W pierwszej połowie XIX wieku w rejonie granic Janowa, Roździenia i Szopienic odkryto wychodnie węgla kamiennego wysokiej jakości i o grubości pokładu wynoszącej trzy metry, na którym powstało pole górnicze nazwane „Morgenroth” („Jutrzenka”). 6 stycznia 1826 roku Urząd Górniczy w Brzegu nadał pole górnicze, a także wydał zgodę na budowę kopalni na tym terenie. Nadanie zostało zatwierdzone 31 stycznia 1826 roku, lecz wydobycie z niego rozpoczęto dopiero w 1835 roku, co ma związek z powstałą rok wcześniej hutą cynku „Wilhelmina” w Szopienicach, której właścicielem był koncern Georg von Giesches Erben. Datę nadania pola górniczego „Morgenroth” przyjmuje się jako powstanie kopalni „Wieczorek”. Spółka Georg von Giesches Erben od 1833 roku rozpoczęła proces zakupu udziałów do pola górniczego „Morgenroth” od pierwszych właścicieli kopalni. Pierwsze 92 kuksy spółka zakupiła 26 sierpnia 1833 roku, a ostatnie udziały górnicze na tym polu spółka wykupiła do 1871 roku, stając się jej jedynym właścicielem. W 1834 roku rozpoczęto wydobycie w tej kopalni w szybach o głębokości 19-24 metry. Od tego okresu spółka spadkobierców Gieschego dążyła do zakupu następnych, przyległych pól górniczych. W tym samym roku spółka kupiła kopalnię „Auguste”, a rok później wszystkie udziały w kopalni „Edwin”. Później wykupiono następne zakłady i pola górnicze, w tym położone na terenie Janowa: „Guter Albert” (udziały zakupiono w 1852 i 1865 roku) i pole górnicze „Teichmannshoffnung” (w 1865 roku, po potwierdzeniu w polu obecności węgla kamiennego), natomiast w Roździeniu pola górnicze: „Wildensteinssegen” i „Elfriede”. Celem odwadniania kopalni „Morgenroth” w 1852 roku uruchomiono szyb „Croneck”, który został wyposażony w pompy parowe. W 1865 roku spółka nabyła kopalnię „Abendroth” w zamian za odstąpienie Thiele-Wincklerom pola górniczego „Progrell” o tej samej powierzchni. 9 sierpnia 1869 roku nadano spółce pole górnicze „Giesche” o powierzchni 0,55 km². Wydobycie na tym polu prowadzono od 1871 roku za pomocą pojedynczego szybu o głębokości 25 metrów. W 1869 roku spółka zakupiła również kopalnię „Vitus”, położoną na terenie obecnych Mysłowic. Wydobycie w niej prowadzono od 1877 roku. Do 1881 roku Georg von Giesches Erben wykupiła dodatkowo udziały w kopalni „Agnes Amanda”. Konsolidacja ta nastąpiła 19 grudnia 1883 roku przez połączenie jedenastu kopalń: „Abendroth”, „Agnes Amanda”, „Edwin”, „Elfriede”, „Giesche”, „Guter Albert”, „Auguste”, „Morgenroth”, „Teichmannshoffnung”, „Vitus” i „Wildsteinssegen. W latach 1903-1910 wydrążono podwójny szyb „Carmer” (późniejszy szyb „Pułaski”) na głębokość 450 metrów. Wieża szybowa została wykonana ze stali, na szczycie którego zainstalowano dwie głowice połączone pod kątem 45 stopni. Koła linowe znajdowały się na dwóch poziomach. Maszynownia i cechownia przy szybie „Carmer” została zaprojektowana przez Georga i Emila Zillmannów, którzy są również autorami projektu sąsiedniego osiedla dla pracowników kopalni - Nikiszowiec. W latach 1904-1911 powstał szyb wentylacyjno-zjazdowy „Nickisch” (późniejszy szyb „Poniatowski”) o głębokości 400 metrów. Przy szybie wybudowano nadszybie, jednozastrzałową wieżę szybową i budynek maszynowni z elektryczną maszyną wyciągową. Naprzeciwko szybu „Nickisch”, na terenie osiedla Nikiszowiec w 1910 roku powstał budynek administracyjny kopalni „Giesche”, w której mieściła się też cechownia z łaźnią robotniczą i kotłownią. Dodatkowo wybudowano magazyn centralny, gmachy zakładowej straży pożarnej i górniczej stacji ratowniczej oraz dom dla samotnych górników z kantyną i świetlicą. W sierpniu 1952 roku rozpoczęto prace nad budową nowego szybu - „Giszowiec”, ukończoną we wrześniu 1956 roku. Pełnił on funkcję wentylacyjno-materiałową. W latach 1953-1954 pogłębiono szyb „Wilson I” do poziomu 550 metrów. W 1964 roku ukończono prace nad nowym szybem - „Roździeński”, o głębokości 580 metrów. W 1975 roku zlikwidowano szyb „Królewicz”, a rok później „Ligoń”. 1 stycznia 1976 roku do kopalni włączono Zautomatyzowaną Doświadczalną Kopalnię „Jan”, którą zlikwidowano w 1993 roku. 31 grudnia 1977 roku odbył się ostatni kurs kolejki Balkan. 31 marca 2017 roku z kopalni „Wieczorek” wydzielono obszar „Wieczorek I”, który obejmował obszar o powierzchni 6,5 ha. Obejmował on szyby: „Poniatowski” i „Wschodni”, a także 7,5 km podziemnych wyrobisk. Obszar ten przekazano Spółce Restrukturyzacji Kopalń. Dzień później - 1 kwietnia 2017 roku pozostała część zakładu została przejęta przez Polską Grupę Górniczą, natomiast 31 marca 2018 roku została ona przekazana do Spółki Restrukturyzacji Kopalń. Pozostałe złoża zostały przekazane do eksploatacji sąsiedniemu zakładowi - kopalni „Murcki-Staszic”. SRK przejęła wówczas od PGG ponad 46 km wyrobisk, trzy szyby: „Giszowiec”, „Pułaski” i „Roździeński.
![Eminem - Fuel (feat. JID) [Official Lyric Video]](http://i.ytimg.com/vi/t5H_CewqpKA/mqdefault.jpg)
Fajnie
Podoba mi się
Trzeba będzie się wybrać
W pierwszej połowie XIX wieku w rejonie granic Janowa, Roździenia i Szopienic odkryto wychodnie węgla kamiennego wysokiej jakości i o grubości pokładu wynoszącej trzy metry, na którym powstało pole górnicze nazwane „Morgenroth” („Jutrzenka”). 6 stycznia 1826 roku Urząd Górniczy w Brzegu nadał pole górnicze, a także wydał zgodę na budowę kopalni na tym terenie. Nadanie zostało zatwierdzone 31 stycznia 1826 roku, lecz wydobycie z niego rozpoczęto dopiero w 1835 roku, co ma związek z powstałą rok wcześniej hutą cynku „Wilhelmina” w Szopienicach, której właścicielem był koncern Georg von Giesches Erben. Datę nadania pola górniczego „Morgenroth” przyjmuje się jako powstanie kopalni „Wieczorek”.
Spółka Georg von Giesches Erben od 1833 roku rozpoczęła proces zakupu udziałów do pola górniczego „Morgenroth” od pierwszych właścicieli kopalni. Pierwsze 92 kuksy spółka zakupiła 26 sierpnia 1833 roku, a ostatnie udziały górnicze na tym polu spółka wykupiła do 1871 roku, stając się jej jedynym właścicielem. W 1834 roku rozpoczęto wydobycie w tej kopalni w szybach o głębokości 19-24 metry. Od tego okresu spółka spadkobierców Gieschego dążyła do zakupu następnych, przyległych pól górniczych. W tym samym roku spółka kupiła kopalnię „Auguste”, a rok później wszystkie udziały w kopalni „Edwin”. Później wykupiono następne zakłady i pola górnicze, w tym położone na terenie Janowa: „Guter Albert” (udziały zakupiono w 1852 i 1865 roku) i pole górnicze „Teichmannshoffnung” (w 1865 roku, po potwierdzeniu w polu obecności węgla kamiennego), natomiast w Roździeniu pola górnicze: „Wildensteinssegen” i „Elfriede”.
Celem odwadniania kopalni „Morgenroth” w 1852 roku uruchomiono szyb „Croneck”, który został wyposażony w pompy parowe. W 1865 roku spółka nabyła kopalnię „Abendroth” w zamian za odstąpienie Thiele-Wincklerom pola górniczego „Progrell” o tej samej powierzchni. 9 sierpnia 1869 roku nadano spółce pole górnicze „Giesche” o powierzchni 0,55 km². Wydobycie na tym polu prowadzono od 1871 roku za pomocą pojedynczego szybu o głębokości 25 metrów. W 1869 roku spółka zakupiła również kopalnię „Vitus”, położoną na terenie obecnych Mysłowic. Wydobycie w niej prowadzono od 1877 roku. Do 1881 roku Georg von Giesches Erben wykupiła dodatkowo udziały w kopalni „Agnes Amanda”.
Konsolidacja ta nastąpiła 19 grudnia 1883 roku przez połączenie jedenastu kopalń: „Abendroth”, „Agnes Amanda”, „Edwin”, „Elfriede”, „Giesche”, „Guter Albert”, „Auguste”, „Morgenroth”, „Teichmannshoffnung”, „Vitus” i „Wildsteinssegen.
W latach 1903-1910 wydrążono podwójny szyb „Carmer” (późniejszy szyb „Pułaski”) na głębokość 450 metrów. Wieża szybowa została wykonana ze stali, na szczycie którego zainstalowano dwie głowice połączone pod kątem 45 stopni. Koła linowe znajdowały się na dwóch poziomach. Maszynownia i cechownia przy szybie „Carmer” została zaprojektowana przez Georga i Emila Zillmannów, którzy są również autorami projektu sąsiedniego osiedla dla pracowników kopalni - Nikiszowiec. W latach 1904-1911 powstał szyb wentylacyjno-zjazdowy „Nickisch” (późniejszy szyb „Poniatowski”) o głębokości 400 metrów. Przy szybie wybudowano nadszybie, jednozastrzałową wieżę szybową i budynek maszynowni z elektryczną maszyną wyciągową. Naprzeciwko szybu „Nickisch”, na terenie osiedla Nikiszowiec w 1910 roku powstał budynek administracyjny kopalni „Giesche”, w której mieściła się też cechownia z łaźnią robotniczą i kotłownią. Dodatkowo wybudowano magazyn centralny, gmachy zakładowej straży pożarnej i górniczej stacji ratowniczej oraz dom dla samotnych górników z kantyną i świetlicą.
W sierpniu 1952 roku rozpoczęto prace nad budową nowego szybu - „Giszowiec”, ukończoną we wrześniu 1956 roku. Pełnił on funkcję wentylacyjno-materiałową. W latach 1953-1954 pogłębiono szyb „Wilson I” do poziomu 550 metrów. W 1964 roku ukończono prace nad nowym szybem - „Roździeński”, o głębokości 580 metrów. W 1975 roku zlikwidowano szyb „Królewicz”, a rok później „Ligoń”. 1 stycznia 1976 roku do kopalni włączono Zautomatyzowaną Doświadczalną Kopalnię „Jan”, którą zlikwidowano w 1993 roku. 31 grudnia 1977 roku odbył się ostatni kurs kolejki Balkan.
31 marca 2017 roku z kopalni „Wieczorek” wydzielono obszar „Wieczorek I”, który obejmował obszar o powierzchni 6,5 ha. Obejmował on szyby: „Poniatowski” i „Wschodni”, a także 7,5 km podziemnych wyrobisk. Obszar ten przekazano Spółce Restrukturyzacji Kopalń. Dzień później - 1 kwietnia 2017 roku pozostała część zakładu została przejęta przez Polską Grupę Górniczą, natomiast 31 marca 2018 roku została ona przekazana do Spółki Restrukturyzacji Kopalń.
Pozostałe złoża zostały przekazane do eksploatacji sąsiedniemu zakładowi - kopalni „Murcki-Staszic”. SRK przejęła wówczas od PGG ponad 46 km wyrobisk, trzy szyby: „Giszowiec”, „Pułaski” i „Roździeński.