Η Αθηνά πάντα η φωνή της λογικής, που είναι και γυναίκα φυσικά, και την ακούμε να μας μιλά μέσα μας καμία φορά και μοιάζει να μας μίλησε θεός πραγματικά. Γιατί μας βγάζει από το τέλμα της μοιρολατρίας και μας οδηγεί στη δράση, στην ανάληψη ευθυνών, στη μεθοδικότητα, στην έξοδο από την κατάθλιψη. Σου λέει κάνε το πρώτο βήμα και σκέψου στρατηγικά και τα επόμενα σιγά σιγά. Οι συμβουλές κάθε μάνατζερ, γκουρού, ψυχαναλυτή σήμερα είναι η φωνή της Αθηνάς.
ειναι γυναικα γιατι σαν συμβολισμος ειναι γονιμη δηλ ο λογος της σοφιας ειναι γονιμος γιατι η ΑΘΗΝΑ οπως λεει ο Ορφικος της υμνος ἄρσην μὲν καὶ ѳῆλυς ἔφυς
προοίμιον = προ + οίμος= οδός, σειρά, ωδή: 1) Ως οδός: κυριολεκτικά συμαίνει την διαδρομή (προοίμιο, παροιμία), αλληγορικά υπήρχε το ήμος με την σημασία του «όταν και καθώς» μέσα σε προτάσεις και δείχνει εξέλιξη-πορεία γεγονότος... 2) Συνεκδοχικά σε σειρά, αφού όταν ακολουθούμε μία «οδό» τότε, όλα μπαίνουν σε πορεία σε τάξη...: Δήμος-Δάμος είναι το επίτευγμα της ανθρώπινης ευταξίας με νόμους, και πολιτισμό σε κάθε κοινωνία. Υποθέτω, ότι το Δ εκφράζει κάτι το ιερό, λογικό και αγαθό σαν σύμβολο, ακόμη και στα μαθηματικά είναι η βάση-Δο(ι)μή των γεωμετρικών σχημάτων αναπόφευκτα. 3) Ως ωδή: Γιατί, η η φωνή ακολουθεί την οδό του λάρυγγα, ώστε να βγει στην επιφάνεια και να ακουστεί. Άρα, οιμός αλληγορικά, επίσης λέγεται η φωνή-ωδή. Κι έτσι έχουμε τις λέξεις οίμοι, οιμωγή= θλιβερή, σπαραχτική κραυγή , κι όταν η φωνή είναι θλιβερή με κλάμα, τότε Λυγμός (με υγρά δάκρυα να ρέουν και το Λ ως σύμβολο (λ)υγρότητας...ρ,λ...) Στον δρό(ι)μο δακρύων (τον υγρο Λ) οδηγει ο λοιμός και λιμός... Υ.Γ. κλαγγή, οιμωγή, κραυγή = συνώνυμα με μικρές εννοιολογικές διαφορές. σήμερα από την οιμωγγή έχουμε παρεφθαρμένες λέξεις όπως : γογγύζω, γογγώ, γοώ , βογγίζω, βογγώ , μουγκρίζω, μογκώ.
Το δορυ που αφησε η θεα της σοφιας ειναι η ιδεα που συμβουλεψε στον Τηλεμαχο κι αυτος την κρατησε... (βελος, δορυ, νημα ...οτιδηποτε ευθειας μορφης συμβολιζει σκεψη-ιδεα, οπως ειδαμε και στην Ιλιαδα.)
Ο Ομηρος δεν αναφερει τυχαιες λεξεις ποτε, οπως φαινεται αλλωστε πολλες φορες, ετσι: Νεω = πλεω, περπλανεομαι-νιεμαι. νεομαι (νεω + οιμος) = επιστρεφω, πορευομαι-πηγαινω με προορισμο ενα τοπο, εξου και νοστος... Το αρνι (αρνειον και αρν ομηρικα) ειναι αυτο που θυσιαζεται προ αφιξεων, προ νεων (πλευσεων...) Αρνεομαι-ουμαι εχει την ιδια σημασια και ορθογραφια με τοτε, το γιατι κατεληξε να σημαινει αρνηση-αρνητικο υποκειται σε "φιλοσοφικο" επιπεδο , για οσους θελουν να το αναλογιστουν: αρεν/αρης + νεομαι... το αντιθετο της επιστροφης...(οπως και το αρνι...) Υπαρχουν καποια γραμματα ειναι πνευματικα-ψυχικα (συμβολικα). αρνυμαι (αρετη + οδος πνευματικη) = οδηγω στην αρετη, διασωζω αλληγορικα και κυριολεκτικα. Υ.Γ. π οιμενας (πατηρ-παπας + οιμος) = ο ανδρας που οδηγει τον λαο του, κοπαδι κ.λ.π.... αρα το προστατευει κι ολας... υμην-υμενας = προστατευτικος ιστος που περιβαλλει ζωτικα οργανα. Hymen , human και οι αντιστοιχες "λατινικες..."
Είστε υπέροχη, πόσο όμορφα μιλάτε. Σας ευχαριστώ!
Μπράβο σας. Εξαιρετική!
Ευχαριστουμε!!!!!!
Η Αθηνά πάντα η φωνή της λογικής, που είναι και γυναίκα φυσικά, και την ακούμε να μας μιλά μέσα μας καμία φορά και μοιάζει να μας μίλησε θεός πραγματικά. Γιατί μας βγάζει από το τέλμα της μοιρολατρίας και μας οδηγεί στη δράση, στην ανάληψη ευθυνών, στη μεθοδικότητα, στην έξοδο από την κατάθλιψη. Σου λέει κάνε το πρώτο βήμα και σκέψου στρατηγικά και τα επόμενα σιγά σιγά. Οι συμβουλές κάθε μάνατζερ, γκουρού, ψυχαναλυτή σήμερα είναι η φωνή της Αθηνάς.
ειναι γυναικα γιατι σαν συμβολισμος ειναι γονιμη δηλ ο λογος της σοφιας ειναι γονιμος γιατι η ΑΘΗΝΑ οπως λεει ο Ορφικος της υμνος ἄρσην μὲν καὶ ѳῆλυς ἔφυς
Eξαιρετική!
Αμεσοτατα❤
προοίμιον = προ + οίμος= οδός, σειρά, ωδή:
1) Ως οδός: κυριολεκτικά συμαίνει την διαδρομή (προοίμιο, παροιμία), αλληγορικά υπήρχε το ήμος με την σημασία του «όταν και καθώς» μέσα σε προτάσεις και δείχνει εξέλιξη-πορεία γεγονότος...
2) Συνεκδοχικά σε σειρά, αφού όταν ακολουθούμε μία «οδό» τότε, όλα μπαίνουν σε πορεία σε τάξη...: Δήμος-Δάμος είναι το επίτευγμα της ανθρώπινης ευταξίας με νόμους, και πολιτισμό σε κάθε κοινωνία. Υποθέτω, ότι το Δ εκφράζει κάτι το ιερό, λογικό και αγαθό σαν σύμβολο, ακόμη και στα μαθηματικά είναι η βάση-Δο(ι)μή των γεωμετρικών σχημάτων αναπόφευκτα.
3) Ως ωδή: Γιατί, η η φωνή ακολουθεί την οδό του λάρυγγα, ώστε να βγει στην επιφάνεια και να ακουστεί. Άρα, οιμός αλληγορικά, επίσης λέγεται η φωνή-ωδή. Κι έτσι έχουμε τις λέξεις οίμοι, οιμωγή= θλιβερή, σπαραχτική κραυγή , κι όταν η φωνή είναι θλιβερή με κλάμα, τότε Λυγμός (με υγρά δάκρυα να ρέουν και το Λ ως σύμβολο (λ)υγρότητας...ρ,λ...)
Στον δρό(ι)μο δακρύων (τον υγρο Λ) οδηγει ο λοιμός και λιμός...
Υ.Γ. κλαγγή, οιμωγή, κραυγή = συνώνυμα με μικρές εννοιολογικές διαφορές. σήμερα από την οιμωγγή έχουμε παρεφθαρμένες λέξεις όπως : γογγύζω, γογγώ, γοώ , βογγίζω, βογγώ , μουγκρίζω, μογκώ.
Το δορυ που αφησε η θεα της σοφιας ειναι η ιδεα που συμβουλεψε στον Τηλεμαχο κι αυτος την κρατησε... (βελος, δορυ, νημα ...οτιδηποτε ευθειας μορφης συμβολιζει σκεψη-ιδεα, οπως ειδαμε και στην Ιλιαδα.)
Η Τροφή έχει πολλές λέξεις που αρχίζουν με το γράμμα (Δ) γιατί (Τ-Δ-Θ) το δείπνο, η τροφή και η θρέψη μασάται με τα δόντια (τους δους...)
Ο Ομηρος δεν αναφερει τυχαιες λεξεις ποτε, οπως φαινεται αλλωστε πολλες φορες, ετσι:
Νεω = πλεω, περπλανεομαι-νιεμαι.
νεομαι (νεω + οιμος) = επιστρεφω, πορευομαι-πηγαινω με προορισμο ενα τοπο, εξου και νοστος...
Το αρνι (αρνειον και αρν ομηρικα) ειναι αυτο που θυσιαζεται προ αφιξεων, προ νεων (πλευσεων...)
Αρνεομαι-ουμαι εχει την ιδια σημασια και ορθογραφια με τοτε, το γιατι κατεληξε να σημαινει αρνηση-αρνητικο υποκειται σε "φιλοσοφικο" επιπεδο , για οσους θελουν να το αναλογιστουν: αρεν/αρης + νεομαι... το αντιθετο της επιστροφης...(οπως και το αρνι...)
Υπαρχουν καποια γραμματα ειναι πνευματικα-ψυχικα (συμβολικα).
αρνυμαι (αρετη + οδος πνευματικη) = οδηγω στην αρετη, διασωζω αλληγορικα και κυριολεκτικα.
Υ.Γ. π οιμενας (πατηρ-παπας + οιμος) = ο ανδρας που οδηγει τον λαο του, κοπαδι κ.λ.π.... αρα το προστατευει κι ολας...
υμην-υμενας = προστατευτικος ιστος που περιβαλλει ζωτικα οργανα. Hymen , human και οι αντιστοιχες "λατινικες..."