaj Adrianie, bardzo dobrze opowiedziana historia, ja osobiście wierzę Ci, gdyż sama kilka razy w życiu doświadczyłam niewyjasnionego, znajdę chwile i napiszę do Łukasza,może moja historia również trafi na kanał. Mam do Ciebie pytanie, czy można dowiedzieć się czegoś więcej o tym pałacu, miejcu gdzie sie znajduje,może dokopał by się do relacji innych, którzy też czegoś tam doświadczyli. Fascynują mnie takie rzeczy bo wiem że nie są wymysłem,tylko mają miejsce.Dziekuje za relację i pozdrawiam serdecznie!!!
Rewelacyjnie się słuchało. Ciekawa historia i fajnie przekazana ❤
Osobiście nigdy nie miałam okazji przeżyć żadnego zjawiska paranormalnego. Pana gość jednak opowiada dość ciekawie i przekonująco... Słychać w głosie emocje. Jestem w stanie w to uwierzyć. Plus za nową formę odcinka, podoba mi się.
Niesamowite, wierzę w to bo miałam kontakt z duchem, będąc małym dzieckiem. Spałam wtedy u cioci na Śląsku. W środku nocy obudziłam się i zauważyłam kobietę stojącą w rogu pokoju. Kobieta podeszła, do mojego łóżka i rozmawiała ze mną. Miała kredową białą twarz i była ubrana na czarno. Jej słowa też były straszne Zapytała mnie "dziecinko, czy chcesz pójść za mną?" Byłam dzieckiem kilkuletnim. Od tego czasu minęły dziesiątki lat a ja nie zapomniałam tych słów. Kobieta podeszła blisko do łóżka. Sypialnia cioci była drewniana. Łóżka miały poręcze i na takiej poręczy kobieta wsparła białe jak śnieg ręce. Zaczęłam potwornie krzyczeć, budząc wszystkich. Podczas krzyku widziałam jak ta kobieta jakby kuca i znika za poręczą. Krzyczałam, że ta Pani jest pod łóżkiem. Ciocia wzięła latarkę,świeciła pod łóżkiem. To łóżko było na wysokich nogach. Razem z mamą i wujkiem mówili mi, że nikogo nie ma, że to mi się śniło. Ale tak nie było. Obudziłam się, usiadłam na łóżku. Pokój cioci oświetlony był uliczną latarnią i w nocy było tam dosyć jasno. I wtedy to się stało. Nie zmrużyłam wtedy oka do rana. Ciocia wzięła mnie na ręce i do kuchni, gdzie przy świetle usiłowałam się bawić zabawkami, ale nie bardzo dałam rady. Całe życie mam tą scenę przed oczami. Nigdy więcej potem nic takiego mnie nie spotkało. Dziękuję za ten podcast i inne. Pozdrawiam wszystkich słuchaczy.
Tak jak autor historii jestem tego zdania, że nie wierzysz w takie zdarzenia dopóki na własnej skórze nie doświadczysz. Potem, jak człowiek wstecz popatrzy, to niektóre rzeczy dopiero zaczyna rozumieć. Też tak miałam. Pozdrawiam serdecznie Adriana, który chciał się z nami podzielić tą historią i Łukasza, który wpadł na fajny pomysł z nową serią.
Ja doświadczyłem ale i tak nie wierzę.
@@alcatrazep no cóż, święte prawo do tego masz 😁
@@iwona3983 Mihály Csíkszentmihályi, badacz stanów odmiennej świadomości. Wg jego koncepcji doświadczanie takich stanów się zdarza, trudno to co prawda wytłumaczyć ale nie ma powodów aby się bać duchów albo wmawiać sobie chorobę.
@@alcatrazep ale nikt nie mówi, że trzeba się bać 😊
Mi osobiście uratował życie, nie miałam powodu się bać. Wręcz byłam i jestem mu wdzięczna. ☺
Mieszkałem z domku tzw, bliźniak, z jednej strony mieszkaliśmy my, rodzice i ja z bratem, z drugiej strony siostra mojego taty, mieszkała sama. Jak zmarła mieszkanie stało samo,po ok dwóch tygodniach po jej śmierci, poszedłem do kuchni wieczorem, słyszałem tak samo jak za życia cioci, były w jej mieszkaniu otwierane i zamykane szafki w kuchni, i puszczana woda z kranu. Byłem sam w kuchni, włosy mi się najezyly, zapytałem mamy czy ktoś jest u cioci za ścianą, się zaśmiała i powiedziała że też słyszała, ale nie chciała nas straszyć. To było moje takie doświadczenie i coś wiem że taki rzeczy się dzieją. Pozdrawiam autora i twórcę, słucham wiernie,
30 lat temu wyjechalam do Holandi. Znalazlam prace sprzatajac po remontach mieszkan w Amsterdamie pamietam jak odkurzalam klatke schodowa podkresle ze byly to stare mieszkania wiec odkurzajac czulam kogos z tylu odwrocilam sie i patrze idzie ktos ale dziwny w zasadzie taki bialy cien do pol nog nie widzialam chcialam zrobic miejsce aby ten ktos przeszedl wiec sie odsunelam i ta postac zniknela w scianie bo nie bylo drzwi nic ja wszystko zostawilam i bardzo szybko ucieklam. Pamietam to jak dzis bardzo sie balam zawsze mam to przed oczami. Dziekuje za ten odcinek bardzo ciekawy.Pozdrowienia.
Gdy odbywałem służbę wojskową pełniłem dyżury na radiostacji zlokalizowanej w starym bunkrze. Myślę, że był zbudowany jeszcze przed Pierwszą Wojną Światową bo cały był z czerwonej cegły. Nazywaliśmy go "Czerwonym bunkrem". Do pomieszczenia radiostacji wchodziło się z zewnątrz bunkra drzwiami stalowymi, chyba przeciwpancernymi, korytarzem w prawo jakieś 10 metrów. Ten korytarz był wyłożony stalowymi płytami bo pod nimi był kanał kablowy zasilający radiostację i inne urządzenia. Te płyty, jak to za komuny, były niedopasowane i strasz
ie hałasowały gdy się po nich szło. Próbowałem kiedyś, czy któraś z nich nie hałasuje ale wszystkie były jakieś zdeformowane i nie dało się po nich iść po cichu. Na końcu korytarza były łazienki a jakieś dwa metry przed nimi było wejście w lewo do pomieszczenia socjalnego. Były tam szafki dla żołnierzy zawodowych, stół i elektryczna kuchnia, na której podgrzewaliśmy sobie jedzenie, gdyż zawsze dostarczali nam już zimne. Po przekątnej tego pomieszczenia było wejście do naszej dyżurki. Nasza radiostacja postawiona była na stalowych stojakach tak, że między tyłem nadajnika a ścianą było tyle miejsca, że można było się tamtędy przecisnąć aby w razie konieczności sprawdzić połączenia kabli wychodzących z nadajnika do pulpitu czy odbiornika. Pierwszy stał nadajnik o wymiarach wysokość jakieś 1,9 metra, szerokość około 80 cm i grubą około 70 cm. Dalekopis stał w kącie po przekątnej od drzwi. Na tym dalekopisie z nudów ćwiczyliśmy sobie pisanie przepisując jakieś gazety czy książki. Na bunkrze nie było żadnych rozrywek: ani telewizora ani radia. Pewnego razu wchodząc do naszego pomieszczenia zauważyłem, że kolega, z którym miałem służbę pisze coś na dalekopisie i nie nie zauważył gdy wszedłem. Postanowiłem go wystraszyć i wszedłem za nadajnik czekając aż się odwróci. Gdy to nastąpiło wysunąłem zza nadajnika w kierunku jego twarzy rozcapierzoną dłoń. Efekt był piorunujący! Karolek mało się nie zabił o przeciwległą ścianę. Za dwa czy trzy tygodnie ja tak pisałem na dalekopisie i kątem oka zauważyłem, że ktoś wchodzi do pomieszczenia. AHA Karolek chce się zemścić! Zerwałem się z taboretu, na którym siedziałem i hyc za nadajnik a tam - nikogo. Myślę sobie, pewnie zdążył wyskoczyć do socjalnego. Przeszukałem zakamarki między szafkami, nikogo! to pewnie uciekł do łazienek bo na korytarz nie wbiegł bo nie było hałasu. W łazienkach też pusto. Koło głównego wejścia był stolik pomocnika dyżurnego łączności. Podszedłem i9 pytam: Nie przechodził tędy ktoś? Nie, nikogo nie było. Zrobiło mi się bardzo nieswojo. Wyszedłem przed bunkier, spotkałem tam Karola, który wracał ze spaceru z jeszcze jednym kolegą z lasu, który otaczał nasze bunkry. Po kilku dniach opowiedziałem to koledze z II kompanii, którzy nas zmieniali. Michał strasznie się przestraszył i nigdy więcej nie przyjechał na służbę na ten bunkier! Miał do mnie wielkie pretensje, po co mu o tym opowiadałem? Taka fajna spokojna służba a ja mu opowiadałem o duchu! Dodam, że wokół bunkra były pozostałości starych okopów a w nich walały się jakieś kości. Niektóre przypominały żebra czy ludzkie piszczele.
Kilka dni po śmierci babci mojej żony nad ranem usłyszałem jak drzwi przesuwne od szafy otwierają się i zamykają. Po chwili narożnik w dużym pokoju zaskrzypiał (miał tak siadając tylko w jednym miejscu). Nagle usłyszałem jak pies zeskakuje na podłogę, powolutku do wyjścia na przedpokój i biegiem do pokoju gdzie żona spała z dzieckiem. Nastepnym razem kapiąc się zobaczyłem twarz babci żony w zaparowanym lustrze. Także ja wierzę w opowieści ludzi którzy tego doswiadczyli.
Pana gość super opowiedzial nam ta historie ❤ dziekuje
Bardzo ciekawa forma z tym opowiadaniem przez słuchacza. Pan Andrzej bardzo ładnie opowiedział te historie.
Przypomniało mi to, że w domu gdzie się wychowywałam też straszyło. Co jakiś czas dzwonił dzwonek do drzwi, ale nikt nie stał u progu. Każdy z mieszkańców o tym wiedział i mówił. Ja często czułam czyjaś obecność i bałam się tej duszy. Czułam, że jest ona wrogo nastawiona do mnie.
Odkąd wyprowadziłam się z tego domu, już nigdy nie doświadczyłam takich uczuć i emocji.
Fajna historia,pozdrowionka dla autora!❤❤❤
Fajnie by było poznac historie tego miejsca (zamku/ pałacu) i jego mieszkańców
Też kiedyś nie wierzyliśmy mamie,bo opowiadała podobne historie,w końcu się przekonaliśmy...Byłam zmuszona nocować tam sama podczas pobytu mamy w szpitalu,to było największą katorgą dla mojej wytrzymałosci psychicznej... cieszę się tylko,że już mama tam nie mieszka,i chyba nie tęskni mimo że dom był duży,nowy z ogrodem,z dala od zgiełku miasta...coś tam jest,i to coś nie lubi domowników
Również jest opcja, że spał przy wyjściu, żeby wszystko słyszeć, człowiek starszy nie lubi luksusów a komunę zna i jest z nią, niemniej jednak wierzę Panu
Przypomniał mi się film ," Inni " z Nicole Kidman. Takie klimaty. Film niesamowity.
Najlepszy horror jaki oglądałam i zaskakujący. Również polecam
Bardzo rzeczowy człowiek, dobrze opowiedział swoją historie. Jakby to nie brzmiało, dobrze się tego słuchało. Pozdrawiam.
JA W TO WIERZĘ I KROPKA ŚWIETNY ODCINEK
Tak moim okiem osoby zajmującej się magią. Pozostawione rzeczy po kimś takie jak zęby , ostre przedmioty pozostawione w jakimś niecodziennym miejscu, pukle włosów to nie radzę ruszać. Najprawdopodobniej są też pozostawione nośniki klątwy. Ktoś mógł pozostawić te przedmioty aby negatywna energia tam pozostała a przy dotknięciu takiego czegoś to ta energia przechodzi na osobę. Ale z drugiej strony historia opisana wygląda na przypadek gdzie ktoś po prostu nie chciał opuścić domu, po prostu czasem się mieszka z duchami i tyle :)
Ciekawa historia, czekam na następną :)
Dziękuję temu Panu za tą historię jest niesamowita i podziwiam że nie zwariowaliście tam i nie uciekliscie. Ja osobiście nie wiem czy bym dala czoło takim zjawiskom nerwy i strach by mnie pokonały chyba.
Rewelacyjna historia:) Ja bym szperała i próbowała poznać historię byłych mieszkańców. Ale rozumiem, że czasy były inne. Poproszę o więcej takich opowieści:)
Proszę pamiętać , że nie zawsze muszą to być byli mieszkańcy. Pozdrawiam.
Wierzę w to co gość mówi. Pozdrawiam serdecznie
Witam i pozdrawiam, ja zatem jak mialem 18 lat obudzilem się w nocy i pierwsze co zrobilem spojrzalem na zegarek wiszàcy na scianie po lewej strony lózka i zobaczylem ze byla punkt 1:00 w nocy , przed odwróceniem się na drugi bok spojrzalem na drzwi ktõre byly jakby w nogach ujrzlem mojego niezyjàcego Dziadka(drugieco męza mojej Babci, to tylko jego znalem i byl zajebistym Dziadkiem) ubrany byl w garnitur w którym go pochowalismy i stal i spokojnie się na mnie pagrzyl, po 7-8 segundach tak sie przestraszylem ze przykrylem się caly koldrà i zasnolem. Na drugi dzien jak się obudzilem opowiedzialem moim rodzicom co mi się przydazylo w nocy i mój Tata powiedzial mi ze równo wczoraj w nocy byla pierwsza rocznica smierci Dziadka i ze o 1:00 w nocy rok wczesniej zadzonili ze szpitala i powiedzieli ze Dziadek zmarl. Dopiero skleilem fakty ze dlatego się obudzilem o 1:00 i moja Mama mi powiedziala ze na pewno mnie przyszedl odwiedzic bo bardzo mnie kochal pomimo ze nie byl moim biologicznym Dziadkiem i ja tez go Kochalem jak swojego bo taki byl!! Dziękuje pięknie oto bylo moje wydarzenie z mlodosci a dzis mam 37 lat pozdro 🙋🏼♂️✌️
Dziękuję za bardzo ciekawy odcinek. A szczególne podziękowania kieruję do pana gościa. To naprawdę ciekawa historia.
Panie gość ja wieżę w pana przeżycia i cieszę się że pan podzielił się tą historią. Pozdrawiam serdecznie 😊
Ja tez wierzę w takie historie. ❤ Dobrze byłoby sprawdzić historię tego zamku… Przed kilku laty spałam na zamku w ŁAGOWIE i też w nocy słyszałam dziwne dźwięki. W dodatku mam zdjęcie zrobione w krużgankach tego obiektu i … wokół mnie są słynne orby… choć podczas robienia zdjęć ich nie było …
Ale extra historia i fajna formuła, oby takich więcej, bo Pan tak entuzjastycznie opowiadał, że słuchać od razu, że prawdą jest wszystko, co przeżył❣️Teraz wyobrażam sobie jakąś bardziej mroczną historię opowiadaną takim głosem jakby z zaświatów, fajnie by było👻 To prawda, nie wolno nic ruszać ani zabierać z takich miejsc, nawet na urbexach, w bardzo zniszczonych, opuszczonych miejscach już przez sam szacunek do danego miejsca i dusz, jakie mogły tam pozostać, a także dla własnego bezpieczeństwa aby niczego na siebie nie ściągnąć. Pozdrawiam 💜
Mocne.Dziękuje za niesamowite emocje.Uciekłabym w podskokach.
Przyznam ze historia ciekawa i choć ma już pare lat została opowiedziana dość emocjonalnie 😊
Serdecznie pozdrawiam wszystkich. Życzę spokojnych snów bo u mnie obecnie 0.32😃🛌
Te historie zawsze są emocjonalne, ja widziałam 3 razy w życiu ducha i mam cały czas gęsią skórkę jak o tym sobie przypomnę
@@avril232 Dokładnie tak. Takie emocje żyją w nas na długo. Sama mam historie które przeżyłam i też zawsze wspominam je z emocjami - inaczej się nie da.
Nim zmarła teściowa zatrzymały nam się wszystkie zegarki w domu w tym 3 razy ten sam, nawet po zmianie baterii. W nocy gdy była martwa za ścianą odpaliły się 3 zabawki dziecka w naszym pokoju, po jej pogrzebie włączyła się jedna na pilota, gdzie pilot był w kuchni, a żeby działała trzeba było bez kitu bardzo blisko go trzymać ... coś w tym wszystkim jest
Tez mialam stycznosc z takimi zjawiskami. Pamietam do dzis ten paralizujacy strach. Pozdrawiam obu panow
Bardzo wciągająca historia dziękuję 💕
Ale super! Wierzę! U mnie w starym domu w którym mieszkam w New England (USA) też straszy!!!😮 może kiedyś opowiem!
O tak
Niesamowita historia 😮
Dziękuję i pozdrawiam 😊
Ciekawa historia
I wierze w ta historię.
Dziękuje Łukaszu i Twojemu gościowi 😊
Witam Wszystkich ❤Podzielam zdanie Gościa,tylko nie wiem czy to tylko moja wyobraźnia...Zwykle milczę,bo jak raz powiedziałam,co mnie dotknęło,to tylko jedna osoba mi uwierzyła..Ale bardzo szanuję szczerość i dziękuję za podcast 💪🏻💪🏻💪🏻 Super,jak zawsze 😊
Witam Panie Łukaszu.. osobiście wierzę w takie sytuacje..ponieważ osobiście również mieszkałem w podobnym domu we Francji...mniejszym co prawda ale bardzo podobnym... Tam również doświadczyłem podobnych sytuacji. Dźwięki przeróżne.. w nocy jak i w dzień.. A rejon w którym stał ten dom..był zalesiony kompletna cisza wokół. Jednak w domu hałasy były wyraźne.
Naprawdę bardzo ciekawa historia...jedna z lepszych i jak dla mnie wiarygodna.Pozdrawiam.
Całkowicie wierzę w tą historie, nigdy nie doświadczyłem niczego podobnego, to dzięki takim historia wiem ,że są rzeczy, zjawiska paranormalne, tak jak i kosmici istnieją, pozdrawiam
Panie Łukaszu, super pomysł na tematykę inną, niż kryminalna, bardzo dziękuję i Serdecznie Pozdrawiam.😊😊😊😊
Dziękuję bardzo Panie Łukaszu za ciekawe historie pozdrawiam serdecznie 😊
Świetny odcinek ! Takie przeżycia pamięta się do końca życia . Pozdrawiam 😉 czekam na więcej. 😊
Niesamowite, fantastyczna opowieść.
Dziękuję. Pozdrawiam cieplutko. 👍👍💜💜
Genialna forma odcinka! Rewelacja! To jest właśnie to o czym mozna sluchac godzinami.
Dziekuje Łukaszu:)
Witam. Oj w tych zamkach coś musi być .Jest ich b.duzo na terenie Francji.
Ja pracuję blisko Francj.Pracowalam z dziećmi, osobami starszymi,dla Misji ......w Genevie....,ale zamkach tylko kilka godzin.
Strasznie nerwowa byłam aż do następnego dnia. Nawet właściciele byli bardzo tajemniczy.W dzień bałam się wejść do tego zamku,który znajdowal się w starym lesie.Piwnica przerobiona na ekskluzywny basen w stylu greckim.Ściany były tak wykonane,że musiałam się wpatrzec gdzie WC itd....
Pozdrawiam.
Ale fajnie , że podjąłeś takie tematy! dziękuję!super "robota". Pozdrawiam serdecznie 😊
Super odcinek, bardzo miło że ktoś opowiedział nam swoją historię 👍 Pozdrawiam 😊
Super historia. Sama mam ciarki jak jej słucham.
Naprawdę jak tam kobieta wytrzymała i nie uciekła to jestem w szoku. Mnie by tam nie było 😅w jeden dzień za żadne pieniądze.
A co robiła dziewczyna w dzień, gdy panowie pracowali? 😮NIE bała się zostawać sama 🙉🤔
To trzeba przeżyć na własnej skórze.. Świetna historia ,pozdrawiam
Wierzę w takie opowieści 👍🏻 ja też miałam kilka takich sytuacji . Musiałam.zmienic mieszkanie
Aniu skoro coś emocjonalnego przeżyłaś, że musiałaś aż zmienić mieszkanie to porostu podziel się Swoją historią i opowiedz Nam. Ciekawa jestem czego doświadczyłeś?😢😢. Pozdrawiam. Atina
Bardzo ciekawa historia. Dziekuje🍀
Witam wszystkich serdecznie i życzę spokojnego wieczoru.
Super 😮 ja też spędzam noce z wami jako kierowca ciężarówki tylko w USA i Kanada. Pozdrawiam ❤
O jaaaa 😮 aż miałam ciarki 🫣 mnie by już nie było w tym zamku 😂 super odcinek!!! Pozdrawiam serdecznie 😘
Super odcinek 👍
Pozdrowienia z Wrocławia 🤘
Zajebista by była seria takich opowiadań widzów. Mój pies kiedyś też się zerwał jakby kogoś zobaczył , w tym momencie po ścianie przemknął cień.
Jakieś 15 lat temu odeszła moja babcia , umarła w szpitalu. Od czasu jej śmierci zaczęły dziać się w naszym mieszkaniu dziwne rzeczy. Po nocy słychać było szuranie nogami , tak chodziła babcia bo miała już swoje lata i ciężko jej było podnosić nogi. Bardzo często koło jej pokoju czuć było zapach perfum typowy zapach starszej osoby - różany ( takich używała babcia )
Kiedy wieczorem było się w łazience i myło się zęby w lustrze kontem oka było widać jakąś czarna przygarbiona postać. Myślałam ze wariuje ale kiedy sprowadził się do mnie mój obecny mąż też powiedział że "coś widzi , czuje i słyszy" oczywiście nie mówiłam mu wcześniej o tych zajściach bo nie chciałam żeby pomyślał że jestem wariatka.
Wszystko się uspokoiło dopiero kiedy się wyprowadziliśmy do nowego mieszkania.
Ja od dziecka wiem, że nie wszystkie dusze idą do światła i że demony istnieją. Przeżyłam coś, czego nie potrafię w żaden sposób wyjaśnić.
Niesamowita historia. No nie powiem ale reszta włosów na głowie mi się jeżyła. Pozdrawiam serdecznie
Świetna historia 👍, pozdrawiam Pana z tira. Swoją drogą ciekawe jaka jest historia tego miejsca🤔
Fajna historia , super opowiedziane 👍
Dzieki
Az skóra scierpla, co gorsza tel sie zwiesił i zaczął szaleć, klawiatura nie chciaka znikać tylko migalo gdy chcialam zostawić komentarz chwile temu...to sie uszczęśliwiłam na samą noc.. Historia wymiata tylko nie wiem czy teraz zasnę 😂 co gorsza śpię sama bo przez gorąco nie do zniesienia męża wyeksmitowalam do salonu 😅
Ale super odcinek .... 😊 . Bardzo fajnie na luzie opowiedziany . Pozdrawiam
Świetna odmiana , ciekawa historia
Osobiście nie miałem takich doświadczeń. Ale u mnie w rodzinie są dwie opowieści które mrożą krew w żyłach. Niestety znam je tylko z opowieści taty a jemu też ktoś opowiadał.
Osobiście uważam, że możliwe jest istnienie tego typu zdarzeń.
Ale chłop zrobił odcinek! Podobało mi się. Pozdrawiam serdecznie!😊
Bardzo fajna historia, oby więcej. Pozdrawiam serdecznie
Świetna historia i fajnie opowiedziana pozdrawiam obu Panów
Super. Więcej takich historii 😊.❤
Takie historie robia wrażenie. Zwłaszcza jak za jakis czas okaze sie ze dziwny halas pochodzil np z wielkiego bojlera w ktorym opadał na dno z impetem osadzony kamień, tak bylo u mojej siostry , do wymiany bojlera bylo creepy 😅
...juz mam po spaniu. Ja wierze w takie rzeczy, niestety :) Pozdrawiam Pana Adriana. Mial Pan jaja, ja bym wyjechala nastepnego dnia :)
UCIEKALABYM Z TEGO ZAMKU Z PREDKOSCIA SWIATLA !!!!😳🤯🌎
Fajnie Się słuchało,pozdrawiam.
U mnie w pracy w budynku biura odprawiano egzorcyzmy i to kilka razy. Kobiety baly sie tam pracowac.
Ale świetny pan i ciekawie opowiedziana historia!
Widziałam 3 razy w życiu ducha i są to naprawdę traumatyczne przeżycia o których mówi się po latach tak samo jak w przypadku molestowania lub gwałtu
Świetny kontent, nie mogę się doczekać więcej historii!
W domu rodzinnym od kiedy pamiętam, po stronie gdzie mieszkała babcia słychać kroki na strychu. Jako dorosła osoba musiałam przez miesiąc spać na strychu podczas remontu sufitów. I żadnych odgłosów nie było. Jedynie śpiąc w mieszkaniu je słychać.
Również w domu wujka, po jego śmierci w nocy słychać jak chodzi po drewnianych schodach, czasem coś uderza w piwnicy.
Witam
świetna a sprawa ja osobiście wierze i to bardzo trzeba mieć silne nerwy aby to doświadczać może to być nawet na tyle niebezpieczne może to przełożyć się na tzw ghost hunt I wtedy to już nie jest Fajnie
Witam serdecznie Pana Łukasza i słuchaczy.
Podobała mi się ta opowieść. Pozdrowienia dla Autora i dla Autora kanału 😊😊
Chłop dzwoni opowiada o pałacu a ty dajesz tytuł zjawa na zamku😂😂😂
Bardzo mi się podobają takie odcinki i chętnie posłucham następnych.
Na skrzypiące okiennice mam racjonalne wytłumaczenie. Metal pod wpływem ciepła się rozszerza a pod wpływem zimna się kurczy co mogło powodować te dźwięki. Mój tato mi opowiedział o tym. Pewnego dnia był dłużej nad jeziorem i wieczorem usłyszał dźwięki strzałów obleciał go strach bo nikogo nie widać a strzały słychać. Włączył myślenie i kiedy podszedł do metalowych beczek ciepłe gorące powietrze wypatrzyło denka beczek ku górze w nocy się ochłodziło i denka beczek z trzaskiem wracały do pierwotnego położenia
*wypaczyło 😊
Super był odcinek aż miałam ciarki, a wyobraźnia zrobiła swoje 👍❤👋❤
Rewelacyjna Historia❤
Odcinek bardzo mi się podobał 🫣
Bardzo fajny rozmówca. Suer historia.
Taka forma odcinku bardzo mi się podoba👍
Dziekuje i pozdrawiam Serdecznie
Pozytywny gość pozdrawiam
Rewelacja. Więcej takich.
Super odcine pozdrawiam 😊ek
Dziekuje I pozdrawiam
Ciekawe opowiadanie. Sama bylam na sezonie w pałacu w Polsce. Pan od ogrodu, opału itd. Ciągle opowiadał o duchu. Sama nie doświadczyłam żadnych zjawisk wtedy. Oprócz wkurzajacej suszarki w nocy ktora sama się włączała. Ale się nie bałam. Choć paru gości uciekło w nocy bo się bało ducha.
Bardzo fajna forma, ciekawie opowiedziane, ale te szumy w tle trochę denerwują. Domyślam się że widz był w drodze, ale może na przyszłość da się dźwięk jakoś obrobić. Pozdrawiam
Forma odcinkow o tematyce nadprzyrodzonej jak najbardziej na Tak
Kurcze.... czy można wiedzieć gdzie to bylo? Mieszkam we Francji
Fajna historia wierzę bardzo też miałem różne przeżycia .
Jak nie ludzie kanibale i kopytka z ludzi to teraz duchy ,zaraz beda obcy i latające talerze😅 ale wszystko creepy 😮 mi podoba 👍
Coś jest i jak dla mnie to nie urojenia .Sama mam za sobą dwie nie do zrozumienia historię
Nie zjaw a dziwnych sytuacji ... Jedną opowiedzieli rodzice jedna spotkała mnie osobiście .